Маруся Просторова,
28-09-2015 15:20
(ссылка)
ЕДИНЕНИЕ
Истина на всех одна!
Древние ключи-знания о ЕДИНЕНИИ и ПРИМИРЕНИИ всех людей.
Каков единый источник всех религий человечества?
Что объединяет все духовные знания в своём начале? Практический опыт познания и личного соприкосновения с ЖИЗНЬ ДАРУЮЩИМ.
Древние ключи-знания о ЕДИНЕНИИ и ПРИМИРЕНИИ всех людей.
Каков единый источник всех религий человечества?
Что объединяет все духовные знания в своём начале? Практический опыт познания и личного соприкосновения с ЖИЗНЬ ДАРУЮЩИМ.
Метки: АллатРа, Знания, единение, примирение, религии
Назиля Хасенова,
15-10-2013 00:24
(ссылка)
поздравление
Ассаляму ‘алейкум ва рахматуллахи ва баракату мои дорогие братья и сестры. Поздравляю всех вас со священным праздником Курбан Айт!!! Пусть этот священный праздник принесет вам и вашим близким милость и благословение Аллаха. Да будут приняты Всевышним Аллахом ваши молитвы и да удостоит Он всех мусульман милостью своей и прощением. Амин!
Назиля Хасенова,
11-05-2013 10:04
(ссылка)
Начинается месяц прощения грехов - Раджаб
События,
произошедшие в месяце Раджаб. В первый день этого месяца начался
Всемирный потоп. В доме пророка Ноя (мир ему) вода начала выступать из
под печи. 26-го Раджаба ночь Ми'раджа, чудесного вознесения Пророка
Мухаммада (с.а.в.) на небеса. 27 раджаба Посланнику Аллаха Мухаммаду
(с.а.в.) ниспослано свыше пророчество.
Месяц
Раджаб – это период, когда осуществляется прощение грехов. Прощение
грехов зависит от Всевышнего, именно поэтому месяц Раджаб еще называют
«месяцем Аллаха Та’аля».
«Раджаб»
в переводе с арабского означает «мир, спокойствие». В давние времена,
когда наступал этот месяц, мусульмане приостанавливали боевые действия
Какое вознаграждение ожидает того, кто держит уразу в месяц Раджаб?
Пророк
Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Для того, кто
постился хоть один день в месяц Раджаб, двери в преисподнюю будут
закрыты. А тому, кто держал уразу в течении восьми дней, распахнутся
восемь дверей в рай. А смертному, который будет поститься десять дней,
будут исполнены все желания и восприняты все его мольбы и пожелания.
Тем, кто придерживался поста пятнадцать дней, свыше придет благая весть:
«О, раб Божий, державший уразу, все твои грехи прощены, на страницах
твоих скрижалей отразились только твои добрые деяния!»
Посланник
Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Клянусь, что тот
человек мужского ли, женского ли пола, который держал уразу хотя бы один
день в месяц Раджаб, будет удостоен Всевышним такой чести, будто бы он
или она постились в течение целого года и получили за это
вознаграждение».
Самое
примечательное событие этого месяца свершится пятнадцатого дня. Кто
пожелает быть ближе к Аллаху, пусть держит уразу, читает добровольные
намазы, подает милостыню и искренне обращается со своими просьбами и
молитвами ко Всевышнему. В этот день все просьбы и молитвы будут
приняты, грехи прощены, потому что во времена Пророка Мухаммада (мир ему
и благословение Аллаха) именно в этот день Священная Кааба была волею
Всевышнего определена в качестве Киблы.
По
поводу этого благословенного месяца Пророк Мухаммад (мир ему и
благословение Аллаха) сказал: «В раю будет река под названием «Раджаб»,
которая по своему цвету будет белее молока и слаще чем мед. А человек,
который будет держать хоть один день уразу в месяц Раджаб, утолит жажду
из вод этой реки».
http://ihsan.kz
произошедшие в месяце Раджаб. В первый день этого месяца начался
Всемирный потоп. В доме пророка Ноя (мир ему) вода начала выступать из
под печи. 26-го Раджаба ночь Ми'раджа, чудесного вознесения Пророка
Мухаммада (с.а.в.) на небеса. 27 раджаба Посланнику Аллаха Мухаммаду
(с.а.в.) ниспослано свыше пророчество.
Месяц
Раджаб – это период, когда осуществляется прощение грехов. Прощение
грехов зависит от Всевышнего, именно поэтому месяц Раджаб еще называют
«месяцем Аллаха Та’аля».
«Раджаб»
в переводе с арабского означает «мир, спокойствие». В давние времена,
когда наступал этот месяц, мусульмане приостанавливали боевые действия
Какое вознаграждение ожидает того, кто держит уразу в месяц Раджаб?
Пророк
Мухаммад (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Для того, кто
постился хоть один день в месяц Раджаб, двери в преисподнюю будут
закрыты. А тому, кто держал уразу в течении восьми дней, распахнутся
восемь дверей в рай. А смертному, который будет поститься десять дней,
будут исполнены все желания и восприняты все его мольбы и пожелания.
Тем, кто придерживался поста пятнадцать дней, свыше придет благая весть:
«О, раб Божий, державший уразу, все твои грехи прощены, на страницах
твоих скрижалей отразились только твои добрые деяния!»
Посланник
Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Клянусь, что тот
человек мужского ли, женского ли пола, который держал уразу хотя бы один
день в месяц Раджаб, будет удостоен Всевышним такой чести, будто бы он
или она постились в течение целого года и получили за это
вознаграждение».
Самое
примечательное событие этого месяца свершится пятнадцатого дня. Кто
пожелает быть ближе к Аллаху, пусть держит уразу, читает добровольные
намазы, подает милостыню и искренне обращается со своими просьбами и
молитвами ко Всевышнему. В этот день все просьбы и молитвы будут
приняты, грехи прощены, потому что во времена Пророка Мухаммада (мир ему
и благословение Аллаха) именно в этот день Священная Кааба была волею
Всевышнего определена в качестве Киблы.
По
поводу этого благословенного месяца Пророк Мухаммад (мир ему и
благословение Аллаха) сказал: «В раю будет река под названием «Раджаб»,
которая по своему цвету будет белее молока и слаще чем мед. А человек,
который будет держать хоть один день уразу в месяц Раджаб, утолит жажду
из вод этой реки».
http://ihsan.kz
настроение: Благодарное
Назиля Хасенова,
05-01-2013 09:42
(ссылка)
Где находится Аллах?
К сожалению, сегодня существует такая тенденция, что те, кто называет себя «саляфитами», посредством таких вопросов дают оценку вероубеждению людей, определяя их правильность или же искаженность. И это определение лежит в основе их общения с людьми. Доходит до того, что, прежде чем жениться на ком-либо, они задают этот вопрос. И если не слышат ответ: «Аллах – на небесах»,-они выносят вердикт: «Твоя акида – неправильная»,- и тут же разрывают с ней отношения.
Все это результат малограмотности в области религии, отсутствие логики, слепого следования однобоким учениям некоторых течений. Последователи такого учения, все противоречащее вычитанному ими или же инакомыслие, воспринимают как заблуждение или путь ведущий в ад. В результате этого они становятся жертвами своих поспешных действий и выводов, которые ни что иное, как преступление черты.
Прежде чем мы примемся за разбор хадиса, приведенного в «Сахих Муслим», следует коротко ознакомиться с доказательствами ученых относительно вопроса, связанного с отсутствием определенного местопребывания Всевышнего.
В арабском языке основное значение слова «небо» означает – свыше, выше, верх. Из этого следует, что аяты и хадисы, в которых есть выражение «Аллах на верху (на небесах)», мы должны понимать в этом контексте. То есть, высоту величия Всевышнего и Его славы. К примеру, если мы говорим: «Этот вопрос могут решить люди с верху», то это не значит, что эти люди физически находятся в воздухе. Напротив, это означает, что эти люди занимают высокие должности и в силах повлиять на решение вопроса.
Думать, что Всевышний Аллах находится над нами, ошибочно и с точки зрения астрономии. Так как земной шар круглый. И по этой причине понятие, что небо находится непосредственно над нами, является относительным. То есть та часть неба, на которую указывает человек, в другой точке части земли может быть низом.
Ниже мы подробнее, с точки зрения хадисоведения, разберем значение вопроса: «Где находится Аллах?» В каком смысле задан этот вопрос?
Следует напомнить, что вопрос о месте нахождении Всевышнего противоречит шариату. Так, знаток хадисов имам Ибн Хаджар Аскалани сказал: «Наш разум не в состоянии постичь тайны, свойственные нашему Господу. Нельзя, относительно какого-либо Его приказа, задаваться вопросом: «Почему? Как?» Наряду с этим нельзя спрашивать о Его сущности: «Где Он?» [1] Так как Всевышний независим от места и времени. Всевышний Аллах был еще до того, когда не было ни места, ни арша, ни времени. По этой причине Всевышний Аллах не выбирает для Себя местом ни небеса, ни арш.
По сути, и место и время – во власти Всевышнего.
Аят Корана: «Спроси: «Кому принадлежит то, что на небесах и на земле?» Отвечай: «Аллаху!»,-указывает на то, что пространство и то, что находится в нем, все во власти Всевышнего. [2]
Всевышний Аллах – Вечен. Он не подвергается никаким изменениям. То есть, Всевышний остается таким, каким был до того, как не было определенного места, такой же и после его сотворения. Относительно этого хазрет Али (да будет доволен им Аллах) сказал: «Всевышний Аллах создал трон не для того, чтобы обосноваться на нем, а с целью показать Свое могущество», «Всевышний Аллах был еще до того, когда не было места. Он такой, каким был раньше». [3]
И тем самым Али (да будет доволен им Аллах) указал, что Всевышнему не свойственно такое понятие, как «место» и что Всевышний Создатель не поддается изменениям.
Худжатуль-Ислам Абу Джагфар ат-Тахауи, в своей известной книге «Акида Тахауийа», сказал: «Всевышний Аллах пречист от ограничений, опор, членов тела и инструментов. Ему не свойственны шесть сторон (правая, левая, перед, зад, верхняя, нижняя стороны)». [4]
Имам Абу Ханифа (да смилостивится над ним Аллах), в своей книге «Фикхуль-абсат», сказал: «Если меня спросят: «Где Аллах?»,-я отвечу: «Аллах был еще до того, как были созданы создания, еще до того, когда не было такого понятия, как «место». Всевышний Аллах был еще до того, когда не было ничего, еще до того, когда не было вопроса: «Где?» Всевышний Аллах – Создатель всего».
