Откройте свой Мир!

Акын болу аркймнин арманыма. Осындай тауелсйз ел заманында. Шындыкты жазатын тек каламыда."Мен осы акын бола аламын ба"? Жас келер жыр окыса жанарына. Жазатын осы заман талабына. Осындай дуалы ауыз казагыма. "Мен осы акын бола аламын ба"?  Жырлайтын бала аке ананыда. Косатын асем анге даланыда.Акылды парасатты арй атакты. "Мен осы акын бола аламын ба"? Мен кйрембе акындар кауымына. Болмаса Базар-шолан ауылыма. Алде бул тек меним арманым ба? " Мен осы акын бола аламын ба"?.............

Сен.....Жырактасын......Ел аман-журт тыныш дейдигой....тынышы-тыныш.....Апкен аздап тынымсыздау:)"Атырауга" басылган жырларынды окыдым да сени унсиз уктым....Махамбетте сен кеткели бирнеше сайыс баска да окулар болды....Сени коргим келди..баргым келди... бармадым..."ИТ"- олсе шошканын уретиндигиндей...арким озинше кунин корип жур......................................."Куйттай кыз" байланыста бол.....Арманын орындалсын.....Жаналыктар жагымды жетеди....!Енсенди тиктеп устап жур!!!!Бетиннен суйдим! МАХАМБЕТТИН ЕНБЕКШИЛИНЕН ЕРКЕ АПАН:)

Замана-ай, неткен замана-ай...
Кезіп жүрміз өмірді,
Бірі бірге жолшыбай -
Өзгеге десе, өзімшіл
Жай бір босқыл таныстай
Бірі бірге жан достай -
Айырылмас күні қос қанат
Әлпештеп сені бағар да
Өзің үшін жан қимай
Алдыңнан сенің шығар да
"Алтыным!" деп ардақтай,
Бойыңда болса егер кінарат
Елемес соны қамығып
Сыртыңнан айтпас өсекті
Іш-кеудесі тарығып
Сұрамас та еспеті
Игі етсе - іждағат
Өзіңе төгер ықыласын
Өзіңе сыйлар ілтипат
Қасыңнан сенің қалмайды
Бойыңнан кетпес сағалап
Арыс пенен Боралдай -
Егіз сулы өзендей
Сылдырап ақса жағалап,
Арым деген арысың -
Егіз жаны өзіңдей
Сылдырлап күлер, бір ғажап
Қиянаттан тасалап
Өткінші жалған дүнияда-ай
Өзіңмен өтер жарасып
Ұмытпас сені, ұзамас
Мәңгі болар қолқанат
Осынау жаһан-жапанда
Таптырсаң егер сен оны -
Артылмас байлық, шіркін-ай!
Арман-ай десе - арман-ай!...
Замана-ай неткен замана-ай!..

Mercy

Табиғатта...
Айдын шалқар жағасы
Қиқулап ұшқан қу мен қаз
Бір қазақтың баласы
Шалқайып жатты бір сабаз.
Шашын баяу тербетіп
Саяның салқын қоңыры,
Құлағын ояу сергітіп
Жылқы ойнас добыры.
Иен дала шұбырған,
Қызыл мия, жауқазын -
Жалған дүния базары -
Көзді шалып, құбылған...

Ғайбат ғалам - көркем көрім,
Жалғызымсың -
Мағжарға салар жалғыз төрім,
Таразымсың -
Есеп берер өмір жолым...

Табиғатта...
Айғыр-дөнен шабыс-тайын
Қалың кілем қамыста,
Зырылдап өтпек өмір-дейін
Сылдырлап аққан өзенде,
Қарбаласқан халық-тайын,
Құжынасқан балықты
Дәрия-фәни бойында
Үміт тіккен бақытты -
Ода қалған бір шара
Жантайып жатып аулады
Қазақтан қалған бір бала...

Mercy

Толғауы

Тәңірім жарылқасын,
Бала-шағаң үйлі-баранды болсын,
"Баран" болмасын, мал болмасын,
Алаштың хас асылы болсын!
"Баран" болған жағдайда,
Күйсеген аузы - шөп-шалам
Жұтқан нәрі - нашасы,
Ішкен асы - боқ-зәрі
Киген киім - жәлем-қап
Айтқан сөзі - балағат
Әкесі болсаң - ар-намыс
Анасы болсаң - ұждан-ұят
Бабасын айтса нанғысыз -
Өкінесің несіне,
Жамандаса жамағат?!

