Сезімнің сөндіріп шырағын...

Сезімнің сөндіріп шырағын,
Кеткеннен ақыры не таптың.
Жоқтайақ өзіңсіз тұрағым,
Құрбаны болдым ба нахақтың.

Басылмас жүректің толқыны,
Сұлуым өзіме тұрақта.
Қателік кетіпті ол күні,
Айталмай қалдым мен бірақта.

Алауын сөндірме жүректің,
Қолыңнан ол сенің келеді.
Сабындай қысқа бұл күректің,
Өмірдің көп бізге берері.

Келгенде сол күні ертерек,
Қателік кетпес ед менненде.
Куәсі сол күннің бәйтерек,
Анықтау біледі сенненде.

Өзіңді тұрғанда тосып мен,
Көрінді бір ару ұзақтан.
Көрмеген көп жылдық досыммен,
Сол сәтте айқасты құшақта.

Толқынын жүректің тулаған,
Өзіңсіз жартылай сезбеймін.
Көргенде топ қызды шулаған,
Ішінен бейнеңді іздеймін.

Сабырым барады алыстап,
Суыпта барады тұрағың.
Кетпеші бір өмір алыстап,
Сезімнің сөндіріп шырағын...

ТҮСІМЕ КІРМЕҢІЗ,
ӨТІНЕМ


 


Жол - үміт, түн - үміт, таң - үміт,

Отырмын қамығып, жан ұлып.

Түсіме кірмеңіз, себебі,

Сағынғым келмейді, зарығып.



Өкініш арқалап Күз келді,

Естелік қалмасын бізден бір.

Түсіме енбеңіз, себебі,

Ойлағым келмейді Сізді енді.



Сіз үнсіз, мен де үнсіз кетіп ем,

Өткенге түгім жоқ өкінер.

Көргім де келмейді, сондықтан,

Түсіме кірмеңіз, өтінем.






 


 


             ***


 


Шұғыла күнге жаным
тәуелді,


Көзіме сырым...
кезерсіз бір күн.


Жырларыңызды
жүрегіне сақтаған


Бір ару барын
сезерсіз, мүмкін.


 


Баз кешіп бәрінен
кеткем жоқ әлі,


Сағынышым ғой
мазалап жүрген.


Арманым мені
алыстан күтіп,


Ойларым қойда
жазалап Түнмен,


 


Құлазып, тағы,
қайғырғаным жоқ.


Өлеңімнің демі де
бір ем.


Қап-қара түнде
жаныңыз жылап,


Сағынасыз ғой мені
де... Білем!


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


***


 


Өткеніңде өкініш
барын білем,


Болашаққа тәуекел
дей алмайтын.


Сендіремін, Сені
енді сүймеймін деп,


Өзімді де боп алдым
жиі алдайтын.


 


Сезімде – үміт,
жүректе сағыныш бар,


Өзіңді көрмеуге де
үйренгенмін.


Мен соңғы рет
жылаймын бақыт тілеп,


Сен еріксіз өзгеге
үйленген күн.


 


Мен Сені жүрегіме
«жерлеймін» де,


Қиялыма табамын
өзге серік.


Тағдырыңнан
келгенде қашып бір күн


Құшағымды тоспаймын
сөзге сеніп.


 


Күту... сүю...
сағыныш... сансыз сұрақ...


Күліп тұрып,
егілу... Жетер! Бекер!


Иә, бір күні мен солай
батыл болам!


...Аспан жерге
айналып кетер ме екен?!...


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


МЕНІҢ АНАМ


 


Биігінде бақыт
көкпен таласқан,


Өзегінде өкініш жүр
адасқан.


Оның жасы – жаңа
жауған ақ жауын,


Оның мұңы –
күңіренген көк аспан.


 


Оның жүзі -
әсемдіктің әлемі,


Оның сөзі - мендік
дерттің бар емі.


Оның ойы - Ай
бетінде әжімдер,


Оның сыры -
АНА-сезім әдемі.


 


Жадыраса жаһан
жатты жаңарып,


Жанарында мол
жылулық бары анық.


Сәуле болып
білінеді сұлулық


Шаштарының арасынан
таралып.


 


Нәркес  көзі 
көркемдіктің киесі,


Мейірі бар,  бар әлемді сүйетін.


Оның таза,
дархан... мұңлы... жүрегі,


Дүниедегі
жақсылықтың иесі.


