Не өткермес басынан
үмітті адам,


Арманыма жетем деп,
қуып барам...


Десе де, сіз
 туралы есіткенде,


Неге екенін
білмеймін...тұрып қалам...


Жандаймын жалғыз
жапа шөлде қалған,


Әзірге жеткізбей
тұр қашқан арман...


Ақ сағым боп  көзіме көрінгенде


Тұрғандай
сіздің  бейне  «кел» деп маған...


Тірілгендей от
жүрек соны көріп,


Бір жылылық
сағымның соңына еріп


Шуағындай көктемнің
тылсым күшім


Отырмын ғой алыстан
сізді сезіп...


Шуағым, өтінемін
кетпе менен,


Жүрекке салмақ
артар «өкпе» деген


Жанымның бар асылын
саған арнап


Білесің ғой ешқашан
шектемегем...


 

31 мая Казахстан отметит траурный юбилей: 75-летие БОЛЬШОГО ТЕРРОРА. В 1937 году водоворот политических репрессий охватил все слои общества. Миллионы граждан были арестованы, осуждены, расстреляны. Среди них были родные и близкие многих из вас. Память о них мы должны нести в своем сердце и передавать следующему поколению. Нужно извлекать уроки прошлого и не повторять ошибок страшных периодов истории.
К сожалению, в современном Казахстане практика политического террора продолжается. Ограничен общественный контроль над властью, урезаны гражданские свободы. Критика власти толкуется как антигосударственная деятельность. Нормой стали преследования независимых СМИ журналистов. Происходят политические убийства. Продолжаются незаконные задержания, похищения, пытки. Вновь появились политзаключенные, и число их растет. Именно невыученные уроки прошлого порождают Шанырак, Бакай, Жанаозен…
Пройдет время. Тех, кто сегодня томится в неволе за свои убеждения, история назовет БОРЦАМИ ЗА СВОБОДУ, а репрессии против них ПРЕСТУПНЫМИ!

Сегодня от гражданской позиции каждого из нас зависит судьба арестованных и будущее страны. Нельзя оставаться в стороне от происходящего, нельзя быть равнодушными, нельзя сохранять нейтралитет в переломные моменты истории страны! Все преступления творятся с молчаливого согласия равнодушных и нейтральных.
Если Вы не просто обыватель, озабоченный колбасой и телевизором, а ее гражданин, которому не все равно, что происходит в стране, то подумайте о своей ответственности перед Родиной, перед прошлыми и будущими поколениями и выполните свой долг гражданина и патриота – примите участие в общенациональном Дне памяти жертв политических репрессий.

ОБЩЕГРАЖДАНСКАЯ АКЦИЯ ПО ВОЗЛОЖЕНИЮ ЦВЕТОВ И МИНУТА МОЛЧАНИЯ СОСТОИТСЯ В ШЫМКЕНТЕ 31 МАЯ, В 11 ЧАСОВ В МЕМОРИАЛЕ «КАСИРЕТ» ПО УЛИЦЕ БАЙДИБЕК БИ, НАПРОТИВ ДЕНДРОЛОГИЧЕСКОГО ПАРКА.

