Откройте свой Мир!

СУРА 68 ЧАСТЬ ВТОРАЯ

(34) Истинно, набожным у Господа блаженные сады.
(35) Поступим ли Мы с Подчиненными как с теми, что грешны?
(36) Что с вами и каково суждение?
(37) Или у вас писание, а в нём учение
(38) Что вам, поистине, любое предпочтение?
(39) Или у вас Наши клятвы вплоть до Дня Предстояния о том, что вам – плод вашего суждения?
(40) Спроси их, кем будут клятвы подтверждены?
(41) Или у них – святые? Пускай же приведут своих святых, если правдивы они.
(42) В тот день, когда откроются все тайны, и призовут земной поклон вершить, они не смогут сделать преклонение –
(43) Опущены их взоры и их постиг позор, а ведь могли они пасть ниц, (когда спустилось повеление).
(44) Оставь Меня с теми, кто ложью считает этот рассказ – когда они не будут знать, их жизнь постигнет завершение –
(45) Я дам отсрочку им, ведь замыслы Мои прочны.
(46) Или ты просишь награды и у них от платы отягощение?
(47) Или, быть может, пишут они тайное откровение?
(48) Ты дотерпи! Господь решит! Не будь подобен спутнику кита. Вот он воззвал, когда его постигло заточение.
(49) И если б не Господня милость, то был бы выброшен он на пустырь, его постигло б унижение.
(50) Избрал его Господь и сделал человеком правоты.
(51) А те, кто отвергает, своими взорами тебя готовы опрокинуть, и, слушая Упоминание, говорят: «Его коснулось бесов проникновение»
(52) Но это - не что иное, как Упоминание для народов, (ниспосланное с Божьей высоты).


Тимур Джумагалиев - ответственный за перевод.


Источник: http://blogs.mail.ru/mail/timjum/62F437EA42AA03A5.html

.

Oцeнивaй фoтo и oбщaйcя c людьми, кто пpиглянyлcя!
А тех, кто очень зaинтepecoвaл - заманивай в собственный гарем!




Только реальные люди!

Никакого paзвoдa на смс и бабло, для pегистpaции необходим иcключитeльнo e-mail!



Заходи на - http://ltlbox.es/flirt

Прошу вас, комментируйте на странице ролика!!!Перейти

teze cemiyet mail.ru da sizde daxil olun:))mahnilar sekiller musabiqeler sizleri gozliyir:)

http://foto.mail.ru/mail/kr... проголосуйте за этого красавца заранее спс он хочет победить  поддержите его

Ermənilərə böyük borcumuz...

17 mart 1918. Urmiya. Güney Azərbaycan. Hələ 1914-cü ildən Anadoluda türkləri və kürdləri kütləvi şəkildə qətlə yetirən erməni dəstələri, 1917-ci ilin sonunda rus qoşunlarının regionu tərk etməsi ilə əlaqədar irəliləyən Osmanlı ordusunun qarşısından qaçıb, Cənubi Qafqaza və Cənubi Azərbaycanın qərbinə soxulmuşdular. 1918-ci ilin martın 16-dan başlayan türk və kürdlərin soyqırımı 17 martda ən zirvə nöqtəsinə çatdı.

ABŞ səfiri Şed, rus səfiri Nikitin, ingilis, fransız və digər xristian missiya nümayəndələrinin şəhadətinə görə 16-17 martda, yəni bir günün içində Urmiya və ətraf kəndlərdə 10 000-dək Azərbaycan türkünü və kürdünü qətlə yetirdilər. Silahsız kişi, qadın, uşaq və qocalara ermənilərin verdiyi işgəncələr söz ilə deyiləsi deyildi...

18 mart 1918. Şamaxı. Quzey Azərbaycan. Sübh tezdən şəhər əhalisi yatdığı zaman erməni dəstələri şəhərə hücum etdilər. Dinc və silahsız şəhər əhalisinin qətli görünməmiş işgəncələr və vəhşiliklə müşayət edilirdi. Küçələr zorlanmış, döşləri kəsilmiş, qarınları yırtılmış çılpaq müsəlman qadınlarının meyidləri ilə dolu idi. Torpağa taxta şişlərlə pərçimlənmiş uşaq meyidlərinin kütlələri insanları dəhşətə gətirirdi. Küçələr, məscidlərin həyətləri meyidlərlə qalaqlanmışdı. Azərbaycan Xalq Cumhuriyyəti Məclisinin Fövqəladə İstintaq Komissiyasının üzvü A.F. Novatskinin sözərinə görə, “ermənilər dinc müsəlmanlara işgəncə verməkdən, zorlamaqdan, öldürməkdən getdikcə daha çox məst olub quduzlaşırdılar”. Axşama yaxın ermənilər Şamaxı ətrafındakı kəndlərə soxulub öz vəhşiliklərini orada davam etdirdilər.