Великий Абай, указывая на отсутствия определенного места присутствия Всевышнего, сказал:
«Тот, Кто дал место и создал создания,
Он – ля макан(не обладает местом)». [5]
Исключительно все исламские ученые указывали на отсутствие определенного места пребывания Всевышнего Аллаха. Так, Абдул-Кадир ибн Тахирит-тамиими аль-Багдади, относительно этого, сказал:«Ученые ахлус-сунны уад-джамаа сходятся во мнении, что Всевышнего объемлет такое понятие, как «место» и что Ему не свойственно такое понятие, как «время». [6]
Если все исламские ученые придерживались одного мнения относительно отсутствия определенного места пребывания Всевышнего Аллаха, то как они понимали слова рабыни «Аллах на небе», которые приводятся в «Сахих Муслим»? Как они разъясняли смысл этих слов? Что говорили ученые относительно степени достоверности этого хадиса?
Прежде всего, следует внимательно изучить текст самого хадиса. В конце объемного хадиса, переданного от Мугауии ибн аль-Хакама аль-Суллями (да будет доволен им Аллах) и который приводится в «Сахих Муслим», относительно обсуждаемой темы сказано следующее: «У меня была одна рабыня. Она пасла моих овец у гор Ухуд и аль-Джаууаанийа. Однажды я заметил, что одну овцу уносит волк. Я человек. По этой причине я, подобно другим, сержусь и огорчаюсь. Я ударил рабыню, а затем пришел к Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах) (и рассказал Ему о случившемся). Он сказал, что это является грехом. Я спросил: «О Посланник Аллаха! Могу ли я, в качестве каффарата (компенсации), освободить свою рабыню от рабства?» Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Приведи сюда свою рабыню». Я привел рабыню к Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах). Он спросил: «Где Аллах?» Она ответила: «На небе». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Кто я?» Она ответила: «Ты – посланник Аллаха». И тогда Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Освободи ее. Твоя рабыня – мусульманка».
Во-первых: в «Сахих Муслим», которым мы пользуемся в настоящее время, приводится «история рабыни», то есть, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Где Аллах?»,-и что она ответила: «На небе». Но этого нет в варианте «Сахих Муслима» переданного от имама Байхаки.
Относительно этого Хафиз аль-Байхаки, в своей книге «аль-Асма уас-сыфат», сказал следующее: «Муслим передает этот хадис на основе хадиса, переданного аль-Аузаги и Хаджжаж ас-Сауаффом от Иахия ибн Аби Касира. При этом имам Муслим передает хадис без «случая с рабыней». Скорее всего причиной того, что имам Муслим не включил текст, связанный с рабыней, в свой сборник было то, что он был передан рауиями (передатчиками хадисов) в разных вариантах...». [7]
Имам аль-Каусари, относительно этих слов Байхаки, сказал следующее: «Может быть так, что «случай с рабыней», который приводится в «Сахих Муслим» и который используется сегодня, был добавлен позже в качестве дополнения. Или же в варианте от Байхаки был изъян. Сам Байхаки, указывая, что хадис, в котором говорится о «случае с рабыней», является «мудтариб», сказал: «В сунане, в главе «зихар», я привел другие риуаяты, которые противоречат риуаяту Мугауия ибнул-Хакама (человек, который передал хадис)».
Как мы видим, Байхаки говорит об отсутствии «случая с рабыней» в своем варианте «Сахих Муслима». В добавок к этому Байхаки, говоря, что в других риуаятах текст «случая с рабыней» приводится другими словами, указал, что этот хадис является «мудтариб».
Что означает «мудтариб» хадис?
В хадисоведении существует правило: хадис, степень передатчиков которого равна, но текст которого передан противоположными по смыслу словами, называется «мудтариб».
И Ибн Хаджар Аскалани, в главе «Каффарат» своей книги «Талхисул-Хабир», приводя «случай с рабыней», переданный разными словами, сказал: «Слова передачи данного хадиса сильно противоречат друг-другу». [8]
Наряду с этим имам Хафиз аль-Баззар, в своей «Муснаде», указывая, что этот хадис является «мудтариб» хадисом, сказал: «Другие хадисы, похожие на этот, переданы другими словами».
Да, «история рабыни», приводимая в сборнике хадисов имама Муслима, то есть то, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил у нее: «Где Аллах?»,-и что рабыня ответила: «На небе»,-приводится в других сахих хадисах совсем в другом смысле и другими словами.
К примеру, в сахих хадисе, который приводится в «Мусаннафе» Хафиза Абдур-Раззака, «история рабыни» приводится следующим образом: «Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил у рабыни: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?» Рабыня ответила: «Да». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Свидетельствуешь ли ты, что Мухаммад – раб и посланник Аллаха?» Рабыня ответила: «Да». Затем Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Веруешь ли ты в истиность оживления после смерти?» Рабыня ответила: «Да». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Веруешь ли ты в истиность рая и ада?» Рабыня ответила: «Да». После этого Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Если желаешь, то даруй ей свободу или же оставь ее у себя». [9]
Чтобы читателю было все ясно следует разяснить следующий момент: в Исламе, в качестве каффарата за некоторые грехи, предписано освобождение раба. Так же требуется, чтобы освобождаемый раб был мусульманином. И в данном хадисе Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует), дабы убедиться, что рабыня является мусульманкой, задал ей вышеупомянутые вопросы.
В качестве дополнения можно привести хадис, переданный от Шарида ибн Суайда ас-Сакафи, который приводится в «Сахихе» Ибн Хиббана, в «Муснаде» Ахмада, у Абу Дауда и ан-Насаи. Так Шарид ибн Суайд ас-Сакафи передает: «Я сказал Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах): «О Посланник Аллаха! Моя мать завещала мне, чтобы я, от ее имени, освободил одного раба. А у меня есть черная рабыня». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Позови ее». Когда рабыня пришла, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Кто твой Господь?» Рабыня ответила: «Аллах». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) продолжил: «Кто я?» Рабыня ответила: «Ты – посланник Аллаха». И Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) обратился ко мне: «Освободи ее. Так как она – мусульманка».[10]
Этот же хадис приводится у ад-Дарими, на уровне «хорошего (хасан) хадиса» со словами Посланника Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует): «Веруешь ли ты, что Аллах – Один?». [11]
Есть ли в действительности «случай с рабыней» в изначальном варианте «Сахих Муслима», или же его там нет, как сказал Байхаки, как бы то ни было, мы видим, что этот хадис является «мудтариб». И в этом нет сомнения. Так как вопрос Посланника Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует), заданный Им рабыне: «Где Аллах?»,-в сахих хадисе, который приводится в «Мусаннафе» Абдур-Раззка, приводится как: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?»
А в сахихе Хиббана вопрос рабыне приводится в следующем варианте: «Кто твой Господь?»
Наряду с этим в риуаяте, который дошел от Ата ибн Иасара, говорится, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) задал рабыне следующий вопрос: «Кто на небесах?» То есть, здесь не идет речь о вопросе: «Где Аллах?» [12]
Как было сказано выше, хадисы, равные по своей степени, но переданные разными словами, относятся к «мудтариб» хадисам. И не смотря на полноту цепочки передатчиков хадиса, наличие различий в тексте мешает хадису быть «сахих» хадисом. По этой причине учитывая, что хадис «мудтариб» противоречит мнению ученых об отсутствии определенного места пребывания Всевышнего, он так же не может быть использован в качестве доказательства в различных вопросах и тем более вопросах акиды. Если так, то никак нельзя, на основе одного «мудтариб» хадиса, приписывать Всевышнему наличие «места Его пребывания».
К тому же, в хадисах, касающихся «случая с рабыней», есть немало факторов, подтверждающих хадис, приведенный в «Мусаннафе» Абдур-Раззака, а точнее вопрос: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?» Ведь для того, чтобы выяснить уверовал ли человек или нет, следует спросить у него, верует ли он во Всевышнего, в Его единство, в пророчество Мухаммада (да благословит его Аллах и приветствует), в оживление после смерти, в существование рая и ада. И это соответствует логике. Разве первым делом от человека, принимающего мусульманство, не требуется свидетельство, что «нет божества, кроме Аллаха и что Мухаммад – посланник Его»?
Во многих сахих хадисах говорится о том, что посылая сподвижников с призывом к религии, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) говорил: «Призывайте людей к свидетельству, что нет божества, кроме Аллаха и что Мухаммад – Его посланник». И ни в одном из них нет требования, чтобы сподвижники призывали людей уверовать в то, что Аллах на небесах и что это является признаком истинной веры.
Даже если не клеймить данный хадис печатью «мудтариб» и воспринимать его в качестве «сахих» хадиса, то даже в этом случае ни один исламский ученый не придерживался мнения, что «Аллах выбрал местом Своего пребывания небеса».
Давайте рассмотрим разъяснения имама ан-Науауи, данного им этому хадису который приводится в «Сахих Муслиме». Имам ан-Науауи толковал этот хадис следующим образом: «Этот хадис относится к категории «Ахадисус-сифат». Существует два мнения, о которых много раз говорилось в главе «Иман». Первое гласит, что мы должны уверовать в них, не делая никаких толкований, признавая непостижимость нами истинного смысла сказанного касательно атрибутов Аллаха и верить в бесподобие Всевышнего. Второе мнение гласит, что можно толковать слова в хадисах, употребленные в отношении атрибутов Аллаха, но толкование должно соответствовать величию, мощи, бесподобию Всевышнего Аллаха. Ученые, которые придерживаются этого мнения, говорят что Пророк (да благословит его Аллах и приветствует), задав вопрос «Где Аллах?», - хотел узнать верует ли рабыня в управляющего всем Единого Бога или нет. В Бога, во время поклонения которому, мы обращаемся в сторону Каабы. Во Всевышнего, Которому при обращении с нашими мольбами-ду’а мы протягиваем руки, раскрыв наши ладони. Когда человек читает намаз, обратившись в сторону Каабы, он знает, что Аллах не в Каабе. Когда человек, делая ду’а, раскрыв ладони, возносит руки вверх, он знает, что Аллах не на небе.
Подобно тому, как Кааба является Киблой (направлением) при совершении намаза, небо – это Кибла (направление) при совершении ду’а. Пророк хотел удостовериться, что рабыня является мусульманкой, а не идолопоклонницей. После полученного ответа, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) понял, что она мусульманка».
Разбирая эту тему, Имам ан-Науауи также приводит следующие слова аль-Кади Иада: «Все, и ученые фикха, и хадисоведы, и специалисты в области каляма, даже те, кто в вопросах религии опирается на мнения других, то есть простые мукаллиды, единогласно признают, что слово «Аллах на небесах» имеет переносное значение. И многими учеными были сделаны толкования касательно обозначения переносного смысла этих слов» [20].
Ученый аль-Мазири, написавший толкование к своду хадисов «Сахих-и Муслим», о приведенном выше хадисе говорит следующее: «Пророк хотел выяснить, являлась ли рабыня мусульманкой или нет. Идолы и другие божества идолопоклонников находились на земле. Язычники обращались к ним со своими нуждами. А небеса являются Киблой (направлением мольбы) тех, кто верит в Аллаха – Единственного Творца всего и вся. Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) хотел найти четкий признак ее веры в Аллаха. Заданным вопросом Пророк (да благословит его Аллах и приветствует) проверил веру рабыни, т.е. он спросил её на понятном ей языке (сообразно её уровню). То, что прося у Аллаха, поднимают руки вверх, не означает того, что Аллаху приписывают место или направление» [13].
