Журек иштей босатпа деп сыбырлайды
Ал минезим оган карсы кимылдайды
Осы жайттын барлыгын да багдарлаган
Акыл болса каскайып дым козгалмайды

Кокирек тур кокке карап дес бермей
Жанжолдасы журек унин ескермей
Карамайды оган мулдем зер салып
Ара узип ат кулагын кескендей

Осылайша дал болган конил ширкин
Кулазиды кен тыныс алмай еркин
Иштей озин жегидей жегенимен
Кимай унсиз кош айтысты берип сертин

Жазыктымын сени суйип алганыма.Сезим отын журегине салганыма. 
Жан дуниенди елжиреткен махаббаттын
Ыстыгына куйдирип алганыма

Билем жаным кателикке бой алдырдым.
Сурлеуинен адастырдым бул тагдырдын.
Кокирекке тап-таза тыртык салып
Оширсенде кетпейтин из калдырдым.

Бирак буган оз басым окинбеймин.
Кандай кесим айтсан да еркин деймин.
Сондай татти саттерди бастан кешкен.
Кайталаудан бас тартпаймын сертим менин.

Киналай бер кинали деп мени шешсен
Мине алмас мине басым шауып кессен
Бари бир де кош айтыса алмаймын мен
Сезимимнен арылып желдей ескен.

Бойжеткен

Журе алмайсын жулдыздай боп кубылмай,
Калай турам сені коріп бурылмай.
Жалт-жулт етіп корінесін козіме,
Аспандагы айдын сауле нурындай.

Кайырмасы
Гашык етіп нурлы козін бойжеткен,
Уялатар сырлы сезім бойжеткен.
Бул омірде тал шыбыктай буралган,
Махаббаттын пірі озін бойжеткен.

Алтын балык сендей сулу болмаган,
Коремінде келбетіне танданам.
Акындардын журегіне жыр берген,
Акку ма едін кок аспанда самгаган.

Кайырмасы

Ак маржанга боленіп бір журегін,
Махаббатты мангі сактап журетін.
Жігіттерге арман ушін жаралган,
Нагыз ару бір озін деп білемін.

Кайырмасы

Барасын сен куннен-кунге кулпырып,
Іш дуниенді, сырт омірге сыр кылып.
Махаббаттын жылы лебін армандар,
Жігіт біткен бір озінді жыр кылып.


Хасан Муртаза
Шымкент каласы.

Нес!не-Бул ом!рде жасканамын,Нанын алып жегем жок баска жаннын.
Колымдагы барымды бол!п берд!м,
Жолдастарды, жолдарда тастамадым.

Нес!не бул фаниде, жасканамын,
Коз жасына калгам жок баска жаннын,
Акеден ул боп калып келгеннен сон,
Дуниеай аруактардан жасканамын.

Нес!не бул ои!рде жасканамын,
Туын алып жургем жок баска жаннын,
Аталар аруагы колдап келд!н,
Сол уш!нде ешк!мд! жаскамадым.

Нес!не бул галамда жасканамын,
Соз!н сойлеп жургем жок баска жаннын.
Ар тамырдан азык боп шыгады соз,
Дам!н талай таттым гой баска жаннын.

Сол уш!нде бас ид!м кумбездерге,
Енкей!птай, жалган-ай, айда м!не.
Мен де бурк!н жалганнан отем!нде,
!з косылып калсыншы !здер!ме.

Нес!не ку-жалганда жасканамын,
Арман мен максатымды тастамадым.
Аитеу!р т!лейт!н!м тек !ш!мнен,
Шогы ошпес!н дейм!н мен баспанамнын.....

Кездейсоктык бул омир.

Кездейсок мынау дуние,
Колдененнен кок ат мингизген!
Кездеспесе кок атты,
Кок шоп терип жегизген!
Тулкидей булан омирди,
Алдыннан орип оргизген.
Кырандай коктен илип от,
Колыннан келсе,дегизген!

Жаркын Утешова.
Маскеу.2013.Куздин сонгы куни!

Случайные фотографии самые красивые.
Случайные фразы самые верные.
Случайные взгляды самые приятные.
Случайные открытия самые важные.
Наша с тобой встреча была случайной.
(С. А. Есенин)
Есенинди окыганнан кейинги ой.

Кездейсок сурет , оте нанымды!
Кездейсок соз, оте жалынды!
Кездейсок козкарас, шын суйсiну!
Кездейсок жаналык, оте манызды!
Кездейсок сенiмен кездесу,
Тагдырымнын жолы тамырлы!!!
Букiл тiрлiгiмнiн манызды,
Балам болып, немерем болып,
Омiрде iзiмнiн калуы!!!

Жаркын Утешов.
Маскеу.2013.Куз соны.

От лаулаған сезімім су сепкендей,
Кеудеме жылан келіп у төккендей.
Сенің жылы лебіңнің есесіне,
Ызғарлы жел бетімнен менің өпкендей.

Уланды жан дүнием, уға баттым,
Көп ойланып, мұңайып, жатты жаным.
Сені ойлаймын, санамда сан сұрақтар,
Кірпік қақпай, тағы да атты таңым.

