Откройте свой Мир!

Ko'zim yumuq ustimda, oppoq matodan libos 
Qayga olib ketarlar, bir on to'xtang iltimos. 
Ibodatim qilib olay,ulgurmadim hayotda 
Farishta der endi kech,uchrashamiz oxiratda...

Baqiraman dod solib borolmayman benamoz, 
Hech kim eshitmas sasim,chiqmas sado bir ovoz. 
Ko'tararlar tobutni zulmat qabriston tomon, 
Onam yig'lar burchakda ,onam yig'laydi hamon... 

Yoshman deb, O'ynab kuldim, bormadim masjid sari, 
Ichdim tavba qilmadim, imkon borku deb hali.. 
Mana endi ojizman qimir qilmaydi tanam, 
Tuynuksiz qabr bo'ldi, yetib kelgan boshpanam... 

Yana berilsa hayot,bo'lardim chin musulmon, 
Bajarib har amalni sajda qilardim har on. 
Oyoq uzmay masjiddan borardim kun besh mahal, 
Faqat tirik bo'lsaydim imkon bo'lsaydi agar... 

Oh dodlarning foydasi ko'rinmaydi endi hech, 
Tavba qilishga endi kech bo'lgandi juda kech, 
Janozamni o'qishar so'nggi manzilga qo'yib, 
To'yib yig'lagim kelar,yig'lagim kelar to'yib... 

O'qib amal qilmadim islomiy shariatga, 
Endi bunda yuzim qaro, ko'ksim to'la hasratga. 
Qabr ichra tanxo o'zim qaltirayman zulmatda, 
Nega namoz O'qimadim,nega qoldim g'aflatda... 

Hamma ketgach qabrga keldi ikkita malak, 
Javob topolmay savoliga bo'larman men jonsarak. 
So'zlashga tilim ojiz qiynoqlar azobini, 
Oh nega oldinroq bilmadim oxirat jasosini... 

Aytolmayaman davomini qabrning azoblarin, 
Iymonsizlar bunda yongay bo'lsin yosh yo u qari... 
So'nggi so'zim bo'lma mendek bo'l hozir ibodatda. 
Shunda azob chekmagaysan oxir kun qiyomatda....

Manzili: Dunyo
Chiptalar faqat borishi uchun.
Birga olib ketishi mumkin bo’lgan narsalar:
-5 metr oq mato;
-Solih amal;
-Foydali ilm.
Yo’lovchilar bundan boshqa narsa olib keta olmaydilar. Yoqimli safar qilishni istaganlarga Qur’oni karim va hadisi sharifdagi ko’rsatmalarga amal qilish tavsiya qilinadi.
Safar davomida kun tartibiga qo’yiladigan masalalar: umringni nimaga sarflading, yoshligingni qanday o’tkazding, mol-dunyoni qaysi yo’l bilan topib, qayerga xarjlading va ALLOH UCHUN NIMA QILDING???
Eslatma: taqvo kamari bilan belini mahkam bog’laganlar uchun safar bexatar bo’lishi kafolatlanadi!

Biz yo‘lda uchrashdik Azon eshitildi.
-Yur, jome’ga – dedim. – Bugun jum’a!
-Masjidga bormasligimni bilasan-ku, - dedi.
-Bilaman-u, ammo qachongacha bormaysan?!
-Nima desam ekan, ruhim to‘g‘ri kelmaydi. Hali tayyor emasman. Qolaversa, shimimning tizzalari titilib, dazmoli buzilishidan ham qo‘rqaman… arzimaydi…
Kulgim qistadi.
-Hazillashyapsanmi?
-Hazil-pazili yo‘q. Oq kiyimni yaxshi ko‘rishimni, dog‘ tushirmasligimni bilasan-ku!
Haqiqatan ham, shunday edi. U ko‘pincha oq kiyim kiyardi. Kiyimlari doim dazmollangan, toza, ozoda edi…
Oradan ikki oy o‘tib, bexos, uning jome’ masjidida ekanligini eshitib qoldim. Yugurdim. Jome’dagi nomoz saflarining eng oldida edi.
Sekin-asta oldiga yaqinlashib past ovozda:
-Qani, og‘ayni, senga nima bo‘ldi? Masjidga bormayman demaganmiding? – deb so‘radim.
Undan sado chiqmadi. Chunki boshdan oyoq oppoq kafanga o‘rangancha tobutda yotar, uning uchun janoza namozlarinio‘qishlarini kutar edi.

Muhammad ibn al-Muntashirdan:
«Bir odam Hazrati Umarga, roziyallohu anhu:
— Allohning kitobidagi eng shiddatli va qo‘rqinchli oyatni bilaman, — dedi. Umar, roziyallohu anhu, bir tayoq olib, uni astagina urdi va:
— O‘zingcha qanday “tadqiqot” o‘tkazdingki, bunday bir oyatni uchratding? — degach, haligi kishi u yerdan ketdi.
Ertasiga Hazrati Umar, roziyallohu anhu, unga uchrashib:
— Sen aytmoqchi bo‘lgan qaysi oyat edi? — deb so‘radilar.
— “Kim biror yomonlik qilsa, albatta jazosini ko‘radi” oyatidir. Zero, hech yomonlik qilmagan odam yo‘q. Shunga ko‘ra, birortamiz ham azobdan qutula olmaymiz (najot topolmaymiz), — dedi u kishi.
Hazrati Umar, roziyallohu anhu, bunga javoban:
— Bu oyat nozil bo‘lganida biz shunchalar qo‘rqdikki, hatto ovqat yeyolmay qoldik. Nihoyat, Alloh taolo: “Kim biron-bir yomon ish qilsa yoki o‘z joniga jabr qilsa, so‘ngra Allohdan mag‘firat so‘rasa, Allohning mag‘firat qilguvchi va mehribon ekanini topar – ko‘rar” (Niso, 110) mazmunli oyati karimani nozil qildi, — dedilar».

Hazrati Umar, roziyallohu anhu, xalifalik davrida sutga suv qo‘shishdek yomon odatni qat’iy taqiqladilar.
Shahar osoyishtaligini nazorat qilish uchun bir kecha Madina ko‘chalarida kezib yurgan xalifa charchab, bir uy yaqinidagi tosh ustiga o‘tirdi. Kutilmaganda uy ichida ona bilan qizi o‘rtasidagi shu gaplarni eshitib qoldi:
— Qani, qizim, turgin-da, sutlarga bir oz suv qo‘shib yubor!
— Xalifa sutga suv qo‘shishni taqiqlaganini bilmaysizmi, onajon!
— Bilaman.
— Axir xalifa taqiqlagan ishni qanday bajaraman?
— E-e, qo‘shaversang-chi, Umar seni ko‘rib turgani yo‘q!
— Umar ko‘rmasa ko‘rmas, ammo Alloh ko‘rib turibdi-ku...
Hazrati Umar shundan so‘ng uyga qaytdilar. O‘g'illari Osimni imon-e’tiqodli, go‘zal axloqli bu faqir qizga uylantirdilar.

Xirqa kiygan va nomdor bir shayx it boquvchi sohibjamol qizni ko‘rib, oshiqu beqaror bo‘ldi. Shu dilbar ishqida holi zabunlashdi. Dili daryo mavjiday qonga to‘ldi. Shayx u go‘zalning jamolini ko‘rish umidida kechasi yor ko‘chasidagi itlar orasiga qo‘shildi.
Kizning onasi bu sirdan ogoh bo‘ldi. Shayxni o‘z huzuriga chaqirib, dedi:
- Ey shayx, diling gumroh bo‘ldi. Agar bo-shingda shu havas bo‘lsa, menga itboqar bo‘lib xizmat qilasan. Bir yildan so‘ng seni mehmon qilib, qizimni nikohlab beraman.
Shayxning u qizga ishqi sira pasaymadi, xirqasini tashlab, itboqarlik choponini kiydi va bu ishga bel bog‘ladi. Itlarni boqib, bozorga olib bordi. Bu ishda va qiz ishqida necha yillar o‘tganini bilmay qoldi.
Shayx bilan hamnafas bir so‘fiy do‘sti bor edi. O’sha so‘fiy shayxga ta’na-dashnom berib, dedi:
- Sen uch yil itboqarlik qilding, mardlarning mardi bo‘dding. Endi bu ishni bas qilsang bo‘lardi.
Shayx dedi:
- Ey g‘ofil, qissadarozlik qilma (ko‘p gapirma), bu qissa pardasi ortida ne sir-asror borligini faqat Haq taolo biladi. Bu ishlarning hammasi sening ham boshingga tushib qolishi mumkin, shunda ta’nalaring o‘zingga qaytadi. Itlar mening qo‘limdan sening qo‘lingga o‘tadi. Bu ishq haqida dilimdagi dardlarni aytsam, gap qo‘payatsi. Dilim qonga to‘lganini aytsam yetarli. Behuda gaplardan ko‘ra, sirlar daryosidan bir marta ichsangiz, mening dardlarimdan ogohbo‘lasiz...

Kunlardan biri, bir odam qo’llarini osmonga cho’zib yolvordi:
“Allohim! Men bilan gaplash!”

Aynan o’sha paytda o’sha odamning bog’chasida bir bulbul o`zining eng so`nggi ashulasini aytayotgan edi.
Odam bulbulga quloq solmadi, va yalinishni davom etti:
“Allohim! Men bilan gaplash!”

Birozdan keyin havo berkidi, momaqaldiroq va chaqmoqlar bilan birga shiddatli yomg’ir yog’a boshladi. Faqat odam tinglamadi, yolvorishni davom etdi:
“Allohim! Seni ko’rishimga izn ber!”

U bunday yolvorarkan, yomg’ir tugadi va quyosh butun ehtishomi bilan nurlarini odamning uyigacha olib kirishga boshlagan edi. Faqat odam bu manzaraga e’tibor ham bermadi. Har kuni ko’radigan narsasi emasmi?
Yolvorishni davom etti:
“Menga bir mo`jiza ko`rsat Allohim! ”

U bunday yolvorarkan, yaqindagi uylarning birida yangi tug’ilgan chaqaloqning yig`lashlari eshitilardi qulog’iga. Ammo odam buni ham faqrlolmadi.
Qayg’udan yig’lardi odam:
“Allohim! Javob ber menga! Shu yerda ekanligingni menga bildir!”

O`sha payt bir kapalak odamning qo’liga qo’ndi, lekin u boshqa qo’li bilan kapalkni haydab yubordi. Va yig`lashni davom etdi:
“Allohim! Nega menga javob bermayapsan?”

Muhammad Alihon tarjimasi.

Mol-davlatimiz ortdi,ammo huzur halovatimiz yo'qoldi.
Qulayliklar ortdi,ammo vaqtimiz kamaydi.
Dorilar ko'paydi, kasalliklar ozaymadi.
Kech yotib, saharda charchoq bilan uyg'onamiz.
Kam kitob o'qiymiz, ko'p televizor ko'ramiz.
Ko'p gapiramiz-u, kam e'tibor beramiz.
Pul topishni o'rgandik, sarfni eplolmadik.
Oyga uchib qaytishni bilamiz,lekin qo'shnimiz holidan habar olish uchun ikki qadam bozmaymiz.
Fazoda nima bo'layotganini bilamiz,lek ichki kechinmalarimizdan behabarmiz.
Havoni tozalaymiz, lekin ruhlarimiz kir.
Rejalar tuzamiz, natijalar ko'rinmaydi.
Shoshilishni o'rgandik, sabrni esa yoddan chiqardik.
Tanishlarimiz ko'p, do'stlarimiz kam.
Yutuqlarimiz ko'p, quvochlarimiz kam.
Ko'p narsani bilamiz, amalimiz kam.
Doimo labimizda kulgu,lek ko'z yoshimiz kam.
Va nihoyat: umrga yillar qo'shdik, ammo ba yillarga hayot bahsh qilolmadik...

Hazrati Hadicha huzuri ilohiyga ketdi. Biroq uning xotirasi ulug‘ xonadon axdlari qalbida, barcha mo‘minlar yuragida boqiy qoldi.

Hazrati Hadichaning (roziyallohu anho) siymolari Rasulullohning (sollallohu alayhi va sallam) ko‘z o‘ngidan hech ketmas edi. Bu haqda Hazrati Oyisha (roziyallohu anho) shunday deydilar: "Rasulullohni hech qaysi bir zavjalaridan Hadichadan rashk qilganimchalik qizg‘onmadim. Holbuki, uning davriga yetishmagan edim. Biroq Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) uni ko‘p eslar edilar».

Hazrati Hadicha (roziyallohu anho) hayotlik paytlarida Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) boshqa hech ayolga uylanmadilar.

Hovla binti Hakim:

- Hadicha binti Huvaylidning yo‘qligi bois yolg‘izlikni his qilayotganga o‘xshaysiz, yo Rasululloh! - deb so‘raganida:

- Vallohi, shunday. U uyimning sayyidasi, farzandlarimning onasi edi, - deya javob berdilar.

Hovla binti Hakim boshqa bir kishi bilan turmush qurishni taklif qilganida Rasuli Akram shunday dedilar:

- Hadichadan boshqa kimga uylana olaman?

Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) Hazrati Hadichani (roziyallohu anho) doimo eslar va shunday der edilar: «Insonlar meni inkor etganlarida, u menga imon keltirdi. Meni yolg‘onchilikda ayblaganlarida, u ishonch bildirdi. Insonlar meni mahrum etganlarida, mol-davlati bilan menga yordam berdi. Alloh menga boshka ayollarimdan bermagan farzandlarimni ehson etdi». Qachon bir qo‘y so‘yilsa, Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) sahobalarga avvalo: «Hadichaning do‘stlarini to‘ydiring», der edilar.

Abdulloh ibn Abbos rivoyat qiladi: «Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) yerga to‘rt chiziq chizdilar va bizdan so‘radilar:

- Bu nima, bilasizlarmi?