31 мамыр күні Қазақстан қайғылы мерейтойды атап өтеді: ҮЛКЕН ТЕРРОРҒА – 75 жыл. 1937 жылы саяси қуғын-сүргін ағымы қоғамның барлық саласын қамтыды. Миллиондаған азаматтар тұтқынға алынды, сотталды, атылды. Олардың ішінде сіздердің де туған-туыстарыңыз, жақындарыңыз болды. Біз олар туралы естелікті жүрегімізде сақтап, келер ұрпаққа жеткізуіміз керек. Өткеннен сабақ алып, тарихтың қиын кезеңіндегі қателіктердің қайталануына жол бермеуіміз қажет.
Өкінішке орай, қазіргі Қазақстанда саяси террор жалғасуда. Қоғамның билікті бақылауы, азаматтық еркіндік шектелді. Билікті сынға алу мемлекетке қарсы шығу болып танылатын болды. Тәуелсіз БАҚ журналистерін қудалау қалыпты жағдайға айналды. Саяси кісі өлтіру орын алды. Заңсыз тұтқынға алу, ұрлап кету, азаптау жалғасын табуда. Тағы да саяси тұтқындар пайда болды және олардың саны артып келеді. Өткеннен сабақ алмау Шаңырақ, Бақай, Жаңаөзен оқиғаларының туындауына әкеп соқтырды .
Уақыт өтеді. Өз ұстанымы үшін бүгін қапаста отырғандарды тарих БОСТАНДЫҚ ҮШІН КҮРЕСКЕНДЕР десе, оларға қарсы қуғын-сүргінді ҚЫЛМЫСТЫҚ деп атайды.
Бүгінде ел болашағы мен тұтқындағылардың тағдыры біздің азаматтық ұстанымымызға байланысты. Болып жатқан оқиғалардан сырт қалуға, немқұрайлы қарауға, еліміздің осындай қиын-қыстау кезеңінде бейтараптық танытуға болмайды! Қылмыстардың барлығы немқұрайлы қарайтындар мен бейтараптық танытушылардың үнсіз келісімінен орын алады.
Егер де Сіз шұжық жеп, теледидар көріп жата беретін тоғышар адам болмасаңыз, егер сіз елде болып жатқан оқиғаларға бейқам қарамайтын азамат болсаңыз, онда Отан алдындағы, өткен шақ пен болашақ ұрпақ алдындағы жауапкершілігіңізді ойлаңыз, азамат және патриот ретіндегі өз борышыңызды орындаңыз – Саяси қуғын-сүргін құрбандарын еске алу жалпыұлттық күніне қатысыңыз.

ГҮЛ ШОҚТАРЫН ҚОЮ ЖӘНЕ БІР МИНУТ ҮНСІЗДІК ЖАЛПЫАЗАМАТТЫҚ АКЦИЯСЫ ШЫМКЕНТТЕ 31 МАМЫР КҮНІ САҒАТ 11-ДЕ БӘЙДІБЕК БИ КӨШЕСІНІҢ БОЙЫНДА, ДЕНДРОЛОГИЯЛЫҚ САЯБАҚҚА ҚАРСЫ ОРНАЛАСҚАН «ҚАСІРЕТ» МЕМОРИАЛЫНДА ӨТЕДІ.

Ойланамын ойга батып кеш курым,
Жок ед1 оз1не кастыгымда,ошт1г1м
Шыныменде мен1 манг1 умытып,
Журег1нен манг1л1кке ош1рд1н

Кыйнасанда азап мунмен кеш1рд1м
Кок1ректен ащы зарды ест1д1м
Алты ар1птен жазылган алтындалып
Сакталыпты умытылмай ес1м1н

Катал тагдыр армандарды ескергенбе?
Шын гашыктарды жакын тартып,дос коргенбе?
Кызарып мылкау тунде шок боламын
Оз1нд1 ойлап жанып ортенгенде

Амал шарам бул кундер1 таусылып
Журек жарам одан ар1 ушыгып
Кол жетпейт1н арман кусым
Еске аламын б1р оз1нд1 курс1н1п

Ойлап турып умытармын сени де.... Жарыгым ау айтшы сенимимним,сезимимнин осы жери кеми ме? Шыдай алмай махаббаттын ыстыгына демине,сауыкпаймын сабырлыктын енди мулдем емине.Сагынамын сагынамын сени ерекше жалгыз оскен айдалада адаскан бир терекше,бир озин ау бир озин ау енди маган сагымдардан коринбе,керек емес келешеклин курметтиси озинсиз,омирдин де орнектери болашактан орнектелмес озинсиз.....

 Мен сені бағым ғой
деп аялаймын,


Жанымның нұр шуағын
аямаймын,


Қысылсам, өксік
қысып жүрегімді,


Өзіңнен тұрақ тауып
саялаймын!


Мен сені асқарым
деп биіктетем,


Ойларымды өзіңмен
түйіп кетем,


Өзіңнен басқа пенде
жат сияқты,


Басымды саған ғана
иіп кетем...


Мен сені шынарым
деп шырақ қылдым,


Ойларым тек өзіңді
тұрақ қылды,


Жас жаным дамыл
тауып жүрегіңнен,


Шөліркесем шөл
басар бұлақ қылдым.


Мен сені көк аспан
деп мөлдір көрдім,


Өзіңді бақытым деп
сендіргем мың,


Оңашада сан
ойланып, сан толғанып,


Қиялыммен әлеміңді
кездіргенмін...

