Ойлағаным Елікай сені дәйім...
Сен келіп сезіміңді сездірмесең,
Өзгеше сезім мұңын не қылайын?!
Сені қатты сағындым, Елікайым!

Мен осылай мұңайсам жылап қалам,
Түсінетін жан болса, мұң ақтарам.
Бұзбасам да сезімді саған деген,
Өзгенің айтқан сөзін құлаққа алам.
Сағынам, сол күндерді жырақтаған!

Жігіттік намыс менде болған менен,
Өзек өртер өксікке толған денем.
Жүрегіңе бір жұмақ соғыс ашам,
Жауға бермеу-өз еркің.
Қорған менен!
Төзімімді түзетем болған бөтен!

Жүрегіңді жаулайтын соғыс ашам,
Сезіктенген жаулардай бақыласам.
Бұл соғыс тоқтамайды.
Мүмкін, тоқтар,
Жүрегімнің сөнгенде оты қашан!...  

Ата тарих калмаса ,
не боламын!
Б!р урпактан с!рада,
кем боламын
Душпан тектес урпакка,
жем боламын!
!здеген мен урпакка,
ем боламын!
Жолдас болар урпакпен,
тен боламын,
Кылышпенен келгенге,
сен боламын
Ата тарих калмаса ,
не боламын
НЕ жаксылык !з!ммен,
толганамын
Сол уш!нде даригай.
ата тарих,
Кей тундер! толганып,

"Ом!р дархан, саянда мен келем!н,
!зг!л!кт!н мол !с!не сенем!н.
Талай-талай асулардан асканда,
Кыдыр бабам, оймен мен! жебед!н.
Шынар-шынар жол тарабын жургенде,
бейтаныска, ес!к ашып к!ргенде.
Ом!р дархан, !зетт!кт! уйрет!п,
Абай бол деп. ар адымдап жургендеСен!н аркан,,,,
Сен!н аркан жерд! басып журген!м,
Сен!н аркан жас баладай кулген!м.
Сен!н аркан, сен!н аркан ку ом!р,
Ом!р деген жалгандыкты б!лген!м......

Б!р кун отт!,бала кезде,
Жанарымнан жас тамды,
Ж!г!тт!кте- козден ушар,
Жалгандарга мастанды!
Ес!м толып ер жеткенде,
Ар кун!мнен жасканды..
Коркып емес ,атай корме,
ОЛ!м менен, ку ом!рден жасканды,
Алмашы деп жалбарынып,
Бул толмаган жас жанды,
Адалдыкка, бакка т!г!п,
Бойымдагы жас канды..
и.т.др.....

Моншақ

Моншағыңыз мойындағы ,
Жарасып тұр, тым әсем!
Қасиеті бар сияқты,
Жүректі арбар мен білсем?..

Айтты сөзді, қадап көзді
Бал дауысты, жас жігіт.
Тексермек пе, мені әлде
Күтті жауап, жымиып.

Жастық шақтан жолдас болған
Моншағым ғой, бұл менің.
Жақсы сөзді айтып маған,
Жүрегімді емдедің.

Өзім түгіл, моншағыма
Арбалса жас жігіттер,
Нәзіктігім, әйелдігім
Тірі екен-ау, деп, күлдім.

Моншақ ,тырнақ , шашыңызда,
Әсем, сұлу ән көзі.
Күші әлем әсемдіктің
Әйел емес пе, өлшемі?

Мына әсем күйіңізді,
Сіз сақтаңыз, қашанда.
Сізге қарап, көз қуанып,
Жүрек қуат алуда!

Тұрып жігіт, ізетпенен
Қолын маған ұсынды.
Бір тізерлеп, қолымды алып,
Құрметпен, бас иді.

Рахмет!-деп жігіттің,
Тұрып басын сипадым.
Әсемдікті ұққан сенің,
Жүрегіңнен айналдым!

Жаркын Утешова.
Маскеу қаласы.2009 жыл.

Жанылыспай кел жылда..
Жанылыспай жылда кел,кузiм менiн!!!
Кумбiрлеген кус тiзбегi,узiлмесiн!
Агаштын сэндi, тустi киiмiн корiп
Журектерде назiк куй дубiрлесiн

Жанылыспа,жылда кел,кузiм менiн!
Жырларымнын аркауы озiн дермiн.
Кайткан кусым коштаскан когiмдегi,
Оралмайтын жастыгым,шагым дермiн.