Түсіндім, сенсіз өмір қиын екен,
Сенсіз мына дүние де ұйық екен.
Осыншама кең болғанмен бұл дүние,
Қадамдасам, тірелерім тұйық екен.

Тіршілігім жалықтырып, қол сермедім,
Жаныма медеу болып сен келмедің.
Қиналғанда қол ұшын беретұғын,
Серігім боп, серттесіп, қол бермедің.

Сағынышты жүрегім тыншымайды,
Жүрегімді бір өксік шымшылайды.
Еске алып, сол бір сағым сәттерімді,
Мөлдіреп көзімнен жас тамшылайды.

Жан сырымды айтам кімге шешіле?!
Айтам оны тыңдамаса несіне?!
Тыңдар ма екен, әлде бір жан сырымды?!
Сырласайын, бәрі менің есімде.

Аспаннан іздегенім жерде ме едің?!
Мен қалай сені бұрын көрмегенмін?!
Құлазыған жүзімді көрсең дағы,
Жанымның жылағанын көрме менің.

Жүрегіңді жүдетпе!

Жүрегің таза болса егер, сөз әдемі өрілер ,
Бұлақтың көзін аршысаң, су мөлдіреп төгілер.
Таза болса ыдысың, бойыңа асың сіңеді ,
Балдай тәтті, пәк өмір, ары тазаға келеді!

Жүрегіңді толтырма, арамдыққа, қорлыққа,
Сөзіңді шашпа бекерге, сөз ұқпасқа торықпа!
Жүрегің таза болса егер, өңіңнен тұрар көрініп,
Жақсы сөз шығып жүректен, жолыңнан нұрың төгіліп!

Бекерге жұмсап күшіңді, болмағанға болыспа,
Айтсада өсек жамандар, ұрыссада ұрыспа!
Жақсыларға жақында, білмесіңді ұғып ал,
Жамандардан жүр аулақ ,бәлесін жабар басыңа!

Жат жерде жүріп жұртым-ау, талайларға жолықтым,
Үйретем деп жаманды, денсаулықты құрыттым!
Білмегенге болыстым, әлсіздерді демедім,
Жақсыларға жақындап, өмірден сабақ үйрендім!

Біреулерге жағармын, біреулерге жақпаспын.
Бүгінде міне мен өзім, талайларға қақпақпын!
Ұққанымды өмірден, жазамын шамам жеткенше,
Ұқсаң жарат қажетке, мені сөкпе,салма өсекке!

Жүрегіңді жүдетпе, жақсылығыңды міндет етпе,
Аллаға жетер бір тілек,жақсы тілек тілеп өтте!
Бір жүрек пен бір өмір, бір-ақ тағдыр адамда,
Ертең түзеп алам деп, өмірді мынау қор етпе!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу. 2012.Наурыз.

Таба қылма, денсаулығым ,теңселме!!!


Барлық мынау, көре алмайтын көздерге,
Барлық мынау , қыңыр-қырсық кездерге,
Барлық мынау, өсек-өтірік сөздерге,
Таба қылма, денсаулығым ,теңселме!!!

Қаратаудың ғасыр тасын сүйетін,
Жүрегім,сен жаңылыспа сыр берме!!!
Жамандарға, жасықтарға күлкі етпе,
Жеңіліске мойыма, еш түңілме!!!

Қошқар мүйіз құлжасындай қиядан,
Секіретін архарымдай сүрінбе !!!
Қызғалдақтай тасын жарып өсетін,
Сұлу жүзім, күлімде, әр күнімде!!!

Тастарындай Қаратаудың қайыспа!!!
Сайында өскен тал-шыбықтай майыспа!!!
Таба қылма денсаулығым өтінем,
Жарты жолда қалдырма өмір жарыста!!!

Барлық сонау жүріп өткен жерлерден,
Барлық жақсы, қасиетті елдерден,
Шапағаты жақсылардың берілсін,
Теңселме сен, денсаулығым , еш жерден!!!

Қаратаудың жаман қызы демесін,
Әр жотасы мені желеп, жебесін!!!
Қаратаудың ғасыр қызы десін жұрт,
Әр тасын жанындай жақсы көретін!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.2012 ж.

Күттім сені келер деп,
Бір шоқ гүлді шын жүректен берер деп.
Қар астынан көрінген бәйшешектің,
Бір құшағын маған арнап терер деп.

Шалғай кетсе, мені ғана ойлар деп,
Сезіміме терең менің бойлар деп.
Мазалайды түн ұйқымды төрт бөліп,
Көңіліме әлденебір ойлар кеп.

Шалғай жерде ойлаймысың, шынымен
Сезіміңді таластырып, махаббаттың шыңымен.
Қиялыңды жүрмісің ортақ қылып,
Көл бетінде жалғыз аққу мұңымен.

Сағынып мені, алдымнан қашан шығарсың?!
Аңсаудан жүрек қашан арыларсың?!
Жабығып жалғыздықтан жыларсың,
Амалсыздан бәріне де шыдарсың!

Тілек!!!