Жырларым – осы менің сырластарым,
Қағаз-қалам шын досым, мұңдастарым.
Құпиямды ақтарамын осыларға,
Осылар ғой жалғыздықтың шын достары...

Жайшылықта шықпайды жыр шумағы,
Шабыт келсе ой-аспанның сол қыраны.
Самғап ұшып, ұшқыр ойды тебірентіп,
Көкірек кернеп, алапат сезім кеп тулады.

Біреу айтып отырғандай құлағыма,
Жаза кетем, ойларымды, құрақ ұша.
Көңілімнен шыға кетсе мән-мазмұны,
Қуана кеп, сақтап қоям «құжатыма».

Шын махаббат куниренсе карсы турмас еш пенде.Жалгыз журек сенделеди, сагынып мун кешкенде.
Сени суйип киналдым гой коктем гулим кайдасын - 
Коринесин сагымдардан салкын самал ескенде.

Телефон соқтың,
халімді сұрадың да,


Сұрап тұрып
үн-түнсіз жыладым да,


Тіл қататын тірі
пенде бола алмай,


Мен тұрдым тұтқаны
құшып құлағыма.


Мен тұрдым жасқа
шылап, тамшы болып,


Сен тұрдың, сезімді
ұрып қамшы болып,


Түсінбей не
болғанын сұрай бердің


Сұрай бердің, мен
болсам құлай бердім,


Өкініштен сүрініп
сұлай бердім,


Жүрегімді ұрынбаққа
ұрынып –ап,


Ұрынғанда санаммен
ұғынып-ап,


Тұрғанымды шарасыз
күйге еніп,


Білмедің, қаршығалы
тұғырым-ау,


Білмедің не деріңді
керегі жоқ


-Қиналасың соншама
неге жүдеп,-


Десің сен,
сағынышыңды сыр ғып айтып,


Сезіміңді жыр ғып
айтып...


Мен тұрдым , тілді
тістеп, тұман болып,


Тұтқындағы жаралы
құлан болып,


Маңдайым тасқа тиіп
мәңгіремін,


Жаным-ау, сөге
көрме...


Тасқа айналған
жүрегім не десең де,


Селк етіп еленер
ме?


Ұмытқын, тасты
жарып гүл шыға ма?


Тас болғам, тәнім
сонда тұншыға ма,


Ұмытшы, деп тіл қаттым,
тежеп демді,


Хабарласпа,
ұмытқын, енді мені...


Сен тұрдың,
өксігіңмен сыр бердің бе,


Күнім деуші ең, қараңғы
түн көрдің бе?


Түйткілі көп осынау
сұмырай қыздан,


Суып көңіл, бір
сәтте үлгердің бе?


-Жо-жоқ –дедің,


Жалған бәрі,


Сен емессің,


Деп егестің...


Айықпай-ақ өтейін
сол дертімнен,


Айығуды, сірә да
тілемеспін,


-Дедің де,


Сүйем дедің, сен
десе,


Бойымдағы жылып қан


Қаперімнен
бірін-бірін шығарып,


Дүниені ұмытқам...


Бір мені осылайша
жылатқан,


Айналайын, асыл
сезім, тұнығым,


Сүйем сені,


Ешқашанда
ұмытпан...


-Дедің-дағы, жан-тәніңе,


Көз жасымды
артамын,


Менің мынау
жұдырықтай жүрегім,


Сенде қалды , енді
мен,


Көк бөрі боп, құла
түзде жортамын...


Жұлдызым,


Саған, сірә, татыр
ма айтшы, мың қыздың,


Тұнығы мен сұлуы,


Сенсің менің
қиялымның қанаты,


Жарқыраған
жұлдызым...


Саған деген
сезімім,


Қарашығы мынау екі
көзімнің,


Сол қарашық зағип
болып қалғанша,


Тірі менің сезімім...


Сенсің менің
көктемім,


Шағынамын, көкке
мұң,


Тоқтат енді
ғажабым-ау,


Ұмыт бәрін
өкпенің...