Жылда келiп,тур маган кузiм менiн,
Аш, коздерiн шымшылап сезiмдердiн
Сыбырлап тусiп жаткан жапырактын
Сырын угар,нап-назiк сезiм бергiн.

Жанылыспа, кел маган, кузiм менiн!!!
Сен келер деп, омiрдi мен суйемiн.
Сагынышым, саргайган жапырагын,
Саркылмайтын сырларым, тозiмдерiм.

Кып-кызыл жапыракты жерден корiп,
Кызганыштын ортiн мен сондiремiн.
Кешегi жайкалган жасыл желек,
Откенiне озiмдi сендiремiн.

Жапырактан тазарган агаштардай,
Конiлiмнен тогiлсiн кiрбiндерiм.
Журегiмнiн тубiнде тунып жаткан,
Мундарымды моп-молдiр тугендермiн.

Жанылыспа,ешкашан кузiм менiн!
Куркiреген аспанда кунiндей боп,
Куркiресiн жырларым когiмде мын.
Жанылыспай келiп тур,кузiм менiн!

Сурiнермiн мен бiр кун,сен сурiнбегiн
Сыбырлаган жапырактармен мен бiргемiн.
Сен келгенде саргайган жапырактар,
Узiк менiн жырларыммен уiлдесiн!!!

Жаркын Отешова.
Алматы.2011.Казан.

Жалгыздык деген...

Жабыркап жаным жудейсин,
Алемде жалгыз калгандай!
Тым-тырыс мына дуние,
Бари керен болгандай...

Жалгыздык мени коршап ап,
Жаныма салды жаракат.
Журттын барин апырым-ай,
Коршай ма,осындай кесапат?

Журегимнин дурсили естиледи озиме,
Жалгыздыктан олдагы шошынгандай озинше.
Жалгыздык деген,жалгыздык...
Жаншиды кейде жанымды,бар алемнин козинше!

Жаркын Отешова.
Алматы.09.2011ж.

                   О, Махаббат!
О, Махаббат!
Сегиз арип, бир арман.
Гашыктардын коз жасынан куралган.
Махаббаттын шырмауына тусип кап,
Талай жандар куздан биик кулаган.
 
Кей адамдар махаббатты тусинбей,
Корлайды оны ериккенин исиндей.
Кол устасып, бирге журген сынарын,
Кейде типти, тастап кетер менсинбей.
 
Болмайды гой, махаббатты корлауга,
Махаббатсыз озге жанды алдауга.
Адамдардын бакытына жол берген,
Турарлык кой махаббат та коргауга.
 
Корганыздар, махаббатты, сезимди,
Болыныздар махаббатка тозимди.
Тозе алмай махаббаттын сынына,
Талай жаннын журектери езилди.
 
Сен де аштын махаббаттын есигин,
Сактай бил де, алдилеши бесигин.
Адал сезим махаббатты корлама
Махаббат та тигизеди кесирин.

                Маган кымбат...
Маган кымбат - сенин нурлы коздерин,
Маган кымбат - айткан сырлы создерин.
Маган кымбат - кайталанбас кундерим,
Маган кымбат - оралмас енди кундерим.
 
Маган кымбат - асыл да алтын уакыттар,
Маган кымбат - озинмен откен шаттыктар.
Маган кымбат - сенимен аткан ар тандар,
Маган кымбат - озинмен кеткен бакыттар.
 
Маган кымбат - санаулы сол кундерим,
Маган кымбат - шалгайдагы ундерин.
Маган кымбат - сен сыйлаган гүлдерин
Маган кымбат - сени ойлап баткан тундерим.
 
Кымбат маган бари де откенимнин,
Откен куним - коз жасын токкен куним.
Келер деп шуак куни коктемимнин,
Кутумен тагдырыма окпелимин.

Жапырақтар!!!

Бір ғана өкініш бар, жапырақта,
Қысты көрмей кетеді, ешуақытта.!!!
Көктемде бүршік атып келеді ол,
Күзде құлап жатады топырақта!!!

Бір ғана өкініш бар, жапырақта,
Қысты көрмей кетеді, ешуақытта!!!
Кімге барып айтады, кімге мұңын?
Табиғаттан кеткен бұл олқылық па?

Өкінішін айта алмай, өтеді олар,
Жапыраққа қол ұшын кім бар, созар?
Төрт мезгілді түгелдей көрсе де адам,
«Жалған!»- деп, өмірге айтар арызы бар!!!