Вывод
Как мы видим, некоторые известные ученые причисляли хадис «Аллах на небе», переданный имамом Муслимом, к хадису «мудтариб». Известно, что решение в каком-либо вопросе не выносится на основе хадиса «мудтариб». Как было сказано в разъяснениях имама ан-Науауи, те ученые, которые не причисляли этот хадис к «мудтариб», основываясь на том, что Всевышний не имеет определенного места пребывания и поручая Всевышнему Аллаху истиный смысл сказанного в хадисе, умалчивали об истинном смысле слов «Аллах на небе» или же разъясняли его смысл в соответствии с божественной сущностью Всевышнего.
Если так, то мы молим Всевышнего Аллаха, чтобы Он светом истины озарил сердца тех, кто сошел с правильного пути, проложенного учеными, тех, кто руководствуясь одним словом в хадисе вносит разлад в умму!
[1] Хасан ибн Али ас-Саққаф, Мажмуъ Расайлис-саққаф, Том 1, стр. 354. «Дарур-Рази» [2] Сура «Аль-Ан'aм», аят 12
[3] Абдул-Кахир ал-Багдади, ал-Фарку байнал фирак, стр. 234, «аль-Мактабатуль асрия», Сайда-Бейрут,2004 г.
[4] Аби Хафсин Сиражиддин Умар ибн Исхак ал-Газнауий ал-Хинди, Шархул акидати ал-имамит-Тахауий, 88 стр. «Дарул-Караз», Каир,2009 г.
[5] Абай Кунанбаев, «Қалың елім, казағым», 153 стр. «Атамұра»,2002 г.
[6] Абдул-Кадир ибн Таахирит-тамиими ал-Багдади, Ал-фарк байнал-фирак, 1 том, 321 стр. «Дарул-афакил-джадида», 2 издание, Бейрут,1977 г.
[7] Хасан ибн Али ас-Саққаф, Мажмуъ Расайлис-саққаф, Том 1, стр. 345. «Дарур-Рази»
[8] Ибн Хаджар ал-Аскалани, Талхисул-хабир, 448 стр. «Куртуба», «Дарул-Мишкат»,1995 г.
[9] Абу Бакр Абдур-Раззак ибн Хумам ас-Сан`ани, Мусаннафу Абдир-Раззак, 9 том, 175 стр. «Аль-Мактабуль-ислами», Байрут,1403 г. по хиджре.
[10] Мухаммад ибн Хиббан ибн Мухаммад, Сахих ибн Хиббан, 1 том, стр 418, «Мууссатур-рисала», Бейрут,1992 г.
[11] Хасан ибн Али ас-Саккаф, Мажму` Расайлис-саккаф, 1 том, 353 стр. «Дарур-Рази».
[12] Ибн Хаджар ал-Аскалани, Талхисул-хабир, 448 стр. «Куртуба», «Дарул-Мишкат»,1995 г.
[13] Мухиддин ан-Науауий, ал-Минхаадж Шарх сахих Муслим ибнил-Хаджжаж, 5-6 том, 26-27 стр. «Дарул-магрифа»,2007 г.
Ихсан!
Все это результат малограмотности в области религии, отсутствие логики, слепого следования однобоким учениям некоторых течений. Последователи такого учения, все противоречащее вычитанному ими или же инакомыслие, воспринимают как заблуждение или путь ведущий в ад. В результате этого они становятся жертвами своих поспешных действий и выводов, которые ни что иное, как преступление черты.
Прежде чем мы примемся за разбор хадиса, приведенного в «Сахих Муслим», следует коротко ознакомиться с доказательствами ученых относительно вопроса, связанного с отсутствием определенного местопребывания Всевышнего.
В арабском языке основное значение слова «небо» означает – свыше, выше, верх. Из этого следует, что аяты и хадисы, в которых есть выражение «Аллах на верху (на небесах)», мы должны понимать в этом контексте. То есть, высоту величия Всевышнего и Его славы. К примеру, если мы говорим: «Этот вопрос могут решить люди с верху», то это не значит, что эти люди физически находятся в воздухе. Напротив, это означает, что эти люди занимают высокие должности и в силах повлиять на решение вопроса.
Думать, что Всевышний Аллах находится над нами, ошибочно и с точки зрения астрономии. Так как земной шар круглый. И по этой причине понятие, что небо находится непосредственно над нами, является относительным. То есть та часть неба, на которую указывает человек, в другой точке части земли может быть низом.
Ниже мы подробнее, с точки зрения хадисоведения, разберем значение вопроса: «Где находится Аллах?» В каком смысле задан этот вопрос?
Следует напомнить, что вопрос о месте нахождении Всевышнего противоречит шариату. Так, знаток хадисов имам Ибн Хаджар Аскалани сказал: «Наш разум не в состоянии постичь тайны, свойственные нашему Господу. Нельзя, относительно какого-либо Его приказа, задаваться вопросом: «Почему? Как?» Наряду с этим нельзя спрашивать о Его сущности: «Где Он?» [1] Так как Всевышний независим от места и времени. Всевышний Аллах был еще до того, когда не было ни места, ни арша, ни времени. По этой причине Всевышний Аллах не выбирает для Себя местом ни небеса, ни арш.
По сути, и место и время – во власти Всевышнего.
Аят Корана: «Спроси: «Кому принадлежит то, что на небесах и на земле?» Отвечай: «Аллаху!»,-указывает на то, что пространство и то, что находится в нем, все во власти Всевышнего. [2]
Всевышний Аллах – Вечен. Он не подвергается никаким изменениям. То есть, Всевышний остается таким, каким был до того, как не было определенного места, такой же и после его сотворения. Относительно этого хазрет Али (да будет доволен им Аллах) сказал: «Всевышний Аллах создал трон не для того, чтобы обосноваться на нем, а с целью показать Свое могущество», «Всевышний Аллах был еще до того, когда не было места. Он такой, каким был раньше». [3]
И тем самым Али (да будет доволен им Аллах) указал, что Всевышнему не свойственно такое понятие, как «место» и что Всевышний Создатель не поддается изменениям.
Худжатуль-Ислам Абу Джагфар ат-Тахауи, в своей известной книге «Акида Тахауийа», сказал: «Всевышний Аллах пречист от ограничений, опор, членов тела и инструментов. Ему не свойственны шесть сторон (правая, левая, перед, зад, верхняя, нижняя стороны)». [4]
Имам Абу Ханифа (да смилостивится над ним Аллах), в своей книге «Фикхуль-абсат», сказал: «Если меня спросят: «Где Аллах?»,-я отвечу: «Аллах был еще до того, как были созданы создания, еще до того, когда не было такого понятия, как «место». Всевышний Аллах был еще до того, когда не было ничего, еще до того, когда не было вопроса: «Где?» Всевышний Аллах – Создатель всего».
Великий Абай, указывая на отсутствия определенного места присутствия Всевышнего, сказал:
«Тот, Кто дал место и создал создания,
Он – ля макан(не обладает местом)». [5]
Исключительно все исламские ученые указывали на отсутствие определенного места пребывания Всевышнего Аллаха. Так, Абдул-Кадир ибн Тахирит-тамиими аль-Багдади, относительно этого, сказал:«Ученые ахлус-сунны уад-джамаа сходятся во мнении, что Всевышнего объемлет такое понятие, как «место» и что Ему не свойственно такое понятие, как «время». [6]
Если все исламские ученые придерживались одного мнения относительно отсутствия определенного места пребывания Всевышнего Аллаха, то как они понимали слова рабыни «Аллах на небе», которые приводятся в «Сахих Муслим»? Как они разъясняли смысл этих слов? Что говорили ученые относительно степени достоверности этого хадиса?
Прежде всего, следует внимательно изучить текст самого хадиса. В конце объемного хадиса, переданного от Мугауии ибн аль-Хакама аль-Суллями (да будет доволен им Аллах) и который приводится в «Сахих Муслим», относительно обсуждаемой темы сказано следующее: «У меня была одна рабыня. Она пасла моих овец у гор Ухуд и аль-Джаууаанийа. Однажды я заметил, что одну овцу уносит волк. Я человек. По этой причине я, подобно другим, сержусь и огорчаюсь. Я ударил рабыню, а затем пришел к Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах) (и рассказал Ему о случившемся). Он сказал, что это является грехом. Я спросил: «О Посланник Аллаха! Могу ли я, в качестве каффарата (компенсации), освободить свою рабыню от рабства?» Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Приведи сюда свою рабыню». Я привел рабыню к Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах). Он спросил: «Где Аллах?» Она ответила: «На небе». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Кто я?» Она ответила: «Ты – посланник Аллаха». И тогда Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Освободи ее. Твоя рабыня – мусульманка».
Во-первых: в «Сахих Муслим», которым мы пользуемся в настоящее время, приводится «история рабыни», то есть, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Где Аллах?»,-и что она ответила: «На небе». Но этого нет в варианте «Сахих Муслима» переданного от имама Байхаки.
Относительно этого Хафиз аль-Байхаки, в своей книге «аль-Асма уас-сыфат», сказал следующее: «Муслим передает этот хадис на основе хадиса, переданного аль-Аузаги и Хаджжаж ас-Сауаффом от Иахия ибн Аби Касира. При этом имам Муслим передает хадис без «случая с рабыней». Скорее всего причиной того, что имам Муслим не включил текст, связанный с рабыней, в свой сборник было то, что он был передан рауиями (передатчиками хадисов) в разных вариантах...». [7]
Имам аль-Каусари, относительно этих слов Байхаки, сказал следующее: «Может быть так, что «случай с рабыней», который приводится в «Сахих Муслим» и который используется сегодня, был добавлен позже в качестве дополнения. Или же в варианте от Байхаки был изъян. Сам Байхаки, указывая, что хадис, в котором говорится о «случае с рабыней», является «мудтариб», сказал: «В сунане, в главе «зихар», я привел другие риуаяты, которые противоречат риуаяту Мугауия ибнул-Хакама (человек, который передал хадис)».
Как мы видим, Байхаки говорит об отсутствии «случая с рабыней» в своем варианте «Сахих Муслима». В добавок к этому Байхаки, говоря, что в других риуаятах текст «случая с рабыней» приводится другими словами, указал, что этот хадис является «мудтариб».
Что означает «мудтариб» хадис?
В хадисоведении существует правило: хадис, степень передатчиков которого равна, но текст которого передан противоположными по смыслу словами, называется «мудтариб».
