Өлеңім осы ең соңғы!!!

Қаламым сені тастаймын,
Серігім болған көп жылғы.
Мен енді өлең жазбаймын,
Өлеңім осы ең соңғы.

Мен өлең енді жазбаймын,
Жазбаймын енді еш қашан.
Жырдыңда кенін қазбаймын,
Өкінбеймінде кеш қалсам.

Сағынар алі жырымды,
Оқырмандарым ансаған.
Жазбаймын енді жырымды,
Арнамаймында мен саған.

Осы жыр сонғы жыр болсын,
Естелік болып қалатын.
Көнілім менің бір толсын,
Бағымның отын жағатын.

Таппадым бақыт жырымнан,
Серігім болған талай түн.
Сенімен жырым жылынам,
Шуағым болған талай күн.

Қаламым сені тастаймын,
Серігім болған көп жылғы.
Мен енді өлең жазбаймын,
Өлеңім осы ең сонғы.

Тілек!!!

Мекке десе тырысып, қиналғандар.
Жаңа жылға ертерек жиналғандар.
Амабысын, Қабаны айналмастан.
Құлшылықпен Шыршаны айналғандар!!!

Иман қиып, Иванын қимағандар.
Сақал көрсе езуін жимағандар.
Аманбысың, қорқатын сақалдыдан.
Аяз Ата сақалын сыйлағандар!!!

Ұзын киім сәнсіз деп кимегендер.
Имандыны жанымен сүймегендер.
Аманбысың, иманды қыздан қашып.
Қарша қызбен клубта билегендер!!!

Иман кетіп, жүрегі шаршағандар.
Намаз емес, арақтан төрт тағандар.
Аманбысың, Қадыр түн ұйықтап қалып,
Жанұямен Жаңа жыл қарсы алғандар!!!

Ғибат десе, өсекті түтетіндер...,
Жаңа жылдан көп үміт күтетіндер.
Аманбысың, Алладан үміт күтпей.
Бар үмітті сыйлықтан күтетіндер.

Сендер аман болыңдаршы... !!!(К.Алданов)

Жетім желтоқсан…

Желтоқсан…
Айбатты айбыр, боранды күннің егесі,
Қанішер, жауыз жендеттің нағыз теңесі.
Желтоқсан келсе, жүрегім сұмдық сезеді,
Қаланы кезіп жүргендей Қайрат елесі,
Қаланы кезіп жүргендей Ләззәт елесі!!!

Рухы асқақ елімнің батыр ұл-қызы,
Жаныңды қиған жалғанның жауыз жебесі!!!

Желтоқсан…
Ашылмай қалған ақиқат сенде көп әлі,
Жазасын әлі алмаған толық кінәлі.
Ақиқат үшін күреске шыққан жастардың,
Өмірін қиған қанішерлер жүр әлі,
Елимнің нағыз дұшпандары тірі әлі!!!

Желтоқсан сенің жетімдігіңе шүбам жоқ,
Бұл жерде тірі, бірақ адам бар кінәлі!!!

Желтоқсан…
Бұл жылы суық болғаны анық ызғарлы,
Тоңуды сезбес қазақтың қызы қызбалы.
Сабира, Ләззәт ерлерді қорғап алаңда,
Қан жоса болды… Қарда қызыл із қалды,
Ақиқат үшін күреске шыққан қызбалы,
Таяққа жығып, мерт етті талай қыздарды!!!

Ойласам осы күндері тағы бір сәтке,
Мұңды көңілім, нәзік жүрегім сыздады!!!

Желтоқсан…
Тағдырың сенің әу бастан солай жаралған,
Көміліп қалған қойныңда сенің сан арман.
Ызғырын желің бойымды қарып барады,
Сезінем күйін, азаттық үшін қамалған,
Сезінем күйін, шықпай кеткеннің алаңнан!!!

Қара күнімнің қара серігі желтоқсан,
Тағдырың сенің жетімдікпенен жаралған!!!
(Қожакелді Алданов, Алматы)

Кыска кайырымдар!

Омiр бiреу, журек бiреу,тiлек бiреу!!!
Жаксы касиет адамда , жаксы тiлеу!!!
Тузеуге, кайталауга жетпес гумыр,
Танiрден тiлейiкшi, жаксы тiлеу!!!
(Жаркын Утешова)

Омiр катал, арi жумбак, кызыкты!!!
Алда тосар, тузу, кисык сызыкты.
Карангыды жолды калай iздесен,
Абайла, ар кадамды,бас ныкты!!!
(Жаркын Утешова)

Ешкiмге айтпа сырынды, жанды ауырткан...
Касып жара етедi ел, жанга баткан!
Журегiндi жулмалап, жыртып кетер,
Айтпа сырды ешкiмге, жанды ауырткан!!!
(Жаркын Утешова)

Карсыласына кулiп кара, куласын!
Ар кунге сенiммен кара, iсiн оналсын!
Умiттiндi ешкашан ошiрме,
Омiрiннiн ар кунiн жалгасын!
Коркынышты ку, жiгерiндi жасытпа,
Отiрiкшiден аулак жур, омiрiндi бузбасын!
Озгенiн жетiстiгiн кызганба,уйрене бiл,
Кешiрмдi болсан, ешкiмнен кем болмассын!
Жаксылык жаса, жалыкпа, жаксылыгынды сатпа,
Жаксылык пен махаббат мангi жолдасын!!!

