Откройте свой Мир!

Шуак шашып конйлге
Нурын тогер омйрге
Таттй тустер тйледйм
Мамырдын бйр кунйнде
***
Кызарып кокжиектен кун батканда
Алаулап алтын арай тан атканша
Татти уйкынын аясында тербетсин деп
Тапсырдым бир озинди жаратканга
***
Тун аясында тилерим
Таза болсын журегин
Лаулай берсин жас журек
Осы менин тилерим
Жайлы жатып, жаксы тур
Кайырлы тун тиледим
***
Жымындап жулдыз шыгар кун батарда,
Ай шыгар уясынан кун батарда,
Кайырлы тун т!лейм!н шын журектен,
Кул!п оян уйкыннан тан атарда.

Түскі мезгіл..., келемін көше бойлап,

Теректер тұр жапырақсыз сойдақ-сойдақ.

Көтеріңкі көңілім сап басылды,

Жетімдердің үйінен өткен бойда-ақ!

 

Кірбің түсіп көңілге, кері айналдым,

Қайта келіп сәбилерді қарайладым.

Абақтыда жатқандай темір тормен,

Айналдырып қоршапты маңайларын.

 

Неге жетім атандырды сәбилерін аналар,

Бұл қылықты есейгенде бала қайтіп бағалар?

Қиналғанда сол сәби сырын айтып, жылайтын,

Әке менен ана емес пе жел өтінен паналар.

 

Тұрмын әлі, тұрмын әлі кете алмаймын жөніме,

Қарап тұрмын, бір сәбидің жәудіреген көзіне.

Ойланбастан тастап кетті-ау осы жерге бір ана,

Жануар екеш, оның дағы жаны ашыған төліне!

 

Әр сәбидің жанында болу керек әкедейін панасы,

Түн ұйқысын төрт бөлетін, мәпелейтін анасы.

Не ойлайды бұл жетімдер көрген кезде көшеден,

Айналғанын ата-ананың қасындағы баласын???

                                            Бауыржан Саматов
 

 

 

Көзіңнің жасын көрмесем екен мен сенің,
Көзіңнің жасын көрсетпе маған, еңселім.
Қайғыру саған-Қара теңіз боп теңселу,
Қайғыра көрме, темірден соққан семсерім!
 
Қапыда бір күн қайғыра қалсаң, ардағым,
Қапаста мен де-қара түнекте қалғаным.
Үмітім менің, мұратым менің, арманым,
Осы қалпыңнан, жарқын салтыңнан танбағын.
 
Қара жерімдей қайыспас менің төзімдім,
Көрмесем екен жылаған сенің кезіңді.
Көзіңде жасың, көңіліңде ащы сөзіңді
Естітпей, көрмей, жамылсам екен бөзімді.
 
Көрсетпе, жаным!
Көзіңнің жасын көп көргем...
Жүре бергенде уайым деген өткелмен,
Қалтарыс жерде қадалған қанжар өкпемнен,
Қайрыла беріп, қақ жүрегіме дөп келген.
 
Көзіңнің жасын көрмесем екен  сенің мен,
Қайғыңнан сенің қабырғам талай сөгілген.
Қара көзіңнен қара моншақтар төгілген,
Қалған тұқыммын -қара моншақтан себілген

Иә......, сол бір кеш есімде мәңгілік,
Айтармын әлі де сол күнді ән қылып.
Сен маған аға деп ұялдың, қызардың,
Қарындас қандайсың дегенмін мен күліп.
 
Білмеппіз сол кезде қалайша боларын,
Жүрекке махаббат жалыны толарын.
Сүйісіп тұрғанда сезімге нұр жауып,
Ойладым сен менің мәңгілік сыңарым.
 
Бірақ..., тағдыр, айырды сыңарды өзімнен,
Тамшылап жас ақты мөлдіреп көзімнен.
Қимадым, қимаймын ажалға жанымды,
Сендейін адамды күтемін төзіммен!...
                                      Бауыржан Саматов, 1.06.2009 ж.
 