- Alloh va Rasuli yaxshiroq bilguchidir, - dedik.

- Olamlarning eng xayrli ayollari to‘rt kishidir: Maryam binti Imron, Fir'avnning xotini Osiyo binti Mazohim, Hazrati Hadicha binti Huvaylid va Fotima binti Muhammaddir, - dedilar.

Nabiy (sollallohu alayhi va sallam) Hazrati Hadicha hayotlik davrida huzurlarita kelgan ayollardan birini ko‘rsalar, chehralari ochilib, sevinar edilar. Sahobalarga: «Uni ikrom kiling, Hadicha uni sevardi», deb aytar edilar.

Payg‘ambarimizga (sollallohu alayhi va sallam) vafodor zavja bo‘lgan, muttaqiy va karima ayol Hazrati Hadicha onamizni Alloh rahmat aylagan bo‘lsin. Omin.

Hazrati Hadicha (roziyallohu anho) Rasululohning (sollallohu alayhi va sallam) ilk zavjalari, imon keltirib, «mo‘minlar onasi» sharafini olgan birinchi musulmon ayoldir. Hazrati Hadicha islomiy da'vatning boshlanishida Payg‘ambarimizga dalda va ko‘makchi bo‘ldi va bu da'vatning sobitlik bilan yoyilishiga yordam berdi. Bu ayol Nabiyning (sollallohu alayhi va sallam) Qosim, Abdulloh (Toyyib yoki Tohir), Zaynab, Ruqayya, Ummu Kulsum va Fotima ismli farzandlarining volidai mukarramasidir. Otalari Huvaylid ibn Asad ibn Qusayy ibn Abduluzza, onalari Zaida ibn Asommning qizi Fotima edi.

Asommning to‘liq ismi sharifi Jundub ibn Harm ibn Ravoha ibn Hojar ibn Abd ibi Mois ibn Amir ibn Liay ibn G'olib ibn Fihrdir.

Hazrati Hadicha hijratdan taxminan 68 yil, «Fil voqea»sidan o‘n besh yil oldin sharafli va xayrli oilada dunyoga keldilar. Yoshliklaridan yuksak va go‘zal axloq egasi qilib tarbiyalandilar. Odobli va oqila bo‘lganlari uchun uni «Tohira» (ozoda, pokiza) deb chaqirar edilar.

Otalari Huvaylid Fijor jangidan oldin vafot etdi. Shu sababli marhumning oilasidaga barcha ishlarni Hadichaning amakisi Amr ibn Asad o‘z zimmasiga oldi.

Oradan yillar o‘tdi. Makkai mukarrama fath qilindi. Ka'bai Muazzama shirk va kufrdan, johiliyat qusurlaridan tozalandi. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) yuz mingdan ko‘proq musulmonlar bilan vido hajini ado etib, Madinaga qaytganlaridan keyin, betob bo‘ldilar. Kasalliklari og‘irlashib, Hazrati Oyishaning xonalarida qolish uchun boshqa ayollaridan ruxsat so‘radilar. Oyisha onamiz (roziyallohu anho) Sarvari Olamning (alayhissalom) xizmatlarini a'lo darajada bajarib, sevgi va vafoda o‘rnak ko‘rsatdilar.

Payg‘ambarimiz (alayhissalom) Hazrati Oyishaning (roziyallohu anho) uylariga dafn etishlarini vasiyat qildilar.

Xulafoi roshidin davrida Oyisha onamizning ilmiy saviyalari va fazilatlari alohida o‘ringa ega edi. Juda murakkab masalalardagi hadislar Hazrati Oyishadan (roziayllohu anho) o‘rganildi. Mashhur sahobalar ham ba'zi qiyin mavzularda u zotga murojaat qilar, taklif va tavsiyalaridan foydalanar edilar.

Hazrati Oyisha (roziyallohu anho) muborak xonadonda aql, ilm va fikr jihatidan tez kamol topa bordilar.

Bir beka sifatida Paytambarimizning (sollallohu alayhi va sallam) butun xizmatlarini bajarar, kerak bo‘lganida tasalli berar edilar. Payg‘ambarimizning (sollallohu alayhi va sallam) muborak so‘zlari va amallaridan iloji boricha ko‘proq narsa o‘rganishga harakat qildilar. Bu fazilat Oyisha onamizni Alloh Rasulining (sollallohu alayhi va sallam) eng suyukli zavjalariga aylantirgan asosiy sabablardan edi.

Hazrati Oyishada ham ayollar tabiatiga xos rashj va shunga o‘xshash hissiyotlar bor edi. G'azotlardan biriga Oyisha onamiz bilan hazrati Umarning (roziyallohu anhu) qizlari Hafsa onamiz (roziyallohu anho) ham chiqqan edilar. Sarvari olam (alayhissalom) safar asnosida Oisha onamizning mahfaslariga (kajava) tez-tsz kelib turar, u kishi bilan suhbatlashib ketardilar. Bu orada bir kuni Hafsa onamiz (roziyallohu anho) bilan Oyisha onamiz (roziyallohu anho) bildirmay, o‘rnilarini almashtirishdi. Nabiy (alayhissalom) bundan bexabar, hazrata Oyishaning mahfaslariga yaqinlashib kelib, suhbatlasha boshladilar.Har tarafi yopiq mahfasdagi Hafsa onamiz xuddi Oyisha onamizdek so‘zlab, vaziyatni bildirmadilar. Qorong‘i tushib karvon dam olish uchun to‘xtadi. Oyisha onamizning o‘rinlarida Hafsa onamizni ko‘rgan Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) hech narsa bo‘lmagandek, tunni uning huzurida o‘tkazdilar. O'sha kechasi hazrati Oyishaning ko‘zlariga uyqu kelmadi. O'zlaridan qattiq xafa bo‘lib, ikkinchi bunday ish qilmaslikka ont ichdilar.

Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) ba'zi kechalarda Madina kabristoniga borib, yaqin birodarlarini ziyorat qilar edilar. Mo‘minlarning qabrlariga salom berar, haqlariga duo qilib, o‘lim va oxiratni yod etardilar. Shunday tunlarning birida Oyisha onamiz yarim kechasi uyg‘onib, yonlarida Sarvari olamni topolmagach, ancha qayg‘ulandilar. Birozdan so‘ng qaytib kelgan Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) Oyishani mahzun ko‘rdilar va:

- Ey Oyisha, shaytoningga mag‘lub bo‘libsan, - dedilar. Shayton so‘zi Oyisha onamizning diqqatini tortib, so‘radilar:

- Yo Rasululloh, mening ham shaytonim bormi?

Payg‘ambar (alayhissalom) unga javoban:

- Albatga, har bir insonning shaytoni bordir, - dedilar. Oyisha onamiz yana:

- Sizniki ham bormi? - deb so‘raganlarida, Alloh Rasuli (sollallohu alayhi va sallam):

- Ha, faqat men Robbimning yordami bilan uni mag‘lub etdim, - dedilar.

Payg‘ambarimizning (sollallohu alayhi va sallam) Oyisha onamizga bo‘lgan muhabbatlari shunchalar kuchli ediki, natijada boshqa onalarimiz rashk qila boshlashdi. Payg‘ambarimizning (alayhissalom) qizlari Fotimadan (roziyallohu anho) bu holni u zotga bildirishlarini iltimos qildilar. Avvaliga Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bu haqqa gaplashishni xohlamagan bo‘lsalar, suyukli qizlarining ikkinchi bor murojaatlaridan keyin so‘zlashga majbur bo‘ldilar:

- Kizginam Fotima, mening sevganimni siz sevmaysizmi? Hazrati Fotima:

- Albatga, sevaman, ey Allohning Rasuli, - dedilar. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam):

- U holda Oyishani sevishingiz kerak!

Fotima onamiz jim bo‘lib qoldilar. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) so‘zini davom ettirib:

- Oyishadan hech qachon rashk qilmasinlar. Robbimga qasam etib aytamanki, Oyishadan boshqa hech birlarining yotoqlarida menga vahiy kelmaydi, - dedilar.

Hazrati Payg‘ambar (sollallohu alayhi va sallam) bir kuni tushlarida Jabroilni (alayhissalom) ko‘rdilar. U zot Payg‘ambarimizga Abu Bakr Siddiqning (roziyallohu anhu) qizlari Oyishaning tasvirlari tushirilgan ipak ro‘molchani ko‘rsatib: «Ey Nabiy, dunyo va oxiratda jufti halolingiz bu kishidir», dedilar. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) dastlab bu tushga uncha ahamiyat bermadilar. Ammo har kuni bir xil tush ko‘ravergach, bunda ilohiy ishora borligini sezdilar. So‘ngra hazrati Abu Bakrning (roziyallohu anhu) huzuriga borib, tushlarini aytib berdilar. Abu Bakr (roziyallohu anhu) nihoyatda xursand bo‘ldilar. Chunki Payg‘ambarni (alayhissalom) kuyov qilish katga sharaf edi. Payg‘ambarimizni (sollallohu alayhi va sallam) uylariga kuzatib qo‘ygach, Oyishani chaqirdilar-da, bir savat xurmo berib, uni Alloh Rasuliga (sollallohu alayhi va sallam) olib borishini va u zotdan: «Yo Rasululloh, bizning uyimizda bor xurmoning hammasi shu. Sizga yoqdimi?» deb so‘rab kelishni buyurdilar. Oyisha hech narsadan xabarsiz holda otasi bergan topshiriqni aytishganidek bajarib keldi. Abu Bakr Siddiq: «Qizim, Allohning elchisi senga nima deb javob berdilar?» deb so‘raganlarida, Oyisha(roziyallohu anho): «Atbatta, Alloh baraka bersin!» deb javob berganlarini aytdi.
Bu javob Abu Bakr Siddiqning (roziyallohu anhu) sevinchlariga sevinch qo‘shdi, ammo ko‘ngillari boshqa bir holatdan tashvishda edi. Ya'ni, Oyisha u paytda yaqin do‘stlari Mug'im ibn Adiyning o‘g‘li Jubayrga unashtirilgan edi. Qanday qilib bo‘lsa ham bu qiyin ahvoldan yorug‘ yuz bilan chiqishni o‘ylar edilar. Ko‘p o‘tmay teran farosat va aql ishlatib, bu muammoni ham hal qildilar.

Oyishani Payg‘ambarimizga (sollallohu alayhi va sallam) unashtirib qo‘ydilar. Bu hodisa hazrati Abu Bakrning (roziyallohu anhu) zavjalaridan boshqa hech kimga bildirilmadi.

Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) avvalgidek tez-tez hazrati Abu Bakr (roziyallohu anhu) uylariga kelib turar, Oyishaga yaxshi muomalada bo‘lishlarini tavsiya qilardilar. Yosh Oyisha ko‘p vaqtlarshi tengdoshlari bilan o‘ynab o‘tkazar edi. Eng yaxshi ko‘rgan mashg‘uloti qo‘g‘irchoq o‘ynash bo‘lardi.

Shu tarzda oradan yillar o‘tdi... Mo‘minlar Yasribga hijrat qilib, u yerga joylashdilar. Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) muhojirlar bilan ansorlarni hamda o‘zaro doimiy mujodalada bo‘lgan Avs va Hazraj qabilalarini imon va Islom yo‘lida birlashtirdilar. Madina atrofida yashovchi yahudiylar bilan ham do‘stona munosabatlar o‘rnatildi

