Откройте свой Мир!

Аллаһ Тағала былай дейді: «Рас, Тозақ үшін де көптеген жындар мен адамдар жараттық. Олардың жүректері бар, алайда олар онымен түсінбейді. Көздері бар, онымен көрмейді. Және олардың құлақтары бар, ол арқылы естімейді. Олар хайуан тәрізді, тіпті одан ары адасуда. Міне солар мүлде қаперсіз надандар» (Ағраф сүресі, 179-аят).

Шейх әс-Са’ди осы аятты былайша тәпсірлеген: “Аллаһ Тағала көптеген адасқан күнәһарлар лағынет атқан Ібілістің ізінен еріп кететінін баяндады. Аллаһ бастарына Тозаққа түсу жазылған жындар мен адамдарды жаратты. Олардың жағдайы хайуандардан да төмен. Олардың жүректері бар, бірақ ақиқатты қабылдай алмайды. Пайдалы білімдер олардың жүректеріне кірмейді... Олардың көздері бар, бірақ өздеріне пайдалы болатын нәрсені көрмейді. Керісінше, олар барлық пайдалы әрі қажетті нәрселерді көз алдарынан өткізіп алып, құр қалады. Олардың құлақтары бар, бірақ ақиқатты тыңдай алмайды әрі құлағына естілген ақиқатты жүрегіне дейін жеткізе алмайды. Осындай жиіркенішті сипаттары себепті кәпірлер сау санасы жоқ мал-жануарларға ұқсайды. Олар мәңгілік рахаттан гөрі осы дүниенің өткінші жақсылықтарын артық жақсы көреді... Сонымен қоса, тіпті кәпірлер хайуанға қарағанда қаттырақ адасушылыққа түскен. Өйткені, жануарлар не үшін жаралған болса, сол үшін қызмет етеді. Малдарға пайдалы және зиян нәрселерді ажырата алатын қасиет берілген. Ал бұл дегеніміз – хайуан кәпірден гөрі жақсырақ дегенді білдіреді. Аллаһ Тағала оларды қаперсіздер деп атады, себебі олар Аллаһқа иман келтіру, Оған бойұсыну, Оны еске алу секілді осы дүниедегі ең пайдалы нәрселерге немқұрайлы қарап, қаперсіздік танытты. Жаратушы оларға Өзінің бұйрықтары мен міндеттерін орындауға көмек болатын ойлау, есту және көру қасиеттерін берді. Алайда, олар ойлау, есту мен көру қабілеттерін өз мақсатына сай пайдаланбады. Олар шынымен де Аллаһтың Тозақ үшін жаратқан жаратылыстарынан болуға лайықты. Олар Тозақ үшін жаратылған және тозақтықтардың ісін істейді. Ал өз қабілеттерін Аллаһқа құлшылық етуге жұмсайтын, Оған немқұрайлы болмайтын, өз рухын иманмен, махаббатпен әшекейлеген ізгі құлдарына келер болсақ, олар – Жәннаттың тұрғындары, әрі олар жәннаттықтардың ісін істейді”.

О рабы Аллаха!
О умма пророка Мухаммада, (саляЛлаху алейхи ва салям)!
Коран – ваша жизнь!
Коран – ваша плоть!
Коран – ваша кровь!
Коран – ваш нерв!
Коран – ваша честь!
Коран – ваша мирская жизнь!
Коран – ваша будущая жизнь!
Великий Коран – причина вашего величия!
Великий Коран – причина вашего возвышения!
Рабы Аллаха!!!
Если вы оставите Великий Коран позади себя, то будете прибывать в унижении и бедности.
Потому что Коран это вервь Аллаха: “Крепко держитесь за вервь Аллаха все вместе и не распадайтесь” (3:103). Вервь Аллаха - это Его религия и Его славный Коран, согласно наиболее правильному толкованию.
Позор, да еще какой, что ты прекрасно говоришь по английски, как будто ты изучил этот язык у тех, кто говорят на нем и впитали с молоком матери, его буквы и правило, и позор, что ты прекрасно говоришь на одном, двух, трех иностранных языках, но не в состоянии нормально построить одно предложение на своем арабском языке, чтобы тебя кто-то правильно понял или услышал твое красноречие!
Позор тебе за то, что ты оставляешь причину своего величия и держишься за причины своего унижения!
Позор тебе! Ибо это указывает только на нерадивость и на потерю сознательности!
Позор тебе за то, что Книга, Великого и Всевышнего Аллаха находится у тебя дома, перед тобой под слоем пыли!
Позор тебе за то, что ты обращаешься к Книге Аллаха только, когда тебя постигает несчастье, а другое время она на метр позади тебя!
Тебе должно быть стыдно, что ты возвращаешься к Аллаху только тогда, когда ты безнадежно болен!
Тебе должно быть стыдно, что ты не обращаешь внимания на благодеяния Аллаха по отношению к тебе!
Тебе должно быть стыдно, что ты оставляешь Коран позади себя, и не вглядываешься в него ни утром, ни вечером!
Тебе должно быть стыдно, что ты не знаешь короткую суру в Книге Великого и Всевышнего Аллаха!
Тебе должно быть стыдно, что твой язык не читает Книгу твоего Великого и Всевышнего Господа!
Рабы Аллаха! Нам пора проснуться, пора поумнеть, пора быть сознательными!
Потому что если мы сами не будем стараться ради наших интересов, то наши враги тем более не будут стараться ради нашего блага!
Если мы сами не будем оберегать свою честь, то не следует ожидать, что ее будут оберегать наши враги!
Если мы не будем защищать нашу религию, тогда Великий и Всевышний ниспошлет помощь с небес только тогда, когда полностью уничтожит нас и заменит другими людьми: “И если вы отвернетесь, Он заменит вас другими людьми, и они не будут подобны вам”(47:38)!
До каких пор вы будете гибнуть?
До каких пор вы будете унижены?
До каких пор вы будете презренны?
До каких пор вы будете сидеть?
До каких пор вы будете спать?
До каких пор будет продолжаться этот отдых, о рабы Аллаха?
Славный Коран стучит в дверь ваших сердец утром и вечером, но никто не внимает!
Пророк жалуется на вас, своему Господу: Посланник сказал: "Господи! Мой народ забросил этот Коран" (25:30).
Изучайте Книгу Аллаха!
И пусть не проходит ни одного дня, чтобы вы не смотрели в Великий Коран!Хвала Аллаху, Господу миров!


Видеоуроки по чтению Курана для начинающих


Достоверные хадисы о достоинствах чтения Корана


В помощь для тех кто учит Коран!

Наилегчайший метод для заучивания Корана


Супер программа для чтения-изучения Корана


Дуа - О Аллах, помоги мне поминать Тебя, благодарить Тебя и
должным образом поклоняться Тебе

ПРИЧИНЫ ЗАПРЕТА ПРАЗДНОВАНИЯ НОВОГО ГОДА
http://islamic.kz/books/boo...

Барлық мақтау бүкіл әлемдердің Раббысы Аллаһқа болсын! Аллаһтың игілігі мен
сәлемі пайғамбарымыз Мұхаммәдқа, оның отбасы мүшелеріне, сахабаларына және
олардың ізінен ергендерге болсын!

I) ШИРК (Аллаһқа серік қосу)

Ширк –  бүкіл әлемдердің Раббысы болған Аллаһқа серік қосу, яғни Аллаһқа
басқа бір нәрсені теңестіру, сондай-ақ Аллаһпен бірге тағы басқа бір нәрсеге
құлшылық ету, дұға етіп сұрау, сондай-ақ Аллаһты біреуге ұқсату немесе басқа
біреуді Аллаһқа ұқсату, Аллаһқа ғана тән болған сипаттарды беру. Осының барлығы
ширк күнәсі болып табылады, әрі ең үлкен күнә болып есептеледі, өйткені ол –
Аллаһтың хақысын бермеу, Аллаһқа әділетсіздік жасау. Бұл күнә адамның барлық
жақсы амалдарын жояды, және егер адам бұл күнәні біле тұра жасаса, діннен
шығады, мұсылман болып есептелмейді, өйткені Аллаһ бұл күнәні, адам кешірім
сұрап, тәубесіне келмейінше кешірмейді. Аллаһ айтты: «Расында, Аллаһ
Өзіне серік қосқанды кешірмейді де, одан кішісін қалағанына кешіреді. Кімде-кім
Аллаһқа серік қосса, ол үлкен күнә жасады» («Ниса», 48 аят).

Жаңа жыл келуін мейрамдауда шикртің көрінісі келесі амалдарда көрінеді:

1 – Аяз Атаның (Санта-Клаус), Ақшақардың  және тағы басқа
нәрселердің бар екеніне сенім

Расында ғайып, яғни бізден жасырылған нәрселерді тек Аллаһ біледі, және ол
Өзін Құранда: «Жасырулы мен анықты білуші. Үстем, Хикмет иесі (Аса
Дана)» («Тағабун», 18 аят) деп сипаттады..

Және бізге жасырулы болған Аллаһтың Өзі жайлы, Оның періштелері, жындар,
Жәннәт пен Тозақ жайлы біздің білімімізді, тек сол Аллаһ тағала Құранда және
Пайғамбары (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) арқылы берген хабарларынан
аламыз. Сол себепті, бізге Аллаһ хабар бермеген нәрселерге сенуге болмайды,
өйткені тек Аллаһ Заңдастырушы болып табылады. Аллаһ айтты: «Немесе дін
тұрғысынан Аллаһ бұйырмаған нәрсені оларға шариғат қылатын (заңдастыратын)
ортақтары бар ма?» («Шура», 21 аят), сондай-ақ айтты:
«Раббыларың тарапынан түскенге еріп, Одан өзгені дос тұтып
ілеспеңдер» («А’раф», 3 аят). Адамдар болса, жас бүлдіршіндерге аяз
атаның бар екенін сендіре отырып, Аллаһқа ғана мәлім болған жасырын әлемді
білетіндігіне таласады, сондай-ақ Аллаһ бұйырмаған нәрсені заңдастырғысы келеді.
Осымен өздерін Аллаһқа ұқсатып, Онымен тең болуды қалайды. Аллаһ айтты:
«Сендер өз тілдеріңмен өтірік айтып, білімдерің болмаған нәрселерді
айтасыңдар, әрі осыны жеңіл көресіңдер, бірақ Аллаһ алдында бұл зор
күнә» («Нұр», 15 аят)


2 – Аяз Атадан (Санта-Клаустан) дұға етіп сұрау

Адамдар балаларды аяз атадан дұға етіп, одан керек нәрселерін сұрауды
үйретеді. Сөйтіп, кейбіреулері іштей сұраса, басқалары қолын жайып сұрайды, ал
біреулері қағазға керегін жазып, шыршаның астына қойып қояды. Кейін жас
бүлдіршіндер аяз атаға қатты үміт етіп, ол оның қалауын орындайтынына бар
жүрегімен сенеді. Сондай-ақ, олар балаларды жиындарда айқайлап аяз атаны
шақыруды үйретеді. Осылайша, адамдар жас бүлдіршіндерді бір Аллаһтан дұға етіп
сұрауды үйретпейді, олар балаларадың кішкентайынан Аллаһқа серік қосуын үйретеді
және аяз атаны Аллаһқа теңестіреді. Аллаһ айтты: «Аллаһпен бірге ешкімді
шақырмаңдар» («Жин», 18 аят), «Аллаһқа ортақ қосушыларға: «Егер
сендерге Аллаһтың азабы келсе немесе қиямет келсе, Аллаһтан басқаны шақырасыңдар
ма? Егер сөздерің рас болса, соны айтыңдаршы маған» деп айт» («Ән’ам»,
40 аят), «Олар Аллаһтан басқа өздеріне не пайда, не зиян бере алмайтын
нәрселерге сиынады. Міне сол ұзақ адасу» («Хаж», 12 аят),
«Аллаһтан басқаға қияметке дейін оларға жауап бере алмайтын біреуге
табынғаннан кім залымырақ? Әрине табынғандары олардың жалбарынулары жайында
хабарсыз» («Ахқаф», 5 аят). Сол себепті біз тек Аллаһқа дұға етіп, Оны
ғана шақыруымыз қажет. Аллаһ айтты: «Айт: “Шын мәнінде мен Раббыма
(құлшылық қылып) дұға етемін, Оған ешбір серік қоспаймын”» («Жин», 20
аят), «Маған дұға етіңдер, сонда Мен сендерге жауап беремін» («Мумин», 60),
«Егер құлдарым, Мен туралы сенен сұраса, Мен өте жақынмын, қашан Менен
тілесе, тілеушінің тілегін қабыл етемін» («Бақара», 186)

3 – Пұтқа табынушылық

Жаңа жылдық шырша – ол Жаңа жыл мейрамының символы. Ол аяз атаға барлығы
сенбегеннің өзінде, әр үйде орын алған белгі болды. Оны әшейкейлеп, безендіріп,
оған сол пұтқа табынушылар өз пұттарына құрмет көрсеткендей құрмет көрсетеді.
Оның үстіне әртүрлі-түсті жанып тұрған гирляндалар, пұтқа табынушылар өз
пұттарының үстіне ілгендей іледі. Оны ұлықтап, мақтап әндер шығарады. Бұның
барлыға кейіннен сол пұтқа табынулышықтың өзіне, және сол балалар есейгенде
Аллаһқа серік қосуды жаман амал деп санауға алып келуге әбден ықтимал. Ал Аллаһ
айтты (аяттың мағыналы аудармасы): «Расында, кім Аллаһқа серік қосса,
оған Аллаһ Жәннатты харам етеді, әрі оның орны Тозақта болады. Залымдар үшін еш
көмекші болмайды» («Мәида», 72 аят).

Сахаба Әбу Уәқид әл-Ләйси жеткізген хадисте былай айтылған: «Бірде Аллаһ
елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) сахабаларымен бірге Хунайнға
жол тартады. Олармен бірге жақын арада Ислам қабылдаған мұсылмандар болады.
Кенет, көпқұдайшылар көпке дейін жанынан шықпай, әркез береке тілей отырып қару
жарақтарын ілетін (Зәт әл-ануат деген) бір талдың жанынан өтіп бара жатқанда
жақын арада Ислам қабылдаған мұсылмандар: “Иә, Аллаһтың елшісі! Біз де
олардыкіндей Зәт әл-ануат болуын қалаймыз”-дейді. Сонда Аллаһ елшісі (оған
Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын): “Аллаһу әкбар! (Аллаһ ұлы!) Бұл
бұрынғылардың салты. Жаным қолында болғанмен ант етемін, сендер Исраил
ұрпақтарының Мұсаға айтқан сөзін айтып тұрсыңдар:
«Бұлардың тәңірлері сияқты бізге де тәңір жасап бер. Мұса оларға:
“Шынында сендер надан қауымсыңдар”- дейді» («А`раф», 138
аят). Шынында сендер бұрынғылардың салтымен
жүресіңдер”-дейді Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі
болсын)» (Тирмизи 5/218)

Осы хадиске байланысты шейх Салиха Әли Шейх айтты: «Пұтқа табынушыларда
лотус (тал) болды, олар оған сенетін еді. Біріншіден, олар оны аса қадірлейтін.
Екіншіден, олар оның маңайында жиналып, оны ұлықтап, осымен жақын болуды
қалайтын. Үшіншіден, олар өздерінің қару-жарақтарының берекелі болуын, әрі
өткірірек, және иесіне көп пайда алып келуін қалап оған іліп қоятын. Осы
себептермен, олардың амалдары үлкен ширк болып есептелді» (Қараңыз: «Таухид
кітабына» берген шарх, №9 бап)

Сондай-ақ, адамдар сол шыршаны Қағбаны тауаф еткендей айналады. Исламда тек
Қағбаны ғана тауаф етіп айналу заңдастырылған.

3 – Сиқыршылық


Адамдардың арасында ширк күнәсінің тағы бір көрінісі, ол – жаңа жыл кірген
уақытта ғажайып нәрселердің болуы турасында сенімдер. Бұл жайында жүздеген
оқиғалар, театралды қойылымдар, кинофильмдер құрастырылған. Осылайша, балаларға
жастайынан сиқырларды ғажайыптар немесе кереметтер деп үйретеді.  Аллаһ айтты
(аяттың мағыналы аудармасы): «Расында, сиқыршылар табысқа жетпейді»
(«Юнус», 77). Сондай-ақ айтты: «Сиқыршы қайда барса да табысқа
жетпейді» («Таһа», 69).

5 – Ырымшылдық (суеверие)

Адамдар арасында тағы бір тараған жайыт, ол «қалай жаңа жылды күтіп алсаң,
солай сол жылды өткізесін» деген сөздер себепті, Аллаһ серік қосыдың тағы бір
түрін жасау. Аллаһтан кешірім және аманшылық сұраймыз! Расында бұндай сенімдер
Исламға жат нәрселер. Аллаһ айтты (аяттың мағыналы аудармасы): «Ол
(Аллаһ) олардың болашағын да, өткенін де біледі, (ал) олар Оның білімінен, тек
Ол қалаған нәрсені ғана біле алады» («Бақара», 255 аят). Сондай-ақ,
адамдар жұлдызнамаларға, яғни гороскоптарға сенетін болды. Осылай, әр жыл, ит
немесе дракон немесе сиыр жылы деп бөліп, және соған байланысты, сол жылдың
қалай өтетіндігі жайында болжаулар шығарылды, әрі адамға жақсы, не жаман жағынан
әсерлері турасындар сенімдер таралды. Аллаһ айтты: «Сендер Аллаһтан
бөлек пұттарға табынып, өтірікті құрастырасыңдар. Расында, Аллаһтан өзге
табынғандарың, сендерге ризық бере алмайды. Ризықты Аллаһтың қасынан іздеңдер.
Оған құлшылық қылыңдар да, Оған шүкірлік етіңдер. Оған қайтарыласыңдар»
(«‘Анкәбут», 17 аят)

 

II) БИДА’А (ДІНДЕГІ ЖАҢАЛЫҚ)

Бида’а (діндегі жаңасылық) – ол, толық болған Аллаһ діні Исламға жаңалық
еңгізу. Шариғатта мейрамдар құлшылық болып саналады, ал құлшылық ол діннен, сол
себепті кез-келген құлшылық түрлерін Аллаһ ғана заңдастыратын болғандықтан
мейрамдарды да, тек Ол ғана заңдастырады.

Мейрамдарды тек Аллаһ заңдастырады екеніне дәлел Әнәс ибн Малик жеткізге
хадис: Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сілемі болсын) Мединаға
келгенде, қала тұрғындардың ойнап, қуанып қарсы алатын екі мейрамы бар еді. Ол:
«Бұл күндер нені білдіреді?» – деп сұрағанда, олар: «Бұл
күндерді біз ойнап, күліп сол пұтқа табынушылық кезінен бастап атап келеміз», –
деп жауап берді. Сонда пайғамбар (оған Аллаһтың игілігі мен сілемі болсын)
айтты: «Расында, Аллаһ оларды екі жақсы күнмен ауыстырды, (олар): Құрбан
айт және Ораза айт». Бұл хадисті Әбу Дауд (1134), ән-Насаи (1556),
Ахмад (3/178), Абдур-Раззақ (15566) жеткізді. Хафиз Ибн Хәжәр және шейх
әл-Әлбани хадистің «сахих», яғни сенімді екенін айтты.

Көрнекті ғалым Мұхаммәд ибн Салих әл-Усәймин айтты: «Айт (мейрам) болып
шариғатта бекітілген (күндер ғана айт болып) саналады. Олар ‘Ид әл-Фитр (Ораза
айты), ‘Ид әл-Адха (Құрбан айт), ‘Арафа күні, әт-Тәшриқтың үш күні және әр жұма.
Бұл күндер айт (мейрам) екендеріне сахих (сенімді) хадистер меңзейді. Ал басқа
мейрамдар жайлы айтатын болсақ, олардың Исламда ешқандай негізі жоқ»
(Қараңыз: “Фәтәуә Ибн ‘Усәймин” 2/302)

Және кімде-кім дінге жаңалық енгізсе, оның ол амалы қабыл етілмейді, тіпті
үлкен күнә болып табылады. Аллаһ айтты: «Немесе дін тұрғысынан Аллаһ
бұйырмаған нәрсені оларға шариғат қылатын (заңдастыратын) ортақтары бар
ма?» («Шура», 21 аят)

Аллаһ Тағала бидғатты теріске шығарып, оны қабылдамайды. ‘Айшадан (Аллаһ оған
разы болсын) жеткен хадисте , Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі
болсын) былай деген: “Кімде-кім біздің бұл ісімізге (дінге), онда
жоқ нәрсе енгізсе, оның ісі кері қайтарылады (қабыл болмайды)”. Ал
бұл хадистің басқа риуаятында: “Кімде-кім біздің бұйрығымыз болмаған
бір іс жасаса, ол ісі кері қайтарылады”, – делінген. (әл-Бухари
2697, Муслим 1718)

Имам Ибн Дақық әл-‘Ид былай деген: “Тіл мамандары «қайтарылады» деген
сөздің мағынасы «қабыл болмайды» деген!” (Қараңыз: “Шарх әл-арбә’ун”
24).

Ал әл-Хасан әл-Басри былай деген: “Бидғатшының оразасы да, намазы да,
қажылығы да, ‘умрасы да, садақасы да, жиһәды да қабыл болмайды”. (Ибн Бәтта
“әл-Ибәнә” 1/125).

Бидғат – бұл Тозаққа алып баратын адасушылық. Жәбирден (Аллаһ оған разы
болсын) жеткен хадисте, Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын)
адамдарға насихат етіп былай деді: «Ең жақсы сөз – бұл Аллаһ
Тағаланың Кітабы, ал ең жақсы жол – бұл Мұхаммедтің жолы. Ең жаман амалдар – бұл
дінге енгізілген жаңалықтар, ал әрбір дінге енгізілген жаңалық – бұл бид`а, ал
әрбір бид`а – бұл адасушылық, ал әрбір адасушылық Тозақта!»
(ән-Нәсаи 3/188. Хадистің сенімділігін Шейхул-Исләм Ибн Тәймия мен шейх
әл-Әлбәни растады).

Бидғат – бұл тура жолдан адастыратын себеп. Аллаһ Тағала былай дейді:
«Күдіксіз Менің тура жолым осы. Енді соған еріңдер! Басқа жолдарға
түспеңдер, олар сендерді Аллаһтың жолынан адастырады» («әл-Ән’ам», 153
аят)

Ұлы ғалым Мужәһид аяттағы «басқа жолдарға түспеңдер» деген
сөз туралы: “Бидғаттар мен күмәнді нәрселерге түспеңдер” – деген.
(әл-Бәйхақи 3/183, әд-Дәрими 2/182).

 

III) ҮЛКЕН КҮНӘЛАР

1 – Кәпірлерге ұқсау.

Расында, бұл жаңа жыл тойлау Исламда заңдастырылмаған, әрі мұсылмандар
тойламаған мейрам еді. Бұл күмәнсіз мұсылман еместердің мейрамы болып табылады.
Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) айтты:
«Кімде-кім бір халыққа ұқсаса, ол солардан» (Бұл
хадисті Ахмад (2/50), Әбу Дауд (4031), әт-Тахауи (231), әл-Байхақи (1199)
жеткізді. Хадистың сенімді екенін имам әз-Захаби, шейхуль-Ислам Ибн Таймия,
хафиз Ибн Хәжәр, әл-‘Ирақи, шейх әл-Әлбани растады)

Ибн Қайим айтты: «Ол Кітап иелеріне (яғни христиан мен иудейлерге) және
басқа да кәпірлерге ұқсауды тыйым салды, өйткені сырттай ұқсау іштей келісімге
алып келеді. Егер жолдар ұқсаса, онда жүректер де ұқсайды» (Қараңыз:
«Иғасат әл-ләхфан»)

Шейхуль-Ислам Ахмад ибн Таймия айтты: «Қандай да бір кәпірлердің
мейрамдарымен оларға ұқсау, адамның олардың жалған сенімдерінен және
әдеп-ғұрыптарнан разы екенін білдіреді» (Қараңыз: «әл-Иқтида» 229)

2- Өтірік.

Адамдар балаларына аяз атаның, ақшақардың және тағы басқа жалған нәрселердің
барлығын айтып өтірік айтудан басқа, олар сол өтіріктерін жүзеге асыру үшін
актерларды аяз ата және ақшақар рольдерін беріп жастайынан алдайды.

Асма бинт Язидтен келген хадисте, пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен
сәлемі болсын) айтты: «Өтірік айту тек үш жағдайда ғана рұқсат
етілген: ер мен әйел арасында, бір-бірінің разылыған алу мақсатында; соғыс
кезінде; және екі адамды татуластыру мақсатында» (Ахмад 7/459,
ат-Тирмизи 3/127)

3 – Харам нәрсені ішіп-жеу.

Аллаһ айтты: «Расында, шайтан мас қылатын нәрсемен, құмар ойындармен
араларыңа дұшпандық әрі кек салып, Аллаһты еске алудан және намаздан тоқтатуды
қалайды. Сонда да тыйылмайсыңдар ма?» («әл-Мәида», 91 аят)

Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) айтты:
«Мас қылатын нәрселер көп мөлшерде, сондай-ақ аз мөлшерде харам
(тыйым салынған)» (Әбу Дауд 3681, әт-Тирмизи 1865, Ибн Мәджәһ
3393)

Әнәс (Аллаһ оған разы болсын) айтты: «Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі
мен сәлемі болсын) арақпен байланысы бар он адамды лағынеттеді, (олар): арақ
жасайтын адамды; (арақ жасауды) сұрайтын адамды; арақ ішетін адамды; оны
жеткізетін адамды; әрі (арақ) жеткізілетін адамды; оны құятын адамды; оны
сататын адамды; ол үшін ақша алатын адамды; сатып алатын адамды; және ол кімге
сатылып алатын адамды» (Бұл хадисті Ибн Мәджәһ және әт-Тирмизи
жеткізді)

4 – Қатысу және қолдау, көмектесу.

Жоғарыда айтылған жаңа жылдың келуін мейрамдаудың жамандығын еске ала отырып,
ол мейрамға қатысу және көмектесу де тыйым салынғанын түсіне аламыз. Біз ол
мейрамдарға қатыса отырып, олардың осындай жаман амалдарының тарауына
көмектесеміз, ал құттықтау оларды осындай күнәлармен құттықтаймыз, бұл да еш
күмәнсіз дұрыс емес, әрі күнәлі.

Аллаһ Тағала айтты: «Бір-бірлеріңе жақсылықта және тақуалықта
көмектесіңдер, бірақ бір-бірлеріңе күнәлі істерге және дұшпандыққа
көмектеспеңдер» («әл-Мәида», 2 аят)

Со слов Анаса ибн Малика (да будет доволен им Аллах) сообщается, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Трое последуют за покойным (на кладбище): члены его семьи, его имущество и его дела, назад же вернутся двое, а одно останется с ним. Вернутся назад члены его семьи и его имущество, а дела его останутся». аль-Бухари 6514, Муслим 2960.

“Құлшылық дегеніміз – бұл Аллаһ жақсы көріп, разы болатын барлық жасырын немесе жария сөздер мен істерді қамтыған есім” Шейхул-ислам Ибн Тәймия (оған Аллаһтың мейірімі жаусын)  (Қараңыз «`Убудия», «Мәжму`ул-фәтәуә» 10/149).

“Құлшылық - ... қамтыған есім”, яғни көп нәрсені қамтыған, ал ол нені қамтиды екен? Жауап: “... Аллаһ жақсы көріп, разы болатын барлық ... сөздер мен істерді”. Ал енді, белгілі бір сөз немесе істі Аллаһ жақсы көреді ме, жоқ па – оны қалай біліп алуға болады? Жауап: Аллаһ оны әмір ету керек немесе оған разы болатынын хабарлау қажет. 

Құлшықтың екі түрі ғана болады:

1) Сөздер;
2) Істер. 

Өз кезегінде, сөздер де екіге бөлінеді:

1)  Жасырын сөздер (жүрек сөздері): ниет ету және т.б;

2) Жария сөздер (тілмен айтылатын сөздер): Аллаһты еске алу (зикр), Құран оқу (тиләуәт), жақсылықты бұйырып, жамандықтан тыю (әмр бил-мә`руф уән-нәһи `анил-мункәр) және т.б.

Ал енді, амалдардың түрлеріне келер болсақ:

1) Жасырын істер (жүрек амалдары): тәуекел ету, қорқу, үміт ету, жақсы көру және т.б.;

2) Жария істер (дене мүшелермен орындалатын амалдар): намаз оқу, зекет беру, ораза тұту, қажылық жасау және т.б. 

Сондай-ақ, құлшылықты мал-дүниемен және дене мүшелермен жасалатын істер деп бөлсе болады. Мысалға, зекет – бұл дүниені жұмсау, ал намаз – дене мүшелерді іске асыру. Қажылық болса, денемен де, дүниемен де орындалатын құлшылыққа жатады. 

(Әд-ду`аның (“тілеу, сұрау, талап ету, дұға жасау”) құлшылық екеніне дәлелдер):Хадисте былай делінген: «Дұға құлшылықтың өзегі» [104]. Аллаһ Тағала былай айтты: «Раббыларың: “Маған ду`а етіңдер, сендерге жауап беремін! [105] Ал кімде-кім Маған құлшылық етуден [106] тәкаппарланып (бас тартса), Тозаққа қор болып кіреді”, - деді» 

[104] Бұл хадисті имам әт-Тирмизи 3371-ші нөмірмен келтірген. Шейх әл-Әлбәни оны да`иф деп атаған(Қараңыз: «Мишкәт» 2231, «Раудун-надир» 2/289). Себебі, хадистің иснадында (жеткізушілер тізбегінде) Ибн Луһи`а деген адам бар. Ол туралы шейх әл-Әлбәни: «Есте сақтау қабілеті нашар болғандықтан, ол әлсіз (жеткізуші) болып
табылады», - деген (Қараңыз: «Әхкәм әл жәнәиз»).

Ну`мән ибн Бәшир (оған Аллаһ разы болсын) жеткізген басқа бір хадисте, пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай дегені хабарланады: «Дұға – бұл құлшылық» (Әбу Дәуд 1479, әт-Тирмизи 2969, Ибн Мәжәһ 3828. Шейх әл-Әлбәни хадисті сахих деген).

Осы хадистен, дұға – құлшылықтардың
ең ұлы түрлерінің бірі болып табылатынын түсінеміз. «Дұға – бұл құлшылық» дегеннен, құлшылықтың тек бірі түрі ғана бар, ал ол – дұға деп ойлап қалмауымыз керек. Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын): «Қажылық – бұл Арафатта (тұру)», - деп айтқан (Әбу Дәуд 1949, Тирмизи 889, Нәсаи
3016, Ибн Мәжәһ 3015. Шейх әл-Әлбәни хадисті сахих деп атаған). Бірақ, енді біз бұдан, қажылықтың бір ғана рәсімі бар, ал ол – Арафатта тұру деп есептемейміз ғой. Бұл хадистердің мағынасы: дұға – құлшылықтардың ең ұлы түрі, ал Арафат тауында тұру қажылықтың ең ұлы тіректерінің (рукн) бірі.

[105] Аллаһ Тағала Өзіне дұға етуді бұйырды да, жауап беремін деп уәде етті. Бұл Аллаһтың бізге деген мейірімділігінен! Ол дұғаларымыздан Бай, керісінше біз Оған дұға етуге мұқтажбыз. Қарасақ, Раббымыз өзімізге пайда болатын және бізге қажет болған нәрселерді бұйырады. Тіпті, Әбу
Һурайрадан жеткен хадисте, Аллаһ елшісінің (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай айтқаны хабарланады: «Аллаһтан сұрамайтынға, Ол ашуланады»
(Тирмизи 3373, Ибн Мәжәһ 3827. Сенімділігін шейх әл-Әлбәни растаған).

[106] Назар аударыңыз! Аллаһ Тағала аят басында: «Маған дұға етіңдер!» - деп бұйырды да, соңында: «... Ал кімде-кім Маған құлшылық етуден бас тартса», - деп айтты. Осыдан түсінетініміз: дұға
– бұл құлшылық!

Адамдардың үш түрі болады:

1) Аллаһқа, өз негізінде, дұға етпейтін адам. Ол – Аллаһқа құлшылық етуден тәкаппарланып, бас тартқан кісі; 

2) Аллаһқа дұға ететін адам, бірақ ол
Аллаһпен бірге тағы басқа біреуге дұға етеді;


3) Аллаһқа шын ықыласпен дұға ететін
адам. Ол – бірқұдайшыл (муаххид).

Әл-хоуфтың  (қорқу) [107] құлшылық екеніне дәлел: Аллаһ Тағала былай деді: «Олардан қорықпаңдар, Менен қорқыңдар, егер иман келтірген болсаңдар! [108]» (Әли `Имран сүресі, 175-аят).

[107] Әл-хоуф – бұл құлшылық түрлерінің бірі. Ол жүрек амалдарына жатады. Тура сол сияқты, әл-хошия, әр-роғба, әр-роһба,
әр-рожә, әт-тәуәккул – барлығы жүрек амалдарына жатады.

Әл-хоуф дегеніміз – ұнамсыз, зиян мен залал келтіретін нәрседен қауіптену. Оның үш түрі бар:

1) Әл-хоуфус-сирр (жасырын қорқу): тек Аллаһтың ғана құдыреті жететін нәрселерде, Аллаһтан өзге біреуден қорқу. Яғни, жаратылыстың бірінен, анық себепсіз бір қауіп төнеді деп қорқу.
Мысалы: Аллаһтан басқа біреу (әулие, аруақ) ауру, бәле, я болмаса өлім жібереді деп есептеу; Аллаһтан басқа біреу, адамды бақытсыз етеді деп сену және т.б. Бұл қорқудың үкімі – ширк. 

Аллаһтан өзге құлшылық етіліп жатқан
тәңірлер жалған екенін түсіндіріп жүрген Ибраһимді, оның халқы құдайларынан
қорқуға шақырған кезде, ол былай деді: «Сендер, ол туралы еш дәлел түспеген заттарды Аллаһқа серік қоссаңдар да қорықпайсыңдар, онда мен сендердің серік қосқандарыңнан қалайша қорқамын? Егер білсеңдер, онда екі топтың қайсысы амандықта болуға лайықты? Иман келтіріп, сосын имандарын зұлымдықпен (ширкпен) қаптамағандарға амандық болады, әрі дәл солар тура жолмен жүреді» (Ән`ам сүресі, 81-82-аяттар). Тағы да Аллаһ, Һуд пайғамбарға халқы не деп айтқанын жеткізеді: «Біз: “Саған кейбір тәңірлеріміздің зияны тиген”, - деп қана айта
аламыз» (Һуд сүресі, 54-аят). Осылайша, олар Аллаһтың ғана шамасы келетін нәрселерді, Одан басқа біреу істейді деп қорыққан. Ал біз тек Аллаһтан ғана
қорқуымыз міндетті. «Мен сендердің Одан өзгеге құлшылық еткендеріңнен аулақ
екеніме Аллаһ куә болсын, әрі өздерің де куәлік етіңдер. Барлықтарың бірге
маған айла жасаңдар да, мерзімін кейінге шегермеңдер. Расында, мен өзімнің, әрі сендердің Раббыларыңа тәуекел еттім» (Һуд сүресі, 54-56-аяттар). Өйткені, барлық нәрсе Аллаһтың қолында, барлық істермен Аллаһ басқарады, Ол – барлық заттың Иесі.

Ал көптеген адамдар қабірлерден, әулиелерден, шайтандардан, жындардан қорқады, соның салдарынан, зияндарынан аман қалу үшін оларға құрбандық шала бастайды, қабірлеріне барып ақша қалдырып кетеді.

Шейх Солих Әли шейх Аллаһтан басқа біреуді қорқу ширк болып табылатын жағдайға керемет бір мысал келтіреді: “Білім ізденушілердің бірі маған өзімен болған бір оқиғаны айтып берген еді. Бірде ол бүкіл Мысырға танымал Бәдәуи деген кісінің қабірі бар Танта қаласына аттанады. Қала тұрғындарыт Бәдәуиді қатты ұлықтап, оған Аллаһқа тән кейбір сипаттарды таңады. Тантаға жеткен соң, әлгі талапкерге бір жас бала келіп садақа ретінде ақша сұрайды. Ол береді. Сонда жаңағы бала Бәдәуидің атымен ант етіп, көбірек ақша сұрайды. Ал олардың дәстүрлері бойынша, Бәдәуимен ант етіп сұралған нәрсе міндетті түрде берілу керек. Әйтпесе, ол әулиенің құқығын кеміткен болып есептеледі-мыс. Сонда білім ізденуші жігіт (ол таухидті жүзеге асыруға тырысып жүргендердің бірі еді): «Саған берген ақшамды қайтып өзіме берші онда», - деп айтады. Садақаны көбірек берейін деп жатқан шығар деп ойлап, бала оның ақшасын
қайтарады. Сол кезде ол: «Бәдәуимен ант еткенің үшін саған ештеңе бермеймін.
Себебі, Аллаһтан өзге біреумен ант ету – бұл ширк», - деп айтады.