(Жаркын Утешова)

Жаксыларга жакын жур, жаксылыкка уйретер!
Жамандардан аулак жур, жанынды мужiп куйретер!
Жаманнан алган сабагын, омiрге сенi уйретер.
Акылын болса басында, акылын жок болса суйретер!
Жаксыны да, жаманды багалай бiл, кашанда,
Журегiндi жудетпе, омiрдi откiзбе кур бекер!!!
(Жаркын Утешова)

Тағдырда бәлкім қоспаған...

Сезімін сыйлап шынайы,
Ғашық еткен өзіне.
Көргім кеп тұрар ұдайы,
Ғашықпын бәлкім көзіңе.

Сымбатың қандай келіскен,
Мүсінбе дейін ең сұлу.
Өзіңсің менің періштем,
Құшағың сыйлар мол жылу.

Қарасам көзім тоймайды,
Мінсіз ақ сенің сымбатың.
Талпынбай жүрек қоймайды,
Өзіңе бір күн қымбаттым.

Өзгеше сұлу күлгенің,
Сүттен ақ тәнің сұлуым.
Бары осы менің білгенім,
Ғашық қып қойған жылуың.

Сезімге сезім сыйлаған,
Махаббатымның бір гүлі.
Қоштасар күні қыймаған,
Табар ау бәлкім бір күні.

Елестеп қайта көзіме,
Сол сұлу бейне кетпейді.
«Сүйемін» деген сөзіңе,
Басқа еш сөз жетпейді.

Махаббат гүлі солуды,
Көргем жоқ көзім қоштаған.
Екеуміз бірге болуды,
Тағдырда бәлкім қоспаған...!!!!

Жабыркап тагы отырмын бугин жан таним
Жалгыздыгыма омирде мына ан танмын
Жубаныш таппай айналадагы алемнен
Жусаннын исин ауылымда калган ансаймын

Жанбырдан сонгы ансаймын исин жусаннын
Жалгызбын бугин анадан дагы тусан мын
Жугирип болсын жетерим анык ауылга
Жаяулап дагы ауылга барар туса кун!!!

Жогылып бугин кеткендеймин жалганнан
Жауапсыз калды жазмыштагы сан арман
Жазарын жазып кетер едим бир жырды
Жаратылысы жалгыздыкпенен жалганган!!!

Жырымнын тагы табалмай сонгы жалгасын
Жолында даптер каламым журмей калгансын
Жалгыздыкпенен откерип тунги омирди
Жазудан колым ал азир менин талмасын!!!

Жырымды арнап ауылга деген сезиммен
Жылауымменен куйинде кештим боз инген
Жалгыздыгымда ойыма тусер сол саттер
Журмекен але анасыз бота мен минген!!!

Жубаталмайды журектен кетсе бар кайгым
Жургендейминбе жазмыштан мына таппай мун
Жалгыз калганда, жаныма дауа сезинип,
Жусанын иисин ауылымда калган ансаймын!!!

Байқоңырым байлығым !!!

Табиғаты Мәскеудің жылап тұр,
Көз жасын, күні-түні бұлап тұр!!!
Байқоңырға шашылған гептил үшін,
Кешірім мүмкін ел-жұртымнан сұрап тұр!!!

Не керек, Мәскеу аспаны жылап тұр,
Жерге тамған әр тамшыға құлақ түр!!!
Табиғатқа өгейі жоқ, еш жердің,
Солқылдап бүкіл аспан жылап тұр!!!

Көшесінен тасып аққан сулары,
Тал, бұтасын майыстырды тулап бір!!!
Аспан төсін жарқырата айырып,
Ах, ұрады найзағайы құлап бір!!!

Күкіреген, гүрілдеген бұлтты аспан,
Күнахарды жазалауды сұрап тұр!!!
Шенеуніктерге Байқоңырымды улаған,
Әділ сотты аспан әлемі де, сұрап тұр!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.08.07.2013.

Арманым...
Арманым... Жаратылған жалғыз маған,
Жазмышта бөлектеніп жалғыз қалғам...
Сен менің жүректегі жазуымсың... ,
Арнаймын өздігімді жалғыз саған!