Желігім менің,


Сенсің менің,


Сенімім менің,


Үкілеп жүрген
сезімім менің...-


Деп күрсіндің де,


Кешір күнім,


Ауып тұр, есім
бүгін,


Жүрегіңде маздаған
махаббатты,


Бейуақта айтшы,
өшірді кім?- дедің сен...


Ал, мен болсам,
налып кеттім,


Жанарымнан шерлі
жас тамып кетті,


Сөздерің жаңғырығып
санамда кеп,


Жанымды қарып
кетті...


Телефонның
гу-гулеген өшкір үні,


Жүрегімді өзіңмен
алып кетті...


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 

Жүрегімді оқ тіліп,


Жалындаған от
қылып,


Бара жатыр тылсым
жұмбақ сансыз ой,


Бір құштарлық қалса
, егер,


Шаранадан төгілер,


Жоқтау айтып
егілер,


Ағып түсер шерлі
болған тамшы ғой...


Жас жанымды
үгілтіп,


Ой күмбезін
бүгілтіп,


Қаусап  кеткен қабырғадай шашыңқы


Мұң тұмшалап
басыңқы,


Іштей ғана күлімдеп
кеп,


Жел сипайды
шашымды...


Қарашығым мұң
толып,


Қайда кетті кешегі
күн нұр толған?


Хас батырдың жебесі
кеп  қадалып,


Қансырадым бұл
жолда,


Өксік қысқан көр
кеудеме қонақтап,


Мыстан тірлік
сүйрелейді қолымнан...


 


 


 


 


 


 

Озинди жолыктырдым,
коркинмен сыр уктырдын,
корген ак саттен бастап озине гашык болдым,
гашык болдым,кайгымен мунгада жолыктырдын,
сен менен бас тарттында,
сезимимди ериксиз туншыктырдын,
коктемги гулдей боп бас котерген,
мах.куртып тындын,
сонымен тнш журмей сен мени загип кылдын,
бирак озин гана жанарымда кулип турдын,
жараиды козимди емдетеримин,
озинди ойлаган журекти не етермин,
озгенин багына айналып кетерсин,
баянды бакытпен куаншка жетерсин,
ал мен байгус осылай бакытсыз отермин

Дүние өтер-кетер.


 


Білгенді үлгі етпей тұрам қалай,


Жақсының үйі-мешіт, жаны-сарай.


Қолынан келгенінше жақсылықты,


Ерінбей өнеге еткен жанға талай. 


 


Қуантқан адамизат бар баласын,


Бұл өмір қызықтары қандай балдай.


Кей кезде түсінбейсің, таң қаласың,


Жұтқызар бар ащыны заман зары-ай. 


 


Кейде бір қиналғанда зар боласың,


Жылы сөз, пебіз айтар жан табалмай.


Кей кезде көңіл шалқып бір толарсың,


Көңілің қуаныш лебін бір басалмай. 


 


Өмірден жақсы-жаман бәрі де өтер,


Шыдарсың тек әліптің артын бағып. 


Жалғанда бір Алла-деп өмір сүргін,


Күнәдан алмағайсыз бетке жағып. 


 


Дүние өтер-кетер шолтаң қағып,


Өмірің су секілді зырлайды ағып. 


Кетерсің бұл жалғаннан бір күндері,


Ақ бөзді орап киіп, басқа тағып. 


Серик Серикбай-улы


 


 


Сулулык-деген журекте.


Сулулык-деген

журекте.



Деминиз битсе
олшеули,

Жалганда кала алмайсын.

Бермесе хусын Раббым,

Тартып ала алмайсын.






...Сулулык-деген
журекте.

Бояуды керек етпейди.

Бояганмен бетинди,

Оз бетине жетпейди.



Баттасып жаккан бояуын,

Жамандыкты жасырмас.

Жылтырап бетин турганмен,

Акылынды асырмас.....



Серик Серикбай-улы, "Онеге" китабынан

Сенсiз элем...

Сенсiз суык болмеде,
Сенсiз суык корпеде.
Журегiмде дыбыссыз,
Сокпай унсiз,тур мулде!

Жаркырамай тур Кунде
Булт жамылган мун куйде.
Суреттей мына булттарда
Калгандай катып бiр бейне.

Айсыз аспан, жулдызсыз,
Кап-карангы тундерде.
Алде,Ай мен жулдызды
Сен жургенде корем бе?