***

Батасы

Интернет үйден кетпесін!
Астыңдағы тұлпарың, о да жүйрік арғымақ
Арып-ашып тозбасын, қайткен жерге тасысын
Қалтаңда ақша бітпесін,
Соткаңда фото өшпесін
Қалың майлы сорпаны, шөп аралас ішкесін,
Ішкен кейін, сүт жұтып, сүттен кейін қияр жеп,
Одан да ішің өтпесін!
Қасыңдағы аруың - жігітке бітер арзуы
Мәңгі саған жолдас боп,
Қиын-қыстау заманда, өзің үшін жан қимай
Қуанышты базарда саған ортақ жар болғай
Жары болсаң жігіттің -
Апталған алтын алқасы,
Жарылқап Жаппар сыйлаған
Бағасы жетпес қос жұбы,
Асыл ару, жалғызын
Төлегендей Жібекті -
Әлпештеген ханымын
Мәпелеген жұбайын
Еркелетсін, жұбатсын,
Қолдау, қанат, қамқор боп
Алақан жайып ұстасын.
Не берсе де, - оңымен
Бергенге шүкір айтайық
Зымиян залым заманда
Қасиетті бабалар - әруағын қастерлеп -
Өсиет айтып қалдырған
Өнегелі жолынан, оңды-солға ауымай
Нық қадаммен басайық,
Есенді-аман болайық!

Mercy

Күз келді...
Жабықтым, сұқсиған, сықырлаған Ауа қарттың
Мейірімсіз, ұсқынсыз қатал лебі
Жабырқатты, ентіктірді жанымды,
Көңілім қашты, қаяу басты
Сарғайып ұшып кеткен жапырақпенен,
Қиқулап жылы жаққа үйір тіккен құстарменен,
Жөнеліп, жауған салқын жаңбырменен
Арман қашты, жан да қашты...
Күздігүні...
Қалың бұлт, көкті жауып, сұс рай тағып,
Айнала жым-жырт, тірі жансыз
Сатушы кемпір ғана бүкіреніп, бүркен қағып
Жәудіреп, жәутеңдеп отыр, - о да байғұс,
Жылт етіп, бір кезде, күн сәулесі
Аспанның қара-ала азасын белден жарып,
Шұрайлы шапағатын жерге шашты
Жайнады, құлпырып кетті дала да, мен де
Ендеше, көңілім тоқ...
Өзгелер күз күйсігін сүйседағы
Мен үшін, "Күнімсің", "Сәулемсің" -
Бұл жалғанда сеннен артық жылу жоқ!

Mercy

Қызарып барып күн батса,
Еске аламын нәзік сөзіңді.
Арайланып нұрлы таң атса,
Еске аламын мөлдір көзіңді.
Ақша бұлттар көшіп жатса,
Еске аламын сенің өзіңді.
 
Сырласқан ғашықтар көрсем,
Еске аламын өткен кезімді.
Көлде жүзген аққулар көрсем,
Еске аламын сендегі сезімді.
                   Тельман Салықов
                      9 12 04

Сезімнің сөндіріп шырағын...

Сезімнің сөндіріп шырағын,
Кеткеннен ақыры не таптың.
Жоқтайақ өзіңсіз тұрағым,
Құрбаны болдым ба нахақтың.

Басылмас жүректің толқыны,
Сұлуым өзіме тұрақта.
Қателік кетіпті ол күні,
Айталмай қалдым мен бірақта.

Алауын сөндірме жүректің,
Қолыңнан ол сенің келеді.
Сабындай қысқа бұл күректің,
Өмірдің көп бізге берері.

Келгенде сол күні ертерек,
Қателік кетпес ед менненде.
Куәсі сол күннің бәйтерек,
Анықтау біледі сенненде.

Өзіңді тұрғанда тосып мен,
Көрінді бір ару ұзақтан.
Көрмеген көп жылдық досыммен,
Сол сәтте айқасты құшақта.

Толқынын жүректің тулаған,
Өзіңсіз жартылай сезбеймін.
Көргенде топ қызды шулаған,
Ішінен бейнеңді іздеймін.

Сабырым барады алыстап,
Суыпта барады тұрағың.
Кетпеші бір өмір алыстап,
Сезімнің сөндіріп шырағын...