Бұл мысалды мен жәй қисса айту үшін емес, керісінше жасырын қорқудың (хоуфус-сирр) не екенін ашық түсіндіру үшін келтіріп жатырмын. 

(Осы оқиғаның куәгері болған) таксистті қатты қорқыныш пен үрей жаулап алады. Ол жол бойы:
«Жасыра көр! Жасыра көр!» - деп қайталай береді. Сонда білім ізденуші жігіт: «Сен кіммен сөйлесіп жатырсың?» - деп сұрайды. Жүргізуші: «Сен Бәдәуиді қорладың! Енді мен одан, бізді жасырсын деп тілеп отырмын. Ал егер ол... онда басымызға бәле келеді», - деп жауап берді. Солай, екеуі жүз шақырымнан астам
жол жүрді, алайда таксист тек «Жасыра көр!» сөздерін қайталай берді. Жол тартқан орындарына аман-есен жеткен кезде, талапкер жігіт оған былай деді: «Ал сенің уәде еткен нәрсең қайда? Бәдәуиің былай да, былай жасайды дегенің орындалмады ғой?» Сонда әлгі жүргізуші жеңілдікпен демін шығарып: «Негізі, Бәдәуи кішіпейіл, мейірімді ғой», - деп жауап қатады” («Шәрх сәләситил-усул уә әдилләтиһа», 36-35). 

2) Әл-хоуфут-тоби`и (табиғи қорқу): қауіпі анық болған нәрселерден қорқу. Мысалы: от күйдіреді, қасқыр жеп қояды немесе қылмыскердің кезеп тұрған қарумен өлтіріп қояды деп және т.б. қорқу. Бұндай қорқу рұқсат етілген. Егер сен, шамасы келетін біреуден төніп тұрған анық себептерден қорқатын болсаң, онда бұл ширк деп аталмайды. 


Сондықтан, Аллаһ Тағала Мұса пайғамбар туралы былай деді: «Сонда ол қорқып, жан-жаққа қарап қаладан шықты да: “Раббым! Мені залым елден құтқара гөр!” - деді» (Қасас сүресі, 21-аят). 


3) Әл-хоуфул-мухаррам (тыйым салынған қорқу): жаратылыстардан қорқамын деп, Аллаһ бұйырған бір істі орындамай қою. Мысалы: бір кісі адамдардан қорқып, намаз оқымайды. Өйткені, егер ол намаз оқуға тұратын болса, адамдар оны қаралап, тіл тигізеді, тәлкекке
салады. Бұл қорқудың үкімі – харам. Аллаһ Тағала былай деген: «Оларға адамдар: “Жұрт сендерге қарсы жиналды. Олардан қорқыңдар!” - деді. Алайда, бұл олардың имандарын одан сайын арттыра түсті, сол кезде олар былай айтты: “Бізге Аллаһ жеткілікті, Ол нендей жақсы Қамқоршы”» (Әли `Имран сүресі, 173-аят). 

[108] Бұл аятта, Аллаһтан басқа біреуден қорқу
тыйым салынғанына дәлел бар. Аллаһ: «Олардан қорықпаңдар», - деп, Одан өзге біреуден қорқуды харам етті. Сосын: «Менен қорқыңдар!» - деп, Өзінен ғана қорқуды бұйырды. Ал егер Раббымыз бір істі бұйырса, оның құлшылық болып табылатынын білуіміз керек. Себебі, Аллаһ тек жақсы көретін нәрсесін ғана
бұйырады. Ал құлшылық – Аллаһ жақсы көретін істер. Демек, әл-хоуф – құлшылық,
сондықтан оны Аллаһтан өзгеге арнау – ширк(Аллаһқа серік қосу).


Аллаһтан қорқу әрқашан мақтаулы болып
саналмайды. Ол тек жақсы амалдарға ұмтылдырып, күнә жасаудан тосып жатса ғана мақтаулы болады. Ал егер адамның қорқуы, Аллаһтың мейірімінен күдер үзуге себеп болса, онда ондай қорқу – даттаулы.

"Үш негіз және оның дәлелдері кітабынан"

Құлшылықта Аллаһқа өзге біреуді серік қосқанға, Ол разы болмайды. Ол (серік) жақындатылған періште болсын, (елдерге) жіберілген
пайғамбар болсын – (бәрібір) [34].

[33] Бұл мәселе оның алдындағы мәселемен тығыз байланысты. Өйткені, бірінші мәселеде Аллаһқа құлшылық етудің және Оның елшісіне (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) бағынудың міндеттілігі жөнінде баяндалған. Басқаша айтқанда, “Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ, ал Мұхаммед (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) – Оның елшісі!” деген екі куәліктің мағынасы талқыланған еді.
Ал енді екінші мәселеге келер болсақ, онда бұл жерде құлшылыққа ширк (серік қосу) араласса, ол қабыл болмайтыны жайлы сөз өрбітеміз. Өйткені, құлшылық тек Аллаһтың Жүзі үшін ғана, әрі ықыласты түрде орындалуы керек. 

Кімде-кім Аллаһқа және Аллаһпен қатар тағы басқа біреуге құлшылық ететін болса, оның ғибадаты жалған болып саналады. Себебі, құлшылық тек қана ықылас пен таухид арқылы қабыл болады. Ал егер оған ширк араласса, онда ол бұзылады. Аллаһ Тағала былай деді: «Негізінде, саған да, сенен бұрынғыларға да: “Егер серік қоссаң, онда амалдарың міндетті түрде жойылып кетеді, әрі өзің де, әлбетте зиянға ұшыраушылардан боласың”, - деп уахи еттік» (Зумәр сүресі, 65-аят).

Тағы да, он сегіз пайғамбардың есімдерін атап болған соң Аллаһ былай деді: «Егер де олар серік қосқанда,
олардың істегендерінің барлығы жойылар еді» (Ән`ам сүресі, 88-аят). Таухидсіз (бірқұдайшылықсыз) амал ешқашан да құлшылық болып саналмайды. Намаз да,
дәретсіз намаз болып есептелмейтіндей, құлшылық та таухидсіз құлшылық емес.
Сондықтан, Аллаһ Тағала көптеген аяттарда, құлшылықты әмір етумен ғана
шектелмей, онымен бірге ширкті де тыйым салады: 
«Аллаһқа құлшылық етіңдер де, Оған  ештеңені серік қоспаңдар!» (Ниса сүресі, 36-аят);

«Оларға тек діндерін шын ықыласпен орындау арқылы Аллаһқа ханиф түрінде құлшылық етуге ғана әмір етілді» (Бәйина сүресі, 5-аят);

«Сенен бұрын қандай елші жіберсек те, оған: “Менен басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ, Маған құлшылық етіңдер”, - деп уахи ететін едік» (Әнбия сүресі, 25-аят);

Аллаһтың «Менен басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ» деген сөздерінде екі нәрсе бар: ширкті теріске шығару
және құлшылықты Аллаһқа арнау.

«Раббың: “Одан өзге ешкімге құлшылық етпеңдер”, - деп әмір етті» (Исра сүресі, 23-аят);

«Расында, әрбір үмметке: “Аллаһқа құлшылық етіңдер және тағуттан (ширктен) аулақ болыңдар”, - дейтін елші жібердік» (Нахл сүресі, 36-аят).

«Кім тағутқа (ширкке) қарсы болса, әрі Аллаһқа иман келтірсе, онда ол үзілмейтін берік тұтқаны ұстап алды» (Бақара сүресі, 256-аят). Егер адам тағутқа қарсы келмесе, оның Аллаһқа иман келтіргені жеткіліксіз болып табылады. Себебі, мушриктердің (көпқұдайшылардың)
өзі Аллаһқа иман келтірген еді, бірақ Оған серік қосқан. Аллаһ Тағала: «Олардың көбісі серік қоспай иман келтірмейді», - деп (Юсуф сүресі, 106-аят),
олардың Аллаһқа иман келтіргенін, бірақ оны ширктің себебімен жойып жібергенін түсіндірді.

Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Раббысынан мына сөздерді жеткізді: «Кімде-кім Маған
басқа біреуді серік қосып, бір амал ететін болса, оны да, оның серік қосқанын да (ширкін де) тастаймын» (Муслим 2985).

Қазіргі кезде “Лә иләһә илләл-лаһ, Мухаммадур-расулуллаһ!” деп куәлік беретін, намаз оқитын, ораза тұтатын, қажылық жасайтын адамдар бар, алайда олар
қабірлерге, Хасан, Хусайн, Бәдәуи, Қожа Ахмет Ясауи, Арыстан баб, Бекет ата сияқты өлген адамдарға құлшылық етіп жүр. Олардың істеп жүрген ғибадаттары жалған болып саналады. Өйткені, олар Аллаһқа серік қосып жатыр. Олар құлшылықтарына ширкті (серік қосуды) араластырып, соның себебімен істеген амалдарының барлығын жойып алды.

[34] «Жақындатылған періште», яғни Жәбрейіл, Микәил, Исрафил сияқты ең ұлы періштелер. «Жіберілген пайғамбар», яғни Мұхаммед, `Иса, Мұса, Ибраһим, Нұх (оларға Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) сияқты ұлы пайғамбарлар. Осылардың өздерін Аллаһқа серік қосса, Аллаһ оған разы болмайды.
Әйтеуір кім болса да, Аллаһқа ешкімді серік қосуға болмайды. Егер ең ұлы періштелер мен пайғамбарлардың өздеріне құлшылықты арнау тыйым салынса, онда
олардан дәрежелері төмен әулиелер мен ізгі кісілер туралы не айтуға болады?! 
Алайда, қабірлерге құлшылық етіп жүрген кейбіреулер былай дейді: “Біз оларға құлшылық
етіп жатқанымыз жоқ! Біз оларды жаратушы, ризық беруші, өлтіруші, тірілтуші деп атағанымыз жоқ қой!”.Біз былай жауап береміз: Пайғамбарымыздың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) заманында Аллаһқа серік қосып жүрген мушриктер де өздерінің тәңірін жаратушы немесе ризық беруші
және т.с. ұқсас атаулармен атаған жоқ. Олар туралы Құранда былай айтылған:

«“Аспан мен жерден сендерді кім ризықтандырады? Есту, көру қабілеттеріңе кім иелік етеді? Өліден тіріні және
тіріден өліні кім шығарады? Әрі істермен басқаратын кім?” - деп сұра! Олар: “Аллаһ!” - деп жауап береді. “Неліктен қорықпайсыңдар?!” - деп айт» (Юнус сүресі, 31-аят);

«”Егер білсеңдер, жер мен оның үстіндегі барлық нәрсе кімдікі?” - деп сұра. Олар: “Аллаһтікі”, - деп жауап
береді. “Неліктен ойланбайсыңдар?!” - деп айт! Олардан: “Жеті көктің және ұлы `Арштың Раббысы кім?” - деп сұра! Олар: “Аллаһ!” - дейді. “Неліктен қорықпайсыңдар?!” - де!» (Муминун сүресі, 84-87-аяттар)

Осы аяттардан көріп тұрғанымыздай, көпқұдайшылар да жалғыз Аллаһ – Жаратушы, Ризық беруші, Өлтіруші және Тірілтуші екенін мойындаған. Сонда заңды бір сұрақ туады: Онда не үшін олар мұсылман болмады? Не үшін олар серік қосушы болып қала берді? Не үшін олар “Лә иләһә
илләл-лоһ” сөздерін айтудан бас тартты?
Жауабы анық: Өйткені, олар Аллаһтан өзгеге құлшылықтарын арнаған. Аллаһтан
өзгеден медет тілеген, Аллаһтан өзгеге құрбандықтарын шалған және т.б. 
Сондай-ақ, әулиелерге құлшылық ететіндер мынандай күдік айтады: “Біз әулиелер мен ізгі кісілер арқылы Аллаһқа жақындаймыз. Олар біз бен Аллаһ арасындағы дәнекер ғана. Олар бізге шапағат етеді”.
Біз былай жауап береміз: Надандық дәуіріндегі (әл жәһилия) көпқұдайшылар да дәл осы сөздерді айтқан, алайда бұл олардың ширк істеп жатқандарынан ақтамады. Бұған дәлел келесі аяттар:

«Ықыласты дін Аллаһқа тән! Ал Одан басқа біреулерді өздеріне әулие етіп алғандар: “Біз оларға тек Аллаһқа едәуір жақындатсын деп қана құлшылық етеміз”, - дейді. Расында, Аллаһ олардың өзара таласқандары жайында үкім етеді. Шын мәнінде, Аллаһ өтірікші және имансыз
адамдарды тура жолмен жүргізбейді» (Зумәр сүресі, 3-аят).

«Олар Аллаһтан өзге зиян да тигізбейтін, пайда да әкелмейтін нәрселерге құлшылық етеді де: “Бұл – біздің Аллаһтың алдындағы шапағатшыларымыз”, - дейді» (Юнус сүресі, 18-аят).

Тағы да, Аллаһтан өзгеге құлшылық
етіп адасқандар былай мәлімдейді: ”Пайғамбарымыздың
(оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) заманындағы мушриктер (көпқұдайшылар) тастарға, ағаштарға, пұттарға, күн мен айға құлшылық еткен. Әулиелер мен әруақтардан медет тілейтін біз бен оларды шатастырма!”.
Біз былай жауап береміз:  Біріншіден, мушриктер тек тас пен талға құлшылық етпеген. Олардың ішінде ізгі кісілерге де ғибадаттарын арнаған адамдар бар еді. Мысалы: `Узайрға құлшылық еткен яһудилер, `Иса мен оның анасы
Мәриямға құлшылық еткен христиандар, Ләт деген ізгі адамға және Исламды қабылдап қойған жындарға құлшылық еткен арабтар. 
Екіншіден, пұтқа табынған адам мен әруаққа сиынған адамның не айырмашылығы бар?
Олардың екеуі де Аллаһтан өзгеге құлшылық етіп жатқан жоқ па?!

Аллаһ Тағала былай деді: «Аллаһтан басқа ешкімге құлшылық та етпе, дұға да етпе!» (Жын сүресі, 18-аят). Раббымыздың осы сөздерінен, адам әулиеге құлшылық ете ме, әлде тасқа құлшылық ете ме – бәрібір екенін түсінуге болады ғой! 

Пайғамбарымыздың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Сүннетінен де байқайтынымыз, ол пұтқа құлшылық ететін мушриктер мен ізгі адамға ғибадат ететін мушриктерді ажыратпады. Бәріне
бірдей да`уат жасап, бәрімен бірдей күрескен.
 Бұған дәлел – Аллаһтың келесі сөздері:  «Расында, мешіттер (мәсәжид) [35] Аллаһқа тән. Сондықтан, Аллаһпен бірге ешкімге  ду`а етпеңдер [37]» (Жын сүресі, 18-аят).


[35] «Мәсәжид» сөзінің екі мағынасы бар:


1) Мешіттер, яғни мешіт сөзінің көпше түрі (сәжде қылынатын орын);

2) Сәжде қылатын мүшелер. Олар жеті мүше: маңдай (мұрынмен бірге), екі алақан, екі тізе, екі аяқтың ұшы.

Мешіттер – бұл Аллаһтың үйлері. Олар – намаз оқуға арналған жер бетіндегі Аллаһтың ең сүйікті орындары. Аллаһтың осы үйлері Оны еске алу үшін тұрғызылған. Сондықтан, бұл жерлерде құлшылық жалғыз Аллаһқа ғана арналуы тиіс. Онда Аллаһтан өзге біреу үшін ештеңе жасалмау керек.

Мешіттердің ішінде қабір қазуға болмайды. Себебі, пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) бұндайды жасайтын адамдарға лағынет тілеп, бұл істің яһудилер мен христиандардың әрекеті екенін хабарлады. Тіпті өмірінің ең соңғы сәттерінде, өлім ауызында жатқанда ол бізді бұл ауыр күнәдан қайтарып:  Расында, сендерден бұрын өмір сүргендер қабірлерді мешітке айналдырған. Сол үшін қабірлерді мешітке айналдырмаңдар, өйткені мен сендерге бұны тыйым саламын», - деді
(Муслим 532).

Тағы да ол (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деді: «Яһудилер мен христиандарға Аллаһтың лағынеті болсын, олар пайғамбарларының қабірлерін мешітке айналдырған еді» (Бухари 435, 436, Муслим 531).

Мешітті ширк пен пұтқа табынушылықтың іздерінен тазартуымыз қажет. Онда қабірлерді қазып, мәйіттерді жерлеуімізге болмайды. Ол әрқашан тек Аллаһқа құлшылық етілетін орын болып қалу керек. Намаз
орындау, Аллаһтың атын еске алу (зикр), Құран оқу (тиләуа), пайдалы сабақтар өткізу, и`тикәф жасау – мешіт, міне осылар үшін арналған. Мешіттердің ең ұлысы – Меккедегі әл-Мәсжиду әл-Харам. Ол туралы Аллаһ былай деді: «Біз Ибраһимге Үйдің (Қағбаның) орнын нұсқадық: “Маған ешнәрсені серік қоспа, әрі үйімді тәуәф етушілерге, тұрып (намаз оқушыларға), руку` пен сәжде етушілерге тазартып қой!”» (Хаж сүресі, 26-аят). Неден тазартып қою керек? Ширктен (көпқұдайшылықтан), бид`аттардан (дінге енгізілген жаңалықтардан), сондай-ақ нәжістер мен
қоқым-қоқыстан тазартып қою керек. 

[36] «Ешкімге» деген сөз, Аллаһтан өзге барлық
нәрсені қамтыған, әрі одан ештеңе тыс қалмайды. 

Араб тілінде мынандай қағида бар: “Егер тұйық райындағы сөз тыйым салу, теріске шығару, шарт қою, сұрақ қою сөйлемінде келіп тұрса, онда ол жалпы мағына береді”. Қарап тұрсақ, аятта «ахадән»
(ешкімге) деген сөз, тұйық райындағы сөз болып табылады. Ол «ду`а етпеңдер» деген тыйым салу сөйлемінде келіп тұр. Демек, «ешкімге» деген сөз Аллаһтан басқа барлық жаратылысты: періштені де, елшіні де, тасты да, талды да, кесенені
де, әулиені де, әруақты да, жұлдызды да, күнді де, айды да қамтып алады.

[37] Құран мен Сүннет мәтіндерінде «ду`а» сөзі екі мағынада келеді:

1) Ду`а мәс-әлә (сұрау, тілеу дұғасы). Мысалы: “Әй, Аллаһ! Пәленшені нәсіп ете гөр!”, ”Әй, Аллаһ! Түгеншеден сақтай гөр!”, “Әй, Аллаһ! Мені жарылқай гөр!” және т.б.

2) Ду`а `ибәда (құлшылық ету). Мысалы: намаз оқу, қажылыққа бару, зекет беру, білім беру және т.б. Құлшылық етуші адам өзінің сол ісі арқылы Аллаһтан сауапты тілеп жатқан себепті құлшылық – дұға деп аталған.

Аллаһ Тағала былай деді: «Раббыларың: “Маған ду`а етіңдер, сендерге жауап беремін! Ал кім Маған құлшылық етуден такәппарланып (бас тартса), Тозаққа қор болып кіреді”, - деді» (Ғафир
сүресі, 60-аят).

Бұл аяттағы «ду`а» сөзі екі мағынада келгендіктен, яғни ду`мәс-әлә (тілеу, сұрау дұғасы) және ду`а `ибә (құлшылық ету), ғалымдар «жауап беремін» деген сөздерге екі тәфсир (түсінік) берген:

1) «Маған ду`а етіңдер, сендерге жауап беремін» - Менен сұраңдар, тілеңдер, сонда сендерге қалағандарыңды беремін;

2) «Маған ду`а етіңдер, сендерге жауап беремін» - Маған құлшылық етіңдер, сонда сендерге сауаптарыңды
беремін.

Қорытындылай келе, Жын сүресінің 18-ші аятының мағынасын былай аударған дұрыс болады: «Расында, сәжде етілетін жерлер мен сәжде ететін мүшелер Аллаһқа тән. Сондықтан, Аллаһпен бірге ешкімге құлшылық етпеңдер, әрі ешкімнен тілемеңдер!»

"Үш негіз және оның дәлелдері кітабынан"

Если вы один(а) из тех кому понравилась информация нажмите НРАВИТСЯ

 









Көптеген бауырларымыз салт-дәстүрлердің барлығы тыйым салынған деп санайды.
Сондықтан, егер олар халық жасап жүрген бір істі көрсе, әрі оның ата-бабаларымыз
ұстанып келген дәстүрі екенін білсе, бірден қарсы шығып, оның Исламға сай
немесе сай еместігін тексермей, көптеген проблеммалардың туындауына себепші
болады.

Алайда, әдет-ғұрыптардың барлығы бірдей емес. Сол үшін, оларды бір жақты
қарастыруға болмайды. Себебі, салттардың ішінде тыйым салынғаны да бар, сонымен
қоса рұқсат етілетін, тіпті орындау қажет болып табылатындары да бар. Әрі
шариғатта, «әл-`урф» (ғұрып) және «әл-`ада» (әдет) деп аталатын, салт-дәстүрлер
мен адамдар арасында қалыптақан нәрселерге сүйенетін үкімдер көп. Сондай-ақ,
«әл-қоуа`ид әл-фиқһия әл-кубра» деп аталатын, бүкіл ғалымдар бірауыздан
келіскен, шариғаттың бес ұлы қағидаларының бірінде: «Әдет-ғұрыпқа хақысы
беріледі» (әл-`ада мухаккамә), - деп айтылған.

Бұл, Исламда өте үлкен тақырып болып саналады, әрі бұл мәселеге байлынысты
көптеген еңбектер жазылған. Бірақ, Аллаһтың қалауымен бұл мәселені қысқаша
түсіндіргім келеді.

Қағида: «Егер салт-дәстүр шариғатқа қайшы келмесе, онда оған артық көңіл
бөлінеді». Бұл ережені Аллаһ Тағала Құранда, пайғамбар (оған Аллаһтың
игілігі мен сәлемі болсын) Сүннетте бекіткен, әрі оны имамдар (ғалымдар) жиі
айтқан!

Аллаһ Тағала Құранда былай дейді: «Кішіпейілдік таныт, жақсылықты (әл-`урф)
бұйыр да, надандардан бет бұр!» (әл-А`раф, 199).

Имам әл-Жассәс өзінің тәфсирінде: «”Әл-ма`руф” сөзі – бұл, ақыл оны
орандауды жақсы деп есептейтін, әрі ақыл-есі дұрыс (адамдардың) алдында ол
айыпты болып саналмайтын нәрселер», - деп айтқан (Қараңыз: “Әхкәм әл-Қуран”
4/214).

Имам Әбу әс-Су`уд Аллаһтың: «әл-`Урфті бұйыр» деген сөздері жайлы былай
деген: «Яғни, жақсылықты, істердің ішіндегі жақсы болып саналатындарды,
өйткені осындайларды адамдар қабылдайды да, оны теріске шығармайтын болады»
(Қараңыз: “Тәфсир Әби әс-Сууд” 2/456).

Имам әл-Қарафи осы аятты келтіріп: «Салт-дәстүр нұсқайтын әрбір нәрсенің
айрықша орны бар», - деді (әл-Фуруқ” 3/194).

Аллаһ Тағала тағы да былай деді: «Аллаһ анттарыңды бос сөзді есепке алмайды.
Алайда біле тұра істеген анттарыңнан жауапкер етер. Оның төлеуі: үй- іштеріңе
жегізетін орта есеппен он міскінді тамақтандыру, не оларды киіндіру, немесе бір
құл азат ету. Мұны таппаған біреу, үш күн ораза ұстау» (әл-Мәида, 89).

Шейхул-Ислам Ибн Тәймия айтқан: «Аллаһ Тағала адамдардың өз жанұяларына
жегізетін орта есеппен он кедейді тамақтандыруды бұйырды. Орта есеппен
тамақтандыру қалай анықталады деген осы мәселеде ғалымдардың арасында
келіспеушіліктер бар: ол шариғатқа сай өлшенеді ме, әлде салт-дәстүрге
қайтарылады ма? Сол сияқты, олардың арасында әйелді асырау тақырыбын да да
қарама-қайшылықтар болған. Ал бұның барлығы адамдар арасында қалыптасқан
әдет-ғұрыпқа қайтарылады деген пікір, ең дұрыс болып табылады» (Қараңыз:
“Мәджму’ул-фатәуа” 26/113).

«Әй мүміндер! Меншіктеріңдегі қүл-күңдер, әлі ержетпеген балаларың, осы үш
мезгілде (жандарыңа) рұқсат сұрап кірсін: Таң намазының алдында, киімдеріңді
шешкен түскі уақытта және кешкі намазынан кейін. Сендер үшін осы үшеуі ұялатын
мезгіл. Бұлардан кейін (басқа уақытта) сендерге де оларға да айып емес.
Өйткені, сендер бір-біріңе кіріп, шығуларыңа керексіңдер. Осылайша Алла,
сендерге аяттарын баян етеді. Алла толық білуші, хикмет иесі» (Нұр, 58).

Хафиз әл-`Аләи осы аят хақсында «әл-Мажму`» кітабында былай деген: «Әдетте
осы үш уақытта адамдар киімдерін шешетініне байланысты, Аллаһ Тағала рұқсат
сұрауды әмір етті. Бұл мәселедегі шариғи үкім адамдардың дәстүрі болып
табылатын нәрсеге сай бекітілген еді!».

Тура соны, имам әл-Қуртуби де өзінің тафсирінде айтқан 12/304.

«Әй мүміндер! Сендер үшін әйелдерге зорлықпен мұрагер болуларың халал емес.
Және бергендеріңнің бір бөлімін алып қалу үшін оларды зорламаңдар. Бірақ олар
ашық арсыздық істесе басқа. Сондай-ақ олармен бірге ғұрыпқа сай өмір сүріңдер!»
(Ниса, 19).

Тағы да Аллаһ айтты: «Ал кімнің баласы туылса, шешесін тамақ және киіммен,
дәстүрге сай асырауға тиіс» (Бақара, 233).

Шейх Ибн әл-Қайим «әр-Рауда әл-мухиббин» кітабында: «Күйеуі, қалыптасқан
әдетке сәйкес әйеліне (мал-дүниесін) жаратып, оны киіндіретіні сияқты, өз
әйелімен қалыптасқан дәстүрге сай жыныстық қатынасқа да баруы керек».

Сүннетке келер болсақ, онда одан да салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптардың
заңдастырылғанына дәлелдер таба аламыз. `Айша айтқан: «Бірде Әбу Суфьянның
әйелі Хинд, пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деді:
«Негізігде, Әбу Суфьян – сараң адам, егер мен оның рұқсатынсыз алмасам, өзі
маған және балама жететіндей нәрсені бермейді». Сонда ол: «Өзіңе әрі балаңа
әдетке сай жететін нәрсені ал!», - деп жауап қайтарды» (әл-Бухари 5364,
Муслим 1714).

Осы хадитің пайдаларын атап өтіп, имам ән-Нәуәуи: «Шариғаттың нақтылауы келмеген
мәселелерде, салт-дәстүрге сұйену керек», - деді (“Шарх Сахих Муслим”
2/8.).

Имам әл-`Изз ибн `Абдус-Сәләм былай деген: «Бұл хадис, әдет-ғұрыптың
заңдылығына дәлелдердің бірі» (Қараңыз: “Қауә’ид әл-ахкәм” 1/61).

Тағы да салт-дәтүрге дәлел ретінде, Ибн Мас`удтың келесі сөдерін де келтіруге
болады: "Бүкіл мұсылмандар жақсы деп есептейтін нәрсе, Аллаһтың алдында
да жақсы. Ал бүкіл мұсылмандар жаман деп есептейтін нәрсе, Аллаһтың алдында да
жаман болып табылады" (Ахмад 1/379, Таяласи 23, Бәззәр 130. Хаким,
Заһәби, Ибн Хаджар, Сахауи және шейх әл-Әлбәни сахих деген).

Сахабаның бұл сөздері, адасу болуы мүмкін емес мұсылмандардың бір ауызды
пікіріне (ижма`) дәлел болып табылады. Себебі, бүкіл мұсылмандар жаманды жақсы
деп немесе жақсыны жаман жеп есептеуі мүмкін емес, өйткені хадистерде
айтылғандай олардың барлығы түгелдей адасуда жиналмайы. Алайда, Ибн Ма`удтың
бұл сөздерін, әс-Суюти мен Ибн Нужәйб, және де әс-Сархаси сияқты ғалымдар
айтпақшы, көптеген имамдар салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптардың заңдылығына
дәлел етіп алды (Қараңыз: «әл-Ашбаһ», «әл-Мәбсут» 12/45).

Сонымен, жоғарыда аталғандардың барлығы, адамдар арасында жалпылай қалыптасқан
нәрселердің және шариғатқа қайшы келмейтін дәстүрлер мен ғұрыптардың
маңыздылығы мен олармен санасу керектігіне нұсқайды.

Имам әл-Кәсәни айтқан: «Шариғатта тікелей нұсқауы жоқ нәрсе, салт-дәстүрге
қайтарылады, өйткені дәстүр дәлел болып табылады!» («Бадәи’ әс-сәнаи’»
5/223).

Имам Ибн `Абидин былай деген: «Шариғатта, әдет-ғұрыптармен санасады, сол
үшін оның оған қайтарылатын үкімдері бар». Сондай-ақ ол, имам әс-Сархасидің
келесі сөздерін жеткізді: «Әдет-ғұрыппен бекітілген нәрсе мен шариғатпен
бекітілгенмен тең!» (“Расәил Ибн ‘Абидин” 2/114).



Әдет-ғұрыпқа айрықша орын бергенде, орындалатын кейбір шарттар:

1. Салт-дәстүр, Құран мен Сүннеттің мәтіндеріне, ғалымдардың бір ауыздан
келіскеніне (ижма`) немесе шариғатта бекітіліп қойған үкімге қарама-қайшы
келмеіге тиіс.

Имам әс-Сархаси: «Құран мен Сүннетке қарсы келген кез-келген салт есепке алынбайды»,
- деп айтқан (“әл-Мәбсут” 1/146.).

2. Әдет-ғұрып, сирек кездесетін емес, бірақ кең тараған болу керек.

Имам әс-Суюти айтқан: «Салт-дәстүрмен тек, егер ол кеңтараған (бәрімен
мойындалған) болса ғана санасады, ал егер ол анықсыз болса, есепке алынбайды»
(Қараңыз: “әл-Әшбахһ уә-ннәзаир” 87).

3. Ол, баяғыда істеліп жүрген емес, бірақ қазіргі таңда іске асырылып жүрген
дәстүр болу керек. Өйткені, салт-дәстүрлер мен әдет-ғұрыптар уақыттан уақытқа,
мекеннен мекенге, халықтан халыққа ауыса береді.

Бұл жайында имам әш-Шатыби «әл-Муәффақат» кітабында 2/220 айтқан.

Ғалымдар салттарды екіге бөлген: дұрыс және бұрыс.

Жақсы әрі дұрыс салт дегеніміз – бұл, (белгілі қоғамдағы) барлық адамдарға
әйгілі, Құран мен Сүннеттің мәтіндеріне және ғалымдардың бір ауыздан
келіскеніне (ижма`) қайшы келмейтін, әрі игі істен жіберіп алу мен зиянға
апаруға себеп болмайдын әдет-ғұрыптар (Қараңыз: “Нәзария әл-‘урф” 36-37).

Ал енді салт-дәстүрлердің бұрыс түрлері жайында айтар болсақ, онда бұған Ислам
жарлықтарына, оның үрдісіне және таза рухына қайшы келетін, мұсылмандар
ортасында сандарын жылтыратқан әйелдердің таралуы, кәпірлер мен олардың
дәстүріне еліктеу, құмар ойындармен әуестену және т.б. сияқты барлық нәрселер
жатады.

Ал оларға қайту керек болған ғұрыптарға келер болсақ, онда бұл:
ерлі-зайыптылардың қарым-қатынасы, әйелдер мен бала-шағаға мал-дүние жарату,
кедейлерді тамақтандыру, көршілермен байланыс, шариғатта тыйым келмеген өзара
қаржы қатынас, киім үлгісі, өсиет қалдыру, шариғатта ол туралы нұсқау келмеген,
күнә мен тәртіпсіздік үшін «та`зир» (сөгіс) деп аталатын жазалау және с.с.
(Қараңыз: «әл-Қауә’ид әл-фиқһия әл-кубра” 382-991).

Сондай-ақ, әдет-ғұрыптардың ішінде, адам міндетті түрде ұстану керек болған
және жәй рұқсат етілген түрлері бар екенін білгеніміз жөн. Мәселен, адамға
өзінің қоғамында, Құран мен Сүннеттен ағып шыққан жалпы қалыптасқан, әйелі мен
бала-шағасын асырау, ерлі-зайыптылардың арасындағы қарым-қатынас және т.с.с.
дәстүрлерді ұстануы міндетті. Ал енді, шариғат жарлықтарына байланысы жоқ, сол
уақытта оған қайшы да келмейтін салттар жайында айтар болсақ, онда адам оларды
бәрібір ұстанып жүргені абзал, өйткені оларды ұстанбау халық арасында бүліктің
тууына, сенімсіздіктің пайда болуына және т.б. жаман нәтижелерге әкеп соғуы
мүмкін. Аллаһтың елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) шариғатқа
қайшы келмейтін, өз халығынын әдет-ғұрыптарына сөгіс айтпаған, бұған қоса
оларды өзі де ұстанған еді. Шейх Солих әс-Садлән айтқан: «Пайғамбарымыздың
(оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) кезінде адамдар, өз тұрмыстарына сай
амалдар жасаған, соған ол тыйым салмаған. Осы олардың рұқсат етілгенін
білдіреді. Сондай-ақ, адамдар пайғамбардың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі
болсын) мақұлдаған түрлі істерді жасаған, тіпті (пайғамбардың (оған Аллаһтың
игілігі мен сәлемі болсын)) өзі оларға қатысқан. Бұл да олардың рұқсат
етілгенін білдіреді. Тағы Ислам да, адамдардың Исламнан бұрын жасаған істерін
мақұлдады» (Қараңыз: “әл-Қауә’ид әл-кубра” 345).



Аллаһ жақсырақ біледі!

Тема “ваххабизма” стремительно ворвалась в нашу жизнь. Еще несколько лет
назад никто и не подозревал о существовании этого слова. Благодаря средствам
массовой информации о “ваххабизме” услышали все. И все от пенсионеров до
школьников теперь знают, что “ваххабизм” - это что-то очень плохое, вроде
фашизма, только еще хуже. В массовом сознании это синоним терроризма,
экстремизма, фанатизма, все это подкрепляется видеорядами ТВ наподобие
некрофило-невзоровского “Чистилища”. После выступления по ОРТ муфтия Талгата
Таджутдина о том, что якобы в Мордовии находятся террористические лагеря
ваххабитов, в водоворот событий, будоражащих Россию, оказалась вовлечена и
Мордовия. Безответственное заявление этого человека, который давно потерял
уважение большинства российских мусульман, всколыхнули общественность и органы
власти. Все проведенные мероприятия показали - никаких ваххабитов в Мордовии
нет!

Однако раскрученную тему, на которой можно заработать, бросить
трудно, особенно если учесть, что для некоторых журналистов деньги не пахнут.
Вот и появляются “сенсационные” статьи о якобы проделках “ваххабитов” в
Мордовии. Правда состоит в том, что никаких “ваххабитов” здесь нет. Это
часть мифа, усердно создаваемого врагами ислама.

Дискредитация ислама в
России совсем не случайно занимает важное место в их планах. Дело в том, что
согласно последним демографическим тенденциям, через 25 лет этнические
мусульмане будут составлять половину населения РФ. Поэтому им крайне необходимо
низвести ислам до традиционных обрядов, оторванных от жизни,
пропагандировать безбожие под лозунгами национального возрождения или единения с
“цивилизованным” миром, а всех, кто пытается говорить
правду об исламе, обвинять в “ваххабизме”, терроризме, экстремизме, и
изолировать.

План “развития” уже начал реализовываться.
Госсовет Дагестана не только ввел у себя в республике, но и внес в
Государственную Думу РФ законопроект, запрещающий “ваххабизм”, хотя никто точно
не знает, что это такое.

Предлагаем вниманию читателей перепечатку из
газеты “Современная мысль” №1(17), август, 2000 г.

