Булбылдарын багымнын уркiттi екен ерте кiм,
Кырга шыкса кызгалдак самал желдей жетемiн.
Алдандырсан сагымдай адал мендiк сезiмдi,
Мен де саган кайрылмай адастырып кетемiн.
Жапырагын жанымнын жулып жатыр кай перi,
Жауказындай жанымды жаланаштап кайтедi.
Бес карулы тiлiмдi сугып алсам егер де.
Кайрылмастай ендiгi озi ренжiп кетедi.
Осылайша коптiктен адам iздеп мен журмiн,
Басылмайды ешкашан озiм жаккан ентiгiм.
Мен емес кой бурынан ойга жакын адамдар,
Коп iшiнде сезбеген мына алем кендiгiн... М.Карекенов