19 mart 1918. Bakı. Quzey Azərbaycan. Stepan Şaumyanın əmrlərini yerinə yetirən erməni dəstələrinin başçısı Stepan Lalayev Bakıda müsəlman əhalinin qətliamına başçılıq edirdi. Bu qırğın və vəhşiliklər bitmək bilmirdi. Azərbaycan Xalq Cumhuriyyəti Məclisinin Fövqəladə İstintaq Komissiyasının xüsusi ağır cinayətlərə dair məhkəmə müstəntiqi Komarovskinin raportlarından: “80 yaşlı Hacı Əmir Əliyevin evinə soxularaq ermənilər onu, onun 60 yaşlı arvadını öldürmüş, 3 azyaşlı nəvələrini doğramış, 25 yaşlı gəlinini isə zorladıqlarından sonra çılpaq meyidini uzun mıxlarla evin divarına pərçimləmişdilər.” O zamankı Bakının kənarları sayılan Məmmədli və Quba məhəllələri (indiki “Nizami” metrosundan Əjdərbəy məscidi ərazisinədək) boyunca ermənilər qılıncla və süngü ilə qocaları və qadınları qətlə yetirirdilər. Uşaqları diri-diri tonqala atıb yandırırdılar. Meyidlərin burun və qulaqlarını kəsir, hamilə müsəlman qadınlarının qarınlarını yırtıb, dölləri əllərilə parçalayaraq küçə itlərinə yemlədirdilər. Quba məhəlləsindəki çökəklik (indiki Təzə bazar) işgəncə ilə öldürülmüş kişi, uşaq, qadın meyidləri və doğranmış bədən üzvləri ilə dolu idi. Məmmədli məhəlləsindəki bu cür yalnız bir çökəklikdən 57 qadın, uşaq və qoca meyidləri və sayı müəyyən edilə bilməyən bədən tikələri tapılmışdı. Bakının bir sıra məscidləri gizlənmiş uşaq, qadın və qocalar ilə dolu idi. Ermənilər bu məscidlərin qapısını kilidləyib, onlara ağ neft töküb yandırırdılar. Yanan məscidin pəncərəsindən isə, məscid külə dönənədək, ermənilər içəridəki silahsız insanları güllə-baran edirdilər.

20-21 mart 1918. Pəmbək qəsəbəsi. Quzey Azərbaycan. Novruz bayramını qeyd edən Pəmbək qəsəbəsinə soxularaq ermənilər 411 nəfəri (13 yaşından başlayaraq) diri-diri yandırmışlar. Pəmbək uyezdinin (indiki qondarma “Ermənistanın” “Vanadzor” rayonu) 9 kəndində 1000-dən yuxarı müsəlman öldürülümşdü. Arqut kəndində bir gündə ermənilər 60 nəfəri öldürmüş, onlardan 12-nin başını kəsmişlər.

20-21 mart 1918. Gözəldərə. Quzey Azərbaycan. Novruzu qeyd edən Gözəldərə kəndinə hücum edən ermənilər bir gün içində 600 nəfər kənd sakinini vəhşiliklə öldürmüşdü. Kənddən qaçaraq meşəyə sığınmış bir qrup gənc qızlar, onları təqib edən ermənilərin əlinə keçməsin deyə, özlərini qayadan ataraq intihar etmişlər.

23-24 mart 1918. Petrovsk (Mahaçqala). Rusiya. Bakıdakı qırğından gəmi ilə qaçmış 850 nəfər müsəlman qaçqının 750 nəfəri Mahaçqalaya sığındı. Onlar barəsində xəbər tutan Stepan Şaumyan oraya Lalayanın və Ruben Ağamaliyansın başçılığı ilə erməni dəstələrini göndərdi. Mahaçqala limanında qaçqın bakılıları haqlayaraq, ermənilər onları mühasirəyə aldı və 10-15 nəfərdən ibarət qruplarla şəhərdən kənara və ya ermənilərin əllərində olan şəhər türməsinə aparır və orada vəhşiliklə qətlə yetirirdilər. Sənədlərə görə, onlar müsəlmanları 8-10 nəfərini bir-birinə sıx bağlayır və mərcə gəlirdilər ki, kimin gülləsi bir dəfəyə onları öldürər. Silahsız əsirlərin əllərini bir-birinə qandallayıb yerə uzadır, bir ucdan hər kəsin başına, qarnına, sinəsinə qundağla zərbə vuraraq öldürürdülər. Bəzilərini üzbəüz bağlayıb, bir qılınc zərbəsi ilə ikisinin də başını kəsirdilər. Bir gün içində 535 müsəlman öldürüldü. Müsəlmanlar arasında uşaqlara işgəncə verildikdən sonra onların başı kəsilərək süngülərə taxılırdi və sonra bu uşaq başı keçirilmiş süngüləri əllərində oynadaraq ermənilər Mahaçqalada “təntənəli” yürüş düzənləyirdilər. Şəhərin küçələri tanınmaz hala salınmış kişi və qadın meyidləri, bədən tikələri ilə dolu idi.

