Все игры
Обсуждения
Сортировать: по обновлениям | по дате | по рейтингу Отображать записи: Полный текст | Заголовки

Без заголовка

Оиша Модари Муьминон хамсари Пайомбар саллаллоху алайхи вассалам ривоят мекунанд, Фотима алайха салом духтари Пайомбар баьди вафоти Падарашон ба назди Абу Бакр рафтанд то мероси аз падарашон мондаро гиранд аз он чизе ки монда рафтаанд мисли моли файь ( файь сарвате аст ки душман дар вакти чанг гурезон мешавад молашро тарк карда, барои мусалмонон халол аст.Инчунин Мусалмонон мегирифтанд дар замони Пайомбар. Агар душман молашро тарк карда гурезон шавад , ин молро дар ислом Файь номида мешавад. Ва агар дар чанг душман маглуб шавад моли онхоро мусалмонон мегиранд,ва ин молро ро дар ислом ганимат номида мешавад) Ва инчунин замине дар Хайбар вучуд дошт ба номи Фадак панч яки хосил ва даромади замини Хайбар ки онро Аллох иноьм карда буд ба истифодабарии Пайомбар ва ба Ахли байти эшон. Абу Бакр гуфтанд ба Фотим духтари Пайомбар. Пайомбар мерос гузошта нарафтанд.( Пайомбар фармудаанд дар як хадиси худ Пайомбарон мерос нагирифтаанд ва нагузоштаанд) он чизе ки гузошта рафтанд ба моёон садака! Ахли байти Пайомбар аз ин мол истифода мебарад (Дар назар доштанд замини Фадакро ва Хосили онро ки хумс дар ислом номида шудааст ва истифодаи вай бар Пайомбар ва Ахли баёти эшон хос аст, (Садака хурдан ба Пайомбар ва ахли Байти Пайомбар халол нест) Абу Бакр касам ёд карда гуфтанд он садакае ки Пайомбар тагир надоданд дар хаёоти худ, тагир намедихам ва ичро мекунам он амале ки ичро карданд Пайомбар дар вакти хаёоти муборакашон! Абу бакр надоданд он чизе ки Фотима духтари Пайомбар талаб карданд аз насибашон. Фотима духтари Пайомбар аз назди Абу бакр рафтанд сухан накарданд то замоне ки аз дунёоь даргузаштанд. Баьди вафоти Пайомбар Фотима шаш мох зиндаги ба сар бурданд. Вакте ки аз дунёоь дар гузаштанд шавхарашон Али писари Абу Толиб шабона дафн карданд, ва Фотима пеш аз вафоти худ ичоза надоданд Абу бакрро баьди маргашон ба чаноза иштирок кунанд ёо имом шаванд. Али дар замоне ки Фотима зинда буданд манзалт ва мартаба доштанд баьди вафоти Фотима Али ба эьтибр нагирифтанд ин манзалатро ва канора гузоштанд маконату манзалатро ва чустучу карданд он чизе ки бар мусалмонон фоида медихад яаьне байаьт бо Абу Бакр халифаи мусалмонон, Зер Фотима замоне ки зинда буданд Али байаьт накарда буданд бо Абу Бакр. Фиристоданд Али шахсеро назди Абу Бакр. То Абу Бакр раванд ба назди онхо танхо, Али ва хешовандашон хостанд дар гуфтугу танхо бо Абу Бакр бошад касеро хамрохи худ наоварад,ва инчунин Али нахостанд Умар ибни Хатобро хамрохи Абу Бакр ояанд назди онхо, Умар гуфтанд эй Абу Бакр касам ба Аллох танхо ба назди онхо нахохи рафт, Посух доданд Абу Бакр ту чи дони эй Умар онхо ба ман чи кор хоханд кард! Абу Бакр гуфтанд касам ба Аллох ба рости ман танхо меравам, Абу Бакр танхо рафтанд назди онхо хамнишин шуданд бо онхо Али салом карданд,ва гуфтанд ба ростии эй Абу Бакр моёон мартабба ва манзалати туро медонем он маконате ки Аллох ба ту додааст, кушиш намекунем аз ту боло бошем аз руии неки! Аммо ту худсари карди бар мо дар ин кор,моёон дидем худро ва аз руи хешованди ба Пайомбар насибе хаст, гуш мекарданд Абу Бакр хатто чашмони эшон пур шуд аз оби дид ва гиряа карданд. Абу Бакр гуфтанд касам ба Аллохе ки чони ман дар дасти уст Хешовандони Пайомбар дустдошдатар дар назди ман аз хешовандонам! Ва он чизе ки талош кардем бо шумоён дарбораии мол, кутохи накардам ба шумо некиро ва он чизе ки Пайомбар карда буданд хамонгуна кардам. Гуфтанд Али Абу Бакро замони байаьт ман бо ту дар намози пешин ёо аср. Вакте ки Абу Бакр намози пешинро хонданд баромаданд ба минбар дуоь ва саноь гуфтанд ёдовари карданд аз манзалати Али ва инчунин сабаби узр ва байаьт накардани эшонро ва изхори хамдигар бахши карданд ва талаби магфират аз Аллох хостанд, Ва Али хамчунин манзалати Абу бакро ва бузургии эшонро ёдовари карданд ва байон карданд он корхои гузаштарро на ба хотири обуру ва хасад ва на ба хотири инкори манзалати Абу Бакр. Балки худро дар ин амр насиби муайн шуда донистанд, ва инчунин худсари эшон дар хилофат бар моёон. Мусалмонон бо баёаьти Али хурсанд шуданд ва уро рост шумориданд, Вакте ки Али байаьт карданд бо Абу Бакр мусалмонон хурсанду ва наздиктар шуданд бар ин кори бузурги эшон(Бухори4241)

Садои калб ба суи Сохиб

Садои калб ба суи Сохиб Худовандо, агар касди чонситонии бандаеро дори, пас маро сабаб масоз! Ба хама амрат, ичрогарам, охир дигар рохе хам надорам, вале як рохро бароям кушоди: рохи рахои факат дуову илтичо кардан! Пас рохи дигареро хам кушо, танхоям магзор дар олами офаридаат, ки касеро сохибдил намебинам! Охир мабод ман боиси марги бандае гардам, хамаи наздиконашро барои сарзанишам меори... Тули умр факат сархам мегардаму худро гунахкор мебинам ва дар охират хам мучозот интизор аст котилро...

Аз он ки дар садамае боиси марги касе бошам, бехтар ин ки дар хамон садама чони маро бигир! Намехохам хадафи нафрати касе бошам! Намехохам боис ба саргардонии касе бошам низ намехохам касе боиси саргардониям гардад! Касди ранчи муслимеро надорам, вале хич рози нестам ки касе ранчонадам! Аз хама бадтарин руз, рузи шармандагист, аз ин руз хамаро нигахбон бош, зеро то хол касеро шармсор накардаам ва намехохам касе дар ихотаи шармандагиву ноилочи бимонадам!


Танхоям магзор ки аз танхои агар баьзехо шукр гуянду ба корхои ношоям даст зананд, ман инро намехохам. Зеро медонам ки ин Туи ки маро назора мекуни то ба корхои пасту нафратовар олуда нашавам ва окибат ба чохи гунох наафтам ки он чох пур аз оташи дузах аст! Намехохам танхо бошам! Мехохам бо Ту бошам аммо маро ин олам оварди то бо дигарон бошам, вале афсус ки инчо хам касе танхоии маро пур карда наметавонад! Охир ин Туи ки маро пуштибону Сохиб гаштаи! Маро офариди, аник медонам ки танхоям намегузори, ва хатман такягохам мешави бо хости худат! Вале кушиши санчиши маро макун ки дар имтихоноти пешовардаи Ту-Оллохи мехрубон, очизам(((! На саводам мерасад на аклам! Охир хамингуна офаридаи маро, пас чи кунам Худат рох нишон дех! Дар ин олам чуз Ту касеро такягох намегирам! Пушту панохам Туи! Танхо ва танхо Ту, ки инро хам Ту медониву хам ман, зеро ин донистанро хам дар калб саршор аз ишки Илохия Ту макон додаи! Зеро Ту инро ба дилам чой додаи то бидонам ки ту панохдихандаи мани! Медони ки агар гохе танхо монам эхтимоли гарк шудан дар бахри гунох хаст, пас илтичо дорам, танхову беназоратам магзор ё Аллох!

Хама зебоиро бароям хадя намудиву хама оламро баром зебо офариди ки ин хама зебоихо аз Чамоли накуву зебои Ту аст, дар ихтиёрам доди, ва натанхо ба ихтиёри ман, ки хатто ба ихтиёри кулли башаррият! Пас аз ин дар хайратам ки чаро баьзехо хукукхои маро аз кибру гурур поймол мекунанду маро ба кишвари калбашон рох намедиханд, ва маро чаро ингуна гуруру такаббур доди то дигаронро хам ба кишварам тахти назора гурури беинсофона гирам?! Охир барои хама заминро офариди, ку!

Ин хама чи хикмат дорад ё Аллох???

Шояд бо ин суолот хам дар дафтари аьмолам гунохе нависанд, малоикат, вале охир ин суолотро хам ту дар майнаи кучакам ту ворид сохтаи... Дастам бигир ё РАБ!..

Зиёд дидаам бандагонеро ки баьзан аз дороиву баьзан аз нодори меноланд... Зиёд дидаам ашхоси офаридаатро ки на 1 бору 2 бор ки борхо тавофи Каьбаат мекунанд, аммо дар атрофашон инсонхои дигар аз нодори меноланду меноланд вале ин дороёни Хочи аз тавофи Каьбатуллохи покихо хамаги меболнаду меболанд... Инсонхоро чунин офаридаи, хикмати ин хамаро Ту медони! Ман факат хаминро медонам ки Ту донотари ва хама аклхо аз илтифоти Ту сарчашма мегиранд... Ман хамаги хомуш меистам дар киболи ин хама бозихои инсонхо... Чун ин хама инсонхо эхсосиянду дар кучо истифода бурдани дарки эхсосро хам дарк карда наметавонанд ва инро хам Ту хостаи ки яке дигару дигаре дигартар аз дигаристхо ва дигарон ба якдигар монанди надошта бошанд... Вале якин медонам ва ин донишро хам аз Ту гирифтаам ки рохи хама ин дигарбандахо ва он дигаргунахо хам чумлаги ба суи охират ва ба дидори Туи Сохиб аст...

Ё Аллох, шояд дар гушае аз ин навишта хатое содир кардам, пас Эй Сохиби мехрномахову мехрубонхо ва Офарандаи мехру ихсол, маро хам аз гушае мехрат насиб гардону авфам намо ки ин шом заррае аз огохиятро дарк кардам ва бубахшо мани очизро!
Маро назди касе мухточ масоз ки ман аз ин бандахо не, танхо аз Ту мухточ будан мехохам ва низ намехохам ки ризки кадом аз бандаатро дар дасти ман дихи, ки намехохам касе назди ман мухточ бошад... Хамин хохишамро илтичо дорам, кабул фармо Ё Аллохи мехрубон!
Ва фурсати мусоиде бидех то сар аз сачда нагирам..!
Боки Худованди мехрубон, касеро ранчонда бошам, дар дилаш аз мехрубоният андаке дохил соз то маро бубахшад ва агар касе хам маро ранчонда бошад алакай бахшидамаш, зеро ин мехрро дар дили мани мискин кайхо ворид сохтаи ки шукри ин хама неьматхот... Эй Сохиби хаёт!

Ва охирин хохишам хамин аст ё Аллох:
Дар дили хама бандагонат ЭМОНро ато намо ки аз беимони чумлаги суи чаханнам мераванд...(((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((((

Re: ДАРДИ ДИЛ.


Чудои сахттарин сузиши калб аст ки сангинтарин дилро бо ашки чашм об мекунад ва на онгуна ки соири инсонхоро мекард, вежатар ва шармандавор месузонад дилхох марди тавоноро! Калби чудогашта онгуна оромона ва бо сурати кайхони месузад ки хич оташ мисолаш набошад! Нафаре ки чудо аз наздиктарин калби саршор аз ишкаш мегардад, чудогаштаи кисмат аст ва бо хич арзише наметавон дустдоштаашро ивази чой намуд! Ва агар иваз карда шуд пас мутмаинан он калб аз кучаи дустдори нагузаштааст! Соири неьматхои Илохи барои бандааш арзишманд аст, аммо арзишмандтарину шоёни тахсин ва ивазнашавандааш ишк аст! Бузурге мефармуд: "диле ки дард надорад, саре ки фикр надорад ва тане ки кор надорад, сохибаш бадбахттарин нафар аст!". Вокеьан хам диле ки андарунаш оташи ишк намесузад, сохибаш хич гох ба инсоният намерасад ва хар лахза ба хар бадбахтие дучор шуданаш имконпазир аст! Ишк бузургтарин неьматест ки Илохи барои бандагонаш ато намуд, аммо ихтиёри дустдориро дар дасти банда дод то ру ба суи Худо оварда бо дасти дуо бардошта барои расидан ба маьшукааш мадад пурсад! Маьшуки бехтарин ки хичгох ошикашро танхо намегузорад Оллох аст, аммо болои ин хама, бузургии Оллохро бубин хонандаи ман ки иловатан мехри як нафари дигареро хам Худо дар дили бандааш чой медихад, на ба хотири чойгузини мехри Илохи будан, балки хар боре ки бандаи ошик маьшуки тухфакардаи Оллохро бубинад, ру ба суи Худо оварда шукргузори намояд ки Худо барояш як нафари дустдоштаниро офарид!!! Мантикро бубин хонанда ки мо хар боре ки як нафар мард ё зани зебоеро мебинем, хатман дар вучудамон хамингуна андеша меравад ки "духтари (писари) зебо будааст!". Аммо як бор намеандешем ки ин олам хамаги зебоист!!! Ва хар кас аз хамдигар зеботару хушрутар офарида шуда ва фикр намекунем, ки манбаи асосии ин хама зебоихо дар кучост?!?!?!
Мошин, хона, инсон, товус, гул, осмону замину сабзаву хоку обу нону техникаву сухан ва мусикиву расму чумлаги офаридаи Оллох дорои зебоиянд, вале манбаии асосии ин хама зебоихо кист???
Оллох!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Пас оё намеандешед ки чамоли Илохи чи гуна зебову мафтункунанда бошад?! Тасаввур кун хонандаи гироми, манбаи хама зебоихои олам Оллох аст ва чун худи Оллохро бубини дар тамошои назокати зебоияш ва чамоли ороишаш чи гуна кувват мекарда бошем(Д)???
Оё куввати тамошои чамоли Оллохро ману ту хонандаи гироми дорем, ки имруз як гул ё булбулро бубинему дархол таьрифу тавсифаш мекунем! Оё Оллохро бубинем чи гуна чурьату кувват мекарда бошем ки аз чамолаш ба сери нигах кунем, бо ин хама гунохе ки имруз дар олами имтихон кардем?!

ПАКАЗУХА, RIYO.

 С именем Аллаха, Милостивого, Милосердного.

Восхваляем Аллаха, обращаемся к Нему за помощью, просим прощения и каемся перед Ним, прибегаем к Его защите от зла наших душ и от скверны наших дел. Тот, кого поведёт Аллах прямым путём, того никто не введёт в заблуждение, тот же, кого Аллах собьёт, того никто не наставит на прямой путь.

Свидетельствуем, что нет божества, достойного поклонения, кроме Аллаха, и свидетельствуем, что Мухаммад Его раб и посланник, да благословит его Аллах, а также его семью, всех его сподвижников и всех, кто следовал по их стопам до самого Судного Дня.

Дорогие братья и сёстры, я призываю себя и вас к богобоязненности! Знайте, что Аллах всегда видит вас, и вы обязательно встретитесь с Ним. Проснитесь от сна беспечности, пока вы еще находитесь в мире, в котором вам дана отсрочка. Сегодня время дел, и никто не требует от вас отчёта, а завтра – расчёт, и не будет больше возможности совершать дела. Вы пожнёте то, что посеяли, и получите то, что приготовили ранее. В тот День Аллах помилует тех, кто подготовился к встрече со своим Покровителем. Тот, кто желает встречи с Аллахом, с тем желает встречи и Сам Аллах.