Сенідеп сергелдеңде кешіп өмір,
Көріп келем тағдырдан соққы небір.
Шыдап келем, сынап келем төзімді,
Мендік төзім дегенмен емес темір.

Сен үшін... , Жалғыз саған жаратылғам,
Ойлаумен сені талай таң атырғам.
Сен менің аққуымсың, аппақ құсым,
Сен менің періштемсің, дара тұлғам!

Өзіңсің барлығымда, бақытымда,
Тек өзің асылымда, жақұтымда.
Аспаннан Ай әперер қауқарым жоқ,
Арманым тек жеткізу бақытыңа... .

Қарақұрт, қоңыз, құмырсқа...

Қарақұрт... ,
Қоңыз... ,
Құмырсқа... ,
Құрғырай дүние тым қысқа.
Қызықтап қарап сендерге,
Қиялға батам жұмыста.

Қарақұрт улы шағатын,
Қап қара, ниет қара тым.
Қайғыртып кетер ортаны,
Қолында өмір сағатың.

Қолында оның ажалың,
Қас қағым сәтте азалы үн.
Қабірден бірақ шығарар,
Қалмаса өмір базарың.

Қоңыздай жуас жандарда,
Қоғамда мына қалғанба.
Қаңғыбас күйін кешеміз,
Қарақұрт ойран салғанда.

Қойданда жуас жандардың,
Құлаққа жетпес салған үн.
Қарақұрт сынды би басқан,
Қоғамға мына таң қалдым.

Қолымнан келмес қайтейін,
Қадірде жоқ қой, бір тиін.
Қоғамның мына құрт басқан,
Қаңғыбас сезер жай - күйін.

Қайтейін өмір тым қысқа,
Қатынап өтер жұмысқа... .
Құрттаған шіріп бүгінде,
Қоғамда мен бір құмырсқа !!!

Көктемнен сені іздеймін...

Көктем келді, сағына күткен елге,
Көк бәйшешек сән берді қара жерге.
Көптен күткен еркесі төрт мезгілдің,
Көкке оранды, сор тартқан анау белде.

Күн көзінен қар еріп жылғалады,
Көктем келіп, қарт қысты сынға алады.
Көктен тарап нұр шашқан күннің көзі,
Кетер еске түсіріп сырғаларды.

Келіншектің жасауы секілденген,
Келді көктем, көгімен желкілдеген.
Кездестірсем өзіңді көктем күні,
Кезермедім елімді еркін еркем.

Кеткен едің күздің күн мұңға оратып,
Келген еді сол жылы қыс боратып.
Келіп кетіп жүретін төрт мезгілдей,
Көктем тауып жүремін, күз жоғалтып.

Киіктің маралымең көктем келер,
Келіскен сымбатымен дала кезер.
Кербездік тал мүсінге жарасатын,
Көрген көз мың қайтара көре берер.

Көкте тұрып өзіңді сүйер күнмін,
Кезіп жүрген жүректі сендік үнмін.
Көктем келді, келер деп сенде еркем,
Кең даланы үмітпен кезіп жүрмін... !

Қара өлеңім...

Қара жолдың шаңқытып шаң тозаңын,
Қаранғы түн шырқап келем өз әнім.
Қара өлеңім, тастап кетпе ақынды,
Құрысын бәрі, сен кетсең менде тозамын.

Құрығын өмір ұзын ғып маған тастаған,
Қайда әкеп соғар бұл тағдыр мені бастаған.
Қара өлеңім қасиетің сенің кетпесін,
Қадірің кетсе құрырым анық, жасқанам.

Қаншама жолды өзіңмен соңға тастадым,
Қашпадым бірақ, өзіңнен алыс қашпадым.
Құдіреті мына маған ғана жететін,
Қадірсіз жылдар, солыпта барат жас жаным.

Қызыл тілімнің жоғалтып болдық қадірін,
Қайғымыз ортақ, сеніңде жақын қабірің.
Қуанған күнде жазсамда сені өлеңім,
Қайғырған күнде өтіпте кетті зәбірім.

Қызғаншақ жалған, қызғанып менен күндерін,
Қызғанышпенен тағдырым неге күндедің.
Қызықтырумен қызыққа толы күндерді,
Қарақшы құсап ұрлайсың менен күнбе күн.

Құтты мекен әкемнен, қара шаңырақ білемін,
Құтылуға азаптан, қайтып елге келемін.
Қаршадай жаста елімді, алмасқаммын жырыма,
Қара өлең сен деп кеудемде, 
Соғып тұр мына жүрегім... .

Намысымды табыс етем!!!

Жігіттер, бәріңді мен жақсы көрем!!!
Бірің жар,бірің ұлым жаным сүйген!!!
Етегімнен шықсаңда төмендеме,
Етегімнен төмендесең,намыстан күйіп өлем!!!