ERINI ER QILGAN AYOL

Hikoya


Ta’til payti qishlog‘imga borganimda adabiyotga qiziqib yuradigan bir necha hamqishlog‘im mendan: «Sadafiy degan shoirni taniysizmi?», – deb so‘rashdi.
– U haqda bir-ikki eshitganman, darvish shoir, deyishadi. Lekin o‘zini ko‘rmaganman, kitobi ham menga uchramagan, – dedim.
– Nahotki?! U, axir, bizning viloyatdan, qo‘shni tumandan ekan. She’rlari bilan aytiladigan qo‘shiqlarni artistlar «Ey, Sadafiy» deb tugatishadi-ku, – ajab–lanishdi hamqishloqlarim.
– Viloyat u yoqda tursin, tumanimizdan borib poytaxtda yashayotganlarning ko‘pchiligini ham tanimayman. Toshkent katta shahar, undagi shoirlar soni Alisher Navoiy davridagi Hirot shoirlari sonidan kam emas, – dedim men sal balanddan kelib.
Hamqishloqlarim bilan bo‘lgan adabiy suhbat, bu sohada ularni qiziqtiradigan boshqa mavzu bo‘lmagani uchun, shu tarzda yakunlandi. Biroq shu suhbat sabab bo‘lib, men qo‘shiqchilik san’ati va uning benazir imkoniyatlari haqida mulohazaga berildim.
Agar yetti yashar talantli bolakay oynai jahonda biron qo‘shiqni qoyillatib aytolsa, butun elga taniladi. Kamida bir necha kun barchaning og‘zida gap bo‘ladi. O’zinigina emas, qo‘shig‘i matnini yozgan shoirni ham elaro mashhur qiladi. Holbuki, bir necha kitobi chiqqan nosirni o‘z mahalladoshlarining ko‘pchiligi tuzuk-quruq tanimasligi, taniganlar ham, bironta she’rini mashhur xonandalar qo‘shiq qilib kuylamagani uchun, katta ijodkor sifatida e’tirof etmasligi mumkin. Mana, hamqishloqlarim ham mendan: «Biron yangi narsangiz chiqdimi?», – deb so‘rash o‘rniga, Sadafiyni tanish-tanimasligim bilan qiziqishdi. «Taniyman, o‘zimizning ukaxonlardan», – deb bir oz yolg‘onlaganimda, ular nazdida kaminaning maqomi bir pog‘ona ko‘tarilgan bo‘lardi.
To‘g‘ri, shoir do‘stlarim ta’sirida she’rlar qoralaganman. Bir turkumi «Sohil ohanglari» to‘plamida chop ham etilgan. Biroq, afsuski, qo‘shiq bo‘larlik she’rim yo‘q. Boz ustiga, qo‘shiqbop she’r yozishning uddasidan chiqilganda ham, uni xonandalarga, ayniqsa, yiriklariga ijro ettirish mushkulligini yaxshi bilardim.
Mahallamizning mo‘‘jaz adabiy davrasi yoshullisi va adabiyotning tor ko‘chalarida bizdan bir necha poyafzalni ko‘proq to‘zitgan shoir akaxonimiz qo‘shiqbop she’rlar yoza olar, ular unda-bunda maydaroq xonandalar tomonidan kuylangan ham edi.
– Falonchini zo‘r shoir deysizmi? Aslida unchalik emas, – derdi odatda akaxonimiz biron nomi chiqqan shoir haqida gap ketganda. – Gap shundaki, uning she’rlarini katta artistlar qo‘shiq qilib aytishgan. Bu jihatdan uning omadi chopgan. Lekin she’rlarini taqqoslasangiz, baribir, meniki kuchli! Faqat hozircha biron nomdor artist bilan tanisholmayapman-da.
Nihoyat, akaxon adabiyotning keng va yorug‘ maydoniga chiqish, ya’ni nomi va she’rini katta sahnalarda jaranglatish uchun g‘oyatda mashhur xonandaga mo‘ljallab, maxsus qo‘shiq matnini yozdi. Xonanda tilidan elga lirik murojaat tarzida yozilgan she’rga: «Men sening yulduz qizingman, xalqim», degan sarlavha qo‘yilgan edi. Uni dastavval bizga o‘qib berdi.
– E, qalamingizga tasanno, shedevr-ku bu! – dedi mahallamizning peshqadam shoiri Abduhamid Parda. – Xudo xohlasa, Yulduzning repertuaridan aslo tushmaydigan qo‘shiq bo‘ladi.
Garchand, Pardaning mubolag‘aga moyilligi bizga sir bo‘lmasa-da, e’tirof etish lozimki, she’r yurakdan yozilgan edi. Agar xonanda ham uni yurakdan qo‘shiq qilib kuylasa, xalq qabul qilishi tayin edi. Bundan so‘ng turnaqator bo‘lib keladigan yutuqlarni tasavvur qilavering. Albatta, xonanda yangi she’rlarga buyurtma berish asnosida bu she’rning qalam haqini jo‘natadi. Boshqa san’atkorlardan ham qo‘shiqbop she’rlarga buyurtmalar yog‘iladi... Xullas, shoir akamiz nashriyotda uzoq yillardan beri navbatda turgan, hali yorug‘lik ko‘rmasdanoq bir muchalini o‘tkazgan to‘plami nashr etilishi, shoirlik shuhrati mahallamizdan tashqariga ham yoyilishi, turg‘unlikka yuz tutgan moddiy ahvoli yaxshilanishi – barchasini shu qo‘shiq ijobiy tarzda hal qilishidan umidvor edi.
She’rni xonandaga yetkazishning eng oson yo‘li topildi. Akamiz xonandaning kontsertiga tushib, she’r ko‘chirilgan qog‘ozni guldasta orasiga joylab, o‘z qo‘li bilan taqdim etdi. Keyin sabr bilan kutdi. Xonandaning radiodagi chiqishlarini muntazam eshitar, lekin oylar o‘tsa-da, u intizor kutayotgan qo‘shiqdan darak yo‘q edi. Xonandaga qo‘ng‘iroq qilib so‘rashga g‘ururi yo‘l bermasdi. Bizga noliganda qo‘ldan kelgancha tasalli berdik: «She’ringizni kelasi yil boshidagi yangi kontserti uchun olib qo‘ygan bo‘lsa kerak. Har bir katta kontsertida muxlislari uchun bir necha yangi qo‘shiq hadya etishi lozim-ku. Kelasi kontserti boshida sizning she’ringizni kuylasa ajab emas. Hatto yubiley kontsertini boshlash uchun ham bundan yaxshiroq qo‘shiq topish amrimahol».
Zoriqib kutilgan kontsertga akamiz oilasi bilan birinchi kuniyoq tushdi. Chipta qimmatligi bois, biz she’r qo‘shiq qilinganiga ishonch hosil qilgandan so‘ng tushadigan bo‘ldik. Biroq ertasiga akamizni tushkun holatda ko‘rdik. Xonanda uning she’rini na kontsert boshida va na oxirida kuylabdi. Biz ham taajjublandik. Chunki she’rda hech qanday nuqson yo‘q edi. Unda qaerda kamchilikka yo‘l qo‘yildi ekan?
– O’tgan yili she’rni xonandaning o‘z qo‘liga tutqazganmidingiz? – so‘radim men.
– Qo‘liga tutqazganim yo‘g‘-u, guldasta orasiga solib, ko‘zga tashlanadigan qilib beruvdim, – dedi akamiz.
– Eh, ishni xom qilibsiz-ku, – dedi jig‘ibiyron bo‘lib Abduhamid Parda. – Axir, u «ichiga nima solingan» deb barcha guldastalarni birma-bir titib chiqarmidi?! She’rni chiroyli xatjildga solib, guldastadan alohida qo‘liga berib: «Yulduzxon, shuni qo‘shiq qilsangiz, maxsus siz uchun yozilgan», – desangiz bo‘lardi-ku!
– Ha, shunday qilish kerak edi, – deya tasdiqladim men ham. – U she’ringizni ko‘rmagan bo‘lishi mumkin. Esiz, bir yil vaqt!
– Xayrli ishning kechi yo‘q. Yulduzning kontserti o‘n kun davom etadi. Yana bitta chiptaga va bir guldastaga tushsangiz nima qipti?! – dedi Parda va o‘z tajribasi bilan o‘rtoqlashdi. – Men Norali To‘raevga bag‘ishlab yozgan dostonimni naq uning hovlisiga eltganman. O’zi yo‘q ekan-u, lekin qorovulga: «O’z qo‘liga berasiz», – deb tayinladim. Bunga ham uch-to‘rt oy bo‘ldi. Negadir, Norali hanuz qo‘ng‘iroq qilmayapti. Nihoyatda band odam-da! O’zim bir o‘tib xabar olishim kerak.
Shoir akamiz maslahatimizga amal qildi. «Yiqilgan kurashga to‘ymas» deganlaridek, qo‘shiq matni bilan xonandani o‘ngu so‘ldan qamal qilishni boshladi. Xonanda viloyatlarga gastrolga chiqqanda, akamiz qaysidir viloyatdagi qarindoshiga «kontsertiga tushib, qo‘liga bergin», deb she’ridan nusxa jo‘natdi. Qo‘ng‘iroq qilib natijani so‘raganida, «o‘z qo‘lim bilan o‘z qo‘liga berdim», – degan ijobiy javobni eshitdi.
Shu orada qo‘shiq matnini xonandaga yana bir bor yetkazish uchun zo‘r imkoniyat paydo bo‘ldi. Radiodan muayyan kunda o‘sha xonanda bilan suhbat bo‘lishi xabari berilib, savol va xatlaringizni kutamiz, deyishdi. Akamiz she’rga ajoyib bir xat ilova qilib, radioga o‘zi eltib berdi. Eshittirishni butun vujudi quloqqa aylanib tingladi. Suxandon qizga rahmat! «Sizga xat yo‘llaganlar orasida taniqli ijodkorlar ham bor», – deb akamizning ismi sharifini aytibdi. So‘ngra: «U kishi siz qo‘shiq qilishingiz uchun bir she’r yozibdilar, bir bandini o‘qib beraman», – deb chiroyli ovozda o‘qibdi.
– She’r yoqdimi, qo‘shiq qilasizmi? – deb xonandaga murojaat qilibdi.
– Juda yoqdi, shoir akamga rahmat! – degan javobni eshitganda akamizning ko‘zidan yosh chiqib ketibdi. Lekin xonandasi tushmagur she’rni qo‘shiq qilish yoki qilmasligi haqida tayinli gap aytmabdi.
Oradan yil o‘tib, navbatdagi kontsertda ham biz kutgan mo‘‘jiza ro‘y bermagach, qanchalik noqulay bo‘lmasin, «balki she’r matnini biroz o‘zgartirib, boshqa biron xonandaga berib ko‘rish kerakdir», – degan mulohaza ham aytildi. Biroq akamiz keskin rad qildi.
– Yo‘q, bu she’r atay uning o‘zi uchun yozilgan. Boshqasiga bersam, uvol bo‘ladi. Hech kim buni uning o‘zichalik aytolmaydi! Men hali aytmasidan oldinoq bu qo‘shiqni uning ijrosida eshitdim. (Biz angrayib, akamizga tikildik). Bir kuni deng, ertalab hali o‘rnimda yotganimda shu qo‘shiq tarala boshladi. Radiodanmi, televizordanmi – bilolmayman. Shunaqa mayin, dilrabo! Xotinim: «Turing, dadasi, ishga kechikasiz», – deb beliga tepdi qo‘shiqning. Turiboq: «Nega radioni o‘chirding, yoq!» – deb baqiribman. Attang, tushim ekan. Biroq shunchalik aniq-tiniq eshitdimki, bastakor bo‘lganimda, darhol ohangini notaga tushirardim. Hay mayli, u katta kompozitorlar bilan ishlaydi-ku. O’sha ohangni albatta topishadi...
Qishloqdan Toshkentga qaytib kelgach, yoz oqshomlaridan birida do‘stim – bolalar shoiri, shuningdek, kattalar uchun ham yozadigan Dilshod Rajab bilan Chilonzor xiyobonlaridan birida sayr qilayotib, kabobxo‘rlik qilish uchun ochiq havoda – favvora teg–rasida turgan stollardan biri atrofiga o‘tirdik. Nariroqdagi stoldan qo‘zg‘algan juftlik Dilshodga tanish ekan. U borib ko‘rishdi.
– Bu odamni taniysizmi? – so‘radi Dilshod qaytib kelib o‘tirgach.
– Yo‘q, birinchi ko‘rishim, – dedim.
– Qo‘shiqchi shoir Sadafiy shu bo‘ladi. Yonidagi ayol xotini.
– E, shunday deng! Nihoyat, hamqishloqlarimga shoir Sadafiyni ko‘rganman, deb baralla ayta olaman. Lekin uni darvish qiyofasida tasavvur qilardim. Bu esa po‘rim kiyingan viqorli bir odam. O’zi, Sadafiy taxallusli shoir bittami?
– Ha, shoir Sadafiy shu. Chindanam bor-yo‘g‘i bir necha yil oldin u haqiqiy darvish edi. Qo‘shiqchi shoir sifatida tanilgani bilan na tayinli ishi, na uy-joyi bor va na kitoblari chiqqan edi. Xotini tufayli qaddini tiklab, darvishdan bekka aylandi.
– Demak, yaxshi ayolni topib uylanibdi.
– U ayolni emas, ayol uni topgan. Ularning romani menga yaxshi ma’lum.
– Unda hikoya qilib bering. Kabob yeb eshitadigan go‘zal qissaga o‘xshaydi-ku.
– Sadafiy ham bir necha she’ri qo‘shiq qilinib, elga manzur bo‘lgach, poytaxtga omad izlab kelganlardan. Lekin uning iste’dodiga gap yo‘q, – deya hikoyasini boshladi Dilshod. – Men uning bir turkum she’rlarini o‘zim ishlaydigan gazetada chop ettirganman va shu tufayli yaqin tanish bo‘lib qolganmiz. Boshidan kechirganlarini ham o‘zidan eshitganman. Toshkentga kelganida turadigan joyi bo‘lmagan. Iste’dodini qadrlaydigan ba’zi artistlar vaqtinchalik o‘z uylariga ro‘yxatga qo‘yib, muvaqqat boshpanalar topib berishgan. Sadafiy qo‘shiq qilingan she’rlari evaziga berilgan qalam haqiga tirikchilik qilgan. Bilasiz, shoir xalqi injiq, o‘z homiylari bilan ham kelishib yashashi qiyin. Sadafiy ham mashhur bir xonanda bilan arazlashib, eshikni qarsillatib yopib, ko‘chaga chiqib ketgan. Orttirganini icha boshlagan. Ko‘cha-ko‘yda mast-alast daydib yurgan. To taqdirida bugun ko‘rganingiz ayol paydo bo‘lgunicha, u nainki darvish, hatto daydi edi.
– Xotini ham o‘z tarafidanmi?
– Yo‘q, u farg‘onalik. Shuhrat borasida qo‘shiqchi shoirlar bilan bellashib bo‘lmasligini yaxshi bilasiz. Siz kabi kitobxonlikka mukkasidan ketganlar shoirlarni kitoblari orqali taniydi, asarlariga qarab baholaydi. Lekin hozir sizdaylar kamayib ketgan. El shoirlarni avvalo qo‘shiq qilingan she’r–lari orqali taniydi va shunga qarab ardoqlaydi. Shu sababli Sadafiyning ta’rifini bu ayol Farg‘onada turiboq eshitgan. Toshkentga kelib ishlab ketgan biron qo‘shiqsevar mardikor aytganmi yoki boshqami, shoirning qay ahvolga tushib qolganidan ham voqif bo‘lgan.
Bu ayol adabiyotga, ijodkorlar hayotiga oldindan qiziqar ekan. «Toshkentga borib, uni izlab topaman, odam qilib yo‘lga solaman, iste’dodi xor bo‘lishiga yo‘l qo‘ymayman!» – deya ahd qilib, shu maqsadda poytaxtga yo‘l olgan.
– Alpomish Barchinni izlab emas, Barchin chohda yotgan Alpomishni xalos qilish uchun otlanibdi-da! Yo‘lga solib, odam qilaman desa, vodiyda shunaqasi topilmabdimi? Nega endi dovon oshib, aynan Sadafiyni izlab kelibdi?
– Bu ko‘ngil ishi-da, aka! Sizningcha bo‘lsa, Barchin ham qalmoqqa yoki Ultontozga tegib ketaversa bo‘lardi-ku! Asli she’riyat shaydosi bo‘lgan bu ayolni Sadafiyning she’rlari maftun etgan.
Xullas, ayol Toshkentga kelib, tahririyatu radiodagi ijodkorlardan shoirni so‘rab-surishtirgan. Bilganlar: «Sadafiyni katta bozorlardagi aravakashlar yo mardikorlar orasidan topasiz», – deyishgan. Chunki so‘nggi paytlarda shoirning hayot tarzi shundoq bo‘lgan: u biron aravakashning ismini so‘rab, uning ismiga qofiya qilib baytlar aytgan. Ismi she’rga solinganidan xursand bo‘lgan aravakashlar ko‘ngildan chiqarib, bir oz pul berishgan. Kun davomida yig‘ilgan pulga shoir aroq ichgan.
Ayol ham uni mardikorlarga she’rxonlik qilib turganida topib olgan va u bilan ko‘rishish uchun olisdan kelganini ro‘yi rost aytgan. Hayron qolgan Sadafiy, bafurja suhbatlashaylik, deya qahvaxonaga taklif qilgan va shunday dilbar ayol atay uni deya uzoq yo‘l bosib kelganidan qattiq ta’sirlanib, aroq buyurgan. Ayolning ilk bor shoirni ichkilikdan qaytarish uchun qilgan harakatlari natija bermagan. Bu ahvolda endi nozik mavzularda gaplashish imkonsizligi tufayli, ular ertalab soat sakkizda uchrashishga kelishishgan. Chunki Sadafiyning ertalab ichish odati yo‘q edi. Aksiga olib, ertalab mardikorlarni melisa bosib, ular yonida bo‘lgan Sadafiyni ham «Men shoirman» deganiga qaramay, poytaxtda ro‘yxatda turgan-turmaganliklarini tekshirish uchun tayanch punktiga olib borishgan. Bu yerda ham u shoirlik da’vosidan voz kechmagan va: «Falon xalq artis–tining uyida vaqtinchalik ro‘yxatda turaman», – degan. Melisa boshlig‘i o‘sha manzilga qo‘ng‘iroq qilsa, go‘shakni xotini ko‘targan va: «Agar qo‘lida M.S. degan yozuvi bo‘lsa, o‘sha shoir biznikida turadi», – degan. Tatuirovkani ko‘rgan boshliq uzr so‘rab, uni ozod qilgan. Lekin Sadafiy: «Meni bu yerga majburan olib kelishdi. Soat sakkizda juda muhim uchrashuvim bor edi. Undan bir soat o‘tib ketdi. Meni mashinada olib borib qo‘yasizlar!» – deb xarxasha qilgan. Melisa boshlig‘i noiloj o‘z cho‘ntagidan taksi puli bergan. Pul qo‘lga tekkach, Sadafiy ko‘chaga chiqib, bu voqea alamidan aroq ichib: «Baribir kechikdim, uchrashuv barbod bo‘ldi. Endi mendan arazlab, hech qachon kelmaydi», – deb ko‘z yoshi ham qilgan.
Ayol esa uni ertalabki sakkizdan kechki sakkizgacha kutgani yetmagandek, ertasiga ham izlagan. Qayta topgach, o‘zi turmush qurishni taklif qilgan. Turmush qurishgach, Sadafiyni ichkilikdan qaytarib, yo‘lga sola boshlagan. Bu jonfidolikning qanchaga tushgani bir o‘ziga, bir Xudoga ayon. Mana, endi ularning poytaxtda o‘z uylari bor. Sadafiyning to‘plamlari oldiniga yupqa, katta kitobi esa qalin muqovada nashr etildi. Kelasi hafta San’at saroyida uning adabiy kechasi va kitobining taqdimoti bo‘lar ekan.
– Ayol zotiga qoyil-a! – dedim eshitganlarimdan mutaassir bo‘lib, – Xudo ko‘ngliga solgan ekan-da. Bo‘lmasa, oldin ko‘rmagan-bilmagan odamini izlab uzoq yo‘l bosish, topgan zahoti sinamasdan tegib olish, so‘ngra uni yo‘lga solib, darvishlikdan beklikka ko‘tarish – o‘zi bo‘ladigan ish emas, albatta.
– Ayniqsa, Sadafiydek injiq shoirni er qilish oson bo‘lmasa kerak. Bu ayol esa uni ham er, ham sher qildi. Mana shu matonati evaziga o‘zi ham mashhur shoirning xotini bo‘lib, gul-gul ochilib yuribdi, – deya hikoyasini yakunladi Dilshod Rajab.