ЗАКОН О ВАХХАБИЗМЕ:
СИГНАЛ К “ОХОТЕ НА ВЕДЬМ”?

А.МАКАРОВ

Ислам. Кто
против?

После падения коммунизма мусульмане России получили
возможность развивать связи со своими единоверцами за рубежом. Очевидно, что в
условиях религиозной безграмотности подавляющего большинства российских
мусульман, явившейся закономерным результатом семидесяти лет существования под
атеистическим прессом, возрождение Ислама в России было бы невозможно без
активной духовной и материальной поддержки мусульман “дальнего зарубежья”.
Возрождение традиционных связей российских мусульман с остальной исламской
общиной не представляло никакой угрозы для государственных интересов России.
Более того, российские мусульмане могли бы стать мощным локомотивом
взаимовыгодного духовного политического и экономического сближения России с
исламским миром. Такая перспектива, разумеется не устраивала Запад и прозападные
силы в России. Чтобы в корне пресечь возможность такого развития событий и
задушить пока еще слабые ростки исламского возрождения в России, необходимо было
снова изолировать российских мусульман от всех остальных. Поэтому определенные
круги стали внушать населению, как мусульманам так и немусульманам, страх и
подозрительность по отношению к “другому”, “закордонному”
Исламу.

Слово-кистень

Этому “чужому Исламу”
приклеили ярлык “ваххабизм” и противопоставили его
“традиционному Исламу народов России”. “Антиваххабитская” истерия
достигла своего апогея после начала второй чеченской войны, причины которой
многим удобнее искать в зловещих происках внешних сил, чем в отсутствии внятной
национальной и экономической политики федерального центра на Кавказе. Теперь,
когда благодаря стараниям телевидения каждый ребенок в России
знает, что “ваххабизм” - это что-то вроде фашизма, только хуже, некоторые
политики вознамерились окончательно искоренить “зеленую чуму”. Госсовет
Дагестана внес в Государственную Думу России закон о запрещении ваххабизма. Этот
документ наводит на весьма тревожные размышления. Оставим пока вопрос о том, что
в нормальном демократическом государстве основанием для уголовного преследования
могут служить только действия, а никак не мысли, взгляды и убеждения, какими бы
они не были.

Необходимо обратить внимание на следующее обстоятельство: в
законопроекте отсутствует ясное определение понятия “ваххабизм”.
Определение ваххабизма отсутствует в законопроекте не просто из-за небрежности
или некомпетентности дагестанских чиновников. Дело в том, что сколько-нибудь
удовлетворительного определения этого понятия вообще не
существует. Все определения в востоковедческой литературе настолько
аморфны, что при желании под них можно подвести практически любого мусульманина.


Ваххабиты - это те, кто проповедует возврат к изначальной чистоте
Ислама и отвергает нововведения? Это так, но было бы любопытно посмотреть на
мусульманина выступающего против чистоты Ислама! Ваххабиты - это те, кто
отрицает национальные границы между мусульманами, проповедует равенство и
братство верующих? Да, но, во-первых, что в этом такого уж плохого и
антигосударственного, а во-вторых, разве этого нельзя сказать о любом
мусульманине (разумеется, достойном называться таковым)? Точно также дело
обстоит с остальными определениями ваххабизма.

Получается, что
“ваххабизм” - это весьма любопытное словечко: никто не знает, что
оно значит, но все его боятся. Это слово-кистень, которым можно
“мочить” любых оппонентов. К сожалению, российские муфтии успешно
используют это “оружие” в борьбе друг с другом. Кажется, в России уже не
осталось ни одного мало-мальски известного муфтия, который не был бы обвинен в
ваххабизме своими коллегами-муфтиями. Поскольку средства на строительство
мечетей и на нужды исламского просвещения поступали главным образом из
нефтедобывающих стан Залива, практически все исламские деятели в России
“запятнаны” связями с “ваххабитами”, и муфтии могут безо всякого труда
собирать компромат на друг друга. Если же кто-то “имел несчастье” изучать
исламские науки в арабских странах (неважно каких), ему тем более не уйти от
обвинений в “ваххабизме”. Это было бы смешно, если не было так грустно.
Тем самым люди, которые вроде бы должны быть главными защитниками интересов
мусульман, способствуют раздуванию “антиваххабитской”, а по сути
антиисламской истерии.

Образ врага

Открыто проповедовать
ненависть к религии, которую исповедуют более миллиарда человек во всем мире, в
том числе многие миллионы россиян, в приличном обществе не принято. Поэтому
необходимо придумывать различные эвфемизмы. Долгое время очень популярным было
словечко “фундаментализм”, но оно поистерлось от частого употребления и
перестало производить желаемый эффект. Течения, которые можно назвать
“фундаменталистскими”, есть во всех мировых религиях, а отнюдь не только в
Исламе. “Фундаментализм” - это производное от слова “фундамент”, а без
фундамента никакой дом - материальный или духовный - построить невозможно. Что
плохого в возвращении к духовным корням, к исконным ценностям?

К тому же
на фоне активной “православизации” российской государственной власти уж слишком
очевидным становится двойной стандарт: получается, что когда православные
возвращаются к своим духовным корням, это прекрасно, а когда то же самое
делают мусульмане, это несет угрозу обществу.

Словечко
“ваххабизм” экзотично для русского уха, непонятно и уже поэтому вызывает
страх. Много ли найдется в России мусульман (не говоря уже о немусульманах),
знающих, что богослов Мухаммад ибн Абд аль-Ваххаб, живший в XVIII веке в Аравии,
ничего “экстремистского” и “террористического” не проповедовал,
что и до него были богословы, столь же или еще более последовательно
отстаивавшие принцип чистоты единобожия? Таких наберется немного даже среди
мусульман, носящих бороды - главный атрибут образа “ваххабита”,
созданного СМИ.

Любители словечка “ваххабизм” всегда
могут уклониться от обвинений в исламофобии, сказав: “Ваххабизм не имеет ничего
общего с “традиционным Исламом”; мы обеими руками за “традиционный Ислам”, мы
всего лишь против ваххабизма.” Правда, понятие “традиционный Ислам” не менее
аморфно, чем понятие “ваххабизм”. Какие такие “традиции” продолжает этот
“традиционный Ислам”? По всей вероятности, “славные традиции” недавнего прошлого
- традиции безропотного обслуживания коррумпированных феодально-коммунистических
князьков мусульманских регионов России. Такой “традиционный Ислам” - это
единственная форма Ислама, устраивающая власть предержащих этих регионов. Если
же кто-то говорит о социальной справедливости в Исламе, о том, что положение
человека в обществе должно определяться исключительно его личными качествами, а
не принадлежностью к тем или иным мафиозным кланам, это, несомненно, зловредный
ваххабит и потенциальный террорист.

Ислам един, он не может быть
“отечественным” или “импортным”. Может быть, поборники “традиционного
Ислама” думают, что у татар и кавказцев есть один Коран, а у арабов или, скажем,
пакистанцев - другой? Может быть, они молятся не на “ваххабитском” арабском
языке, а на каком-то другом, и обращаются при этом не к Мекке, находящейся на
“ваххабитской” территории, а куда-то еще? Деление Ислама на “свой” и
“чужой” может лишь позабавить любого, кто хоть мало-мальски разбирается в
Исламе. Проблема, однако, в том, что таких людей в России катастрофически мало,
причем далеко не все из них используют свои знания во благо
Ислама.

Эффект бумеранга

Еще одна немаловажная деталь. Если
одиозный закон, не дай Бог, будет принят, в неизбежных при этом злоупотреблениях
и произволе будут обвинять отнюдь не Госсовет Дагестана - во всех грехах, как
всегда, будут обвинять Россию и русских. Так почему же российская центральная
власть должна становиться заложницей интересов коррумпированных родоплеменных
элит, чья любовь к России основывается на любви к дотациям из федерального
бюджета?

Не надо быть провидцем или особо тонким психологом, чтобы
предсказать, что принятие закона, якобы призванного бороться с экстремизмом,
приведет к обратному результату: усилению радикальных, экстремистских настроений
среди российских мусульман. Ведь мусульманам в очередной раз продемонстрируют,
что власть считает их гражданами России второго сорта, чья благонадежность
вызывает сомнения.

Чтобы сохранить мир и стабильность в мусульманских
регионах России, власть не должна указывать мусульманам, как можно и как нельзя
поклоняться Богу. Она должна не на словах, а на деле обеспечить равноправие всех
конфессий. Мусульмане должны почувствовать, что власть смотрит на них не как на
подозрительных иноверцев в православной державе, а как на полноправных граждан
России. Тогда исчезнет почва для экстремизма и сепаратизма, и не нужно
будет гоняться за призраком ваххабизма.

Комментарий из газеты
"Ислам в Мордовии" (№1, 26.12.2000)

Ситуацию, которая сложилась в
религиозной жизни Мордовии, мы попросили прокомментировать наиболее авторитетных
людей, представляющих мусульман в Мордовии

Али КИТАЕВ, председатель
мусульманской религиозной организации-общества г. Саранска:

- Я постоянно
опровергаю слухи о наличии ваххабитов в республике. Грязные сплетни вредят
только искренне верующим. Поверьте, мусульман у нас не так уж и много,
большинство знает друг друга в лицо. Любое проявление экстремизма не скрылось бы
от нас, тем более от соответствующих органов. Сейчас все мусульмане города
дружно работают на строительстве центральной мечети, каждый помогает по мере
возможности. Хотелось бы вместо подозрений и клеветы получить добрую поддержку
от средств массовой информации, руководства республики и всех жителей
города.

Наиль ФАХРЕТДИНОВ, председатель Духовного управления мусульман
РМ, имам-хатыб Центральной мечети г. Саранска:

- Все мусульмане
республики очень обеспокоены той нездоровой атмосферой, которая создается
средствами массовой информации республики вокруг мусульман. Мы верим в Бога и
приближаемся к нему посредством своих добрых дел. Никакой опасности от мусульман
идти не может. Те уголовники, которые совершают преступления, безусловно, должны
наказываться, независимо от того, какой религией они прикрываются. Говорить, что
в Мордовии есть ваххабиты - это оскорблять всех мусульман республики. Ситуация
контролируется и нами и соответствующими органами. Пожар взаимной ненависти
разжигают те, кому хочется создать образ врага, чтобы не было видно собственных
грязных дел.

Камиль БАДРЕТДИНОВ, председатель местной религиозной
организации-общества мусульман с. Аксеново, преподаватель летнего лагеря учебы и
отдыха детей мусульман:

- Опыт проведения нами летнего лагеря показал,
какая атмосфера создается СМИ в отношении Ислама, - нас встречали с
настороженностью, даже с опаской. Только личный опыт общения с мусульманами
заставляет людей расстаться с теми ложными представлениями, которые им
навязывают. Многие впервые увидели, что такое настоящий, а не
показушно-праздничный Ислам, который, к сожалению, продолжает практиковаться в
ряде сел, и который, несомненно, отталкивает от религии людей, искренне желающих
найти в ней опору. Только добрым словом и просвещением можно победить невежество
и прийти к миру.

Хайдар ГРАЧЕВ, имам-хатыб мечети Октябрьского района г.
Саранска:

- Разразившаяся в республике истерия по поводу мифических
ваххабитов не имеет никаких оснований и вызвана отсутствием достоверной
информации у населения. К сожалению, средства массовой информации, вместо того,
чтобы показать реальную картину религиозной жизни в республике, ухватились за
непроверенные слухи и превратили их в доходное дело. “Сенсационные” заголовки,
призванные привлечь читателя говорят сами за себя: “Ваххабиты из Белозерья
захватили заложницу...”, “В Мордовии завелись ваххабиты”, “Террористические базы
в Мордовии”, “Мать террориста...”, “Сможет ли муфтий Мордовии оградить
республику от "параллельного ислама"”, “Раскол среди мусульман Мордовии” и т.д.
Некоторые издания пошли еще дальше – теперь жители как бы на передовой линии
войны с терроризмом: всем надо докладывать о подозрительных пакетах, надо
опасаться собираться больше трех (возможен теракт) и докладывать о
подозрительных личностях (наверное, о бородачах с автоматами и гранатометами).
Можно подумать, мы в кольце врагов, а не в республике, где люди поколениями
живут в мире и дружбе, независимо от национальности и вероисповедания. Вывод
прост - кто-то не хочет мира и спокойствия. Сначала создается образ врага, потом
можно применять силу, потом взаимное озлобление и годы войны. Нам это нужно?
Ответ спросите у тех, кто сочиняет мифы о ваххабитах в
Мордовии.

Комментарий Марата Салимова.

Выводы очевидны. Миф о
ваххабитах раздувают, с одной стороны, враги ислама в России, с другой стороны,
некоторые муфтии, использующие этот устрашающий аргумент в борьбе за большую
“святость” с любыми возможными конкурентами. Все это через СМИ проецируется на
население, которое 70 лет воспитывалось в безбожии и поэтому разобраться в
теологических тонкостях просто не в состоянии. Чтобы выбраться из этой ситуации,
вместо “сенсаций” необходимы религиозное просвещение и правда. Тогда нам удастся
сохранить мир и Среднее Поволжье не превратится в Ближний Восток.

.

Слово седьмое.

Ребенок рождается на свет, наследуя два начала. Первое из них требует еды, питья и сна. Это — потребность плоти, без этого тело не может служить пристанищем для души, не будет расти и крепнуть. 

Другое — тяга к познаниям. Младенец тянется к ярким вещам, берет их в рот, пробует на вкус, прикладывает к щеке. Встрепенется, услышав 
звуки дудки или свирели. Подросши, бежит на лай собаки, на голоса животных, на смех и плач людей, теряет покой, спрашивая обо всем, что видят глаза и слышат уши: «Что это? Зачем это? Почему он так делает?»- это уже потребность души, желание все видеть, все слышать, всему учиться.

Не раскрыв для себя видимых и невидимых тайн вселенной, Не объяснив всего себе, человеку не стать человеком. И бытие души такого человека тогда ничем не разнится от бытия иной твари.

Изначально Бог отличил человека от животного тем, что наделил его
душой. Почему мы, повзрослев и поумнев, не ищем и не находим удовлетворения тому любопытству, что в детстве заставляло нас забывать о еде и сне? Почему мы не избираем путь тех, кто ищет знаний?

Нам бы неустанно ширить круг своих интересов, множить знания, которые питают наши души. Нам бы понять, что блага души несравненно выше телесных, и подчинить плотские потребности велению души. 
Но нет, не стали мы делать этого. Кликушествуя и каркая, не продвинулись мы дальше навозной кучи у аула. 

Душа правила нами только в детстве. Повзрослев и окрепнув, мы не позволили ей повелевать собой, подчинили душу телу, на все окружающее смотрим глазами, но не разумом, не доверяемся порывам души. Довольствуясь внешним видом того, что охватывает взор, не пытаемся вникнуть во внутренние тайны, полагая, что ничего не теряем от этого незнания. 

На замечания и советы людей умных отвечаем: «Ты живи своим умом, а я своим проживу», «Чем быть богатым чужим умом, лучше быть бедным, да по-своему». Мы не способны оценить их превосходства над нами, не понимаем смысла сказанного ими.

Нет ни искры в груди, ни веры в душе. Чем отличаемся мы от
животного, если видим только глазами? В детстве мы были лучше. Тогда мы были человеческими детьми — стремились узнать как можно больше. Сейчас мы хуже скота. Животное не знает ничего, но и не стремится ни к чему. Мы не знаем ничего, но готовы спорить до хрипоты: отстаивая свою темноту, стремимся свое невежество выдать за знания. Абай Кунанбаев "Слова назидания"
http://www.klex.ru/5k5

Достоинство Знания и изучения Ислама
http://islamic.kz/audio/audio-talab-elm/o-znanij.html

 
 


Почему мы изучаем Таухид? Зачем мы это делаем?
Почему мы считаем Таухид целью всей своей жизни?

Что является условием попадания в Рай?
Что является условием благополучия в мирской жизни?

1. Таухид - это право Одного Аллаха
2. Таухид - причина и цель создания всех творений
3. Таухид - причина, по которой Аллах обязал Самого Себя
4. Таухид - это завещание Посланника Аллаха (мир ему!)
5. Таухид - причина успокоения сердец
6. Таухид - причина единства мусульман
7. Таухид - причина благополучия в мирской жизни

Вступление редакции «Сунна-Пресс» к книге «Миф Ваххабизма»

В наши дни, существует множество ошибочных представлений и понятий, связанных с Исламом и с мусульманами, ввиду низкого уровня религиозного просвещения среди людей. Одним из этих понятий является термин «ваххабизм». Изучая новейшую историю и прослеживая новости в различных средствах массовой информации, можно убедиться, что термин «ваххабизм» не является научным термином, так как у него не существует точного определения.

Таким образом, в зависимости от разных географических и исторических факторов, термин «ваххабизм» использовался
в отношении многочисленных, и не имеющих друг с другом ничего общего различных мусульманских сект и течений. Также, особенно в странах СНГ, ваххабитами часто называют всех тех религиозных мусульман суннитов, которые всего лишь имеют бороду и подкорачивают свои брюки, даже если они не являются радикальными.

Изначально, «ваххабизм» считался историческо-политическим движением, возникшим в середине 18 века и
объединившим враждующие друг с другом племена центральной Аравии в единое государство, которое сегодня называется Королевством Саудовской Аравии. Слово «ваххабизм» связано с именем суннитского теолога Мухаммада ибн Абдуль Ваххаба (да смилуется над ним Аллах).

Мухаммад ибн Абдуль Ваххаб (1703-1791) являлся выходцем из племени Тамим. Его религиозно-объединительное движение, известное сегодня как «ваххабизм», началось в Неджде и в родной деревне Уйейн (центр Аравийского полуострова). Постепенно идеи, содержавшиеся в проповедях шейха Мухаммада, стали привлекать к себе сторонников, число которых неуклонно росло.

Что касается учения основоположника так называемого
«ваххабизма», то оно в основном формировалось под влиянием Ханбалитского мазхаба (мусульманской правовой школы), связанного с именем багдадского теолога Ахмада ибн Мухаммеда ибн Ханбала (780-855), да помилует его Аллах. Являясь одной из четырех ортодоксальных правовых суннитских школ Ислама, Ханбализм отстаивает безусловное соблюдение предписаний Корана и
Сунны (высказывания и поступки Пророка, мир ему и благословения
Аллаха), в неискаженном толковании.

Таким образом, призыв Мухаммада ибн Абдуль Ваххаба (да смилуется над ним Аллах) состоял из того, чтобы люди вернулись к первоначальным формам Ислама и очистились от всех нововведений в религии. Из всего этого можно заключить, что, так называемый, «ваххабизм» был всего лишь призывом к первоначальному
Исламу и противостоянием всем нововведениям в религию (бид'а). Политолог и бывший посол Азербайджана в Саудовской Аравии, Эльман Араслы, в своей книге «Королевство Саудовская Аравия, скачок из средневековья в 21 век», справедливо заметил про Мухаммада бин Абдуль Ваххаба: «Сам по себе выступая против «модернизированных» течений, подвергая резкой критике
все нововведения в Исламе, новоявленный вероучитель не мог быть
инициатором создания еще одной секты».

В целом, проводя анализ, становится ясным, что термин «ваххабизм», сегодня является своеобразным ярлыком, который вешают различные религиозные и политические силы на своих оппонентов, чтобы обвинить их в экстремизме, ереси и отсталости.
Однако нам следует помнить, что когда мы обвиняем в «ваххабизме», а, следовательно, в экстремизме, мусульман, которые далеки от экстремизма, мы теряем наши силы и время на борьбу с теми, с кем нам не нужно бороться. Вдобавок к этому, ведя борьбу и притесняя нерадикальных религиозных мусульман суннитов, мы тем самым поневоле толкаем мусульман в ряды различных экстремистских хариджитских сект.

Ханиф Джеймс Оливер, американец принявший Ислам, написал данную книгу именно для того, чтобы опровергнуть распространившееся ошибочное представление о том, что ортодоксальные сунниты (салафиты), это такая же секта как и
хариджитская Аль-Каида, называемая «ваххабитами». Отличительной чертой этого труда является то, что в своем стремлении доказать ошибочность мифа о «ваххабизме», автор не ограничился только доводами из Корана и достоверной Сунны, но и часто опирался на Западные средства массовой информации.

Читатель заметит, что слово «ваххабит» всегда приводится в кавычках. И это потому что, ортодоксальные сунниты (салафиты), на которых тоже навесили этот ярлык, сами этот термин не употребляют, поскольку оно используется как средство умаления их
достоинства. В книге ясно изложено, почему необходимо прекратить
употреблять это прозвище. Правильным обращением к этим людям является слово суннит или «салафит» - приверженец пути салафов (Пророка Мухаммада, мир ему и благословение Аллаха, и его сподвижников).

Данный труд содержит основной обзор монотеистического учения Ахлю-сунны (салафизма), его соответствие убеждениям всех ранее живших пророков и посланников. В ней также приведены основные принципы этого учения, показывающие, что Ахлю-сунна (салафизм) – это путь, следование которому предписывает Коран. Принимая во внимание то, что для многих читателей тема Ислама является новой, автор постарался разъяснить некоторые спорные моменты как можно более доступно, чтобы книга была понятной всем читателям.

В книге опровергаются утверждения различных людей
касательно «ваххабитов». Опровержение того, что Аль-Каида является
группой салафитов, занимает в книге особое место. Автор разъяснил, что члены Аль-Каида – это всего лишь современные последователи хариджитов, одной из самых ранних и наиболее опасных заблудших Исламских сект. И, что самое главное, автор опроверг ложь критиков, которые пытались опорочить величие Ислама в лице Ахлю-сунны (салафитов).

Искренне надеемся, что эта книга развеет ложь, возводимую на чистый Ислам, и устранит все недоразумения, в особенности те, которые возникли после событий 11 сентября. Просим Всевышнего Аллаха показать людям истину истиной, а ложь ложью.
Автор книги - Ханиф Джеймс Оливер


Перевод с английского - Алиевой Нармины

Проверка и редакция - «Sunna-Press.com»




источник: ОБЩИЙ СПИСОК ТЕМ СООБЩЕСТВА

ЧТО ПОМОЖЕТ БЫТЬ ТЕРПЕЛИВЫМ, ЧТО ПОМОЖЕТ НАУЧИТЬСЯ ПРОЩАТЬ?
КАК МНЕ ТЕРПЕТЬ ОБИДЫ И НЕПРИЯТНОСТИ СО СТОРОНЫ ЛЮДЕЙ?



ВИДЫ В КОТОРЫХ НЕОБХОДИМО ПРОЯВЛЯТЬ ТЕРПЕНИЕ

1. В подчинении Аллаху (Прослушать MP3)
2. В сторонении от запретного (Прослушать MP3)
3. В предопределении Аллаха как хорошего, так и плохого. (Прослушать MP3)

3.1. Небесные испытания которые посылает Господь (Прослушать MP3)
3.2. Обиды и неприятности со стороны людей (Прослушать MP3)

Тебя оклеветали, говорили о тебе за спиной, задели твою честь, кинули, украли или испортили твое имущество, обманули, подставили, нагрубили, побили, унизили и т.д.

Обиды и неприятности, которые бывают со стороны людей, вредящие твоему имуществу, твоей чести или тебе самому.
Именно эти обиды и неприятности требуют от человека особого терпения, так как перенести их очень тяжело и ни каждому это под силу.

И поможет тебе иншаАллах научиться терпеть и прощать 20 причин, - которые коротко разъясняются ниже.

1) Творцом всех деяний и желаний является Всевышний Аллах. Все что Он пожелает это будет, а что Он не пожелает не будет. (Прослушать MP3)

2) Вспомни о своих грехах, ведь постигло тебя зло по причине твоих грехов. (Прослушать MP3)

3) Знай о награде от Всевышнего Аллаха за прощение и терпение. (Прослушать MP3)

4) Если ты простишь или извинишь это отчистит твое сердце и ты ощутишь сладость прощения. (Прослушать MP3)

5) Если будешь мстить за самого себя это унизит тебя, а если простишь - Аллах дарует тебе могущество и славу. (Прослушать MP3)

6) Воздаяние будет равноценно сделанному. (Прослушать MP3)

7) Если озаботишься местью, погубишь свое время, разорвешь свое сердце и упустишь пользу которую не догнать. (Прослушать MP3)

8) Помни если отомстишь и сполна, то это лишь месть за себя, в то время когда Пророк «салля-Ллаху ‘алехи уа саллям» за себя никогда не мстил. (Прослушать MP3)

9) Люди причиняют тебе вред по какой то причине. (Прослушать MP3)

10) Чувствуй присутствие Всевышнего Аллаха когда терпишь. (Прослушать MP3)

11) Помни что терпение является половиной веры. (Прослушать MP3)

12) Помни что проявление терпения делает тебя главнокомандующим над своей душой. (Прослушать MP3)

13) Помни что если ты будешь проявлять собр Всевышний Аллах обязательно поможет тебе. (Прослушать MP3)

14) Терпение над обидами и неприятностями становятся причиной возвращения врагов к справедливости и оставления беззакония и их сожаления. (Прослушать MP3)

15) Если ты отомстишь то это возможно станет увеличением злости твоего врага и увеличения зла от него и может вызвать его большую силу что ты ожидаешь. (Прослушать MP3)

16) Кто привыкнет к мести и не приучит себя терпеть тот обязательно впадет в беззаконие. (Прослушать MP3)

17) Та обида которую тебе причинили станет причиной прощением грехов или повышением твоей степени в случае твоего терпения. (Прослушать MP3)

18) Прощение и терпение является самым сильным войском против твоего врага. (Прослушать MP3)

19) Если ты простишь своего врага, то враг поймет что ты выше его. (Прослушать MP3)

20) Тот который прощает и извиняет совершает доброе дело которое породит следующее доброе дело и т.д. (Прослушать MP3)

Да воздаст Аллах благом в обоих мирах брату Абдуррахиму за то что передал нам это послание от наших праведных предшественников.

Ссылка на скачивание: Тут


От Ибн 'Умара сообщается, что посланник Аллаха, мир ему и благословение Аллаха, сказал: «Самые любимые люди для Аллаха - это самые полезные из них, а самое любимое деяние перед Аллахом Всемогущим и Великим - эта радость, которую ты
приносишь мусульманину или помогаешь ему в беде или выплачиваешь за него долг или утоляешь его голод. И поистине, придти на помощь своему брату мусульманину в том, в чём он нуждается любимее для меня, чем совершить затворничество в мечети в течение месяца. А тот, кто сдержит гнев в
отношении брата своего (в Исламе), тому Аллах прикроет его наготу (т. е.скроет его недостатки и грехи), и тому, кто сдержит свой гнев в то время, когда он хотел излить его, Аллах наполнит его сердце довольством в Судный день. И того, кто вышел помогать своему брату мусульманину в его нужде пока он не поможет ему, тому Аллах укрепит его стопы в тот день,
когда стопы будут скользить. И поистине, дурной нрав портит деяния так же, как уксус портит мёд». Ибн Абу д-Дунья, ат-Табарани. Хадис хороший. См. “Сахих аль-Джами” 176.

источник:ОБЩИЙ СПИСОК ТЕМ СООБЩЕСТВА

Другим заблуждением, весьма распространенным в нашем веке и противоречащим истинной вере, с которой приходили посланники, мир им всем, является следование за учениями Маркса, Энгельса, Ленина, и других, призывающих к неверию и безбожию, независимо от того, как они себя называют. Поистине, основа идеологий этих безбожников заключается в утверждении: — «Бога нет, а жизнь исключительно материальна». Естественно, при этом отрицается и возвращение в загробную жизнь, отрицается Рай, Ад, и Божественное происхождение всех религий. Тот, кто читал эти книги и ознакомился с их содержанием, без сомнения понял, что обладателей таких убеждений, противоречащих всем небесным религиям, ожидает наказание как в этом мире, так и в загробном.

Другой разновидностью ложного убеждения, противоречащего истине, является убеждение “батынитов” о том, что некоторые люди (живые или мертвые), знают скрытые вещи, соучаствуют с Аллахом в управлении, в распоряжении делами. Их называют «аулия» (любимцы Аллаха), «арувах» (души), «людьми высокого положения» и другими выдуманными именами. Это и есть самый мерзкий ширк (многобожие) в господстве Аллаху, и это хуже ширка арабов времен невежества. Потому что неверные арабы не придавали ничего в сотоварищи Аллаху в господстве, а придавали в сотоварищи в поклонении. И ширк этот был у них в положении благополучия, а когда же их постигало несчастье, то становились они искренними в поклонении Аллаху. Так сказано об этом в Коране: “Когда они садятся на корабль, то взывают к Аллаху, очищая перед Ним свою веру. Когда же Он спасает их и выводит на сушу, они тотчас начинают приобщать сотоварищей”. (Коран. Паук: 65).

А что касается господства, то они признавали Аллаха единственным Богом.

«А если ты их спросишь, кто создал их, они, конечно, скажут — «Аллах». (Коран. 43: 87). И также сказал Всевышний: “Скажи: «Кто посылает вам удел с неба и земли? Или кто владеет слухом и зрением? И кто вы водит живое из мертвого и выводит мертвое из живого? И кто правит делом?» И они скажут: «Аллах» Скажи же: «Разве вы не побоитесь?»”. (Коран. Юнус: 1) Однако мушрики (многобожники) наших времен, превзошли своих предшественников. Они совершают ширк в господстве, и кроме того, придают Аллаху сотоварищей, как в благополучии, так и в несчастье. В этом можно убедиться, пообщавшись с ними и наблюдая за их деяниями. Посмотрите, что они делают у могил Хусейна и Бадауи, у могилы Идриси в Адене, у могилы Хадия в Йемене, и ибн Араби в Дамаске, и шейха Абду Кадира Джилани в Ираке и у других известных могил в других местах. Люди толпами посещают подобные места, посвящая могилам то, на что имеет право только Аллах Всевышний. К сожалению, очень мало тех мусульман, кто обладая правильным вероубеждением, мог бы указать людям на их ошибки и разъяснить суть истинного единобожия, с которым направил Аллах своего посланника Мухаммада, да благословит его Аллах и приветствует, а также тех, кто был перед ним из посланников, мир им и приветствия.

Истинно мы принадлежим Аллаху и истинно к Нему возвращаемся, и мы просим Аллаха Всевышнего направить их на прямой путь, и приумножить среди них призывающих к прямому пути. И просим Аллаха об установлении согласия между руководителями мусульман и учеными для борьбы с этим ширком, поистине он Слышащий, Близкий.

Шейх Абдуль Азиз ибн Баз, да смилуется над ним Аллах!.

http://salaf.kz/?p=2702

Редакция сайта «Sunna-press.com» провела беседу с известным суннитским проповедником Назратуллой Абдулкадировым. 

В ходе беседы были затронуты такие вопросы, как истинное положение дел в Мединском исламском университете и его влияние на русскоязычных мусульман. Чему обучает университет, есть ли в университете экстремистские элементы и какие известные русскоязычные проповедники закончили этот университет?

Обсудили вопрос истинной сути Ислама. Также какова роль арабов в Исламе? Должны ли мусульмане во всем подражать арабам, можно ли любить свою родину и ценить традиции своего народа?

Не прошел стороной актуальный на сегодняшний день вопрос, кто является правителем мусульман и каковы обязанности мусульман в отношении правителя? Должны ли мусульмане молиться за правителя и не является ли это подхалимством? Можно ли свергать нечестивого правителя?

Назратулла Абдулкадиров также разрушил миф о так называемом «джихадистком крыле» саляфитов, что так называемые джихадисткие саляфиты никто иные, как простые хариджиты. Как следует мусульманам отличать настоящих суннитов от хариджитов? Что есть узаконенный джихад в Исламе и кто такие Солдаты Халифата?

Закончилась беседа наставлением Назратуллы Абдулькадирова мусульманам Казахстана и сайту «Sunna-press.com» в частности..

Автор: Наиль Абу Салих Казахстани

20:18</font>.

[ - ][ md5 ][ М ][X]_Ошибки в Таухиде

00:00

Дорогие братья и сестры, предлагаем вашему вниманию аудио лекции Наиля Абу Салиха «Вечерные проповеди». Из них вы можете узнать что такое искренность, благие нравы и как уберечь язык. И еще много и много полезного!

http://islamic.kz/audio/aud...


Считаешь полезным? ОБЯЗАТЕЛЬНО ЖМИ нравиться!.

Во имя Аллаха, Милостивого, Милосердного.

