ОТАСИНИ ТАНИЁЛМАЁТГАН ГЎДАКЛАР

Ўз юртидан ризқини теролмай, ўзга юртларда сарсон-cаргардон бўлиб юрганлардан ўзимча “ўпкалайман”. Ўзи турган жойдан дон топишни хушламаган қуш бошқа жойга дон излаб кетаркан. Одамзотнинг яшаш тарзи шу тарзда кечмоқдамикин?... Ўйлаб ўйимга етолмайман. Ташқаридан бемани туюладиган шу саволлар ҳаёлларимни чулғагани ҳамон ҳаёт фалсафасига мурожаат этаман.

Инсон қуш эмаски, емиш излаб, қорнини тўйғазиш учун яшайдиган ва шу илинжда ўзи туғилиб ўсган маконини ташлаб кетадиган бўлса. Лекин бугунги ҳаётнинг биз кўролмаган акси шуни кўрсатмоқдаки, ота қуш полапоналарин...

Тонг отди. Қуёш бошини уфқдан кўтариши билан ён атроф аста-секин исий бошлади. Ҳавода муаллақ кезиб юрган оппоқ булутлар мисоли елпиғичдай қат-қат бўлиб уйилиб қолган. Хали чор атрофни ўраб олган нозик туман пардаси тарқамаган. Атрофда охиста шаббода эсиб турарди. Нарироқдаги виқорли қоялар худди бир-бирларига туташиб кетгандек, охири кўринмайди. Сўлимсой қишлоғида аллақачон хаёт қайнаб кетган, кимдир аъзонлаб туриб сигирини соғади, яна кимдир кун пешинга кирмасидан даладаги ишларини тугатгани далага отланади....

Сенсиз ўтган куз

Биз учрашган боғга куз келди
Ерда ҳазон ётар тўкилиб
Йўлакчада юриб борараман
Костумимни елкамга илиб.

Яна сенинг ҳаёлинг билан
Қолдим бир нуқтага тикилиб
Шоирлардек ҳаёл сурарман
Костумимни елкамга илиб.

Илк бор сенга узиб берганим
Атиргулнинг ёнига келиб
Узоқ – узоқ суҳбат қурарман
Костумимни елкамга илиб.

Атиргул ҳам сени сўроқлаб
Қўйар юрак бағримни тилиб
Тилимга сўз келмай турарман
Костумимни елкамга илиб.

“Атиргулим, энди келмас у.
Бугун бир умрга айрилиб
Тўйхонадан ёлғиз қайтарман
Костумимни елкамга илиб...”

Осмонлар ҳам йиғлади охир
Сендан айрилганимни билиб...

Қор..юракка қўнар охиста.
Ва музлайди шу захот қоним.
Таним ногох,бўлар шиккаста.
Тўхтагандек туйилар жоним.

Ўртайверар эзгин хотира.
Қиш кечаси ўтар оғриқли.
Хислар эди у кун бокира.
Ўзга дилга энди тортиқли...

Табиат хам ожиздир бугун.
Совуқ қордан бўлолмас халос.
Яшнолмайди бу кеча гулгун,
Қор заминга қўйганчун ихлос.

Ўх,дардимиз бир экан шу топ.
Борлиқ бугун оқарган чехранг.
Кўзларимдан оқади симоб,
Азобли кун ўтади дилтанг.

Қор ёғишдан не мани энди.
Поклигинга ишонмай қўйдим.
Музликларинг ахийри енгди.
Қахринг совуқ жуда хам тўйдим.

Осмон бунча элагинг тешик...?...

Бекат

Нима дердим, нима ҳам дейин,
Келтирмайман ҳолимга қиёс.
Сен бекатда қолгандан кейин
Соғинч мени қийнагани рост.

Танбурида ноғора чертиб,
Учиб борар шимолга поезд.
Нима топдим Тошкентга кетиб –
Сен бекатга тушиб қолган кез.

Чийқамишдай чайқалади тун,
Ортиб борар юракда соғинч.
Сен билмайсан, қанчалар юпун
Кўнглимдаги энг сўнгги илинж.

Қолавердинг, хотиринг ҳам жам,
Менинг эса юрагим тўлган.
Ер юзида ҳаммасидан ҳам
Шу бекатнинг бахти кўп кулган.

Ғарибингман, ўзинг шоҳ,
Иста
Дарё каби шовуллар қоним.
Порлаб турган кўзинг Шоҳиста
Умримдаги гўзал достоним

Муаллиф: Беҳзод БИЙБОЛАЕВ

Сотқин

На ғам, на алам бўлсин,
Одамзот ўлмас экан.
Билмасдим қиз зотига
Ишониб бўлмас экан.