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


***


Айға қарап табынғанда мұң жаным,


Сен бір сәтке
көкке қара! Тыңдағын,


Асыл Ай мен
сен сүйетін мұңлы Ару


Не сырласып
отыр екен... Біл бәрін.


 


Аруыңды
аймалайды сынақ Түн.


Білемісің, мен
неге Айды ұнаттым?


Ай бетінен
сенің көркем келбетің


Елестейді...
Бірақ менен жырақ тым.


 


Сені тағы
баурады ма,  ой... кайғы?


Жоқ! Мен саған
алаңдамай қоймаймын!


...Ақымақ Түн
нені біліп күрсінді?


Еріккен Жел
бұрымыммен ойнайды...


 


Таусылуға
айналыпты шарабың.


Үстеліңде
шылымның бос қорабы.


...Сен туралы
өлеңімді тыңдап ап,


Еріккен Жел
саған кетіп барады.


 


Бізге көмек
береді Кім? Дос? Қайдам?!


Ақыл сұрай
барамын да, бос қайтам.


Бірақ бізді
кім түсінсін, өзіміз...


Жә! Енді мен
тост айтам:


 


-Жазылғанын
көреміз бақ-талайға.


Менсіз, жаным,
өзіңді күт, абайла!


Бақыт Гүлің
жолығады... ЖОҚ! Иәәәә...


Жыламайық,
жарай ма?!                     


 


 


Күрсініп Күз өтіп
барады...


 


Көңілді күңірттік
басады,


Қиялды қияға
босатқан.


Тағы да бір Күзім
өтуде –


Мұңымды мұңына
қосақтап.


 


Алдамшы екен ғой
сәулелер,


Алыстан көрінген
жарық боп.


Тағы да бір Күзім
өтуде –


Түн ашқан сырыма
қанық боп.


 


Көгінде бұлттары
сұрықсыз,


Күркіреп жылайды ол
тосын.


Тағы да бір Күзім
өтуде –


Тағы да тым ұзақ
жол тосу.


 


Күз жасын жапырақ
сүртеді,


Күрсінді тым ауыр
қоңыр бақ.


Тағы да бір Күзім
өтуде –


Ақынның үмітін мың
ұрлап.


 


Жасытып жанымды мұң
басқан,


Өзгертіп өлеңді өлі
түн.


Күзден соң ақ қарға
оранып


Келеді менің ақ үмітім.


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


***


 


Мен бәрін ұмыттым!
Ұмыттым!


Оралма!


Сағыныш құлы енді
бола алман!


...деп едім,


дегелі көп болды...


Тыссс...


Сөйлеме!


Жоғалма!


 


Кел! Құш мені! Сүй
мені!


Үндеме!


Сен тағы кетесің.


Орныңа мұң келед...


Иә, әзірше екеуміз.


Сағынған екенбіз...


...Қалада тым қысқа
Түн неге?!


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


***


Далада күн әлі
жылап тұр!


Өшіріп барады  үмітті.


Кеудемде бар еді
шырақ бір,


Соны да көп көріп
сұрап тұр,


Тәңірі сынатқыр!


 


Жо-жо-жоқ!


 


Жаңбырды сүйетін
мен емес!


 


Ол менің жасымды
жасырды.


Сондықтан ұнаттым
жасынды.


Өксігім білінбей
кетеді,


Сондықтан ұнаттым
тасырды,


ғасырғы.


 


Көктемнен қарғыс
ап,


достастым,


Жаныма жыр бергір
күзбенен.


Жаңбырда жаураған
жыр оқып;


Көктемнен үмітін
үзбеген;


Мен – Мұңмын иесін
іздеген,


Жүздеген...


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


АҚ СҰҢҚАР – АҚ АРМАН


 


Ақ сұңқар – ақ
арман, ақ үміт!


Мөлт жасым кірпікте
зарығып.


Ақ сұңқар, тыңдашы
жүректі,


Біреуді күтетін,
сағынып...


 


Ақ сұңқар, қалықта,
қиялым,


Сен – текті
перзенті қияның.


Қияда мен тосқан
бақыт бар,


Көрдің бе сұңқарым,
зиялым?!


 


Көріктім, жанымның
жылуы,


Арымның пәктігі,
сұлуым.


Тәттісін тосады деп
сенген


Тағдырым таттырды
бір уын.


