Ұстазыма арнау
Тұлғасы биік,
Қасымхан ағам, ұстазым
Жолыңды қуып,
Мен де сәл сізге ұқсадым.

Есімде мәңгі,
Күлімдеп қарап тұрасыз,
Көрсеткен жолың
Армандап, самғап ұшқаным.

Қанша жыл өтсін,
Бәрібір сізге шәкіртпін,
Әр сабақ құнды,
Ақтауға соны асықпын.

Сүйікті ұстаз,
Жәннәтта болсын жаныңыз.
Өзіңнен алған
білімге толы жадымыз.

Өмірлік заңда,
Ғылымда жарқын жол ашты,
Өркендеп өсті,
еңбекпен еккен талыңыз.

Қанша жыл өтсін,
Бәрібір сізге шәкіртпін,
Әр сабақ құнды,
Ақтауға соны асықпын.

Қабылғазы Ережепұлы Кервенев

Менің Бөкем!

Бөкем менің «бөрік» киген таулардан,
Тары тасың алтын десем таң қалман.
Ерлерің көп есімі елге әйгілі,
«Қазыналы Қалбамыз» деп жар салған.

«Терең сай» мен «Шешем сайым» салалы,
«Шошақ тау» мен «Диван тауым» бағалы.
«Ақкезең» мен «Жылқы асқанның» бойында,
Қысы жазы «Қатпас бұлақ» ағады.

«Батыр шатым» жайлап жатыр даланы,
Ойынына қандырып бар баланы.
Ауылымнан енді ұзап кетерде,
«Қарашоқым» қолын бұлғап қалады.

Қабылғазы Ережепұлы Кервенев

ЮБИЛЕЙНЫЙ МОЙ БОКО!

*Вкусная вода*

Сопки мои, рощи, родничёк
Мой родной, любимый уголок,
Как же я люблю свой край родной
Рудник Боко, мой Золотой!

Выйдешь в степь, и пахнет мятой
Мелодично шепчет мне кавыль
В небе жаворонок песню запевает
За собою конь гнедой
Столп пыли оставляет.

Вот ключик бьёт
Здесь родниковая вода,
Прильнули мы с конём...
Водичку пьём...
-- Вот это даа!
*Какая ж вкусная вода!*

Нурсултанов
Мухтар
Каримович.
Боконский

Заметка Мухтара Нурсултанова 2018 год
Рудник БОКО, посёлок ЮБИЛЕЙНЫЙ
Любимый край, родной и дорогой!
В твоей земле был ил кофейным
И каждый камень, точно ЗОЛОТОЙ !!!

Твоя вода, журчащая по гальке
В низине, среди тальников,
Дала нам крылья, словно белой чайке
И память крепкую, как прутья тростников!

Я внуку расскажу про мой посёлок,
Как весело бежали с гор ручьи,
Как на лужайке бегал маленький телёнок,
И в рощицах красиво пели соловьи!

Поеду с внуком я в свою деревню
И к сожаленью дом свой, там я не найду,
И опущусь в слезах, я плача на колено
И как я внуку это обьясню? more…

Бөкем қалар Нар - Бөке боп кеудемде
Құшақ жайып қарсы алады келгенде
Жайы болмай, жапанда елсіз қалса да
Қолдау болар сары уайымын жеңгенге.

Туып өскен ұл мен қызы тұрғанда
Өр таулармен бейнесі тұр тұлғаңда.
Бұлақтары күтер суын қатырмай
Қуат берер елге басын бұрғанға.