Бір ғана жапырақта өкініш бар,
Тілі жоқ , оны бізге, қалай айтар?
Табиғаттың үш мезгіл кезеңінде,
Тындырып талай істі , олар қайтар!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.Қазан.2012ж.

/Айдана Ахметованың өлеңіне жауап/

Жалыкпағын өмірден, жалықпағын,
Жалыққаның біле біл – жаңылғаның.
Сүріндім, қамықтым деп еш қайыспай,
Айбында, қанатың қақ, қалықтағын.

Ғумырды сүр, кетпе сірә азғынға,
Көтере біл, күйді тағдыр жазған да.
Жігерленіп алға ұмтыл, арманға
Дүниені «бес күн» деген, аз ғана.

Бұл өмір, ұзақ-қысқа ойын жатқан,
Қағидасын үндемей-ақ мойындатқан.
Бір жылатып, бір күлдіріп жүретін,
Иә, тағдыр кейде тентек, құйындатқан.

Аяймын халқымнан мен осы немді?
Болсыншы жамағатқа сөзім емді.
Раббым өзі, бақ-береке сыйға тартар,
Көріп жүрсе шүкірлік, төзіміңді.


 
                                               Әнуар Жанаханов
                                               25 шілде, 2012 ж.

Талпынасың әлде кімге жүрегім,
Еміңді таба алмастан жүремін.
Сағыныштың сан батпан салмағынан,
Жүрегім-ай, сарғайып жүдедің.
 
Кеудеме менің сыймай барасың,
Қайғыдан күнде еншіңді аласың.
Білмеймін немен тынарыңды,
Жүрегім-ай, қайда апарып соғасың.
 
Күрсінесің ауыр ойға шомасың,
Даланың нәзік гүліндей соласың.
Күздің жапырағындай қалтырап,
Жүрегім-ай, дір дір етіп тоңасың.
                       Тельман Салықов
                            2 12 2004
 
 

Бэр1 б1тт1…от сонд1,
Отырмын багып шоктарды,
Кулагымнан эл1 кетпей тур
Ес1кт1н тарсылдары…

Нен1 терд1к айтысып,
Терес –онды 1здес1п,
Б1рд1 ек1ге бол1с1п,
Барды жокка таусып?

Жараны ояды ашы туз,
Кер1скен1н аягы- каткан муз,
Неден басталды бул айтыс:
Кайсы тер1с,кайсы дурыс?

Жылатады ашы соз-
Буланады кара коз,
Кер1скеннен не таптык-
Жаксыны жаманга аустырып?


Келешект1 ойлана,
От жагайык ортага,
Каткан музды ер1т1п,
Келесей1к тагыда!

Б1рге б1рд1 косайык,
Тер1с созд1 тастайык!
Оттын басын суытпай,
Екеум1з тату турайык!


Р.Шинибаева

на сайте
Пожаловаться на спам
6 декабря 2011 10:00  (ссылка) Нурбол Тамабаев
"Адам дурыс ом!р суру уш!н, адамга айтылар м!н керек".....

Алыс арман, ойгша алгызар арк!мд!.
Багалаймын, уйктап шыккан ар тунд!.
Соз т!збектеп, ой жинактап журем!н,
Тосыпалам. бакытым деп, ар кунд!.
М!нс!з емес, м!н!м болса куанам,
М!нс!з калай. жер бет!нде туралам.
Бар! жаксы, болсын - ау, деп ойлайды,
Ал. мен ом!рден, м!н берш! деп сурагам.
М1н!м болса, кун!м болар ертенг!.
Ойлап турам, калай - ау, деп ертенд!.
Ал. ку ом!р саган ш!рк!н тоймаймын,
Калай кидын, ом!р деген коркемд!...

на сайте
Пожаловаться на спам
6 декабря 2011 09:40  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Это вечность....
Ибн Сина писал "Книгу исцеления". Это вечность.
Фирдоуси выписывал новые строки в "Шах - Наме". Это вечность.
Слепой Маари умывался, поливая себе из кувшина, и в голове рождался стих, .Это вечность.
Таухиди..... Он умер.
Баласагуни.. Он еще не родился( Сай-сёнагон, добавим мы, писала стихи в дневнике. Это тоже вечность)
Абулфазл Байхаки, заканчивал честный рассказ о Махмуде. Это вечность.

на сайте
Пожаловаться на спам
6 декабря 2011 08:28  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Откуда музыка произошла..