Братья и сёстры! В этом мире мусульманин ищет довольства своего Господа, стремится к Его Раю, посвящая свои праведные дела только Аллаху и совершая их исключительно ради Лика Всевышнего. Если же дела человека не соответствуют этому описанию, то они являются показухой, от которой Аллах (Велик Он и Славен) предостерёг нас и запретил её. Показуха относится к малому многобожию (ширк асгар), однако если человек совершает малое многобожие часто, то оно легко может превратиться в большое многобожие (ширк акбар). По причине того, что очищение благих дел от многобожия (ширка) и показухи (рия) является условием для их принятия Аллахом, то каждому мусульманину надлежит знать, что это такое, чтобы остерегаться и отдаляться от этого.

Показуха (рия) в понимании Ислама – это когда человек совершает поклонение напоказ или же совершает его в наилучшем виде с целью добиться похвалы людей и чтобы составить о себе хорошее мнение. Аль-Хафиз ибн Хаджар аль-Аскаляни (да одарит его Аллах своей милостью) сказал: «Рия – это показное совершение поклонения с целью того, чтобы люди увидели и похвалили поклоняющегося». 

Показуха – это многобожие (ширк) в намерении, и оно подобно безбрежному морю. Кто намеревался заслужить своими делами что-то помимо довольства Аллаха, желал чего-то другого помимо приближения к Аллаху и Его награды, тот придал Аллаху сотоварищей в своём сердце. Искренность и чистая вера – это когда человек очищает перед Аллахом свои слова и дела, свои намерения и желания. Всевышний Аллах сказал в Священном Коране:
قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا

«Скажи: «Воистину, я – такой же человек, как и вы. Мне внушено откровение о том, что ваш Бог – Бог Единственный. Тот, кто надеется на встречу со своим Господом, пусть совершает праведные деяния и никому не поклоняется наряду со своим Господом» (Коран 18: 110).

Аллах (Велик Он и Славен) велел пророку Мухаммаду (мир ему и благословение Аллаха) сказать людям, что он является человеком таким же, как они, он лишь пророк и не более того. Ему было велено сказать: «Я не владею никакой божественной силой, я ничем не управляю в этом мире, я не могу принести ни вреда, ни пользы, если на то не будет воли Аллаха. Я не имею власти над этим миром, я не имею никакого права на то, чтобы мне поклонялись, это право принадлежит только Одному Аллаху, у которого нет ни сотоварищей, ни партнёров, никого, с кем Он делил бы свою власть и свой почёт. Мне было внушено свыше, чтобы вы считали Аллаха Единственным, кому можно поклоняться. Кто надеется на встречу со своим Господом и боится скверного исхода, кто желает встретиться с Аллахом и увидеть Его воочию, тот пусть вершит праведные дела, которые соответствуют Шариату и посвящаются только Аллаху. Пусть он не придает Аллаху партнеров, компаньонов и сотоварищей и не поклоняется никому наряду с Аллахом. Пусть он не делает праведных дел напоказ, чтобы люди оценили это и похвалили. Совершая благие дела необходимо стремиться только к Аллаху, посвящать их только Ему».

Это два столпа, без которых ни одно благодеяние не будет принято:

1)    Дело должно быть искренним ради Аллаха, чистым от любых примесей многобожия.

2)    Дело должно быть правильным по Шариату, соответствующим Корану и Сунне пророка (мир ему и благословение Аллаха).

Ибн аль-Кайим (да одарит его Аллах своей милостью) сказал: «Поскольку нет никакого истинного божества, кроме Него, тогда и поклоняться надлежит только Ему Одному, не придавая сотоварищей. Поскольку только Он обладает божественностью, тогда и поклонение необходимо посвящать лишь Ему Единственному. Праведное дело – это дело чистое от показухи (рия) и ограниченное рамками Сунны. Аяты Корана свидетельствуют о том, что фундаментом религии, с которой был отправлен к нам посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха), является чистота (искренность) в поклонении одному только Аллаху, не придавая ему сотоварищей и соправителей. Коран содержит в себе абсолютный запрет на любые формы многобожия, вне зависимости от его количества и величины». 

Сообщается от Абу Хурайры, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал:
أنا أغنى الشركاء عن الشرك، من عمل عملاً أشرك معي فيه غيري تركته وشركه

«Сказал Всевышний Аллах: «Я менее кого-либо нуждаюсь в сотрудничестве (ширк), и кто совершит какое-либо [праведное] дело, придавая Мне в нем сотоварища (компаньона), то я отброшу его самого и его компанию (или: его многобожие)» (Хадис передал Муслим).

Это значит: Я совершенно не нуждаюсь в совместном участии с кем-то, Мне абсолютно не нужны партнеры и соучастники.

Если человек делает хорошее дело напоказ, стремясь к довольству Аллаха и к довольству ещё кого-то наряду с Ним, то тем самым он придаёт Аллаху сотоварища. Но Аллах совершенно не нуждается в каких бы то ни было компаньонах. Все создания нуждаются в Нём, во всех отношениях, поэтому не подобает Его бесконечному величию и самодостаточности, чтобы Он принимал дела, в которых Ему делают равных. Совершенство, богатство и безграничная власть Аллаха обуславливают неприятие дел, посвящённых кому-то наряду с Ним.

Ахмад ибн Ханбаль в своём сборнике «аль-Муснад» приводит со слов Шаддада ибн Ауса, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал:
من صلى يرائي فقد أشرك ومن صام يرائي فقد أشرك، ومن تصدق يرائي فقد أشرك، وإن الله يقول: أنا خير قسيم لمن أشرك بي، فمن أشرك بي شيئًا فإن جدة عمله وقليله وكثيره لشريكه الذي أشرك به، أنا عنه غني

«Кто молится напоказ, тот совершает многобожие, кто постится напоказ, тот совершает многобожие, кто раздаёт милостыню напоказ, тот совершает многобожие. Воистину, Аллаха сказал:  

 «Я самый лучший дольщик для тех, кого Мне придают в компаньоны. Кто придал Мне кого-либо в компаньоны, то, воистину, все его дела полностью, большие и малые, достанутся тому компаньону, которого он Мне придал. А Я не нуждаюсь в этом». 

Это означает, что если человек, совершая поклонение, посвятит его кому-то из творений, то Аллах оставит этого человека, оставит его дело и его многобожие. В риваяте, приводимом у ибн Маджи, говорится:
فأنا منه بريء، وهو للذي أشرك

«Я непричастен к этим делам, они посвящены тому, кого придали Мне в сотоварищи». 

Это значит: дела, которые были посвящены Мне и кому-то другому наряду со Мной, Я никогда не приму. Я оставлю их тому, другому. Все дела, сделанные напоказ, падут прахом, не будет за них никакого вознаграждения. Более того, такими делами человек прибавляет себе только грехи.

Ибн аль-Кайим (да одарит его Аллах своей милостью) сказал: «Примером для малого многобожия служат такие дела, как показуха (рия) в лёгкой форме, притворное улучшение поклонения ради похвалы людей, клятва не Аллахом, слова «Если пожелает Аллах и ты», или «Это благодаря Аллаху и тебе», или «Нет у меня никого, кроме Аллаха и тебя», или «Я уповаю на Аллаха и на тебя», или «Если бы не Аллах и ты, то не было бы у меня этих благ. И эти вещи могут стать большим многобожием в зависимости от обстоятельств, положения того, кто говорит эти слова, и его намерений. Нет никаких разногласий в том, что искренность и чистота намерений являются условием правильности деяний и условием их принятия Всевышним. Также есть второе условие – это следование Шариату».

Комментируя слова Аллаха «…чтобы испытать вас и увидеть, чьи деяния окажутся лучше» (Коран 67: 2), Фудейль ибн Ийяд сказал: «Лучше» – значит искреннее и правильнее. Если дело будет искренним, но не будет правильным, то оно не будет принято, если же оно будет правильным, но не будет искренним, оно также не будет принято. Искреннее дело – это то дело, которое посвящено только Аллаху, а правильное – это то, которое совершено в соответствии с Сунной».

Сообщается от Абу Саида аль-Худри, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал:
ألا أُخبركم بما هو أَخوف عليكم عندي من المسيح الدجال

«Не сообщить ли мне вам о том, чего я боюсь для вас больше, чем аль-Масиха ад-Даджаля?» Сподвижники сказали: «Конечно, о посланник Аллаха». Он сказал:
الشرك الخفي يقوم الرجل فيُصلي فيزين صلاته لما يرى من نظر رجل

«Это скрытое многобожие! Когда человек встаёт на молитву и украшает ее, если видит, что на него кто-то смотрит» (Хадис привёл Ахмад).

Посланник (мир ему и благословение Аллаха) предостерёг свою общину от смуты Масиха Даджаля[1] и разъяснил, что им будет человек неверный (кафир), отъявленный лжец, он явится в последние времена этого мира и заявит, что он есть Бог. Он будет совершать многочисленные и удивительные чудеса, которыми обольстятся многие люди и последуют за ним. Он войдёт во все города, кроме Мекки и Медины. А затем Иса (Иисус, мир ему) убьет его. Известно, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) всегда в намазе просил Аллаха уберечь его от искушения Даджаля и говорил:
وأعوذ بك من فتنة المسيح الدجال

«О Аллах, я прибегаю к твоей защите от смуты Масиха Даджаля» (хадис привел аль-Бухари).

Также пророк (мир ему и благословение Аллаха) велел мусульманам обращаться к Аллаху за защитой от Даджаля в конце каждой молитвы. Он сказал:
إذا تشهد أحدكم فليتعوذ بالله من أربع يقول: اللهم إني أعوذ بك من عذاب جهنم، ومن عذاب القبر، ومن فتنة المحيا والممات، ومن شر فتنة المسيح الدجال

«Когда кто-либо из вас будет читать ташаххуд[2], то пусть попросит Аллаха о защите от четырёх вещей и скажет: «О Аллах, я обращаюсь к тебе за защитой от наказания Ада, от наказания могилы, от искушения жизни и смерти, а также от зла  смуты Масиха Даджаля» (хадис передал Муслим).

Это говорит о большом сострадании пророка (мир ему и благословение Аллаха)  к своей умме и его сильном переживании за судьбу мусульман. Он боялся, что большое зло постигнет его сподвижников и его общину со стороны Даджаля. Он предупредил и предостерёг от него мусульман, но в хадисе, упомянутом выше, он сказал, что есть вещь, которой он опасается для своих последователей больше, нежели Даджаля. Это скрытое многобожие, потому что оно находится в сердцах, и другие люди его не замечают, это и есть малое многобожие.

Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) так разъяснил смысл скрытого многобожия: когда человек совершает молитву (намаз) наилучшим образом, например, долго читая Коран, качественно и степенно выполняя все элементы молитвы, но этим он добивается похвалы людей и хорошего мнения о себе. Этот хадис показывает нам, насколько отвратительным делом является показуха, она также является одним из видов многобожия. Несмотря на сильную Веру (Иман) своих сподвижников, Пророк (мир ему и благословение Аллаха) опасался, что они могут попасть в это искушение. Что же говорить о тех людях, чья степень праведности и богобоязненности несоизмеримо ниже степени сподвижников!?

Если в каком-то праведном деле появилась показуха (рия), то она бывает двух видов:

1)    Когда показуха (рия) и желание добиться доброй молвы о себе (сум`а)  изначально является стимулом для совершения дела. Тогда это дело уже в своей основе недействительно и отвергнуто.

2)    Когда дело совершается изначально ради Аллаха, но в ходе действия оно начинает совершаться напоказ. В таком случае, если человек постарался избавиться и отринул это искушение, то оно не повредит ему, и он не будет считаться показушником. Если же он не подавил в себе это чувство и продолжил совершать поклонение напоказ, то тем самым уничтожит ту часть своего поклонения, которое сопровождалось показухой. Такое положение вещей касается только тех дел поклонения, которые не представляют собой одного единого и неделимого целого. Например, если человек кормил бедняков и в сердце у него появилась показуха, и какую-то часть этой деятельности он совершил с этим намерением, но затем одумался, подавил в себе эти пагубные устремления и стал совершать дело ради довольства Аллаха, то недействительным является только та часть дела, которая сопровождалась показухой, а то, что было сделано ради Аллаха будет принято. Если же поклонение представляет собой одно единое и неделимое целое, как например двух или четырех ракаатный намаз, то показуха даже в одном ракаате уничтожает всё поклонение полностью. Так как молитва – это комплексный вид поклонения, и нарушение одной его составляющей ведёт к нарушению другой.

Если же человек совершал благодеяния с искренностью, совершая его ради Лика Аллаха, а затем Всевышний  внушил в сердца верующих любовь к этому человеку и они начали хвалить его, то это не будет считаться показухой. Пусть этот человек радуется милости Аллаха и Его дарам и считает это хорошим признаком. В одном хадисе рассказывается: «Однажды посланника Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) спросили: «Что ты скажешь о человеке, который совершает благие дела, а затем люди хвалят его за это?» (в другом риваяте: «…и люди любят его за это») Пророк (мир ему и благословение Аллаха) ответил:
تلك عاجل بشرى المؤمن

«Это скорая радостная весть для верующего» (хадис привел Муслим).

Ан-Навави (да одарит его Аллах своей милостью) прокомментировал этот хадис такими словами: «Это значит, что это (т.е.любовь людей к этому человеку) –  является радостной вестью для человека уже в этой жизни и доказательством того, что Аллах доволен им, любит его и внушает людям любовь к нему. Это всё исключительно в том случае, если он сам не искал похвалы. Если же он искал похвалы, то подобное можно только порицать».

Всевышний Аллах сказал:
قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ
لاَ شَرِيكَ لَهُ وَبِذَلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَاْ أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ

«Скажи: «Воистину, мой намаз и мое жертвоприношение посвящены Аллаху, а моя жизнь и моя смерть принадлежат Ему, Господу миров, у Которого нет сотоварищей. Это мне велено, и я являюсь первым из мусульман» (Коран 6: 162-163).

Показуха – это великое бедствие, тяжёлая болезнь, которая нуждается в серьёзном лечении, в приучении своей души к искренности, в усердной работе над собой и в борьбе с внутренними пороками.

 
Несколько методов избавления от показухи.

Внутренняя борьба за очищение души от желания делать что-либо на показ. Показуха не навредит человеку, если он будет постоянно искоренять её из своего сердца и презирать её.

Человек должен помнить о величии Аллаха, о том что все блага исходят только от Него и что только Он Один достоин нашего поклонения. Также следует помнить, насколько опасно добиваться ближнего мира делами, которые предназначены для Мира Будущего. Такой подход губит награду за совершённые дела и не прибавляет поклоняющемуся ничего, кроме грехов.

Человек должен помнить о смерти, о предсмертной агонии, о могиле и её мраке, о Судном Дне и событиях, которые будут происходить в тот День.

Ища спасения от любой беды, следует в первую очередь обращаться за помощью и защитой к Аллаху (Велик Он и Славен). В достоверном хадисе говорится, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал:
اللهم إنا نعوذ بك من أن نشرك بك شيئًا نعلمه ونستغفرك لما لا نعلمه

«О Аллах! Мы просим Твоей защиты от того, чтобы приобщать что-либо Тебе в сотоварищи, зная об этом, и просим у Тебя прощения за то, что мы не знаем» (хадис привёл Ахмад).

Самым большим сожалением для человека в День Суда будет  то, что он увидит, как его дела оказались утрачены из-за того, что в них не было искренности.

В тот День возрадуются люди, хранившие искренность при совершении благодеяний.

Поэтому каждый мусульманин обязан соблюдать своё поклонение в чистоте и посвящать его только Одному Аллаху (Свят Он и Велик). Аллах Всесильный, Богатый, Достохвальный, Он не нуждается ни в ком и ни в чём, не принимает никаких дел, если они не были совершены только ради Него Одного. Нет у Него сотоварищей, и нет никого равного Ему.

Хвала Аллаху, мир и благословение нашему пророку Мухаммаду, а также его семье и всем его сподвижникам.