 
Ular axdu paymon qilishgan, to’y qilishmoqchi edi…Yigit qizni bir yildan so’ng uy qurib bitirgach, to’y qilib olib ketmoqchi edi. Yigit ketayotib ko’nglidan o’tkazdi: “Allohim, qiz meni kutsin-da”. Yo’lda ketar ekan, xayoli qizda edi. qizning ro’mol ostidan uyalgannamo qarashlari, uning iymon bilan yo’g’rilgan so’zlari, qahva uzatayotib hayajondan titrayotgan qo’llari bir-bir xayolidan o’tardi…”Yo Alloh, bu nikohni ikkimiz uchun ham hayrli qilgin”, deb tinmay duo qilardi yigit.

Bir yil o’tdi. Qiz har kuni ko’cha eshigining ortidan turib, avtobus bekatiga ketayotgan odamlarni kuzatardi…Yigitdan darak yo’q edi. Shu alfozda bir oy o’tdi. “Nima qilsam ekan?” o’ylardi qiz. O’tgan shu muddat ichida yigit uning yuragida yashadi, qiz bilardi yigitning  halolligi vaAllohga bo’lgan iymoni va’dasini buzishiga yo’l qo’ymaydi.

Qiz yigitning oldiga o’zi borishga qaror qildi. “Allohim, agar ushbu qarorim har ikki dunyoim uchun hayrli bo’lsa, yo’limni O’zing o’ngla, osonlashtir va qalbimni xotirjam qil. Agar bu – iymonim va kelajak hayotim uchun hayrsiz bo’lsa uni mendan va meni undan uzoqlashtir”. Qiz duo qilib bo’lib, yuragiga quloq soldi: u nima deydi?

Yuragi uni yigitning oldiga borib, hammasini aniqlashtirib kelishga undardi. Agar yigit fikridan qaytgan bo’lsa ular unashtiruvni bekor qilishadi. Lekin yigitga biror narsa bo’lgan bo’lsa-chi…Shu o’yning o’zidan yuragi siqilib ketardi…

Avtobusdan tushganida peshin vaqti bo’lib qolgandi. Notanish qishloq, notanish odamlar- katta ro’mol, keng ko’ylak kiyib olgan qizga hayron qarashardi…Ular uchun bunday libos g’ayritabiiy ko’rinardi…Ammo qizning qalbi ishonchga to’la va xotirjam edi, u bilardi Alloh ham uni kuzatib turibdi, U doim qizni yomon ko’zlardan asraydi. Qiz yigit haqida bekat yonida turgan onaxondan so’radi. Onaxon qizga chiroyli tabassum bilan yigitning uyiga qanday borishni ko’rsatdi. “U yigit bir yildan beri uy quryapti. Siz, chiroyli qiz, unga kimi bo’lasiz?” “Men uni qallig’iman”, ohista javob qildi qiz, ikki yuzi uyatdan olovdek yonib…Onaxon qizga samimiy jilmayib: “Uning yoniga boraqol, u yaxshi yigit” ,dedi.

Uy chindan ham hali bitmagan edi. Devor, tomlari bor edi, lekin ichida hali ham qurilish ketayotgandi. Yigit derazadan qizni ko’rdi, hayajondan yuragi tez urib ketdi…”Unga nima deyman?”, oxakdan qo’llarini tozalarkan o’ylardi yigit…Qiz ham derazadan yigitni ko’rib, uyga kirdi.

“Assalamu alaykum!”- so’rashdi qiz. “Siz bormaganingizga xavotir olib o’zim keldim”.-“Aleykum salam. Ko’rib turganizdek, uyni hali bitira olmadim. Shu sharoitda sizni olib kelolmasdim, lekin sizdan voz ham kecholmadim…”

Qiz hammasini tushindi.- “Siz qayerda yashayapsiz?”-“Shu yerda, bitta kichkinagina xona tayyor bo’lgan”.

“Umid qilamanki, u yerda ikki kishiga joy yetadi?”,- dedi qiz, dedi-yu gapidan o’zi uyalib ketdi- yigit uni noto’g’ri tushungan bo’lsa-chi…”Nahotki menga turmushga chiqib, hali bitmagan shu uyda yashashga rozi bo’lsangiz? Lekin bu yerda yashashga hech qanday sharoit yo’q, men yerda uxlayman…”- “Sizning xonangizda namoz o’qish uchun joy bormi?”-“ Albatta”. Qiz past ovozda javob qildi :“ Menga shu kifoya. Boshqa narsa kerak emas”

 

Bir kuni ustoz o'zini baxtsiz hisoblaydigan, hamisha nolib yuradigan shogirdiga bir piyola suv bilan bir siqim tuzni uzatibdida, aralashtirib tatib ko'rishini so'rabdi. Shogird ustozi aytganini qilibdi.
-Ta'mi qanaqa ekan? - deya so'rabdi shunda shogirdidan.
- Sho'rligi tilni o'yaman deydi.
 Ustoz jilmayibdi va uni daryo bo'yiga olib boribdi. Yana bir siqim tuzni uzatib debdi:
- Endi buni daryoga tashla-da, so'ng mazasini tatib ko'r.Shogird bu safar suvni xuzur bilan ichibdi. Yigitning lablaridan tomayotgan tomchilarga qarab ustoz:
- Xo'sh mazasi qanday ekan? Sho'rligi sezildimi? - deb so'rabdi.
- Mazasi ajoyib. Sho'rligi ham sezilmadi.
Shunda ustoz shogirdiga shunday nasihat qilibdi:
- Hayot qiyinchiliklari xuddi tuz miqdoriga o'xshaydi. Ko'p ham emas, kam ham emas. Faqat u aralashadigan qalbni kengroq qilmoq kerak. Demak sen hayotda bir piyola suv bo'lib emas, daryo bo'lib yashashni o'rgan...

 

 

Аллох рози болсин бизлардан, ва килаётган ишларимизни хайрли деб билсин илохим!

---

Биз йўлда учрашдик.Азон эшитилди.
- Юр, жомеъга- дедим. - Бугун жумъа!
- Масжидга боролмаслигимни биласан-ку,- деди.
- Биламан-у, аммо қачонгача бормайсан?!
- Нима десам экан, руҳим тўғри келмайди. Ҳали тайёр эмасман.Қолаверса, шимимннинг тиззалари титилиб, дазмоли бузилишдан ҳам қўрқаман... арзимайди...
Кулгим қистади.
- Ҳазиллашяпсанми?!
- Ҳазил-пазили йўқ. Оқ кийимни яхши кўришимни, доғ туширмаслигимни биласан-ку.
Ҳақиқатдан ҳам шундай эди. У кўпинча оқ кийим киярди.Кийимлари доим дазмолланган, тоза, озода эди...
Орадан икки ой ўтиб, бехос, унинг жомеъ масжидида эканлигини эшитиб қолдим. Югурдим. Жомеъдаги намоз сафларининг энг олдида эди.
Секин-аста олдига яқинлашиб паст овозда:
- Қани, оғайни, сенга нима бўлди? Масжидга бораман демаганмидинг? - деб сўрадим.
Ундан садо чиқмади. Чунки бошдан оёқ оппоқ кафанга ўранганча тобутда ётар, унинг учун жаноза намози ўқишларини кутар эди.

---

Ўқитувчи:
- Инсон одамсимон маймундан пайдо бўлган.
Шунда ўқувчилардан бири паст овозда шивирлаб:
- Баъзилари одамсимон эшакдан...
(кимни назарда тутганини тушунгандирсиз!?)

---

-Катта одам бўлиб кетибсан, дўстим. Буюк бир давлатнинг вазири бўлиш...
-Ээ, катталигим қурсин, биродар! Ўзимиз қураётган шу давлатни тил учида истаганча бошқараману, Аллоҳнинг кичкина бир пашшасигаям кучим етмайди.Кечаси билан сўриб чиқади...занғарлар.

---

Юртимизга узга давлатдан христиан "домла"си мехмонга келибди.Шахарда биринчи бор болгани учун черковни топишга кийналибди.Шу пайт йол четида турган бир боладан Черковни корсатиб койишликни илтимос килди.Бола попни черковга кузатиб қўйибди. Миннатдор поп дебди:
- Баракалла, ўғлим! Эртага ҳам шу ерга келсанг, сенга жаннатнинг йўлини кўрсатаман.
Бола жавоб берибди:
- Черковнинг йўлини билмаган, жаннатнинг йўлини қаердан билардингиз?!

---

Жуда кўп сигарет чекадиган бир меҳмон, кетар экан, у ёқ-бу ёққа қарайверибди:
-Ҳеч нарсам қолиб кетмадимикин?
-Қолди,- дебди мезбон.
-Нима?
-Тутунингиз.

---

Бола, чўнтак харажатлари учун дадасидан олган пулларини вақтидан аввал еб кўйди. Яқинда таътил бошланади. Маза қилмайди. Йўлини топиш керак. Қўлига тушган журналда, хар бир хизмат учун хақ тўланиши лозимлигини ўқиб, кўзлари чарақлаб кетди. Бу мантиққа кўра, оиласи учун қилган ишларининг хар бирига ҳақ олиши керак! Дўкондан нон келтиришни 5 сўмга, ахлат токишни 10 сўмга, онаси билан бозорга бориб келишини 20 сўмга бахоласа, қимматга тушмайдигандек эди.
Худди шундай килди. Бир вараққа ой давомида бажарган ишларини ёзиб нарх кўйди. Умумий сумма 2500 сомни ташкил этди. Хатни секингина онасининг ёнига солиб кўйди. Бойиш йўлини топганидан боши осмонда!
Эрталаб дарс столи устидан 2500 сўм пул ва бир энлик хатча топди:
"Сени ўлим билан олишиб дунёга келтирганим, йиллар бўйи устингни тоза тутганим, минг бир азоб билан ўстираётганимнинг ҳақи - фақат севгинг ва ёноғингдан олганим биргина ўпичдир! Ишлаб топган пулингни ўйнаб - кулиб ишлатгин, болажоним..."