И Ибн Хаджар Аскалани, в главе «Каффарат» своей книги «Талхисул-Хабир», приводя «случай с рабыней», переданный разными словами, сказал: «Слова передачи данного хадиса сильно противоречат друг-другу». [8]
Наряду с этим имам Хафиз аль-Баззар, в своей «Муснаде», указывая, что этот хадис является «мудтариб» хадисом, сказал: «Другие хадисы, похожие на этот, переданы другими словами».
Да, «история рабыни», приводимая в сборнике хадисов имама Муслима, то есть то, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил у нее: «Где Аллах?»,-и что рабыня ответила: «На небе»,-приводится в других сахих хадисах совсем в другом смысле и другими словами.
К примеру, в сахих хадисе, который приводится в «Мусаннафе» Хафиза Абдур-Раззака, «история рабыни» приводится следующим образом: «Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил у рабыни: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?» Рабыня ответила: «Да». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Свидетельствуешь ли ты, что Мухаммад – раб и посланник Аллаха?» Рабыня ответила: «Да». Затем Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Веруешь ли ты в истиность оживления после смерти?» Рабыня ответила: «Да». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Веруешь ли ты в истиность рая и ада?» Рабыня ответила: «Да». После этого Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Если желаешь, то даруй ей свободу или же оставь ее у себя». [9]
Чтобы читателю было все ясно следует разяснить следующий момент: в Исламе, в качестве каффарата за некоторые грехи, предписано освобождение раба. Так же требуется, чтобы освобождаемый раб был мусульманином. И в данном хадисе Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует), дабы убедиться, что рабыня является мусульманкой, задал ей вышеупомянутые вопросы.
В качестве дополнения можно привести хадис, переданный от Шарида ибн Суайда ас-Сакафи, который приводится в «Сахихе» Ибн Хиббана, в «Муснаде» Ахмада, у Абу Дауда и ан-Насаи. Так Шарид ибн Суайд ас-Сакафи передает: «Я сказал Посланнику Аллаха (да будет доволен им Аллах): «О Посланник Аллаха! Моя мать завещала мне, чтобы я, от ее имени, освободил одного раба. А у меня есть черная рабыня». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) сказал: «Позови ее». Когда рабыня пришла, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) спросил: «Кто твой Господь?» Рабыня ответила: «Аллах». Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) продолжил: «Кто я?» Рабыня ответила: «Ты – посланник Аллаха». И Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) обратился ко мне: «Освободи ее. Так как она – мусульманка».[10]
Этот же хадис приводится у ад-Дарими, на уровне «хорошего (хасан) хадиса» со словами Посланника Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует): «Веруешь ли ты, что Аллах – Один?». [11]
Есть ли в действительности «случай с рабыней» в изначальном варианте «Сахих Муслима», или же его там нет, как сказал Байхаки, как бы то ни было, мы видим, что этот хадис является «мудтариб». И в этом нет сомнения. Так как вопрос Посланника Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует), заданный Им рабыне: «Где Аллах?»,-в сахих хадисе, который приводится в «Мусаннафе» Абдур-Раззка, приводится как: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?»
А в сахихе Хиббана вопрос рабыне приводится в следующем варианте: «Кто твой Господь?»
Наряду с этим в риуаяте, который дошел от Ата ибн Иасара, говорится, что Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) задал рабыне следующий вопрос: «Кто на небесах?» То есть, здесь не идет речь о вопросе: «Где Аллах?» [12]
Как было сказано выше, хадисы, равные по своей степени, но переданные разными словами, относятся к «мудтариб» хадисам. И не смотря на полноту цепочки передатчиков хадиса, наличие различий в тексте мешает хадису быть «сахих» хадисом. По этой причине учитывая, что хадис «мудтариб» противоречит мнению ученых об отсутствии определенного места пребывания Всевышнего, он так же не может быть использован в качестве доказательства в различных вопросах и тем более вопросах акиды. Если так, то никак нельзя, на основе одного «мудтариб» хадиса, приписывать Всевышнему наличие «места Его пребывания».
К тому же, в хадисах, касающихся «случая с рабыней», есть немало факторов, подтверждающих хадис, приведенный в «Мусаннафе» Абдур-Раззака, а точнее вопрос: «Свидетельствуешь ли ты, что Аллах – Один?» Ведь для того, чтобы выяснить уверовал ли человек или нет, следует спросить у него, верует ли он во Всевышнего, в Его единство, в пророчество Мухаммада (да благословит его Аллах и приветствует), в оживление после смерти, в существование рая и ада. И это соответствует логике. Разве первым делом от человека, принимающего мусульманство, не требуется свидетельство, что «нет божества, кроме Аллаха и что Мухаммад – посланник Его»?
Во многих сахих хадисах говорится о том, что посылая сподвижников с призывом к религии, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) говорил: «Призывайте людей к свидетельству, что нет божества, кроме Аллаха и что Мухаммад – Его посланник». И ни в одном из них нет требования, чтобы сподвижники призывали людей уверовать в то, что Аллах на небесах и что это является признаком истинной веры.
Даже если не клеймить данный хадис печатью «мудтариб» и воспринимать его в качестве «сахих» хадиса, то даже в этом случае ни один исламский ученый не придерживался мнения, что «Аллах выбрал местом Своего пребывания небеса».
Давайте рассмотрим разъяснения имама ан-Науауи, данного им этому хадису который приводится в «Сахих Муслиме». Имам ан-Науауи толковал этот хадис следующим образом: «Этот хадис относится к категории «Ахадисус-сифат». Существует два мнения, о которых много раз говорилось в главе «Иман». Первое гласит, что мы должны уверовать в них, не делая никаких толкований, признавая непостижимость нами истинного смысла сказанного касательно атрибутов Аллаха и верить в бесподобие Всевышнего. Второе мнение гласит, что можно толковать слова в хадисах, употребленные в отношении атрибутов Аллаха, но толкование должно соответствовать величию, мощи, бесподобию Всевышнего Аллаха. Ученые, которые придерживаются этого мнения, говорят что Пророк (да благословит его Аллах и приветствует), задав вопрос «Где Аллах?», - хотел узнать верует ли рабыня в управляющего всем Единого Бога или нет. В Бога, во время поклонения которому, мы обращаемся в сторону Каабы. Во Всевышнего, Которому при обращении с нашими мольбами-ду’а мы протягиваем руки, раскрыв наши ладони. Когда человек читает намаз, обратившись в сторону Каабы, он знает, что Аллах не в Каабе. Когда человек, делая ду’а, раскрыв ладони, возносит руки вверх, он знает, что Аллах не на небе.
Подобно тому, как Кааба является Киблой (направлением) при совершении намаза, небо – это Кибла (направление) при совершении ду’а. Пророк хотел удостовериться, что рабыня является мусульманкой, а не идолопоклонницей. После полученного ответа, Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) понял, что она мусульманка».
Разбирая эту тему, Имам ан-Науауи также приводит следующие слова аль-Кади Иада: «Все, и ученые фикха, и хадисоведы, и специалисты в области каляма, даже те, кто в вопросах религии опирается на мнения других, то есть простые мукаллиды, единогласно признают, что слово «Аллах на небесах» имеет переносное значение. И многими учеными были сделаны толкования касательно обозначения переносного смысла этих слов» [20].
Ученый аль-Мазири, написавший толкование к своду хадисов «Сахих-и Муслим», о приведенном выше хадисе говорит следующее: «Пророк хотел выяснить, являлась ли рабыня мусульманкой или нет. Идолы и другие божества идолопоклонников находились на земле. Язычники обращались к ним со своими нуждами. А небеса являются Киблой (направлением мольбы) тех, кто верит в Аллаха – Единственного Творца всего и вся. Посланник Аллаха (да благословит его Аллах и приветствует) хотел найти четкий признак ее веры в Аллаха. Заданным вопросом Пророк (да благословит его Аллах и приветствует) проверил веру рабыни, т.е. он спросил её на понятном ей языке (сообразно её уровню). То, что прося у Аллаха, поднимают руки вверх, не означает того, что Аллаху приписывают место или направление» [13].
Вывод
Как мы видим, некоторые известные ученые причисляли хадис «Аллах на небе», переданный имамом Муслимом, к хадису «мудтариб». Известно, что решение в каком-либо вопросе не выносится на основе хадиса «мудтариб». Как было сказано в разъяснениях имама ан-Науауи, те ученые, которые не причисляли этот хадис к «мудтариб», основываясь на том, что Всевышний не имеет определенного места пребывания и поручая Всевышнему Аллаху истиный смысл сказанного в хадисе, умалчивали об истинном смысле слов «Аллах на небе» или же разъясняли его смысл в соответствии с божественной сущностью Всевышнего.
Если так, то мы молим Всевышнего Аллаха, чтобы Он светом истины озарил сердца тех, кто сошел с правильного пути, проложенного учеными, тех, кто руководствуясь одним словом в хадисе вносит разлад в умму!
[1] Хасан ибн Али ас-Саққаф, Мажмуъ Расайлис-саққаф, Том 1, стр. 354. «Дарур-Рази» [2] Сура «Аль-Ан'aм», аят 12
[3] Абдул-Кахир ал-Багдади, ал-Фарку байнал фирак, стр. 234, «аль-Мактабатуль асрия», Сайда-Бейрут,2004 г.
[4] Аби Хафсин Сиражиддин Умар ибн Исхак ал-Газнауий ал-Хинди, Шархул акидати ал-имамит-Тахауий, 88 стр. «Дарул-Караз», Каир,2009 г.
[5] Абай Кунанбаев, «Қалың елім, казағым», 153 стр. «Атамұра»,2002 г.
[6] Абдул-Кадир ибн Таахирит-тамиими ал-Багдади, Ал-фарк байнал-фирак, 1 том, 321 стр. «Дарул-афакил-джадида», 2 издание, Бейрут,1977 г.
[7] Хасан ибн Али ас-Саққаф, Мажмуъ Расайлис-саққаф, Том 1, стр. 345. «Дарур-Рази»
[8] Ибн Хаджар ал-Аскалани, Талхисул-хабир, 448 стр. «Куртуба», «Дарул-Мишкат»,1995 г.
[9] Абу Бакр Абдур-Раззак ибн Хумам ас-Сан`ани, Мусаннафу Абдир-Раззак, 9 том, 175 стр. «Аль-Мактабуль-ислами», Байрут,1403 г. по хиджре.
[10] Мухаммад ибн Хиббан ибн Мухаммад, Сахих ибн Хиббан, 1 том, стр 418, «Мууссатур-рисала», Бейрут,1992 г.
[11] Хасан ибн Али ас-Саккаф, Мажму` Расайлис-саккаф, 1 том, 353 стр. «Дарур-Рази».
[12] Ибн Хаджар ал-Аскалани, Талхисул-хабир, 448 стр. «Куртуба», «Дарул-Мишкат»,1995 г.
[13] Мухиддин ан-Науауий, ал-Минхаадж Шарх сахих Муслим ибнил-Хаджжаж, 5-6 том, 26-27 стр. «Дарул-магрифа»,2007 г.