 

ГУЗАШТ

Молу сарват одамиро хунчигар карду гузашт,
Фикру зикри одамиро у дигар карду гузат.
Зарра-зарра кам намуд мехре зи калби одами,
Субхи содикро чисон зулматбашар карду гузашт.
Моли дунё шуд ба инсон хамдаму ёру рафик,
Чамъ намуд ганчи зиёду худ сафар карду гузашт.
Дафтари аъмоли худро кас надонад аз навишт,
Бехабар аз умри худ суфро ба бар карду гузашт.
Борхо гуфтам сухан касро зи мехри одами,
Умри худро дусти ман чуёни зар карду гузашт.
Аз вафою маърифат бо сузи дил кардам сухан,
Ёри ман нашнид садою гуши кар карду гузашт.
Илму хилм таъсир накард бар ошикони дуняви,
Доми дунё дусти худро тез зафар карду гузашт.
Ишки худ пинхон дор Икром зи ин давру замон,
Рози пинхони дилат субхи зафар карду гузашт.

MODAR!

Бешак метавон туро дарёи рахмат номид, эй модар!!!-2Ало эй зодаи одам хакикатро хамедони,
Зи касби масъият пархез кун дорад пушаймони.
Накуи бахри модар кун хамин аст хукми раббони,
Каломи хактаъолоро агар боре хамехони.
Зи модар мехрубонтар нест дар конуни инсони,
Ба модар мехрубони кун агар марди мусалмони...
                                         

AZ ASKARIYAM VAZNIN!

Ки гуфт хизмат накардам?
Ёди давлат накардам?
Фикре хам дар ин бора,
Ягон мудат накардам?
Ки гуфт хизматнокарда, 
Бе мехру бе ватанай,
Андеша кун апачон,
Ин читари суханай?
Cафи афсарони мо,
Ду баробар зиёдай,
Мухочири имруза,
Мисли афсар дар ёдай.
Навкалам аз гариби 
Шеъри гамангез мега.
Хоки поки ватанша,
Нури зарангез мега.
Рахмат барои шеърут,
Омаданои дер-дерут.
Шеъри туси ма духта,
Мезана и козерут)))))))))

MUHOJIRON HAM MISLI SARBOZI VATANI HASTAND.

Модарам гиря макун,
Модарам нола макун.
Модарам ашк марез,
Дили ман пора макун.

Сарбоз мешавам модари чон дар ватани хеш,
Марзу буми ў хонда кунун чону тани хеш.
То хифз кунам хар вачаби сабзаву хокаш,
Бо сабзаи ў ранг дихам пирахани хеш,

Модарам гиря макун,
Модарам нола макун,
Модарам ашк марез,
Дили ман пора макун.

Дур аз ту равам модари чон ду сари соле,
Дўстат дорам дилбари ман шав интизоре.
Пазмон шуда оям ба хасу хоки диёрам,
Пас дида ба дидор расаду ёр ба ёре.

Модарам гиря макун,
Модарам нола макун.
Модарам ашк марез,
Дили ман пора макун. 

Продам котедж в Аштском районе Шайдон.

Продам котедж в Аштском районе Шайдон. Шайдон ул.Мвохидова.д52
По вопросам обращаться по номеру тел: +79634539144 или на почту bohir1978@mail.ru.

ОХУ ДАР САРО

Имруз 25-10-2011 дар шахраки САРО ходисаи ачоибе рух дод .   МУБОРИЗ -муборизи рохи ислом  як охуро дастгир намуд  коршиносон мегуянд ки ин ходиса гайричашмдод буда шучоати баланди бародарамон МУБОРИЗро нишон медихад   ОХУ-и дастгиршуда тахминан 8-10сола буда чуссаи наонкадар калон дорад   айни замон мутахассисони босанчида аз ш.САРО ОХУро тахти назорати худ гирифта амалийотхои махсуси ветеринари мегузаронанд   Пиронсолони ш.САРО мегуянд ки ин намуд чонварон дар куххои ш.САРО замонхои кадим мушохида мешуд  аммо дастгир карданаш амри махол буд

ХАБАРХОИ ВАРЗИШИ

  1.  Хафтаи охир дар майдони марказии шахраки САРО мусобикаи  "ВОЛЕЙБОЛ-2011"  чамбаст гардид.    Махорати баланди дастахои  "ОШОБА"-САРО4   ВА "ВАРЗИШГАРОН"-САРО1 имкон дод.ки  ин дастахо дар бозихои финали  кувваозмои намоянд.   Худи дируз ба мухлисони варзиш  тамошои  ин бозии финали муйассар гардид.    Бозии мазкур соати 20-13 ба вакти САРО  ба итмом расид.  кариб торики фаро расиду  ягон мУХЛИС  хайоли бурафтан намекард. махсусан мухлисони д.  "ОШОБА"   зеро пирузи насибашон гардида буд .   Инак аъзойони д. "ОШОБА" -САРО4   1) Сохиб Шокиров-тренер игрок-хамлагар   2)Нийозов Ф-хамлагар  3)Абдурахмонов Ф-химоятчи   ва гр...........              д. "ВАРЗИШГАРОН" -САРО1   1)Мирзошарипов Шавкат-хамлагари асоси  2)Орипов Бустонали-бачахурак-хамлагар   3)Сайфиддинов Шухратчон-химоятгар  ва  гр.....     ба хотир мерасонем.ки   Орипов Бустонали  дастпарвард ва бозингари клуби "ОШОБА"-САРО4 мебошад.  аммо соли 2008ум мувофики шартномаи байни ин ду  клуби варзиши ба мухлати 3сол ба д.варзишгарон"-саро1 рафта буд . ЙОДОВАР мешавем.ки иншартнома мохи декабри соли чори ба итмом мерасад.  Маносиров Зикриддин-солхурдатарин варзишгар дар САРО-45сола-коршиноси сохаи варзиш-сардори д"ШОВАТ"-САРО 8  чамбасти мусобикаи "ВОЛЕЙБОЛ-2011"ро одилона гуфта ба клуби."ОШОБА"  номаи табрикоти ирсол намуд ва пешниход намуд.ки ба ивази 0.6га замин дар маркази ШОВАТ  СОХИБ-МЕССИро ба мухлати 1сол харидори мекунанд........   Бади намози  хуфтани хамон руз мухлисони д."ОШОБА"-САРО4 дар назди клуби марказии "ОШОБА" (воке дар маркази  ш.САРО) чам омада СОХИБЧОН-МЕССИро табрик мегуфтанду галабаро кайд мекарданд   ногахон СОХИБЧОН-МЕССИ ба баландие баромаду чунин гуфт:  ман ба бозингарони д. "ВАРЗИШГАРОН"  БОРХО ТАКИД кардам.ки машк кунанд аммо накарданд! ИН галабае.ки ба даст овардем галабаи хамаи шумост.  Галаба нишон дод.ки клуби ОШОБА тарихи кухнаи варзиши дорад..............ИН СОЛИ СЕЮМ АСТ.КИ Д."ОШОБА"-САРО4 ЧЕМПИОНИ ВОЛЕЙБОЛ ДАР Ш.САРО МЕГАРДАД       Малумотро ба мо аз маркази савдои  "ГАЙРАТ-ЦЕНТР" ба воситаи телефон расониданд

ХАБАРХОИ ВАРЗИШИ

Дируз дар майдончаи д. Саро мусобикаи волейбол шуда гузашт,  дар бозии финали командаи (ОШОБА-САРО2)  ВА командаи (ВАРЗИШГАРОН-САРО1) кувваозмои намуданд,  хисоби бози 3-1 ба фодаи (ОШОБА-САРО2)   хамин тавр  к,(ОШОБА-САРО-2) чемпиони д.САРО ДАР С.2011 ЭЪЛОН ШУД. Едовар мешавем,ки ин шарафи бузург соли 3-юм аст насиби к.(ОШОБА-САРО2) гардид.                                              Дастаи(ОШОБА-САРО2)  1) Сохиб Шокиров(МЕССИ)-ТРЕНЕР-ИГРОК  2)НИЕЗОВ-ХАМЛАГАР 3)АБДУРАХМОНОВ-ХИМОЯТГАР ВА ГАЙР....            Дастаи (ВАРЗИШГАРОН-САРО1)  1)ОРИПОВ БУСТОНАЛИ-БАЧЧАХУРАК    2)МИРЗОШАРИПОВ ШАВКАТ-ХАМЛАГАРИ АСОСИ-ТРЕНЕР  З)САЙФИДДИНОВ ШУХРАТ-ХИМОЯТГАР  ВА ГАЙР.......                                БАДИ анчоми бози Сохибчон -МЕССИ ТАБАССУМ МЕКАРДУ  мегуфт-   ( АГАР ВАРЗИШГАРОН МАШК КУНАНД 3-4СОЛ ОЯНДАИ ХУБ ДОРАНД АГАР БА НАФАКА НАРАВАНД  БА ОНХО ГУФТА БУДАМ,КИ МАШК КУНЕТОН-НАКАРДАНД).                      БУСТОН ГАМГИНОНА МЕГУФТ,КИ  (АЗ ТАКДИР ЧОИ ГУРЕЗ НЕСТ).         ШАВКАТУ ШУХРАТ СУКУТРО ПЕША ГИРИФТАНД.                                                         МАЛУМОТРО АЗ  ДАФТАРИ НАЗДИ РАЕСАТИ ОЛИИ  К.(ОШОБА-САРО2) БА МО ПЕШНИХОД КАРДАНД.         

S Ы, 22-05-2011 00:12 (ссылка)

ҚАСИДАИ ДИЛ


Аё дил, дар муҳаббат шармсорй
Хаёли дидани дидор дорй?
Дусад паймон ба паймона шикастй,
Чавоният гузашту бодахорй.
Ба чои кас хасе дидию оташ,
Шудй аз даст дода бурдборй.
Рафиқони қаторият қароранд,
Туй сарлашкари сад беқарорй.
Ҳимороне басо мошинсаворанд,
Ҳанузам ту савори як ҳиморй,
Басо шогирдҳот устод гашта
Туй устоди чашмони хуморй.
Бувад анборат аз тухми сухан пур,
Гаҳе тарбуз, гаҳе сабзй бикорй.
Гаҳ аз худ меравй он сон, ки афтй
Гаҳе ҳам соддаиву хоксорй.
Агар ёрон туро девона хонанд,
Аду омузад аз ту ҳушёрй.
Зи ту дар майкада суфитаре нест,
Туро майхора гуяд нобакоре.
Дар ин бозори аждарҳои баднафс,
Чу кирмак ношудию бебароре.
Фиреби рубаҳон то чанд хурдан,
Дило, шеро, биёвар ҳар чй дорй.
Хиёнатро макун ҳаргиз шиорат,
Амонатро чу охир месупорй.
Шифои комил аз ёри ҳақиқист,
Зи беморон чй мечуй ту ёрй.
Сиёсат чун муҳаббат гашт, эё дил,
Бувад маснад ғараз аз дустдорй.
Ҳама кас лоф аз ишқи Ватан зад,
Вале тарсам намемонад диёре.
Набишкаста ҳануз завлонаи по,
Шудем аз нав ғуломи ихтиёрй.
Ба Сомону ба сомонй бинозем,
Дарй гум кардааст аммо бухорй.
Бихоҳам ҳар чавони точикамро,
Чу Аҳмадшоҳ гурди сарбадоре.
Чавонмарди чаҳон хоҳй шуд, эй дил,
Самаквор ар биёмузй аёрй.
Хамуш, эй дил, сухан аз буда мегу,
Набошад вақти ашъори шиорй.
Мабур аз ин чаҳон, бар он чаҳон банд,
Ки доми ишқ беҳ аз растагорй.
Ба хоки пои ёрон шав нагунсор,
Кушад ғам, гар набошад ғамгусоре.
Ба девону париён кори ту нест,
Ва ононро набошад бо ту коре.
Зи деву аз парии дигаре тарс,
Ки бинмоянд худро ёри ғоре.
Бас аст, эй дил, насиҳат гуфтани ман,
Ки ҳастам сояи ноустуворе
Ту худ донй дигар хомуш кардам,
Забонро чуз ба “оре”-ву ба “оре”!
Ало дил, ҳар ду зору нотавонем,
Агар аз дуст набвад дасти ёрй.
Хушо, лутфаш битобад бар сари мо,
Ба сони офтоби навбаҳорй.
Ману ту бе ману ту монда он гоҳ,
Шавем маҳви чамолаш зарраворе…

СЕХР

   Ба номи худованди бахшояндаву мехрубон

 

    СЕХРУ ЧОДУ

 

   Сеҳр: Аз амалҳои пушида иборат буда сабабаш пинҳон буда, дониста намешавад.

   Аз он чониб сеҳр номида шудааст, ки ба воситаи чизҳои манфи ҳосил мешавад, ки сабаби он дониста намешавад. Ва он иборат аз таъвизот ва хонданиҳо ва суханоне аст, ки гуфта мешавад ва доруву дуд аст. Сеҳр ҳақиқат ва таъсир дорад ва баъзе аз анвоъи он ба қалбҳо ва баданҳо таъсир мекунад. Ва касро ба бемори дучор мекунад ва мекушад. Ва байни мард ва ҳамсараш чудои меафканад. Ва ҳароина таъсири он ба изни Аллоҳ ҳосил мешавад. Сеҳр дар воқеъ амали шайтони аст. Бисёр аз намудҳои он ба ширк варзидан ба Аллоҳ таоло ва наздики чустан ба арвоҳи хабису палид сурат мегирад. Бинобар ин паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) онро ба ширк наздик шумориданд. Тавре, ки фармуданд:

 

  "Аз ҳашт гуноҳони ҳалоккунанда битарсед, гуфтанд: Онҳо кадомҳоянд? Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам) гуфтанд: Ширк варзидан ба Аллоҳ таоло ва чоду....".

(Бухори ва Муслим).

   Чоду аз ду чиҳат бар ширк дохил аст:

   Якум: Дар вақти ба амал овардани чоду шайтонҳоро истихдом карда мешавад ва ба онҳо дилбастагиву тақарруб ҳосил карда мешавад, то онҳо ба сеҳргар мадад расонанд. Бинобар ин сеҳр аз таълимоти алайҳи лаъна аст.

   Тавре, ки Аллоҳ таоло мефармояд:

وَاتَّبَعُوا مَا تَتْلُوا الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَكِنَّ الشَّيَاطِينَ كَفَرُوا يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنْزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولا إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلا تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُمْ بِضَارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلا يَنْفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْا بِهِ أَنْفُسَهُمْ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ.  (البقرة:102). 

     "Ва аз сеҳру афсуне, ки девҳо дар рузгори подшоҳии Сулаймон мехонданд, пайрави карданд ва Сулаймон кофир набуд, вале девҳо, ки мардумро чодугари меомухтанд, кофир буданд. Ва низ он афсун, ки бар он ду фаришта Ҳорут ва Морут дар Бобул нозил шуд. Он ду баҳар кас, ки чодугари меомухтанд, мегуфтанд: Кори мо фитна аст, мабод кофир шави. Мардум аз он ду чодуҳое меомухтанд, ки метавонистанд миёни зану шуй чудойи афкананд ва онон чуз ба изни худо ба касе зиёне намерасониданд ва он чи мардум меомухтанд, ба онҳозиён мерасонид, на суд. Ва худ медонистанд, ки харидорони он чодуро дар охират баҳрае нест. Худро ба бад чизе фурухтанд, агар медонистанд! (Бақара:102).

   Дуввум: Сеҳргар дар анчом додани сеҳр даъвои илми ғайб мекунад ва ин амр куфру залолат аст. Тавре, ки Аллоҳ таоло мефармояд:

     "Ва худ медонистанд, ки харидорони он чодуро дар охират баҳрае нест. Худро ба бад чизе фурухтанд, агар медонистанд! (Бақара:102).

   Яъне, Ҳеч насибе нест ононро дар охират. Бинобар ин шакке нест, ки чоду ширк ва куфр аст ва зидди тавҳид мебошад. Ҳоким бояд сеҳргарро ба қатл расонад.