Асерi куздiн бул элде?
Ауырып калдым,мен елде.
Денсаулыксыз, куатсыз
Сен болмасан,кур сулде.

Бiреу согер,уят деп,
Бiреу кулер,кулап тек.
Сенсiз мына алемдi
Айсыз,Кунсiз корем жек!

Жаркын Отешова.
Алматы.2011жыл.

Жаратқан күндерімді сағым қылма


Жылатпа сезімдерді,жалындырма


Ғұмырымды онымен жалғау үшін,


Жолында құрбан етем, бәрін сұра!


Ол үшін жылағаным бақыт менің,


Ол барда уайым жоқ,жақұт күнім.


Жүректегі сезімін қалдыра көр,


Онымен сейіледі барлық мұңым!


Тәңірім жалбарынам мәңгі саған,


Көрсетпеші  ендігі тарлық маған!


Барлығынан әдемі әлемім ол,


Жете алмайды құнына барлық адам. 

Түс.
Қиялым мен армандарым кетті ұшып,
Өткен күндер -
Жүректерім кек құшып.
Балалықтың балғын шағы ойнаған,
Кетті – ау бәрі, қызығына тоймағам.
Күндер қайда кезіп жүрген ауылды,
Досым қайда кешегі күн бауырлы?
Жұртым қайда жүрер бәрі қармалап,
Жауым қайда, жүрер тісін қайрап ап?
Бәрі мұның кетті ме әлде жыраққа,
Мен жатырмын жалғыз өзім бұл жақта
Апам қайда, әжем қайда білмедім
Таң атқанша көзімді де ілмедім...
Осы кезде шошып тұрсам ұйқымнан,
Барлығыда жан – жағымда жүр менің!


ӘЗІМХАН АРДАҚ

Адам омири.   





Ойнактайсын ойламай, 

Ботадай он жасында.  

Желкилдеген жиырмада, 

Кайгы да жок, мун да жок, 

Болсадагы касында.     




Отызда камал бузарсын, 

Куш кайратын бойында. 

Орта жас екен кырыгын, 

Жастык шактын агасы, 

Карылык жок ойында.   




Елу-деген жасыныз, 

Елес емес бел екен.  

Белге шыгып карасан, 

Елуге дейин омирин  

Ушып бир келген жел
екен.   



Келгенин алпыс билдирер, 

Агарган баста шашыныз. 

Куресуге алдыннан, 

«Карылык батыр» келеди, 

Аманда болгай басыныз.   




Умытшак болып жанылып, 

Жетписке де жетерсиз.  

«Карылык»-деген батырды, 

Женсениз эри кетерсиз. 



Сексенге келсен улысын, 

Карылыктын кулысын.

Шидерленген аттайсыз,

Акылмен сурсен омирди,

Жазулы асыл хаттайсыз.  



Алла жазса токсанды, 

Окпелеген баласын. 

Жан-жагына карасан, 

Катарын жок, курбын жок, 

Жалгыз озин каласын.  



Бирер адам болмаса,

Жузден асып кетпейди. 

Олшеп берген омирден,

Канша бир мыкты болса да, 

Бузып, жарып отпейди.  



Адал боп жаксы кун корсен, 

Артында жаксы ат калар.  

Жаман болсан жалганда, 

Отти-ау-деп мына омирден,  


Ким сени ойлап еске
алар.     Желтоксан,2009 ж.   


 Серик Серикбай-улы,
«Элемнин жарыгы»

китабынан

Акымак сезім багынбай еш акылга,Саргайган сагыныш сыйлап жаныма
Корсокыр болган кеудеме келіп мангілік,
Шаршадын ба, шаршасан кел де дамылда...

Шаршасан кел де, жаныма келіп дамылда,
Асау тайдай кулаштап келіп арындап
Меніреу болган санама куйып нарінді
Жубат сен келіп, конілді мынау жарымжан...

Жубаныш болып корсокыр, меніреу кеудеме,
Омір сурейік селбесіп бірге сенделе
Армандап мангі омірден бірге отерміз
Жеткенде "ах" урып ен сонгы рет демге де...
Акымак сезім...

Сұрамашы...

 

Жалпы...

Жалпы жақсы жағдайым,

Уайымың болмайыншы мен сенің.

Соқыр болып қалатындай көздерім,

Ақ жүзіңнен көрсе мұң.