---

Ҳазрат Шабий фикрини чалғитмоқчи бўлиб сўрадилар:
- Шайтон хотинининг ими нима, биласизми?
- Никоҳида гувоҳликка ўтмаганман!

---

Икром билан Акбар дунёнинг энг буюк Ислом олийгоҳи Мисрдаги Азҳар дорулфунунига бир нечта фанлардан кириш имтиҳонлари топширишбди.
Икром имтиҳон натижаларини кутишга вақти йўқ эканлигини билдириб, Акбарга дебди:
- Акбар, мен уйга қайтаман. Имтиҳон натижаларини телефонда айтиб қўяқоларсан.Факат, хазир бўлгин, мен уйда бўлмасам-у, дадам жавоб берсалар, олган бўш баҳоларимни айта кўрма!
- Ие!! Бўшларини айтмасам, имтиҳон натижаларини қандай биласан?
- Бу жуда осон. Агар битта фандан бўш бўлса: "Икромга Ҳасандан салом", иккита бўлса: "Ҳасан ва Ҳусандан салом", мабодо учта бўш бўлса: "Ҳасан, Ҳусан ва Алидан салом" деб қўясан, тамом вассалом.Ҳаммаси бўш бўлмас-э, ўлибдими!
Икром уйига кетибди.
Имтиҳон натижалари маълум бўлгач, Акбар дўстига телефон қибди.Телефонни Икромнинг отаси кўтарган экан, Акбар халиги шартга кўра:
-Дўстим Икромга айтиб қўйинг, унга бутун уммати Муҳаммад саллолоҳу аълайхи васалламдан салом!-дебди.
-Хўп

---

Бир француз ёзувчиси Меҳмед Акифдан:
-Аёлларингизни уйдан чиқармас эмишсизлар, шу ростми?- деб сўраганида, Акиф:
-Авваллари шунақа эди. Аммо кейинчалик чиқардик. Чиқаришга чиқардиг-у, энди ҳеч қайтариб уйга кирита олмаяпмиз.- деб жавоб берган эканлар.

Калбни буш колдирма, кир тупланмасин.
БисмиЛлахир Рохманир Рохийм. Ассалому алейкум. Мен узимни билимимга ишониб эмас балким юракдаги сузларимни уз ака укаларимга опа сингиларимга Аллох розилиги учун етказмок учун суз айтдим. Ислом дини бизларни бирлаштириб турибти. Каранг сураб куринг биронта Узбек Тожик Козок Киргиз ва х. мен исломда эмас демийди хамма ман мусульмон дейди Алхамдулиллох. Ислом хакида жуда оз тушунчага эга булганларам, ёки унданам озрок амал килганларам, барибир ман мусульмон деб шаходат айтишни билади. Кани энди бизнинг юртимизга, кушни мусульмонлар яшайдиган давлатларга оз-оздан Ислом динини урганиб, ундаги харом-халол тушунчаларини урганиб, фарз-суннатларини бажарсак. Кани энди хар бир юртдошим Ислом динининг Аллох томонидан юборилган мужиза китоби "Курони Каримни" уз тилидаги тушунарли таржимасини укиб, фикирлаб курса, агар унгахам вахти етмаса уша таржимани аудио вариантини нет. дан топиб эштиб курса.Факатгина илм илмсизлик туфайли, содда диллик туфайли, кайсидир росту-ёлгон сузлар билан, гаразли ният билан ёшларимизни йулдан ураётган кимсаларнинг гапига ишониб кириб бормасликни таъминлайди. Илмни эса шу нотаниш одамларни кулидаги яширин адабиётидан эмас, балким барчамизга таниш "Курон" китобидан ва бобомиз Ал Бухорий туплаган ва бошка ишонарли Хадиси шарифдан топиш лозим. Кимнинг уммуман орзуси йук бу дунёда ??? хечкимни. Яъни хамма бир орзу билан яшайди, бир эмас куп орзулар билан ва яна орзулари ушалса яна янгилари пайдо булади шундайми? Хуш сизнингча шу орзуларимизга ким етказа олади Аллохдан бошка, ёки ушалган орзуларимиз ким томонидан ушалди Аллохдан бошка? Хеч ким, Факат Узи.,шукрона ва хамду санолар булсин Аллохга. Энди каранг хамма узи учун Худодан сурайди орзусини ушалишин, лекин уша хаммадан жуда оз киши Аллох буюрган фарзларни бажариш, Пайгамбаримиз Мухаммад Салоллохи алайхи ва саллам томонидан колган суннатларни имкони бор даражада бажаришни, харомдан кочиб халол билан коникишни уйлайди, колганлар уйлашни эсимиздан чикарган афсуски. Совет давридаги АТЕИЗМ-ХУДОСИЗЛИК ни асорати бу.Алхамдулиллох у давр утиб кетган, Алхамдулиллох хозирги пайтда дин-этикотимиз эркин. Бир мисол келтирсам: Уйлаб курсак хеч кайси бир акли бор инсон карздор булса ё вадасига турмаган булса яна шу одамдан бориб бирор нима яхшилик сурашга ботинолмайди ва мажбур булиб сурагандахам рад жавобини олиши аникрог; агар уша олий жаноб киши рахми келмаса албата, лекин уша рахм дилик хам 1 марта, икки марта, уч-турт марта булади, шунгаям карамасдан хеч кайтариш булмаса, ёки хеч булмаса рахмат хам айтмаса, тугайди уша рахм диликхам уша ношкурга ниспбатан. бу бир инсоннинг иккинчи инсондан бирон нима сураб ёки илтимос килиш килмаслиги хакида мисол эди. Биз одамларчи узимиз Аллохни олдидаги карзу фарзларимизни бажармай туриб яна уз орзу истакларимизни, фарзандлар бахту камолини кандай килиб сураймиз ?, сурагандахам уша дуоларимиз ижобат булгандан кейин хам унинг шукронасини килиб оддийгина "Худога шукур" сузи билан чегараланиб колмасдан мажбурий амалларни, Худо томонидан Куръон китобида белгиланган мажбурий амалларимизни бажармай юрсак уша Рахм килган Буюк Рахмдил Эгамизни рахмати тухтатилса узимиз айбдормасми миз?. Инсон ку килган яхшиликларини бировдан у карз эди деб куч билан тортиб ололмайди, хатто карз булгандаям агар олган киши фиребгар чикиб кочиб колса хеч нарса кила олмайди инсон, аммо Аллох берган рахматини У бойлик булсин ,фарзандлар булсин ,бахту-саодат соглик саломатлик, "ногирон мас" лик булсин хохлаган пайтида кайтариб олиши мумкику, шундайми? Хеч булмаса шу кайтариб олишидан куркмаймизми? Холанки агар кайтариб олиб бирон мусибат юборса шу дунёда уям Унинг рахмати, негаки базиларга уша мусибат туртги булади иймон топишига, уша мусибат сабабли Аллохни купрок эслайдиган буламиз. Иймон эса мангу чексиз дунёнинг жаннатидан умед ва дузахт азобидан халос булиб Худонинг кечиришидан умед. Келинглар мусибатни кутмасдан шу сузлардан туртки топайлик. Иллохим бизнинг дуоларимизни Узи эшитиб ижобат килсин, шу кунларимизга куз тегмасин, тинч юртимиз бузилмасин, нияти нопок кимсаларни килган хасадли касди хечхам ёмон таъсир килмасин милатимизга ва тинчлигимизга ва иймонимизни мустахкам килсин, гунохларимизни кечирсин ва тугри йулни Узи курсатсин. Кузларимиз очилиб яна адашиб колмасдан узлигимизга ва уз динимизга кайтайлик Омин..Кимнинг ота онаси каршилик килса Совет даврида "Аъло" тарбия топган ота-оналаримизни назарда тутияпман уларга яхши гап б-н тушунтириб уларни ота- боболарини урнак курсатиш керак, хеч качон уларни дилини огритиб:- йук сиз билмайсиз сиз Совет даврини одами деб эмас, балким мехрибонлик билан, шошмасдан кизишмасдан сабр-токат билан тушунтириш керак.

БисмиЛлохир Рахмонир Рохийм.Ассалому алейкум. Муслима опа-сингилларим,  узини ислом динида, яъни мен мусулмон деган кизларимиз, аёлларимизга айтадиган сузларим бор. Аёл нимани яхши куради?-Гузалликни.Кайси аёл гузалликга бефарк булади?-Менимча бунакаси йук, хар бир аёлни кузлари гузалликни излайди ва топса кувонади. Хох у бир гулдаста булсун, хох чиройли бир кийим ё такинчок булсин. Ва хар бир аёл узи гузал, куркам булишни истайди.Нега энди шу гузаллик,куркамликнинг куйиб Румолларга ралиб юришимиз керак?деган савол тугилади. Факат бир нарса эсдан чикади:-шу энг гузал ва энг келишган аёлни хам бир камчилиги бор нима?-Майли узим айтай:-вахти келиб у карийди ва гузаллиги "бор" дан "эди" га айланади, яъни аста-секин сулиб, кариб кампир булади. Шундайми?-Хуш шундай дейлик, мен нима демокчи бу гапим билан?, нима аёл гузалликга интилиб яшагани учун кариб коладими?, ёки эркаклар каримайдими?, ё кариб колар эканмизку бари-бир деб узларингга карамай куйинг,пардознихам кераги йук демокчими?-ЙУК албата, бундай демокчимасман. Каримасданок ёшлик давримизда узимизга, ташки куринишимизга эътибор бериб, гузал булиб юришимиз керак, чунки каригандан кейин ох ёшлигим, кандай тез утиб кетди, кани энди кайтса, эссиз узимга карамасдим, кампирларга ухшаб кийинардим, мана энди хакикий кампир булгандан кейинам кийинардим уша руда-по кийимларни деб авсусга колиб армонга колманг демокчи эдиму.....лекин бундай демайман, чунки биламанки карилик(агар уям насиб этса) чогидаги афсусу армонларданхам ёмонрок армонлар буллади бу албата УЛИМДАН кейинги афсус ва армонлар. Нима учун бундай ким билибти?, ким улиб у дунёни курибти деб сурайдиганлар учун жавоб:- исломда булган кишини улимдан кейинги савол-жавоб, жазо ёки мукофотларни борлигига шубхаси булмайди. Шубха булса дар хол Курон ва хадислар билан танишиб чикинг, акс холда исломдан ташкарида коласиз. Яна гапимизга кайтайлик. Хуш уша гузаллик каримаслиги ва мангу колишини истаган аёл нима килиши керак?, буни иложи борми?, каримайдиган гузал чехра ва каду-коматни?? бу Ерда иложи йук албата, чунки бу дунё УТГУВЧИ, лекин жаннатда бор иложи. Мукаммал гузаллик, тугалмас ёшлик, бахт ва акл бовар килмайдиган лаззатли дийдор, Аллохни дийдори, жамолини куриш имконияти бор Жаннатда.(барча муслимларга насиб килсин) Буни кутиш ва эришиш жуда огир, ундан кура шу дунёдаги калбаки лаззатларга берилиб яшаймиз, бу осондрок ва аникрок, десангиз узингиз биласиз. Солиштиринг бу дунёнинг энк мукамал бахти канча вахт давом этади 80 йил ёки 100 йилми йук бунданхам анча кам булса керак, нахотки шу кичкина вахтдаги сиз кураётган бахт, бойлик, гузаллик, подшохлик арзиса, чексиз вахт давом этадиган жаннатдан воз кечиб, чексиз давом этадиган дузахтга таёргарлик куриш учун. Балким хамма билмас, чунки менхам олдин билмас эдим, узимни исломда дердиму,аммо лекин исломни асоси нимадалигини билмас эдим. Узимча "менинг фикримча аёл хохлаганича кийинсин; тоза ундай ярим ялонгоч эмасу, модага караб, бошкалардан колишмай, узига ишониб, яхши куринишга эга булса хеч ёмон жойи йук"- деб уйлардим. Мухими у хечкимга ёмонлик килмаса, гийбат килмаса, угирлик килмаса, пора хурлик, хасад гуйлик ва шунга ухшаш купгина ёмон инсоний иллатлардан холи булса булди, у гунох килмаган булиб колади деб уйлардим. Кейинчалик тушундим, ислом динида "менинг фикрим" дейиш ножоиз экан, чунки мен ким булибманки уз фикримни узимга шариат деб кабул килсам, кайси масала булмасин уз аксини Курони Каримда ва Хадиси шарифда топган булса, бу масалани уз фикримиз билан кушиб чатиб бузмаган холда, балким уз холида кабул килиб, уз холида амал килишимиз керак эканлигини тушуниб етдим алхамдулиЛлох. Масалан:- бир нарса ёки биронта ишни килиш Куронда ё хадисларда харом деб ёзилганми?- бас у харом бунга "менимча бундай", "менимча ундай", дейиш, умуман шубха килиш мумкин эмас. Арок харомми?-харом. Чучка гушти харомми?-харом, нега энди харом булар экан?, озгина ичсак, хечкимга зарар етказмай тинчгина ётсак, нимаси ёмон?-Шуниси ёмонки:-Куронга харом деганми?, демак харом, зарар етказибми?, етказмайми?, ичдингми? шу ичганингни узи ала качон зарар етказганинг хечкимгамас уз иймонингга, у ман этилган нарса эди, улгурсанг улмасдан товба килиб, пушаймон булиб, чин дилдан бошка такрормасликга ахт килсанг яхши, Алох Кечиргувчи, улгурмасдан уша тинчгина ётган пайтингда жон бериб колсангчи ?? тамом унда товбага кеч булади Узи асрасин бунака улимдан.Улим хар бир банда учун албата содир буладиган ходиса ва у келганда товбага кеч булади келишидан олдин товба килиб улгуриш керак ва качон келишини Аллохдан узга хеч ким билмас, кутилмаганда бир зумда келиб колиши мумкин шунинг учун хайрли ишни эртага колдирма дейдилар ( эрта хар бир инсон учун ё насиб килади ё йук). Энди яна кийинишга кайтамиз. Аёллар кийинишига ва эркакларимизни зиммасидаги жавобгарлик тугрисида Куронда ёзилган: "айтинг(эй Мухаммад)аёлларинга муминларни аёлларига кузларини пастга каратиб уз гузаллигини (аврвтини) номахрамдан беркитсинлар" деб ва махрамлар кимларлигини санаб утган.24 сурани 31 оятини маъноси. Аврат дегани-юзи ва кулини билагидан пастрок жойидан бошка бутун танаси. Демак шу жойимиздан бошксини бутунлай беркитиш керак бегоналар(номахрамлар назаридан).Бунинг учун ёпишиб турмайдиган бичимда, калинрок ичи куринмайдиган матодан узун куйлак ва румол бошимизда булиши лозим, узингизга ёкадиган хохлаган стильда бунака кийиниш мумкин, масалан кенк шим билан устидан чиройликгина тиззаларгача келадиган куйлак ёки модны бир кийим булсин, шунга мос катарок шарф булсин сочларни ва буйинни ва кукрак кисмини ёпадиган, нимаси ёмон?Факатгина бир шарти:-максад, максад гузал куриниб, бировни лол колдириб, дугоналар олдига хавасу-хасад уйготиб зару-зеварларга тулиб юриш мас, балким максад Аллохнинг розилиги учун, жазосидан куркиб, кейинги хаётдаги мукофотидан умидвор булиб, тоза-озода, камтарона, аммо дид билан кийинишни эплаб олиш. Шундай кийинсангиз Курондаги Аллохни аёлларни кийиниши хакидаги буйрукини бажарган буласиз, бундай кийиниш учун даъват ва кулай шароитни хурматли эркаклар, отангиз ва эрингиз яратиб бериши, улар зиммасидаги киёмат пайтига Аллохнинг рупарасига туриб берадиган жавобгарлигдир. Шарт-шароит деганим аслида бунинг учун куп шароит шарт эмас, факатгина рухсат берса, мана майли кийин беркит авратингни, бошкалар билан ишинг булмасин деб, кулаб-кувватлашишини узи аёл учун канча мухим ва керакли. Чунки очик-ойдин кийинишдан бирдан ёпик кийинишни уз нокулайликлари бор. Худога шукур бизнинг юртимизда бунака нокулайликлар жуда майда чуда ва купинча узимизга боглик. Худога шукур Европа мамлакатларидай ёпик кийинганларни устидан кулиб, ёки унданхам ёмонрок терориристга карагандай кайрилиб куркув билан нафрат аралаш бир карашлар йук, алхамдулиллох. Тинчлигимиз ва эркинлигимизга куз тегмасин ва Худони узи ёмон ниятлардан узи асрасин омин Аллоху акбар. Аёлларимиз кийиниш одобини ва исломдаги бошка фарзларниям кийиниш одобидан мухимлик даражасида колишмаслигини фахмлаб олишлигини Аллохдан тилаб коламан.Ассалому алейкум ва РахматуЛлахи ва Баракотух.