Никто не ведает сокровенное, кроме одного Аллаха

Хвала Аллаху! Его мы восхваляем, Его молим о помощи и прощении, Ему каемся и к
Нему прибегаем от зла наших душ и плохих дел. Кого Аллах наставляет на
прямой путь, того никто не введет в заблуждение, а кого Аллах вводит в
заблуждение, того никто не поведет прямым путем.
Я свидетельствую, что нет божества достойного поклонения, кроме одного Аллаха, у которого нет сотоварища, и я свидетельствую, что Мухаммад — Его раб и Посланник.
Аллах отправил его до наступления Судного Дня благовестником и
увещевателем, чтобы он призывал людей к религии Аллаха и осветил им
путь. Он донес до человечества это послание, выполнил свою миссию,
наставил мусульманскую общину на всякое благо и праведно боролся на пути
Аллаха, пока смерть не настигла его, да благословит Аллах его, его род,
сподвижников и верных последователей вплоть до Судного Дня и ниспошлет
им мир!
А затем:
К огромному сожалению, многие из мусульман смело говорят о сокровенном,
не подозревая о том, какое они ужасное прегрешение совершают. Некоторые
из них, с момента зачатия беременности женщины, уже определяют, с
помощью своих определенных вычислении, мальчик или девочка вырастит из
развивающегося в утробе матери зародыша, даже если Всевышний еще не
создал малыша и не заложил в него душу. Хотя один Всевышний Аллах
знает, мальчик или девочка вырастит из развивающегося в утробе матери
зародыша! А некоторые верят разным колдунам, предсказателям и прочим,
которые стараются внушить людям, что им дано знание о сокровенном. Что
им известно о том, что произойдет в будущем, и что у человека в уме
из тайных помыслов и прочее из сокровенных вещей, о которых известно
одному лишь Всезнающему и Ведающему Аллаху. Хотя один Всевышний Аллах
только знает о том, что произойдет в будущем, и знает о человеческих
секретах и самых сокровенных помыслах. Он ведает о том, что украдкой
подсматривают взоры и что сокрыто в сердцах. Всемогущий и Всевышний
Аллах говорит: "Скажи: «Никто из тех, кто на небесах и на земле, не ведает сокровенное, кроме Аллаха».
( Сура «Ан- Намль» 65). И после этих слов Всезнающего и Ведающего
Аллаха - колдуны и предсказатели утверждают, что они вместе с Аллахом
тоже знают сокровенное! Всевышний Аллах говорит, что только Он знает
сокровенное, а эти шайтаны в человеческой коже говорят как бы: "Нет, мы
тоже знаем сокровенное"! Да унизит их Аллах, и поступит с ними так,
как они того заслуживают!
Также Всевышний Господь говорит:
«У
Него ключи к сокровенному, и знает о них только Он. Ему известно то,
что на суше и в море. Даже листочек падает с дерева только с Его ведома.
Нет ни зернышка во мраках земли, ни чего-либо свежего или сухого, чего
бы не было в ясном Писании» (Аль-Анам,59).
Он также сказал:
«Воистину,
только Аллах обладает знанием о Часе, ниспосылает дождь и знает о том,
что в утробах. Ни один человек не знает, что он приобретет завтра, и ни
один человек не знает, в какой земле он умрет. Воистину, Аллах –
Знающий, Ведающий» (Лукман,34).
Всевышний еще раз поведал о
безграничности Своего знания, которое объемлет все очевидное и
сокровенное. Аллах позволяет Своим рабам узнать многое из сокровенного
знания, однако знание о перечисленных в этом откровении пяти вещах
сокрыто от всех творений. Об этих вещах не знают ни посланный пророк, ни
приближенный ангел, ни тем более все остальные творения. Только
Всевышний Аллах ведает о сроке наступления Судного часа. Как сказал
Всевышний:
«Они спрашивают тебя о
Часе: "Когда он наступит?" Скажи: "Воистину, знание об этом принадлежит
только моему Господу. Никто, кроме Него, не способен открыть время его
наступления. Это знание тяжко для небес и земли. Оно настанет внезапно".
Они спрашивают тебя, словно тебе известно об этом. Скажи: "Воистину,
знание об этом принадлежит одному Аллаху, но большая часть людей не
знает этого"» (Аль-Араф,187).
Только Всевышний Аллах
доподлинно знает, когда пойдет дождь. Он также знает, мальчик или
девочка вырастит из развивающегося в утробе матери зародыша. Поэтому
когда наступает установленный час, ангел спрашивает своего Господа: «Это
будет мальчик или девочка?» И тогда Аллах решает так, как Ему угодно.
Только
Всевышний Аллах знает, какие мирские и духовные приобретения ожидают
человека завтра. И только Аллаху известно, где суждено умереть человеку.
Знанием об этих вещах не обладает никто, кроме Аллаха, и это – всего
лишь незначительная часть божественного знания, которое объемлет
абсолютно все сущее.
Среди прекрасных имен Аллаха – Знающий,
Ведающий. Аллаху известно очевидное и сокровенное, тайное и явное. Что
же касается знания о перечисленных выше пяти вещах, то Аллах скрыл его
от творений по своей мудрости. И если человек задумается над этим
вопросом, то ему станет ясно, что незнание этих вещей приносит людям
огромную пользу (См. "Тафсир С’ади" сура Лукман 34).
Сокровенное
знание принадлежит только одному лишь Аллаху. Оно не доступно ни
приближенному ангелу, как Джибрил, ни избранному и отправленному
посланнику, как Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха), как теперь
оно может быть доступным этим, отвратительным и мерзким, слугам и рабам
дьяволов – колдунам и прорицателям, тогда как не знают о сокровенном
самые чистые создания Аллаха?!
Вспомните хадис, когда ангел Джибрил в
облике человека явился к пророку (мир ему и благословение Аллаха) и
задал ему несколько вопросов, и из прочих вопросов он спросил его о
наступлении Судного Часа. На что пророк (мир ему и благословение
Аллаха) ответил: "Тот, кого спрашивают о нем, знает не больше задающего вопрос" (Муслим, 8) То есть, мы оба не знаем когда наступит Судный Час.
Джибрил
(мир ему), который является господином всех ангелов, и пророк Мухаммад
(мир ему и благословение Аллаха), который является господином всех
людей, и они оба не знают о сокровенном, не знают, когда наступит Час,
тогда как теперь кто-то приходит и заявляет, что ему известно об
этом?! А эти слуги дьяволов, да унизит их Аллах, заявляют обратное! Как
может открыть Аллах знание о сокровенном Своим врагам, которые служат
дьяволам, если Он скрыл это даже от самых лучших Его созданий, которые
служат и поклоняются только Ему Одному? Такое уму непостижимо!
Опомнитесь, о мусульмане!
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил:
"Сокровенное - это то, что скрыто от человека. И оно бывает двух видов:
Сокровенное,
касающееся настоящего времени, и сокровенное, касающееся будущего.
Сокровенное, касающееся настоящего, то оно относительно для кого-то
является неизвестным, а для других может быть известным. Поскольку одним
людям оно известно, а другим - нет. А что касается сокровенного,
касающееся будущего, то в действительности оно неизвестно никому,
кроме как одному Аллаху или тем из посланников, которым Аллах открыл
его. Таким образом, любой из тех, кто претендует на знание сокровенного
такого рода, является неверным. Поскольку он тем самым объявляет ложным
слова Всемогущего и Великого Аллаха и слова Его посланника (мир ему и
благословение Аллаха), ибо Всевышний Аллах сказал: "Скажи:
«Никто из тех, кто на небесах и на земле, не ведает сокровенное, кроме
Аллаха, а они даже не подозревают , когда их воскресят». ( Сура
«Ан- Намль» 65). Если Всемогущий и Великий Аллах повелел Своему
пророку Мухаммаду (мир ему и благословение Аллаха) объявить всем людям,
что никто из тех, кто на небесах и на земле, не ведает сокровенное,
кроме Аллаха, то это означает, что любой из тех, кто заявляет о знании
сокровенного, объявил тем самым ложными слова Всемогущего и Великого
Аллаха, а также слова Его посланника (мир ему и благословение Аллаха),
передавшего это сообщение.
Мы говорим таким людям: Как вы можете
знать сокровенное, когда знанием об этом не обладает даже сам пророк
(мир ему и благословение Аллаха) ?! Кто благороднее, вы или посланник
(мир ему и благословение Аллаха)? Если они ответят, что они благороднее
посланника, то этими словами они стали неверующими. А если скажут, что
благороднее является посланник (мир ему и благословение Аллаха), то мы
им скажем: Почему же тогда сокровенное было скрыто от него, а вы его
знаете?! Ведь Всемогущий и Великий Аллах о Себе сказал: "Он
– Ведающий сокровенное, и Он не открывает Своего сокровенного никому,
корме тех посланников, которым Он доволен и которым Он приставляет
спереди и сзади стражей,…" (Джинны, 26-27). Этот – второй аят,
указывает на неверие того, кто претендует на знание сокровенного.
Более того, Всевышний Аллах повелел Своему пророку (мир ему и
благословение Аллаха) передать всем людям Его слова: "Скажи
(О, Мухаммад): «Я не говорю вам, что при мне сокровищницы Аллаха, и я
не ведаю сокровенного. Я не говорю вам, что являюсь ангелом. Я следую
лишь тому, что ниспосылается мне в откровении» (Аль-Анам, 50). (См. "саласатуль-усул" шарх шейха ибн Усаймин, стр. 108-109).
Таким
образом, только Всевышний Аллах знает сокровенное и ведает обо всем,
что таится в сердцах Его рабов, а это означает, что только Аллах
заслуживает поклонения и обожествления.



Однако
некоторые могут заявить о том, что люди обращаются к ним, так
называемым предсказателям или исцелителям и прочим, потому, что у них
вылечиваются люди и если женщина не может забеременеть, то она, после
обращения к ним, беременеет. Более того они иногда предсказывают
будущее, которое сбывается!
Ответ на подобное прост и легок, если будет на то воля Аллаха. На самом деле исцелением
или детьми и прочим наделяет один лишь Всемогущий и Великий Аллах, и
никто из созданий не сотрудничает вместе с Аллахом в этом, ибо нет у
Него сотоварищей как на земле, так и на небесах. Поскольку творение не
может сравниться с Аллахом, потому что Он является Творцом, тогда как
все остальные существа являются творениями. Господь Бог является
Кормильцем, тогда как все остальные нуждаются в пропитании. Аллах богат и
ни в чем не нуждается, тогда как все творения бедны и беспомощны. Аллах
обладает всесторонним совершенством, тогда как все качества рабов имеют
определенные недостатки. Аллах один может принести пользу или причинить
вред, тогда как все остальные совершенно не способны приносить пользу,
причинять вред или распоряжаться судьбой.
А что касается того, что
иногда сбываются или исполняются какие-то нужды при обращении к
предсказателям, то причина не в них. Поскольку невозможно, чтобы Аллах
даровал пользу людям посредством тех, к которым Он строго запретил
обращаться. А если Всевышний Аллах или Его посланник (мир ему и
благословение Аллаха) запретили что-либо, то это означает, что в этом
нет никакой пользы и блага для людей, а, напротив, в этом только вред,
который невозможно представить. В исламе есть важное правило, которое
гласит: "Религия строится на том, что приносит пользу, и на том, что устраняет вред". И доказательства на это правило множество, и одно из них - слова Всевышнего: "Он (Мухаммад) объявит дозволенным благое и запрещенным скверное" (Аль-Араф,157).
Также
от АбдуЛлаха ибн Амра, да будет доволен им Аллах, передается, что
посланник Аллаха (мир ему и благословление Аллаха) сказал: "Поистине,
не было такого пророка, который не указывал бы своему народу на
добро, которое он знает для них, и который не предостерегал бы их от
зла, которое он знает" (Муслим, 1844).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Это
великое, важное, общее правило, в которое входит вся религия. Поскольку
оно построено на том, чтобы обеспечить людям пользу как в религии и в
мирской жизни, так и в будущей вечной жизни (ахыраh). А также оно
построено на том, чтобы устранить от людей всякий вред, будь это в
религии или в мирской жизни, или будь это в будущей вечной жизни. Чтобы
ни приказал Аллах, то обязательно в нем есть польза, которую даже
нельзя описать, и чтобы Аллах нам не запретил, то обязательно в этом
есть какой-то вред, который невозможно представить".
Шейх
ибнУсаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Все то, что не
узаконил бы Всемогущий и Великий Аллах на языке Своего пророка (мир ему и
благословение Аллаха), содержит в себе пользу. Среди чего имеется и то,
польза которого проявляется для каждого. Также и есть и то, польза
которого не выявляется людям, кроме как после некоторого времени.
Однако, в конце концов, все равно польза его проявляется". (См. "куауъидуль-фикхийа", стр.25).
Поэтому
пользу и вред человек не познают, основываясь на свое воззрение и
воображение. А они познают это с помощью Корана и сунны. Ибо Милостивый
и Мудрый Аллах не учредил религиозные законы для того, чтобы усложнить
жизнь людей, напротив, Он сделал это для того, чтобы облегчить ее. Он
повелел нам только то, в чем для нас благо, и запретил только то, в чем
есть вред, ведь истинно знает о том, что нам вредит и что является
пользой, только Аллах, потому что Он нас создал. Поэтому никак
невозможно, чтобы люди получали пользу у этих рабов шайтана, так
называемых предсказателей и исцелителей.
Пророк Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Если человек придет к предсказателю и спросит его о чем-нибудь, то его молитва не будет принята в течение сорока дней (т.е лишится награды молитвы - прим. автора статьи )» (Муслим 2230).
Также посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Тот, кто пришел к прорицателю или предсказателю и поверил в сказанное им, проявил неверие в то, что было ниспослано Мухаммаду» (Ахмад,9532. Шейх Альбани назвал хадис достоверным в "сахихе джамиъ"5939).
Если
бы у этих людей была бы польза и благо, то пророк (мир ему и
благословение Аллаха) непременно повелел бы нам обращаться к ним, так
как он больше всех людей желает для нас добра!
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Таким
образом, определяется польза и вред, когда возвращают это к шариату -
Корану и Сунне. Но не возвращают это, ни к душе своей, ни к мнению
своему и ни к воображению и фантазий своей. Мы знаем, чего бы ни
повелел Всевышний Аллах, то в нем содержится польза, а чего бы Он нам
ни запретил, то в нем содержится вред" (См. "куауъидуль-фикхийа". Шарх шейх(ибн) Усаймин, стр.56).
На
основании всего сказанного следует, что любая вещь, дозволенная
Аллахом, несет в себе благо как для души, так и для тела, так же как и
все, запрещенное Аллахом, может принести вред душе и телу. Поэтому
каждый мусульманин и мусульманка обязаны знать, что любая вещь, которую
запретил Всевышний Аллах, не может содержать в себе пользу как для мира
этого, так и для мира вечного. Поэтому человек, никогда, не приобретет
пользу от этих колдунов и шарлатанов, кроме вреда и зла как в этом
мире, так и в мире вечном. Поскольку религия запрещает только самые
отвратительные и самые вредные вещи. И теперь пусть человек не
заявляет о том, что он и другие люди испытали такое на практике, что
вот, когда мы обратились к этим людям, то мы получили свое желаемое.
Свят Аллах, Всевышний Аллах им запрещает, и запрещает Он это не просто
так, ибо Он знает лучше, что для нас является злом и добром, так как
Он нас создал, а эти люди говорят, что мы испытали это на себе, и мы
получили от них пользу! Аллах лучше знает, где для вас польза или вы, о
невежественные?! Да поведет Аллах вас по прямому пути! А мы знаем
истинным знанием, чего бы Аллах ни запретил, то в нем никогда не будет
пользы для нас. Ведь истинно знает о том, что нам вредит и что является
для нас пользой, только Аллах, потому что Он является нашим Создателем!
Нет у нас мощи и силы, кроме как с помощью Аллаха!

Некоторые причины, по причине которых человек достигает своего желаемого

1.
Быть может это из-за того, что человек когда-то правдиво обратился к
Всеслышащему Аллаху, Который отвечает на зов молящегося, что и стало
причиной ответа на ту или иную просьбу.
Шейхуль Ислам ибн Таймия, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Мольба
является причиной для достижения требуемого добра или прочее, как и
все бытовые и шариатские причины. Независимо оттого названо это
причиной, или условием или же частью причины. Ибо цель здесь одна. Если
Аллах пожелает Своему рабу добра, то Он внушает ему, чтобы он
обратился к Нему с мольбой о помощи. И Всевышний Аллах делает это
обращение его к Аллаху причиной для добра, которую Аллах предписал ему.
Как говорил Умар ибн аль Хаттаб, да будет доволен им Аллах: "Поистине,
меня не заботит ответ на мольбу, а, воистину, меня заботит сама мольба
(дуъа). Ибо если тебе было внушено сделать мольбу, то это означает,
что ответ уже с ним". Это подобно тому, если Всевышний Аллах
хочет накормить Своего раба или напоить, то Он внушает ему, чтобы он
поел или выпил. Если желает принять покаяние Своего раба, то Он
внушает ему, чтобы он принес покаяние Ему, дабы принять его покаяние. А
если пожелает смиловаться над ним, и ввести его в Рай, то облегчает ему
дела обитателей Рая. Так как Божественная воля предопределяет
существование этих благ, посредством бытовых общеизвестных причин и
узаконенных шариатских причин. Подобно как предписано существование
вхождения в Рай по причине праведных деяний. Существование детей по
причине совокупления. Существование знания по причине обучения. И как
начло этих дел от Аллаха, так и завершение их от Него. А сам раб не
влияет на своего Господа, так же, как и не влияет на Его царство.
Напротив, Пречистый Господь влияет на Свое царство, и Он Сам делает
мольбу Своего раба - причиной, для которого хочет предопределить" (См. "иктидау сыратуль мустаким" срт. 303).
Таким
образом, мольба является причиной для достижения желаемого. Также мне
это напомнило слова нашего шейха Саид Раслана, да хранит его Аллах,
который говорил в одном из своих уроков, что если Аллах наделил тебя
мольбой, то ожидай ответа, ибо Всевышний Аллах сказал: "Ваш Господь сказал: "Взывайте ко Мне, и Я отвечу вам" (Гафир, 60).
Ведь
Милостивый Всевышний Аллах даже отвечает на мольбу многобожников и
неверующих, когда они при сильной нужде искренне обращаются к Аллаху.
Как сообщил нам об этом Всевышний Аллах: "Когда
они садятся на корабль, то взывают к Аллаху, очищая перед Ним свою
веру. Когда же Он спасает их и выводит на сушу, они тотчас начинают
приобщать сотоварищей" (Аль-Анкабут, 65). Также Всевышний Господь сказал: "Когда
беда постигает вас в море, вас покидают все, к кому вы взывали, кроме
Него. Когда же Он спасает вас и выводит на сушу, вы отворачиваетесь.
Воистину, человек неблагодарен" (Аль-Исра,67).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал:
"Еще
одним проявлением милосердия Аллаха, указывающим на необходимость
поклонения Ему одному, является Его забота о людях, которые попадают в
беду на море. Людей охватывает страх перед смертью, когда они видят, как
волны сталкиваются друг с другом. И тогда они забывают всех тех, кому
они поклонялись наряду с Аллахом. Они забывают живых и покойников, на
которых они молились в благоденствии, словно они никогда не обращались к
ним за помощью. А происходит это потому, что многобожникам прекрасно
известно, что слабые и беспомощные творения не способны избавить их от
напасти. И поэтому они начинают взывать к Создателю земли и небес, на
помощь которого во время бедствий и несчастий надеются абсолютно все
творения. Они искренне молят Его о спасении и смиряются перед Ним.
Но
стоит Аллаху избавить их от беды и благополучно вывести корабль на
берег, как многобожники забывают о том, кого они совсем недавно молили о
помощи. Они начинают приобщать к Нему сотоварищей и поклоняться
творениям, которые не способны принести пользу или причинить вред, не
способны одарить благами или лишить милости. Они отказываются от
искреннего служения своему Господу и Властелину, что является
проявлением невежества и неблагодарности. Воистину, благодарностью
отвечают на благодеяния только праведники, которых Аллах наставил на
прямой путь, которые обладают здравым рассудком и следуют прямым путем.
Такие люди знают, что только Аллах, который избавляет творения от
напастей и спасает их от несчастий, заслуживает поклонения и искреннего
служения как в горе, так и радости" (см. "тафсир Са'ди").
Теперь
можно ли заявить о том, что многобожники на прямом пути и что ими
Аллах доволен, только из-за того, что Аллах по Своей милости отвечает на
их мольбы, когда они находятся в затруднительном положении?! Так же,
как можно ли сказать, что тот, кто обращается ко всяким колдунам и
предсказателям, поступает правильно, только из-за того что Аллах по
Своей милости ответил на его мольбу?! Даже если он не обратился бы к
ним, то все рано получил бы желаемый результат. Ибо, быть может,
человек, когда-то при сильной нужде, правдиво обратился к Своему
Господу с мольбой к Нему, что и стало причиной для достижения желаемого.
Но никак не может быть, что он получил своего желаемого по причине
того, что он обратился к этим врагам Аллаха - колдунам и
предсказателям.

2. Также быть может это просто милость Аллаха, которой Аллах наделяет кого пожелает. Милостивый Всевышний Аллах сказал: "Он вводит в Свою милость, кого пожелает" (Аль-Инсан,31).
Ведь Милость Всевышнего объемлет всякую вещь, а виды Его милости не поддаются исчислению. Всевышний Аллах сказал:
"Моя милость объемлет всякую вещь". (Аль-Араф, 156).
Также Аллах сказал:
"Все блага, которые вы имеете, – от Аллаха". (Ан-Нахль, 53) .
Также Всевышний Аллах сказал:
"Он
даровал вам все, о чем вы просили. Если вы станете считать милости
Аллаха (проявленные вам), то не сможете сосчитать их. Воистину, человек
несправедлив и неблагодарен" (Ибрахим, 34).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал: "Аллах
даровал людям все, о чем они мечтали и в чем нуждались. Он даровал им
блага, которые они просили своими устами или языком обстоятельств. Он
одарил их различными щедротами, всевозможными изделиями и прочими
благами. Если они попытаются пересчитать милости своего Господа, то не
смогут сделать этого. И тем более, они не смогут отблагодарить Аллаха за
дарованные им милости. Воистину, человек по природе несправедлив и
неблагодарен. Человек настолько несправедлив, что осмеливается
ослушаться Аллаха и небрежно относиться к своим обязанностям перед Ним.
Он отказывается благодарить Аллаха за ниспосланные ему блага и не
признает оказанной ему милости. И только праведники, которых Аллах
наставляет на прямой путь, благодарят своего Господа за ниспосланные
блага, признают Его милость и выполняют свои обязанности перед Ним" (См. "Тафсир Са'ди").
Пречист
Всевышний Аллах от любых недостатков! Всевышний по Своей милости
наделяет детьми тех женщин, которые долго не могут забеременеть, и
наделяет здоровьем тех людей, которые достаточно долго подвергались
болезни, и после всего этого они несправедливо приписывают это все
врагам Аллаха, заявляя, что все это пришло по причине их рук! До чего
же человек несправедлив и неблагодарен! Как сказал Милостивый Всевышний
Аллах: "Воистину, человек несправедлив и неблагодарен" (Ибрахим, 34).
По
Своей милости Аллах взрастил человека в утробе матери и одарил его
слухом, зрением и сердцем, для того, чтобы он мог изучать окружающий его
мир и постигать истину. Аллах наделил людей слухом для того, чтобы они
могли слышать звуки и извлекать из этого пользу для своей религии и
мирской жизни. Он также наделил людей зрением для того, чтобы они могли
видеть окружающий мир и использовать его в собственных интересах. Он
также наделил людей сердцами и разумом, благодаря которым они постигают
происходящее вокруг и отличаются от животных.
Представьте себе,
каким было бы состояние человека, если бы он был лишен слуха, зрения и
разума. Представьте себе глухого, слепого и немого человека, который
лишен жизненно важных способностей и совершенства. Неужели вы не
возблагодарите Того, кто одарил вас этими милостями? Неужели вы не
станете поклоняться и повиноваться только Ему одному? Как же ничтожна
ваша благодарность по сравнению с теми щедротами, которыми Аллах
непрерывно одаряет вас!
Аллах по Своей милости установил сочувствие
и жалость между людьми и между прочими творениями. По этой причине мать
проявляет сострадание к своему ребенку и ухаживает за ним, животные,
птицы, рыбы и маленькие букашки заботятся о своих детенышах, даже лошадь
поднимает свое копыто, чтобы не раздавить жеребенка. Эта взаимное
чувство между творениями является проявлением милости Творца. Но, к
огромному сожалению, большинство людей не благодарит Всевышнего Аллаха
за то, что Он одаряет их из Своих щедрот и оберегает от бед и
напастей.
Мусульмане обязаны благодарить Аллаха за то, что Он
облагодетельствовал их многочисленными щедротами и уберег их от
всевозможного зла, причем выражать такую благодарность следует в душе,
признавая добродетель Господа, на словах, восхваляя Его за милости, и
на деле, выполняя Его повеления и не нарушая Его запреты. Подобная
благодарность помогает рабам сохранить полученные блага и даже
приумножить их. По этому поводу Всевышний возвестил: "Вот
ваш Господь возвестил: «Если вы будете благодарны, то Я одарю вас еще
большим. А если вы будете неблагодарны, то ведь мучения от Меня тяжки»
(Ибрахим, 7). Поэтому всякий, кто благодарен Аллаху, удостаивается еще
большей милости и благоприятного исхода. А всякий, кто отвечает на
добродетель Аллаха неблагодарностью, обрекает себя на суровое наказание,
частью которого является лишение того,что он имеет из благ. А для того,
чтобы благодарить Аллаха, человек должен использовать дарованные блага
только в богоугодных целях, а не на греховные цели. Если же он не
поступает таким образом, то является неблагодарным рабом.
Поистине,
Господь даровал человеку все блага, необходимые для существования в
этом мире, которые он никогда не в состоянии был бы заполучить
самостоятельно. Если Аллах пожелает удержать Свою милость от человека,
то кто, кроме Него, сможет даровать ему её? Если Аллах пожелает одарить
кого-то Своей милостью, то кто, кроме Него, сможет ее удержать?
Всевышний Аллах сказал: "Никто не
удержит милость, которую Аллах открывает людям. А то, что Он удерживает,
никто не может ниспослать после Него. Он – Могущественный, Мудрый"
(Аль-Бакра, 163). Есть ли какое-либо божество помимо Аллаха,
проявляющее к нам такую заботу и внимание? Нет! Поэтому это является
одним веским доводом на то, что поклонения достоин только один Аллах.
Всевышний Аллах сказал: «Ваш Бог – Бог Единственный. Нет божеств, достойных поклонения, кроме Него, Милостивого, Милосердного
(т.е. ведь именно Он заботится о вас, даруя вам неисчислимые милости, и
поэтому только Он достоин поклонения)». (Аль-Бакра, 163). Также
Всевышний Аллах сказал: «Аллах – Тот,
Кто сотворил для вас ночь, чтобы вы отдыхали в течение нее, и день для
освещения. Воистину, Аллах оказывает людям милость, но большинство людей
неблагодарно. Таков Аллах – ваш Господь, Творец всякой вещи. Нет
божеств, достойных поклонения, кроме Него. До чего же вы отвращены от
истины!». (Гафир, 61-62).

3.
Также быть может это просто предопределение Аллаха. Всезнающий и
Премудрый Аллах предопределил этому человеку добро до создания небес и
земли, по Своему знанию и мудрости. И оно свершилось в полном
соответствии с предопределением Аллаха. Но не из-за того, что человек
обратился к этим колдунам. Даже если бы он этого не сделал, то все
равно получил бы того, что было ему предопределено ранее Аллахом.
Всезнающий и Премудрый Аллах говорит:
"Любое
несчастье, которое происходит на земле и с вами самими, записано в
Писании еще до того, как Мы сотворили его. Воистину, это для Аллаха
легко" (Аль-Хадид, 22).
Также Всевышний Аллах сказал:
"Воистину, Мы сотворили каждую вещь согласно предопределению" (Аль-Камар, 49).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал: "Это
относится абсолютно ко всем творениям, ко всему сущему на небесах и на
земле. Аллах является единственным творцом, и никто не помогает Ему
создавать свои творения. Все, что происходит во вселенной, сбывается в
полном соответствии с предопределением Аллаха. Всевышний изначально
знал, когда и как произойдет то или иное событие, и знал обо всех
качествах своих будущих творений. Он записал свое предопределение еще до
того, как сотворил этот мир. И для Аллаха подобное не составляет
труда, поэтому и сказал: "Мы повелеваем только один раз, и повеление
исполняется в мгновение ока" (Аль-Камар, 50). Стоит Аллаху сказать:
«Будь!», – то не проходит и мгновения ока, как сбывается все, что Он
пожелал, без всяких препятствий и трудностей" (См. "Тафсир Са'ди").
Однако
это не означает, что человек совершает какие-либо деяния под
принуждением, и что он не имеет права на выбор. Если человек
утверждает подобное, то у него недостаток в разуме. Поскольку он не в
состоянии различить между такими делами, которые он совершает под
принуждением и такими, что по собственной воле, тогда как разумный
осознает разницу между этим.
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил:
"Человек
знает разницу между тем, что он делает по собственной воле и тем, что
он делает по принуждению. Если человек спускается с крыши по лестнице по
доброй воле, то понимает, что делает это сам. Если же он падает с
крыши, не желая этого, то явно видит разницу между этими двумя
действиями, ибо второе произошло по принуждению, а первое — по его
собственной воле. Это ясно каждому человеку.
Точно так же, если
человек страдает недержанием мочи, то акт мочеиспускания имеет место
против его воли. Если же он здоров, то мочится по собственной воле.
Разница между этими случаями явна, и никто не может отрицать это. Это
относится ко всем деяниям, которые совершает человек. Он отчетливо видит
разницу между тем, что он совершает по доброй воле и что он совершает
по принуждению. Более того, по милости Великого и Могучего Аллаха,
некоторые деяния человек совершает по собственной воле, но не несет за
них ответственности, например, то, что совершает человек по забывчивости
или во сне. В истории о людях пещеры Всевышний Аллах сказал: "Мы переворачивали их то на правый бок, то на левый" (Сура Аль-Кахф,18.)
Переворачивались
с бока на бок люди, но Аллах приписал это действие к Себе, ибо спящий
не имеет возможности выбирать и человеку не будет предъявлен спрос за
то, что он сделал во сне. Поэтому Великий и Могучий Аллах и приписал это
действие к Себе. Пророк (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Если кто-то поел или выпил, забыв, что он постится, то пусть продолжит свой пост, ибо его накормил и напоил Сам Аллах» (Муслим, 1155).
Пророк
(мир ему и благословение Аллаха) сообщил, что накормил и напоил
постящегося Великий и Могучий Аллах и отнес эти действия именно к Нему.
Такой человек съел или выпил, забыв о посте, и поэтому стал подобен
тому, кто лишен способности выбирать. Кроме того, каждый человек видит
разницу между болью или страхом, которые появляются независимо от его
воли, когда он даже не ведает о причине их появления, и между болью или
радостью, которые вызваны им самим. И этот вопрос, хвала Аллаху,
предельно ясно, который не вызывает сомнение" ( см. "кадау уа кадар" ли шейх ибн Усаймин, стр.9,10,11 ).
Да,
Всезнающий и Премудрый Аллах уже предписал человеку по какому пути он
пойдет, однако предопределение является сокровенной тайной, которую
никто не в состоянии узнать. Человек не ведает о том, что предопределил
для него Господь, и он узнает об этом только после того, как это
произойдет. Он узнает свое предопределение только тогда, когда совершит
тот или иной поступок, а до этого ему неизвестно его будущее. Он не
знает, предписал ли Аллах ему быть заблудшим или же Он предписал ему
идти прямым путем. Поэтому очень глупо заявлять, исповедуя иной путь,
кроме ислама, или же совершая предосудительные поступки, что это ему
было предопределено Всевышним Господом, тогда как Он наделил его
разумом, разъяснил ему дорогу истины и заблуждения. Дал человеку
самостоятельно выбирать, как ему поступать и какой путь ему выбрать, он
не делает это под принуждением. Отчего же тогда он идет по пути
заблуждения, а затем оправдывается тем, что этого пожелал Всевышний
Аллах для него? Разве не лучше было бы следовать пути истины, чтобы
затем сказать, что Всевышний Аллах поставил меня на прямой путь?
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "В
действительности человек имеет возможность и право на выбор. Этот
раздел, относительно следования пути истины, ничем не отличается от
заработка и образования. Всем хорошо известно, что удел человека и его
пропитание уже предписаны для него. Тем не менее, каждый человек
трудится не покладая рук в своем городе и за его пределами, и не сидит в
своем доме, говоря: «Мой удел предопределен, и я получу его». Напротив,
он использует различные способы, чтобы заработать средства пропитания. А
ведь удел человека не отличается в этом отношении от творимых им
деяний, о чем свидетельствует хадис пророка (мир ему и благословение
Аллаха), рассказанный Ибн Мас‘удом: "Поистине,
каждый из вас формируется в чреве своей матери в течение сорока дней в
виде капли семени, затем он столько же пребывает там, в виде сгустка
крови и ещё столько же - в виде кусочка плоти, а затем к нему
направляется ангел, который вдувает в него дух. И он получает веление
записать четыре веши: удел человека, срок его жизни, его дела, а также
то, счастливым он будет или злосчастным" (хадис привел аль Бухари и Муслим).

Удел человека предопределен, также как и предопределены его
праведные и плохие деяния. Отчего же тогда ты обходишь весь мир,
различные страны и земли в поисках своего удела в мирской жизни и не
творишь благих дел в поисках удела в жизни будущей и благоденствия в
райских садах. Поистине, эти две цели схожи и неразделимы. Ты трудишься в
поисках заработка, благоустраиваешь свою жизнь и заботишься о своем
здоровье, а когда заболеваешь, то обходишь весь мир в поисках опытного
врача, способного исцелить тебя. Несмотря на то, что срок твоей жизни
предопределен, не увеличится и не укоротится, ты не довольствуешься
этим, говоря: «Останусь-ка я дома больным и прикованным к постели, и
если Аллах предписал мне продолжить жить, то я буду жить». Напротив, мы
находим, как ты спешишь и изо всех сил стараешься найти лучшего врача,
чтобы на его руках получить предопределенное Аллахом исцеление.
Отчего
же тогда ты не прокладываешь свой путь к будущей жизни и благочестию
также, как ты стараешься ради благоденствия на земле. Ранее мы уже
сказали, что предопределение является сокровенной тайной, которую ты не в
состоянии узнать. Поэтому сейчас перед тобой открыты две дороги. Одна
из них ведет к благополучию, успеху, счастью и достоинству, а вторая — к
погибели, разочарованию и унижению. Ты стоишь перед ними и имеешь право
на выбор, и ничто не мешает тебе выбрать ту или иную дорогу. Если
пожелаешь, ты можешь пойти по любой из них. Отчего же тогда ты выбираешь
для себя путь заблуждения, а затем заявляешь, что это было
предопределено тебе? Разве не лучше было бы следовать пути истины, чтобы
затем сказать, что тебе было предопределено именно это? Если бы ты
собрался в поездку в другой город, и перед тобой были бы дороги: одна —
проложенная, короткая и безопасная, а вторая — не проложенная, длинная и
опасная — то мы непременно нашли бы тебя, как ты выбрал бы
проложенный, короткий и безопасный путь. И не пошел бы по дороге,
которая не проложенная, длинная и опасная.
Этот пример
материален, однако духовный путь, избираемый человеком, сходен с ним и
абсолютно не отличается от него. Но человеческие души и страсти часто
овладевают разумом и одерживают верх над ним. Поэтому верующему
следует, чтобы его разум покорил страсти и желания, ибо здравый рассудок
всегда подсказывает человеку, как избежать вреда и добиться полезного и
желаемого результата.
Из этого нам становится ясно, что
человек самостоятельно выбирает, как ему поступать, а не делает это под
принуждением. Также, как в мирских делах он выбирает, какой товар ему
приобрести и какую сделку заключить, в делах, касающихся будущей жизни,
он выбирает, какое деяние ему совершить. Однако пути, ведущие к успеху
или убытку в будущей жизни намного яснее путей мирских, ибо прямой путь и
заблуждение разъяснил Сам Всевышний Аллах в Своей Книге и на языке
Своего посланника (мир ему и благословение Аллаха). Несмотря на это
человек шагает по мирским путям, даже будучи неуверенным в конечном
результате, и не трудится ради будущей жизни, тогда как плоды его
деятельности известны и гарантированы. Ведь подкреплены они обещанием
Аллаха, а Всевышний и Благословенный Аллах не нарушает Своего обещания!" (См."аль-кодау уаль-кадар" ли шейх ибн Усаймин, стр.16,17,18,19,20).
Свят
Аллах, клянусь Аллахом, такое четкое разъяснение шейха для каждого
разумного человека становится ясным, кроме глупых и упрямых людей.
Поскольку даже такое разъяснение не будет понятным им, ибо они сами
уклонились от истинного пути! Всевышний Аллах говорит: "А когда они уклонились, Аллах отклонил сердца их" (Ас-Саффа,5).
Таким
образом, Всевышний Аллах разъяснил, что причина того, что раб Божий
попадает в заблуждение, заключена в самом человеке. Человек, как мы об
этом уже сказали, не ведает о том, что предопределил для него Господь, и
узнает об этом только после того, как это произойдет. Он не знает,
суждено ли ему быть заблудшим или же Аллах предписал ему идти прямым
путем. Зачем же тогда он выбирает для себя путь заблуждения, а затем
заявляет, что этого пожелал Всевышний Аллах. Разве не лучше было бы
следовать пути истины, чтобы затем сказать, что Всевышний Аллах поставил
меня на прямой путь? (См."аль-кодау уаль-кадар" ли шейх ибн Усаймин
стр.15) .
Если мы станем утверждать подобно тем безумным людям,
которые проявляют чрезмерность в утверждении предопределения, то тем
самым признаем в Коране ненужным шариат Аллаха. Утверждение того, что
человек не имеет права на выбор, делает ненужным поощрение человека за
совершение благих дел и его порицание за совершение грехов, ибо человек,
совершая их, не имел своей воли и права на выбор. В результате, если
Великий и Благословенный Аллах станет наказывать тех, кто ослушался Его
повелений, то Он совершит великую несправедливость — пречист и далек
Всевышний от этого! — ибо Он станет наказывать его за то, чего он не мог
не совершить. Вне всякого сомнения, это явно противоречит Корану.
Всевышний Аллах сказал:
"Его товарищ (ангел) скажет: «Вот то, что подготовлено у меня".
Всевышний
сообщил, что ангел, которому Аллах поручил хранить человека в мирской
жизни и хранить его деяния, в День воскресения приведет своего
подопечного и представит ему все его деяния и скажет: "Я выполнил то,
что было мне поручено. Я сохранил его и все, что он совершил, дабы он
получил справедливое воздаяние". Далее Всевышний Аллах говорит:
"Вдвоем
бросайте в Геенну каждого упрямого неверующего, который отказывал в
добре, совершал преступления и терзался сомнениями, который признавал
наряду с Аллахом другого бога. Бросайте их в тяжкие мучения!"
Он
заслужил наказание, потому что отказывался уверовать и упрямо отвергал
знамения Аллаха, совершал много грехов и осмеливался ослушаться своего
Господа. Он скупился на добро и не желал совершать благие дела, самое
прекрасное из которых – это вера в Аллаха, ангелов, священные Писания и
посланников. Он отказался уверовать и скупился делать добро и раздавать
милостыню.
Он преступал законы Аллаха, попирал права Его рабов и
сомневался в истинности обещанных Аллахом вознаграждения и наказания.
Его душа была лишена веры и добродетели и преисполнена неверием,
враждой, сомнением, скупостью и многобожием. Он поклонялся ложным богам,
которые даже себе не могли принести ни вреда, ни пользы и которые не
распоряжались ни жизнью, ни смертью, ни воскресением. О ангелы!
Ввергните этого грешника в суровые муки, дабы он вкусил чудовищное,
мучительное, болезненное наказание. Далее Всемогущий и Великий Аллах
говорит:
"Его товарищ (дьявол) скажет: «Господь наш! Я не сбивал его с пути. Он сам находился в глубоком заблуждении".
Сатана,
который подбивал человека на совершение грехов, станет отрекаться от
него и скажет: "Господи! Я не сбивал его с пути истины, ведь я не имел
над ним власти и не мог показать ему неопровержимых доводов и
доказательств. Я не причастен к его грехам – он сам отдал предпочтение
заблуждению и отдалился от истины". Как Всевышний в другом аяте сказал:
"Когда дело свершится, дьявол скажет:
"Воистину, обещание Аллаха было правдиво, а я обещал вам, но не сдержал
данного вам слова. У меня не было над вами никакой власти. Я звал вас, и
вы послушались меня. Посему не порицайте меня, а порицайте самих себя. Я
не могу помочь вам, а вы не можете помочь мне. Я не причастен к тому,
что ранее вы поклонялись мне» (Ибрахим,22). Далее Всевышний Аллах сказал:
"Он скажет: «Не препирайтесь предо Мной. Я предупреждал вас заранее".
Когда
Всевышний увидит, как неверующие и дьяволы препираются друг с другом,
Он скажет: "Не препирайтесь в Моем присутствии, ибо это все равно не
принесет вам пользы. Я посылал вам предупреждение. К вам приходили
посланники, подтверждавшие свою правоту ясными знамениями и
ослепительными доводами. Они доказали вам истинность религии и лишили
вас возможности оправдать свое неверие незнанием и неосведомленностью.
Сегодня вы предстали предо Мной вместе с вашими деяниями и обязательно
получите воздаяние за них". Далее Всевышний Господь говорит:
"Мое Слово неизменно, и Я не поступаю несправедливо с рабами".
Аллах
не нарушит своего обещания, ибо нет никого, чья речь была бы более
правдивой, чем речь Всемогущего Аллаха. Он воздаст Своим рабам только за
те деяния, что они совершили, и не станет приумножать их грехи и
умалять их заслуги (см. "сура «Каф», аяты 23-29. с комментарием шейха
Са'ди").
Аллах разъяснил, что наказание рабов не является
несправедливостью, а, напротив, представляет собой совершенную
справедливость, ибо Он предостерег Своих рабов от этого и разъяснил им
дорогу истины и заблуждения. Указал всем творениям путь к тому, что
принесет им пользу и наделил их мирскими благами. Всевышний сказал:
«Славь
имя Господа твоего Всевышнего, Который сотворил все сущее и всему
придал соразмерность, Который предопределил судь¬бу творений и указал
путь» (Аль-Аля,1-3).
Но они предпочли последовать дороге лжи и
заблуждения, и теперь у них нет оправдания перед Великим и Могучим
Аллахом. Если мы станем утверждать то, что говорят эти люди, то тем
самым отвергнем высказывание Всевышнего Аллаха: "Мы
отправили посланников, которые несли благую весть и предостерегали,
дабы после пришествия посланников у людей не было никакого довода против
Аллаха" (Ан-Ниса, 165).
Поистине, Великий и Благословенный
Аллах возвестил, что у людей не будет оправдания после прихода к ним
Божьих посланников, ибо до них дошла истина. Если бы предопределение
было оправданием, то оно оставалось бы им и после прихода посланников,
ибо предопределение Всевышнего Аллаха было и будет как до отправления
посланников, так и после этого. Таким образом, подобные утверждения
опровергаются как текстами Корана, так и происходящими событиями,
примеры которых мы разъяснили ранее ( см. "кадау уа кадар" ли шейх ибн
Усаймин, стр.12-13 ).
Поэтому, если человек оправдывается
предопределением при совершении грехов, что якобы он совершает это под
принуждением, и он не имеет права на выбор, и по этой причине он
обращается к этим колдунам и предсказателям, или же он занимается этой
отвратительной профессией, обучаясь колдовству, не смотря на запрет
этого, то, несомненно, он впал в глубокое заблуждение, ибо религия,
здравый рассудок и реальность свидетельствуют о том, что человек
различает между тем, что совершается по доброй воле, и тем, что
совершается под принуждением" ( см. "кадау уа кадар" ли шейх ибн
Усаймин, стр.7 ).