 


Самғай ғой,
сүйкімдім, биікте!


Залымның оғына
ілікпе.


Өмір деп жүргенім
осы екен,


Жылап та үйрендім,
сүйіп те...


 


Көңілде күледі
шалқып мұң.


Біздерге басты сый –
уақыт-сын.


Өзіңнің көгіңде
шарықта,


Текті боп өлетін бақыттым!


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


***


 


Өзім жасап өзіме
мұң қамалын,


Жүректегі әуенмен
ырғаламын.


Өзге қызға жымиып
көз салсаңыз,


Ішпей мас боп,
қызғанып, жынданамын.


 


Содан кейін...


 


Отырам өкпе айтып,


өткен күнге...


(Сіз мені
тыңдамағын!)


Бір жылап, бір
күлем де ыза қысып,


Өзім табам жанымның
бір амалын.


...Жазғырамын,
несіне жазалаймын


Айсыз түнін
сұп-суық мұң қаланың?!


 


Ей, киесіз мұң
қала, тыңда, мені!


Сенде жатыр
жүректің жұмбақ емі...


Түнгі қала, е, неге
бәлсінесің?!


...Жайық болса, ол
мені тыңдар еді...


 


Сәби-көңіл ауылым,
нәрестең ем,


Жамалымнан мұң
түгел, жел еспеген.


Бүгін... Бүгін
тағдырға өкпелімін,


Қиялыма тәп-тәтті
теңеспеген...


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


СОЛ КҮНІ


 


Жүрекке артылған
сәттерде кейде сын,


Жақсылық жаршысы
Қарлығаш-Үмітім.


Тағдырым танытқан
шынайы бейнесін,


О, неге жыладым,
сол күні күні-түн?!


 


Сен неге бұлттарға
шумақ жыр жазбадың?


Сол күні бұлтқа
кө-ө-өп қарадым...


Шоқ түскен көңілде
мейлі, мұң, маздағын,


Мен Оны бәрібір
табамын!


 


Көңілге қаяу сап
кеткен көп,


Сол түні сағымға
жолыққам.


Өтпелі өмірге өкпем
көп


Аяла, жанымды
торыққан.


 


Қарлығаш құсымның
естіліп соңғы үні,


Киесі жоғалып
барады таңныңда.


Мен саған хат жазып
ұшырғам сол күні,


Хатымды алдың
ба?...


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


 


АНТ


 


Кірпігіме шық
тұрып, жанарыммен тоңдырып,


Көкірегімді мұз
қарып, үміт гүлін солдырып,


Көмейіме жыр келіп,
өкінішпен өлтіріп,


Сізге деген сезімді
өшпендікке толтырып,


 


кеттім сонда....


 


Жыламаймын деп
едім, жасым ақты еріксіз.


Жүрегімде Жыр-Тәңір
- ол да жалқы, серіксіз.


Есігімнің алдында
дәптерініз түнеген,


Сол түні Сіз тағы
да мені іздеп келіпсіз.


 


Сізді күту.., жыр
жазу... Жүрегімнің салты екен,


(Үміт өшті бір-ақ
сәт елес болып жалт ете)


Енді Сізді
сүймеймін!


Сағынбаймын!


Күтпеймін


Сізге деген мөп-мөлдір
сезіміммен Ант етем!


 


АР


 


Ақ жаулығыңның
асылдығы,


Аппақ шашыңның
басымдығы,


Аялы көзіңнің
тұнықтығы,


Аялы сезімнің
ұлықтығы,


Алақаныңның мол
жылуы,


Арда жыныңның ол –
сұлуы,


Айдай жүзіңнің
көркемдігі,


Алтын сөзіңнің
өкткмдігі,


Аппақ сүтіңнің қасиеті,


Асқар ойыңның
өсиеті,


Армандарыңның
биіктігі,


Ақ гүлім деген
сүйікті үнің,


АНА деп түрды
жиылып бәрі,


АР деген осы, менің
ұққаным!


 


 


 


 

Күнде сені көремін мен дәлізден,Айналайын сен баскан әр ізден.
Кім біледі, неге екені белгісіз?!
Көңілсізбін, көңілсізбін мен сенсіз.

Күлімдеген жанарыңды көргенде
Жалғыз ғана бақыттымын әлемде.
Бірақ, елеусіз сен қасымнан өткенде
Әлсін ғана дүрсілдейди жүрек те.