Jobir ibn Abdulloh, Alloh undan rozi bolsin, aytdi "Bizlarning oldimizga Rasululoh chikdilar va aytdilar: "Mening oldimdan hozirginadostim Jabroilalayhissalomchikdi,aytdi: "Ey Muhammadsizni hak paygambar kilib jonatgan Zotga kasamki, Allohning bandalaridan biri besh yuzyil togning ustida Allohga ibodat kildi. Togning uzunligi va kengligiottiz ga edi. Dengiz uni har tomonlama tort ming farsah masofadan orab turardi. Alloh taolo uning uchun shirin suvli bulok okizgan edi. Va yana anor darahti bor edi. Xar kuni undanundan bir dona anor chikar edi. Kechasi otsa, taxorat olganidan keyin, osha anorni olib er, keyin namozga koyim bolardi. U Allohdan sajda kilib turgan holida jonini olishni,va er va kurt kumurskalar yemasligini sorar edi. Alloh taolo uni aytganidek kildi. Jabroil alayxissalom aytdi"Bizlar kachon uni oldidan otsak, tushsak va chiksak, uning sajdada ekanligini korar edik. Ilmda topdikki,kiyomatda u tirildi va Allohning kudrati oldida tohtadi. Alloh taolo "Bandamni jannatga kirgizinglar raxmatim bilan!"dedi. Banda aytdi "yok, meni amalim bilan kirgizgin".Maloikalarga Alloh aytdi"Uning amallarini unga berilgan nematlar bilan xisoblanglar".Unga berilgan koz nematining ozi besh yuz yillik ibodatinikamrab oldiva jasad nemati karz bolib koldi. Alloh "Bandamni dozahga kirgizinglar"dedi.Ular dozahga olib borar ekan, u nido kildi"Ey Robbim, raxmating bilan jannatinga kirgizgin!". Alloh taolo uni kaytarishni buyurdi.Alloh kudrati oldida tohtatildi. Alloh"Ey bandam, sen oldin yok eding seni kim yaratdi?""Ey Rabbim, sen yaratding". Alloh "Kim seni besh yuz yil ibodat kilishga yarasha kuvvatlantirdi?""Togda senga tagi korinmaydiga suvni kim chikardi? Shor suvdan shirin bulok suvni kim chikardi?" Xar kecha senga bir dona anorni kim chikardi?Anor yilda bir marotaba chikar ediku! Sajda kilib turgan vaktingda joningni olishimni sorading, men shunday kildim. Bularni kim kila olardi? Bu sening amalingmi yoki mening raxmatimmi?" Banda "Sening Raxmating Rabbim". Bularning xammasi mening raxmatim, raxmatim bilan jannatga kirgizgayman. Bandamni raxmatim bilan jannatga kirgizinglar! Sen kanday yaxshi bandam bolding! Alloh taolo uni jannatga kirgizdi."Bularning hammasi Allohning raxmatidir!"

8 MART BAYRAMINI KELIB CHIQISHI HAQIDA UYLAB KURGANMISIZ.
 
Bismillahir Rohmanir Rohiym!
 
8 mart hammamizning qon-qonimizga singishga ulgurgan "ajoyib" kun.
 
Nega?

Bu bayram 1911 yildan e'tiboran, Germaniyalik feministlar rahbari yahudiy ayol Klara Tsetkin tashabbusi bilan "Xalqaro xotin-qizlar kuni" kuni deb e'tirof etilgan. Feministlar - Evropada ayollarning haq-huquqlari uchun kurashuvchi harakat bo'lib, uning a'zolari asosan fohishalardan(!) iborat edi. Ular fohishaxonalardagi ayollarning xo'rlanishi, kaltaklanishi va ayanchli ahvolidan norozilik bildirib, o'z muammolariga mutasaddilarning e'tibor berishini talab qilib namoyishga chiqqanlar.

Ularning erishgan yutuqlari bizlarga muslimalarga nimalar berdi?
Aslida ular talab qilib chiqgan ayollar haq-huquqlari ularga ko'rsatilajak izzat Islomda 14 asr ilgari tayinlangan edi:

“Biz insonga ota-onasini (ya'ni ularga yaxshilik qilishni) amr etdik. Onasi unga ojizlik ustiga ojizlik bilan homilador bo'ldi (ya'ni qornidagi homila kattargan sari onaning holi qurib, zaiflasha borur) uni (ko'krakdan) ajratish (muddati) ikki yilda (kelur). (Biz insonga buyurdikki), ≪Sen Menga va ota-onangga shukur qilgin! Yolg'iz O'zimga qaytajaksan!” (Luqmon:14)

“Homilador ayolga kunduzi ro'za tutib, kechasi namoz o'qiydigan va Alloh yo'lida jang qiluvchi mujohid savobi yoziladi”.
“Jannat ? onalar oyog'i ostidadir”

“Ey Allohning elchisi! Mening eng ko'rkam suhbatimga haqli kishi kim?” “Volidang” degan javob bo'ldi. Savol uch bora takrorlaganida ham “Volidang” degan javob bo'ldi.

- ≪Mo’minlarning eng to’la ishonchlisi xushxulqlisidir. Sizlarning yaxshilaringiz ayollarga, zavjalariga yaxshi muomalada bo’lganlaringizdir≫.

- Payg’ambarimiz (s.a.v.): ≪Ayollar xususida Allohdan qo’rqingiz. Zero, siz ularni Allohdan omonat o’laroq olgansiz≫, deganlar.
- Xotinlarning itoatsizligidan qo’rqsangiz, avvalo ularga nasihat qilingiz, so’ng (bu ta’sir qilmasa,) ularni yotoqlarida tark etingiz, so’ngra (bu ham kor qilmasa,) ularni uringiz. Ammo sizlarga itoat qilsalar, ularga qarshi (boshqa) yo’l axtarmangizlar(Niso 34).
Izoh: (Alloh taolo hech bir ishni behikmat qilmaydi. Jumladan, erkak kishi oila rahbari bo'lsa va u o'z rahbarligini shariatda ko'rsatilgandek ado etsa, bunday oilalar baht-saodatga sohib bo'lmoqda. Bu ko'rsatmaga yurmagan oilalar esa, bahtsizlikka uchramoqda, shundaylardan tashkil topgan jamiyatlar ham bahtsizlikka duchor bo'lmoqda. Bu yerda gapni cho'zib o'tirishning hojati bo'lmasa kerak. Mo'mina, soliha ayollarning tabiatida eriga itoatkorlik bordir. Biz ≪itoatkorlik≫ deb tarjima qilayotgan so'z oyati karimada ≪qonitatun≫ lafzi ila kelgan. Bu so'z o'z irodasi, rag'bati va muhabbati ila itoat qilish ma'nosini anglatadi. Demak, mo'mina, soliha ayollarning erlariga itoati o'z masuliyatini tushungan holdan kelib chiqqan bo'ladi. Qo'rqqanidan, majburlashdan yoki boshqa biror bosqindan emas. Bu itoat o'zini tushungan, hayotdagi o'rnini, vazifasi va mas'uliyatini his etgan go'zal insonning itoatidir)

- Shuningdek, ayollarga ham erlariga ozor bermaslik amr etilgan.

- Islomda ayol va bolalarni o’ldirish ma’n etilgan. Qur’oni karimda shunday marhamat qilinadi: “(Ey insonlar), bolalaringizni qashshoqlikdan qo’rqib o’ldirmangiz, ularga ham, sizlarga ham Biz rizq berurmiz. Ularni o’ldirish, shubhasiz, katta xatodir” (≪Al-Isro≫, 31).

- Ayollarning ilm olishlari.
Rasululloh (s.a.v.): “Ilm talab etmoq har musulmon erkak va ayol uchun farzdir”, deb buyurganlar.
Payg’ambarimiz (s.a.v.)ning yana bir ayollari hazrati Zaynab (r.a.) ham o’sha zamonaning buyuk faqihi (huquqshunosi) edi. Madinada esa Binti Abi Salama (r.a.) fiqh sohasining bilimdoni edi.

- Ayollarning haqlari. Hazrat Payg’ambar (s.a.v.) aytganlar: “Ayollarning erkaklar zimmasidagi haqqi yaxshi taom va kiyim berishlaridir”.

- “Rasululloh (s.a.v.) bunday deb aytdilar: “Kimki Alloh taologa va qiyomat kuniga iymon keltirgan bo’lsa, qo’shnisiga ozor bermasin! Shuningdek, ayollar bilan doimo yaxshilikcha maslahatlashingizlar”.
 
Islomda ham yetarli haq-huquqlar mavjud, ammo nemis feministlari tashabbuslaridan so'ng bizning ayollar ibo-or belgisi hijob-paranjilarini olovga uloqtirdilar. Va nihoyat zamonamiz qiz-ayollariga boqing va fikrlang! Bizga 8 mart va uning oqibatlari nima berdi? Uni nishonlash arziydimi?
 BU BAYRAMGA ASOS SOLGANLAR  FOHISHALARDIR  .

Француз киз сабабли тавба килган аёл киссаси

Шайх Мухаммад Маснаднинг "Аллохга кайтган кизлар" рисоласидан Вадуд Ахмад таржимаси.

Мисрлик Сузи Мазхар йигирма йилдан бери Аллохнинг хак динига чакириш йўлида юрган даъватчи аёл. Унинг исми Аллохга кайтиб, тавба килган санъаткор аёлларнинг исмлари билан боглик, шунингдек, улар орасида Исломиятга даъват борасида анчайин ахамиятли ўрни бор. Сузи ўз тавбаси хакидаги киссасини шундай хикоя килади:

"Университетни адабиёт факулътети журналистика бўлимини тамомлаганман. Бувимнинг кўлида вояга етдим. Санъат устаси, артист Ахмад Мазхар амаким бўлади. Кўп вактларимни театр ва концертлар томошасида ўтказардим. Эркинлик ва хурлик деб аталмиш тушунча билан атрофимдаги хайвоний кўзлар олдида ўзимни жамолимни кўз-кўз килиб юрар эдим. Бувим менга каттик турмасдилар. Ота-онам хам шу каби эдилар. Ўзи кўпгина зодагон одамлар ва уларнинг фарзандлари шу каби хаёт кечиришади. Улар хайвонлар каби, балки, улардан баттарок бўлган турмушда яшашади.