         Сен шынымен жогалдын ба?!
         Жогалдын.
         Солай шыгар,
         Шын суймеген болармын.
         Ендi сенi олiге мен санаймын,
         Сен туралы толгануды догардым.
 
         Акымак-ай!
         Бiр корiнсен болмай ма?
         Табар едiм,
         Саган барар жол кайда?
         Шыр айналган шынашактай шымшык та,
         Шырылдап кеп, уясына конбай ма?!
  
         О, негылган датiн берiк пенде едiн!
         Тым курыса бiр айналып кормедiн.
         Тым курыса тусiме еншi, тусiме,
         Тусiме еншi!
         Шолдедiм-ау, шолдедiм.

Махаббат бугин жане карамады,
Карамады, жанымды жаралады,
Шамил-ау билесиен бе.
Шын махаббат 
осылай карамаудан жаралады.
 
Мейли ол карамасын тусинбесин
Осылай аскак болсын киширмесин
Бастан ауып бараткан тал тусиме
Тагдырым коленкесин тусирмесин
 
Ескермесин, билмесин, кете берсин
Алансыз бул фаниден оте берсин
Дарменсиз менин мынау махаббатым
Сира да, омириммен отелерсин

Қош махаббат...

Қош махаббат...
Өмірдегі асылым,
Қала алмаспын сірә сенен жасырын.
Үміт отын арманымның өшіріп,
Басқа жанға кетті менің ғашығым.

Қош махаббат...
Қош бол енді, қош енді,
Бұрынғыдай кезе алмаспын көшеңді.
Өткен күндер, екеумізде елеспіз,
Бәрі бітті, бітті бәрі кеш енді.
Қош махаббат...
Жүректегі қимасым,
Көңілімде шерлі күй мен мұң басым.
Пәк періште сезімімді ұқпаған,
Нәзік емес жүрегі оның қорғасын.
Қош махаббат...
Қош бол менің сүйгенім,
Пенде мені түсіне алмас күйдемін.
Көшпелі алтын секілденді махаббат,
Бәрі алдамшы көңіліме түйгенім.

Қош махаббат...
Өмірімнің гүлі едің,
Бақытымның базардағы жыры едің.
Басқа жанды қаласа егер жүрегің,
Сүйгеніңмен мәңгі бір бол тілегім.
Қайырлы таң!
Махаббат...

Жана жыл келди, жанартып жылды тагыда
Билмедим журттын соры ма, алде багы ма.
Озиме сор ма деп калдым сени корген сон,
Кимадым сени касындагы аруга...
Бурнагы жылы озинди корип
Балаган едим багыма
Ен алгашкы сезимимди оятып бала шагымда
Кызгандым сени ишимде журди куйигим
Кызыктым бирак касындагы аруга.
"Ширкин-ай!" деп ойлаган едим мен сонда
Ерип журген аккуын болсам касында
Ере алмаймын, журе алмаймын бир сатте,
Тагдырым солай жазганы да басыма.
...Билеп журсин,
Маз боп журсин, байкамайсын ешкимди
Коз алдында ...
Тек сол ару баурап алган еркинди
Кимастыкпен
Сыртыннан журдим карайлап
Өткизип журмин мун-кайгымен
Ар тан менен кешимди...

Сол кара тун жылатты мени тагы да
Жас боп шыкты иштеги муным, зарымда
Муз боп жатты иштен шыккан ащы жас...
Кун бе суык, тагдыр ма суык билмедим
Сен жоксын енди касымда...

Арайлап таң атқанда,
Күн шуағын шашқанда,
Күліп оян ұйқыңнан,
Мен СМС жазғанда.

Тағдырыма тура келген серігім,
Мен бейбаққа сыйлады екен сені кім?
Шар басымда шаңырағым сен тұрсың
Басқалардың барлығынан жерідім!

Ауырлықтың көтердің-ау көбін сен,
Сенен келіп қуат алдым жеңілсем.
Сен жер болдың нөсер болып төгілсем
Шұғыласың қара бұлт боп көрінсем.