 


 


Түсіме  ендің  (иа,сен
ғой)  тағы  бүгін!


Көзім  естіп 
тұр  деймін  сағым 
үнін.


Сол  сағымнан 
сен  шықтың,сәл  күлесің;


Енді  қашан 
ашылар  бағы  мұның-


деп  күледі.


Бұл  кімнің 
әңгімесі?


Есімде  жоқ.


Әйтеуір  теңіз 
деймін.


Сол  теңізден 
сені  емес, «Оны»  іздеймін.


Сол  адамды 
сүйемін!


(Сен  күлесің!)


-Мен  ол 
жаннан  мәңгіге  қол 
үзбеймін!


Сезімге  адал 
адаммын!


Сен  білесің!...


 


 


 


 


-Қойшы-дейсің-мен  саған 
бақыт  тілеп


жүрген  жанмын,шаршатып  уақыт -түнек!...


Жылап  тұрған 
күйіңде  сәл  күлесің,


Миыңдағы  бір 
тамыр  артық,білем.


Сөйтіп  тұрып 
жоғалды  әлгі  елесің.


 


 


 


Оянып-ап  ойладым 
өзің  жайлы.


Үйге  айтуға 
таппадым  сөз  ыңғайлы.


Мен  басқаға 
ғашықпын.


Ендігі  әрі.


Бола  қоймас 
мен   үшін 
сезім-Қайғы.


...Сол  адамның 
сүйемін  мендік  әнін!


 


 


 


 

Анашым-ау...


Анашым-ау қымбатсың ғой сен маған


Тәрбиеңнен тәлім алған мен балаң


Жұмақ кілті іздемей-ақ табылған


Табаныңа татымайды кең ғалам


 


Өзің барда артар менің айбыным


Өміріме шуақ шашар ай нұрың


Дүниенің тәрк етем бар байлығын


Қабағыңды баспау үшін қайғы, мұң.


 


Бар ғұмыры жалғасатын баламен


Ана деген дара қуат, дара әуен


Аналардан бар ма асқан асыл жан


Бесігіне сыйып кеткен бар әлем


 

 


Шалқасынан  туған 
екен  Ай  мына,


Болжау  қиын  бақыт  па,әлде 
қайғы  ма?


Менің  ойым 
сені  көру,тілдесу,


Соны  ойлаумен 
дал  болады  күнде 
есім.


 


 


Иә,солай  сені 
көру  бар  ойым.


Бітпес  болды 
мұң  бастаған  қара 
Ойын!


Сен  де 
күнде  қайғырасың,білемін,


Ол  дертіңнің 
табар  дейсің  кім 
емін?!


Мен  де 
күнде    «мұңаямын»... күлкілі...


Ол  дертімнен 
құтыламын  бір  күні!


Бірақ  мүлде 
кетпейтіні  көңілден,


Сенің   жалғыз өтетінің  өмірден.


 


Кешір  мені.


 

Ей ,Тобыл!

(Қызды құтқарам деп Тобыл өзеніне батып кеткен досымның әруағына бағышталады.)

Ей,Тобыл ер мақтаған, ел мақтаған,
Құтырған толқыныңды жел мақтаған.
Құрғыр-ау,
қылмысыңды білермісің -
Бұлақтың көзін жаптың жер жаппаған!

Ол бұлақ -мөлдір мінез досым еді,
Қу тағдыр неге сонша өшігеді?!
Жұттың-ау қызғаныштан, ерік бермей,
Өмірден бар көргені осы ма еді?!

Сен неткен көрген жанға ажарлы едің,
Жырым да өзің едің жазар менің.
Бірақ та қателестім -
сен екенсің
сол күні айдап келген ажал желін.

...Өтінем, ол досымды қайтар маған -
Жан сырын ел естісін айта алмаған!
Тұншығып түнегіңе баратқанда,
Тұрды ма күлім қағып сайқал-жағаң?!

Булығып өз арнаңа сыймадың да,
Сұмдыққа бар күшіңді жинадың ба?
Тау- шыңдай талаптанған өрен үшін,
Тамшыңдай ғұмыр жолын қимадың ба?

Бөленсін әруағы шолпы -нұрға,
Қашанда тұрар биік ол тұғырда.
Қу бетін қызартпады қамыс-құрақ,
Кешірім сұрамады толқының да.

Білмедім, досым үшін өкпең неде?..
Еске алып қарайлаймын өткенге де.
Құрғыр-ау, қара мұз боп жатпадың ба,
Мейлі жаз, мейлі күз бен көктемде де!