Жігіттер, жүрегімнің төріндесің,
Көңілдің көктемі сен, шөлі сенсің!!!
Көбелектей нәзікпін өзің барда,
Сендермен Ай, Күн сұлу соны білем!!!

Жігіттер, қамалымсың, қарағымсың!!!
Қасымда сендер жүрсең жоғарымын.
Өздеріңмен сұлумын, мәңгілікпін,
Мықтымын, жаздай болып, күліп журем!!!

Жігіттер, нарымсың сен, арымсың сен!!!
Аласармас тауымсың, шыңды бекем!!!
Әр отаудың жалғасы, жағасысың,
Құлатпа намысымды, табыс етем!!!


Жарқын Утешова.
Алматы.28.02.13ж.

Ордасында орыстың!

Жалаңаш қолы шоқпардай,
Дуалы сөзі шоқтардай.
Ұрпағымын Ер Есет,
Айтылған сөзім оқтардай!!!

Қара сөзім қанжардай,
Таусылмас қалың ормандай!!!
Тілім үшін шетте мен,
Мәңгілік қытай қорғандай!!!

Майыспас белі нарлардай,
Ерімес мұзы таулардай!!!
Тілімді шетте қорғармын,
Соқыр көзден жас парлардай!!!

Жүрсемде елде еленбей!!!
Болсамда нәзік гүлдердей,
Ұрпаққа шетте өксіген,
Үйретем тілді, ерінбей!!!

Екі аяғы Батысты,
Тіреген Есет Бабамдай!!!
Қазақтың тілін қалдырам,
Ордасында орыстың,
Алынбас биік қамалдай!!!

Жарқын Утешова.
Мәскеу.2013ж.

Киесі ертең ұрмаса болды...


Біздер ғой қара, өзгелер аппақ,
Өзгені бүгін жүрмізбе даттап.
Азаттық аппақ таңы атсады,
Өзгенің жүрміз тілдерін жаттап.

Сынақтан өттік алдында талай,
Болмауы керек бүгінде бұлай.
Өзіме өзім өзге үн қатсақ,
Бабамнын тілі сақталар қалай.

Қаралар түгі басшы көнбесе,
Анасын бөбек бүгін ембесе.
Сүтпенен өтер қасиет қайда,
Былдырлап бөбек орысша сөйлесе.

Болармыз қалай әлемнің алды,
Мәселе тіл ғой, ең басты жанды.
Мінбеде тұрған тіліміз орысша,
Тілімде қандай қасиет қалды.

Қазақ тіл бүгін ортанғы жолда,
Тағдырың сенің сенімсіз қолда.
Бабамның қасық қанымен келген,
Берілген саған мәртебе солма.

Жүреміз неге бұлай жасқана,
Немене қалды алар басқада.
Қазақтың бүгін тілін өшірсек,
Боламыз ертең тіпті масқара.

Қаліңді көріп көзге жас толды,
Болармең мұнша менен де сорлы.
Қара сөзімнің қадірі кетіп,
Киесі ертең ұрмаса болды.

Қанымен келген бабамның, қадірлі бізге азаттық.


Картасында әлемнің,
Орын алды кемел ел.
Осы күнге жеткізген,
Нұр ағам рас кеменгер...

Аңсағаны бабамның,
Болғаны рас азаттық.
Әлдиімен анамның,
Келгені рас азаттық.

Азаттықтың қадірін,
Еңбекпенен өтейік.
Бейбіт күнің бүгінде,
Қадіріне жетейік.

Аштыққада шыдадық,
Ол күнгеде көнгенбіз.
Үзім нанға зар болып,
Аштықтанда өлгенбіз.

Жауларымнан қаймықпай,
Қарсы тұрған ұлдармыз.
Жан берсекте майданда,
Дұшпандарды қырғанбыз.

Тұрған кезде жауларым,
Қазағыма өш болып.
Ақтабанның кезінде,
Көшкен едік көш болып.

Жоқ шығар  әлемде,
Қазағымдай сор халық.
Белуардан қан кешіп,
Ұлы Отанды қорғадық.

Ата бабам ансаған,
Азаттықты сағындық.
Отаным деп орысты,
Мәскеуге де жағындық.

Не өтпеді бұл бастан,
Не көрмеді қазағым.
Сібірге де айдалып,
Түр түрін көрді жазаның.

Шыңға қарай талпынған,
Жау да көріп құланды.
Азаттық үшін күрескен,
Аттық ау талай ұланды.

Қадіріне жетпестен,
Талайына тас аттық.
Қанымен келген бабамның,
Қадірлі бізге азаттық.

Терезелер теңесіп,
Өркендеуде кемел ел.
Азаттықты әкелген,
Елбасымыз кеменгер.