 

Сағыныш па,

Сағынам ғой секунттап,

Уақыт маған белгісіз.

Тамырымның соғысынан ұғамын,

Өзге үшін сенгісіз.

 

Күт деймісің,

Күту деген жұмысым,

Ұмытқанмын басқаны.

Жатқа білем сондықтан,

Сендік жолдың  тынысын.

 

Сую,

Өмір сүру ол маған,

Дертімнің де дауасы.

Сауалынды доғаршы,

Себебі...

Сенсің барлық жауабы...

 

Сен кеткен кун талган сатім самгаудан,Сен кеткен кун адасканым багдардан,
Сен кеткен кун, агым кара, карам ак
Адасканым акикаттык жолдардан..


Сен кеткен кун мын батпаны тур уйде,
Сен кеткен кун, астан кестен дуние..
Сен кеткен кун омірім кыс, журек муз,
Жан жырымды маздатуга кім ие???

 
Билеп алган бул куйректік куй маган,
Келді кайдан, неге сонша киналам???
Дейді біреу, ей пакырым бунын не?
Отыз жылда жан айкайын тыймаган...

Қазақпын деген жалын бар менің кеудемде
Сол жалын ұшқыр құлшынысымды емдеуде
20 жыл болған тәуелсіз елім жасасын
Қазақтың елі күннен де күнге өрлеуде.

Тәуелсіз елім, жарқырап атқан таңменен
Тәуелсіз жерім, құлпырған әсем әнменен
Тәуелсіз қазақ байрағың желпіп төбеде
Елтаңбаң ажар табады көркем сәнменен.

Тәуелсіздікке толтырған бақыт қоржынын
Ұмытта болды, қиыншылыққа мол жылың
Намыс пен жігер жетелеп қазақ ұрпағын
Қуанып – жайнар бүгінде міне толды күн.

Ұрпағың қазақ, өлтірмес ата арманын
Жалғайтын біздер атадан кейін қалғанын
Қазаққа деген жүректе жатқан тілек көп
Атада берсін бақытта толы таңдарың.

ӘЗІМХАН Ардақ

Параллель

 

Түйіспей кетсінші,

косылу ұғымы ада боп.

Естелік атаулы өшсінші,

Бақыттан аза көп.

 

Шексіздік!

Оралу болмасын,

Ессіз боп суюді қойдым мен.

Қиыспас жағына барғайсың,

Параллель менімен жолдың сен.

 

Жоғалшы,

Жібі жоқ үмітім,

Үземін бүгінгі түні-ақ.

Параллель сезіммен алыс ал,

Кездесер ойларым құрымақ!

 

Шеңберін шешем де

Жоқ болам,

Қиратып сендегі бүтінді.

Қол бұлғап келем де,

Жымиям,

Параллель бір жолдан, көңілді...

                                              

                                                 Ботакөз Сәти

07.12.2011.сагат 2:54

 



Көлеңкеме наз



 



 



Сомдап жүрсің сықпытым мен сұлбамды,



Содан біраз ие болдың құрметке.



Менің жаным қаншама рет былғанды,



Сен кірмеген дүрмекте.



 



Ақшам ауса,



Адыра қып тәнімді...



Іңір жақтан үркітердей ібіліс.



Бар күнәдан нәбилігің нанымды,



Маған ғана тән боп жатса түңіліс...



 



Бу боп көкке ұшқанымен  «көлшік нұр»,



Паң ырғалып не танытар ыңғай маң!?



Өзектегі өртім болса өршіп тұр.



Сен адасың мұндайдан.



 



Ашынам  ғып алған екем бекер мен,



Тұс-тұсымнан табыла қап көлденең.



Еркі бөтен болмысыма еті өлген,



Серті бекем серігім де сен деп ем... 




 



Бекер бәрі...



Шертіп уайым шерленем,



Тағдырыма тағылғаны тұмар-мұң.



...Қараңғыны былай қойып сен менен



Жарықта да жалт беруді шығардың...




Қайрау


 


Жанғазы
Ахметов.


 


Қайманаға қадап көзді қайғырған,


Қарай берем табылардай әлдене.


Қызықтырып барад(ы) дейсің қайбір мән


Сұрқия өмір сыланғанмен сәндене.