   Мулоҳиза: Бисёре дар мавриди сеҳр сустиву тасохули мекунанд ва шояд онро ҳунаре аз ҳунарҳо шуморанд, ки ба он фахр карда ба чодугарон мукофотҳо тақдим мекунанд ва мардумро ба он ҳавасманд карда онро мавриди ташвиқу ривоч қарор медиҳанд ва барои сеҳргаронанчуману мусобиқаҳо барпо мекунанд, ки дар он садҳо тамошобину ҳавасмандон ҳозир мешаванд. Ин ҳама бо чаҳлу нодонии онҳо дар динашон далолат мекунад ва ин беаҳамияти дар мавриди ақидаи исломи аст.

Метки: Магия

ОБ - ХАЁТ АСТ

 

Ба номи худованди бахшанда ва бахшояндаи меҳрубон.

 

Сипоси парвардигор ва дуруди бепоён ба Муҳаммад (с) ва олу ёронашон.

 

   Дар Қуръони Мачид калимаи об дар 51 чо омадааст. Худованд дар Қуръони мачид хабар медиҳад:".

   "Ва фуруд меовард бар шумо аз осмон оби борон, то пок кунад шуморо бо он".Сураи Анфол,11.

Инчунин мефармояд:

    "Худованде, ки офарид осмонҳо ва заминро ва фуру фиристод аз осмон обро, пас берун овард ба он об рузи барои шумо аз навъҳои меваҳо". Сураи Иброҳим,32.

Инчунин мефармояд:

   "Пас фуруд овардем аз осмон обро, пас нушондем шуморо аз он ва шумо онро чамъкунанда нестед". Сураи Ҳичр,22.

Инчунин мефармояд:

    "Ўст он ки фуруд овард аз осмон обро, барои шумо аз он оби ошомидани аст, ва аз он об дарахтон аст, ки дар он мечаронед". Сураи Наҳл,10.

Инчунин мефармояд:

   "Ва худо фуруд овард аз осмон обро, пас зинда сохт ба он заминро баъди марги он, ҳароина дар ин нишона аст гуруҳеро, ки мешунаванд". Сураи Наҳл,65.

 

   Об дар шариъат ба се қисм тақсим мешавад: Оби таҳур ( ниҳоят пок), тоҳир

(пок), ва начас.

   Оби таҳур;

   Обе, ки пок ва тоҳир аст дар нафси худ ва поккунандаи ҳама чизхо аст. Мисли оби борон, оби баҳр ва обе, ки аз замин мебарояд. Ва инчунин оби дарё, чашма, ях ва барф.

   Аз паёмбар (с) пурсиданд, ки оё мо метавонем бо оби баҳр таҳорат кунем? Паёмбар (с) фармуданд:"Оби вай таҳур аст ва мурдаҳои вай ҳалол аст".

   Оби тоҳир;

    Обе ки дар асл пок аст, лекин яке аз васфҳои сегона онро тағйир дода бошад. Ва обе ки аз наботот гирифта мешавад.

   Оби начас;

   Обе, ки дар асл пок буд, лекин ба он начосат омехта шуд ва ранг буй ё таъми онро дигар кард.

 

   Аз Абисаъиди Худри ривоят аст, ки Паёмбар (с) фармуданд:

   "Об таҳур аст чизеро начас намекунад". Бо ривояти Абудовуд ва Тирмизи.

   Об ин моддаи ҳаёт аст. Об саййиди шаробҳо мебошад. Об яке аз аркони олам аст. Албатта худованд осмонҳоро аз бухори он халқ кард. Ва бо об ҳама чизро зинда кард. Об чизи хунук ва рутубатнок аст. Об ҳароратро пахш мекунад. Рутубатии об дар бадани инсон ҳифз карда мешавад. Об ғизоро борик мекунад.

 

   Некўи ва сифати об аз даҳ роҳ ба эътибор аст:

 1.Аз ранги он ки рангаш соф аст.

 2.Аз бўйи он ки об ягон бўй надорад.

 3.Аз таъми он ки таъмаш бомаза ва ширин аст.

 4.Аз вазни он ки вазнаш сабук, нозук ва нигаҳбон аст.

 5.Аз чоришавии он ки хеле хуб чоришаванда аст.

 6.Аз манбаъи он ки дур аз манбаъ ва сарчашма аст.

 7.Аз намоён ва падид омадани он бар офтоб ва бўй, ки дар зери замин пинҳон нест.

 8.Аз ҳаракати он ки ҳаракат ва чоришавии он хеле тез аст.

 9.Аз бисёрии он ки ночуриҳои пасмондаи худро такон медиҳад.

 10.Аз рехтаниҳои он ки аз шимол ба сўйи чануб, ё аз мағриб ба сўйи машриқ мерезад.

 

 

 

   Агар ин васфҳоро ба эътибор гирем, бо пурраги ин сифатҳоро пайдо мекунем, магар чаҳор дарё: Дарёи Нил, Фурот, Сайҳун, Чайҳун. Ва ин дарёҳо да саҳеҳ Бухори ва Муслим аз ҳадиси Абуҳурайр(р) омадааст, ки Паёмбар (с) фармуданд:"Сайҳон ва Чайҳон, Нил ва Фурот, ҳамаи инҳо аз дарёҳои чаннат аст". (китоби -Чаннат ва наими он).

 

   Ва сабук будани об аз се вачҳ аст:

1.Тез қабул кардани об хунуки ва гармиро, ки он далолат ба сабук будани он мекунад.

2.Сабукии он барои он аст, ки об бомизон аст.

3.сабукии он ки ду оби гуногун ба ду қитъаи пахта дар вазн баробар аст.

 

   Обе, ки аз маъданҳо чори мешавад, бар табиати он маъдан мебошад. Ва об бар бадани инсон таъсири бузурге дорад. Ва оби бомаза ба шахси касал ва сиҳат фоидаовар аст. Ва оби хунук фоидаовартар ва бомазатар аз он аст.

  Ва лозим нест, ки барои оби даҳон онро нушем. Ва ё барои дур кардани хоб ё баъди ҳаммом ё баъди хурдани мева онро нушем.

   Аммо баъди хурдани таом, агар зарур бошад, нушидани об ҳеч боке надорад ба шарте ки зиёд набошад.

   Макидани об зараре надорад, балки ба меъда қувват мебахшад. Шаҳвати инсонро паст карда ташнагиро мешиканад.

   Оби нимгарм зидди он чизе, ки дар боло зикр кардем мебошад. Ва фоидаи оби хунук аз дохили инсон фоидаовартар аст аз фоидае, ки аз берун мешавад. Ва оби гарм зидди қавли боло аст.

   Ва оби хунук ба хуни пусида манфиат дорад. Ва он боло барандаи бухор ба сўйи сар аст. Ва он пусидагиҳоро дафъ мекунад. Ва он ба мизочу хў, дандон, замону макони гарм мувофиқат мекунад. Ва об ба ҳама ҳолате, ки муҳточ ба сўйи пухта расонидан ва ҳал кардани онро дорад, зарар мерасонад.

   Ва паёмбар (с) комилтарин шахс дар ҳифзи саломати буданд, ки асалро бо оби хунук омехта карда менушиданд. Ва маърифти ин корро ҳама намедонанд, магар фозилтарин табибҳо.

   Ва табибон ихтилоф карданд, ки оё об ба бадан ғизо мешавад ё не? Ду қавл аст:

 

 1-Гуфтанд, ки об ғизо барои набот аст. Ҳайвонро инкор карданд.

 2-Гуфтанд, ки об ин моддаи ҳаёт ва ҳайвон аст. Ва дар сураи Анбиё ояти 30 худованд хабар медиҳад: "Ва аз об мо ҳама чизро зинда гардонидем".

Гуфтанд, ки агар шахси ташнаро бинем тоқат ба гурснаги дорад, лекин ба об надорад.

 

 

   Дар поён аз худованди бузург хоҳони онем, ки ин мавриди истифода қарор гирад ва онро холисан барои ризо ва хушнудии худ қарор дихад.

 

Фирдавси Чамолиддин. 

 

 

Метки: об

S Ы, 09-05-2011 16:43 (ссылка)

Зинда хасти!!! Бифармо...


Ало ай ҷавонони бедордил
Кунун сар буланд кун зи обу зи гил
Кунун вақти бар по шудан даррасид
Бубояд ки гулҳои уммед чид.
Ватан аз ману ту бувад пойдор
Чаро пас насозем ба ин ихтибор
Чаро ай ҷавонон ҷудои кунем
Барои ватан бевафои кунем.
Аз инҷову онҷои будан магу
Зи ваҳдат, зи пайвстагиҳо бигу
Хамушиву беэьтинои дигар
Бирафту биомад кунун болу пар.
Кунун бояд аз дасти ин золимон
Аз ин хоҷагону аз ин муфлисон
Аз ин навкарони худобехабар
Ки худро фидо кардаанд баҳри зар
Раҳои биҷуему озодиро
Рафоқат, ҳақиқат, худоёдиро
Бубин шоирону адибони мо
Зи аслу асолат шудаанд чудо
Ҳама гашта маддоҳи болоиҳо
Ҳама гунгу куру кару бенаво
Куҷо аст Саъди, ки лаб во кунад
Алайҳи чунинҳо садоҳо кунад
Ба тири қалам синаҳо бишканад
Ба мардум сабоҳи сафо оварад
Куҷо аст Бозори бозорёб
Ки бедор созад ҳама аҳли хоб
Дарего, дар ин кишвари номдор
Ҳама гашта беному бешаҳриёр
Кучо аст Турсони дур аз ватан
Хамон нури чашму хамон рухи тан
Бубинад, ки фарханги бегонае
Тахочум намуда ба хар хонае
Рабуда аз эшон хам оину дин
Намуда ба эшон чунону чунин.
Ба тиру туфангу сипар омада
Ба миллат ба кишвар хатар омада
Ба расму русуму назар омада
Ба дунёи мардум зарар омада
Ало ай ҷавони ҷавонқалби ман
Биё ай далеру шуҷои миҳан
Биё инқилобе ба бор оварем
Ҳама золимонро ба дор оварем
Кунун сар буланд кун аз он рахтахоб
Ба майдони хакку хакикат шитоб
Ватанро чу дида нигаҳбон шавем
Адуяш бигирему вайрон кунем
...Худо Хофиз...

НИДОИ ИФФАТ

 

НИДОИ ИФФАТ

 

 

بسم الله الرحمن الرحيم
Ба номи худованди мехрубон

 

   Ба неки ёд мекунам он худоеро, ки халк кардааст аз гуштпораи ночиз инсонро ва ато кардааст барояш фахми солимро ва дигар неъматхои бешуморро, то бишносад холики замину осмон ва чинну инсро ва гардондааст дар мобайни муъминон мухаббату дустиро ба неъмати ислом. Хамд мегуем уро ва талаби ёриву магфират ва хидоят мекунем аз у. Касеро, ки худо хидоят кунад, пас уро гумрохкунандае нест ва касеро ки гумрох кунад худо пас уро хидояткунандае нест. Шаходат медихем, ки нест  илохе  магар Аллохи таъоло, яккаву ягона ва  нест  шарике мар  уро  ва шаходат   медихем, ки Мухаммад (с) банда ва расули худо аст, дуою дуруд бар у бод, ки бехтарини расулон аст. Расуле, ки фиристодааст уро худо ба хайси рахмат бар оламиён ва у паёмбари охируззамон аст. Ва дуою дуруд бар хонадону хамсухбатони  Мухаммад (с) ва бар касоне, ки пайравии эшон мекунанд дар амалхои хайр то рузи киёмат.                                                                

 

   Ассалому алайкум ва рахматуллохи ва баракотуху, модарони азиз ва хохарони мехрубон!

   Худои бузург лозим гардондааст барои мардум шарму хаёро ва манъ  кардааст мардхоро аз нигох кардан ба суи занхои бегона ва занонро аз нигох кардан ба суи мардхои бегона. Фарз гардондааст  барои занхо хичобу чодарро, ки тамоми бадани занро пушида гардонад. Худои бузург дар Куръони карим хабар додааст:                                             

قل للمؤمنات يغضضن من أبصارهنّ و يحفظن فروجهنّ.

  "Бигу ба занхое, ки ба худо имон овардаанд, нигох накунанд ба суи чизе ки худо барояшон харом гардондааст, нигох доранд шармгоххои худро аз зинокорию харомкори."

   Худо барои занхо манъ кардааст нигох карданро ба суи мардони бегона, зеро сарчашмаи хамаи бадихову хамаи фасодхо ин аз нигох кардани мард ба суи зани бегона мебошад ва ё аз нигох кардани зан ба суи марди бегона мебошад.

   Пайгамбари худо (с) гуфтаанд:

   "Кадом марди худотарс ба суи зебогию хусни зан нигох кунад ва ё кадом зани худотарс ба суи зебогию хусни мард нигох кунад ва баъд аз он дар хол руи худро гардонад ва ё сари худро хам кунад, то дигарбора нигох накунад, худо барояш ибодату савоб хохад навишт."

   Ин гуфтахои худо ва расул бароямон гушрас мекунад, ки харом аст барои мардхо ва занхои бегона нигох кардан  ба суи хамдигар, зеро нигох аз зарар холи нест ва он аз тирхои шайтони лаин мебошад, ки бо он инсонхоро ба осони ба доми васвоси худ меафканад. Нигох кардан мисли захрест, ки инсонро ба халокат меандозад. Нигох кардан харом аст, магар дар холати зарурат, ба кадри зарурат, на ин ки вахтхои дарозу дакикахои зиёд нигох карда биистад ва бигуяд зарурат аст.

   Хохари азиз, аз худо тарсида пархез кун  аз он чизе, ки худо бароят манъ кардааст ва он нигох кардан мебошад ба суи мардхои бегона ва фаромуш набояд кард, ки ин нигох кардани ту на барои сохиби рух (шахси зиндаву чондор) дуруст мебошад ва на ба суи гайри сохиби рух, аз сурату телевизор ва гайра. Зеро худову расул манъ кардаанд нигох карданро ба суи номахрамон ва ин манъ дарбар мегирад инчунин нигох карданро ба суи суратхое, ки дар китобхо ва ё дар мачаллахою газетахо бошад. Ин хама барои фарзанди мусалмон харом аст ва аз ин хам бадтараш нигох кардан ба суи номахрамони нимаурён, ки дар телевизору синамо намоиш дода мешавад, зеро хамаи ин суратхою филмхои бефоидаю бемаъно ва холи аз шарму хаё барои фасод кардани чомеаи мусалмонон мебошад, на барои чизи дигар.

   Чашми инсон кушояндаи хамаи мусибатхою балохо мебошад барои инсон. Инсон вакте, ки ба суи номахрам нигох кунад ва ё ба суи телевизору синамо нигох кунад, бисёре аз холатхо мешавад, ки инсонро ба фикрхои бад бурда шояд уро дар шахвату фиску фасод андозад. Ин нигох кардан мисли як лаззати даруни сина мебошад ва хар чизе, ки дар он лаззат бошад, инсон кушиш мекунад, ки онро ба даст орад. Худи мову шумо дар ин замон бисёр аз чавондухтарону чавонписаронро мебинем, ки аз доираи ислом берун баромада мисли хайвон гаштаанд, на дар онхо шарм асту на хаё ва дар онхо осоре аз одобу ахлоки инсони дида намешавад, хатто ки падару модари худро хам итоат накарда аз паи хохишоти нафсашон мешаванд. Сабабгори асосии ин хама мусибатхо аз тамошои суратхою филмхои бемаъниву бехаё мебошад. Инсон харчиро бисёр бубинад ба он одат мекунад ва дар назараш одди метобад ва дар охир ба он таклид мекунад.

   Модари азиз ва хохари мехрубон, бароят пушида намонад, ки хар яки мову шумо дар киёмат барои фарзандонамон ва барои ахлу оилаамон ва барои наздиконамон дар назди худо чавоб хохем дод. Агар барои онхо таълими намозу руза ва дарси одобу ахлоки исломи омухта бошем, бароямон савоби бешумор хохад буд ва агар барояшон бенамозию берузаги ва бешармию бехаёгиро ва ё тамошои филмхои фахшу бемаъниро ичозат дода бошем, дар назди худо барои ин гуноххоямон чи чавоб хохем дод? Мо мегуем мусалмон хастем ва хар чизе, ки дини ислом гуфтааст кабул дорем, хол он, ки хохарону модарони мо хичобу чодар намегиранд ва ё дар назди телевизор филмхои бемаъноро бешармона тамошо карда хазорхо руи мардуми номахрамро мебинанд ва фиску фасодро мушохида мекунанд... Пас ояндаи онхо ба чи анчом хохад ёфт ва мо дар мукобили ин хама бемасъулияти чигуна худро мусалмон мешуморем?