Жреческая религиозная философия отвечала:
исток ее - в музыке небесных сфер.
Стоя на высоких зиккуратах, жрецы якобы слышали ,
-низкое звучание - Сатурна;
- высокое - Венеры;
- среднее - Юпитера;.....
У каждой планеты свой тон.......

 Мен сени тусинбедим...
 
Мен мени тусинбедим...
Сезбейсин-ау жанымнын курсингенин.
Саган деген алапат тылсым демим,
Тек сен гана сезинип, билсин дедим.
 
Сабылып, сарсан сезим ишиндемин,
Созимди айтпак болып, кушиме ендим
Телефоннын туткасын колыма алып,
Арым бармай, алдында киширмедим.
 
Айтпадым, айта алмадым, ишимдегин.
Жаным жылап турса да, киширмедим.
Дирилдеген телефоннан дауысымды
Танымай, кату унмен: "Кимсин?"-дедин
 
Танымадын, амал бар ма, менде мына?!
Балаган адамым ен арманыма.
Маган деген сезимнин солганы ма?
Мендик журек калды сенин арбауында.
 
Мен сени тусинбедим, тусинбедим,
Куйик толы, улгайды ишимде мун.
Конилиме конбай кеткен кусым менин
Сен мени сагынбапсын тусингеним.

                  Кымбаттысын мен ушин...
Сен мени умыттын ба, шыныменен?!
Тагдырга бой алдырдын сыры белен.
Серттесип, серик болдын бираз уакыт,
Кайран кундер сенимен текке кеткен
Бес тиындык бакырдын куны дер ем.
 
Кайран кундер, сенимен бекер кеткен,
Алтын уакыт сенимен оксип откен.
Сол кундер еске туссе кынжыламын
Сен бе деп, жолайрыкта тастап кеткен.
 
Ауыр тиди, сол куни тилдеспедин,
Бейтаныс адамдайын кун кешкенин.
Ойландырды мени бул тусинбестик,
Не кылыгын, ел созине илескенин?
 
Коре алмаудан не айтпайды ел дегенин
Созге ерип, мени жаным тилдемегин.
Сойлескенде сени унсиз тындаганым:
"Шолак кортпа, кайтадан кел"- дегеним.
 
Келмесен, тагы озин бил, оз калауын,
Оширейик, биздердеги сезимдердин алауын.
Кымбаттысын менин ушин,
Себеби...
Сен котердин, сезимимнин ен алгашкы жалауын.

                  Сен жане мен
Сен - армансын ансаган,
Мен - максатпын, сол арманга кол созган.
Сен - ормансын каусаган,
Мен - анши кус, сол орманда ан салган.
Сен - шалкарсын,
Мен - кайыкпын, сол шалкарда сусаган.
Сен - жарык кун аспанда,
Мен - аппак кар, шын басында, аскарда.
Сен - айдынсын,
Мен - аккумын, калкыган сол айдында.
Сен - махаббат санисин,
Мен - махаббат анимин.
Сен - журектин тамыры,
Мен - журектин лупили.
Сен - бир жансын укили,
Мен - бир жанмын укили.
Бирге емеспиз барибир,
Алланын осы укими!

                    Озинди озгеге кимайды екем
Киындыкка тайсалмас тозимди екем,
Конилимде саган деген сезим бекем.
Мени емес, озге жанды каласан да,
Озинди озгеге мен кимайды екем.
 
Мени емес, озге жанды опсен дагы,
Тилеймин, келсе екен деп, коктем тагы
Себеби, сол коктемнин жанбырынан
Тазарса екен деймин...
Ластанган сендеги ардын дагы.
 
Сенсиз отти кундерим курсинумен,
Биз кыдырган бактарда журсин киммен?!
Шаршадым бул жауапсыз сезимдерден,
Жас тамады сыргып томен кирпигимнен.
 
Есимин естиледи секунд сайын
Сен деп соккан журектин дурсилинен.
Журегим бар кеудемде, кисимин мен,
Биракта, еш кайыр жок, тусиндим мен.
 
Тунгиык бир тереннин ишиндемин,
Муны да тагдыр салган иси дермин.
Баринен де озекти ортеп, жанга батар,
Сен мени суймепсин-ау тусингеним.
 
Жамау журек кеудемнен алынар ма?
Орнына баска салсам, салынар ма?
Жаралы журегимди алып тастап,
Жаным мунсыз шаттыкка малынар ма?!
 