Қаралап дос-дұшпаным күлсе-дағы,
Жақыным мені, аямай тұрса-дағы.
Бастадым бұл жұмысты,қайраттанып,
Құдайым, қуат- күшін берсін тағы!

Қорықпастан шығармын биіктерге,
Періштем менің, арқар-киіктерде.
Қиялардан құламай өтемін мен,
Кеудесінен дұшпанның сүзіп кейде.

Арқардың етін жеген жерік анам,
Мен содан, арқарлардай маңғаз болам.
Таудың паң перзенті арқарлардай,
Менде биік шыңдардан орын табам.

Әкем сүйген,дала аңын еркелерін
Мен содан киік көркін еншіледім.
Жамандар оны қайдан ұғып, білсін
Мергеннің шаңын қапқан, шіріктерім.

Тілегім, арман-ойым ортаймасын,
Достарым, қиындықта шалқаймасын.
Арқар - киік періштем, мені қолдап,
Тар жолда тұяғымды тайдырмасын.

Жақын деген жолдасым алдамасын,
Нәзік мынау жүректі шаң шалмасын!
Сезімім, сеніміммен орталанбай ,
Көңілім ешқашанда қартаймасын! !!

Жарқын Утешова.
Мәскеу. 22-шілде.2008 жыл.

Не болды екен?
Неге мұнша өзгердің?
Әлде бір жай болды ма екен, көз көргін?!
Әлде менен артық көрдің өзгені?!
Жұмбақ ойды санама мен өңгердім.

Шешілмес ой санама ұялады,
Сүйгенін кім өзгеге қия алады?!
Қиналғанда парлаған көз жасы мен
Жүректегі сезімді кім тыя алады?!

Сезім шіркін бәрінен биік тұрар,
Бағынбасаң жолыңа тұзақ құрар.
Ол тұзақтан өтемін десең тағы,
Алдыңда биік құз тұр, құлап тынар.

Не болғанын өзіңе білсем шіркін?!
Жүрегіңнің ашар ем сезім кілтін.
Жанарыңа әркезде жымиғанмен,
Жаралымын, сыртым-бүтін, ішім-түтін.

Бір қарасаң көзіме ұғар едім,
Бақыттың шыңына бір шығар едім.
Болса егер жүрегіңде бос орын,
Қайтадан есігін жүрегіңнің қағар едім.

Түсінбестен дал болады көңілім,
Мағанасыз өтіп жатыр өмірім.
Тым болмаса, төзетіндей бәріне,
Тұрақты ғып төзім берші Тәңірім!

Алданышпен жүрегімді жұбатам,
Қасіретпен жүрегімді жылатам.
Елесімде әркезде өзің жүрсең,
Өзге жанды қалайша мен ұнатам?!

Ұмытуға сені әсте қия алман,
Сезімімді кеудемдегі тыя алман.
Қанша үлкен көрінгенмен дүние,
Бір өзіңсіз бұл жалғанға сия алман.

Қиялыма қиял қосып, шалқыдым,
Дүниеде сенсіз мен де жалқымын.
Уақыт өтті өзгеріпті деме сен,
Ал мен болсам, бәз-баяғы қалпымын.

Ұмытыпты, деме мені, сезімді,
Ұмытпаспын ең бақытты кезімді.
Ұмытсам да кейбір еміс сәттерді,
Ұмытпаймын әрбір айтқан сөзіңді.

Ұмытылмас сен оятқан сезімім,
Әр күн сайын таусылардай төзімім.
Ұмыт қылып өшірдің бе көңілден,
Тұрақты ма, маған деген сезімің?!

Normal
0




false
false
false

RU
X-NONE
X-NONE









































































































































































/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Обычная таблица";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;}








Сенде емес, менде
емес...

Сезим бе еди кинали?

Издемей - ак киналини..

Умыта салсак болмас пе еди, болмашы гана
окпени?

Аттен ...

Сен де кыран, мен де кыран...

Женбей берилуши ме еди менмен жан,

Такапарлык изетпеди басымызды.

'КЕШИР' деген бир гана соз айтылмай...

окиништен сорлы сезим, жаутендеп амалсыз
гана басылды - ай ...

       Ақ 
тілек


 


Ой  түбінде   
тұншығады,   бір тілек,


Қолды  жайып, 
сауға  сұрап  бір 
жүрек.


Шырмауына  өрмекшінің  
түскендей,


Шыбын   жаны  
үзілердей,  үлдіреп.


 


О  жасаған, 
бере  көрші   тілекті!!!


Көрсетпеші  қасіретті, 
түнекті!!!


Ақ  тілекпен, ақ 
жүрекпен  сұраймын,


Жылатпашы,  әлсіреген 
жүректі!!!


 


Көрейікші   нұрлы 
күннің  жылуын!!!


Қуат  беріп, 
төксін  жерге  қызуын.


Асем  айдың 
шуағына  малынып,


Ұғынысқан  ғашықтардың,  
наз  үнін.


 


Тербетілсін  мына 
әлем  әнменен,


Көлде  аққу  
жүзіп  өткен  сәнменен.