 

 

 

Метки: зан

Dabiri Kabir, 25-03-2011 10:04 (ссылка)

От «комсомольских» свадеб к «исламским»



11.03.2011
В Таджикистане входят в моду свадебные церемонии, организованные по религиозным традициям.
Такую свадьбу жители называют «исламской». На таких мероприятиях, в отличие от светских свадеб, которые называют «комсомольскими», невеста не одевает фату и не выходит на сцену. 

Женщины внутри дома сидят раздельно от мужчин, и слушают духовные речи религиозных деятелей. 


Новая мода 
Одинашо Муродов, бывший сотрудник Управления по упорядочению традиции и обрядов, подтверждает участившиеся случаи проведения «исламских свадеб» в последние годы. По его словам, проведение так называемых «комсомольских свадеб» с музыкой и танцами в некоторых семьях канули в лету.
 

«Согласно положению Совета министров Таджикистана от 1972 года в 
 стране началась пропаганда проведения комсомольских свадеб. Однако исламских свадеб не было. Сейчас тоже нет. - говорит он.

Одинашо Муродов


Когда некоторые люди справляют свадьбы религиозными проповедями, эти мероприятия называют «исламскими свадьбами»

По его словам, проповеди религиозных деятелей на свадьбе нельзя считать неприемлемой затеей, однако «запрещено проведение свадьбы только с точки зрения религиозных канонов и отказываться от музыки, плясок, танцев и радости, как должно быть на свадьбах, неправильно. Это моё личное мнение», - подчеркнул Муродов. 


"Молитва"
Религиозные деятели приветствуют проведение бракосочетания молодых людей по новым обрядам. Эшон Нуриддин, известный духовный лидер в .

Эшони Нуриддин
Таджикистане не раз участвовал и выступал на таких мероприятиях. 

Он считает, что свадьбы, которые проходят с участием религиозных деятелей и богословскими речами, является своеобразной «молитвой»


Домулло Мирзо, другой таджикский религиозный деятель, говорит, чтобольшинство людей, которые проводят свадьбу с исламским уклоном, являются бедными или религиозными. 

С одной стороны, духовные люди не имеют возможности проведения комсомольских свадеб, с другой некоторые выбирают проведение исламских свадеб из соображений экономии средств. 
Домулло Мирзо сообщил, что его свадьба прошла в 90-х годах прошлого столетия и была «комсомольской». Однако после посещения одной исламской свадьбы, он решил, что также будет проводить свадьбы своих братьев и сестер.


Церемония наставлений или танцев и песен?
В противовес тем, которые сами согласны на свадьбу с соблюдением ритуалов ислама, есть те, которые считают себя «жертвами» желаний родителей.

Зафар
, один наш собеседник, рассказал, что вопреки его желанию сыграть свадьбу по старым советским традициям с танцами и музыкой, в прошлом году его свадьба прошла по новым религиозных традициям. По его словам, противниками проведения его свадьбы с участием артистов были отец и  братья. 

Один известный эксперт, пожелавший не называть его имени, считает, что 


 нельзя допускать того, что свадьба, считавшаяся до этого «радостным мероприятием», на котором были «танцы и песни», превратилось в мероприятие «наставлений».
 
Так как, по его мнению, мероприятие наставлений можно провести в любое другое время, а свадьба происходит в жизни человека только раз. 


«Главное – никого не обидеть»
Эксперт Дилшод Рахими говорит, что свадебные церемонии таджиков до  прихода русских в Центральную Азию проходили с музыкой. 

В старые времена приглашенные музыканты обычно играли на свадьбе на нае  (духовой инструмент) и дойру, однако ни невесты и ни жениха на сцену не приглашали. 

 

Дилшод Рахими
По его словам, после Октябрьской революции, которая сравняла в правах женщин и мужчин, таджики переняли традицию представления невесты и
жениха собравшимся на той гостей.

«В Европе и России было принято, чтобы жених и невеста сидели за столом и радовались вместе со всеми. 

Это пришло к нам с европейской культуры», 
- отметил он.


Музыка и духовные наставления 
После 1990-ых годов с ростом религиозных настроений в обществе вошло  в традицию проводить свадьбы по исламским ритуалам. 

Социологи считают, что это явление повлияло на большую часть молодежи, которая теперь принимает решение в пользу «исламских» свадеб. 

Хотя до сих пор однозначного ответа на вопрос – какой бы вы хотели видеть свадьбу? - не даст никто: до сих можно увидеть много случаев того, как на одной улице сегодня свадьба в одном доме проходит по так называемым исламским, а в другом – по «комсомольским» традициям. 

S Ы, 16-03-2011 08:13 (ссылка)

Тамоку захр аст...


Шаш миллион қурбонии дуди сигор дар як сол

Бино бар натоиҷи як таҳқиқоти табибони Созмони ҷаҳонии беҳдошт, ки маҷаллаи мӯътабари тиббии "The Lancet" нашр кардааст, як дарсад аз ҷамъи мардуме, ки мефавтанд, ба иллати сигоркашии ғайрифаъол, яъне ҳузур дар ҷамъи мардуми сигоркаш, ба зиндагӣ падруд мегӯянд.

Ин таҳқиқот, ки соли 2004 дар 192 кишвари ҷаҳон анҷом шудааст, ҳокист, ки ҳамон сол ба иллати сигоркашии ғайрифаъол 603 000 нафар, бо шумули ҳудуди 165 000 кӯдак, аз олам чашм пӯшидаанд. Аммо, дар ҳоле ки дар Аврупо аз ин иллат ҳамагӣ 71 кӯдак даргузаштааст, сигоркашӣ дар ҳузури атфол дар қораи Африқо, барои мисол, мунҷар ба марги беш аз 43 000 ноболиғ шудааст.
Ҳамин тавр, дар соли 2004 аз сигоркашии фаъол дар дунё 5,1 миллион нафари сигорӣ вафот кардаанд. Яъне ба иллати дуди сигор ҳамасола дар ҷаҳон зери 6 миллион нафар бо ҷони ширини худ падруд мегӯянд.
Муҳаққиқон тасвиб ва иҷрои билофосилаи Паймони мубориза бо тамоку дар чаҳорчӯби Созмони ҷаҳонии беҳдоштро ба ҳайси як роҳи ҷилавгирӣ аз маргумири бештари мардум ба иллати дуди сигор тавсия медиҳанд. Ин паймон аз ҷумла боло бурдани молиёти сигору тамоку, манъи таблиғи ин маҳсулот ва ҳам манъи кашидани сигор дар маконҳои ҷамъиятиро пешниҳод мекунад.

ЛО ИЛОХА ИЛЛАЛЛОХ РУХИ ЗИНДАГИ

 

ЛО ИЛОХА ИЛЛАЛЛОХ РУХИ ЗИНДАГИ

     "Ло илоха иаллаллох", яъне ибодати Худованд ба маънои шомили он. Ибодати Худованд ба танхои ва адми ширкат нисбат ба У ва илтизом ба ончи аз суи У -чалла чалолах- нозил шудааст.

     Улухияти Худованд муктазои ибодат кардани У ба танхои аст.

     Инкор кардани улухияти хар чики дар хасти аст, ихтисос додани он ба Худованд ба ин маъни аст, ки танхо У бар хак ва танхо У шоистаи убудият аст; Зеро хар ончи гайри уст, "Илох" ва "Худованд нест, пас ибодате, ки бояд хос ва махси У гардад, чоиз нест, ки барои гайри У анчом гирад.

     Ин масала бо тамоми тафсилот ва густардагиаш, асос тарин масалае аст, ки дар хаёти башари матрах мебошад ва мехваре аст, ки тамоми хаёту зиндагии инсон бар он мутмаркиз ва бар асоси он шакл мегирад.

     Густардагию тафсили ин масала дар Куръон, ба ин маъни нест, ки мухотибини аввалияи он мушрик будаанд; Зеро баъдхо низ дар Мадина мусалмононро мураттаби мухотиб карор медихад ва мефармояд:

   "Эй касоне, ки имон овардаед, ба Худо ва пайгамбараш (Мухаммад (с) ) ва китобе, ки бар пайгамбараш нозил кардааст ва китобхое, ки пештар ноозил шудааст, имон биёваред. Хар кас ба Худо, ба фариштагон, ба китобхои Худованд ва рузи растохез кофир шавад, вокеан дар гумрохи дуру дарозе афтода аст." (Нисо – 136)

   "Танхо Худоро ибодат кунед ва (хеч кас) хеч чизеро шарики У карор надихед." (Нисо-36)

   "Оини чи касе бехтар аз оини касе аст, ки холисона худро таслими Худо кунад, дар холе, ки некукор бошад ва аз оини роостини Иброхимпайрави кунад, ки мухлис ва хакчу буд?!"(Нисо – 126)

   "Инки (ба хангоми намоз) чехрахоятонро ба чониби машрику магриб кунед, неки хамин нест. Балки неки (кирдор) касе аст, ки ба Худо ва рузи вопасин ва фариштагон ва китоб (-хои осмони) ва пайгомбарон имон оварда бошад, ва мол (худ) ро  бо вучуди алокае, ки ба он дорад ба хешовандон ва ятимон ва дармондагон ва вомондагон дар рохи гадоён дихад, ва дар рохи озодсозии бардагон сарф кунад, ва намозро барпо дорад ва закотро бипазорад ва (неки, кидори касоне аст, ки) вафокунандагон ба паймони худ буда хангоме, ки паймон банданд, ва дар баробари факр ва бемори ва ба хангоми набард шакибоянд. Инон касоне хастанд, ки рост мегуянд ва ба рости пархезкорон инонанд." (Бакара – 177)

     Иллати чунин амр ин аст, ки инсон, гарчи Худоро ибодат накунад ва нисбат ба У шарик карор дихад, фитратан абду бандаи Уст. Хеч инсоне вучуд надорад, ки обид набошад, хол агар чуниин касе ёфт шуд ва чунин иддао кард, ки аз хар ибодате озод аст, дар ин сурат аст, ки Худованд дар борааш мефармояд:

   "Оё дидаи касе, ки хавову хавас худро ба Худои худ гиирифта аст?!" (Чосия – 23)

     (Вакте хар инсоне фитратан банда аст) Пас масалаи асоси ва мехваре дар зиндагии инсон ибодат нест, балки масалаи асоси "Ибодати сахих" аст, хадди акал масалаи асоси ва мехваре дар зиндагии инсон "маъбуд" аст; инки маъбуд кист? Оё маъбуди вокеъи Худое аст, ки хеч фармонраво ва фармонраве чуз У нест, ё худоёну маъбудони дигаре хастанд, ки дар умури худойи бо У шариканд, ва дар хакикат онхо низ шоистагии худо будан ва маъбуд буданро доранд? Ё хейр (на), танхо Уст фармонраво ва фарёдрас, пас хар ибодату итоъат ва хузуъу хишваи шоистаи Уст ва барои гайри У чоиз нест?

     Ин масала (масалаи улухияти Худованд фармонравою фармонрас будани У ба танхои), асостарин масалаи башарият дар тули таърих буда ва хамчунон ба унвони асостарин масала то рузи киёмат боки хохад монд.

     Ба хамон андоза, ки чохилият (дар хар замон), нисбат ба ин масала кам тавччухе мекунад – то аз ин тарик уюбашро бипушонад ва гумрохияшро тавчех кунад – ба хамон андоза китоби Худо яъне Куръон бадон ахамийят дода аст ба гунае, ки ба хеч масалае аз масоили дуняви ва ухравии инсон чунин ахамият надодааст.

     Ин масала (улухияти Худованд) масалаи бас густардааст, ба гунае, ки метавон гуфт: асли зиндаги ва хаёте, ки шоистаи зистан бошад, дар он хулоса мешавад:

   "Ва зиндагии сарои охират зиндаги аст, агар фахму шуъур дошта бошед." (Анкабут – 64)

     Бар ин асос аст, ки манхачи зиндагии инасон аз эътикодот ва ахлоку рафтор ва тасвироту аъмолаш гирифта то равобити у бо холики худ ва хамнавъони худ бо кулли хасти ва низ хар ончи дар зиндаги бо он сару кор дорад; аз сиёсату чангу сулх гирифта то иктисоду дониш ва ... дар замин пай рези мешавад.

     Бар ин асос аст, ки саранчоми инсон ва инки масираш ба суи бихишт аст ё ба суи чаханнам, дар неъмати абади хохад монд ё – Худой нахоста – дар азоби човидон мушаххас мешавад, (пас бо ин вучуд) оё мумкин аст дар зиндагии инсон масалаи мухимтар аз ин ёфт шавад, ки тамоми завоёи хастии уро дар худ чамъ карда ва дарбар гирифта бошад?

     Аммо чохилияти муосир алаййи рагми чунин ахамияте, ки  ин масала ( маалаи улухияти Худо) дорад, нисбат ба он чунон кутохи мекунад, ки наздик аст тамоми осори онро аз байн бибарад ва корро ба чое расонда, ки мардумро аз ибодати Худованд ба суи ибодати шаётин сук дода ва онхоро аз нур ба суи гумрохи кашонда аст:

   "Эй одамизодагон! Магар ба шумо супориш нанамуда ва амр накардам, ки ахраминро парастиш накунед чаро, ки у душмани ошкори шумост ва инки маро бипирастеду бас, ки рохи рост хамин аст?" (Ёсин – 60,61) 

   "Худо мутавалли ва ухдадор (умур) касоне аст, ки имон овардаанд. Эшонро аз торикихо берун оварад ва ба суи нур рахнамун мешавад. Ва (аммо) касрне, ки куфр варзидаанд, тогути мутавалли ва сарпарасти эшонанд, ононро аз нур берун оварда ва ба суи торикихо мекашонанд. Инон ахли оташанд ва дар ончо човидона мемонанд." (Бакара – 257)

     "Ло илоха иллаллох" ба маънии "Ибодати Худованд ва илтизом ба авомири У бидуни дахолат додаи хечкас ва хеч чизе". Асли мубдаи илтизом тагирнопазир аст.

***

Метки: Акида

S Ы, 18-02-2011 09:30 (ссылка)

Без заголовка



БА НОМИ ХУДОВАНДИ МЕХРУБОНУ ТАВБАПАЗИР…


В-АЗ ХОЛИ БАНДАГОН ХАМЕША ОГОХУ ХАБИР…


Гоме ба сӯи Қуръон (дарси аввал)                                                            


بِسْمِ
اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيمِ


Ба номи Худои бахшояндаи
меҳрубон


ДАРСИ АВВАЛ


САРФ[1] ВА НАҲВ[2]


ҚАВОИДИ[3] ЗАБОН:


Барои омӯхтани ҳар забон,
ибтидо қавоиде лозим аст, ки битавон бо он қавоид он забонро ба хубӣ ёд гирифт. Ин
қавоидро ба форсӣ
"дастури забон", ба фаронса "грамар" ва ба арабӣ "сарф ва
наҳв" номанд.


 


ЗАБОН, ҶУМЛА, КАЛИМА ВА ҲАРФ:


ЗАБОН - маҷмӯае аз ҷумалот[4]
ва ибороти[5] як қавм аст, ки бо он такаллум[6] мекунанд.


ҶУМЛА - маҷмӯае
аз калимот[7] аст.


КАЛИМА - маҷмӯаест аз ҳуруф[8] . Ва ҳуруфи арабӣ 28-тост.


ИЛМИ САРФУ НАҲВ: Илми арабӣ аз ду бахш[9]
ташкил шуда: САРФ ВА НАҲВ.


ИЛМИ САРФ - илмест, ки гуфтугӯ мекунад аз
сохтмони як калима, пас, илми калимасозист.