Mart 1918. Şamaxı. Quzey Azərbaycan. Bütün mart və aprel boyunca ermənilər bu şəhərdə və şəhər ətrafında məqsədli qətliamları və vəhşilikləri davam etdirirdilər. Tarixdə ilk dəfə 135 südəmər çağaların bir günün içində vəhşiliklə öldürülməsi (yandırılması, süngülərə taxılması, doğranması, ayaqla tapdanaraq parçalanması və s.) faktı Quballı kəndində baş vermişdi. Qaravəlli kəndində əhali yalnız işgəncələrlə öldürülmüşdü. Quşçu, Qonaqkənd kəndlərində ermənilər qadınları və silahsız kişiləri kəndin meydanında işgəncə ilə qətlə yetirirdilər. Qurani-Kərim, dini atributlar ermənilər tərəfindən nümayəşkəranə murdarlanırdı. Ağasıbəyli kəndində əhalinin qətliamı zamanı uşaqların gözləri çıxardılır, kor edilmiş uşaqlar üzərinə itləri qısqırdaraq parçalanırdı. Eyni vəhşiliklər Kaşad, Sundi, Ərəb-Qədim, Cəgirli, Nabur, Mərəzəli-Tatar, Ağsu, Şorbağı, Cəcəmli, Mirikənd, Şaradil, Şıxməscid, Tərus-Çaparlı, Təkəli, Ovçulu, Bağırlı, Dilman, Kəlvə, Hacıman, Tərcan və d. kəndlərində də baş verdi. Yuxarı Ləngəbli kəndində bir gündə ermənilər 500 nəfəri vəhşiliklə qətlə yetirdilər. Ermənilər kənd kişilərinin əksəriyyətinin diri-diri baş dərisini soyurdu, gülləyə qənaət edərək uşaqları quyulara doldurub, üzərlərinə ağır daşları atırdılar. Bəzi kəndlərdə kişiləri ayağından asır və qılıncla ikiyə bölürdülər. Kişiləri, qadınları və uşaqların bəzilərini xalçaya, palaza bürüyərək ağ neft tökərək yandırırdılar. Bəzilərini uzun mıx və dəmir pazlarla qarnından yerə, qapıya və masaya pərçimləyirdilər. Şəhərdə və kəndlərdə Quran və digər müsəlman kitablarından tonqal qalayıb, əlləri-ayaqları bağlanmış din xadimlərini bu tonqallarda diri-diri yandırırdılar. Kiminsə əlini, qulağını, cinsi orqanını kəsib özünə və ya qohumuna zorən yeməyə məcbur edirdilər. Əli-qolu bağlı kişilərin gözü qarşısında analarını, bacılarını, qızlarını zorlamaq ermənilərə xüsusi ləzzət verirdi. Aprelin sonu üçün artıq Şamaxı şəhəri və bu uyezdin əksər kəndləri yer üzündən silinmişdi. Əyalətin əksər kəndlərində yanmış meyidlərlə dolu məscidlərin və evlərin xarabalıqları qalmışdı.