Сыймасаң сыйма өмір арнасына,
Ақталар жайың бізге бар ма сірә?
Ей,Тобыл сен бәрібір жауаптысың,
Досымның Анасының әр жасына!
Авторы; Саят Абенов

Мектеп кезінде әдемі өлеңдерімен талайдың таңдайын қақтырып, кейін тұрмыс жағдайымен өлең өлкесінен алыстап қалған құрбым Айдана Құсайынованың өзімде сақталып қалған бір өлеңін назарларыңызға ұсыбақпын.

Аз уақыт мен мастанған түлкі елес,
Соны да шыныменен мен қимадым.
Сен менің жанарыма күлкі емес,
жас сыйладың.

Келеңсіз кезеңдерде көңілімнің,
Деніне демеу болған Сері жігіт.
Түсірді бүгін әлсіз күйге міне,
Қалмады тегі, үміт.

Сенсіз-ақ шын бақытқа бөленер ем,
Сен бірақ қақпан салдың қарсы алдымнан.
Қашанғы байлауыңа көне берем,
Байғұста не кінә бар текке алданған.

Өмірім өксікпенен өтер бәлкім,
Сен болсаң, қайта ғашық бола аласың.
Көз жасым тыным бермей саған әр күн,
Бақытсыз ораласың.
Осылай!

Телефонның құдіреті


 


           Түн келіп тереземді қағып тұр.  Ар жағынан Ай сығалайды. Қолымда телефон,
экранға телміріп отырмын. Енді бір-екі секундтан соң телефоным шырылдап қоя
беретін секілді...


Міне, міне...


Енді бір секунд... Содан
соң құлағыма жағымды қоңыр даусыңыз...


Жоқ!


Бұ құрғырыңда үн жоқ!
Жерге алып ұрсам ба?!


          Жүрегім еркіме көнбей дүрсілдеп барады, жоқ
әлде мына бөлме дірілдеп тұр ма? Солай болар!


Далаға шығып ауа жұтпасам
болмас... Құр үміттің қақпаны сүйкімсіз телефонымды тастап кетейінші. Бәрібір
соқпайтынын біліп тұрмын ғой. Иә, тастап кетейін.


Мүмкін, телефон шалып
қалар, ә?


Жоқ! Тастап кет!


Жәрайды!


   Киініп тысқа шықтым. Қалтырап барамын! Ескі
әдетіммен Айға қараймын, мені жұбатар ма екен?... Жұлдызды қарашы! Төгіліп тұр-ау
аспанның жақұты...


Бұл өзімді алдарқатып
тұрған түрім... Менің бар ойым үйге қалдырып кеткен телефонда.


Дыбыс шығатын тәрізді ме?
Телефон емес пе?


Әй, сен де бір!


Жоқ! Күтіп жүрген жоқпын!
Жәй... Телефонымды жаныма алайыншы, мүмкін біреулер іздеп қалар. Иә, кеше
баспадағылар хабарласамыз деген...


Түн ортасында?...


     Асығыс үйге кіріп, бөлмеме зуладым. Ішімде
бір сұрапыл. Аяғым артқа тартатындай ма? Құд-дай-ай!!!


Туһ, жеттім-ау!


... Жүрегім тоқтап қалды.


Тоқтаған жоқ! Безілдеп
жатыр...


Бұл Екеуміз тыңдайтын ән
ғой... жүрегімнен ойнап жатыр ма?


Т-т-те... Телефооонннн!...


-         
?...


-         
...


Үнсіздік!
Күрсіністер...


(Ғасыр
өтіп кеткен тәрізді)


Ақылым
істен шығып, еркім еркіне кетті білем... Еңіреп   жылап жібердім.


-         
Жыламашы, Күнім!


-         
...


-         
Мен сені Сүйемін ғой! Кет демеші! Кете алмаймын!


-         
Кеш...


Кешшшшш...


Ке-ші-рі-ңіз!


-         
Мен сол жердемін...


Тыңқ-тыңқ-тыңқ...


      Сүрініп-қабынып жүгіріп келемін. Аяз әсер
етер емес. Ештеңе ойлауға шама жоқ! Жүгіріп келемін! Өзіме үйреншікті
мекенге....


Иә!
Сол орында тұр екен!


Тұр
екен!