Вспомните хадис, когда пророк (мир ему и благословение Аллаха) сказал своим сподвижникам: "Каждому из вас уже предписано место в Раю и место в Аду".
Тогда его спросили: "О, посланник Аллаха, не стоит ли нам тогда
отказаться от совершения праведных дел и положиться на предопределение?
На что Он (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Нет, совершайте благие дела, ибо каждому человеку облегчается путь к тому, для чего он создан. Что касается обитателей Рая ( "О, Аллах, сделай нас среди них" – от автора статьи ), то им облегчают дела обителей Рая. А что касается обитателей Ада ( "прошу Аллаха, чтобы Он не сделал нас среди них"), то им облегчают дела обитателей Ада».
Затем Пророк (мир ему и благословение Аллаха), подкрепляя свои слова
доводом из текста Корана, прочел высказывание Всевышнего: "Кто
признавал наилучшее (свидетельство единобожия или Рай), Мы облегчим
путь к легчайшему (к праведным деяниям). А тому, кто был скуп и полагал,
что ни в чем не нуждается кто счел ложью наилучшее (свидетельство
единобожия или Рай), Мы облегчим путь к тягчайшему (к злу и наказанию)". (Аль-Лейл, 5-9). (Бухари, 4945 и Муслим, 2647).
Обратите
внимание, пророк (мир ему и благословение Аллаха) не сказал же, что вот
вы правы и вы лишены права выбора, так как для каждого уже место
предопределено. Нет, а, напротив, Он (мир ему и благословение Аллаха)
сказал: "Совершайте благие дела, ибо каждому человеку облегчается путь к тому, для чего он создан".
Что указывает это на то, что человек самостоятельно выбирает, как ему
поступать и какой путь ему выбрать, он не делает это под принуждением. А
причина того, что он попадает в заблуждение, заключена именно в нем
самом. Ибо Всевышний и Благословенный Аллах наставляет на прямой путь
тех, кто достоин этого, и вводит в заблуждение тех, кто заслуживает
этого. Всезнающий и Премудрый Аллах сказал: "А когда они уклонились, Аллах отклонил сердца их"
(Ас-Саффа,5). Тем самым разъяснил, что причина того, что раб Божий
попадает в заблуждение, заключена в самом человеке. Поэтому совершайте
благие деяния и сторонитесь запрета, как приказал нам это пророк (мир
ему и благословение Аллаха). Ведь и нам, также облегчается путь к тому,
для чего мы созданы!

4. Также
быть может, это просто Всевышний Аллах завлекает их, наделяя их тем,
что они пожелают, не смотря на их множество ослушания и грехов, дабы
схватить их в конце Своей могущественной и властной хваткой. Всемогущий и
Великий Аллах сказал:
«Пусть
неверующие не думают, что предоставленная Нами отсрочка является благом
для них. Мы предоставляем им отсрочку для того, чтобы они приумножили
свои грехи» (Аль-Имран, 178).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал:
"Пусть
неверующие, которые отказались уверовать в своего Господа, принялись
враждовать с Его религией и воевать против Его посланника, не думают,
что Мы не наказываем их в мирской жизни, не искореняем их и одаряем их
долгой жизнью потому, что желаем им добра и испытываем к ним любовь.
Дела обстоят совсем не так, как они предполагают, поскольку таким
образом Мы лишь приумножаем их злосчастье и обрекаем их на еще более
суровое наказание. Мы предоставляем беззаконнику отсрочку для того,
чтобы приумножилось его бесчинство и неверие, после чего Мы непременно
схватим его своей могущественной и властной хваткой. Пусть же
беззаконники остерегаются предоставленной им отсрочки и не думают, что
сумеют провести великого и высокого Господа" (См. "Тафсир Са'ди").
Неверующие
же наслаждаются земными благами только потому, что эти блага ничего не
стоят перед Аллахом. Он вводит их в заблуждение и приумножает их
нечестие, чтобы они вкусили еще более мучительные страдания после
смерти. Всевышний сказал:
«Оставь же Меня с теми, кто считает ложью это повествование. Мы завлечем их так, что они даже не осознают этого» (аль-Калам, 44).
Также Всевышний Аллах сказал:
"Когда
они позабыли о том, что им напоминали, Мы распахнули перед ними врата
ко всякой вещи. Когда же они возрадовались дарованному, Мы схватили их
внезапно, и они пришли в отчаяние!" (Аль-Анъам,44 ).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал: "Когда
они, ( т.е. народ к которым были посланы посланники, до посланника
Мухаммада, мир ему и благословение Аллаха – прим. автора статьи )
позабыли наставления, которыми их увещевали, Мы распахнули перед ними
врата мирских благ и удовольствий, которые сделали их беспечными к
истине. Но стоило им возрадоваться дарованным благам, как Мы подвергли
их наказанию, которое застало их врасплох и лишило их надежды на всякое
благо. Подобное наказание является самым мучительным, поскольку оно
застает грешника врасплох, когда он беспечно забавляется и чувствует
себя в полной безопасности. Это происходит для того, чтобы его страдания
были более мучительными, а его несчастье – более великим" (См. "Тафсир Са'ди").
От Ибн Мас’уда (да будет доволен им Аллах) сообщается, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Поистине,
Всевышний Аллах распределил между вами ваш нрав так же, как Он
распределил между вами и ваш удел. И, поистине, Всевышний Аллах дарует
мир этот тому, кого Он любит и тому, кого не любит. Однако Он не дарует
религию никому, кроме того, кого любит!» ( аль-Исма’или в
“аль-Му’джам” 1/114, Абу Ну’айм в “аль-Хилья” 4/166, аль-Баззар в
“аль-Бахр аз-захар” 2026. Хадис достоверный. См. “ас-Сильсиля ас-сахиха”
2714).
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Правильным
является то, что Всевышний Аллах дарует Свою милость как неверующему,
так и мусульманину. Однако милость Аллаха для неверующего только в этой
мимолетной жизни, а что касается в будущей вечной жизни, то нет для
него ни света и ни пути (к Раю – прим. автора статьи)" (См. "иктидау сыратуль-мустаким" стр.299).
Поэтому
мусульманин не должен обольщаться мирским благополучием многих
неверующих или тех, которые погрязли в грехах, ибо Всевышний Аллах
вводит таких людей в заблуждение и приумножает их нечестие, чтобы они
вкусили еще более мучительные страдания, и чтобы Аллах схватил их
внезапно Своей жестокой хваткой оттуда, откуда они даже не предполагают.

Имам Ахмад передал со слов Укбы ибн Амира, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: "Если
ты видишь, что Аллах одаряет раба в этом мире тем, что ему любо, не
смотря на то, что он грешит, то, поистине, это завлечение посредством
которого Аллах завлекает его" (Ахмад, 17349. шейх Альбани назвал этот хадис достоверным в "сахихе"413).
И
пусть теперь тот, который обращается к этим шайтаном из числа людей –
разным колдунам, исцелителям, предсказателям и прочим - спросит себя:
"А не является ли это благо, которое мне было даровано от моего
Господа, все лишь завлечением, чтобы Аллах потом меня внезапно
наказал?! Ведь Аллах не перестает наделять меня Своей милостью, не
смотря на то, что я ослушиваюсь Его, обращаясь к этим колдунам и
предсказателям, тогда как Аллах и Его посланник (мир ему и
благословение Аллаха) запретили мне это?!
И, вне всякого
сомнения, что обращение к предсказателям - является грехом и неверием.
И поэтому тот, кто занимается этими делами, обучаясь колдовству, или
же просто посещает колдунов и обращается к ним, то он совершает
смертельный грех. Более того, если он получает какое-либо благо от
Аллаха, не смотря на то, что он не перестает обращаться к этим
колдунам, или же он сам занимается этим отвратительным деянием, то
пусть знает, что это завлечение, посредством которого Аллах завлекает
его. Чтобы потом внезапно схватить его жестокой хваткой и подвергнуть
суровым страданиям как в этой жизни, так и после смерти. И пусть
помнит, что наказания Аллаха бывают различными. Он может на него
внезапно наслать смертельную болезнь, от которой он будет мучиться всю
свою оставшуюся жизнь. Или может внезапно парализовать его тогда,
когда он этого не ожидает. Или же внезапно может сломать ему все ребра,
или же ноги и руки, по причине внезапной автокатастрофы. Или может
погубить его всю жизнь, что даже от него откажутся самые близкие ему
люди. Или эти и многие другие наказания, которые происходят уже в этой
мимолетной жизни, а что можно уже сказать о наказании будущей вечной
жизни, тогда как ее наказание не сравнится с наказанием этого мира?!
Просим Аллаха защиты от наказания этого мира и будущего!

5.
А может быть, Всезнающий и Премудрый Аллах просто этим самым пожелал
испытать и проверить Своих рабов. Всевышний Аллах сказал:
"Кто сотворил смерть и жизнь, чтобы испытать вас и увидеть, чьи деяния окажутся лучше" (Аль-Мульк,2).
Всевышний
испытывает Своих рабов разными испытаниями, ибо благодаря этим
испытаниям можно отличить правдивого верующего от лжеца. Кого-то
испытывает длительной болезнью, а кому-то достаточно долго не дарует
детей. Другого же испытывает богатством или бедностью, дабы увидеть
насколько его деяния искренни и праведны, насколько он сторонится Его
запретов, даже в этих тяжелых периодах испытаний. Некоторые же из
таких людей не выдерживают испытание, в результате они начинают
совершать грехи и перестают выполнять обязательные предписания, что
свидетельствует о том, что их вера является слабой и неправильной.
Некоторые из них начинают искать решение своих проблем у колдунов и
предсказателей, обращаясь к ним, тогда как Всевышний Аллах и Его
посланник (мир ему и благословение Аллаха) запретили им это. И быть
может Премудрый Всевышний Аллах облегчает им трудности, по Своей
мудрости и знанию, поскольку Всевышний Господь ничего просто так не
желает, а воля Всевышнего подчинена Его мудрости, ибо одним из имен
Аллаха является аль-Хаким (Премудрый). После того как Аллах облегчает
их положения, они еще сильнее начинают верить им, тогда как Аллах, быть
может, хотел испытать их этим.
Премудрый Всевышний Аллах говорит:
"Неужели
люди полагают, что их оставят и не подвергнут искушению только за то,
что они скажут: «Мы уверовали»? Мы уже подвергли искушению тех, кто был
до них. Аллах непременно узнает тех, которые говорят правду, и
непременно узнает лжецов" (Аль-Анкабут,2-3 ).
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята писал: "Всевышний
поведал о своей совершенной мудрости, которая требует от человека,
называющего себя правоверным, стойко переносить любые трудности и
испытания, которые могут поколебать убежденность слабых людей и
маловеров. Только благодаря этим испытаниям можно отличить правдивого
верующего от лжеца, и поэтому Всевышний Аллах изначально испытывал
мусульман достатком и лишениями, благоденствием и тяготами, радостями и
огорчениями, богатством и бедностью, а также изнурительной борьбой с
врагами ислама, в которой мусульманам приходилось отстаивать истину
словом и делом. Однако сущность всех этих испытаний состояла в том, что
они отдаляли людей от истинных мусульманских воззрений или подрывали в
них стремление к добру.
В период испытаний выясняется, что вера одних
мусульман является непоколебимой. Они твердо придерживаются истины и
благодаря этому отвергают любые сомнения, которые подталкивают человека
на совершение грехов и неповиновение Всевышнему Господу. Они
отказываются ослушаться Аллаха и Его посланника и поступают строго в
соответствии с требованиями правой веры. Их непрекращающаяся борьба со
своими низменными желаниями свидетельствует об искренности их веры и
достоверности их убеждений. В то же время в сердца других людей
многочисленные испытания и искушения вселяют сомнения. В результате они
начинают совершать грехи и перестают выполнять обязательные предписания,
что свидетельствует о том, что их вера является слабой и неправильной.
Проходя через испытание, каждый человек становится на определенную
ступень, численность которых настолько велика, что известна одному
Аллаху.
Мы просим Всевышнего Аллаха поддержать нас твердым словом
как при жизни на земле, так и после смерти. Укрепить наши сердца на Его
религий и пройти через испытания, которые отделяют праведников от
грешников подобно тому, как кузнечный мех отделяет железо от окалины" (См. "Тафсир Са'ди").
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Чем больше усиливается страдания, тем ближе победа" (см. шарх саластул усул, стр. 11)
Все
это указывает на то, что никогда не следует мусульманину
расстраиваться на свое трудное положение. И не отчаиваться в милости
Аллаха, а всегда ожидать от Него добро. Так как нет никого в этой
жизни, кто жил бы постоянно в благополучии и счастий, напортив, его
непременно настигнет какая-либо беда. Поэтому надлежит проявить
терпение в этих трудных периодах, так как, поистине, "победа приходит с терпением, радость с печалью, а тяжесть приходит с легкостью", как передал нам это тот, кто не говорит по прихоти своей, мир ему и благословение Аллаха. (Имам Ахмад, 2700)
Шейх Фаузан, да хранит его Аллах, говорил: "Пречистый
Аллах никогда не оставляет Своего раба, однако Он подвергает его
испытаниями, дабы проявилось его терпение и стойкость, и выявилась
его вера в Великого и Всемогущего Аллаха" (См. " арабаьин ан-Наувави, 19–хадис" шарх шейх Фаузан стр.180).
Однажды пророк (мир ему и благословение Аллаха) в один из дней вышел радостный и сказал: "Не преодолеет тяжесть двух облегчений! "Не преодолеет тяжесть двух облегчений! - после чего прочитал аят: "Воистину, за каждой тягостью наступает облегчение. За каждой тягостью наступает облегчение"
(Аль-Инширах, 6-5). (Привели этот хадис Абдур-Раззак в своем тафсире
,3\380, Хаким в "мустадрак" ,2\575 и Байхаки в "шуъабуль-иман" 7\206).
То
есть, за каждой тягостью, наступают два облегчения. И это из милости
Аллаха, Свят Он и Велик, за что и восхваляю – Господа миров!
Шейх ибн Усаймин, да смилуется над ним Аллах, говорил: "Это
великая радостная весть для мусульманина, если его постигает какая-
либо трудность, то пусть ожидает облегчение. Всевышний Аллах в Своей
благородной Книге сообщил: "Воистину, за каждой тягостью наступает облегчение. За каждой тягостью наступает облегчение "
(Аль- Инширах, 5). Поэтому, если тебя затруднило какое-либо дело, то
обращайся к Всемогущему и Великому Аллаху, ожидая от Него облегчение,
веря в Его обещание (т.е. обещание, которое было сказано в аяте: "Воистину, за каждой тягостью наступает облегчение".
А обещание Аллаха является непреложной истиной – прим. автора статьи
). (См. "арабаьин ан-Наувауи, 19 -хадис" шарх шейх Усаймин, стр.163).
Но,
к большому сожалению, в наши дни мусульмане, когда их постигает
какая-либо беда, не обращаются к Аллаху, ожидая от Него облегчение, а
напротив, начинают совершать грехи, обращаясь к разным колдунам и
предсказателям!
О Господи наш! Мы просим Тебя поддержать нас твердым
словом как при жизни на земле, так и после смерти. Помоги нам сохранить
в наших сердцах веру и пройти через испытания, которые отделяют
праведников от грешников подобно тому, как кузнечный мех отделяет железо
от окалины!

6.
Также один из важных вопросов, которые задают многие люди, что вот
иногда колдуны и гадалки предсказывают будущее и говорят иногда правду.
И на подобное сомнение пророк Мухаммад (мир ему и благословение
Аллаха) уже разъяснил причину, по причине которой эти дьяволы в облике
человека иногда говорят правду. А причина это заключается в том, что
дьяволы подбрасывают этим лживым грешникам весть, услышанную на небесах,
но большинство подбрасываемых ими сообщений являются лживыми. Однако
люди запоминают одно правдивое слово, которое слетает с уст колдунов и
предсказателей и не обращают внимание на сотню сделанных ими лживых
предсказывании.
Относительно этого имеется несколько хадисов от
пророка (мир ему и благословение Аллаха), в которые все мусульмане
обязаны уверовать так же, как и в остальные предания от него (мир ему и
благословение Аллаха). Независимо от того, могут они понять и
осмыслить их или не смогут, так же, как смогут ли они убедиться в этом
воочию или нет. В противном случае, если они будут только верить тем
преданиям, которые могут постичь своими разумами, увидеть своими
взорами или ощутить своими органами, то в этом вопросе они ничем не
отличаются от неверующих, безбожников. Ибо Всевышний Аллах, описывая
истинных верующих, сказал:
"Это
Писание (Коран), в котором нет сомнения, является верным руководством
для богобоязненных, которые веруют в сокровенное, совершают намаз и
расходуют из того, чем Мы их наделили, которые веруют в ниспосланное
тебе и ниспосланное до тебя и убеждены в Последней жизни (
Последней жизнью называются все события, которые происходят с человеком
после смерти, как говорил об этом шейхуль-Ислам ибн Таймия в
"акидатуль-уасатыйа" – прим. автора статьи). Они следуют верному руководству от их Господа, и они являются преуспевшими" (Аль-Бакара, 2-5).
Всевышний,
среди выше перечисленных похвальных качеств истинных верующих, начал
сперва с того, что они веруют в сокровенное, сказав: "которые веруют в сокровенное".
Шейх Са'ди, да смилуется над ним Аллах, в толковании этого аята говорил:
"Истинной
верой является полное признание правдивости всего, о чем сообщили Божьи
посланники, сопровождаемое покорностью в делах. Человек должен
уверовать не в то, что можно увидеть или ощутить, поскольку в этом
отношении мусульмане не отличаются от неверующих. Он обязан уверовать в
сокровенное, которое невозможно увидеть воочию, если об этом сообщили
Аллах и Его посланник, мир ему и благословение Аллаха. Именно такая вера
отличает мусульманина от неверующего. Правоверный верует в правдивость
всего, что сообщили Аллах и Его посланник, мир ему и благословение
Аллаха, независимо от того, может он убедиться в этом воочию или нет. Он
не делает различий между сообщениями, которые он может понять и
осмыслить своим разумом, и откровениями, которые ему не удается
осмыслить. Именно это качество отличает его от безбожников, которые
отказываются уверовать в сокровенное. Они не могут осмыслить откровения о
сокровенном своим коротким умом и отрицают все, что не способны понять.
Их разум болен и приведен в расстройство, тогда как разум правоверных,
которые признают истинность откровения и руководствуются наставлениями
Аллаха, здоров и чист.
К вере в сокровенное относится вера во все,
что Всевышний Аллах сообщил о событиях в прошлом и в будущем. К ней
также относится вера в повествования о событиях, которые произойдут в
Последней жизни, и божественных качествах Аллаха, а также вера во все,
что сообщили по этому поводу Божьи посланники. Именно поэтому
правоверные веруют в качества Аллаха и убеждены в их истинности,
несмотря на то, что они не способны постичь их качественно" (См. "Тафсир Са'ди").

далее здесь : Никто не ведает сокровенное, кроме одного Аллаха

Бұл еңбек Үлкен Ғалымдар Комитетінің мүшесі, белгілі ғалым Бакр Абу Зайттың «Хирасатул фадыйла», яғни «Пәктікті қорғау» атты

кітабынан теріліп алынды. Бакр Абу Зайт осы кітапшаны хадис, тәфсір,
фиқх туралы жазылған екі жүзге жуық кітапты зерттеп - зерделеу арқылы
жазған. 

Құран кәрімде хиджаб сөзі жеті рет қолданылған. Ол араб тілінде: «перде», «тосық» «бөгет», «тосқауыл» деген мағыналарда жұмсалатын көп мағыналы сөз. Ал хиджабтың шариғаттық мағынасын екі түрлі түсінуге болады. 

Хиджаб ұғымының кең мағынадағы шариғаттық түсінігі

Ол – ерлер мен әйелдердің арсыздыққа алып баратын толып жатқан алғы
шарттардан алдын-ала сақтануы. Осыған орай хиджабтың жалпы ұғымы бойынша
оны ұстану ер кісіге де, әйел кісіге де парыз болып табылады.

- Шариғат ер кісі ер кісіден немесе әйел кісі әйел кісіден, немесе ер кісі
мен әйел кісі бірі бірінен әуреттерін жасыруды бұйырған. Сондай-ақ ер
кісі басқа ер кісілерден, сондай-ақ бөтен әйелдерден тізесі мен кіндік
арасын жасыруы керек. - Шариғат денесі денесіне тиіп, бірі бірінің
әуреттерін көріп, нәпсілерінің қозбаулары үшін жас балаларды бір төсекте
жатудан қайтарған. 

- Шариғат ер кісілердің әйел кісілер сияқты киінуіне және олар сияқты сөйлеуіне және оларға ұқсап безенуіне тыйым салған. 

- Шариғат ер кісілерді әлі сақал-мұрты шыға қоймаған сүйкімді ер
балаларға қызығып, сүйсініп қараудан және олармен жалғыз қалудан
қайтарды.

Хиджаб ұғымының тар мағынадағы шариғаттық түсінігі

Осы тақырыпты біз төрт түрлі мәселемен қарастырамыз: 
1. хиджабтың анықтамасы; 
2. хиджаб немен (яғни не арқылы) хиджаб болады; 
3. мүмін әйелдерге хиджабта болу парыз екеніне дәлелдер; 
4. хиджабтың артықшылықтары. 

1. Хиджаб ұғымының тар мағынадағы анықтамасы. Ол – әйелдің бүкіл денесі
мен әшекейлерін бөтен ер кісілердің көзінен жасыру. Шариғат бойынша
мүмін қыздар мен мүмін әйелдерге бөтен ер кісілерден жүздері мен
қолдарын қоса бүкіл денесін және құлақ, қол, мойын, омырау, аяққа
тағатын әшекейлерін толық жабу парыз етілген. 

2. Хиджаб немен (яғни не арқылы) хиджаб болады? Құран мен Суннаны зерттеу арқылы хиджаб екі нәрсемен болатынын білеміз. Біріншіден,
хиджаб үйде отырумен болады. Өйткені үй әйелдерді бөтен ер кісілердің
көзінен және оларды басқа ер кіслермен араласып кетуден сақтайды. Екіншіден,
хиджаб киіммен болады. Ол етегі ұзын жамылғыш пен орамалдан тұрады.
Орамал ораудың тәртібі: әйел кісі алдымен орамалды басына салып, сосын
онымен мойнын орап, содан соң орамалдың қалған бөлігін жүзі мен
омырауына түсіріп қояды. Орамалға қойылатын талап бойынша ол әйелдің
жапқан жері сыртынан көрініп тұратындай жұқа болмауы керек. 

Ибн Саад және имам Мәлік «Муатта»
деген кітабында Умму Әлқама деген әйелден риуаят етеді: – Абу Бәкірдің
Абдурахман деген ұлының қызы Хафса Айша анамыздың алдына кіргенін
көрдім. Оның басында сыртынан қарағанда мойны көрініп тұрған жұқа орамал
бар еді. Сонда Айша анамыз Хафсаның орамалын жыртып тастап, оған: «Аллаһ Тағала «Нұр» сүресінде түсірген үкімді білмейсің бе?» - деді де оның басына одан басқа орамал жапты. 

Жамылғыш дегеніміз – ол әйелді басынан бастап аяғына дейін бүкіл денесін әшекейлерімен
қоса біртұтас жасырып тұратын сырт киім. Оны киюдің сипаты: оны
орамалдың және әшекейлерінің сыртынан басынан бастап киеді. Хиджабтың,
яғни жамылғыштың негізгі қызметі сыртынан қарағанда әйел кісінің дене
мүшелері
білінбейтіндей етіп басынан бастап аяғына дейін оны әшекейлерімен қоса
тұтас жасыру. Демек, осы құлшылықты орындау үшін
төмендегідей шарттар талап етіледі: 

- Жамылғыш әйел кісінің ішкі киімдері мен дене мүшелері сыртынан көрініп тұратындай жұқа болмауы тиіс;

- Жамылғышты әйел кісі басынан бастап жамылғаны жөн, осылай жамылу Құранда Аллаһ Тағала бұйырған «жилбабын жамылсын!» яғни «жамылғышты әйелдер басынан бастап жамылсын!» - деген бұйрыққа сай келеді. 

- Жамылғыштың матасы сыртынан қарағанда көз тартатын, яғни адамдарды
өзіне қарататындай, немесе қызықтыратындай түсте болмауы керек. 

3. Мүмін әйелдерге хиджабта болу парыз екеніне дәлелдер. Мүмін әйелдердің
тек қажеттілік болмаса үйде отыруы және бөтен еркектердің алдына тек
хиджабпен шығуы сахабалардан басталып ұрпақтан ұрпаққа жалғасып келе
жатқан дәстүр. Осы сахабалардан басталған дәстүр жиырмасыншы ғасырдың
орта шеніне дейін барлық мұсылман елдерінде сақталып келді. Әйелдердің
жүзін ашу тарихта тұңғыш рет Мысырда басталып, сосын Түркияда, сосын Шам

елдерінде, сосын Иракта, сосын басқа да мұсылман елдерінде жалғасты.
Кейін әйелдердің жүзін ашу бірте-бірте олардың киімдерін қысқартып,
жалаңаштауға дейін жетті. Аллаһ бізді осындай бүліктер мен адасулардан
сақтасын! 

Құраннан дәлелдер:

Құран кәрімде әйелдерге хиджабта болу парыз екенінің дәлеледері «Нұр» және
«Ахзаб» сүрелерінде келген. Бұған бірінші дәлел Аллаһ Тағаланың Құран
кітабының «Ахзаб» сүресінің 32-33-ші аяттарында берілген. «Әй,
пайғамбардың әйелдері! Сендер әйелдерден әлде біреу сияқты емессіңдер,
егер тақуалық етсеңдер қылымсып сөйлемеңдер, онда жүрегінде дерті бар
дәмеленіп қалады. Әдеттегі сөзді сөйлеңдер! /32/ Үйлеріңде
отырыңдар! Әуелгі надандық дәуріндегідей ашық-шашық жүрмеңдер! Сондай-ақ
намаз оқып, зекет беріп, Аллаһ пен Оның елшісіне бойұсыныңдар! ...»/33/

Осы екі аятта хиджабтың парыз екендігіне үш түрлі дәлел бар: 

1.«...егер тақуалық етсеңдер қылымсып сөйлемеңдер, онда жүрегінде дерті бар дәмеленіп қалады». Бұл
аятта Аллаһ Тағала әйелдерге бөтен ер кісілермен кылымсып, назданып
сөйлесуден тыйым салды. Осы назданып сөйлеуден тыйым әйелдерге хиджаптың
парыз екеніне дәлел болады. Өйткені сөзбен наздану әйелді бұзылуына әрі
жүрегінде зина дерті бар адамдарды ол әйелден дәмеленуіне себеп болады.
Осы бұйрыққа амал ету – ар-ұят, ізеттілік, инабаттылық, тағы да басқа
ізгі қасиеттермен толық іске асады. Осы құндылықтар хиджабта болғанда
ғана сақталады. 

2.«...үйлеріңде отырыңдар!» Яғни «қажетсіз үйлеріңнен шықпаңдар!» -
деген Аллаһ Тағаланың сөзі. Осы сөзді біздің Раббымыз Пайғамбарымыз
Мұхаммедтің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам әйелдеріне қарата айтқанымен,
оның үкімі барлық мүмін әйелдерді қамтиды. Себебі Пайғамбарымыздың салла
Ллаху ъалайхи уа ссалам әйелдері барлық мүмін әйелдерге үлгі. Құран мен
Суннадағы үкімдер барлық адамдарға жалпы тиесілі. Имам Тирмизи және ибн
Хиббан Абдуллаһ ибн Масъудтан риуаят еткен хадисте Пайғамбарымыз
Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам айтты: «Әйел кісі – әурет. Егер ол үйден шығатын болса, онда шайтан оны азғыруға ұмтылады. Әйел
кісі Аллаһтың мейіріміне ең жақын болатын кезі - ол оның үйінде
болғандағы кезі». Демек, хиджаб әйелдің әуретін жабатыны сияқты
үй де әйелдің әуретін сырт көзден тасалайды. Сол үшін үйдің терезелеріне
перде тағып, ал үйдің айналасына дуал соққан жөн.

3.«...әуелгі надандық дәуріндегідей ашық-шашық жүрмеңдер!» Аллаһ
Тағала әйелдерді исламнан бұрынғы надандық дәуірі кезіндегі сияқты
үстеріне иіс су сеуіп, беттерін опалап, әшекейлерін көрсетіп, ашық-шашық
үйден шығудан қайтарды. Ал әйел кісінің ашық-шашық жүруі бұл да зинаға
апаратын себептерден. Өйткені осылай жүру жүрегінде зина дерті бар ер
кіслерді ол әйелден дәмелендіреді.

Құраннан екінші дәлел «...егер пайғамбардың жұбайларынан бір нәрсе сұрасаңдар, онда бір қалқаның
артында тұрып сұраңдар! Осылай істеулерің сендердің де, олардың да, (яғни екеулеріңнің де) жүректерің үшін шайтанның азғыруынан, (яғни жаман ойлардан) таза болмақ... /Ахзаб, 53/ Құрандағы осы аят«хиджаб аяты» деп
танылған. Өйткені ол мүмін әйелдерге хиджабтың парыз болып түскені
туралы бірінші аят. Ол хижраның бесінші жылы зулқаъда айында түскен.

Осы аяттың түсу себебін Имам Ахмад және имам Бұхари Әнас ибн Маликтен риуаят еткен хадисінде Омар ибн Хаттаб: «Әй,
Аллаһтың елшісі! Сенің үйіңе жақсы да, жаман да кіреді, сондықтан
мүміндердің аналары болған жұбайларыңа хиджабта болуға бұйырсаңыз» -
деді. Осы ұсынысқа орай Аллаһ Тағала осы аятты түсірді. Бұл Омар ибн
Хаттабтың үлкен артықшылықтарынан. Осы аят түскенде пайғамбар Мұхаммед
салла Ллаху ъалайхи уа ссалам. және барлық мұсылмандар әйелдерін
хиджабқа кіргізді. Демек, барлық мұсылман әйелдерге хиджабта болу
Қияметке дейін мәңгі өзгермейтін парыз. Осы аятта хиджабта болу парыз
екеніне оның бірнеше жері дәлел болады. 

1.Осы аят түскенде
пайғамбар Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам. және барлық сахаббалар
әйелдерін хиджабқа кіргізді. Сондай-ақ осы істі олардан кейін өмір
сүрген мүмін әйелдер де жалғастырды. Демек, олардың осылай істеуі бүкіл
мұсылмандардың арасында әйелдердің хиджабта болуына ижма яғни бір
ауыздан келісім болғанын білдіреді. Сол үшін имам Табари осы аятты: «Егер
пайғамбардың жұбайларынан және басқа мүміндердің әйелдерінен бір нәрсе
сұрасаңдар, онда бір қалқаның артында тұрып сұраңдар!» - деп түсіндірді. 

2. Осылай істеулерің сендердің де, олардың да жүректерің үшін шайтанның азғыруынан, (яғни жаман ойлардан) таза болмақ... Осы «хиджап аятының» екінші
бөлігі әйелдерге хижабта болудың не үшін парыз етілген себебін білдіріп
тұр. Ал еркектердің де, әйелдердің де шайтанның азғыруынан, жаман
ойлардан таза болмағы барлық уақытта, барлық мұсылмандардан талап
етілетін нәрсе. Демек, хиджабта болу тек Пайғамбарымыз Мұхаммедтің салла
Ллаху ъалайхи уа ссалам әйелдеріне ғана емес, барлық уақытта, барлық
мұсылман әйелдерге парыз. Өйткені аяттың үкімінің себебі, яғни
жүректердің шайтанның азғыруы мен жаман ойлардан таза болуы барлық
адамдарға бірдей қатысты. 

3. Келесі 55-ші аятта Аллаһ Тағала мүмін әйелдерге өздерінің әкелері,
ұлдары, аға-інілері сияқты ең жақын туыстарының алдында хиджабсыз жүрсе,
онда оларға күнә емес екенін айтты. Демек, осы аятта атап айтылған
өздерінің ең жақын туыстары болмаса, басқа еркектердің алдында әйелдер
хиджабсыз жүрсе, онда оларға күнә болады. Сондай-ақ осы ұйғарым
әйелдерге бөтен еркектердің алдында хиджабта болу парыз екеніне дәлел
болады.

Құраннан үшінші дәлел

Аллаһ Тағала «Ахзаб» сүресінің 59-шы аятында: «Әй,
пайғамбар! Жұбайларыңа, қыздарыңа және мүмін әйелдерге айт! Үйлерінен
шығатын болса үстеріне жилбәбін, яғни жамылғысын жапсын! Бұл олардың күң
емес, жезөкше емес, азат әрі пәк әйел екендігі танылып, оларға бөтен
еркектердің тиіспеуіне жақын!» - деп бұйырды. Осы аят көпшілік ғалымдардың мақұлдауымен негізгі «хиджаб аяты» деп саналады. Бұл аят барлық мүмін әйелдер бөтен еркектерден бүкіл денесін жасыруы парыз екенін ашық білдіреді. Осы аяттағы «жилбәб» сөзі араб тілінде бүкіл денені жабатын жамылғыш. Сахабалардың әйелдері осы аяттан соң бүкіл денесін жапты. 