ИЛМИ НАҲВ - гуфтугӯ мекунад аз
сохтмони як ҷумла, пас, илми ҷумласозист.


 


1 - ИЛМИ САРФ


ТАЪРИФ: Луғати
"сарф" ба маънии тағйир додан ва иваз кардан аст. ИЛМИ САРФ - илмест,
ки гуфтугӯ
мекунад аз тағйири калима ба суратҳои мухталиф[10]نَصَرَ "насара" (ёрӣ дод) ки мешавад: يَنْصُرُ
"янсуру", لِيَنْصُرْ "лиянсур", اُنْصُرْ "унсур", نَاصِرٌ
"носирун", مَنْصُورٌ "мансурун" ва ғайра.. Ва лизо, калимаи نَصَرَ
"насара" сарф мешавад., ки аз тағйири ҳар шакл, маънои ҷадиде[11] ба даст меояд. Масалан, калимаи


 


Анвои калима: Ҳар ҷумла ё каломи арабӣ аз се навъ калима ташкил шуда: ИСМ, ФЕЪЛ, ҲАРФ.
Монанди ин ҷумла: ذَهَبَ عَلِيٌّ إِلَى
الْمَدْرَسَةِ "заҳаба
Алиййун ила-л-мадрасати", عَلِيٌّ ва الْمَدْرَسَةِисм,  ذَهَبَ феъл ва إِلَى ҳарф аст.


ИСМ - калимаест, ки барои
номидани ашхос[12]زَيْدٌ "Зайдун", كِتَابٌ "китобун", عَالِمٌ
"олимун". ва ашёъ[13] ва сифот[14] ба кор меравад (бидуни қайди
замон)


ФЕЪЛ - калимаест, ки барои анҷоми коре ва ё падид омадани ҳолате далолат кунад,
монанди ضَرَبَ "зараба" (зад), عَلِمَ "ъалима" (донист), سَمِعَ
"самиъа" (шунид), ذَهَبَ "заҳаба" (рафт), جَلَسَ
"ҷаласа" (нишаст). 
Албатта, феъл бояд дорои яке аз ин се замон бошад:


1-      Мозӣ (гузашта).


2-      Музореъ (оянда).


3-      Амр (ҳол).


Монанди, نَصَرَ
"насара" (ёрӣ
кард), يَنْصُرُ "янсуру" (ёрӣ мекунад), اُنْصُرْ "унсур" (ёрӣ бикун).


 


ҲАРФ - калимаест, ки ба танҳоӣ дорои маъно нест
ва кораш фақат рабт[15]عَلَى "ъало (бар), إِلَى "ило" (ба сӯи), فِي "фӣ" (дар), مِنْ
"мин" (аз), حَتَّى "ҳатто" (то). миёни калимот аст.


 


ТАБСИРА[16]: Аз миёни
калимот, исму феъл сарф мешаванд, яъне тағйири шакл медиҳанд, албатта, феъл
бештар аз исм, вале ҳарф ҳамеша, ба як ҳолати собит аст ва ба истилоҳ сарф
намешавад.


 


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ТАМРИНИ[17] 1


Дар калимоти зер, навъи
калимаро баён кунед:


كِتَابٌ
"китобун" (навишта), رَحِيمٌ "раҳимун" (меҳрубон), رَكِبَ
"ракиба" (савор шуд), أَ "а" (оё), فِي "фӣ" (дар), أَنْعَمْتَ
"анъамта" (неъмат додӣ),  عَلَى
"ъало (бар), صِراَطٌ "сиротун" (роҳ), يَوْمٌ "йавмун" (рӯз), خَلَقْتُ
"халақту" (офаридам), كَاتِبٌ "котибун" (нависанда), اُنْظُرْ
"унзур" (бибин), لَا ло (на), إِلَّا "илло" (магар), يَعْلَمُ "яъламу" (медонад), ثُمَّ
"сумма" (пас), مُتَّقُونَ муттақуна (парҳезгорон), حَتَّى
"ҳатто" (то), جَلَسَ "ҷаласа" (нишаст), رَجُلٌ "раҷулун" (мард), اِمْرَأةٌ "имра'атун" (зан), إِنَّ
"инна" (ба дурустӣ, ки), اِضْرِبْ "изриб" (бизан), إِذَا
"изо" (замоне ки).


----------------------------


ТАМРИНИ 2


-          Қавоиди забонро ба форсӣ чӣ мегӯянд?


-          Ба арабӣ чӣ мегӯянд?


-          Ба фаронса чӣ мегӯянд?


-          Аз маҷмӯаи ҳуруф чӣ ба даст меояд?


-          Аз маҷмӯаи калимот чӣ?


-          Аз маҷмӯаи калимот ва иборот чӣ?


-          Ҳуруф дар арабӣ чанд тост?


-          Илме ки аз сохтмони калима гуфтугӯ мекунад, чӣ илм аст?


-          Аз сохтмони ҷумла чӣ илмест?


-          Сарф дар луғат ба чӣ маъност?


-          Калимаеро ки барои номидани ашхосу
ашёъ ба кор равад, чӣ
мегӯянд?


-          Дар ҷумлаи ذَهَبَ عَلِيٌّ إِلَى
الْمَدْرَسَةِ "ذَهَبَ"
чӣ
калимаест?


-          عَلِيٌّ ва الْمَدْرَسَةِ чӣ?


-          إِلَى чӣ калимаест?


-          Оё исм дорои замон аст?


-          Оё ҳарф сарф мешавад?


-          Феъл дорои чанд замон аст?


-          Оё исм сарф мешавад?


-          Оё ҳарф дорои замон аст?


-          Оё исм бештар сарф мешавад ё феъл?


 


[1]Сарф – морфология.


[2]Наҳв – синтаксис.


[3]Қавоид - қоидаҳо.


[4]Ҷумалот – ҷумлаҳо.


[5]Иборот – ибораҳо.


[6]Такаллум – сухангӯӣ, гуфтугӯй, гуфтугузор.


[7]Калимот – калимаҳо.


[8]Ҳуруф – ҳарфҳо.


[9]Бахш – қисм.


[10]Мухталиф – гуногун.


[11]Ҷадид – нав.


[12]Ашхос – шахсҳо.


[13]Ашёъ – чизҳо.


[14]Сифот – сифатҳо.


[15]Рабт – робита, алоқа.


[16]Табсира – танбеҳ.


[17]Тамрин – машқ.

S Ы, 18-02-2011 09:26 (ссылка)

Без заголовка

ДАР БАЁНИ ЭХТИРОМ КАРДАНИПАДАРУ-МОДАР…

БА НОМИ ХУДОВАНДИ МЕХРУБОНУ ТАВБАПАЗИР…


ВА АЗ ХОЛИ БАНДАГОН ХАМЕША ОГОХУ ХАБИР…   


         Акнун бародару хохари азиз, бидон, ки хурмат кардани падару
модар аз вочибот ва раруриёти ислом аст, чунончи Худои таъоло фармуда аст, ки
<<васият кардем инсонро ба некуи кардани падару модар>>.



         Расули Акрам (с) фармудаанд: ха вакто ки падару модар
фарзандро ба наздашон бихонанд, дархол хамаи корхои худро монда назди падару
модари худ рафта, фармонбардории онхоро ба чону дил ба чо оварад. Агар сусти
карда, фармони онхоро ба чо наёрад, ман безорам аз он шахс. 



         Овардаан, ки шахсе назди Расули акрам (с) омаду гуфт: ё
расулуллох(с), маро панде дихед, ки дар дунё ва дар охират маро фоида хосил
шавад. Расули Акрам (с) гуфтанд, ки падару модар дори?



         Он шахс гуфт:-дорам.



         Пайгамбар (с) фармуданд, ки падару модари худро эхтиром кун
ва фармонбардории онхоро ба чо ор, аввал таомро ба онхо хурон. Худованд ба хар
лукмаи таом бароят касре дар бихишт ато кунад.



         Овардаанд, ки шахсе назди Расули Акрам (с)  омаду гуфт: падару модар дорам,
фармонбардории онхоро мекунаму нафакаи онхоро медихам. Бо вучуди он маро
дашноми бисёр дода , изо мерасонанд. Омадам, ки дар хакки онхо чикор кунам?



         Расули (с) гуфтанд: агар падару модар гушти туро- пора пора
кунанд, хануз чахоряки хаки онхоро сокит накарда боши. Бидон, ки бихишт дар
зери кадами падару модарон бошад.



         Он шахс гуфт: ё Расулуллох, Валлох, ки бар падару модари худ
чизе нагуям, агарчи маро  пора-пора кунанд.
– ин гуфта ба хонаи худ омада, кадамхои падару модари худро буса карда, гуфт:
эй кибла ва каъбаи ман, маро Расули Акрам (с) инчунин фармуданд.



         Овардаанд, ки Расули Акрам (с) дар бораи падару модар хадиси
дароз гуфта дор охири сухан касам ёд карда гуфтаанд: ба хакки он Худое, ки маро
ба рости ба халк пайгамбар фиристода аст, хар ки ба падару модари худ некуи
карда, аз худ рози гардонад, он шахс хамрохи ман дар бихишт бошад.



         Марде аз он мачлис аз чои худ бархоста гуфт: ё Расулаллох,
(с) агар шехсеро дар овони хурди падару модар фавтида бошад, чи гуна онхоро
фарзанд рози гардонад? Расули Акрам (с) гуфтанд, ки аз барои падару модари худ садака
кунад ё мухточеро таом дихад ва кироати Куръон кунад ва намози фаризаро хонда
дар акиби он аз барои магфирати падару модар дуо кунад, Аллох таъоло дуои уро
кабул карда магфират менамояд, агарчи онхо гунахгор бошанд.Агар фарзанд дар
хакки падару модар дуо накунад, пас он фарзанд ок аст.



         Расули Акрам (с) фармуданд: хар ки ба зиёрати кабри падару
модари худ равад, дар хар кадами он Аллох таъоло сад хасана, яъне сад неки ато
намуда, сад хатогии уро аз номаи аъмолаш бардошта мекунад.



         Расули Акрам (с) фармуданд: хар ки назди падару модари худ
бо одоб нишаста хамрохи онхо нарм сухан гуяд, Аллох таъоло он бандаро магфират
кунад.



         Овардаанд, ки дар замони хилофати хазрати Умар (р) точире
буд, ки ба хотири зани худ ба модараш хеч майле намекард. Рузе модараш барои
таом ба хонаи писар омад.



         Зани у гуфт: хар руз модари ту омада аз ин чо чизе мебарад.



         Аз ин сухан писараш чизе ба модар надода аз хона берун кард.
Модар гирякунон рафт. Вакте он точир хамрохи савдогарон ба сафаре баромад, дар
рох аз хамрохони худ кафо монд. Рохзане баромада молхои он савдогарро ба тамомо
гирифт ва дасти уро бурида ба гарданаш овехта дар рох партофта рафт.



         Корвоне омад уро бо он хол дида, ба у рахм намуда, уро ба
манзилаш оварданд. Хешовандони у аз барои дидани у омада гуфтанд: ин чазои он
касе аст, ки модари худро изо дода, чизе намедод. Агар ба модари худ тараххум
мекарди, молхои ту нобуд намешуданд ва дасти 
ту бурида намегардид



         Хикоят. Овардаанд, ки шайхе буд, ба фазлу бузурги машхур.
Рузе он шайх касди зиёрати Маккаи Муаззама намуд. Модаре дошт, ичозат талабид,
модараш рози нашуд. Шайх майл накарда равонаи сафар гардид. Модараш гирякунон
аз окиби писар афтода харчанд зора кард, писар аз рафтан бознаистод. Сухани
модарро гуш накард. Модараш ба дарди дил дуо карду гуфт: Илохи, писарамро бо
оташи чудои гирифтор кун ва азоби сахтеро гирифтори у гардон. Пас он шайх дар
рохи Макка равон шуд. Шаб ба шахре расиду шабро дар масчиде ба намоз хондан
гузаронид.



         Дар он шаб дузде ба хонаи шахсе даромад. Сохиби хона
хабардор гардид. Дузд баромада гурехт. Сохиби хона аз думболи дузд шитобид.
Дузд ба тарафи масчид омада гоиб гардид. Мардумон чамъ омада чарог равшан
карданд ва ба даруни масчид даромада диданд, ки шахсе истода намоз мехонад.,
пас шайхро баста назди подщохи он шахр бурданд. Подшох фармуд: дасту пои он
шайхро буранду чашмони уро кованд ва уро бардошта дар бозорхо фарёд кунанд, ки
ин чазои шахсе аст, ки дузди кунад.



         Шайх гуфт: ин тарика фарёд накунед, балки гуед, ки ин чазои
он касе аст, ки бе ичозати модар касди зиёрати Макка намояд.



         Баъд аз он мардумоне, ки уро медонистанду мешинохтанд,
вокеаро ба подшох хабар доданд. Подшох пушаймон шуда узр хост.



         Шайх гуфт: шуморо хеч гунохе нест. Дуои бади модарам буд, ки
бе ризои у баромада будам, маро ба ин бало гирифтор намуд. Агар хохед, ки аз
шумоён хурсанд бошам, маро ба шахри худ, ба ибодатгохам расонед.



         Пас уро дар халта андохта ба хонааш оварданд. Шайх шунид, ки
модараш дар дуо мегуяд: Илохо, писарамро бар балое гирифтор куни, ки ман ба
чашми худ уро бубинам.



         Шайх аз модари худ ин суханро шунида фарёд кард, ки эй зани
порсо, ман мусофири гурусна хастам. Маро чизе дихед.



         Модараш гуфт: пештар ой, туро ноне дихам.



         Шайх гуфт: пой надорам, ки ба суи ту равам.



         Модараш гуфт: дасти худро дароз кун.



         Шайх гуфт: дасте надорам, ки ба суи ту дароз кунам.



Модараш
гуфт: ман номахрамеро надидаам, ки баромада ба ту таом дихам.



         Шайх чавоб дод, ки ман чашм надорам, ки ба суи ту назар
кунам.



         Пас модар нонеро бо хамрохи косаи об гирифта аз хона
баромада, назди писари худ омад. Шайх руи худро ба кадамхои модри худ молида
пойхои уро буса карда гуфт: ман писари осии туам, ки аз дуои бади ту бо ин хол
расидам.



         Модараш донист, ки писараш аз норозигии у бо ин ахвол
мубтало шудааст. Бисёр гиря карду гуфт: Илохо, ман аз писари худ рози шудам, аз
даргохи ту металабам, ки чони маро ва чони писарамро дархол бигири, ки маро
токати дидани у ва писарамро токати дидани мардум нест.



         Дархол ба фармони 
Аллох таъоло модару писар кабзи рух гашта ба олами хурсанди расиданд.



 



         Овардаанд, ки чавоне буд дар замони Расули Акрам (с). Номи
вай Алкама, хамеша тоат мекард ва хамаруза рузадор ва шабхо шабзиндадор буд.
Баногох у бемор шуд. Чун баромадани чонаш наздик омад, забонаш дар гуфтани
калимаи шаходат нагашт. Расули Акрам (с)-ро хабар доданд. Али ва Умарро ба
назди у фиристод. Онхо харчанд калимаи шаходат талкин карданд, забони у кор
накард.



         Амири  муъминин Али
(р)  Билолро назди Расули Акрам (с)
фиристоду аз он хол хабар дод, Расули Акрам (с) фармуданд, ки Алкама падару
модар дорад? Гуфтанд модари пире дорад. Расули Акрам (с) фармуданд, то модари
уро оваранд.



         Расули Акрам(с) гуфтанд:-эй модари Алкама,маро аз холи
Алкама хабар кун, ки зиндагонии вай бо ту чи гуна буд?



         Гуфт: ё Расулаллох, бисёр неку ва пархезгор буд, аммо ман аз
вай рози нестам, ки у ризои зани худро аз ризои ман боло медонад.



         Расули Акрам (с) фармуданд: аз хамин чихат аст, ки забони у
дар банд шудааст, эй модари Алкама уро бихил кун, то забони у кушода шавад.



         Пиразан гуфт: ё Расулаллох (с), у дар хакки ман чафои бисёр
кардааст, уро бихил накунам.