Уақыт
та есімде жоқ...


Есімді
жиғанда мен оның құшағында... Егіліп...


Таң
білініпті.


Телефон?


Жә...


Жүрегімде
тыныштық орнады...


Рахмет,
саған, ТЕЛЕФОН!



 

Саган сенип
калдырган.    

 ...Алшан баскан халкымнын, 

Улан байтак жери бар.  

Асырар унин данкымнын, 

Ер сыйлаган ели бар.   



 Калдырган кылып аманат,  

Бабалардын тили бар. 

Жер уйыктай жери бар, 

Карагым муны билип ал.    



Билсин сенин затынды, 

Бабалар изи балдырган.  

КАЗАК-деген атынды,  

Саган сенип
калдырган.           

    Серик Серикбай-улы, «Онеге» китабынан

                                     


Егемендик
тойымыз     

Бас мереке тойымыз,

Егемендик алган кун. 

Арайлап атып ак таным,

Конилге шаттык салган кун.  



 ...Элемге кетип атымыз,

Кок жалау желбир каккан кун.  

Энимиз шарлап элемди,

Ел танбамды таккан кун.

    Серик Серикбай-улы, «Онеге» китабынан            


 


Тэуелсиздик
мейрамы.

...Бодандыктан кутылып,

Егемендик жеткен кун.

Ата-бабам коп кутип,

Жете алмастан кеткен кун.



Бул куниме жеткенше,

Не бир заман откен кун,

Бостандыктын шашуын,

Тобемизден токкен кун...

Серик Серикбай-улы, 'Онеге' китабынан


 


Дүние өтер-кетер.

 Білгенді
үлгі етпей тұрам қалай,

Жақсының үйі-мешіт, жаны-сарай.

Қолынан келгенінше жақсылықты,

Ерінбей өнеге еткен жанға талай. 



 Қуантқан
адамизат бар баласын,

Бұл өмір қызықтары қандай балдай.

Кей кезде түсінбейсің, таң қаласың,

Жұтқызар бар ащыны заман зары-ай. 



 Кейде
бір қиналғанда зар боласың,

Жылы сөз, пебіз айтар жан табалмай.

Кей кезде көңіл шалқып бір толарсың,

Көңілің қуаныш лебін бір басалмай. 



 Өмірден
жақсы-жаман бәрі де өтер,

Шыдарсың тек әліптің артын бағып. 

Жалғанда бір Алла-деп өмір сүргін,

Күнәдан алмағайсыз бетке жағып. 



Дүние
өтер-кетер шолтаң қағып,

Өмірің су секілді зырлайды ағып. 

Кетерсің бұл жалғаннан бір күндері,

Ақ бөзді орап киіп, басқа тағып. 

Серик Серикбай-улы






Казактын келиндери.    


Курметти асыл жандар,


Казактын келиндери. 


Туздыгы секилденет,


Омирде, елимдеги.   


 


Асылы адамзаттын,


Казактын келиндери.   


Гүлине тенер едим,


Бар асыл жеримдеги.   


 


Урпакты жалгастырар,


Казактын келиндери.  


Кылды енбек адам ушин, 


Ешкашан еринбеди.   


 


Казактын келиндери,


Мине әжем торимдеги. 


Бар жанга қурмети зор,


Кеменгер елимдеги.  


 


Казактын келиндери,    


Байкалар керимдіги. 


Бет ашкан жана гана, 


Шашылып коримдиги.   


 


Казактын келиндери,


Жап-жас жан оримдейди. 


Шаркаттын астында отыр,


Бет-жүзи коринбейди.    


 


Жасырып жамандыкты, 


Жақсыга еликтетер. 


Казактын келиндери, 


Бастарын бирикти етер.  


    Серик Серикбай-улы, 


«Онеге» китабынан


 


 


 Сулулык-деген  журекте.






Деминиз
битсе олшеули,

Жалганда кала алмайсын.

Бермесе хусын Раббым,

Тартып ала алмайсын.



...Сулулык-деген журекте.

Бояуды керек етпейди.

Бояганмен бетинди,

Оз бетине жетпейди.



Баттасып жаккан бояуын,

Жамандыкты жасырмас.

Жылтырап бетин турганмен,

Акылынды асырмас.....