Умму Атыйя айтты: «Пайғамбарымыз
Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам құрбан айтында және рамазан
айтында жас қыздарды және етеккірдегі әйелдерді әрі шымылдықтың ішінде
отырған әйелдерді айт намазға шығаруға бұйырды. Ал етеккірде болған
әйелдер намаз оқымайды, бірақ осы қайырлы іске, мұсылмандардың дұғасына
қатысады». «Әй, Аллаһтың елшісі! Біреуміздің жамылғышымыз болмаса ше?» - деп сұрадым. Сонда ол: «Оған әпке-сіңлілері жамылғышын бере тұрсын» -
деді. Имам Бұхари және имам Муслим риуаяты. Осы хадис әйел кісі
еркектердің алдына хиджабсыз шығуға болмайтындығын ашық білдіреді. 

Құраннан төртінші дәлел 

Аллаһ Тағала айтады: «Әй,
Мұхаммед! Мүміндерге айт! Бөгде әйелдерге қараудан көздерін төмен
түсірсін және ұятты жерлерін харамнан сақтасын! Осы олар үшін ең таза
жол. Расында Аллаһ олардың не істейтіндерінен Хабардар. Мүмін әйелдерге
де айт! Бөтен еркектерден көздерін төмен түсірсін! Әрі ұятты жерлерін
харамнан сақтасын! Әрі тек өздігінен көрініп тұрғаннан басқа олар
әшекейлерін көрсетпесін! Және орамалдарын басына салып, онымен
омырауларын жапсын! Әрі олар әшекейлерін көрсетпесін! Тек олар
күйеулеріне, немесе әкелеріне, немесе күйеулерінің әкелеріне, яғни қайын
аталарына, немесе ұлдарына, немесе күйеулерінің басқа әйелдерден туған
ұлдарына, немесе аға-інілеріне, немесе аға-інілерінің ұлдарына, немесе
әпке-сіңлілерінің ұлдарына, немесе мұсылман әйелдерге, немесе құлдарына,
немесе жындылар сияқты әйел керек қылмайтын еркектерге, немесе
әйелдердің ұятты жерлерін білмейтін жас балаларға көрсетсе онда оған
рұқсат. Өздерінің жасырған әшекейлері біліну үшін аяқтарымен жерді
тепсініп жүрмесін! Әй мүміндер! Табыста болуларың үшін барлығың Аллаһқа
тәуба етіңдер!» /«Нұр сүресі, 30,31 аяттар/

Осы екі аятта да хиджабта болудың парыз екеніне бірнеше дәлелдер бар: 

1. Аллаһ Тағаланың ер кісілерге де, әйел кісілерге де көздерін түсіріп, ұятты жерлерін харамнан сақтауға бұйырған бұйрығы.Өйткені
көзді түсіріп, ұятты жерді харамнан сақтау – сақтану себептерін
істеумен болады. Сол себептердің ішіндегі ең үлкендерінің бірі – ол көзді әуретке қараудан сақтау. Осы
көзді әуретке қараудан сақтау толық болуы үшін әйелдер де бүкіл денесін
хиджабпен жасырғаны жөн. Әрбір ақыл иесі әйелдердің жүздерін ашуы оған
қарауға және онымен ләззаттануға себеп болатынын жақсы біледі. Көздер де
зина қылады, олардың зинасы – әуретке қарау.

2.«... тек өздігінен көрініп тұрғаннан басқа әйелдер әшекейлерін көрсетпесін!...» Яғни
әйелдер әшекейлерін бөтен адамдарға әдейі көрсетпесін! Өз қалауымен
емес, өздігінен көрінетін әрі оны жасыру мүмкін болмайтын әйелдің
жамылғышының сырты мен оның сымбаты көрінсе, онда оған рұқсат. Осы аятта
Аллаһ Тағала: «әйел кісі әшекейлерін көрсетпесін!» - деп бұйырды. Одан соң «..тек кейбір жерлерін көрсетсе болады деместен тек өздігінен көрініп тұратыны рұқсат деді.
Демек, әйел кісіге әшекейлерін толық жасыруды бұйырып, оған өз еркімен
әшекейлерінен бір жерін әдейілеп көрсетуге рұқсат етілген жоқ. Тек қана
жасыру мүмкін емес сыртқы сымбаты, жамылғышының сырты сияқты жерлері
көрінсе, жел себепті әшекейлерінің кейбір жерлері көрініп қалса, немесе
емделу үшін ауырған жерін көрсетсе, оған күнә жоқ. Осы аят «Бақара
сүресінің 286-шы аятындағы: «Аллаһ ешбір кісіге оның шамасынан тыс нәрсені жүктемейді...» - деген аятқа ұқсайды. 

3. «... Өздерінің жасырған әшекейлері біліну, яғни сылдырын естірту үшін аяқтарымен жерді тепсініп жүрмесін! ...» Аллаһ
Тағала жоғарыдағы аятта әйелдерге әшекейлерін көрсетпеуге әрі жүзі мен
омырауларын орамалмен жасыруға бұйырғаннан кейін олардың хиджабы толық
болу үшін, әрі ер кісілерді арсыздыққа алып баратын себептерді болдырмау
үшін, оларға өздерінің аяқтарына таққан әшекейлерінің сылдырын естіртіп
жүрулеріне тыйым салды. Аяттың тек осы бөлігінде біз үшін бірнеше
пайдалар бар. 

1. әйелдерге көрінбей тұрған әшекейлерін әдейі білдіруге тыйым салды. 

3. Аллаһ Тағала әйелдерге ер кісілерді арсыздыққа алып баратын барлық себептерді істеуге тыйым салды. Демек,
Аллаһ Тағала әйелдерге ер кісілерді арсыздыққа кішентай себеп болатын
аяқтарын тепсініп жүруден қайтарған болса, онда оларға үлкен
бұзықтықтарға баруға себеп болатын жүзі мен басқа дене мүшелерін
ашық-шашық көрсетіп жүрулеріне тіптен болмайды.

Сүннеттен дәлелдер:

Пайғамбарымыз
Мұхаммедтің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам хадистерінде де әйелдерге
хиджабта болу парыз екеніне жан-жақты дәлелдер келген. Бір хадисте
оларға жүзін жасыруға бұйырса, одан басқасында үйден шыққанда тек
хиджабпен шығуы керек екендігі айтылған. Және одан да басқа хадистерде
оларға киімдерін жерге дейін түсіріп, аяқтарын жасыруға бұйырған. Тағы
да басқа хадистерде әйел кісі әурет деп аталынған болса, келесі бір
хадистерде ер кісілерді өзіне махрам болмаған әйелдермен ешкім көрмейтін
жерде жалғыз қалуға болмайтындығы айтылған. Осылайша Сунна мүмін
әйелдердің ұятын, ар-намысын, иба-инабаттылығын жойылып кетуден
сақтаумен олардың пәктігін, адамгершілік құндылықтарын қорғады. 

Ал енді Пайғамбарымыз Мұхамедтің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам хадистерінен бірнеше мысал келтірейік.

Айша анамыз:«Біз Пайғамбармен салла Ллаху ъалайхи уа ссалам бірге ихрамда болғанымызда
алдымыздан керуендер өтетін еді. Сонда олар бізге жақындап келсе, біз
жүзімізді орамалдарымызбен дереу жаба қоюшы едік. Олар өтіп кетсе,
жүзімізді қайтып ашатын едік» - деген. Осы хадисті имам Ахмад, имам Абу Даут және басқалар риуаят еткен.

Айша анамыз:«Әуелгі мұхаджир әйелдерді Аллаһ мейіріміне бөлесін! «...Және орамалдарын басына салып, онымен омырауларын жапсын!..» - деген «Нұр сүресінің 31-ші аяты түскенде сырт киімдерін жыртып, оны орамал етіп бастарына салып алды». Имам Бұхари риуаят еткен. 

Мұхаммед Амин әл-Шыңқити «Әдуаул баян» кітабында: «Осы
сахих хадис сахаба әйелдер жоғарыдағы аяттан хиджабтың парыз екендігін
және жүзін жасыру керек екендігін түсінгендерін ашық білдіріп тұр» - деген.

Сафия анамыз былай дейді: – Айшаның
алдында біз қурайш әйелдері және олардың артықшылықтары жайында сөз
еттік. Сонда Айша: «Әлбетте, қурайш әйелдері жақсы әйелдер, бірақ
Аллаһқа ант! Мен ансарлардың әйелдерінен абзал әрі олардан Аллаһтың
кітабына күштірек сенетін әрі Аллаһтың түсіргеніне олардан күштірек иман
келтіретін әйелдерді көрмедім. «Нұр» сүресіндегі: «...Және орамалдарын басына салып, онымен омырауларын жапсын!..» аяты
түскенде күйеулері оларға барып, осы сүреде түскен хиджаб туралы
аяттарды оқып берді. Олардың бірі қалмай сыртқы көйлектерін бұзып, оны
орамал етіп, бастарына салды...» - деді. Ибн Аби Хатим риуаят еткен.

Демек, Аллаһтың бұйрығын ести сала ансарлардың әйелдерінің хиджаб киюі және
бөтен еркектерден жүздерін жасыруы – Аллаһтың кітабын тыңдау әрі оған
иман келтіру екендігін білдіреді. Осы хадис – бүкіл мүмін әйелдерге
хиджабтың парыз екендігін ашық білдіретін дәлелдердің бірі.

Абдуллаһ ибн Омардан жеткен хадисте Пайғамбар Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам.:«Кім тәккаппарлықпен киімінің етегін жерге сүйретіп жүрсе, Аллаһ Тағала оған Қиямет күні қарамайды» - деді. Сонда Умму Сәләма анамыз: «Әйелдер етектерін не істейді?» - деді. Ол: «Балтырының ортасынан бір қарыс түсіріп жүреді» - деді. Сонда Умму Сәләма:«Ондай болса олардың аяқтары ашылып қалады» - деді. Ол: «Олай болса онда олар бір білек түсіреді, одан арттырмайды» - деді. Имам Ахмад және басқалар риуаят еткен. Имам ат- Тирмизи: «Бұл –хасан сахих хадис» - деген.

Пайғамбарымыз
Мұхаммедтің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам әйелдерге аяқтарын жабуды
бұйыруы – оларға өздерінің бүкіл денелерін жабу керек екенін білдіреді.
Егер оларға аяқтарын жабуға бұйырған болса, онда олардың жүздерін жабуы
тіптен қажет болып табылады. Өйткені әйелдің ашық жүзі оның ашық аяғына
қарағанда ер кісілерді арсыздықтарға баруына көбірек себеп болады. 

Имам Тирмизи және ибн Хиббан Абдуллаһ ибн Масхудтан риуаят еткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Әйел
кісі – әурет. Егер ол үйден шығатын болса, онда шайтан оны азғыруға
ұмтылады. Әйел кісінің Аллаһтың мейіріміне ең жақын болатын кезі – ол
үйінің ішінде болғанда» - деген. Демек, әйел кісі әурет болатын болса, онда оны жабу керек.

Уқба ибн Амирден жеткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Әй, еркектер! Әйелдерге кіруден, яғни сендерге жақын туыс болмаған әйелдер отырған жерге кіруден сақтаныңдар!» - деген. Сонда ансарлардан бір кісі: «Әй, Аллаһтың елшісі! Қайындар мен қайнағалар ше? – деп сұрағанда, Аллаһтың елшісі: «Қайындар мен қайнағалар – өлім» -
деді. Өйткені әйелдер бөтен еркектерден сақтанып, өзінің қайындары және
қайнағаларымен бір бөлмеде жалғыз қалудан сақтану керек екенін ескере
бермейді. Сөйтіп олар бір келеңсіз жағдайға ұшырап қалуы әбден мүмкін.
Осы хадис әйелдерге хиджабтың парыз екенінің тағы да бір дәлелі болады.
Өйткені Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам жақын туысы
болмаса, бөтен ер кісілерге әйелдер отырған жерге кіруден қайтарды.
Сондай-ақ әйелдің күйеуінің жақындарымен бір бөлмеде жалғыз қалуды
өліммен теңеді. Осы – ер кісілер мен әйел кісілерге өте қатты ескерту.
Егер ер кісілер жақын туысы емес әйелдер отырған жерге кіруден
қайтарылған болса, онда ер кісілерге бөгде әйелмен ешкім көрмейтін жерде
жалғыз қалуға тіптен болмайды. Осы ескерту төменде берілген хадисте
ашық айтылған. Ибн Аббастан жеткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла
Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Ер адам тек жақын туыстары болмаса бөтен әйелмен еш жалғыз қалмасын!» - деген. Имам Бұхари және имам Муслим риуаят еткен.Келесі бір хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам айтты: «Ер адам мен бөтен әйел екеуі еш жалғыз қалмасын, өйткені олардың үшіншісі шайтан болады» - деді. Имам Ахмад риуаят еткен.


Қиястан дәлелдер:

Құранның
аяттары және Пайғамбарымыз Мұхаммедтің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам
сүннеті әйелдер жүздерін, қол-аяқтарын, әшекейлерін, яғни бүкіл денесін

жабу керек екендігін білдіргені сияқты жоғарыда келтірілген аяттар,
хадистер қияс, яғни салыстырулар арқылы әйелдердің хиджабта болу керек
екендігін дәлелдей түседі. 

- Құранда Аллаһ Тағала әуретке қараудан көзді түсіруге және ұятты
жерлерін зинадан сақтауға бұйырды. Ал әйел кісінің жүзін ашуы оған бөтен
ер кісінің көз салуына және еркектер мен әйелдердің ұятты жерлерін
зинадан сақтамауларына апаратын ең үлкен себептердің бірі.

-  Құранда Аллаһ Тағала сыртынан қарағанда көзге көрінбейтін әшекейлерінің
сылдырын естірту үшін әйелдерді аяқтарын тепсініп жүруден қайтарған
болса, ал олардың бөтен еркектердің алдында жүздерін ашуы олардың
әшекейлерінің сылдырынан да үлкен арсыздықтарға себеп болады. -
Құранда Аллаһ Тағала әйелдерге бөтен еркектермен қылымсып, назданып
сөйлесуге тыйым салған болса, ал олардың бөтен еркектердің алдында
жүздерін ашып жүруі одан да үлкен арсыздықтарға себеп болады. Демек,
әйелдерге бөтен еркектердің алдында жүздерін ашып жүруге тіптен
болмайды.

Хиджабтың артықшылықтары

Аллаһ Тағала мүмін әйелдерге хиджаб киюді құлшылық етіп берді. Кім оған амал
етсе, соған орай оған сауап беріледі. Ал кім оған амал етпесе, онда ол
Аллаһтың жазасына лайық болады. Сондықтан хиджабты шешу адамдардың
адамгершілік құндылықтарының жойылуына себеп болатын үлкен күнәлардан
болып саналады.

Демек, мүмін әйелдер Аллаһ және Оның елшісі Мұхаммедті салла Ллаху ъалайхи уа ссалам тыңдап, хиджабта болсын! Аллаһ Тағала:«Аллаһ және Оның елшісі бір іске үкім етсе, мүмін ер және мүмін әйел үшін өздерінің істерінде ерікті болуларына, яғни Аллаһ және оның елшісінің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам үкімін талқыға салуларына болмайды. Кім Аллаһқа және Оның елшісі Мұхаммедке бойұсынбаса, онда ол ашық адасуда» - деген. 

Аллаһ Тағаланың бұйрықтарында ұлы даналықтар мен сырлар, артықшылықтар мен
үлкен пайдалар болса, оларға істерінде ерікті болу қайдан болсын?!
Солардың кейбіреулерін атап өтейік: 

- Хиджаб – адамгершілік  құндылықтардың жойылуынан сақтау арқылы арсыздықтан қорғайды. Хиджаб
әйелдің ар-ұятын, намысын, инабаттылығын сақтайтын, оны арсыздыққа,
күнәға түсуден тосатын шариғаттық қорған.

-
Хиджаб – жүректердің пәктігі. Хиджаб мүмін ерлер мен мүмін әйелдердің
жүректерінің зина дертінен пәк болуына және оның тақуалықпен нәрленуіне
себеп. «Осылай істеулерің, яғни бөтен әйелдермен перденің артында тұрып сөйлесулерің сендердің де, олардың да, яғни екеулеріңнің де жүректерің үшін шайтанның азғыруынан, яғни жаман ойлардан таза болмақ... /Ахзаб, 53/

- Хиджаб – көркем мінез. Хиджаб адамдарды ізгілікке, пәктікке,
инабаттылыққа, тағы да басқа көптеген жақсы мінез-құлықтарға шақырады.

- Хиджаб – шайтани ойлардан және зинаға деген дәмелерден тияды. Хиджаб
еркектердің де, әйелдердің де жүректерін зина дерттерінен сақтайды.
Бұзық ойларды тоқтатады, қиянатшыл көздерге тосқауыл болады және пәк
әйелдерді жаманатты болудан қорғайды.-
Хиджаб – ұятты сақтау. Ұялу адамды барлық жақсылықтарға жетелейтін және
бүкіл жамандық атаулыдан қорғайтын асыл мінез. Ол адамда ғана болатын
адамгершілік құндылық. Ол – иманның үлкен бір бұтақтарынан.

Әйел кісінің үйде болуы абзал, ол шариғаттың бұйрығы, ал оның үйден шығуы қажеттілікпен болса, онда оған рұқсат

Аллаһ Тағала әйелдерге «Ахзаб сүресінің 33-ші аятында: «...Үйлеріңде отырыңдар!» -
деп бұйырды. Демек, бұл – Аллаһтың бұйрығы. Сондықтан әйелдерге
үйлерінен шығуға қажеттілік болған жағдайда ғана рұқсат етіледі. Сол
себепті осы аяттың жалғасында Аллаһ Тағала: «...Әуелгі надандық дәуріндегідей ашық-шашық жүрмеңдер!» - деп әйелдерді ескертті.

Аллаһтың осы бұйрығын орындаумен төмендегі шариғаттық мақсаттар іске асады:

- Әйел кісінің негізгі тіршілігі үй ішінде өтеді. Мәселен, күйеуі үшін
жар болу, балалары үшін ана әрі тәрбиеші болу, олардың тамағын беру,
киімдерін
дайындау, тағы да басқа осы сияқты олардың ақыларын беру – негізінен үй
ішінде істелінеді. Абдуллаһ ибн Омардан жеткен хадисте
Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Әйел кісі күйеуінің үйінде қараушы, сақтаушы. Ол үй тіршілігіне жауап беруші» - деді. Имам Бұхари риуаят еткен.

- Әйел кісі Аллаһ оған парыз еткен барлық құлшылықтарын үйінде атқарады.
Үй сыртында әйелге парыз болған бірде-бір құлшылық жоқ. Аллаһ Тағала
әйелдерге жұма намаздар мен жамағат намаздарына қатысуды міндеттеген
жоқ. Сондай-ақ қажылық оларға тек олардың ең жақын еркек туыстарымен
бірге барғанда ғана рұқсат етіледі. Абу Уақид әл-Ләйсиден жеткен сахих
хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам қажылықта әйелдеріне: «Осы қажылықты өтейсіңдер, сосын үйде боласыңдар!» - деді. Имам Ахмад және имам Абу Даут риуаят еткен. 

Шейх Ахмад Шакир «Умдату ат тафсир» кітабында осы хадисті төмендегідей түсіндіреді. Қажылық
Аллаһтың алдында ең абзал құлшылықтардан бола тұра Пайғамбарымыз
Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам әйелдерін парыз қажылығын
өтегеннен кейін қосымша қажылық етуден қайтарған болса, онда қазіргі
біздің заманымыздағы әйелдердің махрамсыз, ашық-шашық шет елдерде
тайраңдап жүргендеріне не дейсің?! Сондай-ақ қасында күйеуі болса да
жанында еркегі жоқ сияқты қылықтар көрсетеді. Сонда әйелдерін тиятын еркектер қайда?! 

Сондай-ақ, Аллаһ Тағала әйелдерге жиһадты міндеттеген жоқ. Сондықтан Пайғамбарымыз
Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам ешқашан әйелдермен жиһадқа
шыққан емес, оларды жиһадқа қызықтырған да емес. Керісінше жиһадта
әйелдерден көмек алу және олармен әскердің санын көбейту үмбеттің
әлсіздігін білдіреді. Умму Сәләма анамыз: «Әй, Аллаһтың елшісі! Не үшін еркектер жиһад қылады, ал біз жиһад етпейміз. Мираста еркек алатын мирастың жартысын аламыз» - деп сұрағанда, Аллаһ Тағала мына аятты түсірді. «Аллаһ онымен, яғни дін және дүние-мүлікте біріңді біріңнен абзал еткен нәрсені армандамаңдар!» /«Ниса» сүресі, 32-ші аят/ Имам Ахмад және имам Хаким риуаят еткен.

Әйелдер бөтен еркектерге әдемілігін көрсетуі, жүзін ашуы шариғатта рұқсат етілмеген

Әйел кісі әдемілігін бөтен еркектерге көрсетуі төмендегідей көріністермен болуы мүмкін:
- Хиджабын шешу, денесінің кейбір жерлерін бөтен еркектерге көрсетумен;
- Әйел кісі өзінің әшекейлерін көрсетуімен, мәселен жамылғышының
астындағы көйлектерін, құлағындағы сырғасын, мойнындағы моншағын,
қолдарындағы сақиналарын көрсетумен;
- Әйел кісі еркектердің алдына майысып жүрумен;
- Жасырын тұрған әшекейлерінің сылдырын естірту үшін аяқтарын тепсініп жүрумен; 
- Бөтен еркектерге назданып сөйлеумен болады. 
Аллаһ Тағала «Ахзап» сүресінің 33-ші аятында: «...әуелгі надандық дәуріндегідей ашық-шашық жүрмеңдер!» - деп осылардан қайтарған.
Абу Хурайрадан жеткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Мен көрмеген тозақылардың екі түрі бар: Қолдарында сиырдың құйрықтары
сияқты қамшыларымен адамдарды ұратын кісілер және бұзылуға бейім әрі
басқаларды да бұзуға дайын, шаштары түйелердің өркештері сияқты,
үстерінде киімдері болғанымен жалаңаш әйелдер. Олар Жәннатқа кірмейді,
оның исін де сезбейді. Ал оның исі өте алыс жерден сезіліп тұрады» - деген. Имам Муслим риуаят еткен. Осы
адамдарды қатты қорқыту хадисі. Ол әйелдерді бөтен еркектердің алдында
ашық-шашық жүруі үлкен күнәлардан екенін білдіреді. Демек, жоғарыда
келтірілген хадистің мазмұны бойынша ой қортындылайтын болсақ, ондамұсылман кісілер әйелдері мен қыздарын бөтен еркектердің алдында ашық-шашық жүруден тыйсын! Сондай-ақ
кішкентай қыздарына егер үлкен әйелдер кисе ұят болып саналатын қысқа,
тар, әрі сыртынан денесі көрініп тұратын жұқа киімдерді кигізуге
жеңіл-желпі қарамасын!

Аллаһ Тағала зинаны харам еткенде, оған апаратын себептерді де харам еткен

Аллаһ Тағала егер бір нәрсені харам етсе, сол харамға жетуден, немесе оған
жақындаудан тосу үшін және жеке тұлғаларға да, қоғамға да зияны тимеу
үшін оған апаратын жолдар мен себептерді де харам қылады. Бұл –
шариғаттың қағидасы. Егер Аллаһ бір нәрсені харам етсе, бірақ оған
апаратын себептерді рұқсат етсе, онда бұл іс бірі біріне қарама-қайшы
болып қалар еді. 

Жоғарыда келтіріген қағидаға байланысты: жүзді  ашу және оған апаратын жолдар, әйелдердің ашық-шашық жүруі және оған
апаратын жолдар, әйелдердің әдемілігін көрсетуі және оған апаратын
жолдар, әйелдер мен бөтен еркектердің араласуы және оған апаратын
жолдар, тағы да осы сияқты зинаға апаратын барлық жолдар шариғатта харам
етілген. Зина бұзықтығы - ең үлкен бұзықтықтардан және дінге ең
қатерлі, ең зиянды істерден. Аллаһ Тағала «Исра» сүресінің 32-ші аятында: «Зинаға жақындамаңдар! Өйткені ол бұзықтық және жаман жол!» - деп бұйырған. Аллаһ Тағала «Нұр» сүресінің 19-шы аятында: «Расында мүміндердің арасында бұзықылықтың таралуын қалайтын кісілер үшін Бұл дүниеде де, Ақыретте де ауыр азап бар» - деген. Әйелдерге хиджаб киюге тыйым салатындар осы аяттағы жазаға лайық. 

Үйлену пәктіктің тәжі

Үйлену – бүкіл пайғамбарлардың сүннеті. Аллаһ Тағала «Раад» сүресінің 38-ші аятында: «Ақиқатында сенен бұрын да Біз елшілерді жібердік және оларға әйел мен бала-шағалар бердік» - деді. Үйлену – Аллаһ және Оның елшісінің салла Ллаху ъалайхи уа ссалам әмірін орындайтын мүміндердің жолы.

Аллаһ Тағала «Нұр» сүресінің 32-33-ші аяттарында: «Іштеріңдегі бойдақтарды, яғни ер жеткен ұл-қыздарды, жесір ер-әйелдерді және
қолдарыңдағы жақсы құл-күңдеріңді үйлендіріңдер! Егер олар кедей болса, Аллаһ өз кеңшілігімен оларды бай етеді. Аллаһ жаратқандарына жомарттылығымен Кең және оларды Білуші. Үйлену үшін қажет болған мал-мүлікті таба алмаған кісілер Аллаһ оларды өз кеңшілігімен бай еткенше харамнан сақтансын!» - деді. 

Абдуллаһ ибн Масъудтан жеткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Әй,
жігіттер жамағаты! Кімнің үйленуге жағдайы жетсе, үйленсін! Өйткені
үйлену оның көзін төмен түсіруге және әуретін харамнан сақтауға септігін
тигізеді. Ал кімнің үйленуге шамасы жетпесе, онда ол ораза ұстасын! Өйткені ораза оның шақуат күшін әлсіретеді» - деген. Имам Бұхари және имам Муслим риуаят еткен.

Үйлену – еркектің де, әйелдің де бір-біріне болған табиғи сезімін пәк әрі
жемісті жолмен басуға себеп болады. Үйленуге жағдайы бар адам егер зина
жасап қоюдан қорықса, онда оған үйлену уәжіп. Сондықтан үйленейін деп
жүрген адам өз дінін, абройын, пәктігін сақтауды ниет етіп үйленсе, осы
ізгі ниетіне сауап алады. Әрі Аллаһ Тағала әйелдерді тұрмысқа шығуына
тыйым салудан қайтарды. Аллаһ Тағала «Бақара» сүресінің 232-ші аятында: «... оларды күйеулерімен некелесуден тыймаңдар!» - деген.

Үйленуде өте көп пайдалар, даналықтар, жақсылықтар бар:

- Жер бетін абаттандыру және шариғат үкімдерін жүргізу үшін адамзаттың
ұрпағын сақтау. Әнас ибн Маликтен жеткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед
салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Туатын әрі күйеуін жақсы көретін әйелдерге үйленіңдер! Өйткені мен сендердің көптігіңмен басқа
пайғамбарлардың алдында мақтанамын» - деді. Имам Ахмад риуаят еткен.

- Ар-ұятын, абройын сақтау, былғанбау, күнәлардан пәк болу.

- Үйлену арқылы ер кісілер жан тыныштығын табады, ал әйел кісілер жұмыс істеу және ақша табу қиыншылығынан құтылады. - Үйлену – бай болудың әрі жоқшылықты кетірудің себептерінен. Аллаһ Тағала «Нұр» сүресінің 32-ші аятында: «Іштеріңдегі бойдақтарды, яғни ер жеткен ұл-қыздарды, жесір ер-әйелдерді және
қолдарыңдағы жақсы құл-күңдеріңді үйлендіріңдер! Егер олар кедей болса,
Аллаһ өз кеңшілігімен оларды бай етеді» - деген. Үйленумен
ерлі-зайыптылардың арасында махаббатқа, мейірімге, өзара бірі біріне
көмектесуге негізделген байланыс пайда болады. Аллаһ Тағала «Рум» сүресінің 21-ші аятында: «Сендерге оған тыншуларың үшін өздеріңнен жұбайлар жаратып, араларыңа махаббат, мейрімділік пайда еткені де Оның белгілерінен» - деген.

Балаларды бастапқы адасушылықтардан қорғау

Үйленудің ең үлкен жемістерінің бірі – перзентті болу. Балалар әке-шешеге, немесе
олардан басқа жауапты кісілерге аманат. Әке-шешенің өз ұрпақтарын ислам
жолымен тәрбиелеуі парыз болып саналады. Оларға діни тәрбие беру
пайғамбарлардың, ізгілердің дәстүрі.

Дана Лұқманның перзентіне
айтқан
пайдалы өсиетін тыңдап көрелікші. Аллаһ Тағала «Лұқман» сүресінің 13-19
аяттарында: Және сол кезде Лұқман өз баласына уағыз айтып тұрып: «Әй балам! Аллаһқа серік қоспа! Расында серік қосу үлкен зұлымдық». Ал
адамға ата-анасына жақсылық істеуді бұйырдық. Анасы оны әлсіздіктің
үстіне әлсіздікте көтерді әрі нәрестені емшектен шығару екі жылда. Маған
әрі ата-анаңа шүкір ет! Барар орын Мен жақ. Егер әке-шешең өзің
білмейтін нәрсені Маған серік қосуға мәжбүрлесе, оларға бағынба!
Сондай-ақ ол екеуіне бұл дүниеде тура жолдас бол! Және маған бағынғанның
жолына ер! Сосын қайтуларың Маған. Сол кезде сендерге істегендеріңді
айтамын. «Әй, балам! Расында ол, яғни істеген жаман не жақсы істерің тіптіқыша
дәнінің салмағындай болса, сөйтіп ол жартастың қуысында, немесе көкпен
жердің түкпірінде болса да Аллаһ оны Қиямет күні келтіреді. Расында
Аллаһ – Білуші әрі Хабардар. «Әй, балам! Намазды толық оқы! Әрі
жақсылыққа бұйыр! Және жамандықтан қайтар! Әрі қиыншылығына сабыр ет!
Расында осылар тастай бекініп істейтін істерден. Және адамдардан
тәкаппарлықпен жүзіңді бұрма! Әрі жерде талтаңдап жүрме! Расында Аллаһ
әрбір тәкаппар мақтаншақты сүймейді. Сондай-ақ жүрісіңде орташа бол! Әрі
дауысыңды бәсеңдет! Расында дауыстардың ең жаманы есектің дауысы». 

Осы әкеден балаға болған өсиет бала тәрбиесінің негіздерін қамтыған. Аллаһ Тағала «Таһрим» сүресінің 6-шы аятында: «Әй, мүміндер! Өздеріңді және үй іштеріңді Аллаһқа бойұсынумен Тозақтан қорғаңдар!» - деп бұйырған.

Әли ибн Әби Талиб осы аятты: «Үй іштеріңе шариғат ілімін үйретіңдер және әдеп беріңдер!» -
деп тәпсірлеген. Мүміндердің Аллаһтан сұрайтындарының бірі ол – ізгі
ұрпақ. Аллаһ Тағала «Фурқан» сүресінің 74-ші аятында былай айтады: Мүміндер:
«Әй, Раббымыз! Бізге жұбайларымыздан, ұрпақтарымыздан көз қуаныштарын
бер! Сондай-ақ бізді тақуалардың жетекшісі ет!» - дейді. 

Хасан әл-Басри осы аятты: «Кісі
өзінің әйелі мен бала-шағасының Аллаһқа құлшылық етіп жатқанын көреді.
Осыдан басқа не нәрсе оған осындай қуаныш сыйлай алады?! - деп тәпсірлеген. Осы
аят пен хадистерден ата-ана өз перзенттерін исламға тәрбиелеу уәжіп
екендігі анық. Әрі осы ислам тәрбиесі әке-шешенің мойнындағы аманат,
сондай-ақ ислам тәрбиесі перзенттердің әке-шешесіндегі ақысы. Әрі ізгі
перзент әке-шешесі онымен Раббысына жақындайтын ізгі амалдардан.
Перзентерді ислам тәрбисімен өсірудің сауабы – садақа жарияның сауабы
сияқты жалғаса береді. Өйткені Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху
ъалайхи уа ссалам : «Егер адам баласы қайтыс болса, онда оның  амалы тоқтайды. Оған тек үш нәрседен ғана: садақа жария, пайдалы ілім
және дұға жасайтын ізгі перзенттен сауап барып тұрады» - деген.

Өзіне жақын туыс әйелдерді және басқа мүмін әйелдерді қызғанудың уәжіп екендігі хақында

Қызғану – исламда мақтаулы мінез болып саналады. Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам.: «Аллаһ Тағала қызғанады және мүмін кісі де қызғанады. Аллаһ Тағаланың қызғануы
мүмін кісі Аллаһ оған харам еткен нәрсеге барғанында болады» - деген. Имам Бұхари және имам Муслим риуаят еткен. Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам.: «Кім әйелі мен бала-шағасын қорғау үстінде өліп кетсе, онда ол – шаһид» - деген. Имам Тирмизи риуаят еткен.

Ислам шариғаты әйелдердің хиджабтарын шешуіне және еркектердің оларды
қызғанбауына апаратын себептердің алдын алған. Имам Ахмад Әбу Хурайрадан
риуаят еткен хадисте Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам: «Қандай да бір әйел үстіне әтір сеуіп мешітке барса, әтірін жуып, оның хош иісін кетірмейінше Аллаһ оның намазын қабыл етпейді» - деген. Осы хадистің шархында әйгілі ғалым Ахмад Шәкір былай дейді: «Қарашы, Пайғамбарымыз Мұхаммед салла Ллаху ъалайхи уа ссалам әйел кісіге
ғибадат
ету үшін әтір сеуіп мешітке баруына тыйым салды. Ал біздің 
ғасырымыздағы әйелдер болса, жүзін ашуға, ашық-шашық жүруге, еркектермен
араласып жүруге бола береді»-дейді!2. әйелдердің аяқтары да әуретке жататындықтан оны көрсетуге тыйым салды. 


Әлемдердің
Раббысы – Аллаһқа мадақтар мен мақтаулар болсын! Пайғамбарымызға және
оның отбасы мен сахабаларының барлығына Аллаһтың игілігі, берекесі мен
сәлемі болсын!

Аударған: Әбу Әбдиррахман (Октам) әл-Қазақстани

алынған көзі : Мусульманка

«Мұхаммед – Аллаһтың елшісі» куәлігінің мағынасы: бұйырғандарына бағыну, хабарлағандарына сену, тыйған және қайтарғандарынан аулақ жүру, сондай-ақ, Аллаһқа тек ол көрсеткендей ғана құлшылық ету.