Қамыс  басын сыбдырлатып,  шулатқан,


Көкке  ұшқан 
қоңыр  үйрек,  қазбенен.


 


Қыздарының    жүздерінен 
наз  көрем,


Еркелете  салған 
сулу  сазбенен,


Жігіттерің   көздерінен 
күн  көрем,


Сулуларга   шуак шашып, 
нұр  берген.


 


Сұлулыққа   мына 
әлем  бас  иген,


Сұлу  жүрек, ақ 
тілекпен  бір  жүрген.


Жердің    жүзін  
сұлулықпен  көмкеріп,


Табиғатта   таңқаларлық 
сән  берген!!!

Камшынын сабындай кыска омирде,
Коз жугиртип карайыкшы откенге.
Талай асу артта калып койса да,
"Армансыз адам" максатына жеткен бе?!

Коз жугиртип алыска карайлаймын,
Кол жетпейтин нарсени армандаймын.
Булынгыр боп коз алдым булдырлайды,
Сагым болып кетпесе деп аландаймын

Келемин нык сениммен кадам басып,
Кетсе дагы биреулер жарамды ашып.
Токтамаймын. Токтата алмас ешким мени,
Арман куып барамын кырды асып.

Кун мен тунди жалгаумен омир отер,
Кол силтеумен отырып калма бекер,
Биик шынды багындыру басты арманым,
Адам жетпес жерлерге АРМАН жетер.

Абай ата!

Абай атам устаз еттим озиңди,
Кадир туттым, жазған кара созинди.
Багалап адалдыкты, адамдыкты,
Жалгастырсам улагатты изинди.

Касиетин урпаққа биздей таралган,
Улги алган, онеге алган, нар алган.
Жалгасы боп, онер куган орели,
Ақын Абай топырагынан жаралгам.

Шынынан асқан шыгыстын, сыйлы адам,
Озинди толгандырган килы заман.
Омирде оз орнымды табатындай,
Гибраты мол мураннан нар жинагам.

Жеткизген тениздей даналыгын оленменен,
Озин салган дара жолмен желип келем.
Ак кагазга каламды егиз кылып,
Оленнин оримдерин орип келем.

Озин жаздын, енбексиз омирдин бос екенин,
Ериншек, жалкау адамнын касы екенин.
Омирде байлык, мансап бари жалган,
Адалдыкпен тек адамдар дос екенин

Дарынды, дана туган, дара тулгам,
Кайсарлы касиетине кайран калам.
Ауенди андериннен дала тунган,
Урпагын да сол касиеттен сусындаган.

Жаралган киели топырактан,
Енбек жазган аукымды такырыптан.
Халкымнын мактанышы - Абай атам
Озин жайлы мен осылай ой толгатам.

Туған тілім.
Тұғыры аласармас – туған тілім,
Туған тілім – көктегі қыран үнім.
Туған тілім – шуағын шашқан күнім,
Туған тілім – қауызын жарған гүлім.

Тілім менің – тірегім тайсалмаған,
Тілім менің – жүрегім кір шалмаған.
Бабалардан ұрпаққа аманат боп,
Ғасырдан ғасырларға үн жалғаған.

Тіл арқылы жеттік біз тектілікке,
Тіл арқылы үйрендік ептілікке.
Тіл арқылы жеңіп біз жамандықты,
Тіл арқылы тіледік амандықты.

Тілім менің – ұлағатым, өсиетім,
Арқалаған замана өсиетін.
Тілім менің – қастерлі қасиетім,
Қасиетім – мәңгілік бас иетін.

                  Өзім   ғана  кінәлі


 


Тамшысынан   жаңбырдың, 
дірілдейді  жапырақ,


Шарпысынан  тағдырдың, 
кеудемде  тұр  сан 
сұрақ.


Қайсыбірін     жазайын, 
жазымыштан озбайын,


Самсаған  сан 
сауалдан,  қайдан  орын 
табайын???


 


Шалыс  бассаң  
аяқты,  қиындау  болар 
жағдайың,


Қиынға  соғар 
түзету,  басынан   өтті 
талайдың.


Аязына  тоңарсың,  
ыстығына  пісерсің,


Өлместің  күнін 
көрумен,  азапқа  талай 
түсерсің.


 


Шатырлайды   найзағай, 
қалай  келем  құламай?


Ақ  жауынның 
астында,  жүріп  келем 
жыламай...


Жауын  бетті 
жуады, құлазып  көңіл  жылады....


Толып    кеткен 
кеудемде,  сум  тағдырдың 
сұрағы.


 


Жыламаймын  әсте 
мен, іштен  ғана  тынамын,


Сұрамаймын  бақытты, 
өзім  бұған  кінәлі.


Тағдыр  қанша 
соққанмен,  құламаймын  әліде,


Ұрған  сайын 
темірге  айналғанмын, сірәде.


 


Ойлар  шырмап 
қажытқан,  өрмекшінің  торыма?


Торыға  түскен  
өмірім, жалғызымның  зарыда.


Қузға  өрлеген 
көңілім,  нені  аңсайды тағыда?


Жұлдыз  ұсап 
қуанар,  өтіп  кеткен 
шағымда.