...Келди мине, мен куткен коктем дагы,
Тиршиликтин карбалас кызу шагы.
Бакта келем, аркалап сан ойларды,
Канырап тур, биздерсиз коркем багы.
 
Журегимнин шырылдап балапаны,
Озиннен онашада тан атады.
Отырмын коз илместен жыр толгатып,
Аялап, жыр шабыттын алаканы.
 
Атып келед коктемнин ала таны,
Кол бетинде аккулар ан айтады.
Сол коктемде оралган аккулардай,
Кайта оралып озиме, бакыт сыйлап,
Тынысын тирлигимнин тона тагы!
 
Ойларымды осылай жетекке алып,
Жигер атты жуйрикке камшы салып,
Келип калдым алдына айыптама,
Журегинди мезгилсиз кайта кагып.
 
Келдим дагы, турдым сенин алдында,
"Жок"- демеши...
Саган деген сезимимди кор кылма.
Маган сенши...
Әркез менин тек жанымнан табыл да!
 
Естимисин, журегимнин жан айкайын?
Дара журек сени калай жубатайын?
Ал, сен болсан...
Уакытша бир сезимдерге алданып,
"Келме"- дедин, жаныма жара салдын да.
 
Уакытша сезим, уакытша бакыт сен ушин,
Жогары турды, мендеги адал ар алдында.
Тек айтарым, алдамшы уакыт откенде,
Дал мен уксап бекерге, алдыма кеп жалынба!
Айтарым жок...
Негизи суйгем, жауапсыз сезим кулы боп,
Сыр актарам, сынамай, сокпей кабылда!

333

     Zhurek siri...
Ozine unim kop menin.
Men suygen jurek shokpedin?
Jandirip aldim jurekti.
Kizargan jurek otpedin?

Aldap jur ekem ozimdi.
Kialmen suidim ozimdi.
Korgende jurek tuladi.
Tup-Tunik moldir kozindi.

Korkine kozim toimaidi.
Eriksiz bilep torlaidi.
Korkine kozim bailanip.
Ashsamda jumsam oilaidi.

Ashikta tunik aspanim.
Juregimdi sagan bastadim.
Ot kilip jagip jurekti .
Shok kilip nege tastadin.

Bult torlap sol sat tobemnen.
Juregim boldi olermen 
Burilmai kettin artina 
Ot balip janip sonermem

Jurekti kumdai ugitken
Shimirlap boidi eritken 
Erkimen jurgen sezimnin
Jogaltarimdi bilippem?
 
Endi oidi oiga tuigenmin
Jalgizdikkada uirendim 
Birakta juek tubinde 
Ozinsin jalgiz suigenim
                                                     
                                Avtor: Sultan Zhumakhan 22.09.2012

           Мөлдір сезім
 
Үнсіз саған қараймын,
Нұрға толып жанарым.
Сезімнің сергелдеңіне түсіп,
Лаулап оттай жанамын.
 
Алдымнан құшақ жайып,
Бақытым боп көріндің.
Сезімнің күйін шертіп,
Жүректен нұрдай төгілдің.
 
Сен бейне бір көңілдің,
Үлбіреген нәзік гүліндей.
Өтіп барады-ай өмір,
Жастығымыз еш білінбей.
 
Қол жетпес асылым-ау,
Сен дегенде жаным басқа.
Сезім гүлін септің маған,
Болама сендейді сағынбасқа.
 
Жаның сезімге елтіп,
Бақытқа қарай ұмтыласың.
Еш жанның қолы жетпес,
Сезім биігінде құлпырасың.
 
Жұмбақ бір сезімнен,
Көрінеді бір ұшқын.
Келеді соны бір өзіңнен,
Сүйіп, аймалап, құшқым.
 
Егерде қолым жетсе саған,
Алып берер ем нұрлы айды.
Жүрегім мәңгі сен деп,
Мөлдір сезімді жырлайды.
Жүректегі осы мөлдір сезімді,
Қандай жан дәті барып ұрлайды.
                   Тельман Салықов
                        2003ж
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

         Паракта сенин есимин
Есиминди жазам сандеп паракка,
Санам кетти шашырап ар тарапка.
Жанымды жаулап алган жанды умит,
Тыным бермей, талпынады шартарапка.
 
Бас урдым, махаббатка, мине тагы,
Кутер ме алдымыздан жаннат багы?!
Алдап кеткен махаббаттан дамелимин,
Дарига-ай, коз илместен тан атады.
 