 


Сықпытына сан үңіліп,сан кіріп,


Түк те ұқпағам тылсым сырын тірліктің.


Жүрегімді жарып шыққан жаңғырық,


Жаңғырықты жанға дауа–жыр ғыппын.


 


Жұлым-жұлым жүрегімнің жынысы,


Тілім-тілім таңдайымда татыр мұң.


Мың толғанып, мың толғатып түн іші


Жатырсыз-ақ жыр босанып жатырмын.


 


Соғылған соң сан қайталап әуреге,


Жоқтан бар ғып  жұмбақ жаққа жол
ашқам.


Тамырымды тартып өзім тәубеге,


Тәңірімді таңып алғам о,бастан.


 


Қирап қалған қиялымның кемесін,


Қайта арқалап қанша қайттым қиырдан.


Әй, бәрібір келер күннен, көресің,


Сыбағамды сарқып кетем бұйырған. 
 



 



 



Оқшау ой



 



 



Санам санға сапырылып,ой онға,



Сабырымды сарқып ішкен сабылыс.



Қызыл... жасыл... жо-жоқ, сары боянған



Сағым өңді саған деген сағыныш.



 



...Өмір бізді өкінтумен өткізбек,



Ақ үміттің кірленгені үшін  де.



Екеуміздің елесіміз жоқты іздеп,



Қаңғып жүрген қарашықтың ішінде.



 



Жырдағы мұң жүк 
болған соң жүрекке,



Әлдекімге шағым айтқыш ол да кіл.



Тәңір құлақ аса қалса тілекке,



Бақыт емес,



–басымызға қонбағыр.



 



Өлең болып өрілуде өміршең,



Сезімдерім көңілсіздеу күй  сіңген.



Елесіне есім кетіп егілсем–



Тағдырымыз түйіспесін түйсінгем.



 



Сен туралы сыр суыртып тағы түн,



Ертеңімді өңмендетті кешеге.



Жүрілмеген жолдарымның бағытын,



Біле тұра,бүлк етпейді-ау, пешене.



Әдейі...  

СЕН және КӨКТЕМ


 


Жанғазы
Ахметов.


 


Құрғады жанардың
жасы,


Жымиям дәрменсіз
зорға.


Өңдегім– өтірік, расы–


Келмедің...


Келмеді ол да.


 


Күтіп ем күйге
еніп текті,


Тал қармап  таусылды соңы.


Ол неге оралмай
кетті.


Сен ертіп кеткелі
оны?!


 


 Уайымға көңілім  қарық,


Кешегі күрсініс–
өлең.


Іңірде күбірге
салып,


Күз-жырын
қайталай берем.


 


Күз жыры жанымды
мүжіп,


Үздіксіз іздетед
нені?


Үлбегей үмітті
үзіп,


Арман да алдаған
мені.


 


Сендерге назым
көп,бірақ,


Тоспасым белгілі
енді.


Көзінде лып еткен
шырақ,


Көзімнің ішінде
сөнді.


 


Гүл-үміт жара
алмай бүрін,


Сезімнің самалы
салқын.


...(Түс шығар)...
бұлдайды түрін


Ол сенің кейпіңде
бәлкім?!


 


...ақ «кебін»
кисе күз бағы,


Жүректен күн
көшер күрең.


Тағдырлы түр
сомдап тағы,


Ол түбі оралад
білем.


Сен ше?!..
 



 



 Аңсар...



 



 



Көркіңді көзімнің ішінде



Сақтап ем,елітті елес-нұр.



Келсе де сол елес пішінде



Күттірген көктемім емес бұл.



 



Ұйқылы сезімді үркіткен,



Ол көктем өзгеше е-тін тым.



Шаншуы тегін бе,



Кірпіктен



Кеудемде кертілген етімнің.



 



Сен көзге көрініп Кекілдім,



Көмейде көмескі үн жаңғырды.



Маңдайға мұң болып бекіндің,



Таңдайда жыр болып тағдырлы...



 



Жылауық жырларға кінәлі–



Көңілсіз күйім кіл жыларман.



...Жүректен үн шықса,тынады



Ұртымда тұңшығып «Ұлы арман».



 



(Қай жағым екен,ә,құнтталған?!..)



Сезімнен сыр сауып,шаршадым.