Мен түн болсам, сен таң болдың жаңа атқан
Мені - қола, сені шойын жаратқан.
Мен ашу да, сен ақылсың нәрі аққан,
Сен адамсың мен аждаһа зәр атқан.

Білемін ғой, білмейді деп жүрсің бе?
Түсінемін кеудеңдегі дүрсілге.
Оңашада жұрт көзінен жасырын
Күрсінбеші, жалынамын, күрсінбе.

Әлі екеуміз аттанамыз сан жылға,
Күрсінбеші, қуаныштар алдыңда.
Күрсінбеші, жүрегімді тыңдашы
Талай-талай кереметтер бар мұнда.

Қалған еді бір топ жігіт жиылып,
Ақырында кетті әңгіме сұйылып.
Шықты біреу мақтан қылып күнәсін
Әйелдермен жасап жүрген зинасын.

Деді былай:"Әйелдеген аңқау халық білсеніз.
Сене салар бетіне сәл күлсеніз.
Айта берсен құлағына ертегін,
Өзі-ақ саған ашып берер етегін.
Осылайша мен сияқты бұзығын,
Коріп жүр ғой талай әйел қызығын."

Осы кезде сөзді бұзып бір жігіт,
Ашуменен күнәһарға жүз бұрып,
Деді былай:"Шектен шықты созін тым
Айтшы маған "Әйел деген өзі-кім?"

Әйел деген-дәл өзіндей адам,
Әйел деген-мәпелеген анан,
Әйел деген-намысын мен арын,
Әйел деген-сүйдім деген қойнындагы жарын.
Бесігінде жатқанда бөпелеген,
Тәй-тәй басса қуанып жетелеген
Әйел деген-қызың ғой еркелеген,
Әйел деген-қызың ғой әке деген.
Әйел деген-қарындас аға деген,
Бір өзіңді қорғаныш, пана көрген.
Әйел деген-әпкен ғой алдындағы
Сен қуансаң қуанар алтын жаны
Аталғандар туыстық жақындарын,
Дәл осындай қатынаста елдін бәрі.
Жоқ олардын керексіз жаралғаны
Ойын, күлкі, зинаға арналғаны.
Айтшы күнәсімен мақтанған қайраң елім
Сол күнәні жақындарына қалар ма едін?
Қалар ма едін ананың қор болғаның?
Зинақорға қызынның қол болғаның?
Қалайсын ба астында өгіздердін
Қарындас пен апкенің езілгенің?
Жүрегінде дерті бар надандардын
Әйелінен дәметіп көз ілгенін?
Қаламасан өзіне бұл істерді,
Басқағада оныда қылмыс деп біл!"

 Автор Алипбаева Гульназ.
 
Бир куним,
Тагы да отип бара жатыр бир куним,
Кеш батканда мундасатын жыр гулим,
Тан атканда сырласатын сырлы уним.
Биір куним.

Саган гана,
Жырларымды арнаганмын саган гана,
Сени сыйлар асыл дос бола алам ба?
Сени суйер асыл жар бола алам ба?
Муз боп каткан журегин жаралган коладан ба?
Жан сырымды жатка билер калам гана,
Калам гана.
Амал канша, куйин не киналсанда
Жырларымды арнаймын саган гана,
Саган гана.

Бир узилген,
Ак моншактай молдир жасым бир узилген
Конлим калды, куйиндим бир озиннен
Кара журек журдайсын кур сезимнен
Тасжуректик билинип тур бул жузиннен
Бир озиннен.

Алып ушты
Махаббатым бииктерге алып ушты
Канша жандар сезим суын канып ишти
Калай жоям басып турган алып кушти
Одан калса сагынышты
Сагынышты.