Өрендеген елімде, 
Бой көтерді бас қала.
Тамсандырған талайды,
Әлемдегі жас қала.

Өзгелерден бүгінде,
Жүргенім жоқ жасқана.
Азаттықтың символы,
Болғаны рас Астана.

Көтерілсе көгіме,
Жүрегіміз елжіреп.
Ашық аспан астында,
Көк туым тұр желбіреп.

Талай халық әліде,
Бар азаттық көрмеген.
Қазағыма азаттық,
Бірақ күнде келмеген.

Сөзіне еріп жаманның,
Тойдырмасын масаттық.
Қанымен келген бабамның,
Қадірлі бізге азаттық.

Жиі еске түсесің.


Жауған еді жаздың күні, түн бұршақ,
Тоңушы едік құшақтаспай біз тұрсақ.
Тау самалы тоңдыратын денеңді,
Есіңдеме жаным сенің, сол бір шақ.

Есімде менің, есімнен еш кетпейді,
Тау самалы бүгін мені өппейді.
Көз алдымда бейнең сенің сол қалпы,
Жалаң аяқ жүгіретін гүлге толы беткейді.

Жұқа көйлек жасыратын сымбатты,
Сол сымбатың жаным маған қымбатты.
Бүгін тағы алаңдаулы жүрегім,
Неге бірден... Аяқ асты үн қатты.

Есіңде ме, қыста жауған аппақ қар,
Есіңде ме, көктем кезер сол бақтар.
Біреу үшін ұмытылған кез болса,
Ал мен үшін ең қымбаты, сол шақтар.

Суйіп сені аймалаған күндерім,
Құшып сені, маужыраған түндерім.
Тағы түсіп есіме... Түске кірді,
Естілгендей болды маған үндерің.

Сенсіз маған керек емес еш мансап,
Жүрген жолда бұл өмірде құр жансақ.
Еске түстің... Әлі сүйет екенмін,
Мұңды жүрек тек өзіңді жүр аңсап

« Алаш және рух» бәйгесіне»

Қай жұлдызды айтайын...

Қазақстанда өткен Құрылтайға, Германиядан келген Шетин ағай елден- жерден қалай көшкендері жайлы, жылап отырып, мынандай әңгіме айтқан еді:
« Сегіз жастағы баламын, бәрі есімде.Елден көшіп шыққан он мың қазақ болатынбыз.Таудың биігінде ауа жетпей, жас балалар мен кәрі шал- кемпірлер құлай бастады.Тамақ та жоқ, жүк артқан, адамдар отырған түйелер аштықтан жүруден қалды.Сол кезде, қариялар малды сойып, етін түйеге беруге ақыл қосты. Жиырма-отыз жастың арасындағы жігіттер, малды сойып, сом етін түйенің аузына салып, балалар мен шал-кемпірлерді түйеге отырғызды. Өздері мұздан тайып, жүре алмаған түйелердің аяғының астына дыбыс шығармастан денелерін төсеп, жатып қала берді. Елден ауған он мың қазақтың таудан мыңы ғана аман өтті.Есіл ерлер халқы үшін денелерін көпір етіп, мәңгілік тауда қалды.»
Алаш азаматтары да, қазақ халқының жерін, тілін, мәдениетін сақтап қалуы жолында, 1937-38 жылдары өз өмірлерін көпір етіп төсеп,
қыршынынан қиылды, сол азаматтардың талайы әлі күнге белгісіз боп, қалды.

«Алаш» деп, ала көздеп, мүйіздеген
Отқа өртеп, ақрет суын тигізбеген.
Бетке ұстар қазағымның Арыстары.
Қызылдың қылышы да, игізбеген.

Міржақыптан бастайын жырымды мен,
«Көзіңді аш, оян қазақ!» деп, үндеген.
«Қалғанша жарты жаңқам мен сенікі,»
Деген ерді, бүгінде елі іздеген.

Қай жұлдызды айтайын, жоқтайын мен,
Әлихандай ұл қайда, елін сүйген?
«Алашты» тұңғыш құрған, қазақ ұлы
Қамауда он жыл бойы күн көрмеген.

Ғұлыма ғалым болған, Бөкейханов,
Петерборда оқыпты білім алып.
Ресей Думасының депутаты
Өлтірген жаулар оны, жала жауып.

Столыпинге сын айтқан, мықты қазақ,
«Алаштың» жер жобасын жазған тұздап.
Премьер министр боп, Мұхамеджан,
Тарихқа, шежіреге кеткен көз сап.

Түркістан Сібір жолын жүргізген ол,
Мәскеу- Донбасс жолында еңбегі мол.
Тынышбаев «Буржуазия маманы» деп,
Өмірін «қара тізім» қиыпты сол.