Ихсан!
Malika Azhibzhan,
09-10-2012 14:18
(ссылка)
Құрбандық шалудың қысқаша
Құран Кәрімде өзара таласқан Абыл мен Қабылдың (Адам атаның(а.с.) екі
ұлы) кімнің ақтығын анықтау үшін құрбандық мал шалғандары, соңында
Абылдың құрбандығының қабыл болғандығы айтылады. Осы оқиғадан бастау
алған құрбандық шалу Аллаһқа ғибадат ретінде Жаратқанның елшілері арқылы
жүздеген жылдар бойы жалғасып, Ибраһим (а.с.) мен Исмаилдың (а.с.)
дәуіріне дейін келіп жетті.
Ибраһим (а.с.) пайғамбар өзінен кейін халықты тура жолға бастайтын ізгі
ұрпақ сұрап, көп жыл бойы Аллаһ Тағалаға жалбарынған-ды. Бұл тілегі
әбден қартайып, ұрпақ сүюден үміті үзілген қарттық шағында қабыл болмасы
бар ма?! Зарыға күткен перзенті сондай тәтті, қылықтары да тым
сүйкімді. Өзіне қолғабыс етуге жарап, қуанышы мен көзайымына айналған
кезі еді.
Күндердің бірінде Ибраһим (а.с.) пайғамбар түсінде баласын құрбандыққа шалғалы жатқандығын көрді.
Өз бауыр етің балаңды өз қолыңмен өлімге қайтып қиярсың?! Мына түстің
мұншалықты мысымды басқаны несі?! Белгінің Жаратушыдан келгеніне көз
жеткізген Ибраһим (а.с.) пайғамбар бұл белгіні орындауға бекемденеді. Не
де болса нар тәуекел! Аллаһтың берген жаны Аллаһқа аманат.
Баласына мейірлене көз тастады. Көңілі толқып, жүрегі елжіреп қоя
берді. Әттең-ай, бала деген мұншалықты ыстық болар ма?! Жоқ! Шайтанның
азғыруына көнбеген жөн. Ұлы Жаратушы әмірі қайткенде де сөзсіз орындалуы
тиіс. Көңілін көптен қобалжытқан жайды баласына ретін тауып айтпақшы
болып оқталғаны сол еді, тұтығып, тілі күрмеле берді. Ақыр соңында
тәуекелге бел буды. «Балам, түсімде Аллаһтың әмірімен сені құрбандық
шалуға ниеттеніп, бауыздайын деп жатыр екем. Бұған не дерсің?» - дейді.
Баласы әкесінің ойын түсінді. Жүзіне тесіле қараған күйі: «Әкетай, еш
тартынба! Хақ Тағаланың бұйрығын не болса да орында. Мен де сабырлық,
шыдамдылық танытармын. Тәуекел ет», - деді қасқая.
Әке мен бала бұйрықтың басқадан емес, Ұлы Жаратушыдан келгенін жете
ұғына білді. Сол үшін де қыңқ деместен, кессең мойным міне деп пышаққа
түсті. Әттең, қанша қайралса да пышақ өтпей қор қылды. Сонда да
жалтармады. Аллаһтың әміріне толықтай мойынұсынды. Соңында сын-сынақтан
да сүрінбей өтті-ау. Аллаһтың өзі аян білдірді:
«Әй, Ибраһим (а.с.)! сен көрген түсіңе адалдық танытттың. Міндетіңді
орындадың. Исмайылдың (а.с.) орнына құрбандық ретінде шаларсың деп
қошқар түсірдім. Біз жақсы құлдарды осылайша марапаттаймыз!»
Иә, Аллаһ Тағала сынағаны болмаса Исмайылды (а.с.) құрбандыққа шалуды
қаламады. Ол тек Ибраһим (а.с.) пайғамбардың өзіне адалдығына, әмірін
қалтықсыз орындауына тәнті болуды қалады. Нағыз тәуекел ете білудің
үлгісін паш етті. Әйтесе, Аллаһ Тағалаға сойған малдардың еті мен жүні
де қажет емес екені белгілі. Аллаһ Тағалаға құлының ақ-адал ниеті мен
кең пейілі-ақ жеткілікті. Иә, солай. Қартайып көрген қызығы, жалғыз
тұяғы, асылдың сынығы, Исмайыл (а.с.) үшін Ибраһим (а.с.) нені де болса
құрбан етуге бар еді. Өйткені, оны өте қатты жақсы көретін. Ал Аллаһқа
деген махаббат балаға деген махаббаттан әлдеқайда басым болуы керек еді.
Аллаһ соны ұқтырды. Ибраһим (а.с.) осы ісімен Аллаһ жолында, Аллаһтың
үкімін орындауда басқа дүниелік ештеңенің оның орнын баса алмайтындығын
көрсетті. Бұл сынақтардың ең ауры еді. Бірақ ең мағыналысы да.
Ибраһим пайғамбардың кезінде құрбан шалу қажылықтың бір шарты ретінде
сүннетке айналып, соңғы елші хазіреті Мұхаммедке де (с.ғ.с.) жетті. Осы
кезден бастап құрбан шалу қажылықтың бір рәсімі ғана емес, бүкіл
мұсылман жұртшылығына ортақ құлшылық түріне айналды.
Мекке кезеңінде түскен «Кәусар» сүресінде «Расында біз саған Кәусарды бердік. Ендеше, сен де (осы жақсылыққа шүкіршілік ретінде)Раббың үшін намаз оқы және құрбан шал» («Кәусар» сүресі, 1-2 аят)
деген бұйрық бар. Осы бойынша дұха (сәске) намазын оқу және құрбан шалу
әуелі Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) жеке өзіне парыз етілген болатын.
Хазіреті Ибраһимнен (а.с.) бері келе жатқан қажылықта орындалатын
құрбан (һәди) шалу Аллаһ елшісі (с.ғ.с.) Мәдинаға қоныс аударып
келгенде, жергілікті халықтың бұрыннан келе жатқан екі мерекесі бар еді.
Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) ол мерекелердің мәнін сұрады. Сонда олар бұрынғы
жәһилия кезінен бері осы күндеріде мерекелеп, көңіл көтеретіндіктерін
айтты. Сонда Пайғамбарымыз (с.ғ.с.): «Аллаһ Тағала осы екі мерекенің
орнына одан да артық екі мейрам сыйлады, олар: құрбан айт пен ораза
айты» (Әбу Дауд), - деп ендігі жерде мұсылмандардың мерекесі осы екі күн
екендігін ұқтырды.
Кезінде Ибраһим (а.с.) пайғамбар сүйікті ұлы құрбандықтан аман қалғанда
қуанып, осы күні мерекелеп, өзіне түсірілген қошқарды құрбандыққа
шалғандығын жоғарыда атап өттік. Ал, адамзаттың ардақтысы Мұхаммедке
(с.ғ.с.) еркек кіндіктінің орнына «Кәусар» берілгендігі әрі сол үшін
шүкір ретінде намаз оқып, құрбандық шалу арқылы осы күнді атап өту
керектігі аят арқылы білдірілген. Яғни, Ибраһим (а.с.) пайғамбарға
өзінен тарайтын екі ұрпақ берілсе, Аллаһ елшісіне (с.ғ.с.) иман жолы
арқылы шынайы ұрпағы, яғни үмбеті сый ретінде берілді. Кәусардың
мағынасы «үмбеттің көптігі» дегенеге саятындықтан, бұл жоғарыда айтылған
сөзге нақты дәлел бола алады. Ұрпағын жалғастыратын Пайғамбарымызыдың
(с.ғ.с.) өз ұлдары шетінеп кете бергенімен, миллиардтаған үмбетінің өзі
оған шынайы ұрпақ болды.
ұлы) кімнің ақтығын анықтау үшін құрбандық мал шалғандары, соңында
Абылдың құрбандығының қабыл болғандығы айтылады. Осы оқиғадан бастау
алған құрбандық шалу Аллаһқа ғибадат ретінде Жаратқанның елшілері арқылы
жүздеген жылдар бойы жалғасып, Ибраһим (а.с.) мен Исмаилдың (а.с.)
дәуіріне дейін келіп жетті.
Ибраһим (а.с.) пайғамбар өзінен кейін халықты тура жолға бастайтын ізгі
ұрпақ сұрап, көп жыл бойы Аллаһ Тағалаға жалбарынған-ды. Бұл тілегі
әбден қартайып, ұрпақ сүюден үміті үзілген қарттық шағында қабыл болмасы
бар ма?! Зарыға күткен перзенті сондай тәтті, қылықтары да тым
сүйкімді. Өзіне қолғабыс етуге жарап, қуанышы мен көзайымына айналған
кезі еді.
Күндердің бірінде Ибраһим (а.с.) пайғамбар түсінде баласын құрбандыққа шалғалы жатқандығын көрді.
Өз бауыр етің балаңды өз қолыңмен өлімге қайтып қиярсың?! Мына түстің
мұншалықты мысымды басқаны несі?! Белгінің Жаратушыдан келгеніне көз
жеткізген Ибраһим (а.с.) пайғамбар бұл белгіні орындауға бекемденеді. Не
де болса нар тәуекел! Аллаһтың берген жаны Аллаһқа аманат.
Баласына мейірлене көз тастады. Көңілі толқып, жүрегі елжіреп қоя
берді. Әттең-ай, бала деген мұншалықты ыстық болар ма?! Жоқ! Шайтанның
азғыруына көнбеген жөн. Ұлы Жаратушы әмірі қайткенде де сөзсіз орындалуы
тиіс. Көңілін көптен қобалжытқан жайды баласына ретін тауып айтпақшы
болып оқталғаны сол еді, тұтығып, тілі күрмеле берді. Ақыр соңында
тәуекелге бел буды. «Балам, түсімде Аллаһтың әмірімен сені құрбандық
шалуға ниеттеніп, бауыздайын деп жатыр екем. Бұған не дерсің?» - дейді.
Баласы әкесінің ойын түсінді. Жүзіне тесіле қараған күйі: «Әкетай, еш
тартынба! Хақ Тағаланың бұйрығын не болса да орында. Мен де сабырлық,
шыдамдылық танытармын. Тәуекел ет», - деді қасқая.
Әке мен бала бұйрықтың басқадан емес, Ұлы Жаратушыдан келгенін жете
ұғына білді. Сол үшін де қыңқ деместен, кессең мойным міне деп пышаққа
түсті. Әттең, қанша қайралса да пышақ өтпей қор қылды. Сонда да
жалтармады. Аллаһтың әміріне толықтай мойынұсынды. Соңында сын-сынақтан
да сүрінбей өтті-ау. Аллаһтың өзі аян білдірді:
«Әй, Ибраһим (а.с.)! сен көрген түсіңе адалдық танытттың. Міндетіңді
орындадың. Исмайылдың (а.с.) орнына құрбандық ретінде шаларсың деп
қошқар түсірдім. Біз жақсы құлдарды осылайша марапаттаймыз!»