Әскерден келеді жігіт алып ұшып,
Басалмай туған елге сағынышын.
Сол бойда бір көлікті жалдап алад,
Ауылына тезірек бару үшін.
Көлікте бір ару қыз отыр екен,
Әдемі,сұлу,бірақ түрі бөтен.
Жігітіміз бірінші болып сөз бастайды,
Ал, сұлу қыз көрші ауылдан түседі екен.
Сол сұлуға жігітіміз болад ғашық.
Жол-жөнекей айтып беред сырын ашып.
Қызда жігітке көндігіп қалған екен,
Ауылына әкеледі алып қашып.
Той жасайды барлығы ауыл болып,
Той үстінде кетеді дауыл тұрып.
Жақтырмаған сыңайды танытады,
Табиғатта тұрғандай бәрін біліп.
Кім білген қуаныштың ұзамасын,
Танып,білген дұрыс қой қыз алғасын.
Пәктігінен айырылғаны өз алдына,
Жасырып қалған екен бір баласын.
Қызды жігіт үйінен қуып шығад.
Өкініштен өзегі қалад жылап.
"Үш жыл сына" деген гой досыңды да,
Достарым, болсын бұл да бізге сынақ.

«Көбелегім» жарқ етті де ұшып кетіп, жоғалған,

Сені көру, сені есту қазір маған бір арман.

Суретің бар сақтап жүрмін күлімдеген жүзіңмен,

Өткен күннен, екеумізден естелік қой бұл маған.

 

Жанымда жоқсың енді, алыстасың,

Мен үшін жерде емес, ғарыштасың.

Есіңде ме армандаған кездеріміз?

Болашаққа барсақ  деп, қол ұстасып...

 

Жүрдік талай Жайықтың жағасында,

Жауындарда тұрдық қайың панасында.

Сағынғанда өзіңді, сол жерлерге,

Барып тұрам қазір де арасында.

 

Кездескенде, сол баяғы, су жанында соңғы рет,

Қара шашың самал желмен тұрған еді желбіреп.

«Ренжімеші, сені емес, сүйемін мен басқаны...»

Деген сөзді айтып едің, қызыл ернің үлбіреп.

 

Қимасам да қала бердім, қарап сенің ізіңнен,

Үміт өшті, электрдің жарығындай үзілген.

Менен кеткен сен сияқты, көк аспанда қалықтап,

Бара жатты жылы жаққа бір топ тырна тізілген.

 

Күндер өтті, ұйқысыз да атырғанмын көп таңдар.

Сағат санап, күттім сенен, мазаланып бір хабар,

Күткенменен келмедің сен, оралмадың өзіме,

Қайтып келді ұшып кеткен сол кездегі тырналар.

 

Содан кейін естігенмін, келін болдың басқаға,

Тойыңды да қарап едім, біреулерден таспадан.

Ақ көйлекпен, билеп жүрсің ортасында айналып,

Мен емеспін қасыңдағы, қасыңдағы басқа адам!

                                                Бауыржан Саматов, 2009 жыл

 

 

 

        Жамылып сагыныштын сал шекпенiн,
         Саргайып сенiн ушiн зар шеккемiн.  
         Зарыктыр, о, танiрiм, жалыктырма!  
           Мангiлiк гашыкпын мен, ант еткемiн!
 
         Козiме корiнбесен, корiнбе сен,  
         Кунiм боп тура бергiн когiмде сен. 
         Олдi деп ойлай бергiн сонда менi,
         Булт болып шуагынды тутып алып,
         Носер боп селдетiп мен тогiлмесем. 
 
         Кокке емес, жерге сонда кулайды арман,
         Сел болып агар, мумкiн лайланган. 
         Сен сол кез кезбе бултка бiр карап кой, 
         Сол-- менмiн коктiн жузiн шыр айналган.
 
         Бiлем саган жете алман, гарыштасын,
         Белгiлi мангiлiкке табыспасым.
         Дерт те емес, куйiкте емес, жар да емессiн,
         Сен маган сагыныш боп табыскасын.
 
         Кайтсем екен сенi устап калу ушiн?!
         Сен маган шексiз дала сагымысын.
         Мен отермiн, отермiн, отермiн мен,
         Мангiлiк сен каласын, сагынышым!!!   
                                                                                
                                                                          1967 ж.