«Мухаммадур-расулюл-лаһ!» куәлігінің мәнісі мен талаптары бар. aОл тілмен айтылатын жәй ғана сөз емес. Оның мәнісі: тіліңмен де, жүрегіңмен де оның Аллаһтың елшісі екенін мойындауың. Ал егер сен тілімен ғана айтып, ал жүрегіңде оған сенбейтін болсаң, онда бұл екіжүзділердің жолы болып табылады. Аллаһ Тағала бізге олар туралы былай хабарлады: «Саған екіжүзділер келсе: “Сен – Аллаһтың елшісі екеніңе куәлік береміз”, - дейді. Аллаһ, сен – Оның елшісі екеніңді біледі. Сондай-ақ, Аллаһ олардың өтірікші екеніне куәлік береді. Олар өз анттарын қалқан етті» (Мунафиқун сүресі, 1-2-аяттар). «Қалқан етті», яғни өз куәліктерінің артында жасырынады.
Тура сол сияқты, жүрекпен сеніп, бірақ тілімен, оған шамасы жете тұра, жүрегіндегіні жарияламау жеткіліксіз. Көпқұдайшылар оның Аллаһ елшісі екеніне білген, алайда қасарысқан. Аллаһ Тағала былай деді: «Біз білеміз, сені олардың айтқандары қайғыртады. Олар сені жасынға жығарып жатқан жоқ, алайда залымдар Аллаһтың белгілеріне қарсы келеді» (Ән`ам сүресі, 33-аят). Олар жүректерімен елшілікті мойындаған, оның Аллаһтың елшісі екенін білген, бірақ оларға менмендік пен қасарысу елшілікті ашық растауға кедергі болды. Сонымен қатар, кейбір кәпірлерге, атап өткенде яһудилер және араб мушриктеріне күншілдік пен қызғаныш кедергі болды. Мысалы, Әбу Жәһл ` Бәну Һәшим тайпасына деген қызғанышының себебімен пайғамбарымыздың (оған Аллаһтың иглігі мен сәлемі болсын) теріске шығарды («Сиратун-нәбәуия либни Һишәм» 1/251). Әбу Толиб те былай дейтін: “Мен Мұхаммедтің діні – адамзатта бар діндердің ішіндегі ең жақсысы екенін білемін”. Алайда, ол өз жұртының сөгісінен, өсегінен қорқып, атасы Әбдул-Мутталибтің пұтқатабынушылық дінінен бас тартпай қойды. Демек, жүрекпен ғана мойындау жетпейді, тағы тілмен де айту міндетті.
Енді адам тілмен және жүрекпен Мұхаммедтің (оған Аллаһтың игіліг мен сәлемі болсын) Аллаһтың елшісі екенін растайтын болса, онда осы оның мұсылман болуына жеткілікті ме? Жоқ! Ол, сонымен қатар, амал ету керек, яғни пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) ілесу қажет. Аллаһ Тағала былай деді: «Оған иман келтіргендер, оны құрметтеп, оған қолдау көрсететіндер және оған түсірілген нұрға ілескендер - құтылушылар» (Ә`раф сүресі, 157-аят). Яғни, тіпті пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Әбу Талиб секілді қолдау көрсетсе де, бірақ артынан ермесе, мұсылман болып саналмайды.
Ал енді «Мухаммадур-расулюлул-лаһ» куәлігінің шарттарына келсек, онда олар, автор атағандай, төртеу:
1) Бұйырғандарына бағыну;
Аллаһ тағала былай айтты: «Елшіге бағынған – Аллаһқа бағынған» (Ниса сүресі, 80-аят). Тағы да Аллаһ: «Біз қандай да бір елшіні тек, оған Аллаһтың рұқсатымен бағыну үшін ғана жібердік», - деді (Ниса сүресі, 64-аят). Тағы да Ол былай деді: «Кім Аллаһқа және елшісіне бойұсынбаса, онда оған ішінде мәңгі қалатын Тозақ оты болады» (Жын сүресі, 23-аят). Тағы да Ол: «Егер оған бағынсаңдар, онда тура жолда боласыңдар», деп айтты (Нур сүресі, 54-аят). Сондай-ақ, Аллаһ Тағала былай айтты: «Елшіге бағыныңдар, әрине рахымға алынасыңдар» (Нур сүресі, 56-аят).
2) Хабарлағандарына сену;
Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) көптеген жасырын нәрселер туралы хабарлап кеткен. Ол Аллаһ туралы, періштелер туралы хабарлаған. Болашықта орын алатын оқиғалар жайында, Қиямет күні қалай өтетіні жайында және оның белгілері жайында хабарлады. Сол сияқты, ол алдымызда өткен үмметттер мен халықтардың қиссаларын хабарлап кеттті. Міндетті түрде, Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) хабарлаған нәрселердің бәрінде оған сенуіміз керек. Өйткені, ол жеткізген хабарлардың барлығы шындық, ешқандай өтірігі жоқ. Аллаһ Тағала былай деді: «Ол өз көңіл-қалауынан сөйлеп жатқан жоқ. Ол тек беріліп жатқан уахи ғана» (Нәжм сүресі, 3-4-аят).
3) Тыйған және қайтарғандарынан аулақ жүру;
Пайғамбар (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) тыйым салған нәрседен аулақ жүру керек. Өйткені, біріншіден ол Аллаһтан келген тыйым, ал екіншіден ол қандай сөздерден, істерден және қасиеттерден тыйым салса, тек зиян, зарар әкелетін нәрселерден тыяды. Қалайша адам Мұхаммедтің (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Аллаһтың елшісі екеніне куәлік береді де, сосын оның тыйым салғанынан қашпайды? Аллаһ Тағала: «Сендерге елші не берсе оны алыңдар, ал неден тыйса одан аулақ болыңдар», деп айтты (Хашр сүресі, 7-аят). Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деген: «Егер мен сендерге бір нәрсені тыйым салсам, одан аулақ болыңдар. Ал егер бір нәрсені бұйырсам, одан шамаларың келгенін ғана орындаңдар» (Бухари 7288, Муслим 1337).
4) Аллаһқа тек ол көрсеткендей ғана құлшылық ету.
Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) заңдастырып кеткен жолмен ғана Аллаһқа құлшылық ет! Ол көрсетпеген кейіпте ешқашан құлшылы етуші болма. Тіпті егер сенің ниетің дұрыс, ал үмітің тек сауап қана болса да, пайғамбардың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) сүннетіне ер! Ниет жеткілікті емес, оған қоса ілесу де міндетті екен.
Құлшылықтардың барлығын бекітіліп қойылған, сондықтан Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) заңдастырмаған құлшылықтар түрлерін жасауға болмайды. Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деді: «Кім біздің бұйрығымыз болмаған бір амалды істесе, онысы кері қайтарылады» (Бухари 7350, Муслим 17/ 1718). Тағы да ол былай айтты: «Менің сүннетімді және менен кейінгі тура жолдағы, ізгі халифалардың сүннетін ұстаныңдар! Оған азу тістеріңмен жабысыңдар. Жаңа еңгізілген істерден аулақ жүріңдер, расында әрбір жаңалық – бид`а, ал әрбір бид` а - адасу» (Әбу Дәуд 3607, Тирмизи 2676, Ибн Мәжаһ 42,43, Ахмад 28/373. Хадистің сенімділігін шейх әл-Әлбәни растаған. Қараңыз: «Сахих әл-Жәми`» 2549).

Мына жерден алынған: "Мухаммад расулюллаһ" шарттары

«Лә иляһә илләл-лоһ» куәлігінің шарттары

Аса қамқор, ерекше мейірімді Аллаһтың атымен!

Адам өзін ислам дінін қабылдағандығының белгісі болатын осы ұлы сөздер,айтушыға пайда әкелуі үшін, ол жеті шарт орындау керек. Олардың барлығына Құран мен Сүннетте дәлелдер бар, алайда мәселе бұл шарттарды жаттап алуда емес, мәселе – олардың мағынасын ұстанып жүруде. Өйткені, кейбіреулер бұл шарттарға амал етіп жүргенімен, оларды жатқа айтып бере алмайды, ал басқалары оларды жаттап алса да, бұларға қарсы өмір сүреді.

Біріншісі: Білім, (надандықпен сәйкеспейтін білім).
Яғни, куәлік берушінің нені теріске шығарып, нені бекітетінін білу. Аллаһ Тағала былай деді: 
«Енді біл! Шын мәнәнде Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ...», (Мухаммад сүресі,19-аят). Аллаһ Тағала тағы былай деді: «...бірақ ақиқатты біліп, куә болғандар басқа» (Зұхруф сүресі, 86-аят).Мұндағы «ақиқатты біліп, куә болғандар» деген сөз тілімен айтқанның мағынасын жүрегінде берік ұстап «Аллаһтан
басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ» деп куәлік беру дегенді білдіреді. Тағы Аллаһ Тағала айтты: «Аллаһ, періштелер және әділет үстінде тұрушы ғылым иелері, расында тым үстем,хикмет иесі Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешбір тәңір жоқтығына куәлік берді», (Әли `Имран сүресі, 18-аят).
Ал Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын):  «Кімде-кім Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты тәңір жоқ екендігін жақсы білген халде өлсе, жаннатқа кіреді», - деген (Муслим 26).

Екіншісі: Айқын сенім, (күмәнмен сәйкеспейтін сенім).
Яғни, осы сөздерді айтып жатқан адам, оларға толығымен сеніп, еш күдіктенбеуі керек. Аллаһ Тағала былай айтты: «Шынайы мүміндер сондай Аллаһқа және оның елшісіне иман келтіріп, одан соң күдіктенбегендер...» (Хужурат сүресі,15-аят).
Осымен, Аллаһ тағала олардың күмәнданбауларын, Аллаһқа және оның елшісіне иман келтірудің шарты болып табылатынын хабарлады.
Ал Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деді: «Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешбір тәңір жоқ, әрі мен Аллаһтың елшісі
екеніме куәлік беремін. Аллаһқа осы сөздерге қатысты күдіктенбей кездесетін пенде міндетті түрде жәннәтқа кіреді» (Муслим 27).

Үшіншісі: Қабылдау, (теріске шығарумен сәйкепейтін қабылдау).  Яғни,
осы куәлік талап ететін нәрселерді, ол тілмен айтылған сөз болсын, дене мүшелермен жасалған іс болсын, шын жүрекпен қабылдау. Өз Пайғамбарларына қарсы келген халықтар осылай істемеген еді, бұл туралы Аллаһ былай айтты: «Осылайша сенен бұрын бір мемлекетке пайғамбар жіберген болсақ, олардың беделділері: «Расында біз ата-бабаларымызды бір жол үстінде таптық.
Бізде солардың ісіне түсеміз» - деді», (Зұхруф сүресі, 23-аят).
Кәпірлер туралы Аллаһ Тағала басқа аятта былай деді:
«Расында оларға: «Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешбір тәңір жоқ» делінген кезде, менменсіген еді. Олар: «Жынды бір ақын үшін тәңірлерімізді
тастайық па?» - десті», (Саффат сүресі, 35-36-аят).
Абу Муса әл-Аш`ариден келтірілген бір хадисте, Аллаһ елшісінің (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай айтқаны хабарланады: «Аллаһтың мені тура жол және іліммен жіберілгенінің мысалы жерге жауған нөсерлі жаңбырдың мысалындай. Сол (жердің) бір бөлігі құнарлы болды да, суды өз
бойына сіңіріп көптеген өсімдіктер мен шөптер өсірді. (Жердің кейбір бөлігі) қатқақ болды да, ол суды (сіңірмей) өзінде ұстап қалды, Аллаһ
оны адамдардың пайдасына айналдырып (адамдар одан) ішіп, (малдарын) суарып, егіс екті. Жаңбыр болса жердің суды ұстамайтын және еш нәрсе де
өспейтін тегісіне де жауды. Жердің алғашқы екі бөлігі, Аллаһтың дінін терең түсініп, Аллаһ мені жіберген нәрсені пайдаланған, өздері білім игеріп, (басқаларға да) үйреткен (адамдарға) ұқсайды. (Ал үшінші
бөлігі) оған мойын бұрмаған және Аллаһтың мен арқылы жіберген тура
жолын қабылдамаған (адамдарға) ұқсайды» (Бухари 79, Муслим 2282).

Төртіншісі: Бойұсыну, (бас тартумен сәйкеспейтін бойұсыну). Яғни, куәлік сөздері бағыттайтын, бір Аллаһқа ғана шын ықыласпен құлшылық етуде бағыну мен өзге нәрселерге құлшылық етуден бас тарту.
Аллаһ Тағала айтты:  «...Раббыларыңа қайтыңдар да, оған бой ұсыныңдар...», (Зумәр сүресі, 54-аят). Тағы да Ол былай деді: 
«Кімде-кім ихсан қылушы болған түрде жүзін Аллаһқа тапсырса, расында ол берік тұтқаны ұстаған болады», (Лұқман сүресі, 22-аят).
Бұл жердегі «берік тұтқа» дегеніміз «Лә иләһә илләл-лоһ» сөздері, ал «жүзін тапсырса» дегені Аллаһқа бойұсынып, игілік жасауды білдереді. Ихсан дегеніміз Аллаһты көріп тұрғандай оған құлшылық ету. Сен оны көрмесең де, ол сені көріп тұрғанын сезініп құлшылық ету. Және де пайғамбарлар
көрсеткен жолмен ғана Аллаһқа құлшылық ету.

Бесіншісі: Шыншылдық,(өтірікпен сәйкеспейтін шыншылдық).
Яғни, бұл сөздерді айтып жатқан адамның жүрегіндегі, тіліндегісімен сәйкес болу қажет. Аллаһ Тағала айтты: «Әлиф, ләм, мим. Адамдар «иман келтірдік» деумен сыналмай қалдырылады деп ойлай ма? рас олардан бұрыңғыларды да сынаған едік. Сондай-ақ Аллаһ, әлбетте шыншылдарды да біледі, өтірікшілерді де біледі», (Анкәбут сүресі, 1-3 аят).
Ал мұнафиқтер туралы болса Аллаһ тағала былай деді:
«Адамдардың кейбіреулері: «Аллаһқа, ахырет күніне сендік», - дейді. Ал негізінде олар сенбеді. Олар Аллаһты және иман келтіргендерді алдайды. Бірақ олар
өздерін ғана алдағандарын сезбейді. Олардың жүректерінде дерт бар. Сонда Аллаһ олардың дертін арттыра түсті. Сондай-ақ оларға өтірікшіліктерінің салдарынан күйзелтуші азап бар», (Бақара сүресі, 8-10-аят).
Муаз ибн Жәбәлдән келтірілген бір хадисте, Аллаһтың елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деді: «Кім Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешбір тәңір жоқтығына және Мухаммед
Аллаһтың елшісі екендігіне өз жүрегінде шынайы сеніммен куәлік берсе, Аллаһ отқа (мұндай адамның түсуін) міндетті түрде харам етеді» (Бухари 128, Муслим 32).

Алтыншысы: Ықылас, ширкпен сәйкеспейтін ықылас.
Яғни, ізгі ниет пен білімді, ширктің араласуынан тазарту.
Аллаһ Тағала айтты: «Олар, құлшылықты, нағыз Аллаһқа шын ықыласпен ханиф түрінде орындаулары үшін ғана әмір етілген...», (Бәйина сүресі, 5-аят).
Аллаһ Тағала тағы айтты:  «Аллаһқа дініңді ықыласты болып ұстанған күйде құлшылық қыл. Көңіл бөліңдер! Ықылысты дін Аллаһқа тән», (Зумәр сүресі, 2-3-аят).
Аллаһтың елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) айтты:  «Кім шын жүректен «Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешбір тәңір жоқ» десе, қиямет күні менің шапағатыммен ең бақытты адам болады» (Бухари 99).

Жетіншісі: Сүйіспеншілік, жек көрумен сәйкеспейтін сүйіспеншілік.
Яғни, осы куәліктің өзіне, оның талап ететін нәрселеріне, оның барлық шарттарын орындап амал етушілерге деген сүйіспеншілік. Сондай-ақ, бұл осы куәлікке сәйкес келмейтін ширк пен оны жасаушы мүшриктерді жек көру.
Аллаһ Тағала айтты:  «Адамдардың
кейбіреулері Аллаһқа өзгені теңдес етеді де оларды Аллаһты сүйгендей сүйеді. Ал иман келтіргендер, Аллаһты артығырақ сүйеді», (Бақара сүресі, 165-аят).
Әбу Һурайрадан келтірілген хадисте, Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деген:
«Сендер мені өз балаларыңнан, өз әкелеріңнен және барлық адамдардан артық жақсы көрмейінше, иман келтірмейсіңдер», (Бұхари, Муслим).
Анастан келтірілген хадисте, Пайғамбарымыз (саллаллоһу әлейһи уа сәллам) айтты:  «мына үш қасиет кімде болса, сол адам иман ләззатын сезеді. (бұл үш қасиет мыналар):  1. Аллаһты және Оның елшісін (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) барлық нәрселерден де артық жақсы көру; 2. (Қандай да бір) Адамды тек Аллаһ үшін жақсы көру;
3. Аллаһ Тағала оны дінсіздіктен құтқарған соң, отқа түсуді қандай қаламаса, дінсіздікке қайтуды да сондай қаламау» (Бухари 16, Муслим 43).

Аллаһ жақсырақ біледі!

алынған көзі : «Лә иляһә илләл-лоһ» куәлігінің шарттары

Аллаһтан басқа құлшылық арналып жүрген тәңірсымақтардың дәрменсіздігі мен әлсіздігі

Аллаһ Тағала Өзіне серік қосқанды тәубе етпейінше, кешірмейді. Сондықтан ондай серік қосатын кісіге Жәннат харам етіліп, өзі мәңгі Тозаққа түседі, әрі істеген жақсы амалдарының барлығы күлге айналып, жоқ болады. Бірақ та, өкінішке орай, қазіргі таңда мұсылмандардың көпшілік бөлігі осы ширк күнәсына ұрынып жүр. Бүгінгі күні Орта Азияның мыңдаған мұсылмандары топ-топ болып Түркістанға түнеп, Арыстан бабтан көмек сұрап, Маңғыстаудағы үш жүз алпыс екі «әулиенің» басына барып тәу етіп, қайтыс болғандардан жәрдем тілеп жатыр, бірақ олардың істегендері, анық Аллаға серік қосу болып табылады. Олардың медет тілеп, пана сұрап жүрген тәңірсымақтары тіпті олардың не айтып жатқанын да естімейді, тіпті ести қалған жағдай болса да, оларға жауап беруге еш шамасы жетпейтін еді.

Аллаһ Тағала Қасиетті Құран Кәрімде былай дейді: «Аллаһтан өзге табынғандарың бір ұрық қабығына да ие емес. Егер оларға жалбарынсаңдар, дауыстарыңды естімейді. Ал егер олар естісе де сендерге жауап қайтара алмайды. Сондай-ақ Қиямет Күні олар сендердің серік қосқандарыңнан бас тартады. Толық хабар беруші Аллаһтай саған ешкім түсіндірмейді» (Фәтыр сүресі, 14-аят).

Міне осы аяттан адамдардың дұға жасайтын құдайы үш қасиетке ие болу керек екені баяндалғанын аңғару қиын емес:
1. Ол өзінен не сұраса, сол сұрап жатқан нәрсесіне ие болу керек;
2. Ол дұға етіп жатқан кісіні есту керек;
3. Ол өзінен сұрап жатырса, оған жауап беруге шамасы жетуі тиіс.

Ал енді осы үш қасиет Аллаһтан басқа кімде бар?! Әрине, ешкімде жоқ, тек Аллаһ қана осы үш қасиетке ие. Шын мәнінде, Ол бүкіл нәрсенің Иесі, бәрін Естуші және Ол дұға қылушының дұғасына жауап береді. Ал Аллаһпен тең етіп, әрі оларға құлшылық етіп жүрген мына тәңірсымақтары туралы Раббымыз былай дейді: «Аллаһтан өзге табынғандарың бір ұрық қабығына да ие емес». Осы жерден оларда жоғарыда айтылған үш қасиеттің біріншісі жоқ екенін көреміз. Раббымыз Аллаһ Тағала аяттың жалғасында: «Егер оларға жалбарынсаңдар, дауыстарыңды естімейді» - дейді. Оларда екінші қасиет те жоқ. Тағы Аллаһ Тағала аяттың жалғасында: «Ал егер олар естісе де сендерге жауап қайтара алмайды» - дейді, яғни олар ести қалған болса да, жауап беруге шамалары жетпейді. Міне, содан кейін Аллаһ Тағала аяттың соңында: «Сондай-ақ Қиямет Күні олар сендердің серік қосқандарыңнан бас тартады» - дейді. Яғни, олар Қиямет Күні келіп, әлгі серік қосушылардың құлшылығын жоққа шығарады. Аллаһтан өзге құлшылық арналып жүрген барлық объектілер Қиямет Күні келіп, оларға құлшылық қылып жүргендерді теріске шығарады. Тіпті, шайтанның өзі оған құлшылық еткеннің құлшылығын жоққа шығарады. Ол туралы Аллаһ Тағала былай дейді: «Іс біткен кезде шайтан: “Расында, Аллаһ сендерге шындықты уәде етті. Сондай-ақ мен де сендерге уәде еттім, бірақ опасыздық еттім. Негізінде, сендерді шақырғаннан басқа өктемшілігім жоқ еді. Сонда да шақыруымды қабыл алдыңдар. Ендеше, мені сөкпеңдер, өздеріңді ғана сөгіңдер. Мен сендерді құтқара алмаймын. Сондай-ақ сендер де мені құтқара алмайсыңдар. Расында, бұрыннан бері мені Аллаһқа серік қосуларыңа қарсы едім” - дейді. Сөз жоқ залымдарға жан түршігерлік азап бар» (Ибраһим сүресі, 22-аят). Қараңыз: «Иәнәтул-Мустафид бишарх Китәбу Таухид», 15-ші тарау.

Аллаһ Тағала қасиетті Құранда: «Аллаһтан өзге Қияметке дейін өзіне жауап бере алмайтын біреуге табынғаннан кім залымырақ?» - дейді (Ахқаф сүресі, 5-аят).

Пұт біреуге жауап бере ала ма? Қабір біреуге жауап бере ала ма? Қайтыс болған пір немесе әулие біреуге жауап бере ала ма? Тіпті егер солардан жарылқау тілеп жүрген серік қосушы өзі тілеген нәрсесін алса, онда бұл әлгі тәңірсымақтан емес, керісінше оны берген әлемдердің Раббысы Аллаһтан. Аллаһ Тағала оған тілеген нәрсесін әдейі сынау үшін береді. Ал ол болса ширк жасауды жалғастыра береді. Аллаһ сақтасын!

Ширк қосушылар әлгі қабірден, кесенелерден, әулиелерден тілеген нәрсесін шынымен де алуы мүмкін. Алайда бұл олардың тура жолда екендігін білдірмейді. Өйткені олардың тілеген дұғаларына шынымен жауап алуы – бұл Аллаһтан келген сынақ екенін бірі білсе, бірі біле бермейді. Бәлкім, бұл оларды одан сайын адастыру үшін қолданған Аллаһтың сынағы шығар. Аллаһ Тағала ол турасында былай дейді: «Оларды білмеген жақтан баяулап кеміте береміз» (Қалам сүресі, 44-аят). Сондай-ақ Аллаһ Тағала былай деген: «Және кәпірлер негізінен оларға мұрсат беруімізді, өздеріне қайырлы деп әсте ойламасын. Шын мәнінде, күнәларын арттырсын деп қана мұрсат береміз» (Әли Имран сүресі, 178-аят).

Аллаһ Тағала кәпірлер мен ширк қосушылардың күнәлары көп болып, Қиямет Күні жазаға лайық болсын деп оларға әдейі мұрсат беріп қояды. Сондықтан, ширк қосушының дұғасы қабыл болды екен деп оның істеп жүргені дұрыс деу қате болып табылады. Аллаһ Тағала оның әлгі қабірден сұраған дұғасын әдейі қабыл етеді де, кейін сол арқылы қор қылады.

Сонымен қатар, шайтан қабірде жатқан кісінің бейнесіне еніп, сол қабірден медет тілеп жүрген әлгі ширк қосушылардың алдына қайта тіріліп келгендей кейіп танытуы мүмкін. Шайтан қайтыс болған кісінің бейнесінде келіп, адамдармен сөйлесіп оларға: «Біз сендерді жарылқайтын» деп азғырып адастыруы мүмкін. Шайтан мұндай нәрселерді жұртты одан сайын адастырып, тура жолдан одан бетер бет бұруы үшін істейді. Шайтандар алыс жерде тұрған заттарды әкеліп беруі мүмкін. Олар басқа жақтағы адамдардың дүниесін ұрлап, қабірдің басында дұға тілеп тұрғандарға әкеліп беруі әбден мүмкін. Осыдан кейін қабірдің басына түнеп жүргендер «шынымен де мына әулие киелі екен, ол біздің сұрағанымызды береді екен ғой» деп иланатын болады. Шын мәнінде, қабірде жатқан мәйіт өз-өзімен әлек болып жатыр: қабірден не сый, не азап тартып жатыр. Ал Қиямет Күні бүкіл адамзат жиналған сәтте қабірде жатқан барлық кісілер қайта тіріліп, әлгі серік қосушыға қарсы жау болады. Ақырет Күні Аллаһтың құзырына барған кезде олардан бас тартады. Аллаһ Тағала олар туралы: «Сол уақытта ерілгендер (бастағандар), өздеріне ергендерден безеді. Сондай-ақ олар азап көрген кезде қарым-қатынастары кесіледі» - деген (Бақара сүресі, 166-аят). Тағы да Аллаһ, Табарак уа Тағала былай дейді: «Ол Күні Аллаһ оларды тұтас жинайды. Сосын періштелерге: “Осылар, сендерге табынушы ма еді?” - деп сұрайды. (Періштелер): “Сен пәксің! Біздің иеміз олар емес, Сенсің. Бәлкім олар жындарға (яғни шайтандарға) табынатын еді. Олардың көбі соларға сенуші еді”- дейді» (Саба сүресі, 40-41-аяттар).

Өйткені, жын-шайтандар оларды өздеріне құлшылық етуге шақыратын, ал оларға болса соларға бағынатын. Олар періштеге де, әулиелерге де, ізгілерге де құлшылық еткен жоқ, олар шайтандарға құлшылық қылатын. Қараңыз: «Иәнәтул-Мустафид бишарх Китәбу Таухид», 14-ші тарау.

Бүгінгі күні мұсылманның басына нәубет келе қалса немесе қуанышты жағдайға кезіксе, өліктер мне әруақтардан, ондаған ғасыр бұрын қайтыс болған әулие-әнбиелерден, немесе өздерін көріпкел, тәуіп, құмалақшы, бал ашамын дейтін кемпір-шалдарден жәрдем тілеп, соларға жүгініп жатады. Бұл бірқұдайшыл мұсылманға жат қылық. Әлгі көріпкел-сымақтар тіпті барлығы жиналса да бір шыбын жарата алмайды. Аллаһ Тағала Құранда: «Әй, адам баласы! Бір мысал келтірілді. Енді соған құлақ салыңдар: Сендердің Аллаһтдан өзге табынғандарың, барлығы жиылса да әсте бір шыбын жарата алмайды. Сондай-ақ егер шыбын олардың бір нәрсесін алып қашса, одан оны құтқара алмайды. Өйткені, іздеуші де, ізделген де нашар»- деп анық айтқан (Хаж сүресі, 73-аят). Яғни, олардың құлшылық етіп жүргендері де әлсіз, олардың бәрі жиналып жарата алмай жатқан шыбындары да әлсіз. Сол әлсіз шыбынды жарата алмайтындарға құлшылық етіп қайтесің?!

Қазіргі таңда Орта Азияның сан мыңдаған мұсылмандары жаратылысты әлемдердің Жаратушысы Аллаһпен теңестіріп жүр. Олар Аллаһпен қатар тағы басқа біреулер көмектесе алады деп ойлайды, сөйтіп өліктерден жәрдем тілейді, әруақтар қолдайды, желеп-жебейді деп есептейді. Олар Аллаһпен қатар тағы басқа әулиелер зиян тигізе алады деп сенгендіктен әлгі әулиенің қабірінің басында өскен ағаштардан, тастардан тәбәрік (береке) тілей бастайды. Олар Аллаһқа құрбандық шалудың орнына әулиелерге, әруақтарға арнап құрбандық шалады. Біз әрбір мұсылманды естеріңді жиыңдар деп шақырамыз, мұның барлығына тек Жалғыз Аллаһ Тағала ғана лайық емес пе?! Тек Ол ғана жамандықтан қорғай алады! Тек Ол ғана тілеген дұғаңа жауап бере алады! Сендердің Аллаһтан өзге құлшылық етіп жүргендерің жер бетінде де, аспанда да тіпті бір құмырсқаның салмағындай нәрсеге де ие емес. Аллаһ Тағала былай дейді: «(Әй Мұхаммед, оларға) айт: «Аллаһтан өзге құлшылық ететін нәрселеріңді шақырыңдар». Олар көктерде де, жерде де тозаңның салмағындай түкке ие бола алмайды» (Сәбә сүресі, 22-аят).

Осындай Құранның аяттарынан кейін адамның бұған қарсы шығар ешқандай сылтауы қалмайды, бірақ шайтан сонда да қарсы уәж айтады. Яки, біз бәріміз шайтанның бір ғана мақсаты бар екенін білеміз, сол мақсатын жүзеге асыру үшін бүкіл күш-қуатын сарып етіп, басқа нәрселерге қарамастан өз мақсат-мүддесіне жету жолына аянбай тер төгеді. Оның басты мақсаты – бәрімізді өзімен бірге Тозаққа түсіру. Қазіргі кезде шайтан жақсы істі жаман қылып, ал жаман істі жақсы қылып көрсетуге кіріскен. Мәселен, ашық-шашық киініп, ұнатқан ер адаммен бірге болып көңіл көтеру, күйеуінің көзіне шөп салу сияқты азғындықтарды «заманауи мода» деп көрсеткен. Ал бөтен ерлерден әурет жерлерін жасыратын, зинадан аулақ жүретін, өзінің қазынасын күйеулеріне сақтап жүрген қыз-келіншектердің ісін – артта қалушылық, ескі дәстүр деп көрсеткен. Қараңыздар, шайтан қалай жаман істі жақсы қылып, ал жақсы істі жаман қылып көрсеткеніне назар аударыңыздар! Міне, дәл осы сияқты ширк мәселесі де. Әруақтарға, әулие-әнбиелерге құлшылық қылатындар оларды Аллаһтың серіктесі деп ойлайды, алайда Аллаһ Тағала бұл есікті жауып: «Олардың онда еш серіктестігі жоқ» - дейді (Сәбә сүресі, 22-аят). Яғни аспандар мен жерді жаратуда Аллаһтың еш серіктесі болмаған. Бірақ шайтандар не айтуын ойластырып, оларды Аллаһтың көмекшілері деп атады. Алайда Аллаһ Тағала бұл есікті де жауып, аяттың жалғасында: «Сондай-ақ, Аллаһқа олардың ешбіреуі көмекші де емес» - дейді (Сәбә сүресі, 22-аят).

Сонда да бұған қасарысқан шайтандар оларды Аллаһтың әулиелері, жақындары деп атады. Біліңіз, расында, Аллаһ Өзіне біреуді теңестіріп серік қылғанға разы болмайды, тіпті ол Жебрейіл сияқты Аллаһқа жақын періште болса да, немесе ол Мұхаммед (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) сияқты елдерге жіберілген пайғамбар болса да. Аллаһ Тағала Өзіне серік ретінде періштені де, пайғамбарды да қосқанға разы болмаса, онда періштеден де, пайғамбардан да төмен болған басқа әулиесымақтарға құлшылық қылғанға қалайша разы болсын?!
Аллаһ Тағала былай дейді: «Аллаһпен бірге басқа ешкімге құлшылық етпеңдер, дұға тілемеңдер» (Жын сүресі, 18-аят). Яғни, әй, адамдар! Аллаһтан өзге ешкімен дұға тілемеңдер, ешкімнен көмек сұрамаңдар! «Әруақтар қолдасын», «әулие-әнбиелер желеп-жебеп жүрсін», «уа Ахмед Йассауи, дертіме шипа бере гөр», «уа Арыстан баб, жолымды аша гөр», «уа Бекет ата, маған бақыт бере гөр», «үш жүздің пірі Мүсірәлі сопы сапарыңды сәтті етсін» деген секілді сөздерден аулақ болу керек! Бұл сөздер ап-анық ширк сөздер. Шынында бұл Аллаһ Тағаланың ашуына ұшыратар сөздер.

Аллаһ Тағала: «Аллаһпен бірге басқа ешкімге құлшылық етпеңдер, дұға тілемеңдер» - дейді (Жын сүресі, 18-аят). Яғни, періштеден де, пайғамбардан да, пұттардан да, қабірлерден де, ғалымдардан да, әулиелерден де, әруақтардан да, тірілерден де, өлілерден де –Аллаһтан басқа ешкімнен дұға тілеме, құлшылық қылма! Аллаһ субханаһу уа Тағаладан бізді ширк жасайтындардан аулақ етуін сұраймыз!


Сөз соңында әлемдердің Раббысы Аллаһқа мадақтар айтамыз!

Алынған көзі : http://al-hanifiya.kz/forum...

Есінегенде ауызды алақанмен жабу

Әбу Са`ид әл-Худриден жеткен хадисте, Аллаһ елшісі (оған
Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай деп айтқаны хабарланады: "Егер
сендерден кім есінегісі келсе қолын аузымен жапсын, олай істемесе шайтан
міндетті түрде оның ішіне енеді" (Муслим 2995).


Құран оқу


Әбу Һурайрадан жеткен хадисте, Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың
игілігі мен сәлемі болсын) былай деді: "Үйлеріңді қабірлерге айналдырмаңдар:
расында, шайтан "Бақара" сүресі оқылатын үйден қашады"
(Муслим 780).


Бірде Әбу Һурайра жиылған зекетті қарауылдап тұрғанда, ол
бір ұрыны ұстап алады, ал оған былай айтады: “Мені жіберші, сонда мен саған сондай сөздер үйретем, оны саған Аллаһ
өз пайдаңа айналдырады!”. Әбу Һурайра: “Ол қандай сөздер?”, - деп сұрады. Ол:
“Ұйықтар алдын басынан соңына дейін «аят
әл-Курсийді» оқы. Сонда жаныңда әрқашан Аллаһтың тарапынан бір қорғаушы
болады, ал шайтан сенің қасыңа таңға дейін жақындай алмайды!”. Бұдан кейін
Әбу Һурайра осы оқиғаны пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын)
айтып береді. Пайғамбар (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын): «Ол саған
шынымен де ақиқат айтты, бірақ ол – барып тұрған суайт!». Сосын Аллаһ елшісі
(оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Әбу Һурайраға әлгі кісінің адам
кейіпінде келген шайтан екенін баяндайды (Бухари 2311).


Тағы да Убәй ибн Кә`бтың хадисінде, бірде оның құрма
қорларының азайып жатқанын байқап, сол үшін түндердің бірінде оларды
қарауылдауға тұрғаны хабарланады. Сол кезде ол бойжеткен жігітке ұқсайтын
біреуді байқайды. Ол амандасып, былай сұрайды: “Сен адамсың ба, жынсың ба?!”. Анау: “Жын”, - деп жауап береді. `Убәй
былай дейді: “Маған қарай қолыңды созшы”. Ал әлгі кісі қолын созғанда, ол оның
қолы иттің табаны секілді екенін көреді. `Убәй: “Жындар осылай жаратылған ба?”,
- деп сұрайды. Ана жігіт: “Олардың ішінде менен күштірек ешкім жоқ екенін
жындар біледі”, - деп айтты. `Убәй: “Сен не үшін келдің?”, - дейді. Ол былай
жауап береді: ”Бізге сенің садақа беруді жақсы көретінің туралы хабар жетті.
Сондықтан, біз сенен тамақ алу үшін келдік”. `Убәй: “Біздерді сендерден не сақтайды?”,
- деп сұрайды. Жын: “«Бақара» сүресіндегі Курси аяты. Кім осы аятты таң ертен
оқыса, сол бізден кешке дейін сақталады. Ал кім оны кешке оқыса, сол бізден
таңға дейін сақталады”, - деп жауап қатады. Ертесіне таң ертен `Убәй
пайғамбарға (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) келіп бәрін айтып береді.
Бұған Аллаһтың елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын): «Ол сұм
(хабис) болса да, рас айтты!», - деді (ән-Нәсәи “әс-Сунән әл-кубра” 6/239,
әт-Табарани “әл-Кәбир” 541, Ибн Хиббән 784. Хафиз әл-Хайсәми жеткізушілердің
барлығын сенімді деп бағалаған. Хафиз әл-Мунзири хадистің иснадын жақсы деген,
ал шейх әл-Әлбәни хадисті сенімді деп атаған. Қараңыз: “Мәжмә'у-ззәуәид” 17012,
“Сахих әт-тәрғиб” 662).


Азан мен иқама айту


Әбу Һурайрадан жеткен хадисте, Аллаһтың елшісі (оған
Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) былай дегені хабарланады: "Азан
айтылған уақытта, шайтан азанның даусын естімес үшін дауыстап жел шығарып тұрып
қашады, ал азан айтылып болған соң қайтадан келеді. Сондай-ақ ол қамат айтылған
уақытта да кетіп, ол бітісімен адам мен оның жанының арасына келіп: “Ананы
есіңе ал, мынаны есіңе ал”, - деп ол ойлағысы келмеген нәрселерді есіне салып,
ол неше ракағат намаз оқығанын ұмыттыру үшін, қайта оралады"
(Бухари 608, Муслим 389).


Дұғалар айту


Тағы да бұған таң ертең не кешке оқылатын дұғалар жатады.
Хадистерде келгендей, оларды оқыған адамға күні бойы немесе түні бойы ештеңе зиян келтіре алмайды.

Сондай-ақ, басқа да көптеген, түрлі жағдайларда оқылатын дұғалар бар.


Баяғыда арабтар бір мекенде тұрақтаса араларындағы біреуі:«Осы ойпаттың мырзасынан (яғни, үлкен бір жыннан) қорғаныш тілейміз» - деп, жындар қауымының ақымақтарынан пана тілейтін еді. Сонда пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) бұл істі теріске шығарып, оны керемет дұғамен алмастырды: «Кім бір мекенде тұрақтайтын болса: “Аллаһтың жаратылыстарының жамандығынан, Оның кемел сөздеріне сиынамын”, - деп айтсын. Сол мекеннен
аттанбайынша, оған ешнәрсе зиян тигізе алмайды» (Муслим 2708).