Иә, Аллаһ Тағала сынағаны болмаса Исмайылды (а.с.) құрбандыққа шалуды
қаламады. Ол тек Ибраһим (а.с.) пайғамбардың өзіне адалдығына, әмірін
қалтықсыз орындауына тәнті болуды қалады. Нағыз тәуекел ете білудің
үлгісін паш етті. Әйтесе, Аллаһ Тағалаға сойған малдардың еті мен жүні
де қажет емес екені белгілі. Аллаһ Тағалаға құлының ақ-адал ниеті мен
кең пейілі-ақ жеткілікті. Иә, солай. Қартайып көрген қызығы, жалғыз
тұяғы, асылдың сынығы, Исмайыл (а.с.) үшін Ибраһим (а.с.) нені де болса
құрбан етуге бар еді. Өйткені, оны өте қатты жақсы көретін. Ал Аллаһқа
деген махаббат балаға деген махаббаттан әлдеқайда басым болуы керек еді.
Аллаһ соны ұқтырды. Ибраһим (а.с.) осы ісімен Аллаһ жолында, Аллаһтың
үкімін орындауда басқа дүниелік ештеңенің оның орнын баса алмайтындығын
көрсетті. Бұл сынақтардың ең ауры еді. Бірақ ең мағыналысы да.
Ибраһим пайғамбардың кезінде құрбан шалу қажылықтың бір шарты ретінде
сүннетке айналып, соңғы елші хазіреті Мұхаммедке де (с.ғ.с.) жетті. Осы
кезден бастап құрбан шалу қажылықтың бір рәсімі ғана емес, бүкіл
мұсылман жұртшылығына ортақ құлшылық түріне айналды.
Мекке кезеңінде түскен «Кәусар» сүресінде «Расында біз саған Кәусарды бердік. Ендеше, сен де (осы жақсылыққа шүкіршілік ретінде)Раббың үшін намаз оқы және құрбан шал» («Кәусар» сүресі, 1-2 аят)
деген бұйрық бар. Осы бойынша дұха (сәске) намазын оқу және құрбан шалу
әуелі Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) жеке өзіне парыз етілген болатын.
Хазіреті Ибраһимнен (а.с.) бері келе жатқан қажылықта орындалатын
құрбан (һәди) шалу Аллаһ елшісі (с.ғ.с.) Мәдинаға қоныс аударып
келгенде, жергілікті халықтың бұрыннан келе жатқан екі мерекесі бар еді.
Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) ол мерекелердің мәнін сұрады. Сонда олар бұрынғы
жәһилия кезінен бері осы күндеріде мерекелеп, көңіл көтеретіндіктерін
айтты. Сонда Пайғамбарымыз (с.ғ.с.): «Аллаһ Тағала осы екі мерекенің
орнына одан да артық екі мейрам сыйлады, олар: құрбан айт пен ораза
айты» (Әбу Дауд), - деп ендігі жерде мұсылмандардың мерекесі осы екі күн
екендігін ұқтырды.
Кезінде Ибраһим (а.с.) пайғамбар сүйікті ұлы құрбандықтан аман қалғанда
қуанып, осы күні мерекелеп, өзіне түсірілген қошқарды құрбандыққа
шалғандығын жоғарыда атап өттік. Ал, адамзаттың ардақтысы Мұхаммедке
(с.ғ.с.) еркек кіндіктінің орнына «Кәусар» берілгендігі әрі сол үшін
шүкір ретінде намаз оқып, құрбандық шалу арқылы осы күнді атап өту
керектігі аят арқылы білдірілген. Яғни, Ибраһим (а.с.) пайғамбарға
өзінен тарайтын екі ұрпақ берілсе, Аллаһ елшісіне (с.ғ.с.) иман жолы
арқылы шынайы ұрпағы, яғни үмбеті сый ретінде берілді. Кәусардың
мағынасы «үмбеттің көптігі» дегенеге саятындықтан, бұл жоғарыда айтылған
сөзге нақты дәлел бола алады. Ұрпағын жалғастыратын Пайғамбарымызыдың
(с.ғ.с.) өз ұлдары шетінеп кете бергенімен, миллиардтаған үмбетінің өзі
оған шынайы ұрпақ болды.
Назиля Хасенова,
04-08-2012 00:23
(ссылка)
ДОСТОИНСТВА МЕСЯЦА РАМАДАН И ПОСТА
С именем Аллаха Милостивого, Милосердного!
Сообщается со слов Абу Хурайры, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Когда наступает Рамадан, врата Рая открываются, врата Ада закрываются, и шайтанов заковывают в цепи». аль-Бухари 1899, Муслим 1079.
Хафиз Ибн Раджаб приведя этот хадис сказал: “Посланник Аллаха (мир
ему и благословение Аллаха) радовал своих сподвижников наступлением
Рамадана. Ученые говорили: «Этот хадис является основой в дозволенности
поздравления людьми друг друга с наступлением месяца Рамадан»”. См. “аль-Лятаиф” 279.
Также сообщается от Абу Хурайры, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Когда
наступает первая ночь месяца Рамадан, шайтаны маариды из числа джинов
заковываются в оковы; и закрываются все без исключения врата Ада; и
открываются все без исключения врата Рая, и призовет тогда глашатай: “О
тот, кто стремится к благу, начинай (творить благое)! О тот, кто
стремится ко злу – прекрати!” И есть у Аллаха в этот месяц люди, которые
будут освобождены от наказания в Аду, и это освобождение будет
происходить каждую ночь Рамадана». ат-Тирмизи 682, Ибн Маджах 1642, аль-Хаким 1/421. Достоверность хадиса подтвердил шейх аль-Альбани.
Маариды – это шайтаны из числа джинов, обладающие сверхсилой.
В этом хадисе указание на то, что заковываются в цепи в Рамадан не все
шайтаны, а лишь маариды из их числа, как на это указал имам Ибн Хузайма в
своем «Сахихе» 3/188.
Сообщается со слов Ибн ‘Аббаса, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Умра в Рамадане равнозначна Хаджу». аль-Бухари 1863, Муслим 1256.
В хадисе речь идет о том, что награда за Умру совершенную в Рамадане
равнозначна Хаджу, но это не означает, что Умра в Рамадане может
заменить собой совершение полноценного Хаджа. См. “Шарх Сахих
аль-Бухари” 4/438 имама Ибн Батталя, и “Шарх Сахих Муслим” 9/285, имама
ан-Науауи. От Абу Са’ида аль-Худри сообщается, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Поистине,
у Аллаха Всевышнего есть люди, которых Он освобождает от Огня каждый
день и ночь Рамадана. И поистине, каждый мусульманин и в ночь, и в день
Рамадана получает ответ на свою мольбу!» аль-Баззар. Хадис достоверный. См. “Сахих ат-таргъиб” 1002.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Тому, кто во время Рамадана будет соблюдать пост с верой и надеждой на награду Аллаха, простятся его прежние грехи». аль-Бухари 38, Муслим 760.
также сказал:Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) «Совершение
пяти обязательных молитв, участие в каждой следующей пятничной молитве
после предыдущей и соблюдение поста от Рамадана к Рамадану, искупают
грехи, совершенные между ними, если только не было среди них тяжких
грехов». Муслим 233.
Большие грехи прощаются только при искреннем покаянии.
От Абу Хурайры (да будет доволен им Аллах) сообщается, что посланник Аллаха говорил: «Всякое
благое дело сына Адама умножится, а наименьшее воздаяние за доброе дело
будет десятикратным, но может возрасти и до семисоткратного. Аллах
Всевышний говорит: «За исключением поста, ибо поистине, пост
совершается ради Меня, и Я воздам за него, ибо человек отказывается от
удовлетворения своих желаний и от своей пищи ради Меня!» Постящегося
ждут две радости: одна при разговении его, а другая – при встрече с его
Господом. И поистине, запах изо рта постящегося приятнее для Аллаха, чем
благоухание мускуса!» Муслим 1151.
Всевышний Аллах выделил пост из всех благодеяний по той причине, что в
отличие от намаза, милостыни, хаджа и джихада, в посте меньше всего
присутствует показуха. См. “Фатхуль-Бари” 4/107.
Хафиз Ибн ‘Абдуль-Барр говорил: “Достаточно слов Всевышнего: «Пост для меня», чтобы указать на достоинство поста и его преимущества над прочими поклонениями!” См. “Маджалису шахри Рамадан” 15.
Сообщается со слов Сахля, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Поистине,
есть в Раю врата, называемые «ар-Райян», через которые в День
воскрешенья будут входить постящиеся, и не войдет через эти врата никто,
кроме них. Будет сказано: “Где соблюдавшие пост”” – и они выйдут
вперед, и кроме них не пройдет через эти врата никто. Когда же они
войдут, эти врата будут закрыты, и больше никто через них не войдет». аль-Бухари 1896, Муслим 1152.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Пост – это щит, с помощью которого раб Аллаха уберегается от Огня». ат-Табарани в “Кабире”. Хадис хороший. См. «Сахих аль-джами’» 3867.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Тот, кто умер соблюдая пост, войдет в Рай». аль-Баззар. Шейх аль-Альбани подтвердил достоверность хадиса. См. «Сахих аль-джами’» 6224.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Пост
и Коран заступаются за раба Аллаха в Судный день. Пост говорит:
“Господь мой! Я лишил его пищи и питья в светлую часть, так позволь же
мне заступиться за него!” А Коран говорит: “Господь мой! Я лишил его сна
ночью, так позволь же мне заступиться за него!” – и их заступничества
удовлетворяется». Ахмад 2/174. Достоверность хадиса
подтвердили имам аль-Хаким, хафиз аль-Мунзири, шейх Ахмад Шакир и
аль-Альбани. См. “Сахих ат-таргъиб” 973.
Сообщается со слов Абу Хурайры, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Когда наступает Рамадан, врата Рая открываются, врата Ада закрываются, и шайтанов заковывают в цепи». аль-Бухари 1899, Муслим 1079.
Хафиз Ибн Раджаб приведя этот хадис сказал: “Посланник Аллаха (мир
ему и благословение Аллаха) радовал своих сподвижников наступлением
Рамадана. Ученые говорили: «Этот хадис является основой в дозволенности
поздравления людьми друг друга с наступлением месяца Рамадан»”. См. “аль-Лятаиф” 279.
Также сообщается от Абу Хурайры, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Когда
наступает первая ночь месяца Рамадан, шайтаны маариды из числа джинов
заковываются в оковы; и закрываются все без исключения врата Ада; и
открываются все без исключения врата Рая, и призовет тогда глашатай: “О
тот, кто стремится к благу, начинай (творить благое)! О тот, кто
стремится ко злу – прекрати!” И есть у Аллаха в этот месяц люди, которые
будут освобождены от наказания в Аду, и это освобождение будет
происходить каждую ночь Рамадана». ат-Тирмизи 682, Ибн Маджах 1642, аль-Хаким 1/421. Достоверность хадиса подтвердил шейх аль-Альбани.