 


Өзім  ғана 
кінәлі,  жазғырмаймын  ешкімді,


Өзім  ғана 
көтерем,  әлідағы  күштімін!


Бәрі  маған 
сияды,  жарылмаймын  сондада,


Жаратқаным  қолдайды, 
биліктің  бәрі  Аллада!

Сокыр жанбыр!

Жаңбыр төгіп тұр құйып,
Әр тамшысы мөп- мөлдір.
Күн сұлу қарап тұр күліп,
Бұлт артынан сеп- селдір.

Жұқа бөз матадан,
Су сорғалап тұрғандай!
Мына жаз бізді мазақтап,
Салды күйге әр қалай.....

Суретті бұл сұлу,
Тамашалап қараймын.
Су ма, әлде сәуле ме...?
Айналам толған арай мың!

Бойындағы бар нәрін
Төкті жерге сұрша бұлт.
Сығалап қарап, Күн сұлу,
Кінәлі жандай тұр күліп!

Жұлмаланған сұрша бұлт,
Қалықтап кетіп барады.
Қазбауыр бұлт жоғары ,
Құс жолындай тұр әлі.

Бұлттан шыққан ыстық Күн,
Қыздырып жерге қарады.
Шатырдан аққан су тамшы,
Өзінше ән салады!

Орындалған тілегі,
Жас баладай жапырақ.
Әрқайсында бір тамшы,
Ілініп тұр жарқырап!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.28.06.2012ж.

Қу бұлтыңды тентегім!!!

Жарқырап шығып күн бүгін,
Көңілге қонсын қуаныш!!!
Бұлтыңды қушы, тентек жел,
Тұрмын ғой, сенен сұранып!!!

Күздің әсем бояуын,
Жүрекке жазып алайын!
Қу бұлтыңды, тентек жел,
Жапырақтан сыр сұрайын!!!

Бұлтыңды қушы, тентегім,
Жылынсын мынау жапырақ!
Ұясынан ұшып барады,
Жетімдей болып қалтырап!

Қу бұлтыңды тентегім,
Құстарды қайтқан көрейін!
Қанатына олардың
Сағыныш әнді ілейін!!!

Жұбансын мынау тал, қайың,
Жапырағымен тұрған сырласып!
Шуақты күнін ұзартшы,
Жапырағымен қалсын қоштасып!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.17.09.12.ж.

Өзіңді өзгеге қимайды екем.

Қиындыққа тайсалмас төзімді екем,
Көңілімде саған деген сезім бекем.
Мені емес, өзге жанды қаласаң да,
Өзіңді өзгеге мен қимайды екем.

Мені емес, өзге жанды өпсең дағы,
Тілеймін келсе екен деп, көктем тағы.
Себебі, сол көктемнің жаңбырынан,
Тазарса екен деймін...
Ластанған сендегі ардың дағы.

Сенсіз өтті күндерім күрсінумен,
Біз қыдырған бақтарда жүрсің кіммен?!
Шаршадым бұл жауапсыз сезімдерден,
Жас тамады сырғып төмен кірпігімнен.

Сенің атың естіледі секунд сайын
Сен деп соққан жүректің дүрсілінен,
Жүрегім бар кеудемде, кісімін мен,
Бірақта еш қайыр жоқ, түсіндім мен.

Тұңғиық бір тереңнің ішіндемін,
Мұны да тағдыр салған ісі дермін.
Бәрінен де өзекті өртеп, жанға батар,
Сен мені сүймепсің-ау түсінгенім.

Жамау жүрек кеудемнен алынар ма?
Орнына басқа салсам салынар ма?
Жаралы жүрегімді алып тастап,
Жаным мұңсыз шаттыққа малынар ма?

Келді міне, мен күткен көктем дағы,
Тіршіліктің қарбалас қызу шағы.
Бақта келем, арқалап сан ойларды,
Қаңырап тұр біздерсіз көркем бағы.

Жүрегімнің шырылдап балапаны,
Өзіңнен оңашада таң атады.
Отырмын көз ілместен жыр толғатып,
Аялап жыр шабыттың алақаны



Атып келед көктемнің ала таңы.
Көл бетінде аққулар ән айтады.
Сол көктемде оралған аққулардай,
Қайта оралып өзіме, бақыт сыйлап,
Тынысын тірлігімнің тона тағы!

Ойларымды осылай жетекке алып,
Жігер атты жүйрікке қамшы салып.
Келіп қалдым алдыңа айыптама,
Жүрегіңді мезгілсіз қайта қағып.

Келдім тағы, тұрдым сенің алдыңда,
«Жоқ»–демеші...
Саған деген сезімімді қор қылма.
Маған сенші...
Әркез менің тек жанымнан табыл да!

Естимісің, жүрегімнің жан айқайын
Дара жүрек сені қалай жұбатайын!?
Ал, сен болсаң...
Уақытша бір сезімдерге алданып,
«Келме»–дедің, жаныма жара салдың да,

Уақытша сезім, уақытша бақыт сен үшін,
Жоғары тұрды, мендегі адал ар алдында.
Тек айтарым, алдамшы уақыт өткенде,
Дәл мен ұқсап бекерге, алдыма кеп жалынба!
...Айтарым жоқ...
Негізі сүйгем, жауапсыз сезім құлы боп,
Сыр ақтарам, сынамай, сөкпей қабылда!

