Сені іздеймін,Сағымдардан сарыла,
Бірак мендік бола алмайсын тағыда,
Алыстасын колымнан тек келері
Күту сені сабырлыкпен сарыла!!!!!!!!

Жасымнан  унатып ем бир жигитти........
Суюдин киындыгын ким билипти....Коз кырын тастамай ол оте берди...
Журекке аркалатып нурлы умитти....
Адейи оны кунде жанап отем...
Ойпырмай,гашык болган жаман екен...
Конилдин жайлауын сайран салып...
Жанынды талай куйге салады екен...

Сен сүймейсің мені.......
Сүймек түгіл бар екенімді сезбейсің,
Сен ұстаған әрбір затқа айналсам
Менен артық бақыттыны білмейсің.
Жарайды,зат емес
Ай болайын,түн болайын,қара кеш
Қара кеште көлеңкеңмін,мен – елес
Айналсам шіркін! Осындай қара бейнеге
Мұң болмасы еді, сені ойлайтын ерте кеш.
Көлеңке емес,
Айда болмай,
Затта болмай өтейін.
Өміріңнен алысырақ кетейін.
Бірақ,ми деген бар
Сана бар
Ес деген бар
Бұлар барда қай таудың шыңына барып,жетейін !
Мен білемін,мен сенің өміріңнің бөлшегімін
Мүмкін жүрегіңнің ең кішкене кесегімін.
...Шындығында,мен саған ешкімде емеспін
Таныста емес, танысқанда емеспіз
Рұқсат берші,мен болайын сенің кеудеңдегі
Жүрек емес ! сезім деген елеспін !

Көптен бері іздегенім сен бе едің?
Өмірімді өзгертсеңші деп пе едім?
Жанарыма жанарыңды қада да,
Жүрегімді дір еткізші деп пе едім?

Қиялдағы, армандағы сен бе едің?
Көңілімді мұңайтсаңшы деп пе едім?
Жүрегімді жылыт және жоқ болып,
Көп күттіртші, сағындыртшы деп пе едім?

Елесімде, түсімдегі сен бе едің?
Мені өзіңе еркелетші деп пе едім?
Жылы сөзді жүрегіме көп құйып?
Еріп, балқып, езілтсеңші деп пе едің?

Жанымнан өтіп кеттің тоқтамадың,
Жүрекке ат басындай ок кададын,
Мен де сені умытып кетеиін деп,
Деген оиға мен де бір тоқталамын,

Сағындырған сенсіз өткен көп күн екен,
Сен де мендеи көз жасынды төктің ба екен?
Көңілін менен маңгі қалатындай,
Байқамай қыйанат еттім ба екен?

Сен менин жулдызымсын аспандагы Басканын таны болып атсандагы 
Сен менин арманымсын, аяулымсын
Баскадан бакытынды тапсандагы

Тагдыр неге жылатады адамды
Умит оты жубатады жас жанды 
Неге издейди жалгыз сени конилим
Жас журегим жалган созге алданып

Сенин балким оз суйгенин бар шыгар
Секилди ме деймин олар кос шынар 
Кызганамын озге жаннан озинди 
Маган деген сенде сезим жок шыгар

Жалгыздыктан кей саттерде жалыгам 
Танириме жылатпа деп жалынам
Мен озинди шын суйиппин амал не 
Айта алмаймын унсиз гана сагынам

Омир деген махаббатсыз отпиди
Махаббатта бирден нурын токпиди
Махаббатты бастадынба тастама
Сонда сени махаббатта сокпиди

Усын ба сен журек гулин суймегенге 
Кадирин махаббаттын билмегенге
Махаббат гул емес журек жыры 
Адамга табигаттын берген сыйы
 
Гашыкпын деп айта алмайды кыз бала 
Суйемин деп айта алады коз гана 
Тусинбисин кыз журегин боз бала 
Айналайын тусинсенши бозбала 

Кыста отер, келер коктем жазга карап, кейн куз,
Карсанында ар мезгилдин, озгеремин дейимсиз.
Жаным тулап озгерсе де, озгермейди адетим,
Аттен ширкин, кумармын мен - аруларга кимсиз.

Табигаттын асылы да, сулуы да ару кыз,
Гашык бола береди екем, мен оларды танусыз.
Кызкумарлык адетиме, куа оган коп нарсе,
Жаулап алган бир мезетте, журегимди карусыз.

Айда куа, кун де куа, гуилдеген желменен,
Суйгир журек адетине, куа оган - жер донен.
Аппак-аппак кар да куа, жанбыр куа барине,
Бакшадагы гул де куа, буршик ата гулдеген.

Салкын самал жел де куа, турлендире тербеген,
Сени издеумен барушы едим, тал тубине тунде мен.
Сол бир тунде тобемизден, жапырагын жаудырып,
Усинде ме, ак кайыннын шешингени бизбенен?!

Айым куа, кайын куа, куа оган сен де, мен.
Сен касымда жатканында, оз козиме сенбегем...
Есте калган алгашкымсын, ториндесин журектин,
Сенбейм десен, куа оган - ак етегин кирлеген!!!

Куагермин оз-озиме, талай тунде терлеген,
Сонша куштар болады екен, лаззаттыкка кр деген.
Аймалауга алданатын кыздын озт кинали,
Карсы болсан тун-лаззатка, кушактатпа белинен.

Усимде али, естен кетпес талай кызык бал куним,
Бири жулдыз, бири айым, бири менин алтыным.
Кеширемин жарымды мен, маган дейин кирленсе,
Себеби мен, жаксы корем - арулардын барлыгын!!!