Досмұхамедұлы Халел, мұң заманда,
Тарихшы, тілтанушы бұл бабамда.
Дәрігер болсадағы мамандығы
Қалдырған оқулықты жас балама.

Қазаққа университет ашқан арнап,
Проректорлық тұлғаны соққан сомдап.
Зұлымдыққа тоқтау жоқ, сұм заманда
Қуғын- сүргін оныда кетті жалмап.

Жасынан түрме дәмін татқан Тұрар,
Рысқұловты білмейтін, қай қазақ бар?
Басқарып, Халықкомды Мәскеуде ол,
Моңғолия жерінде жол кешкен тар.

Қырандай қырық жаста қалықтаған,
Қаламынан шындық шарықтаған.
Алашымның ардақты Азаматы,
Қызметіңе шөберемде қанық болған!

Басын тіккен бәйгеге, қазақ үшін,
Жасған жоқ қызмет, атақ үшін.
Мектеп ашып, жастарға білім берген,
Бойындағы аямай ата күшін.

Ана тілге, жол салған, тыңды бұзып
«Көсем» деп, тірісінде айтты, халық.
Байтұрсынұлы Ахмет атамызды,
Тарихтан шығара алмас ешбір алып.

Қожанов Ташкент үшін, терін төккен,
Өзбектер Кремльменен келісіп шешкен.



«Шығыстың Шыңғысханы» деген, Сталин
Жұлдыздай аспандағы ағып өткен.

«Үлкен жылан» жұтының қаһарманы,
Баспанасыз баланың ол қалқаны.
Қазақ баспасөзіне қызмет еткен,
Сұлтан аға , зұлымдық бір құрбаны.

«Елшілердің елшісі» болған адам,
Мүсініне Араб елі салған «салам!».
Өкілі алып Кеңес, сегіз жылдық
Тұңғыш қазақ Елшісі, Нәзір бабам!

Ерлік пеннен елдікті ұққан жастан
Халқымның дәстүрінен жаңылмастан.
Ұлтымды Түркістанда сақтаймын деп,
Жас өмірін қиыпты ойланбастан.

Отыз жыл ел көрмеген, өксіп жылай
Мұстафа Шоқай мұңын, айтам қалай?
Қазағымның құқығын қорғаймын деп,
Өмірі жат жерде өткен, елді сұрай.

Шет елде қазақ үшін, жанын берген,
Қамауда, қиындықтың бәрін көрген.
«Жаңарсын Түркістаным» деген үнін,
Ел- жұрты, жүрегінде сақтап келген.

Заңның талай жобасын жатқа білген,
Қалайша Нұрмақовты айтпай кетем?
Үш ай тартып, қапаста ажал дәмін,
Тағдырын он бес минут шешіп берген.

Түркі тілдес халықтың мұңын ұққан,
Нәзік жырын, жүрегім шөлдеп жұтқан.
Жұмабаев Мағжандай ақынымды,
Жауы етіп, халқының атып құртқан.

Оян, қазақ ұйқыңнан, тұр мүлгімей,
Ем таба алмай кетті ғой, асыл ерлер.
Тоқсан жылда тобықтай түйші түйін,
Тіліңді шұбарлап, жатқа ермей.



«Азамат! Анау қазақ ханым десең,
Жұмақтың суын апар, жаным десең.»
Міржақып, Мағжан атаң кеткен айтып,
Бұдан артық не сөз бар, ұға білсең?

«Болмаса, ілбіс бол да, у алып бар
Тоқтатам, тұншықтырам қанын десең»
Оянатын уақытың келген жоқ па?
Ұл- қызың боп, туған тілде сөйлемесең.

Әрқайсыңа тоқтар ем, жоқтау айтып,
Бір күн емес, тоқсан күн төсек тартып.
Қазақ жайын ұқпайтын, қазақтарым,
Ұялар ма ед, сол кезде бетін басып.

Азаматы Алаштың, Арыстары!
Әрқайсыңа ел жұртың бүгін разы.
Өміріңді көпір ғып, төседіңдер,
Жетілсін деп, қазақтың ұл- қыздары.

Айтпай кетсем біріңді қалдырып мен,
Ренжи көрме, Бабам, мен білмеген.
Етек жауып, ес жиып жатыр елің,
Алаш рухы өздерің , басымды ием!

Мәскеу қаласы. Қазан айы.2010ж.
Утешова Жарқын Қоңырбайқызы.
Бірақ мені бәйгіге қатыстырмады да

                 Одақ
Одақ дегенге еніп кеттің қазағым,
Осыдан болмағай, енді көрер азабың.
Енді ғана азат ел аттанғанда,
Солмасыншы тек тәуелсіздік ажарың.