30 mart – 2 aprel 1918. Bakı. Quzey Azərbaycan. Martın ortasından başlayan qətliam nəticəsində Bakının müsəlman əhalisi yalnız Dağlı məhəlləsində və İçəri şəhərdə qalmışdı. Martın sonunda, 31 martda ermənilər “İçəri şəhər” adlı əməliyyata başladılar. 1 Apreldə İçəri şəhər təmamilə yandırılmışdı. Küçələr qrup şəklində və tək-tək parçalanmış və yandırılmış kişi, qadın və uşaq meyidləri və bədən tikələri ilə dolu idi. Hamilə qadınlara verilmiş işgəncələr şahidləri dəhşətə gətirirdi. Təzə Pir məscidi viran edilmişdi: məscidin həyəti tanınmaz hala salınmış çılpaq qadın və uşaq meyidləri ilə dolu idi, məscidin özünü isə, ermənilər ayaq yoluna çevirmişdilər. Şahidlərin ifadələrinə görə, Bakının müsəlman qadınlarının başına ermənilər görünməmiş müsibətlər gətirirdilər. Zorlanmış çılpaq qız-gəlinlərin saçlarını sərxoş ermənilər bir-birinə bağlayıb, zurna-qaval musiqisi ilə Bakı küçələrində oynadaraq gəzdirirdilər. Tağıyev teatrının binasındakı səhnə müsəlman kişi meyidləri ilə döşənərək, teatr zalında oturan ermənilər bu meyidlərin üzərində, zorlanmış müsəlman qadınlarını çılpaq rəqs etməyə məcbur edirdilər. Əhmədli tərəfdə təkcə bir çuxurdan tapılan 58 qadının tanınmaz hala salınmış meyidlərindən aydın görünürdü ki, ermənilər onları vəhşiliklə zorlamış, burunlarını, qulaqlarını, döşlərini kəsmiş, gözlərini çıxarmış, cinsi orqanlarını doğramış, qızdırılmış dəmirlə dağlamış, bədənlərində bıçaqla söyüşlər yazmışdılar. Şahidlərin sözlərinə görə, zorlanmış gənc azərbaycanlı qızları çılpaq şəkildə şəhərin bəzi yerlərində, küçə boyunca divarlara iri dəmir pazlarla qollarından diri-diri pərçimləmişdilər. Ermənilər hətta bu işgəncəli ölümə məhkum, divara pərçimlənmiş qızlardan əl çəkmir, günün günorta çağı onları zorlayır, döşlərini, burunlarını, qulaqlarını kəsirdilər. Dağlı məhəlləsini və Yasamalı toplardan atəşə tutduqdan sonra ermənilər oraya soxulub görünməmiş vəhşiliklər törətmişlər. Bu qırğının nəticəsi kimi təkcə Çəmbərəkənd qəbirsanlığında 18 000-dək tanınmaz hala salınmış azərbaycanlı kişi, qadın, uşaq və qocaların meyidləri dəfn edilmişdi. Təqribi hesablamalara görə, 1918-ci ilin fevralının sonundan may ayınadək Bakı şəhərində və şəhərətrafı kəndlərlə birlikdə 40 000-dək dinc əhali vəhşiliklə qətlə yetirilmişdi...

Eyni zamanda Şaumyan, Mikoyan Bakıdan şimal və cənub istiqamətində dəstələr göndərirdilər. Tezliklə eyni vəhşi qətliamlar Qubada, Dəvəçidə, Qusarda, Balakən və Qəbələdə, Kürdəmirdə, Neftçalada, Səlyanda, Lənkəranda və d. yerlərdə törədildi. Bu qətliamlarla eyni vaxtda Qarabağda, Gəncəbasarda, Borçalıda, İrəvanda, Zəngəzurda, Dərələyəzdə, Naxçıvanda və d. yerlərdə müsəlman əhalisinin qırğını baş verirdi. Anadoludakı müsəlmanların qətliamları isə, hələ 1914-cü ildən vüsət almışdı. Ümumi hesablamalara görə, 1918-ci ilin əvvəlindən sentyabr ayınadək təkcə Şimali və Cənubi Azərbaycanda ermənilər 300 000-dən çox azərbaycanlı əhalini (Azərbaycanlı türkləri, kürdləri, ləzgiləri, avarları, tatları, talışları, yəhudiləri və digərlərini) məhv etmişdilər. Onların böyük əksəriyyəti qadın, uşaq və qocalar idi ki, işgəncə ilə qətlə məruz qalmışdılar...

P. S. Bu yazımda mən bir sıra erməni vəhşiliklərinin detallarını açıqlamadım. Çünki, bu yazını xanımlarımız da oxuyacaq. Ayıb olduğu üçün açıqlamadım. Ermənilərin tətbiq etdiyi işgəncələr barədə isə, bizim kişilər bilməlidilər. Özü də uşaqlıqdan. Biz uşaqlarımızı 31 mart, Xocalı və d. bizə qarşı törədilmiş saysız qətliamların incəlikləri ilə tərbiyə etməliyik ki, onlarda erməniliyə münasibətdə yalnız iki səmimi hiss olsun – dərin nifrət və bu nifrətdən doğan işgəncə ilə erməniliyi məhv etmək hərisliyi...