/Ә`узу би кәлимәти-Лләһит тәммәти мин шәрри ма холәқ/


Имам әл-Қуртуби (оған Аллаһтың мейірімі жаусын) былай деген:
“Бұл сенімді хабар және шынайы сөз. Оның рас екенін біз дәлел мен тәжірибе
арқылы білдік. Осы хабарды естігелі бері, мен оған амал етіп жүретінмін. Бірақ бір түні, Мәһдия қаласында мені шаян шағып алды. Ойланып көрсем, мен әлгі сөздер арқылы исти`азә жасауды (пана сұрауды) ұмытып кеткен екенмін” («Фәтхул-Мәжид» 190).


Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) Ибн`Аббасқа: «Көмек сұрайтын болсаң, оны Аллаһтан сұра!» - деп бұйырды (Тирмизи, 2516-ші. Шейх әл-Әлбәни хадисті сахих деген).

алынған көзі : http://al-hanifiya.kz/forum...

Аса Қамқор, ерекше Мейірімді Аллаһтың атымен!


Кіріспе

Біл, саған Аллаһтың мейірімі жаусын, бізге төрт мәселені үйрену парыз! 
Біріншісі: Білім – ол Аллаһты, Оның пайғамбарын және Ислам дінін дәлелдермен тану. 
Екіншісі: Оған амал ету.
Үшіншісі: Оған шақыру (да`уат ету).
Төртіншісі: Осы (жолдағы) қиыншылықтарға сабыр ету. 
Бұған дәлел, Аллаһтың келесі сөздері: 
(Аса Қамқор, ерекше Мейірімді Аллаһтың атымен!)
«Уақытпен ант етемін! Шынында, бүкіл адамзат әлбетте зиянда. Тек иман келтірген, ізгі амал жасаған, бір-біріне шындықты үгіттеген және өзара сабарға үгіттескендерден басқа» (Аср, 1-3). 
Имам әш-Шафи`и: «Егер де Аллаһ Өз жаратылыстарына бұл сүреден басқа еш дәлел түсірмегенде, бұның өзі жеткілікті болар еді», - деген.
Имам әл-Бухари былай жазған: ««Білім – сөздер мен амалдардан бұрын!» тарауы. Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері: «Біл, Аллаһтыан өзге құлшылыққа лайықты ешкім жоқ, сосын күнәларын үшін жарылқау тіле!» (Мухаммад, 19) (Аллаһ) сөздер мен амалдардан бұрын, білімнен бастады».

Біл, саған Аллаһтың мейірімі жаусын, әрбір мұсылман ер мен әйел үшін келесі үш мәселені үйреніп, оған амал ету парыз:
Бірінішісі: Аллаһ бізді жаратты, ризықтандырды, әрі бекерге қалдырған жоқ. Ол бізге елші жіберді. Кім сол (елшіге) бағынса – жәннәтқа кіреді, ал кім оған (бағынудан) бас тартса – тозақта болады. 
Бұған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтіруге болады: 
«Расында, Біз Фир`аунға елші жібергеніміздей, сендерге де куәгер ретінде елші жібердік. Сонда Фир`аун (елшіге бағынудан) бас тартты, сол үшін Біз оны қатты ұстаумен ұстап алдық» (Муззәммил, 15-16). 
Екінішісі: Аллаһ, құлшылық еткенде Оған біреуді серік қосқанға разы болмайды. Ол (серік) жақындатылған періште болсын, (елдерге) жіберілген пайғамбар болсын – (бәрібір).
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері: 
«Расында, сәжде жасайтын орындар мен мүшелер Аллаһқа тән. Сондықтан, Аллаһпен бірге ешкімге құлшық та, дұға да етпеңдер» (Жын, 18).
Үшінішісі: Елшіге бағынған және Аллаһты жалғыздаған адам үшін, Аллаһ пен Оның елшісіне қарсы шыққан адамдарды сүю (дос тұту) тыйым салынған. 
Бұған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтіреміз:
«Аллаһқа және Ахырет күніне иман келтіргендердің арасында, Аллаһ пен Оның елшісіне қарсы шыққан кісілерді жақсы көретін адамдарды таппайсың. Олар (яғни, қарсы шыққандар) әкелері, балдары, бауырлары, туыстары болса да. Олардың жүректеріне Аллаһ иман жазып, Өз тарапынан рухпен қуаттады. Және оларды астарынан өзендер ағатын, онда мәңгі болатын жәннаттарға кіргізеді. Аллаһ оларға разы, ал олар Аллаһқа разы. Міне, солар Аллаһтың партиясы. Расында, Аллаһтың партиясы жетістікке жетеді» (Мужәдалә, 22).

Біл, Аллаһ сені Өзіне бағынуға жетелесін, әл-ханифийя – бұл Ибраһимнің діні. (Оның мәні) жалғыз Аллаһқа құлшылық етіп, дінді шын ықыласпен орындау. Бұны Аллаһ барлық адамдарға бұйырып, сол үшін оларды жаратқан еді. 
Аллаһ Тағала: «Мен жындар мен адамзатты тек Маған құлшылық етулері (йә`будун) үшін ғана жараттым», - деді (Зәрият, 56). 
«Йә`будун» сөзінің мағынасы - «юуаххидун» (жалғыздау). 
Аллаһ бұйырған ең ұлы нәрсе – бұл таухид. Ол: Аллаһты құлшлықта жалғыздау. Ал Ол тыйым салған ең ұлы нәрсе – ширк, яғни Аллаһтан басқа біреуге құлшылық жасау, дұға ету. 
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері:
«Аллаһқа құлшылық етіңдер, әрі Оған ешкімді серік қоспаңдар» (Ниса, 36).Егер сенен біреу: «Адам білуі парыз болған үш негіз қандай?», - деп сұраса, оған былай жауап бер: «Ол адамның өз Раббысын, дінін және пайғамбары Мухаммедті (оған Аллаһтың иігіліг мен сәлемі болсын) тану».

Бірінші негіз – Аллаһты тану


Егер сенен: «Раббың кім?», - деп сұрайтын болса, сен оған келесідей жауап бер:
«Менің Раббым – мені және бүкіл әлемдерді Өз нығметтерімен тәрбиелеген құлшылық ететін тәңірім. Одан басқа құлшылығымды арнайтын тәңірім жоқ». 
Бұған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтіруге болады: 
«Әлемдердің Раббысы – Аллаһ барлық мақтауларға лайық» (Фатиха, 1). Аллаһтан өзге барлық нәре әлем болып табылады, әрі мен де сол әлемнің бірімін.
Егер де сенен біреу: «Сен Раббыңды не арқылы танисың ?», - десе, оған: «Аяттары (белгілері) мен жаратылыстары арқылы (танимын)», - деп жауап қат.
Оның аяттарынан (белгілерінен): түн мен күндіз, күн мен ай. Ал оның жаратылыстарынан: жеті қат аспан мен жеті қат жер және олардың бетіндегі мен арасындағы нәрселер.
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері:
«Түн мен күндіз, күн мен ай Оның аяттарынан. Күнге де, айға да табынбаңдар, бірақ оларды жаратқан Аллаһқа ғана табыныңдар, егер сендер Оған ғана құлшылық ететін болсаңдар» (Фуссиләт, 37).
«Расында, сендердің Раббыларың – аспандар мен жерді алты күнде жаратқан, сосын `Аршқа көтерілген Аллаһ. Ол, артынан қалмай ілесетін күндізді түнмен қаптайды. Сондай-ақ, әміріне бағынатын күн мен айды, жұлдыздарды... Жарату мен басқару Оған тән! Әлемдердің Раббысы – Аллаһ ұлы!» (А`раф, 54).
Раббы – ол құлшылық етілетін тәңір (ма`буд).
Бұған дәлел: 
«Әй, адамдар! Сендер мен сендерден бұрыңғыларды жаратқан Раббыларыңа құлшылық етіңдер. Ол сендерге жерді төсеніш етті, көкті төбе қылды. Аспаннан су ағызып, сол арқылы сендерге жемістерден ризық шығарды. Енді біле тұра, Аллаһқа серік қоспаңдар!» (Бақара, 21-22).
Ибн Кәсир: «Осыларды жаратқан – құлшылыққа лайықты болады!», - деп айтты.
Аллаһ бұйырған құлшылықтардың түріне Ислам, Иман, Ихсан жатады. Сондай-ақ, оларға мыналар кіреді: әд-ду`а, әл-хоуф, әр-рожә, әт-тәуәккул, әр-роғба, әр-роһба, әл-хушу`, әл-хошия, әл-инәба, әл-исти`ана, әл-исти`аза, әл-истиғосә, әз-зәбх, ән-нәзр және де басқа Аллаһ бұйырған құлшылық түрлері. 
Бұған дәлел Аллаһтың мына сөздері:
«Расында, сәжде жасайтын орындар мен мүшелер Аллаһқа тән. Сондықтан, Аллаһпен ешкімге құлшық та, дұға да етпеңдер» (Жын, 18).
Кімде-кім олардың біреуін де Аллаһтан басқа біреуге арнайтын болса, ол мушрик (серік келтіруші) және кәфир (дінсіз) болады.
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері: 
«Ал кім Аллаһтан басқа, оған еш дәлел түспеген бір тәңірге құлшылық етіп, одан тілейтін болса, онда оның есебі Раббысымен болады. Расында, кәпірлер құтылмайды!» (Муминун, 117).

(Әд-дұ`аның құлшылық екеніне дәлелдер):

Хадисте былай делінген: «Ду`а – құлшылықтың негізі».
Аллаһ Тағала былай айтты: «Раббыларың: «Маған ду`а етіңдер, сонда мен сендерге жауап беремін. Ал маған құлшылық етуден тәкаппарланатындар (менменсінетіндер), тозаққа қор болып кіреді», - деді» (Ғафир, 60).

Әл-хоуфтың (білмей қорқу) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деді: «Олардан қорқпаңдар да, Менен қорқыңдар, егер иман келтірген болсаңдар!» (Әли `Имран, 75).

Әр-рожәның (үміт) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала: «Кімде-кім өз Раббысымен жолығуды үміт етсе, ізгі амал жасап, құлшылығында Раббысына ешкімді серік қоспасын», - деді (Кәһф, 110). 

Әт-тәуәккулдің (тәуекел ету) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деді: «Егер иман келтірген болсаңдар, Аллаһқа ғана тәуекел етіңдер!» (Мәида, 23).
Тағы да Аллаһ былай деді: «Кім Аллаһқа тәукел етсе, Ол оған жеткілікті болады» (Әнбия, 90).

Әр-роғба (үміт), әр-роһба (қорқу), және әл-хушу`тың (мойынұсыну) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деген: «Расында, олар үміт пен қорқу арқылы құлшылық етіп, тілеп жақсылықтарға ұмтылатын еді. Әрі бізге мойынұсынған» (Әнбия, 90).

Әл-хошияның (біліп қорқу) құлшылық екеніне дәлел: 
Аллаһ Тағала: «Олардан қорқпаңдар да, Менен қорқыңдар!», - деді (Бақара, 150). 

Әл-инәбәның (бойұсынуға оралу) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала: «Раббыларыңа қайтыңдар да, Оған бойұсыныңдар», - деді (Зумәр, 54).

Әл-исти`ананың (көмек сұрау, жәрдем тілеу) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деген: «Саған ғана құлшылық етеміз, Сенен ғана жәрдем, көмек тілейміз» (Фатиха, 4).
Хадисте: «Егер көмек сұрайтын болсаң, Аллаһтан сұра!», - деп айтылған

Әл-исти`азәның (сиыну, пана тілеу) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай айтты: «Таңның Раббысына сиынамын (пана тілеймін)», - де!» (Фаләқ, 1). 
Тағы да Аллаһ: «Адамдардың Раббысына сиынамын (пана тілеймін)», - де!», - деп айтты (Нәс, 1).

Әл-истиғосәның (ауыр жағдайда көмек тілеу, құтқаруды сұрау) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деген: «Егер Раббыларынан ауыр жағдайда көмек тілесеңдер, Ол сендерге жауап береді» (Әнфәл, 9).

Әз-зәбхтың (мал бауыздау) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала тағы айтқан: «Расында, менің намазым мен құрбандығым, өмірім мен өлімім әлемдердің Раббысы Аллаһқа тән! Оның серігі жоқ. Мен осыған бұйырылған едім, мен ең әулгі мұсылманмын!», - деп айт!» (Ән`ам, 161-163).
Сүннеттен мына дәлелді келтірсек болады: «Аллаһтан өзге үшін құрбандық шалған (мал бауыздаған) адамды Аллаһ лағынет етті» (Муслим, 1978).

Ән-нәзрдың (Аллаһ бұйырмаған нәрсені өзіне міндеттеу) құлшылық екеніне дәлел:
Аллаһ Тағала былай деді: «Олар нәзірлерін орындайды, әрі жамандығы шашырайтын күннен (Қиямет күні) қорқады» (Инсән, 7).

Екінші негіз – Ислам дінін дәлелдермен тану


(Ислам) – бұл Аллаһқа таухид (Оны жалғыздау) арқылы бойұсыну, итағат ету (барлық әмірлерін орындау) арқылы бағыну және ширк (көпқұдайшылық) пен оны жасайтындардан безу (аулақ болу).
Оның үш деңгейі бар: Ислам, Иман, және Ихсан. Әр деңгейдің өз тіректері бар. 

Бірінші деңгей: Ислам.
Исламның бес тірегі бар: Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешкім жоқ, әрі Мухаммед Оның елшісі екеніне куәлік беру; намаз оқу (әс-соләт); зекет беру (әз-зәкәт); Рамазан айында ораза тұту (әс-соум) және Аллаһтың үйі «Харамға» қажылық жасау (әл-хажж). 
«Лә иләһа илләл-лоһ» куәлігінің дәлелі:
Аллаһ Тағала былай деді: «Аллаһ, періштелер және әділет үстінде тұрушы білім иелері Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешкім жоқ екеніне куәлік берді. Ұлы, Дана Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешкім жоқ!» (Әли `Имран, 18).
Оның мағынасы: «Аллаһтан басқа құлшлық етілетін шынайы тәңір жоқ!». «Лә иләһә» сөзі, Аллаһтан өзге құлшылық етілетін бүкіл нәрсені теріске шығарады (нәфий). «илләл-лоһ» сөзі, құлшылықтың тек Аллаһқа ғана тән екенін растайды (исбәт). Аллаһтың билігінде еш серігі жоқ, сол сияқты құлшылықта да оның серігі жоқ. 
Оның мағынасын тереңірек ашатын түсіндірмесі ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсек болады:
Аллаһ Тағала былай деді: «Міне, Ибраһим өз әкесі мен еліне: «Расында, мен сендердің құлшылық етіп жүргендеріңнен аулақпын бездім. Тек мені жаратқаннан басқа (безбедім). Расында, ол мені тура жолға салады», - деді. Әрі (Ибраһим осы) сөздерді, мүмкін олар оған оралар деп, өз ұрпақтарына қалдырды» (Зухруф, 26-28).
Тағы да Аллаһ айтты: «(Оларға) айт: «Әй, кітап иелері! Арамызда ортақ болған бір сөзге келіңдер: Аллаһтан басқа ешкімге құлшылық етпейміз де, Оған ешкімді серік қоспаймыз. Бір-бірлерімізді Аллаһтан басқа өзара тәңір тұтпаймыз». Ал егер олар бет бұрса, онда оларға: «Біздің мұсылман екенімізге куәлік беріңдер!», - деп айтыңдар» (Әли `Имран, 64).
«Мухаммадур-расулуллаһ» куәлігінің дәлелі:
Аллаһ Тағала былай айтты: «Сендерге өз араларыңнан елші келді. Оған сендердің бастарына төнген қиыншылық ауыр тиеді, сендер үшін тырысады. Әрі мүміндерге өте жұмсақ, мейірімді» (Тәубе, 128).
«Мұхаммед – Аллаһтың елшісі» куәлігінің мағынасы: Бұйырғандарына бағыну, хабарлағандарына сену, тыйған және қайтарғандарынан аулақ жүру, сондай-ақ, Аллаһқа тек ол көрсеткендей ғана құлшылық ету.
Намаздың, оразаның дәлелі және таухидтің түсіндірмесі ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсек болады:
«Оларға тек Аллаһқа дінді шын ықыласпен ханиф түрінде орындау арқылы құлшылық ету, намаз оқу және зекет беру ғана бұйырылған еді. Міне, осы – тұп-тура дін!» (Бәйина, 5). 
Оразаның дәлелі Аллаһтың келесі сөздері: 
«Әй, иман келтіргендер! Сендерден бұрыңғыларға ораза тұту бұйырылғандай, сендерге де ол парыз етлді. Мүмкін тақуа боласыңдар!» (Бақара, 183).
Қажылықтың дәлелі ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсе болады: 
«Адамдардан кімнің шамасы келсе, Аллаһ үшін қажылық жасаулары міндетті. Ал кім қарсы келетін болса, онда Аллаһ әлемдерге мұхтаж емес» (Әли `Имран, 97).

Екінші деңгейі: Иман.
Оның жетпістен астам тармағы бар. Олардың ең жоғарғысы: «Лә иләһә илләл-лоһ» сөзі. Ал ең төмені: жолдан кедергілерді алып тастау. Сондай-ақ, ұялу да – иманның бір тармағы.
Хадисте айтылғандай, оның алты тірегі бар: «...Аллаһқа, періштелеріне, кітаптарына, елшілеріне, Ахырет күніне иман келтіруің. Және тағдырға: оның жақсылығы мен жамандығына иман келтіруің». 
Осы алты тіректің дәлелі: 
Аллаһ Тағала былай деді: «Игілік тек жүздеріңді шығыс пен батысқа жөңелтулеріңде емес, бірақ (нағыз) игілік – кім Аллаһқа, Ахырет күніне, періштелеріне, кітапқа және пайғамбарларға иман келтірсе...» (Бақара, 177).
Тағдырға (иман келтірудің) дәлелі, Аллаһтың келесі сөздері:
«Расында, біз әрбір нәрсені тағдырмен (өлшеумен) жараттық» (Қамар, 49).

Үшінші деңгей: Ихсан.
Оның бір ғана тірегі бар. 
Хадисте былай айтылған: «(Ихсан дегеніміз – бұл) Аллаһқа, оны көріп тұрғандай құлшылық ету. Ал егер Оны көрмесең, онда Ол сені көріп тұрғанын (біліп құлшылық етуің».
Оған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсе болады:
«Расында, Аллаһ тақуалармен әрі ихсан құлушылармен бірге» (Нахл, 128). 
«Ұлы, Мейірімді (Аллаһқа) тәуекел ет! Ол сені (намазда) тұрып тұрғаныңда көреді. Әрі сәжде етушілердің арасында жасаған қимылдарыңды (көреді). Шын мәнінде, ол Естуші, Көруші» (Шу`ара 217-220).
«Қандай іс жасасаң да, Құраннан нені оқысаң да, қандай амал істесеңдер де, оған кіріскенде біз сендердің үстерінде куәгерміз» (Юнус 61).
Сүннеттен дәлел ретінде `Умар ибн әл-Хаттабтан жеткен, Жәбрейілдің әйгілі хадисін келтірсе болады: «Бірде біз пайғамбарымызбен (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) отырған кезде, киімдері аппақ, шаштары қап-қара бір кісі кіріп келді. Оның үстінде сапар іздері байқалмады, бірақ арамызда да оны ешкім танымады. Ол пайғамбарымыздың (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын) алдына тізесін оның тізесіне тигізіп, қолдарын өз сандарына қойып отырды. Сосын: «Әй, Мухаммед, маған Ислам туралы хабарла!», - деді. (Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын)) былай деді: «Бұл – Аллаһтан басқа құлшылыққа лайықты ешкім жоқ, ал Мухаммед Оның елшісі екеніне куәлік беруің, намаз оқуың, зекет беруің, Рамазан айында ораза тұтуың және шамаң келсе (Қа`баға) қажылық жасауың». Соған (әлгі кісі): «Рас айттың!», - деді. Біз оның өзі сұрап, өзі растап жатқанына таңқалдық. Кейін ол: «Маған Иман туралы хабарла!», - деп сұрады. Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын): «Ол – Аллаһқа, періштелеріне, кітаптарына, елшілеріне, Ахырет күніне иман келтіруің және тағдырға: жақсылығы мен жамандығына иман келтіруің», - деп жауап берді. (Әлгі адам қайтадан): «Рас айттың!», - деді. Содан соң, ол: «Маған Ихсан туралы хабарла!», - деді. Соған (Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын)) былай жауап берді: «(Ихсан дегеніміз – бұл) Аллаһқа, оны көріп тұрғандай құлшылық етуің. Ал егер Оны көрмесең, онда Ол сені көріп тұрғанын (біліп құлшылық етуің)». Кейін (адам): «Маған Қиямет туралы хабарла!», - деді. (Бұл сұраққа пайғамбарымыз (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын)): «Сұралушы сұраушыдан артық білмейді», - деп жауап қатады. Сонда (әлгі адам): «Онда маған оның белгілерін атап бер», - дейді. (Аллаһтың елшісі (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын)) былай деді: «Күң (құл әйел) өзінің ханшайымын туатынын; жалаңаяқ, жалаңаш кедей қойшылардың биік ғимараттар көтеруде бір-бірімен жарысатынын көресің».
Содан соң ол кісі шығып кетеді, ал біз сол жерде біраз уақыт қалдық. Сонда Аллаһ елшісі (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын) менен: «Әй, `Умар, сен сұрақ қойған кім екенін білесің бе?», - деп сұрады. Мен: «Аллаһ және Оның елшісі жақсырақ біледі», - деп жауап бердім. Сонда ол: «Бұл – діндеріңді үйрету үшін келген Жәбрейіл», - деді» (Муслим 1, 8).

Үшінші негіз – пайғамбарды (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын) тану


Ол – Мухаммад ибн `Абдуллаһ ибн `Абдул-мутталиб ибн Һашим. Һашим Құрайш (тайпасынан шыққан). Ал Құрайш (тайпасы) арабтарға жатады. Арабтар - Исма`ил ибн Ибраһим әл-Халилдің ұрпақтары. Оған әрі біздің пайғамбарымызға ең абзал игіліктер мен сәлемдер болсын! Ол (Мухаммед пайғамбар (оған Алаһтың игілігі мен сәлемі болсын)) алпыс үш жыл өмір сүрді: пайғамбарлықтан алдын қырық жыл, ал пайғамбар болып жиырма үш жыл. «Иқра ...!» («Оқы...!») арқылы пайғамбар (набий) болды, ал «Муддассир» («Оранушы») арқылы елші (расул) болды. Мекке қаласында туылған. 
Аллаһ Тағала оны ширктен (Аллаһқа серік қосудан) сақтандыру үшін және таухидке шақыру үшін жіберді. 
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері:
«Әй, оранушы! Тұр да, ескерт! Раббыңды ұлықта! «Сиябыңды» тазарт! «Ружзды» тәрк ет! Көбірек қайтарып алу үшін, мейірім жасама! Раббың үшін сабыр ет!» (Муддәссир, 1-7).
«Тұр да, ескерт!» сөздерінің мағынасы: ширктен сақтандырып, таухидке шақыру. «Раббыңды ұлықта!», яғни Оны жалғыздау (таухид) арқылы ұлықтау. «"Сиябыңды" тазарт!», яғни амалдарыңды ширктен тазарт. «"Ружзды" тәрк ет!», яғни пұттарды қалдыр, олардан және оларға құлшылық ететіндерден аулақ бол! Осылай ол он жыл бойы таухидке шақырған. Он жылдан соң ол аспанға көтерірді. Онда оған бес уақыт намаз парыз етілді. Келесі үш жыл бойы ол намаз оқып жүрді. Содан соң ол Медина қаласына һижра жасауға бұйырылды. Һижра дегеніміз – бұл ширк (көпқұдайшылық) елінен, Ислам еліне қоныс аудару. 
Ширк елінен, Ислам еліне көшу осы үмметке парыз, әрі ол Қиямет күніне дейін жалғасады. 
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері:
«Өздеріне зұлымдық еткендердің періштелер жандарын алғанда: «Қандай жағдайда едіңдер?», - дейді. Олар: «Біз жерде әлсіз болған едік», - деп жауап береді. (Періштелер): «Һижра жасайтын болсаңдар, Аллаһтың жері кең емес па еді?», - деп айтады. Міне бұлардың орны тозақ. Ол нендей жаман орын. Бірақ бұл шамасы келмеген, әрі еш айла таба алмаған ерлер, әйелдер мен балаларға қатысты емес. Осынндайларды Аллаһ кешіруі мүмкін. Өйткені, Аллаһ өте кешірімді, жарылқаушы!» (Ниса 97-99). 
Тағы да Аллаһ былай деді: «Әй, менің иман келтірген құлдарым! Расында, менің жерім кең, сондықтан Маған ғана құлшылық етіңдер!» (`Анкәбут, 56).
Имам әл-Бағауи былай айтқан: «Бұл аят Һижра жасамаған Меккеліктерге қатысты түскен. Аллаһ оларды иман атауымен шақырды».
Һижраның дәлелін Сүннеттен келтірер болсақ, онда пайғамбарымыз (оған Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын): «Тәубе үзілмейінше, Һижра да үзілмейді. Ал тәубе, күн батыс жақтан шықпайынща үзілмейді», - деді (Ахмад 99/4, Әбу Дәуд 2479. Қараңыз «Сахих әл-Жәми`» 7436). 
Пайғамбарымыз (оған Аллаһтың иігілгі мен сәлемі болсын) Медина қаласында орнығып болған соң, оған Исламның басқа да заңдары бұйырылды: ораза, зекет, қажылық, азан, джиһад, жақсылыққа бұйыру мен жамандықтан қайтару және т.б. Осыларды орындап ол жыл өмір сүрді де, кейін (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын) қайтыс болды. Алайда, оның діні қалды!
Бұл дін: қандай жақсылық болса, соның барлығына бағыттаған, ал қандай жамандық болса, солардың бүкілінен қайтарған, сақтандырған. Ол бағыттаған жақсылық – бұл таухид және Аллаһ жақсы көріп, разы болатын барлық нәрсе. Ол қайтарған жамандық – бұл ширк және Аллаһ жек көретін барлық нәрсе. Аллаһ оны бүкіл адамзатқа жіберді. Жындар мен адамдарға оған бағынуды парыз қылды. 
Бұған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсе болады:
« "Әй, адамдар! Негізінде, мен барлықтарың үшін Аллаһтың елшісімін!", - деп айт» (А`раф, 158).
Аллаһ онымен дінін толықтырды. Бұған дәлел:
«Бүгін діндеріңді толықтырдым, нығметімді тәмәдадым және сендерге Ислам дінімен разы болдым» (Мәида, 3).
(Мұхаммед пайғамбардың (оған Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын)) қайтыс болғанына дәлел Аллаһтың мына сөздері: «Расында, сен өлесің, олар да өледі. Сосын Қиямет күні сендер Раббыларыңның алдында тартысасыңдар» (Зумәр 30,31).
Адамдар өлген соң қайта тіріледі. Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері: 
«Сендерді одан жараттық, әрі оған қайтарамыз. Сосын тағы да бір рет шығарамыз» (Таһа 55).
«Аллаһ сендерді жерден өсіріп өндірді. Сосын сендер оған қайтарыласыңдар да, кейін қайта шығарыласыңдар» (Нух 17,18).
Тірілуден кейін, адамдар есптеледі де, амалдары үшін сый-жазасын алады. Бұған дәлел ретінде Аллаһтың келесі сөздерін келтірсе болады:
«Аспандар мен жердегі барлық нәрсе Аллаһтікі. (Бұл) жамандық еткендерге, істегені үшін жазалау үшін, ал жақсылық еткенжерге одан да артығымен қайтару үшін» (Нәжм 31).
Кімде-кім қайта тірілуді теріске шығарса (өтірік десе), кәфир (дінсіз) болады. Бұған дәлел Аллаһтың мына сөздері:
«Кәпірлер: «Қайта тірілмейміз», - деп пайымдайды. (Оларға) айт: «Раббыммен ант етемін! Сендер әлбетте тірілесіңдер, кейін істегендерің жайлы хабар аласыңдар. Бұл Аллаһқа оңай!» (Тағабун, 7).
Аллаһ бүкіл елшілерді қуандырушы, ескертуші етіп жіберді. Бұған Аллаһтың келесі сөздері дәлел:
«Елшілерден кейін адамдарда ешқандай сылтау болмас үшін, (Біз оларды) қуандырушы, ескертуші еттік» (Ниса 165).
Олардың ең алғашқысы – Нұх, ал ең соңғысы, әрі пайғамбарлардың мөрі – Мұхаммед (оларға Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын). Нұхтың ең алғашқы елші екеніне дәлел ретінде Аллаһтың осы сөздерін келтірсе болады: 
«Нұхқа және одан кейінгі пайғамбарларға уахи еткеніміздей, саған да уахи еттік» (Ниса 165).
Нұхтан бастап, Мұхаммедке (оларға Аллаһтың иігілігі мен сәлемі болсын) дейін елшілерді Аллаһ әрбір үмметке Оған ғана құлшылық етіп, тағутқа табынудан қайтару үшін жіберген еді. 
Бұған дәлел Аллаһтың келесі сөздері: «Біз әрбір үмметке: «Аллаһқа ғана құлшылық етіңдер де, тағуттан аулақ болыңдар», - деп елші жібердік» (Нахл, 36).
Аллаһ барлық құлдарына Өзіне иман келтіріп, тағутқа куфр етулерін парыз етті.
Ибн әл-Қайим былай айтқан: «Тағут – бұл адамның шектен шығуына себеп болатын ма`буд (оған басқалар құлшылық етілетін нысан), мәтбу` (оның артынан басқалар ілесетін нәрсе) немесе муто` (оған басқалар бағынатын біреу)». 
Тағуттар көп, бірақ олардың бастылары бесеу:
- Иблис (оны Аллаһ лағынет етсін);
- Өзіне құлшылық етілгенге разы болатын адам;
- Өзіне құлшылық етуге шақырған адам;
- Ғайбты (жасырын, көмес) білетінін мәлімдеген адам;
- Аллаһ түсірмегенімен үкім еткен адам. 
Бұған дәлел Аллаһтың мына сөздері:
«Дінде зорлық жоқ. Туралық пен адасу анық ажыратылды. Сонда кім тағутқа күпірлік етіп, Аллаһқа иман келтірсе, ол үзілмейтін мықты бір тұтқадан ұстап алды. Аллаһ – Естішу, Білуші» (Бақара, 256).
Міне осы «Лә иләһа илләл-лоһ»-тың мағынасы. 
Хадисте былай айтылған: «Істің негізі – Ислам, тірегі – намаз, ал оның шыңы – Аллаһ жолында күресу».

Аллаһ жақсырақ біледі!

Мұхаммедке, оның отбасы мен сахабаларына 
Аллаһтың игілігі мен сәлемі болсын!

Бұл мәтіннің шархын (түсіндірмесін) мына жерден тыңданыздар:http://darulhijra.ru/uroki/kazakh/35-3-usul.html

Баракәллаһу фикум!.

Сообщается, что ‘Умар ибн Яхъя сказал: «Я слышал, как мой отец со слов своего отца рассказывал:

“Обычно мы сидели у двери ‘Абдуллаха ибн Мас’уда ожидая утреннюю молитву, а когда он выходил, мы отправлялись с ним в мечеть. И однажды к нам подошел Абу Муса аль-Аш’ари и спросил: “Выходил ли уже к вам Абу ‘Абдур-Рахман?” Мы ответили: “Нет”. Тогда он присел с нами и ждал, пока тот не вышел из дома. А когда он вышел, все мы подошли к нему, и Абу Муса сказал: “О Абу ‘Абдур-Рахман, поистине, только что я видел в мечети то, что мне не понравилось, но, хвала Аллаху, я видел там только благое!” Он спросил: “Что же это?” Абу Муса ответил: “Увидишь сам. Но я видел там людей, которые усаживаются кружками в ожидании молитвы, держа в руках мелкие камешки, и в каждом кружке есть человек, который говорит: «Скажите сто раз “Аллаху Акбар!”», и они по сто раз произносят эти слова. А потом он говорит: «Скажите сто раз “Ля иляха илля-Ллах”», и они сто раз повторяют эти слова. А потом он говорит: «Скажите сто раз: “Субхана-Ллах”», и они по сто раз произносят и это”. (Ибн Мас’уд) спросил:“И что же ты сказал им?!” Он ответил: “Я ничего им не сказал, решив узнать, что ты думаешь об этом или ждал твоего приказа”. Он спросил:“Почему же ты не велел им посчитать их дурные поступки и не поручился за то, что ничто из их благих дел не пропадет и так?!” А потом он пошёл дальше, а мы пошли с ним (в мечеть). Он подошел к одному из таких кружков, остановился рядом с ним и спросил находившихся там людей: “Чем же вы занимаетесь?!” Они ответили: “О Абу ‘Абдур-Рахман, с помощью этих камешков мы считаем, сколько раз мы произнесли слова “Аллаху Акбар”, “Ля иляха илля-Ллах” и “Субхана-Ллах”. (Ибн Мас’уд) сказал: “Лучше бы вам посчитать свои дурные поступки, а что касается ваших хороших дел, то я ручаюсь, что ничто из них не пропадет. Горе вам, о Умма Мухаммада! Как скоро вы устремились к гибели, тогда как сподвижники его еще среди вас, одежда его еще не обветшала и посуда не сломалась. Вы же, клянусь Тем, в чьей длани душа моя, либо уже принесли более верную религию, чем религия Мухаммада, либо вы открываете двери к заблуждению!” (В ответ эти люди) сказали: “Клянемся Аллахом, о Абу ‘Абдур-Рахман, мы не желали ничего, кроме блага!” Тогда он воскликнул: “Но сколько таких, кто желает блага, но не обретает его! Поистине, посланник Аллаха, да благословит его Аллах и приветствует, говорил нам: «Появятся люди, которые будут читать Коран, но он не пройдет ниже их глоток». Клянусь Аллахом, не знаю, но может быть, большинство из вас и являются таковыми!” Потом (Ибн Мас’уд) отошел от них”.
‘Амр ибн Саляма сказал: «И мы видели, что большинство из тех, кто сидел в этих кружках, сражались на стороне хариджитов в день битвы при Нахрауане» (ад-Дарими 1/79).

‘Абдуллах ибн ‘Амр, да будет доволен им Аллах, сказал: «Какое бы нововведение не появилось, оно начинает распространяться, и какая бы Сунна не искоренилась, она только и делает, что убегает» (Ибн Батта в «аль-Ибана» 1/351).

Шейх-уль-Ислам Ибн Таймия сказал: «Нововведение в начале подобно пяди, а затем оно распространяется среди его последователей, пока не превращается в локоть, мили и фарсахи (Фарсах — мера длины, равная 5760 метрам. Прим. пер.)» («Маджму’уль-фатауа» 8/425).

Пользы, извлекаемые из этой главы:
1 – Маленькое нововведение превращается в большое, пока не приводит к мечу.
2 – Опасность халатного отношения к нововведению и считать, что она не является проблемой.
3 – Обязательность предостережения от всех нововведений, будь они далёкие или близкие.
4 – Важность возвращения к большим учёным и спрашивать их о каких-то не понятных вопросах или вызовах современности.
5 – То, что благого намерения не достаточно, чтобы дело было действительным, пока оно не будет соответствовать Сунне.
6 – Важность знания и то, что оно является тем, что оберегает от попадания в фитну и заблуждения.
7 – Фитна с нововведенцем происходит быстрее, чем с неверующим.
 8 – Жёсткость по отношению к приверженцам нововведений..

См. «Разъяснение пути в пояснении дороги (праведных) предков«

Нововведение в религии (аль-бид’а) – это любые слова, дела или убеждения, посредством которых ищут приближения к Аллаху, но что не имеет никакого достоверного основания, и что не было известно во времена пророка (мир ему и благословение Аллаха) и его сподвижников. См. “аль-И’тисам” 1/227, аш-Шатыби.

Основа призыва саляфии держится на трех опорах: Священный Коран, достоверная Сунна, и понимание этих двух опор в соответствии с пониманием праведных предшественников (ас-саляф ас-салих) из числа сподвижников, их последователей (таб’иун) и следующих за ними. И причиной заблуждения всех течений, будь то новых или старых, состоит в том, что они не держатся за третью опору!
— Шейх Мухаммад Насыруддин аль-Альбани, См. “Маджалля аль-Асаля” № 23

Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) говорил: «Поистине, Аллах не принимает покаяние от приверженца нововведений, пока он не оставит эти нововведения». ат-Табарани 4360, Абу аш-Шейх 259, Ибн Абу ‘Асым 37.


ИСЛАМ В ПОНИМАНИИ ЛУЧШИХ  http://salaf.kz/