Отинемин, окинбеши откенге, Кейде жаным, кеш келеди коктем де.
Мен озинди умытты деп ойлама,
Сенен озге, суйер адам жок менде..

Отинемин, окинбеши откенге, 
Бул фаниде, бакыт шактар жок деме.
Мен жанымды коярга жер таппаймын,
Сен мунайып, жанардан жас токкенде.

Отинемин, окинбеши откенге, 
Сагынамын, кайта гашык боп кейде.
Сен адал жар, асыл ана боласын,
Ренжимеймин. мени умытып кетсен де......

Жас тамды ма конилимнен тербелемин,
Конил кайда баягыдай, сергек едим?!
Бул жайытты ойламаска дармен бар ма,
Келип турса, бир сулуга еркелегим.....

Жаным, жаным - махаббатка балаганым,
Алдын жаулап, бар ойымды санадагын.
Сезимимди жеткизуши ем олендетип,
Келмеди ме, сол сезимди багалагын?!

Козимнен сыр, жылу сезим сезбедин бе,
Суйгеним деп, ан жолдап ем озге кимге?
Уга билсен, талай сырлар жатыр жаным,
Жалындаган ортке толы, озегимде.....

Коне бердим тагдырыма, тагаттарга,
Зымыраган шексиз отер сагаттарга...
Таниримнин жазганыма мандайыма,
Гашык бол деп, мени омирге жаратканда?!

Келер мекен, алде бакыт бейнетпенен?
Саргаямын, сагыныштан сиреп денем...
Акыл айтып, омиримде ешбир адам,
Шын суйгенди, суймей кет деп уйретпеген...

Сырым ботен озгелерге сыйым ботен...
Сизге деген, сезимимнин куйин шертем
Алла жазган кыска гана гумырымда,
Бакытсыз боп отсемдагы, суйип отем!!!

Ыстык менин лебизим де, ыстык хатым,
Сенсиз саулем олерменмин, ынтыгамын...
Есине алып, анда-санда достарына,
"Суйген мени" деп айтарсын - байгус акын.......

О,махаббат!
Бiреудi унатасын...
Тас журексiн!сен оны жылатасын.
Сагыныштан саргайып бiреу олдi,
Махаббатка айт!
Гашыгынын корiне гул апарсын!
Бул Махаббат,кыздай коркем,бiр ак мусiн,
Турактсызсын,кейде сен турактысын.
Сен туракты болганда куаныпты,
Ал тураксыз болганда,жылапты iшiм...
О,Махаббат ор кокiрек кiсiдейсiн,
Пак журекке кара дак тусiрдi-ей,шын.
Еркелетiп,кушактап,аймаласам,
Ак когершiн,ардактым,кусым дейсiн.
Менiн саган айтатын алгысым коп,
Жанымда мангi журшi жалгызым боп.
Сыйына сый,сырана бал сыйлаймын.
Менiн саган айтатын алгысым коп!...
Жаныннан табылып кайда барсан
О,Махаббат!мен сенi аймаласам,
Озiнмен кол устасып,ак перiштем,
Кара аспанды как жарып,айга барсам!!!

а]ойыншық
b]өмір
c]сезім

Бакыт
тауып алемге акелетiн махаббат. Бул тагдырга муратка жеткiзетiн
махаббат. Молдiр козден жасынды токкiзетiн махаббат. Жайнап откен
омiрiндi откiзетiн махаббат

Махаббат бар ма? – дейсiн.
- Бар, бiлемiн.
Айтеуiр тыныш емес жан–журегiм.
Бугiнде есейсем де, сол сезiмнiн
Бойымда ушкындары калды менiн.Омiр жок махаббатсыз деп бiлемiн,
Оган да талай есем де кеттi менiн.
Махаббат – сезiмдердiн серкесi гой
Аркiмнiн елжiреткен ет–журегiн.

Жаркыным, махаббатты жок дегенiн,
Жастыктын тозагынан отпегенiн.
Султаны сезiмдердiн – махаббатты
Турады тенегiм кеп ортке менiн.

Екi оттын бiрде калып ортасында,
Азабын кейде аямай тартасын да.
Дүние боп дүниенiн тургандыгы –
Махаббат пен сезiмнiн арқасында.

Шексіз көңіл, үнсіз сезім,
қинайды келіп жүрегімді
Айта алмаймын астан кестен
Жанар таудай сезімімді
Түсінер жан болар ма екен
Ыстық нәзік жүрегімді.
Түсіне алмай келемін өз өзімді
Неге сонша сүйемін мен бір өзінді.

Өртеніп барады ғой жалғыз жаным,
Сені ойлап күлкіден де арылғаным,
Еске алып қайта-қайта сөздеріңді,
Мен сенен кетпеші деп жалынамын.

Жүрегім сыздамашы өтінемін,
Расында бәріне мен өкінемін.
Сақталған кеудемдегі суретіңді,
Өзім-ақ сен сияқты өшіремін.

Ыстығын махаббаттың мен білмедім,
Білсем де, ойын қуып жүрген едім.
Ойынға неге сені қызықтырып,
Қалайша, күйіп, жанып өртенемін.

Көңілім қоштасуды қаламады,
Бұл кейіп жүректі де мазалады.
Жас тұнып жанарыма қимай сені,
Сезімдер өлең болып таралады.

Неліктен мені оңай қидың екен,
Оны да кімнен сұрап білер екем.
Неліктен, бақыт тілеп қайрылмастан,
Менімен суық қанды болдын екен?!