Сўзласанг ҳар сўзингдан
Ҳаёлга ботар экан.
Сотса ўзинмас, аввал,
О, сени сотар экан.

Ваъда берса бажармас,
Умр ўтавераркан.
Сени севиб бошқага
Тегиб кетавераркан.

Сўз бергандинг севгилим,
Бирор сўз айтолмаскан.
Сўзидан қайтаркану
Изига қайтолмаскан.

Тоқай давом этар бу,
Қисмат бунчалар аччиқ.
Гулдай нозик қизларнинг
Кўнгли тошдан ҳам қаттиқ.

Муҳаббат бу сир асли,
Сирни асра, бахт тотгин.
Ҳар қандай сирни сотган,
Бизда аталар сотқин.

Муаллиф: Шавкат Одилжон

Ота уй

Ота уй сен онам ёққан чироқсан,
Ҳовлида райхонга қўшилиб ўсдим.
Ҳовлилар супуриб юрмадим узоқ,
Кўнглим осмон эди кўкайим кесдим.

Ота уй отамнинг тиззаларига,
Бошимни минг бора урсам бўларкан.
Остонангни минг бор тавофлар қилиб,
Ойнага термулмай юрсам бўларкан.

Ота уй, айвонинг устунларини,
Суяб турган асли номус ор экан.
Ёр-ёрлар алдади ё ёр алдади,
Сенинг айвонинг кенг дунё тор экан.

Ота уй дардимни айтганим сайин,
Якка михлар ерга кириб боради.
Қаср эмас ғариб кулба бўлса ҳам,
Мендай қиз кўксига уриб боради.

Ота уй англадим ҳикматларингни,
Тандир, билсам у ҳам асли бир тандир....

Энди учрашмоқлик ярашмас бизга,
Кўникмоқ дарсини ўқиймиз энди.
Уялмай бегуноҳ юрагимизга,
Ғализ эртакларни тўқиймиз энди.

Баҳорни ҳайдаймиз шундоқ эшикдан,
Эшитмай насимнинг дардли додини.
Олмаймиз энг совуқ, зулмат тешикдан,
Бечора севгининг ҳатто ёдини.

Ҳар кун таваккалда қадам ташлаймиз,
Гўё тоғ, асли пуч тилаклар билан.
Билмам қачонгача ўзни алдаймиз,
Бўм-бўш, ҳувиллаган юраклар билан.

Муаллиф: Мадина Қодирова

ХАЁЛ ХИЁНАТИ

Висол эҳтиросни эрмаклаб қайтар,
Шамоллар анор ранг юзимни силар.
Орзу юрагимга эртаклар айтар,
Хаёлларим менга хиёнат қилар.

Сархуш-сархуш дийдор они чулғайди,
Қўлимдан тутмоқчи бўлди ўзга ёр.
Ўткинчи туйғулар қачон улғайди,
Хаёлларим менга хиёнат қилар.

Дил ўйинин кимдан сўроқлаб чиққум,
Баҳор ташрифидан нималар тилар.
Армоннинг юрагин пичоқлаб чиққум,
Хаёлларим менга хиёнат қилар.

Кўзимни очаман, борлиқ қоронғу,
Шошаётган умрим саробни элар.
Настарин гулларин етаклар оғу,
Хаёлларим менга хиёнат қилар.

Керилиб туради беқарор дунё,
Меҳрим ўчоғида эрийди қорлар....

МЕҲРИБОНЛИК УЙИДА

Юзсиз, бадбахт она дастидан,
Зор йиғлади ҳаёт бешиги.
Тақиллади ярим кечада
Меҳрибонлик уйин эшиги.

Ичкаридан сўрашди ким деб,
Ҳеч ким жавоб бермади, бироқ...
Бироқ эшик олдида йиғлаб
Ётар эди мурғак чақалоқ.

Ахир ит ҳам ўз боласининг
Юзларидан ўпар эркалаб.
Оқ сут бериб ўстиради-ку,
Юнгларини меҳр-ла ялаб.

Беюз, бадбахт она дастидан,
Зор қақшади ҳаёт бешиги.
Чақалоққа очди бағрини
Меҳрибонлик уйин эшиги.

У фарзанди энди шу уйнинг,
Бу уйда у янги, кенжатой.
Тунлар унинг бошини силаб,
Йиғлаб-йиғлаб алла айтар ой.

Чақалоқнинг дардли ингаси
Ҳатто ойнинг жонини сиқди....