Сол махаббат, сансоктырган бир кездеги,
Тун уйкымды торт болип, коз илгизбеди.
Жанарынмен жанымды жубатпашы,
Журегинди кагайын...киргиз мени...
 
...Жарбиган мынау, жалгыздыктан жабыктым,
Атар ма екен, озинмен бирге жарык кун?!
Ала тан атты, паракта сенин есимин,
Адеттегидей, сени ойлап жатып коз илдим.
Жалкы журек, жауапсыз сезим, бос киял,
Бари, бари, баринен де жалыктым.

                       Мен сени тусинбедим...
 
Мен мени тусинбедим...
Сезбейсин-ау жанымнын курсингенин.
Саган деген алапат тылсым демим,
Тек сен гана сезинип, билсин дедим.
 
Сабылып, сарсан сезим ишиндемин,
Созимди айтпак болып, кушиме ендим
Телефоннын туткасын колыма алып,
Арым бармай, алдында киширмедим.
 
Айтпадым, айта алмадым, ишимдегин.
Жаным жылап турса да, киширмедим.
Дирилдеген телефоннан дауысымды
Танымай, кату унмен: "Кимсин?"-дедин
 
Танымадын, амал бар ма, менде мына?!
Балаган адамым ен арманыма.
Маган деген сезимнин солганы ма?
Мендик журек калды сенин арбауында.
 
Мен сени тусинбедим, тусинбедим,
Куйик толы, улгайды ишимде мун.
Конилиме конбай кеткен кусым менин
Сен мени сагынбапсын тусингеним.

Жанымды тыншытпайды сезим деген
Калай жур, япырау, тозип денем?
Каншама кундер отти дамылдамай
Каншама тундер отти коз илмеген.


 Билмеймин, не издейди сезим менен?

Белгили шеги де жок, жок турагы.

Белгисиз кайда апарып соктырады

Не сезим мени бир кун от кылады

Не сезим мени бир кун жок кылады.


 Адамнын сезиминен сезиктенбе

Сезимди сезине бил, тозип, кон де.

Акыл менен парасат бугынады

Шынайы шын сезимге кезиккенде.

Өтер өмір сен деумен

Тұлпар күнді ағытып-ап белдеуден,

Самал кешіп салқындаған өр кеудем,

Тереңіне тастаса да тұтқындап,

Тұл жүрегім танбай қойды-ау сен деуден.

 Мәні қалмай сенсіз өткен кезімнің,

Дүниеден келген де еді безінгім.

Кеудемдегі кермаралдай іңкәрлік,

Жаным, жарқын бейнең екен өзіңнің.

 Түннің шашын жаңбыр жуып, малмандай,

Бұлт астына мені ертіп алғандай.

Жақпар қуған жаңғырықтай шашылар,

Үзік-үзік ой мақамы жалғанбай.

 Жанарыңда жылы мұңға шөлдеумен,

Отқа айналды опынбаған өр кеудем.

Есіміңді қайталаумен алқынып,

Өтер, өтер, өтер өмір сен деумен.

Кыста отт1 аязды ак боранды,
Кон1л1мд1 сугымен тондырган,
Емдемед1 сол Кантар журектег1 жарамды,
Жалктым-ау толагай талке тагдырдан!

Ойларым алгыр санамды буг1н мез1леп,
Мазалап жанды тырнады,
Жоктыгын касымда мен1н сез1лет,
Оз1нен артык ешк1мде ал1 тумады,

Коктемде отт1 ког1лд1р, кар басылган,
Гулдед1 алгаш кар астынан байшешек
Гашыгым ен сонау бала жасымнан,
Кымбаттсын мен уш1н жаркыраган алттынан!

Тербед1 самал теб1рет1п толгатып,
Сез1м дерт1н кокке ушырып,
Сонынан самал сагынышка жалгасып,
Жогалды арман,кеудемде унс1з туншыгып,

Жазымда отт1 кол1ме акку конган,
Жалыктым-ау тын тындап,
Кос акку жок кешег1 канат жайган,
Сынарсыз калдым 1здеуменен кыйкулап,

Караймын ал1 караймын жолына,
Жогалган сонау 1здерден,
Оз1нд1 гана сагына,
Жабыктым Айсыз тундерден!

Куз1мде отт1 жапырактар саргайган,
Жылайды жанбыр тамшылап,
Ансаумен келем ансаумен келем шалгайдан,
Кор1нш1 саулем жулдыздай жанып жаркырап!