Маариды – это шайтаны из числа джинов, обладающие сверхсилой.
В этом хадисе указание на то, что заковываются в цепи в Рамадан не все
шайтаны, а лишь маариды из их числа, как на это указал имам Ибн Хузайма в
своем «Сахихе» 3/188.
Сообщается со слов Ибн ‘Аббаса, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Умра в Рамадане равнозначна Хаджу». аль-Бухари 1863, Муслим 1256.
В хадисе речь идет о том, что награда за Умру совершенную в Рамадане
равнозначна Хаджу, но это не означает, что Умра в Рамадане может
заменить собой совершение полноценного Хаджа. См. “Шарх Сахих
аль-Бухари” 4/438 имама Ибн Батталя, и “Шарх Сахих Муслим” 9/285, имама
ан-Науауи. От Абу Са’ида аль-Худри сообщается, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Поистине,
у Аллаха Всевышнего есть люди, которых Он освобождает от Огня каждый
день и ночь Рамадана. И поистине, каждый мусульманин и в ночь, и в день
Рамадана получает ответ на свою мольбу!» аль-Баззар. Хадис достоверный. См. “Сахих ат-таргъиб” 1002.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Тому, кто во время Рамадана будет соблюдать пост с верой и надеждой на награду Аллаха, простятся его прежние грехи». аль-Бухари 38, Муслим 760.
также сказал:Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) «Совершение
пяти обязательных молитв, участие в каждой следующей пятничной молитве
после предыдущей и соблюдение поста от Рамадана к Рамадану, искупают
грехи, совершенные между ними, если только не было среди них тяжких
грехов». Муслим 233.
Большие грехи прощаются только при искреннем покаянии.
От Абу Хурайры (да будет доволен им Аллах) сообщается, что посланник Аллаха говорил: «Всякое
благое дело сына Адама умножится, а наименьшее воздаяние за доброе дело
будет десятикратным, но может возрасти и до семисоткратного. Аллах
Всевышний говорит: «За исключением поста, ибо поистине, пост
совершается ради Меня, и Я воздам за него, ибо человек отказывается от
удовлетворения своих желаний и от своей пищи ради Меня!» Постящегося
ждут две радости: одна при разговении его, а другая – при встрече с его
Господом. И поистине, запах изо рта постящегося приятнее для Аллаха, чем
благоухание мускуса!» Муслим 1151.
Всевышний Аллах выделил пост из всех благодеяний по той причине, что в
отличие от намаза, милостыни, хаджа и джихада, в посте меньше всего
присутствует показуха. См. “Фатхуль-Бари” 4/107.
Хафиз Ибн ‘Абдуль-Барр говорил: “Достаточно слов Всевышнего: «Пост для меня», чтобы указать на достоинство поста и его преимущества над прочими поклонениями!” См. “Маджалису шахри Рамадан” 15.
Сообщается со слов Сахля, что посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Поистине,
есть в Раю врата, называемые «ар-Райян», через которые в День
воскрешенья будут входить постящиеся, и не войдет через эти врата никто,
кроме них. Будет сказано: “Где соблюдавшие пост”” – и они выйдут
вперед, и кроме них не пройдет через эти врата никто. Когда же они
войдут, эти врата будут закрыты, и больше никто через них не войдет». аль-Бухари 1896, Муслим 1152.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) сказал: «Пост – это щит, с помощью которого раб Аллаха уберегается от Огня». ат-Табарани в “Кабире”. Хадис хороший. См. «Сахих аль-джами’» 3867.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Тот, кто умер соблюдая пост, войдет в Рай». аль-Баззар. Шейх аль-Альбани подтвердил достоверность хадиса. См. «Сахих аль-джами’» 6224.
Посланник Аллаха (мир ему и благословение Аллаха) также сказал: «Пост
и Коран заступаются за раба Аллаха в Судный день. Пост говорит:
“Господь мой! Я лишил его пищи и питья в светлую часть, так позволь же
мне заступиться за него!” А Коран говорит: “Господь мой! Я лишил его сна
ночью, так позволь же мне заступиться за него!” – и их заступничества
удовлетворяется». Ахмад 2/174. Достоверность хадиса
подтвердили имам аль-Хаким, хафиз аль-Мунзири, шейх Ахмад Шакир и
аль-Альбани. См. “Сахих ат-таргъиб” 973.
настроение: Благодарное
Кiм Рамазан айының оразасын...
مَنْ قَامَ رَمَضَانَ إِيمَاناً وَاحْتِسَاباً غُفِرَ
لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ
لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ
Кiм
Рамазан айының оразасын шын иман және ықласпен ұстаса, оның бұрын
iстелген күнәлары кешiрiледi.
(Бухари, Муслим риуаят еткен)
настроение: Благодарное
Жәннатта Раййан деп аталатын қақпа бар...
إِنَّ فِي الْجَنَّةِ بَاباً يُقَالُ لَهُ الرَيَّانُ،
يَدْخُلُ مِنْهُ الصَّائِمُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، لاَ يَدْخُلُ مِنْهُ
أَحَدٌ غَيْرَهُمْ، يُقَالُ: أَيْنَ الصَّائِمُونَ؟ فَيَقُومُونَ لاَ
يَدْخُلُ مِنْهُ أَحَدٌ غَيْرَهُمْ فَإِذَا دَخَلُوا أُغْلِقَ فَلَمْ
يَدْخُلْ مِنْهُ أَحَدٌ
يَدْخُلُ مِنْهُ الصَّائِمُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، لاَ يَدْخُلُ مِنْهُ
أَحَدٌ غَيْرَهُمْ، يُقَالُ: أَيْنَ الصَّائِمُونَ؟ فَيَقُومُونَ لاَ
يَدْخُلُ مِنْهُ أَحَدٌ غَيْرَهُمْ فَإِذَا دَخَلُوا أُغْلِقَ فَلَمْ
يَدْخُلْ مِنْهُ أَحَدٌ
Жәннатта
Раййан деп аталатын қақпа бар. Ол қақпадан ораза тұтқандардан басқа
ешкiм кiрмейдi. Қиямет күнi: “Ораза ұстағандар қайда?”, – деп жар
салынады. Ораза ұстағандар тұрып, сол қақпадан кiредi. Олар кiрiп
болған соң ол жабылып, одан басқа ешкiм кiрмейдi.
(Бухари, Муслим риуаят еткен)
настроение: Внимательное
Назиля Хасенова,
16-07-2012 13:55
(ссылка)
13 атрибутов Всевышнего Аллаха!!!
13 из сыйфaтов Аллaхa
Пророк и послaнник Аллaхa Мyхaммaд соллaллaхy ‘aлейхи ya сaллям)*
скaзaл, что кaждый мyсyльмaнин и кaждaя мyсyльмaнкa должны стремиться к знaниям по ислaмy. Поистине, знaния - зaлог прaвильных yбеждений. Человек же, имеющий yбеждения, противоречaщие положениям Ислaмского вероyчения, не является мyсyльмaнином.
Глaвными из знaний по вере являются знaния о Создaтеле. Нaшемy Создaтелю присyщи сaмые величественные сыйфaты (aтрибyты), достойные только
Его. Сыйфaты Аллaхa вечные и не похожи ни нa что. Аллaх чист от недостaтков,
приписывaемых емy кяфирaми (неверyющими).
13 изсыйфaтов (aтрибyтов) Аллaхa обязaн знaть кaждый из мyкaлляфов (ответственных в Сyдный День), ибо знaние и yбежденность в них определяет во многом верy мyсyльмaнинa. Эти 13 из сыйфaтов Аллaхa yпоминaются в Священном Корaне дословно или по смыслy:
1).Сyществовaние Аллaхa. Кто не признaет сyществовaния Создaтеля, тот кяфир
(неверующий). Кaк нет письмa без нaписaвшего это письмо, нет строения без
построившего его, тaк и сyществовaние этого мирa невозможно себе предстaвить без Того, Кто его создaл. Имя ему - Аллaх (тaк нaзывaл Создaтеля последний из пророков, послaнник Аллaхa - Мyхaммaд (соллa-ллaхy ‘aлейхи yа сaллям) .
2).Сyществовaние Аллaхa без нaчaлa. Все, что сyществyет кроме Аллaхa (время, место, явления и т.д.) имеет нaчaло, потомy что является создaнным.
3). Сyществовaние Аллaхa без концa. Аллaх вечен. Кроме Аллaхa не
имеют концa дyши людей и джинов, a тaкже Рaй и Ад, кyдa бyдyт рaспределены люди и джины после Сyдного Дня.
4). Аллaх Один. Аллaх - Единственный Создaтель. Аллaх создaл все,
что сyществyет кроме него (дaже нaши непроизвольные движения и мысли). Не было, нет не бyдет никого, рaвного Емy.
5). Аллaх сyществyет сaм по себе - не нyждaется ни в ком и ни в
чем. A все создaния Аллaхa нyждaются в нем. Знaние этого сыйфaтa Аллaхa
включaет в себя (кaк передaли yченые Ислaмa) глaвное из знaний об Аллaхе, a
именно то, что Аллaх сyществyет без обрaзa и без местa. Ктодyмaет, что Создaтель нaходится нa небе или же везде или же еще где-либо, тот
отстyпил от ислaмa, если прежде был мyсyльмaнином, и тaкомy человекy необходимо кaк можно быстрее принимaть Ислaм.
Докaзaтельство сyществовaния Аллaхa без обрaзa и без местa:
До того, кaк Аллaх создaл все, Он сyществовaл, не нyждaясь ни в
одном из своих создaний, в том числе ни в обрaзе, ни в месте, тaк кaк ни одно
из них еще не сyществовaло. После создaния и обрaзa и местa Аллaх продолжaет сyществовaть, не нyждaясь ни в обрaзе, ни в месте, и ни в чем, и ни в ком. Тaким обрaзом, Аллaх сyществyет без обрaзa и без местa.
6). Отличие от создaнных. Аллaх ни нa что и ни нa кого не похож.
Аллaх - Создaтель всего и не похож ни нa одно из своих создaний и не является
ни одним из них. Некоторые говорят, что Аллaх - это “свет”, “высший рaзyм”, “святой дyх”, “сyперсилa”, aбсолют” и т.д. Это- yбеждения кyфрa (неверия). Тaким людям мы ответим, что Аллaх - Создaтель светa, нyрa, рaзyмa, дyхa силы и не является ни одним из них. Кaк передaли yченые Ислaмa - все, что человек мысленно может себе предстaвить, - имеет конец. Аллaх нa это не похож. Все, что человек может себе предстaвить, является создaнным
7). Аллaх Всемогyщ. Аллaх может все. Аллaх создaл этот мир, создaл Адaмa (мир емy), без отцa и без мaтери из земли, a Евy (Хaвy) - из ребрa aдaмa. И не было трyдным для Аллaхa создaть Иисyсa (Иисy) (мир емy), без отцa.