Сезсең екен, білсең екен деп едім,
Бір өзіңнің жүрегімде екенін.
Түсінсе екен, көрсе екен деп едім
Қос жанардың өзіңде екенін.

Мен және Сен
Және мына тынышық.
Екі жақта,
Екі бөлек түн құштық.
Егіз жүрек бір сезімге ұласып,
От боп жандық,
Қол тигізбес тым ыстық.

Мен және Сен
Қашан бірге болармыз?
Көктем бағын,
Қашан бірге торлармыз?
Көз саламын,
өткен кеткен бәріне.
Айтшы қашан біз солардай
Боламыз???

Мен алыспын,
Сен де алыссын өзімнен.
Сен алыссын,
Сүйген сені көзімнен.
Шабытымның 100%- ын сыйлаған,
Бір өзіңсің қызғанатын өзімнен.

Сен және мен сыршылдықтың үлгісі,
өмір менен қатал тағдыр күлкісі.
Сен және мен аяғы жоқ бір дастан,
жазып жатқан өмір бойы "бір кісі".

Сен және мен қос шынармыз ежелден,
асып кеткен сағат белбеу межеден.
Сен және мен шешімі жоқ бір жұмбақ,
Келмейтұғын, өткізуге ежеден . . .

Сен және мен арамызда шексіздік,
іште дауыл, ал арада үнсіздік.
Сен және мен бәлкім бірге болмаспыз,
сел сезімге туындаттың сен күдік.

Сенген едім, өмірлік бұл сезім деп,
алдап кетті сері-сезік мені тек,
махаббатқа енді қайтіп сенейін.
Енді қайтіп жүрек оны сезінбек?!

Жапырак талда болар
акку колде болар
ен алгаш кимди суйсен,
конилин сонда болар!!

Суйем десем нанбассын
Журегiмдi алып берсем алмассын
Саган айтар сырларым
Жырым боп жалгассын
 
 
Корген кезде озiндi
Айта алмай айтар созiмдi
Кулiмсiреп жайгана
Тарта бердiм езудi
 
 
Алланын саган iсiне
Жие кiресiн тусiме
Саган айтар сырларым
Тулап жатыр iшiмде

 

Мен өлген соң......

 

Сен өзіме пейіліңмен ұнадың,

Сезімімді селт еткізген шынарым.

Тым кеш ұқтым мына жалған дүние,

Қуаныш пен қайғы мұңнан тұрарын.

 

Қалған жанмын зор қайғыға көміліп,

Алдап кеткен әу бастан-ақ мені үміт.

Көрген кезде мен өзіңді елік қыз,

Есім кетті есуастай еліріп.

 

Мына жұрттың бәрі уайымсыз, бәрі бай,

Тәңір тартқан бағы ма екен, соры ма-ай.

Мен өзіңнен кіші екенмін ал, оны,

Неге ертерек ойламадым а, құдай.

 

Барлығына қол сілтедім тастадым,

Жапа шегіп жатса дағы жас жаным.

Қанат-құйрық жетілгенше ал, менде,

Бағы болып кетерің хақ басқаның.

 

Сен дегенде айтылатын ән басқа,

Сен де мендей сезіміңді қорғашта.

Мына өзіңді құлай сүйген дәл мені,

Күлкіңменен алдандырсаң болмас па.

 

Жатқаным жоқ сені жырға қарық қып,

Көкірегіңді қойған Алла ғаріп қып.

Біле алмадым мына қысқа ғұмырда,

Махаббаттан жолым болмад жарықтық.

 

Сен де бірақ махаббатты құптайсың,

Неге менің жан дүниемді ұқпайсың.

Арман болған аппақ құсым білмессің,

Өңім түгіл түсімнен де шықпайсың.

 

Жә, жә енді, мен де оған не етейін,

Көлгірсейді кемтар жандай көкейім.

Өңімде емес түсімде-ақ мен сенің,

Бұрымыңнан иіскеп мәңгі өтейін.

 

Сырларыма жайып салсам сенер кім,

Мен өзіңді бақытыма теңермін.

Бір күндері жынданатын шығармын,

Елесіне еріп жүріп өлеңнің.

Басқа басқа, соры қайнаған мен байғұс,

Махаббаттың уын ішіп өлермін.

 

Бағың бөлек, сорың бөлек сенің де,

Дүниеден озарым рас менің де.