Отуде кун1м токтамайды сырганап,
Куш1м жетпес к1нд1г1нен байлауга,
Озект1 ортеп,ок1н1ш оты жулмалап,
Куйд1р1 ортеп ойнын тагдыр коймауда!

Зарыктым калкам жабыктым жарты журектен,
Оз1нс1з жаз,алмасып кезек куз откен,
Жолымнан дангыл багытсыз бакытымнан адасып,
Арылмай журм1н карангы сез1м тунектен!

          Сезімімді қайтейін?
 
Тілеп едім сені тағдырымнан,
Арайланып атар таң нұрымнан.
Жылынатын едім-ау мен,
Кеудеңдегі сенің жан нұрыңнан.
 
Атыңды атап, әнге де қосатынмын,
Жолыңа қарап, сені тосатынмын.
Өңімдегі сені іздегенім былай тұрсын,
Түн түсімде де сені іздеп жосатынмын.
 
Ыстық болып ең жаным маған,
Кездерім жоқ сені сағынбаған.
Жүрек құрғырда сені аңсайды,
Басқа жүрекке де бағынбаған.
 
Құрбыңнан жіберіпсің хабарыңды,
Басқаға қимаушы ем жанарыңды
Қимасқа шара барма, тұрмысқа шығыпсың өзге ге,
Таусылғанын енді білдім амалымның.
 
Орамалда жіберіпсің кестелеген,
"Жаным кешір" деп кестеленген.
Мені қойшы кешірермін сені,
Сезімімді қайтейін өршеленген.
                   Тельман Салықов
                        30 11 2004

        Қайтерсің
 
Мұңлы болып жаратылдым,
Мен өмірге, қайтерсің.
Жыр болып таратылдым,
Ақындығымды, қайтерсің.
 
Махаббатқа құмарттым,
Ғашықтығымды, қайтерсің.
Қазақ қызын ұнаттым,
Сүйгенімді, қайтерсің.
 
Қатал болған тағдырымды,
Тағдырымды-ақ, қайтерсің.
Таба алмай жан гүлімді,
Кетіп барамын, қайтерсің.
                  Тельман Салықов
                    6 шілде  2004     
 
 

Туған жер
 
Сенде тудым, сенде өстім туған жер,
Кіндік қанымды, белімді буған жер.
Ертеден кешке дейін шаршамай,
Ойынға тоймай қозы-лақ қуған жер.
 
Туған жер, менде сенің бір түлегіңмін,
Күші сеннен қатайған білегімнің.
Уа туған жер, айналдым қасиетіңнен,
Шаттығы сеннен басталады ертеңімнің.
 
Мен өзіңнен үйреніппін сүюді,
Мен өзіңнен үйреніппін күюді.
Сондықтанда құдіреттісің сен мәңгі,
Уа туған жер,
Сенің атың жүрегімде түюлі.
                             Тельман Салықов
                               21 06 04

Ойланамын ойга батып кеш курым,
Жок ед1 оз1не кастыгымда,ошт1г1м
Шыныменде мен1 манг1 умытып,
Журег1нен манг1л1кке ош1рд1н

Кыйнасанда азап мунмен кеш1рд1м
Кок1ректен ащы зарды ест1д1м
Алты ар1птен жазылган алтындалып
Сакталыпты умытылмай ес1м1н

Катал тагдыр армандарды ескергенбе?
Шын гашыктарды жакын тартып,дос коргенбе?
Кызарып мылкау тунде шок боламын
Оз1нд1 ойлап жанып ортенгенде

Амал шарам бул кундер1 таусылып
Журек жарам одан ар1 ушыгып
Кол жетпейт1н арман кусым
Еске аламын б1р оз1нд1 курс1н1п

Жылауық жаз

Жылауық жаз, жылауық көзің жасты,
Ашпайсың қабағыңды түйіп, қатты.
Күндіз ашсаң қабақты, кешке жылап,
Кешке ашсаң, жылайсың түнде қатты!
Жылауық жаз, бұл мінезің жанға батты!

Күнің салқын, аспаның сұрғұлт бұлтты,
Ала көңіл адамдай, түрі сұсты.
Үлбіреп шыққан аппақ , ақша бұлтты
Қара бұлтың бір сәтте қуып шықты.
Жылауық жаз, қаталдығың алды құтты!