Жанардан буланған бұлттардан,



Аларған аспанға аңсарым...



ауып жүр!

ОЗИНДИ СУЙЕМ МЕН АРМАНМЕН АЛЫСЫП,ОЗИНДИ СУЙДИМ МЕН КИЯЛГА САН ШЫГЫЫЫЫП!СУЙИП ПЕ ЕН СЕН МЕНИ БИЛМЕЙМИН,АЙТАРЫМ,БИР СЕНИ МАНГИГЕ ТОСАМЫН!!!ОКИНИШ ОРТЕЙДИ ЖАНЫМДЫ КИНАЛСАМ ИЗДЕЙМИН ОЗИНДИ,КУТТИМ МЕН  КАНШААА КУН БИР СЕНИИ......УН КАТАР,ТЕЛЕФОН СОГАР ДЕП,,, КОНИЛИМДЕ ДАК БАР МА БЛМЕЙМИН,АЛ КЕЙДЕ САГЫНЫП ИЗДЕЙМИН,АЛБЫРТ БУЛ СЕЗИМДИ НЕ ДЕР ЕМ???ХАЛИМДИ ТУСИНГИН,,,УМИТИМДИ  МЕН УЗБЕЙМИН!!!!!!(....БИР УАКЫТТАРЫ  ЖУРЕК УНИМНИН САГАН АРНАЛГАНЫ ЖАНЫМ БИРАК БУНЫ УЙКАС ЖАЙ ОЛЕН ДЕП ЕМЕС,,МЕНИН КИНАЛГАН САТТЕГИ  ИШКИ ЖАНСЫРЫМ ДЕП УГАРСЫН------- МЕНИН........ Н!!!!!!!

Күн сығалап шығыстан,


Бұлт артынан қарайды.


Бірін-бірі ұғысқан


Көктем таңы арайлы.


 


Арайлы таң – аппақ таң


Тіршілікті оятқан,


Күн сәулесі шуақ боп,


Құс біткенді шулатқан.


 


Жыртық телпекті басына


Ақтауым киіп алған-ды.


Келтірген ажар таңына


Ақтауым – Каспий маржаны.


 


Көктемнің шуақ таңында


Аспанды бұлттар жайлаған,


Күн көзінің нұрында


Таң арайлап жанаған.

Жауганда жанбыр,
Турiлiп аппак балагын.
Журушi едiн,
Iшiнде бiр топ баланын,
Мен сонда тiптi
Болсам да,титтей сары кыз
Арманга сенi баладым.
  ----------
Корыктым ба алде,
тындауга жалын созiндi,
Корлык деп уккым,
суймекшi болган кезiндi.
Бурылып кеттiм,
терiме сыймай,долданып
Шапалакпенен бiр тартып калып озiндi.
  ----------
Сол куннен кейiн,
хабарсыз кеттiн,жыл оттi.
Сагыныштарым,
сыздатып журдi журектi
Озiне деген 
iнкарлiгiм
бермей бой
Мазасыз бiр куй,жудеттi.
  ----------------
Кешiрдiм барiн,
калганымызды да керiсiп.
Откiзiп жылдар,
турганда жана корiсiп.
Кеудемде менiн,
жалгыз-ак тiлек тур казiр.
Аяулы кусым,
кетпесе деген керi ушып.
  -------------
Сенсiз омiр 
суре алмастай бiр кунде,
Журген екем
алданып тек кулкiне
Кайда журсiн
ендi маган барi бiр...
Айналгансын жогалган бiр кулкiме.
  --------------
Тек есiмде,калыпты кур есiмiн,
Асерi жок баркыт парк кешiнiн.
Ангал саби сенiмiмдi урлаган,
Саган ешбiр жасамаспын кешiрiм
Журегiмде мангi тунеп калардай,
Кор болыпсын,
таттi кимас есiл мун...

Еркiндiкке,дархандыкка куштарсын,
Куштарсын-ау барiне де, Журек сен.
Кейде тiптi озiне озiн душпансын,
Шошып кетем, дiр етсен.

Келе алмай бiр кемел тапкан байламга,
Мын оралам оз ойыма кайта мен.
Тар кеудеге камалмаган болганда,
Сен еркiндiк тiлемес пе ен,кайтер ен?......