Мен өлген соң тек өзіңнің уыс қып,

Бұрымыңнан кесіп ора кебінге.

Тіршілікте қол жетпеген құсымның,

Шашын иіскеп жатайыншы көрімде.

 

Мен туралы өзің қалай ойлайсың,

Өмір тәтті, қызығына тоймайсың.

Мен өлген соң балаңменен бір келіп,

Қабіріме бір шоқ гүлді қойғайсың.

 

Күліп тұрсын қақ төбеңнен күн-айың,

«Кеп тұр»- демен зиратыма лайым.

Ең болмаса көктасымды сүйіп кет,

«Сүйген қызым келіп кетті басыма»

-Деп Алладан сүйіншімді сұрайын........

                                                           29.03.08ж

 

 

Біліп тұрып,
Сезіп тұрып,
Білмеген сыңай таныттың,
Ғашықпын ғой,
Ғашықтықтан ғаріппін.
Ойларымды жіпсіз байлап жауладың,
Жадыраған көңіліме салып мұң.
 
Анық білем ұнатасың ішіңнен,
Сүйген жүрек бірін-бірі түсінген.
Сондықтан да қадамымды жасадым,
Сүйгенімді көрсетем деп ісіммен.
 
Алғашқы сәтте жүрек шіркін бұлқынды,
Қарындас деп тілді қаттым,
Болып тұрдым бір түрлі.
Төңкеріліп әлем кетті мың түрлі,
Кілтіңді бер ашайын жүрек құлпыңды.
 
Сасқанымнан, қобалжыдым, қысылдым,
Дел-сал болдым, есімді де ұшырдым.
Әрең-әрең танысайық дегенде,
Сүйріктейін қолдарыңды ұсындың.
 
 
 

Ким десен мени, саган гашык пыракпын,
Сени суйдим, сени гана унаттым.
Жагасында турып молдир булактын,
Сезимдерден саган карай ок аттым.

суйме мени сенимне кирмедим
суйпсени жауказындай гулдедим
амал барма суйе тура сен мени
жаным менин маган неге сенбедин?
кызганасын суйе тура тусинем
сенбегенсон соген налып окинем
жараламай журегиндди текке сен
орынсыз кызганбашы отинем

Сен және Мен,


Арамызда сұр тұман,


Сұр тұманның бұғауында бұлқынам.


Сені менен,


Мені сенен суытар


Пенделік іс – бір күнәң мен бір кінәм.


 


Сен және Мен,


Арамызда қараша,


Жүрек сұрар қарашадан араша.


Біздің жайды ұғар еді-ау өзгелер


Жылап жатқан жапыраққа қараса.




Сен және Мен,


Қос қиырда... тіріміз,


Жете алмадық бірімізге біріміз.


Көкірегі сағыныштан шерленіп,


Арамызда елші болар мұңымыз.


 


Сен және Мен,


Жөн болмады-ау мұнымыз,


Кете алмадық бірімізден біріміз.


Өліп қалған сор-сезімді жерлемей,


Кеудемізді табыт қылған түріміз.


 


Сен және Мен,


Бұл жазуды не етерміз,


Әрі жақын, әрі мүлде бөтенбіз.


Кінәласып, сағынысып, өшігіп,


Екеуміз де ана әлемге өтерміз.

Кешир жаным журек сени унатты,
Сени ойлаумен канша куннин таны атты.
Саган гана багынышты бул журек,
Сенсиз омир суре алмайтын сиякты!

Сағынамын...

Өткен күндер көз алдымда тізіліп,

Ағаштардың жапырақтары үзіліп.

Кінәлідей үнсіз тұрдым алдыңда

Ойда жоқта бір өзіңе кезігіп.

 

Сағынамын...

Жүргенім жоқ тағдырыма өкпе айтып,

Кете алмадым сол бір кеште мұңайтып.

Жүрші жаным,бір қыдырып қайтайық,

Бір-бірімізге айтылмаған сыр айтып.

 

Сағынамын...

Күтем сені көкке қарап телміріп,

Сен айтатын әнге іштей тербеліп.

Күтем сені әр кеш сайын,жол тосып

Бірақ,жалғыз ораламын мұң кешіп.

 

Сғынамын...

Бойымдағы бар күшімді сарып қып,

Билеп алған мені қандай ғашықтық.