Сезім бе, екеумізді табыстырған?
Тағдыр ма, екеумізді таныстырған?
Сезімдер екеумізден жырақ қалып,
Ағым ба, бірте-бірте алыс қылған?

Басында сенім мықты, керемет ед,
Басында сезім күшті, жел өтпеп ед.
Қазірде мұның бәрі тіптен басқа,
Сайқал уақыт күледі, келемеждеп.

Кім кінәлі, бұлай бәрі болғанына?
Кім кінәлі, сезімнің солғанына?
Кім кінәлі, етегім жасқа толғанына?
Кім кінәлі, өмірдің жалғанына?

Кінәлі?
Кінәлі кім?
– Тұл тағдыр ма?
Тәтті сезім сыйлаған, бұл тағдыр да.
– Жо-жоқ...
– Жоқ әлде...
– Әлде, сергелдең сезім бе?
Сенім берген екеумізге сезім де.
– Жо-жоқ...
– Жоқ әлде...
– Болмаса, белгісіз ағым ба?
Ағыммен жүздік талай махаббаттың бағында.
– Жоқ...
Кінәлі?
Кінәлі кім?
Кінәлі бәріне де біз екенбіз.
Болмашыны үлкен қып көрсетеміз.
Болған бәрі, болып бітті қазірде,
Тағдыр, сезім, ағымның кінәсі емес,
Тек бәріне кінәлі БИЗ ЕКЕУМИЗ!!!бІ

Сен мені ұмыттың ба шыныменен,
Тағдырға бой алдырдың сыры белең,
Серттесіп серік болдың біраз уақыт,
Қайран күндер сенімен текке кеткен,
Бес тиындық бақырдың құны дер ем.

Қайран күндер, сенімен бекер кеткен,
Алтын уақыт сенімен өксіп өткен.
Сол күндер еске түссе қынжыламын.
Сен бе деп, жолайрықта тастап кеткен.

Ауыр тиді, сол күні тілдеспедің,
Бейтаныс адамдайын күн кешкенің.
Ойландырды мені бұл түсінбестік,
Не қылығың, ел сөзіне ілескенің?

Көре алмаудан не айтпайды ел дегенің,
Сөзге еріп, мені жаным тілдемегін.
Сөйлескенде сені үнсіз тыңдағаным,
Шолақ кортпа, қайтадан кел дегенім.

Келмесең, тағы өзің біл, өз қалауың,
Өшірейік біздердегі сезімдердің алауын,
Қымбаттысың менің үшін,
Себебі...
Сен көтердің сезімімнің ең алғашқы жалауын.

Кайда алып барасын армандарым,Армандарым дуниай жалган бар!н.
Б!ле тура сырынды шертем!нбе,
Сенет!ндей жас бала ертег!ге..
Кайда алып барасын армандарым,
Болмайтынды дуние-ай, армандадым.
Ост!п жур!п ом!рден отем!нбе,
Тус!п алып ом!рд!н жетег!не..
Ер!п алып сагымдай болган арман,
Ер!п алып сонынан кетем!нбе...

Жалгыздык жырларым...

Сынар етип жаныма Кун шуагын
Сауле болып озине умтыламын
Кунди корсен кок жиектен мендеп ойла
Издеп журген бул омирде сынарын

Журегимди жараладын унсиз гана
Жалгызым ен калауым минсиз дара
Айды корсен аспанымнан мен деп ойла
Саулесимен орнек салган сагымдана

Ак кар жауып аспанымнан кылаулап
Ак ускирик айналамда тур ойнап
Кысты корсен hахарлы мендеп ойла
Орнек салган терезене кыраудан

Носер тамшы жауып турса сиркиреп
Сел боп аксын мейли тамшы дуркиреп
Жаркылын корсен жалт-жулт еткен жасынын
Мендеп ойла келип турган куркиреп

Сагынамын сагыныштын жок шеги
Бейнен сенин коз алдымнан ошпеди
Умит узбей келемин бир арманмен
Оралардеп мачаббатын коктеми

Қыстың күні

Қыстың куні , әлем аппақ , ақ түсті!!!
Күміс қырау жарқыраған қар үсті!!!
Аспан ашық, ағаштар аққа оранған,
Мағазданып тұр бәрі, күткендей-ақ бір істі!!!

Емен нығыз, қыраулы бар бұтағы,
Қалың қармен төбесі оның қымтаулы!!!
Бәйбішенің жаулығандай жарқырап,
Өзіде сол бәйбішедей, шырайлы!!!

Қара ағаштар нөкерлері секілді,
Бірі қысқа, бірі шолақ кекілді!!!
Сидаң өскен бұтақтары ебдейсіз,
Бәйбішеден қорқып тұрған секілді!!!

Аққайың тұр, ақ жаулығы үлбіреп,
Жас кездегі жеңгемді еске түсірер!!!
Бір күлкі оқиғаны айтардай,
Ұмсынып тұр, маған қарап мөлдіреп!!!