        Серик Серикбай-улы,
"Онеге" китабынан



Адам бир оте жаксы токтамга келсе журеги жарылгандай

куанады. Элемде жаналык ашкандай болады. Бирак онын ашкан жаналыгын бурын откен

ата-бабаларымыз айтып кеткен болады. Болмаса даналар айткан, Керек десениз

адамга керекти барлык "жаксы" Куранда жазылган.  Сиз буган
не-дейсиз агайын.



 Серик Серикбай-улынын «Кара создеринен».

Сырғыта
алар емеспін сағатты түк,


Сұп-сұр болып сұп-суық таң атты,


-         
Күт!


Күт дейді ғой, зарықтым күте-күте,


Ұшып кеткім келеді қанат бітіп.


 


Сіз бүгін де келмейсіз, біліп тұрмын.


Көңілімде күледі Күдік құрғыр.


Енді сені күтемін, Қарлығашым,


Қанатыңа ең соңғы Үмітті ілдім.


 


Тағы құрғақ қиялға бөледің бір...


Қарлығашым, жанарың неге мұңды?


Саған сенем, сағынғап Бақытымның,


Жүрегіне жеткізші Өлеңімді,


Жалынамын!

Адам омири.   





Ойнактайсын ойламай, 

Ботадай он жасында.  

Желкилдеген жиырмада, 

Кайгы да жок, мун да жок, 

Болсадагы касында.     




Отызда камал бузарсын, 

Куш кайратын бойында. 

Орта жас екен кырыгын, 

Жастык шактын агасы, 

Карылык жок ойында.   




Елу-деген жасыныз, 

Елес емес бел екен.  

Белге шыгып карасан, 

Елуге дейин омирин  

Ушып бир келген жел
екен.   



Келгенин алпыс билдирер, 

Агарган баста шашыныз. 

Куресуге алдыннан, 

«Карылык батыр» келеди, 

Аманда болгай басыныз.   




Умытшак болып жанылып, 

Жетписке де жетерсиз.  

«Карылык»-деген батырды, 

Женсениз эри кетерсиз. 



Сексенге келсен улысын, 

Карылыктын кулысын.

Шидерленген аттайсыз,

Акылмен сурсен омирди,

Жазулы асыл хаттайсыз.  



Алла жазса токсанды, 

Окпелеген баласын. 

Жан-жагына карасан, 

Катарын жок, курбын жок, 

Жалгыз озин каласын.  



Бирер адам болмаса,

Жузден асып кетпейди. 

Олшеп берген омирден,

Канша бир мыкты болса да, 

Бузып, жарып отпейди.  



Адал боп жаксы кун корсен, 

Артында жаксы ат калар.  

Жаман болсан жалганда, 

Отти-ау-деп мына омирден,  


Ким сени ойлап еске
алар.     Желтоксан,2009 ж.   


 Серик Серикбай-улы,
«Элемнин жарыгы»

китабынан

День НЕсогласия!
28 января 2012 г. с 12:00 до 15:00.
г. Алматы, плащадь перед 'Дворцом республики' (Абая-Достык).

Келiспеушiлiк Кунi!
28 кантар 2012 ж. сагат 12:00 бастап 15:00 дейiн.
Алматы к., Республика сарайы алдындагы алан (Абай-Достык киылысы).
1. Адiл сайлауды; 2. Тауелсiз сотты; 3. Парламенттiн шынайы коппартиялы саяси жуйеден туруын; 4. Соз бостандыгын колдайтын барлык отандастар митингiге келiнiздер.

Будущее Казахстана – это свободная от страха, нищеты и коррупции страна!
Стране нужны не подковерные игры Акорды, а честные и открытые выборы, в которых должны участвовать все партии, а не карманные акординские марионетки. Нужно зарегистрировать «Алгу», допустить до выборов «Руханият» во главе с Серикжаном Мамбеталиным, КПК! Нужно провести честные выборы с участием в составах избиркомов представителей всех партий!
Нужно провести открытое международное расследование по Жанаозену, потому что пока не наказаны виновные, стрелявшие в свой народ, ни о каких выборах не может быть и речи. Граждане Жанаозена имеют право на жизнь и на свободные выборы!

Все казахстанцы, кто выступает за:
1. Честные выборы
2. Независимые суды
3. Многопартийную политическую систему в парламенте
4. Свободу слова
Все, кто устал от лжи, коррупции, страха, нищеты, морального обнищания нации приходите на митинг, чтобы показать власти, что все мы граждане, а не стадо, что народ – источник власти, и он требует перемен!