Бесігіңде тербе мені әлдилеп,

Айналайын ұлы сезім жарықтық.

 

Сағынамын...

Күтем сені жан-жағыма елеңдеп,

Үміттеніп әйтеуір бір келер деп.

Бір кездегі өзің кеткен сол жолды,

Бүгін тағы тосып тұрмын гүл әкеп.

                                                      Қази Дәрмен

 

                                                                        Арғынбек Қалбай
 
Қалай ғана жан сырымды жасырам,                                                                                 
Жаратқанның жазған жүрек ісінен.                                                                           
Махаббаттың сорын татқам жасымнан,                                                                                
Сондықтанда жағыдайыңды түсінем.                                                                                  

 
Бола алмадым, жүрегіңнің жан-жары,                                                                             
Себепсізден қапа қылып жылаттым,                                                                                                   
деп ойлама, сезімімді алдады,                                                                                          
Амалым не басқа жанды ұнаттым!
                                                                                                           

 
Соны ойласам көңіліме мұң келет,                                                                                       
Сол бір қайғы жаулап алған есімді.                                                                                                   
Бірақ қалқам сенің орның тым бөлек,                                                                     
Өтінемін сондада бір кешірші.                                                                                     

 
Кешір қалқам,кешіре көр бәрінде,                                                                                      
Осыменен сезіміңді шектеші.                                                                                                               
Өз жарыңды табасыңғой әлі де,                                                                                         
Менен басқа сүйген жігіт көп сені.
                                                                
                                                               Қази Хан

Махаббат-журектин Жаратушымен тыгыз байланысы,ериктин умтылысы,ойдын ботен сезимдерден арылуы жане адамнын рухани сезимдеринин гашыгынан баска киялдар мен коринистерден таза болуы.Сондыктан гашык адамнын арбир кимылынан суйгенине деген ынтызарлык сезилип турады.Журеги ол деп согады,тилине онын гана есими оралады.Коздери тек оны корсем дейди.

Махаббат - ракымы шексиз Аллахтын адам баласына сыйлаган ен купия шапагаты.Суйиспеншилик дани кез келген адамда бар.Махаббат - суйиспеншилик сезим ретинде кору,есту жане журек аркылы адамнын жансарайына куйылады.

Қара қайғы секілденді-ау батпақтар,
Қайғы салған жүрегімде көп дақ бар.
Не қылсаңда жүр деп алға сүйрейді,
Өмір соққан сүрлеу менен соқпақтар.
Сол дақтарды жуып қане жіберші,
Бүгін жауған ұлпа, мамық аппақ қар.
 
Ей, аппақ қар күлкісің бе, бақсың ба,
Әлде мүмкін кетпейтұғын дақсың ба.
Көктен құлап, жерге қонып бейшара,
Тағы еріп, жылап байғұс жатсың ба.
 
Жо, жоқ сені қия алмаймын дақ деуге,
Аппақ арлы, аппақ мінез, ақ кеуде.
Дәл өзіңдей нұрдан да пәк боп еді,
Сүйген жаным көз жүгіртсем өткенге.
 
Ол қазір жоқ, мәңгі кеткен тым алыс,
Он төрт-ақ күн сыйлап маған қуаныш.
Жоқ болса да жүректегі суреті,
Жылап қалған жан-дүниеме жұбаныш.
 
Онан кейін талай қызды ұнаттым,
Періштемдей бола алады бірақ кім.
Тек аппақ қар сейілтуші ед қайғымды,
Әттең, оның ғұмыры да бір-ақ күн.......

Сары өріктей уылжып ең күздегі,

Бірақ, қолым бұтасынан үзбеді.

 

Қиялыма, шабытыма ақ қанат,

Бітіргендей құшақтағы қыз демі.

 

Сары күздей сағыныш ең сары орман,

Сап-сары алтын сағынышқа оранған.

Сары қыз-ау дәл мендегі сағыныш,

Мына сенің сезіміңнен жаралған.

 

Кеткенім жоқ бұл фәниден түңіліп,

Безінбесін мені тастап жыр-үміт.

Сары қыз-ау сары күннің нұрындай,

Таратқансың жүрегіме жылылық.

 

Көңілде мұз, ал, қабақта көк қырау,

Дегенім жоқ арманыма жеттім-ау.

Сары қауынның тілігіндей ерніңнен,

Сары қыз-ай, бір сүйе алмай кеттім-ау.