Енді қол жеткенде тәуелсіздік бағына,
Сорлап жүрмегейсің елім тағы да.
Бодандық қайтып келмесе игі еді,
Осы батып барады менің жаныма.

Одаққа енгенің, біріккен бұл ісің,
Ұнамай тұр маған елім бұл жүрісің.
Осындай бір ойларды ойласам,
Тарылады менің кең тынысым.
                       Тельман Салықов
                           18 12 2012 

Жанымда жатыр немерем-
Эжес1н1н суйген сулуы,
Атасына уксап кеткен
Кер1л1п жаткан созылуы.

Аялап турмын коз1ммен
Атасына уксаган кеск1н1н,
Соган карап ког1рем
Ес1ме тус1р1п еск1н1.

Оянса уйкысынан
Мойынымнан кушактайды,
Журег1м куанганнан
Тарта бастайды сырнайды!

Тун уйкымды бузып туылган ойларым,
Канаттанып тарап ушкан кустарым,
Шамнан коркып, каламыма бер1лмей,
Бостандыкка кумар ушкан ойларым!

Жатсам ,кайтадан касыма жиналып,
Маза бермей , ми1мд1 ашытасындар…
«Кой,болмайды екен- акыр уйкы жок»дег1з1п
Мен1 б1р неше рет шошытып тургызасындар…

Ал, каламымды тагы да уштап отк1р кылайын,
Ку мергендей сендерд1 устап аулайын,
Ак кагазга катарменен т1з1п кадап кояйын!

Сөздерім ойларым!!!

Тал бесіктен тәрбие алсаң,
Талайға қамал боларсың!!!
Жер бесікте жатсаңда сен,
Ел есінде қаларсың!!!
(Жарқын Утешова)

Талаптыға нұр жауар,
Ұйқасын ұқса, өмірдің!!!
Талпынған жетер мұратқа,
Түйінін шешсе , темірдің!!!
(Жарқын Утешова)


Сұрамаса кеңес берме,
Өзің әуре боларсың!!!
Сұрамаса су берме,
Сауабына судың қаларсың!!!
(Жарқын Утешова)


Табиғат заңы бұлжымас заң,
Тасты тесіп, өскін шығатын!!!
Адамдықты ұмытқан жан,
Ұрпағын қарғысқа көметін!!!
(Жарқын Утешова)


Таласып таққа отырсаң,
Бәледен басың құтылмас!!!
Тақта отырып, тәубаңды ұмытсаң,
Тәңірде сені , құтқармас!!!
(Жарқын Утешова)


Құдығыңа түкіріп, ішерге су сұрама,
Айтып алып өтірік, ақталғаның бола ма?
Жаманменен жарасып, жақсылыққа жетпейсің,
Жамағанмен ескі зат, жаңа заттай бола ма?
(Жарқын Утешова)


Біреуге сырттан сөз айтып,
Өз арыңды бұлғама!
Біреулер кетер ұмытып,
Із қалар арда, кір жара!!!

(Жарқын Утешова)
Мәскеу.Қазан.2012 ж.

Сөздерім ұлағатым!!!

Иттің басы шошынып,шоршып түсер,
Қәдірлеп табаққа оны салсаң !!!
Ақымаққа қор етпе, ақылыңды,
Орға итеріп кетеді жолында тұрсаң!!!
(Жарқын Утешова)

Сыйпағанды түсінбес сиыр – деген, жануар!
Сый – дегенді түсінбес, сыйсыздыққа толған қаны бар!
Сый жасама жаманға, сыйыңды ұқпас адамға,
Жаныңа сызат қалдырар, жақындаса жаныңа!!!
(Жарқын Утешова)

Жартасқа бардым, күнде айқай салдым,
Одан да шықты жаңғырық!!!
Жартас жоқ бүгін, баратын маған,
Жаңғырық болса да, жанға үміт!!!
Жартасы жоқ , теп-тегіс болған,
Адамы сараң, Абайы жоқ заман ,
О,сұмдық -ай, айқайлар едім,
Айқайлар едім, бар алемді жаңғыртып!!!
(Жарқын Утешова)

Жаңбыры жаумай су болған,
Қысы келмей мұз болған,
Сақта, Құдай, жаманнан,
Құлқынына құл болған!!!
Жарығын оның өшірме,
Кесірін елге келтірме!!!
Сабақ қыл, қылған қылығын,
Қысқартсын, ащы тіл уын!!!
(Жарқын Утешова)

Досым түгүл дұшпаным болсын аман!!!
Жамандар не демейді, көре алмаған!!!
Сырымды сыртта жүрген кімдер білген?
Тілім де, өзіме жау, бале болған!!!
(Жарқын Утешова)

Бақаны мықты үйлердiң,
Уығын жел тербетпес!
Сезiмі мықты жүректi,
Ешбiр қашықтық үркiтпес!!!
Шын ғашық заманға ,
Жүгiн артпас, өзінің!!!
Болса сүю пәк сезiм,
Майдай жүректi кiлкiтпес!!!
(Жарқын Утешова)
Мәскеу. Күз. 2012 жыл.