Хакикатда, Ислом хакида унинг номидан бошка хеч нарсани билмас эдим. Лекин, мол-дунё ва обрў-эътиборли бўлсамда, менда бир нарсадан кўркув бор эди… Мен газ ва электрдан чикадиган ёнгинлардан жуда кўркардим. Аллох мени килаётган маъсиятларим туфайли бир куни ўтда ёндириб юборади деган гумон мени кўркитарди. Эртага Аллохнинг азобидан кандай нажот топаркинман деб ичимда ўйлардим. Баъзида, виждонимнинг бу каби маломатларидан кочиб уйкуга гарк бўлар, баъзида эса театр ёки кинога чикиб кетардим.

Вакти соати етиб, турмушга чикдим. Турмуш ўртогим билан "асал ойи" ни ўтказиш учун Францияга, Парижга саёхат килдик. Сафарда бир нарса мени эътиборимни тортди. Римда юрган чогимизда Ватиканда бўлгандик. Рим Папасининг музейига кирмокчи бўлганимизда, эшикбон эгнимга катта кора халат кийиб олишимни, акс холда киргизмаслигини айтиб туриб олганди… Улар ўзларининг бузилган диёнатларини мана шундай хурматлашади…

Шу онда пичирлаб, ўзимга савол бердим: "Бизга нима бўлди, Исломимизни шунчалар хурмат килмай, беэътибор бўлиб колибмиз??!"

Сунъий бахтиёрлигимнинг энг авжи кечаётган ўша кунларнинг бирида эримга, неъматларига шукрона рамзида Аллох учун икки ракат намоз ўкиб кўймокчиман, дедим. У: "Нимани истаётган бўлсанг шуни килишинг мумкин, бу сени эркинлигинг!!!" деди.

Бир куни узун кўйлак ва рўмол олдимда, Париждаги катта жомеъ масжидга кирдим…. Икки ракат намоз ўкидим…

Масжиддан чикар эканман, бошимдаги рўмолни ва узун кўйлакни ечиб, энди сумкамга солмокчи эдим, кутилмаган бир вокеа содир бўлди…

Олдимга кўк кўзли бир француз киз якинлашди. Бу кўзларни унутмайман… Бир умр унутмайман… Эгнида исломий либос-хижоб… Келиб, кўлимдан охиста тутди ва елкамга кўлини кўйиб, паст овозда:

"Опажон, хижобингизни нега ечаяпсиз?

Ахир, бу Аллохнинг буйруги эканини билмайсизми!!!" дея шивирлади:

Унинг бу сўзларидан донг котиб колдим. Кейин, ўзи билан бир неча дакикага масжидга киришимни илтимос килди. Рад этмокчи бўлдиму, лекин, кизнинг чиройли одоби, латиф муомаласи мени ичкарига киришга мажбур килди…

У: "Аллохдан ўзга илох йўк эканига гувохлик берасизми??… Ушбу шаходат калимаси - "Ла илаха иллаллох" нинг маъносини тушунасизми??… Улар факат тилдагина айтиладиган калималар эмас, балки, уни тасдиклаш ва унга амал килиш хам кераклигиничи??!" деб саволлар ёгдира кетди.

Ўша куни киз менга хаётдаги энг киска дарсни таълим берди… Калбим титраб кетди… Унинг сўзларидан хис-туйгуларим юмшаб, таъсирланиб кетдим…

Киска сухбатимиз нихоясига етиб, хайрлашар эканмиз, киз кўлимдан тутиб: "Опажон, динга (Исломга амал килишлик билан) ёрдам беринг…" деди

Масжиддан атрофимда нималар бўлаётганини сезмаган холда, ўй-фикрларимга кўмилиб чикдим .

Ўша куним эрим билан тунги клублардан бирида кунгилчоглик килиш учун жой буюриб кўйган эдик. "Кабаре" деб номланадиган то тонггача маишат бўладиган ушбу маконда эркагу аёл бирга раксларга тушишади. Улар мусика огушида, куй охангида аста-секин, бўлаклаб-бўлаклаб бир-бирларини кийимларини ечишади… Шармандагарчиликлар авжига минади…Худди хайвонлар каби, йўк, балки хайвонлар хам килмайдиган, килишга ор киладиган уятсиз ишлар у ерларда то тонггача давом этади…

Томоша килиб ўтириб, бирдан улардан нафратланиб кетдим… Залолатга чўмган нафсим улардан жирканиб кетди… Улардан юзимни буриб тескари ўгирилиб олдим… Атрофимда ким борлигини сезмай бошладим… Хаво етишмаётгандек бўлди… Эримдан нафас олиш учун ташкарига чикишимизни талаб килдим…

Эртасигаёк Кохирага кайтиб кетдим. Келасолиб, биринчи ишим Ислом билан танишиш бўлди. Гарчи мен шу вактгача дунё неъматларига бурканиб яшаган бўлсамда, хотиржамлик ва оромни билмай яшаганман. Лекин, ўша сакийнатни, оромни мен Исломга якинлашганимдан сўнг, намоз ўкиб, Куръон тиловат кила бошлаганимдан кейингина топдим.

Атрофимдан жохилий хаёт чекинди ва мен энди куну-тун Куръон мутолааси билан банд бўлдим… Ибн Касийр, Саййид Кутбларнинг тафсирларини топиб ўкидим. Хонамда ўтириб олиб, узун соатларни завк ва шавк билан китоб ўкишга багишладим…. Кўп ўкидим… Тунги ўтиришлар, кино-театрлар, маишатлар билан тўлган залолат хаётимдан хижрат килдим… Муслима аёллар билан таниша бошладим…

Аввалда, эрим хижоб ўрашим, уларнинг жохилий хаётларидан чекинишим, кариндош ва бошка эркаклардан ўзимни тортишим, номахрам эркаклар билан кўл бериб кўришмаслигим каби хатти-харакатларимга каттик туриб каршилик килди…

Буларнинг бари Аллох томонидан менга бўлаётган имтихон ва синовлар эди. Лекин, иймоннинг илк кадамлари Аллохга тўлалигича таслим бўлиш, Унинг кўрсатмаларига бўйсуниш хамда Аллох ва Росулини барча бошка нарсалардан ортикрок яхши кўриш билан кўйилади.

Кўпгина муаммолар бошимдан ўтди. Эрим билан ажрашишгача борай дедик…

Лекин…. Кичкинагина уйимизга Исломнинг киришини амр этган Аллохга хамд бўлсин… Аллох субханаху ва таоло эримни хам Исломга хидоят этди… Хозир у мендан кўра яхширок мусулмон кишига айланган…. Хозир у Аллохнинг Хак динига даъват этувчи мухлис кишилардан бири… Майли, мен уни шундай деб хисоблайман ва Аллохга бирон кишини мактамайман...

Касалликлар, дунёвий мушкулотлар ва биз дучор бўлаётган бир канча мусибатларга карамасдан биз хозир бахтиёрмиз… Биз бу мусибатларимиз дунёмиздагина эканидан ва шукрким, динимизда эмаслигидан жуда бахтиёрмиз…"

«Динорнинг кули, дирхамнинг кули халок бўлcин...».Бухорий ривояти.

«Кишининг бир отлик ўзи билан cафарга олиши мумкин бўлган микдордаги матоcи бўлcа, дунё хаёти учун шунинг ўзи унга кифоя килади».Табароний ривояти.

Одамлар факат тижорат, фойда, манфаат кетидан чопадиган бўлишди. Бу эcа Раcулуллох соллаллоху алайхи ва саллам cўзларининг иcботидир: «Агар одам фарзандига бир водий мол-дунё берилcа, яна шунча берилишини хохлаб колади. Агар иккинчи водийни хам берилcа, учинчиcини хам иcтаган бўларди. Одамнинг корнини факат тупрок тўлдиради. Аммо ким тавба килcа, Аллох унинг тавбаcини кабул килади».Бухорий, Муслим, Ахмад ривояти.

 


«Билингизки мол-дунёларингиз ва бола чакаларингиз факатгина бир фитна-алдовдир холоc».Анфол: 28

«Одамларга аёллар, болалар, туганмаcолтин-кумуш бойликлар, (киммат)бахоли отлар, чорва ва экин-тикинлар каби иcтак-хохишларга кўнгил кўйиш чиройли килинди. Холбуки бу нарcалар хаёти дунёнинг ўткинчи нарcаларидир. Аллохнинг хузурида эcа энг гўзал кайтадиган жой - жаннат бордир».Оли Имрон: 14

Яъни, бу нарcаларни — энг аввалида хотин, бола-чакани — яхши кўриш агар Аллох ва раcулининг тоатидан хам мўминга cуюмлирок бўлcа, уни дин учун кайгуришдан чалгитcа, бундай мухаббат мазаммат этилади. Аммо буларни яхши кўриш Аллохнинг тоатига ёрдам берcа, бунинг зиёни йўкдир, балки мактовли амалдир.

«Менга бу дунёдан аёллар ва хушбўйлик суюмли килинди, кўзимнинг кувончи эcа намозда килинди».Ахмад ривояти.

Акcарият одамлар оилаcи, бола-чакаcини деб харомга хам кўл уради, Аллохнинг тоатидан хам узоклашади.

«Фарзанд гам, кўркоклик, жохиллик ва бахиллик cабабчисидир».Табароний ривояти.

Хадиcдаги «Бахиллик cабабчисидир» деган ибора куйидаги маънони англатади: Агар инcон Аллох йўлида инфок (эхcон) килишни ният килcа, шайтон унга болаларини эcлатади. Кейин у «ўзгалардан кўра фарзандларим бу молга хаклирок, буни уларга колдираман, чунки у мендан кейин фарзандларимга керак бўлади»- дейди ва Аллох йўлида хайр-эхcон килишдан бахиллик килади. «Кўркоклик cабабчисидир» ибораcи эcа шуни англатади: Инcон Аллох йўлида жиходга чикишни ният килcа, шайтон унга яна фарзандлари тарафидан келади ва: «агар урушда ўлиб кетcанг, болаларинг етим, каровcиз колади» деб ваcваcа килади. Окибатда у жиходдан хам кайтади. «Жохиллик cабабчисидир» ибораcининг маъноcи: Ота нукул болалари гамида юриб, илм ўрганишга, китоблар ўкишга ва илм мажлисларида катнашишга вакт топмайди. «Гам cабабчисидир» дейилишига cабаб: Фарзанд бетоб бўлcа, унинг ота-онаcи бундан гамга ботади, бола отаcи кодир бўлмаган нарcани талаб килcа, ота бундан эзилади, улгайганидан cўнг итоатcиз бўлcа, ота-она cикилиши ва гам-аламининг чеки бўлмайди.

Албатта, биз оила куриш ва зурриёт орттиришдан кайтармокчи эмаcмиз. Макcадимиз факат шундан иборатки - биродарларимиз оила ва бола-чака ташвишидан ортмай колиб, дин гамини унутиб кўймаcинлар.

Мол-дунё фитнаси хакида пайгамбар соллаллоху алайхи ва саллам шундай дедилар: «Хар бир умматда (уни тоатдан чалгитадиган)бир фитна бўлади. Умматимнинг фитнаcи мол-дунёдир». Термизий ривояти.

«Бир пода кўй ичига кўйиб юборилган икки оч бўрининг шу подага келтирадиган зиёнидан кўра мол-дунё ва шарафга ўч бўлишнинг киши динига келтирадиган зарари каттарокдир».Термизий ривояти.

Шунинг учун Пайгамбаримиз соллаллоху алайхи ва саллам Аллох зикридан машгул киладиган даражада ризк талабида елиб-югуришдан кайтардилар ва оз нарcага каноат килишга ундадилар:

«Мол жамлашдан сизга кифоя киладигани бир хизматкор билан Аллох йўлида минадиган битта уловдир».Ахмад ривояти.

Яъни мол тўплашга кизикманг. Чунки кўл оcтингизда биргина хизматкор ва cиз Аллох йўлида жиход килиш учун минишга керак бўладиган бир дона улов бўлcа шунинг ўзи етарли бўлади.

Раcулуллох соллаллоху алайхи ва саллам мол-дунё тўплашга ружу кўйганларни огохлантириб: «Мол-дунё тўпловчиларга вайл (халокат)бўлcин, молни ўнгу-сўлига, олдию-оркасига мана бундай кил (иб таркат)адиганлар бундай мустасно» - дедилар.

 

 


«Уларни кўяверинг, (майли)еб-ичиб, фойдаланиб колcинлар ва орзу-хаваcларига машгул бўлаверcинлар. Баc, якинда (бу килмишларининг окибати нима бўлишини)билиб олурлар». Хижр:3.

Алий розияллоху анху айтганлар: «Мен cизларнинг хавои нафcга эргашиб орзу-хаваcга берилишингиздан кўркаман. Зеро, хавои нафcга эргашиш кишини хакдан тўcади, орзу-хаваcга берилиш эcа охиратни унуттиради».

Cалафлардан ворид бўлганки: «Тўрт нарcа бахтcизлик аломатидир: кўзнинг куриб колиши (яъни йигламаcлик), дилнинг котиши, орзу-хаваcга берилиш ва дунёга тўймаcлик».

Орзу-хаваcга берилиш кишини тоат-ибодат килишдан эринтиради, гунохларидан тавба килишни пайcалга cолади, дунёга рагбат уйготади, охиратни унуттиради ва калбни тош котиради. Чунки калб юмшоклиги ва муcаффолиги ўлимни, кабрни, cавоб ва азобни хамда Киёмат дахшатларини ёдга олиш билан бўлади.

Ким орзу-хавасга берилмаcа, гами хам камрок бўлади, калби хам ёришади. Ўлимни ёдига оладиган инcон тоат-ибодат йўлида кўпрок харакат килади.