         Расули Акрам (с) фармуданд: ё Билол,  рафта мардумро даъват кун, то хезум чамъ
кунанд, Алкамаро бисузем, ки модараш аз вай рози нест.



         Модараш гуфт: ё Расулаллох, фарзандамро дар пеши назарам
бисузи,дилам токат намекунад.



         Расули Акрам (с) гуфтанд: эй модари Алкама, оташи дузах аз
оташи дунё сузонтараст, чун ту аз вай рози нести, хеч тоати вай макбули даргохи
илохи нест.



         Пиразан чун ин шунид, фарёд баровард, ки ё Расулаллох, ман
аз вай рози шудаму уро бихил кардам.



         Модар чун ба дари хона омад, овози Алкама шунид, ки калимаи
шаходат мегуфт ва у хамон руз вафто кард.



         Расули Акрам (с) бар вай намоз кард ва уро дафн карду гуфт:
эй гурухи мусулмонон , хар касе кадру кимати зани худро аз кадру киммати
модараш зиёда кунад, дар лаънати Худои таъоло ва фариштагон бошад ва Худованд
фарзу нафли вайро кабул накунад. Аз ранчонидану нохушнудии эшон пархез бояд
кард, ки кори душвор аст ва азоби у бисёр.



         Расули Акрам (с) фармуданд:шахсеро падару модар рози
набошад, Аллох таъоло чони  уро ба гайри
калимаи шаходат бароварда, рузи киёмат дар пешонааш навишта мешавад, ки ин
банда оки падару модар аст.



         Фармуданд Расули Акрам (с), ки Худои таъоло аз он банда рози
бошад, ки падару модар аз у рози бошад ва хар бандае, ки падару модари у рози
набошад, Аллох таъоло он бандаро ба газаби худ гирифтор карда, ба оташи дузах
андозад.



         Расули Акрам (с) фармуданд, ки ду гунох аст, ки инсон,
албатта, азоби онро дар дунё мебинад ва хам дар охират: яке зулм кардан бар
бандаги Худованд, дуюм озордодани падару модар. Бокии гунохонро мумкин аст, ки
Худои таъоло даргузарад ё азоби онрхоро дар киёмат бинад.



         Хикоят. Шахсе назди Расули Акрам (с) омаду гуфт: ё
Расулаллох, модарам пири барчомонда шудааст, лукмаи таоми уро дар дахонаш
мегузорам ва уро оби тахорат  медихам.
Уро бо гардани худ менихам ва ба тахоратчой мебарам. Магар хакки вайро ба чо
оварда бошам, ё не?



         Расули Акрам (с) фармуданд, ки аз сад хакки вай яктоашро адо
накарда боши.



         Дар хадис омааст, ки буи бихишт харгиз ба димоги
озордихандаи падару модар намерасад ва буи дузах харгиз ба димоги некудорандаи
падару модар нарасад.



         Овардаанд, ки рузе шахсе вафот кард. Уро чун дар гур
ниходанд, аз гураш овози хар меомад. Сабаби онро пурсиданд гуфтанд, ки рузе чун
модараш сухан мегуфт, модарро: эй хар, хомуш бош,- гуфта буд.



         Модараш аз ин сухан ранчида гуфта буд: Хак таъоло туро дар
гур хар гардонад, акнун аз гураш овози хар меояд.



         Агар ризои хак мехохи, дар ризои падару модар бикуш.



                                                                               * **



                                               Чаннат,ки макоми сарварон аст,



                                               Дар зери кудуми модарон аст.



                                               Хохи,ки ризои Хак биёби,



                                               Онкун, ки ризои модарон аст.



                                                                  ***



                                               Волидайн аз хар касе хушнуд нест,



                                               Онкасаш шоистаи маъбуд нест.



                                                                  ***



Илохо,
ба хурмати ризои ту ва ризои падару модарон хамаи мусулмононро тавфики хушнуд
кардан ва фармонбардори намудани фарзандон ато намои, ки дар зиндаги ризои
падару модаронро  ёбанд ва баъди маргашон
арвохи онхоро бо фотиха ва тиловати куръону садака хушнуд гардонанд. Омин, ба
хурмати хазрати сайиду-л-мурсалин салаллоху алайхи ва саллам.



 



Дар охир азизони хонанда дар
як чояги бо шумо дуоъ мукунем, ки Худовандо…аввало нависандаро ва баъд
хонандагонро ва баъд кулли онхое, ки аз забони шумо мешунаванд амал кардан ба
ин гуфтахои Худован ва хабиби У хазрати 
Мухаммад (с) амал карданро  насиб
гардонад омин. {Худо Хофиз}



                                                 
                                  



                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        N(SHEROZ)B



 

S Ы, 18-02-2011 09:19 (ссылка)

Без заголовка



 


                                                                   
ДАР БАЁНИ ХУДОШИНОСИ…


БА НОМИ ХУДОВАНДИ МЕХРУБОНУ
ТАВБАПАЗИР…


ВА АЗ ХОЛИ БАНДАГОН ХАМЕША
ОГОХУ ХАБИР…    


 


Эй бародар ва хохари азизу мерубон, ту ки ба балогат
расиди,вакти бепарвои ва шухию бозият гузашт. Вакти он расидааст, ки ту бояд бо
дилу чон Худоро бишноси ва гуфтахои уро ба чо биёри, чун ки хамаи ин шароитхоро
хазрати Худованди азизу мехрубон барои мову ту ато кардааст. Яъне тани сихат,
чашми бино, гуши шунаво ва гайра. Чунон зиндагони кун, ки гуфтаанд: Ту чунин
буди, ки вакти омаданат ту гирён будиву хама хандон, акнун чунон зих, ки вакти
рафтанат хама гирён бошанду ту хандон. Яъне вакте, ки ту таваллуд шуди, ту
гирён буди ва мардум хандон буданд, ки кудак таваллуд шуд, ва ту чунон
зиндагонии ботоат ва ибодат кун, ки вакти аз дунё рафтанат хама ба марги ту
гиря кунанд ва ту, ки Худо параст ва бо такво боши, хандон мерави.


            Бародар
ва хохари азиз, пеш аз хама бояд,ки Худованди кодиру тавоноро бишноси ва имони
фитриро мустахкам карда, камол дихи. Яъне калимаи Таййибаро, ки <<Лоилоха-Иллаллоху-Мухаммадур-Расулуллох>>
аст, бар забон бигуй ва ба дил тасдик ва бовар куни, ки нест Худое магар Аллох
таъоло ва Мухаммад алайхис-с-салом пайгамбари бар хак аст.


            Расули акрам(с) фармудаанд: касе, ки
нафси худро бишносад, парвардигори худро мешиносад, яъне касе дар офариниши худ
фикр кунад, мефахмад, ки Худои муттаъол уро аз катраи оби палид ба ин сурати
зебо офарид ва хамаи аъзохои уро шакли муътадил ва зебо дод. Барои мисол чашмро
гирем, хам сабаби зебоии мост, ва хам сабаби биноии мост.Агар нигох кунем, дар
як назар кардан чандин фарсах дуриро бе душвори мебинем, бе он ки ба у кувваи
барк хамрох кунем ё ин ки ягон мурвати уро тобем, ё ин ки фикру хаёлро мисол
оварем. Агар хохем даврони кудаки ва чавониро ба хотир оварем, дар хол даврони
чавони дар пешамон аён мешавад, бе он ки лентаро ба кафо гардонем ё ба у куввае
хамрох кунем.


            Агар
дахонро мисол орем, ки сабаби зебоии мост, хам мавзеи сухангуии мост, ва хам
мавзеи таом хурии мост. Хулосаи калом ин ки хар як аъзои мо чандин кореро ичро
мекунад. Ки хар кадомаш ба санъати Илохи далолат мекунанд.


            Шумо
фикр кунед, ки барои сохтани як аробачаи кудаки созанда ва офаранда лозим аст
ин дунё бо ин калони замину осмон, офтобу мохтоб, куху дарёхо бе созанда ва
офаранда хеч гох ва харгиз ба вучуд намеоянд.


            Хикоят.
Овардаанд, ки дар замони хукумати подшох Маъмун аз шахри Рум ба назди у табибе
фиристоданд. Табиб бисёр донишманд буд, ба дарачае, ки сесад касро чамъ
оварданд ва хар яке аз онхо ба шишахо пешоб карданд ва шишахоро ба якдигар иваз
карданд. Яке шишаи дигареро гирифта назди табиб мебурд. Хатто пешобхои чанд
нафареро дар як шиша андохта, ба назди у бурданд. Донишмандии у чунон буд, ки
сохиби аслии хар кадоми он шишахоро ёфта, доруи онхоро муайян менамуд хама аз
донишмандии у хайрон шуданд, лекин у ба Худо бовар надошт.


            Мегуфт:
агар касе бар хастии Худо далел орад, ман мусалмон мешавам. Олимхои Рум аз далели боварибахш овардан очиз  монданд. Хама чамъ шуда машварат намуданд ва
гуфтанд, ки дар фалон деха Хоча Ахмад гуфтани шахси донишмандест, у метавонад,
бо табиб бахс кунад. Подшох барои овардани у шахсеро равон кард ва вокеаро ба
вай расонид.


            Хоча
Ахмад гуфт: шумо мачлисро ташкил кунед ва уро ба сухан машгул гардонед, ман
дертар меоям. Маро суол кунед, ки чаро дер омади? То ман чавоб гуям.


            Хамчунон
махфил оростанд. Хоча андаке дер ба мачлис хозир шуд.


            Подшох
аз вай пурсид: Хоча, чаро дер омади?


            Хоча
гуфт: ба лаби дарё рафтам, то ин ки тахорат кунам, ачоиберо дидам, ба тамошои
он дер мондам.


            Подшох
гуфт: чи диди?


            Хоча
гуфт: дидам, ки дарахте аз замин баромад бе он ки уро касе  бибурад, бияфтод ва дар замон тахтахо шуд ва
дар якдигар баста шуд. Ва бе дуредгар кишти шуд ва бе ронанда ба руи об равон
шуд.  Машгули тамошои ин шудаму дер
мондам.


            Табиб
ин суханро шунида гуфт: ин пири бехуда гуй омадааст, ки бо ман бахс кунад, ин
девона аст, бахсро нашояд.


            Хоча
гуфт: бехуда гуй ва девона чароям?


             Табиб гуфт: Мухол мегуи. Харгиз дарахт худ
намебарояд, ки худ афтода тахта шавад ва дар якдигар баста шавад ва бе дуредгар
кишти шаваду бе ронанда дар об равон шавад.


              Хоча гуфт: пас, эй ночавон мард, вакте ки дар
сохтани як кишти ин мухол омад, ки бе созанда дар об равон нашавад, оламе
бад-ин оростаги чи гуна бе сонеъ бибошад ва ин осмон бад-ин баланди ва ин замин
бад-ин махками ва ин чандин хазор сурат бад-ин зебои худ ба худ чи гуна мавчуд
шаванд? Касе, ки оламро бе сонеъ гуяд, пас бехуда  гуй ва девона у бошад.


            Табиб
хайрон шуда лахзае андешид, баъд аз он сар бароварда гуфт: бар худ такабур натавон
кард ва гуфт: Ло-илоха иллаллоху-Мухаммаду-Р-расулуллох ва мусалмон шуд.


                                              
Эй бародар, гар ту хасти хак тала
 Чуз ба фармони Худо макшой лаб.

             Хоча ин суханро аз барои хуччат гуфт, на барои
дуруг гуфтан.


            Бародар
ва хохари азиз, Худовандро, ки шинохти, бояд ба гуфтахои у амал намои, то ки
дар дунё ва киёмат сарбаланд ва обруманд боши.


                Шахсе, ки даъвои мусалмони мекунад, у бояд
бидонад, ки Имон чист? Ва ислом чист? Ва дин чист? Хазрати Имоми Аъзам
рахматуллохи аллайх мугуянд. Ки имон икрор кардан аст ба забон ва устувор
доштан аст ба дил, хамин калимаи шарифро Ло-илоха- иллаллоху  Мухаммаду-Р-Расулуллох, яъне нест Худое гайри
Худои таборак ва таоло ва Мухаммад фиристодаи Худои таолост.


            Ислом
бошад, худро ба шариат супорида ва амрхои шариатро ба гардан гирифтан аст. Имон
бе ислом ва ислом бе имон дуруст намешавад. Чунон чи пушт бе шикам намешавад ва
шикам бе пушт. Яъне инсоне, ки шикам дошта бошад ва пушт надошта бошад, у зинда
намемонад ва ин чунин инсоне, ки пушт дошта бошад ва шикам надошта бошад зинда
намемонад. Аз ин фахмида мешавад, касе, ки ба Худо бовар дошта бошад ва амалхои
исломиро ба чо наёрад, имони вай комил нест ё амалхои исломиро ба чо орад ва ба
Худо бовар надошта бошад, имони у низ комил нест. Барои хамин кушиш кардан
лозим аст, ки баъди Худоро шинохтан амалхои исломиро ба чо биовари.


     Дин номест, ки дар
бар мегирад имонро ва исломро ва хамаи хукмхои шариатро, яъне имон чамъ
мешавад, ислом чамъ мешавад ва хамаи хукумхои шариат чамъ мешаванд ва динро
ташкил мекунанд ва инсон шахси диндор мешавад. Барои он ки мову шумо шахси
диндори комил шавем, бояд гуфтахои зеринро ичро намоем.


            Бинои
ислом бар панч навъ аст: аввал калимаи таййиба гуфтан аст,ки Ло-илоха-иллаллоху-Мухаммадур-Р-Расулуллох.
Дуюм панч вакт намоз гузоридан аст. Сеюм закоти мол додан аст. Чахорум рузаи
мохи шарифи рамазон даштан аст. Панчум тавофи хонаи Каъба кардан аст аз барои
касе, ки кодир бошад, яъне  шароиташ аз
чихати пулу мол мухайё бошад.


            Дар
охир азизони хонанда дар як чояги бо шумо дуоъ мукунем, ки Худовандо…аввало
нависандаро ва баъд хонандагонро ва баъд кулли онхое, ки аз забони шумо
мешунаванд амал кардан ба ин гуфтахои Худован ва хабиби У хазрати  Мухаммад (с) амал карданро  насиб гардонад омин. {Худо Хофиз}


                                                 
                     Рузи махшар,ки чонгудоз бувад,


                                      Аввалипурсиш аз намоз бувад.                   


                                                                                                                                                                          &nbs p;                                                                                                                                                                               &nbs p;                                                                                                
                                                                                                N(SHEROZ)B                                                                                                                                                                                                          


 

ХАСАД

ХАСАД

     Хасад аъмоли некро мехурад, чунончи оташ хезумро.

    Хасад хам аз сифоти зишту нописанд ва зараровар мебошад, ки инсонро дучори бадбахти ва зиндагии ноором месозад. Инсони хасуд, ки орзуи бадбахтию норохатии дигаронро дорад ва нафси худро аз гирифторию бадбахтии онхо шод менамояд, чунин инсоне ба тамоми маъни фитрату сиришти поки худро дигаргун сохта рохи хакро гум кардааст. Ба чои ин, ки аз хайр ва хушиву рохати  дигарон хушхол бошад аз онхо ранч мебарад.

     Бояд мутаваччех бошем, ки дар ин аср хасодат накши хатарнокеро бози менамояд ва аксари мардум ба доми он гирифторанд. Факирон нисбат ба сарватмандон, занон нисбат ба мардон, зиштруён нисбат ба хубруён... хасодат меварзанд. Хатто баъзе миллатхо ба баъзе хасодат доранд, бадбахтии ононро орзу менамоянд. Инсони хасуд пасту лаим аст, аз наммоми ва суханчини дар байни мардум эчоди ихтилоф ва душмани дар байни онон лаззат мебаранд. Хасуд чун бубинад як нафар муваффаку пируз аст, хоб ба чашмаш намеояд. Оташи хасодаташ забона мекашад ва ором намегирад. Лизо шуруъ ба хилаю дасисачини менамояд, то уро аз пой дароварад, худро дар чои у карор дихад, ё уро дар байни мардум хору беарзиш созад.