Мына бұрыш ауылды еске салады,
Көктеректі қарашы бойлы шынарлы!!!
Біздің үйдің алдындағы қос терек,
Осы жерге көшіп келген сыңайлы!!!

Бұтақтағы қарын қолмен термелеп,
Шығар едік, бала кезде өрмелеп!!!
Мұз сүңгіні бұтағында тізіліген,
Соратынбыз, мұз кәмпит деп,дәмділеп!!!

Ол қос терек ауылымда болатын,
Мұз сүңгісі содан дәмді болатын!!!
Бұл теректің мұз сүңгісі бар ма, екен?
Балада жоқ оны қазір соратын!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.17.12.12.

Озинди озгеге кимайды екем
Киындыкка тайсалмас тозимди екем,
Конилимде саган деген сезим бекем.
Мени емес, озге жанды каласан да,
Озинди озгеге мен кимайды екем.
 
Мени емес, озге жанды опсен дагы,
Тилеймин, келсе екен деп, коктем тагы
Себеби, сол коктемнин жанбырынан
Тазарса екен деймин...
Ластанган сендеги ардын дагы.
 
Сенсиз отти кундерим курсинумен,
Биз кыдырган бактарда журсин киммен?!
Шаршадым бул жауапсыз сезимдерден,
Жас тамады сыргып томен кирпигимнен.
 
Есимин естиледи секунд сайын
Сен деп соккан журектин дурсилинен.
Журегим бар кеудемде, кисимин мен,
Биракта, еш кайыр жок, тусиндим мен.
 
Тунгиык бир тереннин ишиндемин,
Муны да тагдыр салган иси дермин.
Баринен де озекти ортеп, жанга батар,
Сен мени суймепсин-ау тусингеним.
 
Жамау журек кеудемнен алынар ма?
Орнына баска салсам, салынар ма?
Жаралы журегимди алып тастап,
Жаным мунсыз шаттыкка малынар ма?!
 
...Келди мине, мен куткен коктем дагы,
Тиршиликтин карбалас кызу шагы.
Бакта келем, аркалап сан ойларды,
Канырап тур, биздерсиз коркем багы.
 
Журегимнин шырылдап балапаны,
Озиннен онашада тан атады.
Отырмын коз илместен жыр толгатып,
Аялап, жыр шабыттын алаканы.
 
Атып келед коктемнин ала таны,
Кол бетинде аккулар ан айтады.
Сол коктемде оралган аккулардай,
Кайта оралып озиме, бакыт сыйлап,
Тынысын тирлигимнин тона тагы!
 
Ойларымды осылай жетекке алып,
Жигер атты жуйрикке камшы салып,
Келип калдым алдына айыптама,
Журегинди мезгилсиз кайта кагып.
 
Келдим дагы, турдым сенин алдында,
"Жок"- демеши...
Саган деген сезимимди кор кылма.
Маган сенши...
Әркез менин тек жанымнан табыл да!
 
Естимисин, журегимнин жан айкайын?
Дара журек сени калай жубатайын?
Ал, сен болсан...
Уакытша бир сезимдерге алданып,
"Келме"- дедин, жаныма жара салдын да.
 
Уакытша сезим, уакытша бакыт сен ушин,
Жогары турды, мендеги адал ар алдында.
Тек айтарым, алдамшы уакыт откенде,
Дал мен уксап бекерге, алдыма кеп жалынба!
Айтарым жок...
Негизи суйгем, жауапсыз сезим кулы боп,
Сыр актарам, сынамай, сокпей кабылда!

Жана жылда жанымда тагы болмадын,Колымды кысып турмады сенин колдарын.
Биреуин алып,усына алмадым мен саган,
Алдымда турган кып-кызыл нарттай алманын...

Кундер де батар,тандар да атар арайлап.
Жуздесермиз де ак жузимизде кан ойнап.
Он еки болды,орнымнан турдым мен-дагы,
Баска бир уйде орныннан турган сени ойлап....

Ак шампанына арманды,досым,косып иш,
Олтирмей жерде келеди бизди осы куш.
Бир кушак гулди бермекши болып сен маган,
Умтыла бердин,умтыла бердин асыгыс....

Жаудырап узак,коз алмай аппак кайыннан,
Жете алмай жане кете алмай жастык тойымнан,
Алдым ба гулди,ала алмай алде калдым ба,
Он еки болды,оянып кеттим ойымнан........

Бирде ушамын,бирде жыгылам,Бирде кулип,бирде жаска тыгылам,
сени гана куантуга жарасам,
дуниени куанттым деп угынам.
Кокирегимде шалкып,толкып тасып эн,
кунде саган кездесуге асыгам.
сени сэл-пэл ренжитсем байкаусыз,
бар элемди ренжиткендей басылам.

Тун уйкымды бузып туылган ойларым,
Канаттанып тарап ушкан кустарым,
Шамнан коркып, каламыма бер1лмей,
Бостандыкка кумар ушкан ойларым!