Омар Хайямнан аударма!
(орысшадан аударылған)

Жаным таза,жүзім ақ , аш болсамда!!!
Сұқ көздерден сақта Аллам,жүзі қара!!!
Тәуелді етпе, ішейін қара суды,
Тақта отырған ұрыға , жақпасамда!!!
(О.Хайямнан аударған,Жарқын Утешова.)

Құшағыма толтырда қызғалдақ гүл!!!
Жу шараппен денемді өшкенімде!!!
Сағағынан жүзімнің табыт жаса,
Ләззат алып жатайын, басқа өмірде!!!
(Жарқын Утешова, аударма,О.Хайямнан.)

Ішіп өтем, өмірім өткенінше,
Мүрдем де, жатсын шарап менімен бірге!!!
Шарапқа құмар жандар, іздеп келсін,
Мастықтың білсін ізін, ұқса кеуде!!!
(Жарқын Утешова, аударма О.Хайямнан!)

Шарап iшіп, құшайын перi қызын,
Жүзiқараға жүз барып, жүгiнгенше!!!
Жұмақта кiм қыз құшып, шарап iшер,
Имам соған сенiп жүр, құдай бiлсе!!!
(О.Хайямнан аударма, Жарқын Утешова)

Жүзiмнен басыма бақ орнат жарасса,
Денемдi жуыңдыр, шараппен барынша!!!
Шараптан шаршаған, рухымды көруге,
Кел шарапханаға, кел iздеп, көрiме!!!
(Жарқын Утешова, аударма О.Хайямнан.)

Ертеңгі күніңді, бүгінмен өлшеме!!!
Ертеңгі күніңде, үміт пен тек арман!!!
Бөлінген қанша күн білмеген ешбір жан,
Бүгінгі күніңді барынша пайдалан!!!
(Жарқын Утешова, аударма О.Хайямнан.)

Жұмақ үшін, қаңғырып тақуалар,
Асылдар қиналған тамұқ торда!
Азап , қайғы жоқ - дейді, жұмақ төрде,
Сондықтан, сезімсіздер отыр онда!!!
(Аударма, О. Хайямнан, Жарқын Утешова.)

Біз тағдырдың ойыншығы қуыршақ ,
Бұған күмән айта алмас, тіл мен жақ!
Жегіп аттай, дөңгелектей жүгіртер,
Сандыққа сап, жеткенінше мезгіл шақ!!!
(Жарқын Утешова, аударма О.Хайямнан.)

Мәскеу.2008-2012жылдар аралығы.

Сөздерім қанатым!!!

Iштарлық аурудың ең жаманы,
Жаманға кең дүние тар болады!!!
Бiреуге жаманшылық ойлағанша,
Өзiңе жаксылық тiлеу оң болады!!!
(Жарқын Утешова)

Әрбір сөздің мәні бар, тиер жанға сөз ұғар,
Айтар сөзді абайлап, ой-өлшемге салып ал!
Дос көңілі шыныдай, сәл нәрседен жарылар,
Соқыр болса жан досың, бір көзіңді таңып ал!!!
(Жарқын Утешова)

Аурудың жаманы қотыр,
Жігіттің жаманы содыр!!!
Өз көңілі кем адам,
Өзгенің көңілін шұқыр!!!

Сүрінгенге күлген,
Өсек сөзге ерген,
Өз қолынан келмес,
Өзгеге итше үрген!!!

Айтпай тиер оқтай,
Ақылы кемнен сақтан,
Жүрегі бар сезімсіз,
Көкірегі шерге батқан!!!
(Жарқын Утешова)

Бiр қозы артық туылса,
Бiр түп шөп артық өсiрген!
Тiршiлiгiн әлемнiң,
Жараткан шебер түсiнген!!!
Жақсыларды жаратқан,
Жамандарды жаратқан.
Жакқыларым бұзылып ,
Кетпесiн деп, кесiрден!!!
(Жарқын Утешова)

Жақсылардың жүрегi алтын сандық бағалар,
Әр сөзiнде бар салмақ , өмiрiңдi жаңалар!!!
Жүрегiңнiң төрiне сақта шамаң келсе оны,
Бүгiн,ертең, өмiрде бiр қажетке жаралар!!!
(Жарқын Утешова)

Жамандаса туысың , жамандама,
Жақсылар жолда жатпас, амал бар ма?
Жоқ жаманын білген ғой, қарға құста,
Қолда барға тәубе ет, шамаң барда!
(Жарқын Утешова)
Мәскеу!2012жыл.Куз.