     Инсони хасуд паршикастаи рухи ва ахлоки аст, ки эътимод ба худро аз даст додааст. Эхсоси ачзу нотавони мекунад, фикр мекунад, ки кудрат надорад ба орзухои худ бирасад. Аз хамин чихат аст, ки Куръон аз хасодат нахи мекунаду мефармояд:

   "Орзуи чизе накунед, ки Худованд бархе аз шуморо бо атои он бар бархи дигар бартари дода аст. Мардон насибе доранд аз ончи ба даст меоваранд ва занон хам насибе доранд аз ончи ба даст меоваранд, ва талаби фазли у кунед." (Нисо-32)

     Худованд инсонхоро аз орзуи неъматхое, ки ба дигарон дода шудааст, бархазар дошта ва фармуда набояд бо хасодат ба онхо бингаред ва заволи онхоро бар дил орзу намоед. Мефармояд, ки сарвату моле, ки инсон ба даст меоварад, натичаи талошу захмати у аст, лизо бар муъминон лозим аст барои ба даст овардани он ба талошу кушиши худ муттаки бошанд ва истеъдодхои худро дар рохи расидан ба орзухои худ ба кор гиранд. Аз фазлу карами Худо бихоханд, ки ононро дар рохи расидан ба чизхое, ки онхо махруманд, ёри расонад.

     Худованд ба мо дастур медихад, ки аз шарри инсонхои хасуд ба У панох бубарем:

     "Эй Мухаммад, бигу; аз шарри инсонхои хасуд, ки дар холи ба коргирии хасадаш мебошад, ба Парвардигор панох мебарам." (Фалак-Ояти охир)

      Инсони хасуд бисёр бечораву бадбахт аст ва дастнигари кумаку мухаббат аст, то каме аз норохатии дарунаш коста шавад, чи бехтар аст, ки мо дар мукобили хасодати онхо афву гузашт нишон дихем ва ононро дар мукобили эхсосе, ки танхо худашонро дар азоб карор медихад, афв кунем. Дар ин маврид Худованд ба мо дастур медихад ва мефармояд:

   "Бисёре аз ахли китоб ба воситаи рашк ва хасуде, ки дар дарунашон реша гирифтааст, орзу доранд, агар бишавад шуморо баъд аз пазириши имон бозгардонанд баъд аз ин, ки хаконияти ислом барояшон комилан равшан гаштааст, пас гузашт намоед ва чашмпуши кунед, то Худованд дастур дихад, ки дар баробарашон чи коре кунед, бегумон Худованд бар хама чиз тавоност." (Бакара-109).

   Поёни сухани мо сипос ба парвардигори чахониён  ва фиристодаи У Мухаммади Мустафо (с). Умедворем, ки хасудро ба дилатон рох надихед.    

ВУЧУБИ ТАВБА ВА ЗАРУРИЯТИ ОН

Вучуби тавба ва зарурияти он

     Хар муссалмоне дар масираш ба суи Худо, дар сурати иртикоб ба гунох ва маъосию лагзишхо, тавба бар у лозиму вочиб мебошад. Куръони карим ва суннати набави умматро бад он дастур ва таргиб намудааст тамоми донишмандони улуми зохири, ботини, фикхи, ва ахлоки ба вучуби он ичмоъ кардаанд, то ончо, ки Сахл ибни Абдуллох гуфтааст:

 Хар кас, ки бигуяд: "Тавба вочиб нест", кофир хохад шуд ва хар касе рози ва тан ба гуфтаи у дихад хамчунин кофир хохад шуд.

Боз мегуяд: "Барои мардум хеч чиз вочибтар аз тавба нест", хангоме, ки мардум нисбат ба илми тавба чохил бошанд, хеч азобе барои мардум сахттар аз фукдони илм ва огохи дар бораи тавба нест.

ШИДДАТИ АЗОБ ДАР КИЁМАТ

ШИДДАТИ АЗОБ ДАР КИЁМАТ

     Худованд азоби киёматро ба шевае тачсим мебахшад, ки андомхоро ба ларза меоварад. Тавре, ки хеч нафсе токати онро надорад. Бинобарин, шоистаи имондорон аст, ки бо анчоми ибодату аъмоли солеха худро аз он дур нигах доранд ва аз хашми Худо бархазар бошанд. Азоберо, ки дар ин оят баён шуда ва илми чадид асрори онро кашф карда аст мулохиза фармоед:

    "Бегумон касоне, ки далоилу оёти моро инкор карда ва пайгомбарони моро такзиб намудаанд, саранчом ишонро ба оташи хавлноке мепартоем ва ононро месузонем, хар замон, ки пусти баданашон бирёну сухта гардид, пустхои тозаи дигаре ба чои онхо карор медихем, то бештар маззаи азобро бичашанд, Худованд тавонову хаким аст." (Нисо-56)

     Ин оят мегуяд хар замон оташ пусти баданашонро аз байн бибарад, пустхои дигар чои онхоро мегиранд. Иллат инки дар инчо танхо пусти баданро мавриди таваччух карор додааст, зеро асабхои дард дар сатхи пуст карор доранд, бофтахо ва азалоту аъзои дохилии чисм эхсоси дарди камтаре мекунанд. Илми пизишки собит карда, ки дарди сухтагихои сатхи, ки аз кисмати пуст тачовуз намекунад, бештар аз сухтагихои амик аст ва сухтагихои амик харчанд хатарноктар аст, аммо дарди камтаре аз сухтагии сатхи дорад

     Худованд мефармояд: "Хар замон оташ, пусти дузахиёнро аз байн бибарад ба манзури идомаи азоб, пустхои дигаре чойи онро пур мекунад."  

     Ба рости дар инчо хикмати илохи ошкор мегардад ва маълум мегардад, ки у тавоно ва дурусткор аст (و كان الله عزيزاً حكيماً). Кофирон дар рузи киёмат ба андозае дар азобу тангно карор доранд, ки агар метавонистанд худро начот диханд, ба хар кимате худро начот медоданд. Худованд мефармояд:

   "Бегумон агар хамаи ончи дар руи замин аст ва хаммонанди он моли кофирон бошад ва онро ба хотири начоти худ аз азоби рузи киёмат бипардозанд ва бихоханд хештанро бадон бозхарид кунанд, аз эшон пазируфта намегардад ва дорои азоби дардноке мебошанд." (Моида-36)

     Мусалламан кофирон ба хеч вачх ва ба хеч кимате наметавонанд худро аз азоби илохи рахо созанд.

     Касе, ки ба оёти марбут ба тавсифи рузи киёмат ва неъмати азоби он, таваччух кунад ва асрори шигифтахои онро мадди назар карор дихад, ки чигуна дарёи бекарони фасохат ва балогати онхо мавч мезанад, тасдик мекунад, ки ин чумалот аз акли башар таровиш накарда аст ва Мухаммад (с) хар андоза восеъул хаёл буда бошад, кодир набуда ин ахбори гайбиро бо ин далоил ва барохини акли котеъ аз чониби худ баён дорад. Маълум аст, ки оёт сохтаи башар нест, вахйи илохи бар Мухаммад (с) мебошад, то ба василаи онхо асрору розхои охиратро барои мардум ошкор созад ва мардум барои чунин рузе худро омода созанд.

   Поёни сухани мо сипос бар Худованди тавоно!

СИФОТИ МЕХРУ МУХАББАТ

СИФОТИ МЕХРУ МУХАББАТ

     Аммо сифоти далолаткунанда бар мехру мухаббати зоти Аллох дар Куръон фаровон аст.

   Сифати "Рахмон" яъне: Бахшандаи неъматхои бузургу боарзиш.

   Сифати "Рахим" яъне: Мехрубони бо махлукоти худ.

   Сифати "Салом" яъне: Ато кунандаи амну саломат ба махлукот.

   Сифати "Гаффор" яъне: Бисёр богузашт.

   Сифати "Раззок" яъне: Кафил ва зомини ризки бандагон.

   Сифати "Латиф" яъне: Худованд кору гуфтораш бо матонату лутфу мухаббат хамрох аст.

   Сифати "Шакур" яъне: Худованд итоаткунандагону шукргузорон ва мухлисони худро сано гуяд, шукр пазирад ва подош дихад.

   Сифати "Карим" яъне: Худованд бахил нест ва хар андоза бахшиш кунад, дар назараш каму беарзиш аст.

   Сифати "Мучиб" яъне: Худованд аст, ки ба хама бандагонаш чавоб медихад ва аз дуоу тавозои онон очиз нест.

   Сифати "Таввоб" яъне: Худованд асбобу шароити тавбаро менамояд ва тавбаро мепазирад.

   Сифати "Вадуд" яъне: Нисбат ба бандагонаш мехрубон аст. Касонеро, ки мехоханд ба У наздик шаванд, ба худ наздик менамояд.

     Дар баъзе оёти Куръон сифоти кахру газаб зикр мешаванд, кабл ё баъд аз онхо сифоти рахмату мухаббат низ зикр мегардад. Худованд мефармояд:

   "Эй пайгамбар, бандагони маро огох кун, ки ман дорои гузашту мехри фаровон хастам. Ва азоби ман бисёр дарднок аст." (Хичр 49-50)

     Мебинем, ки Худованд  дар Куръон худро ба сифати рахмату мехрубони тавсиф менамояд. Оёти зер шубхахои ашхоси мугризро ботил менамояд, ки мепиндоранд сифоти кахри Худо дар Ислом бар сифоти рахмати У галаба доранд. Дар радди ин гуфта Худованд мефармояд:

   "Парвардигори шумо дорои рахмату мехру мухаббати фаровон ва фарогиранда аст." (Анъом-147)

   "Худованд аз руи лутф, бар хештан рахмату мухаббатро нисбат ба бандагонаш вочиб карда аст." (Анъом-54)

     Хар сурае аз Куръонро, ки мехонем ба чуз сураи муборакаи "Тавба", мебинем, ки бо        بسم الله الرحمن الرحيم)  )шуруъ мегардад, ки ду бор сифати рахмат дар он зикр шудааст:

   "Рахмати ман хама чизро дар бар гирифта аст." (Аъроф-156)

ХУДОВАНД ЗОЛИМ НЕСТ!!!

 

Худованд золим нест!

     Дар Куръон оёти фаровоне вучуд дорад, ки сифати зулмро аз сифоти мукаддаси зоти Аллох ба дур медорад ва мефармояд:

   "Худои ту ба касе ситам намекунад" (Кахф-49)

   "Хар гиз Худованд ирода нахохад кард, ки ба чахониён зулм кунад." (Оли Имрон-108)

   "Худованд камтарин зулмро раво намедорад." (Нисо-40)

     Хол, ки Худованд золим нест ва зулм наметавонад ба сохати поку боазамат ва рахмати Илохи бирасад, ба хуби ботил ва нораво будани шубхаи касоне, ки мепиндоранд сифоти кахри Илохи дар Куръон бар сифоти рахматаш галаба дорад, равшан мегардад.

***

    Поёни сухани мо сипос ба парвардигори чахониён аст.

САРО ФУТБОЛБА 1-ум чо!!!!!!!

Сароба набошемам аз ахбори Саро шунида меистем!

САРО - дехаи ман

САРО ДЕХАИ МАН

Саро рустои ман, зеботарини русто

Нест диёре ба чашмам бо ту хамто

Хавоят хуштар аз мушки абир аст

Дилам дар дашту сахроят асир аст

Сахаргохат сахаргохи шакаррез

Гурубат чилвае дорад дилангез

Дарахтат рояти сабзи футух аст

Насимат сонфизои чону рух аст

Гуворо хамчу зам-зам оби соят

Насим овора хар дашту куят

Сахар аз бистари машрик чу хуршед

Майи васлу сахаргохият нушед

Барафрузад зи тобат руи зардаш

Намонад заррае аламу дардаш

Кунад бар боми ту мастона парвоз

Ба суят бингарад бо ишваю ноз

Ба руи деху куху дашту сахро

Гуруб ояд ба бистар шоду мадхуш

Шавад шаб бо хаёли ту хамогуш

Тачалли бахшу руёяш дар ин хоб

Шавад зохир ба шакли руйи махтоб

Чу абр ояд хаме бар боми куят

Шавад у хамчу хур мачнун руят

Занад фарёд ва гиряд абри дилдор

Зи ишки руи ту эй шахри асрор

Сари куят масофи абру хуршед

Ки хар як ишки ту доранд умед

Кашад гесаи хуршед абри хунбор

Бар у хуршед резад оташу нор

Чу абр аз дида ман хам ашк борам

Ки як дам токати хичрат надорам

Чу хуршед аз таби ёдат бисузам

Фироку хачр созад тира рузам

Ту хамдам будаи хангоми будан

Фидоят мекунам чону сару тан

Ба ёдат меравам сармасту магрур

Ба ишкат сар нихам дар домани гур

Метки: Ватан

CAPO.1923

     САРО.1923

     Мухаммадисо бо амри падараш машгули даравидани алафхои богашон буд. Панчум руз кор мекард. Аз дур садои дустонашро шунид, ки уро нидо мекарданд. Ба суи онхо омад. Гуфтанд, ки амаки Чамол шарт кардааст, ки як бузголаро мехурад... Тез биё, тамошо мекунем. Мухаммадисо аз ин хабар дар хайрат афтода бо чавонон ба суи деха равон шуд. Ба маърака расиданд, мардону занони зиёде чамъ омада буданд. Чамол, ки марди тануманде буд, бо фахр мобайни сахна нишаста буд. Бузголаи яксола аллакай дар дег мечушид. Дере нагузашта шурбо омода шуд. Тамоми онро ба як тагора кашиданду хостанд назди Чамол оранд. У гуфт, ки тагораи гуштро ба тарафи пушташ гузоранду аз он кам-кам ба лаганд гузошта ба у диханд. Ба тагораи гушт нигох намекард, лаганди гуштро чун тамом мекард, ба он боз пур карда медоданд. У механдиду мехурд. Хама мардум хайратзада ба суи у менигаристанд. Нисф зиёди бузголаро хурда буд, ки кампири сохиби маърака назди у омада хохиш кард, ки бас кунад, мабодо гушти зиёд зарар накунад... Чамол ба илтичои у парвое намекарду хурданро давом медод. Марди сохиби маърака низ тарсиду хост уро боздорад, вале натавонист. Хатто ваъда дод он чоизаро, ки барои хурдани бузгола шарт монда буд, медихад, хурданро бас кунад. Вале Чамол гуш намекард. Мехурду мехурд, то онки бузголаро ба тамом хурд. Якчанд пиёзи наздаш бударо низ бо гуш хурд. Бо як азобе аз чояш хест. Сохиби хона як чомаи навро ба у пушонид. Чанд мардон гур-гур карданд, ки чоиза бояд назаррас бошад. Сохибхона рафту аз огил як гусфанд оварду ба Чамол дод. Гусфандро кашолакунон рафт...

     Дустони Мухаммадисо ба хулоса омаданд, ки Чамол-амакро таъкиб мекунанд, то бинанд, ки ба у чи руй медихад. Зеро калонсолон гуфтанд, ки у ин кадар гушти зиёдро бардошт карда натавониста мемирад. Охиста аз акибаш рахсипор шуданд. Гусфандро ба хонааш монду ба тарафи дарёчаи деха рахсипор шуд. Бачахо аз у пайгири мекарданд. Хаво сард буд. Ба дарёча расиду дар он мавзеъ, ки бачахо ончоро дар тобистон кул сохта буданду то хол вайрон нашуда буд, карор гирифт. Чомаву либосхояшро кашид ва бо як пирохан ба оби сарди кул даромад. Хама бачахо бо хайрат менигаристанд. Даруни об якчанд дакика истод. Бачахо наздик рафта мушохида карданд, ки аз баданаш равгане чудо шуда руи об мебаромад. Хеле даруни об истод. Хатто баъзе бачахо фикр карданд, ки у мурдааст. Тарсида ба у наздик шуданд. Чамол аз об баромада бепарвоёна либосхояшро пушиду ба тарафи хонааш равон шуд.

***

Метки: Таърихи бузургони деха

В этой группе, возможно, есть записи, доступные только её участникам.
Чтобы их читать, Вам нужно вступить в группу