Сұр бұлтың, қара бұлтты соқты қатты,
Кең аспанның ақ тәнін айқыра ашты!
Еркешора баладай сұрша бұлтың
Көз жасын жаңбырлатып, жерге шашты.
Шалғын шөп суда шіріп, мұңға батты!

Қылыштасып жатқандай екі алып,
Күркіреген дыбыстан аң-құс қашты.
Ұстаның теміріндей көрік басқан,
Аспанның басын жарып , отын шашты!
Сайрамай құс, шыбыным сенен қашты!

Тамшылар терезені қағып қатты,
Жабысып әйнекке сыр айтып тәтті.
Сәлден соң сырғып төмен барады ол,
Жазым-ау , мұңың оған қатты батты!
Қара жерде солқылдап, жылап жатты!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.28.06.12.

Унсіздік!!!

Үнсіз мына айналам,
Үнсіз музам, тұр қалғып!
Дем алсам егер қаттырақ
Кетердей әлем,жаңғырып!

Үнсіздіктен шошына,
Сағат тұр тілі тықылдап.
Аяқ бітсе дәл қазір,
Кетердей қашып шұрқырап!

Табиғат дауыл алдында,
Қалады кейде тұншығып.
Үнсіздікті қоршаған,
Жүрек шіркін, тұр ұғып!

Тірі жан білмес сырларды,
Мұрындықтап тізіп ап,
Өсекшіл қалам, қағазға
Айтып жатыр сыбырлап...

Жарқын Утешова.
Маскеу.Ақпан.2012.

Әр сөздің киесі бар...

Тірліктің бас иетін анасы бар!
Өмірдің тіршілігі , қазасы бар!
Адамның ақылдысы данасы бар,
Жаманның Алла берген жазасы бар!

Қазақтың «Бетпақ» деген даласы бар,
Құс ұшпас, сусыз өсер киік баласы бар.
Сөзге қонақ бермейтін, сыйды ұқпас,
«Бетпақ» деген, жаманға таңбасы бар!

Сөздердің өресі бар,төресі бар!
Саналыға сыр айтар, сарасы бар!
Сөз сүйектен өтеді, таяқ еттен,
Әр сөздің қасиетті киесі бар!

Сөзді айт, тыңдар құлақ болса, егер
Әр сөзден,әр жүрекке шуақ төгер.
Сөзіңмен ісің қатар бағалансын,
Сөзі аз, ісі саз деп, ел бата берер!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу. Ақпан.2012ж.

Жадырамай тұр Мәскеу.

Жаз келді, жадырамай тұр Мәскеуім!
Аспаны бұлт, жері ылғал, шөбі керім.
Бұлтқа асылған ақ күміс, ақ тұманын,
Жұлып алып кетеді тентек желім.

Қарасұр бұлт көз жасын төгіп тегін,
Ағытады армансыз барлық шерін.
Найзағайын сермейді оңды- солды,
Қақ айырып аспанның түпсіз төрін!

Тал мен қайың иілген бейне келін,
Қайқайған қарағайлар аға- қайын.
Жылағанға сенбейтін, сұлу Мәскеу,
Мұңайған сұрша қыздай жылауға дайын!

Жарқын Утешова.
Мәскеу. 13.06.12.

Сезімнің сөндіріп шырағын...

Сезімнің сөндіріп шырағын,
Кеткеннен ақыры не таптың.
Жоқтайақ өзіңсіз тұрағым,
Құрбаны болдым ба нахақтың.

Басылмас жүректің толқыны,
Сұлуым өзіме тұрақта.
Қателік кетіпті ол күні,
Айталмай қалдым мен бірақта.

Алауын сөндірме жүректің,
Қолыңнан ол сенің келеді.
Сабындай қысқа бұл күректің,
Өмірдің көп бізге берері.

Келгенде сол күні ертерек,
Қателік кетпес ед менненде.
Куәсі сол күннің бәйтерек,
Анықтау біледі сенненде.

Өзіңді тұрғанда тосып мен,
Көрінді бір ару ұзақтан.
Көрмеген көп жылдық досыммен,
Сол сәтте айқасты құшақта.

Толқынын жүректің тулаған,
Өзіңсіз жартылай сезбеймін.
Көргенде топ қызды шулаған,
Ішінен бейнеңді іздеймін.

Сабырым барады алыстап,
Суыпта барады тұрағың.
Кетпеші бір өмір алыстап,
Сезімнің сөндіріп шырағын...