Жатсам ,кайтадан касыма жиналып,
Маза бермей , ми1мд1 ашытасындар…
«Кой,болмайды екен- акыр уйкы жок»дег1з1п
Мен1 б1р неше рет шошытып тургызасындар…

Ал, каламымды тагы да уштап отк1р кылайын,
Ку мергендей сендерд1 устап алайын,
Ак кагазга катарменен т1з1п кадап кояйын!

Ок!н!ш....

Ок!нбе, ом!рде озгер!с акелмед!м деп,
Ок!нбе, анама тан кусын апермед!м деп,
Ок!нбе акеме, колганыс болалмадым деп,
Ок!нбе баскадай толалмадым деп..

Ок!нбе, ом!рд!н берген сыбагасына,
Ок!н!п, аз ом!рде тураласынба,
Саган берген ом!рде, азгана жолынды,
Таскын сулардай кемер!н бураласынба..

Ок!нбе ом!рге келген!не,
Жарык дуниен!, жарк еткен корген!не.
Ата-ана, б!р саган мей!р!м!н тоге.
Ом!рд!н бар жаксылыгын берген!не..

Ок!нбе, бул ом!р саган кайта айналып келмейт!н!не,
т.б......

на сайте
Пожаловаться на спам
29 ноября 2011 07:08  (ссылка) Нурбол Тамабаев
МУНАЙМА....

Мунайма жаным, касымнан мен!н кетт!-деп,
Карамай маган, жанымнан мен!н!н отт!деп,
Мунайма жаным, акша б!р булттар сек!лд!.
Алыска анау сагым боп, жаным кетт! деп.

Мунайма жаным, булактын сылдыр суындай,
Тоскейден агып, толкындап асып кетт! деп.
Елес боп сез!м, жар еткен жаркын отындай,
Сагым боп ана, елес боп жаным кетт! деп.

Мунайма жаным, мунайу саган болама,
Мунайганымен, ом!рд!н !з!.,
Кайта кеп жаным толама,
Мунайма жаным, сол уш!н жаным мунайма....

на сайте
Пожаловаться на спам
29 ноября 2011 06:55  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Кулем!з.....

Кулем!з-ау, байкамай адасканда,
Кулем!з ау, баз б!реу жанасканда,
Кулем!з- ау, кейб!реу олкы сойлеп,
Кулем!з- ау.кейб!реу таласканда.

Кулем!з-ау, жат б!реу урысканда,
Кулем!з-ау, жас бала тырысканда.
Кулем!з-ау, кей айел шанын кагып,
Зайыбымен жанымау . урысканда.

Кулем!з-ау, кулем!з кей кездерде,
Ом!рд!н кей жолынан адасканда,
Жолдасынмен бос созге болмайтугын,
Керек емес нарсеге, таласканда..

Б!з кулем!з, кей кезде б!лмей турып,
Кулем!з-ау, жолынды б!лмей турып,
т.б.........

на сайте
Пожаловаться на спам
26 ноября 2011 09:49  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Сагыныш......

Сагын мен!,
Сагын мен!, мейл! шаман жетпес!н,
Жалган ойлар. сен!алдап,
менен алыс кет дес!н....

Сен сагыншы!!
Сен сагынсан, мен калай сагынбаймын,
Сагыныш оттарына,
Мен калай-ау, жанымау багынбаймын,,
Коктег! ана жузген сагымдардай,
Мен жаным.
Акырын саган карай агындаймын,
Акырын саган карай агындаймын.....

Пожаловаться на спам 
24 ноября 2011 09:16  (ссылка) Бибигайша Маманова
тамаша жазылган Барлыгы журегинди шымырлатады

на сайте
Пожаловаться на спам
18 ноября 2011 09:30  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Толкып кон!л!м, тагдырдын м!н!п кемес!н,
Жарысып танмен, ом!р!м мен!н келес!н.
Шыракта арман, киялым кокт! шарлаган,
Ата-бабамнын, аруагы кейде жебес!н...

Кон!л!м толкын, толкындап кейде кетес!н.
Арман ойларга, киалды шарлай жетес!н.
Каншама ом!р бар, б!р алла ш!рк!н б!лед!.
Зымырап кун!м, зымырап кастан отес!н..

Бала кездердей, арманга ал! сенем!н.
Арманмен турып, арманмен жатып келем!н..
Каншама жолды, арманмен ылги кезсемде,
Кор!нбей келед!. алдагы мен!н кезен!м...

на сайте
Пожаловаться на спам
16 ноября 2011 07:36  (ссылка) Нурбол Тамабаев
Бала кездег! еск! ауылдагы КАРА АГАШКА - айтылган сыр;

......Кас!ретт!м!с!н кара агаш,
Кас!рет!нд! айтшы б!лей!н.
Ойымнын ушын жинактап,
Кас!рет!нд! б!л!п журей!н...

Мунынды айтшы кара агаш,
Муныннын сырын б!лей!н.
Тай!р! осы мунба деп,
Куантып сен! журей!н.

Жылдарды корген кара агаш,
Жылынды айтшы б!лей!н.
Жылынды сен!н дар! гып,
Жаныма ем гып журей!н.......