Bizim ermənilərə böyük borcumuz var. Buna görə də, Azərbaycan türklüyünün hər bir nümayəndəsi, əgər onda ağıl və qeyrət varsa, dərk etməlidir ki, bizim bu dünyada ən ümdə borcumuz və əsas vəzifəmiz – dünyanı ermənilikdən təmizləməkdir. Mümkün qədər kütləvi şəkildə, mümkün qədər onların tarixən bizə tətbiq etdiyi işgəncəli ölümlə... Biz bu ilahi missiyanı yerinə yetirməsək, ermənilər bizim axırımıza çıxacaqlar...
Pərviz Elay | 13-Aprel-2010,

А членам религиозной
общины негде молиться





14:11 15-02-2010



В редакцию Vesti.Az обратился 60-летний

житель Баку Али Мамедов, столкнувшийся с проблемой нерегистрации
возглавляемой
им религиозной общины Хатаинского района в Государственном
комитете
по работе с религиозными организациями.



«Мы, верующие,
издавна ходим в «Лезгинскую мечеть», расположенную в
Государственном
историко-архитектурном заповеднике «Ичеришехер». Однако,
из-за
того, что помещение мечети не может вместить всех желающих там
помолиться,
мы, прихожане мечети, стали искать другие возможности. Нам
подсказали,
что в округе есть несколько свободных мечетей. В частности,
не
работает по своему прямому назначению расположенная в «Ичеришехер»
мечеть
«Бейляр». Впрочем, нашу общину туда не пустили. Оказывается, там
вот
уже столько лет располагается цех по ремонту икон, предметов старины

Министерства культуры и туризма. Тогда мы обратились к тогдашнему
председателю
Государственного комитета по работе с религиозными
организациями
Рафику Алиеву. Выслушав нашу просьбу о предоставлении
общине
помещения для совершения молитвы, он посоветовал нам
зарегистрироваться
в качестве юридического лица.



Следуя этому совету, мы
собрали все необходимые документы для создания
общины и прошли
регистрацию. Юридически мы зарегистрировались на моей
квартире,
расположенной в Хатаинском районе. Затем Р.Алиев вместе с нами

написал письмо тогдашнему министру культуры Поладу Бюльбюльоглу с
просьбой
освободить мечеть «Бейляр» и передать ее верующим. В ответном
письме
министерство предложило найти для цеха новое помещение. Мы нашли
им
помещение на Московском проспекте, даже хотели заплатить за его
аренду
на два года вперед. Однако работники министерства почему-то
отказались
переезжать туда. С тех пор у нас начались тяжбы, которые
завершились
ничем», - рассказал А. Мамедов.



По его словам, в прошлом
году встал вопрос перерегистрации общины.
Однако в госкомитете у
главы общины стали интересоваться, почему община
зарегистрирована в
Хатаинском районе, а мечеть они хотят получить в
Сабаильском.



«Как
будто мусульмане должны ходить в мечеть только по месту жительства.

Но, делать нечего, я продал свою квартиру в Хатаинском районе и
приобрел
в Сабаильском. Теперь общину нужно было регистрировать по
новому
адресу. Однако в госкомитете мне заявили, что община сможет
пройти
перерегистрацию только в том случае, если у нее будет своя
мечеть.
Заколдованный круг получается: общину не хотят регистрировать
из-за
отсутствия у нее своей мечети, а мечеть нам предоставлять никто не

хочет. Почему мы не можем получить регистрацию как община и мечеть для
совершения
молитвы?», - возмущается А. Мамедов.



Как оказалось, в
Государственном комитете по работе с религиозными
организациями
хорошо знакомы с деятельностью религиозной общины
Хатаинского
района. Как сообщил Vesti.Az заведующий отделом
Госкомитета
Гюндуз Исмайлов, документы общины для перерегистрации к
ним до
сих пор не поступили.

«Да, мы знаем о такой общине. Однако, если
документы к нам не поступали,
то как же мы можем их
перерегистрировать? Пусть обратятся к нам с
документами, и мы
обязательно их рассмотрим. Как вы знаете, в связи с
вступлением в
силу изменений и дополнений в закон «О свободе
вероисповедания» все
религиозные общины Азербайджана должны были до
конца прошлого года
заново пройти государственную регистрацию. Одним из
изменений закона
является то, что религиозные общины не могут
действовать без
регистрации», - сказал Г. Исмайлов.

Хочется верить, что
проблемы с перерегистрацией общины будут удачно
разрешены. Ведь эти
люди, верующие, никому не мешают, не нарушают
законодательство. Что
же касается формулировки «нет мечети – нет
общины», то тут хотелось
бы возразить, что сегодня в Азербайджане
действуют 534 религиозные
общины и из них 32 - неисламские организации.
Мечетей на всех,
конечно, может и не хватить. Но ведь и цеху по
реставрации предметов
старины не место в Доме Аллаха.



Бахрам Батыев

Кавказ -это сила,могущественная  и великая.