 


Хаддан ошик кўп еб-ичиш, кўп ухлаш ёки акcинча, тунларни ухламаcдан бекорчи гаплар билан ўтказиш калбни котирадиган амаллардандир.

Кўп ейиш зехнни паcайтиради, баданни Аллохга итоат килишдан танбаллаштириб кўяди ва инcондаги шайтон юрадиган йўлларни озукалайди. Ким кўп еcа, шунга яраша кўп ичади хам. Натижада кўп ухлайди ва катта-катта cавоблардан курук колади.

Кўп гапириш дилни котиради, одамлар билан хаддан ортик кўп аралашиш нафcни хиcоб-китоб килишдан тўcади.

Расулуллох соллаллоху алайхи ва саллам марахамат килганларки:«Кулгуни кўпайтирманглар, чунки кўп кулиш калбни ўлдиради».Ибн Можа ривояти.

Шунингдек вактни иcроф килиш Куръон кайтариклари хам, иймон наcихатлари хам фойда бермайдиган каттик дилни вужудга келтиради.

Бу хуcуcда яна кўп гапириш мумкин. Бирок динига гаюр-куюнувчи ўкувчиларимиз учун шу миcолларнинг ўзи хам етарли бўлади деган умиддамиз. Зеро окил кишига биргина ишоранинг ўзи хам кифоя.

Аллох таъолодан калбларимизни поклашини, бизни нафcларимиз ёмонлигидан cаклашини cўраймиз.

Hidoyat yo’li
Bir yigit shunday hikoya qiladi: “Juma tongida onajonimning: “Bugun muboar kun, vaqtli turib ibodatingni qilgin”, degan ovozida uyg’onib ketdim. O’rnimdan turarkanman, ko’rgan tushimni eslashga harakat qildim. Tushimda mashinani tez haydab ketayotgan emishman. Birdan ro’paramdan ikkita yo’l chiqdi. O’ng tomondagi yo’ldan shundayin bir nur taralardiki, hayratda qoldim. Qay tomon yurishni bilmay turganimda onajonim uyg’otib yubordilar. Namozdan keyin nonushta qilgach, ishga jo’nadim. “yahshi borib kel, o’g’lim! Doimo ALLOHni yod et. Hech esingdan chiqazmaginki, doimo U Zot sening madadkoring bo’ladi”, deya fotiha berdi onam.
Boshlig’im Bahtiyor aka juda jiddiy, salobatli kishi. Birinchi ko’rganimda u kishining oldilarida ozgina dovdiradim ham. G’alati odam ekan, birovni hafa qilmaydi, maqtamaydi ham. Nima demoqchi ekanini ko’z qarashidan bilaman. Yo’lda ketar ekanmiz, Bahtiyor aka peshin payti uchrashuvi borligini tayinladi. “Ho’p” deyishimga qaramay, meni “Bugun juma, ho’jayinni uchrashuvga olib borsam, juma namoziga ulgurmay qolaman, endi nima qildim?!”, degan o’y qiynay boshladi.
Belgilangan uchrashuvga boorish uchunketayotganimizda oldimda turgan manzarani ko’rib, hayratdan yoqa ushladim: “Axir, bu tushimdagi yo’llar-ku! O’ng tomondagisida masjid, to’g’rida keti ko’rinmas yo’l…”. odamlar masjid tomon oqib ketayotir. “ALLOHim, menga madad ber! Nima qilay, moshinani masjid tomon buraymi yoki ho’jayinni manzilga olib boraymi?!” “Yo Parvardigorim, O’zing meni qo’lla”, deya moshinani masjid tomon burdim. Bahtiyor aka hayron bo’lib: “Qayoqqa yurding, to’g’riga ketishimiz kerak-ky?”, dedi. Men: “Bahtiyor aka, bugun juma, shundoq juma namozini o’qib chiqay”, deganimni bilaman, u kishining rangi o’zgarib ketdi: “Jinni bo’lganmisan, soat birda muhim uchrashuvim bor”. Bor kuchimni to’plab: “Bahtiyor aka, manam kalit, men jumaga kech qolmay”, degancha masjid tomon yugurdim. Yelkamdan tog’ ag’darilganday yengil bo’ldim, ta’riflashga til ojiz.
Azon aytildi, safga qo’shildim. Ko’zlarim hech narsani ko’rmas, quloqlarim eshitmas edi. Xuddi Robbimning qarshisida yolg’iz turgandek edim. Bu halovatni tushuntirib berish qiyin.
Namozdan so’ng ko’zlarimda yosh bilan duo qildim: “Ey ALLOHim, meni hech qachon ikki yo’l orasida qoldirma, O’zing to’g’ri yo’ldan adashtirma! O’zingdan boshqaga muhtoj qilma!”
Duodan keyin o’zimga kelib, sal narida o’tirgan kishiga ko’zim tushdi. Qo’lidagi uzuk tanish edi. Hayajon ichra uning yuzlariga boqdim. Ne ko’z bilan ko’rayki, u boshlig’im Bahtiyor aka edi. Juma ayyomi bilan qutlab, meni quchog’iga oldi…
Madina Zaipova tayyorladi

(“Musulmonlar taqvimi”ning 1427 (IV) sonidan olindi)

Қирқ йилдан бери саратон (рак) касалига йўлиққанларни даволайман. Бу вақт мобайнида турли ҳодисаларга дуч келдим. Шуларнинг ичидан 1976 йили содир бўлган бир воқеани ҳикоя қилиб бермоқчиман.
Бош шифокорлик пайтимда Сароб исмли ёш беморим бўлиб, кўкрак ракига йўлиққан эди. Уни шахсан ўзим даволардим. Қисқа муддат ичида, Аллоҳнинг изни билан, аҳволи яхшилана бошлади. Фақат у камида беш йил ўзини қаттиқ парваришда тутиши керак эди. Тўрт йил ўтиб, Сароб Измирга бориб келишни истади. Қиш ойи бўлгани учун самолётда кетиш шарти билан рухсат бердим. Афсуски, у чипта ололмасдан, автобусда йўлга чиқибди. Бунинг устига, автоҳалокат туфайли олти соат совуқда туриб қолибди. Ҳеч қанча ўтмасдан, касаллик суяк ва ўпкаларига тарқаб кетди. У метостас (касалликнинг бошқа аъзоларга ёйилиши) сабабидан умуман юра олмас, ўпкасига доимий кислород жиҳозлари қўлланар, шунинг учун гапириши ҳам қийин эди. Бир сафар уйига борганимда: «Доктор... Мен сиздан... жуда хафаман», деди у. «Нима учун?» деб сўрадим. «Сиз... диндор одам... экансиз... Нега менга ҳам... Аллоҳни, ўлимни, охиратни, тушунтирмадингиз?»
Диний ишончлари заиф эканини билганим учун унинг бу саволидан бир оз шошиб қолдим.

Унинг кўнглини олишга, хафа қилмасликка ҳаракат қилиб: «Докторларга боғланиш осон, пулини берасану истаган муолажангни олаверасан. Аммо иймон муолажасини чин дилдан исташинг керак», дедим. У, истайман, деган маънода бош ирғади. Шундан кейин умидсиз тиббий муолажанинг ёнига шифобахш иймон муолажаси қўшилди. Мен ўргатаётган иймон ҳақиқатларини у бутун вужуди билан тинглар, ора-сира саволлар сўраб турар эди.
Вафотига бирор ҳафта қолганида: «Доктор, – деди, – Мен... ўлаётганимда нима дейишим... керак?» «Сенинг ҳолинг ўзингга хос. Калимаи шаҳодатни келтириш сенга узунлик қилади. У онни сезганингда «Аллоҳ, Муҳаммад», дегин, кифоя», дедим. У табассум билан бош чайқаб қўйди.
Оғриқ кучли бўлгани учун Саробга давомли равишда «морфин» қилардик. Орада сафарга кетиб қолиб, бир муддат уни кўра олмадим. Қайтиб келганимда онаси қўнғироқ қилиб: «Сароб бир ҳафтадан бери «морфин» қилдирмаяпти», деди.
Тезда уйига бордим ва нима учун укол қилдирмаётгани сабабини сўрадим. Олган жавобимни эса, ҳалигача унутолмайман, эсласам титраб кетаман: «Дорининг таъсири билан ўлимга уйқуда дуч келсам ва: «Аллоҳ, Муҳаммад», дея олмай қолсам-чи?» деди у. Ўшанда жума куни эди, унинг сешанбага қадар яшашига ишора сездим. Эртаси куни унга: «Ҳеч қўрқма, – дедим, – бемалол укол олишинг мумкин». Сароб бу учрашувимизда охирги саволини берди: «Доктор, Азроил... менга қай... шаклда кўринади?» «Қизим, у бир фаришта. Ҳеч сиқилма, сенга жуда чиройли кўринишда келади?» дея таскин бердим. 

Сешанба куни Саробнинг оғирлашганини эшитганим заҳоти уйига йўл олдим. Лекин етиша олмадим. Оиласи бутунлай паришон ҳолатда эди. Фақат уни узоқ муддат парваришлаган диндор бир аёл қариндоши тик турган эди. Мени кўрган заҳоти ёнимга келиб: «Доктор, бу уйда бир оз олдин мўъжиза содир бўлди. Сароб кислород жиҳозини ечиб отди ва «Ўрнингдан қимирлама», дейишимизга қарамасдан, туриб таҳорат қилди, сўнг икки ракъат намоз ўқиди. Бутун уй аҳли қотиб қолдик. Кейин эса калимаи шаҳодат келтирди. Жони узилишидан олдин: «Докторга айтинглар, ўлим фариштаси у айтганидан ҳам гўзал экан», деди», деб унинг сўнгги онларини гапириб берди...

Ўлим фариштаси келганида ғафлатда қолмаслик учун «морфин» қабул қилмай, қаттиқ оғриқларга ҳам бардош берган бир инсонни Аллоҳ ёлғиз ташлаб қўймади, бу дунёнинг эшигини табассум ила ёпиб, у дунёнинг эшигини табассум ила очиш неъматини ато этди.
www.muslimaat.uz

Nafaqa yoshiga etgan usta bir duradgor inshoat mudiriga nafaqaga chiqish istagi, qolgan umrini turmush o'rtog'i bilan oila davrasida o'tkazish niyati borligi haqida so'z ochdi.

Uzoq yillar davomida shirkatning ravnaqiga o'z hissasini qo'shib kelayotgan duradgor yahshi namunali, faxrli hodimi bo'lganligi uchun inshoat mudiri undan hech ayrilishni istamas edi va unga ohirgi marta bir yahshilik qilishini so'rab, bir uyning qurilishida ishtirok etishini iltimos qildi. Usta ham uning taklifini qabul qildi va ishga kirishib ketdi. Ammo u ishga ko'ngildan kirishmagan edi. Uning ishga ko'ngildan yondashmaganligi ishlatgan asbob-uskunalarining sifatsizligidan, eshik-rom va pollariga ishlatilgan yog'ochlarining qurimagan xo'l yog'ochligidan ma'lum edi. Ishni tezroq bitirib nafaqaga chiqish payida bo'lgan usta uzoq yillar ishlab kelgan kasbini shu holda yakunladi.

Qurilish bitgach mudir uyni ko'zdan kechirish uchun kelibdi va uyning kalitini usta duradgorga uzatib "Bu uy seniki. Senga bu uy bizdan hadiya" dedi. Kutilmagan bu hadiyadan usta hayratlanib lol bo'lib o'zini yo'qotib qo'yidi. Qilgan ishidan uyalib juda hijolat qilar edi.
Koshki uyning o'ziniki bo'lishini bilganida edi ishga shunday yondashmasmidi.

Bu xolat bizlarning hayotimizda ham bordir. Kun sayin o'z hayotimizni qurib bormoqdamiz. Ammo ko'pincha qo'limizdan kelsa ham, imkoniyatimiz bo'la turib juda ham oz g'ayrat ko'rsatamiz. Natijada hayratga tushib, lol qolib o'zimiz qurgan uyda yashashimizni tushunib yetamiz. Agar imkoniyat berilsa qurgan uyimizni ko'ngildan, bor kuchimizni sarflab o'zgacharoq qilib qurishga g'ayrat qilar edik. Afsuski bu lahzalarni qaytarib bo'lmaydi.

Usta duradgor sizsiz. Har kuni bir mih qoqasiz, bir tahta qo'yasiz yoki bir devor tiklaysiz. Bir zot aytganidek "hayotingiz bu o’zingizning musavirligingizdir."

Bugungi harakatlaringiz, mulohazalaringiz erta yashaydigan uyingizni quradi. Shunday ekan uni aql ishlatib puxta quring..

F.M

ASSALAMU ALEYKUM QADRLI DINDOSHLARIM! kishining ALLOHni va uning PAYGAMBARIni sevishi-ularga itoat etishi,amrlariga ergashishi demakdir.ALLOHning,uz bandasini sevishi esa,unga noz-nematlar ato etishi ,siylashi,uni afv etishi demakdir.-banda,haqiqiy komillik yolgiz ALLOHga oid ekanligini,uz nafsida yoki boshqalarda kurinadigan komillik esa yolgiz ALLOHdan kelishini idrok etayotganda ALLOHni sevgan buladi.bandasining bu idroki uni ALLOHga yaqinlashtiruvchi ishlar qilishga yetaklaydi.ALLOHning lutfi bulmasdan bir kimsa unga yetisholmas.ALLOHga yetishishning yuli uning ROSULI XZ.MUHAMMADAga tobe bulishdir.ALLOH sevgisining alomati QURON sevgisidir.QURON sevgisining alomati PAYGAMBAR sevgisidir.PAYGAMBAR sevgisining alomati uning sunnatiga va guzal ahloqiga tobe bulmoqdir.sunnatga tobe bulishliklarning alomati oxirat hayotini unutmaslikdir.oxirat hayotini unutmaslikning alomati dunyoga hirs quyishdan,haromva gayrimashru daromad yigishdan qochishlikdir.