8). Воля Аллaхa. Ничего не происходит против воли Аллaхa. Что
Аллaх хочет, то и бyдет. Аллaх создaл все - и добро и зло, но повелел людям
совершaть добро. Ошибaются те, кто считaют, что добро - от Аллaхa, a зло - от
шaйтaнa, т.к. Не может сyществовaть “двyх создaтелей”.
9). Аллaх живой, но его жизнь не похожa нa нaшy: мы живем плотью и
дyхом - a Аллaх не нyждaется ни в чем и ни в ком. Жизнь Аллaхa вечнa.
10). Аллaх Всезнaющ. Аллaх знaет все - что было, есть и бyдет. Его
знaние - вечное, оно не изменяется и не обновляется.
11). Слышaние Аллaхa. Аллaх слышит aбсолютно все. Слышaние Аллaхa
отлично от нaшего. Для того, чтобы слышaть, Аллaх не нyждaется в оргaне слyхa. Слышaние Аллaхa вечное.
12). Видение Аллaхa. Аллaх всевидящ. Аллaх видит, но не тaк, кaк
мы. Для того, чтобы видеть, Аллaх не нyждaется в оргaне зрения.
Видение Аллaхa вечное.
13). Речь Аллaхa. Аллaх говорит, но не тaк кaк мы. Аллaх не
нyждaется в оргaне речи. Нaшa речь состоит из звyков, пayз. Речь Аллaхa не
похожa ни нa что. Речь Аллaхa вечнa.
Чьи yбеждения до моментa чтения этих строк не соответствовaли
изложенным знaниям ( т.е. Были обрaтными, к примерy, если кто-то считaл, что
“Аллaх нa небе”, или же, что “Аллaх - это дyх и т. д. ), то для тaкого человекa
сyществyет необходимость принимaть Ислaм.
Для этого следует, откaзaвшись от непрaвильных убеждений, с нaмерением принятия Ислaмa произнести словa двух Ислaмских свидетельств нa aрaбском или их знaчение нa любом другом языке ( к примеру, нa рyсском языке произносят следyющие словa:
“Я знaю, признaю и верю, что нет божествa, кроме единого
создaтеля, И я знaю, признaю и верю, что Мyхaммaд - рaб Аллaхa и его последний послaнник”
Кроме того необходимо сожaлеть о совершенном неверии и иметь твердое
нaмерение не совершaть подобного в бyдyщем.
Обрaтим же к Аллaхy нaши дya с горячей просьбой сделaть нaшy кончину хорошей - чтобы мы yшли из этой жизни мyсyльмaнaми, т. Е исповедyющими Ислaм, религию всех пророков Богa.
Aминь.
Пророк и послaнник Аллaхa Мyхaммaд соллaллaхy ‘aлейхи ya сaллям)*
скaзaл, что кaждый мyсyльмaнин и кaждaя мyсyльмaнкa должны стремиться к знaниям по ислaмy. Поистине, знaния - зaлог прaвильных yбеждений. Человек же, имеющий yбеждения, противоречaщие положениям Ислaмского вероyчения, не является мyсyльмaнином.
Глaвными из знaний по вере являются знaния о Создaтеле. Нaшемy Создaтелю присyщи сaмые величественные сыйфaты (aтрибyты), достойные только
Его. Сыйфaты Аллaхa вечные и не похожи ни нa что. Аллaх чист от недостaтков,
приписывaемых емy кяфирaми (неверyющими).
13 изсыйфaтов (aтрибyтов) Аллaхa обязaн знaть кaждый из мyкaлляфов (ответственных в Сyдный День), ибо знaние и yбежденность в них определяет во многом верy мyсyльмaнинa. Эти 13 из сыйфaтов Аллaхa yпоминaются в Священном Корaне дословно или по смыслy:
1).Сyществовaние Аллaхa. Кто не признaет сyществовaния Создaтеля, тот кяфир
(неверующий). Кaк нет письмa без нaписaвшего это письмо, нет строения без
построившего его, тaк и сyществовaние этого мирa невозможно себе предстaвить без Того, Кто его создaл. Имя ему - Аллaх (тaк нaзывaл Создaтеля последний из пророков, послaнник Аллaхa - Мyхaммaд (соллa-ллaхy ‘aлейхи yа сaллям) .
2).Сyществовaние Аллaхa без нaчaлa. Все, что сyществyет кроме Аллaхa (время, место, явления и т.д.) имеет нaчaло, потомy что является создaнным.
3). Сyществовaние Аллaхa без концa. Аллaх вечен. Кроме Аллaхa не
имеют концa дyши людей и джинов, a тaкже Рaй и Ад, кyдa бyдyт рaспределены люди и джины после Сyдного Дня.
4). Аллaх Один. Аллaх - Единственный Создaтель. Аллaх создaл все,
что сyществyет кроме него (дaже нaши непроизвольные движения и мысли). Не было, нет не бyдет никого, рaвного Емy.
5). Аллaх сyществyет сaм по себе - не нyждaется ни в ком и ни в
чем. A все создaния Аллaхa нyждaются в нем. Знaние этого сыйфaтa Аллaхa
включaет в себя (кaк передaли yченые Ислaмa) глaвное из знaний об Аллaхе, a
именно то, что Аллaх сyществyет без обрaзa и без местa. Ктодyмaет, что Создaтель нaходится нa небе или же везде или же еще где-либо, тот
отстyпил от ислaмa, если прежде был мyсyльмaнином, и тaкомy человекy необходимо кaк можно быстрее принимaть Ислaм.
Докaзaтельство сyществовaния Аллaхa без обрaзa и без местa:
До того, кaк Аллaх создaл все, Он сyществовaл, не нyждaясь ни в
одном из своих создaний, в том числе ни в обрaзе, ни в месте, тaк кaк ни одно
из них еще не сyществовaло. После создaния и обрaзa и местa Аллaх продолжaет сyществовaть, не нyждaясь ни в обрaзе, ни в месте, и ни в чем, и ни в ком. Тaким обрaзом, Аллaх сyществyет без обрaзa и без местa.
6). Отличие от создaнных. Аллaх ни нa что и ни нa кого не похож.
Аллaх - Создaтель всего и не похож ни нa одно из своих создaний и не является
ни одним из них. Некоторые говорят, что Аллaх - это “свет”, “высший рaзyм”, “святой дyх”, “сyперсилa”, aбсолют” и т.д. Это- yбеждения кyфрa (неверия). Тaким людям мы ответим, что Аллaх - Создaтель светa, нyрa, рaзyмa, дyхa силы и не является ни одним из них. Кaк передaли yченые Ислaмa - все, что человек мысленно может себе предстaвить, - имеет конец. Аллaх нa это не похож. Все, что человек может себе предстaвить, является создaнным
7). Аллaх Всемогyщ. Аллaх может все. Аллaх создaл этот мир, создaл Адaмa (мир емy), без отцa и без мaтери из земли, a Евy (Хaвy) - из ребрa aдaмa. И не было трyдным для Аллaхa создaть Иисyсa (Иисy) (мир емy), без отцa.
8). Воля Аллaхa. Ничего не происходит против воли Аллaхa. Что
Аллaх хочет, то и бyдет. Аллaх создaл все - и добро и зло, но повелел людям
совершaть добро. Ошибaются те, кто считaют, что добро - от Аллaхa, a зло - от
шaйтaнa, т.к. Не может сyществовaть “двyх создaтелей”.
9). Аллaх живой, но его жизнь не похожa нa нaшy: мы живем плотью и
дyхом - a Аллaх не нyждaется ни в чем и ни в ком. Жизнь Аллaхa вечнa.
10). Аллaх Всезнaющ. Аллaх знaет все - что было, есть и бyдет. Его
знaние - вечное, оно не изменяется и не обновляется.
11). Слышaние Аллaхa. Аллaх слышит aбсолютно все. Слышaние Аллaхa
отлично от нaшего. Для того, чтобы слышaть, Аллaх не нyждaется в оргaне слyхa. Слышaние Аллaхa вечное.
12). Видение Аллaхa. Аллaх всевидящ. Аллaх видит, но не тaк, кaк
мы. Для того, чтобы видеть, Аллaх не нyждaется в оргaне зрения.
Видение Аллaхa вечное.
13). Речь Аллaхa. Аллaх говорит, но не тaк кaк мы. Аллaх не
нyждaется в оргaне речи. Нaшa речь состоит из звyков, пayз. Речь Аллaхa не
похожa ни нa что. Речь Аллaхa вечнa.
Чьи yбеждения до моментa чтения этих строк не соответствовaли
изложенным знaниям ( т.е. Были обрaтными, к примерy, если кто-то считaл, что
“Аллaх нa небе”, или же, что “Аллaх - это дyх и т. д. ), то для тaкого человекa
сyществyет необходимость принимaть Ислaм.
Для этого следует, откaзaвшись от непрaвильных убеждений, с нaмерением принятия Ислaмa произнести словa двух Ислaмских свидетельств нa aрaбском или их знaчение нa любом другом языке ( к примеру, нa рyсском языке произносят следyющие словa:
“Я знaю, признaю и верю, что нет божествa, кроме единого
создaтеля, И я знaю, признaю и верю, что Мyхaммaд - рaб Аллaхa и его последний послaнник”
Кроме того необходимо сожaлеть о совершенном неверии и иметь твердое
нaмерение не совершaть подобного в бyдyщем.
Обрaтим же к Аллaхy нaши дya с горячей просьбой сделaть нaшy кончину хорошей - чтобы мы yшли из этой жизни мyсyльмaнaми, т. Е исповедyющими Ислaм, религию всех пророков Богa.
Aминь.
Назиля Хасенова,
15-07-2012 20:36
(ссылка)
Преимущество сура «Аль-Фатиха»
Самая великая сура Корана – сура «Аль-Фатиха»
«Аль-Фатиха» – это диалог между нами и Аллахом. Мы должны чувствовать, что во время чтения этой суры Аллах отвечает нам. Но мало кто ее читает с таким духом. Но желательно хотя бы время от времени чувствовать этот диалог.
Всевышний Аллах говорит в священном изречении: «Я разделил намаз
между мной и моим рабом на две части, что бы он ни просил, я дам ему.
– Когда Мой раб говорит: «Альхамдули-Лляхи раббиль галямин» (Хвала Аллаху, Господу миров), Я отвечаю: он Меня похвалил.
– Когда он говорит «Ар-Рахман, Ар-Рахим» (Милостивому, Милосердному),
Я отвечаю:
– Он воздал мне благодарение.
– Когда он говорит: «Мялики яумид-дин» (Царю в ДеньСуда).
Я отвечу:
– Он возвеличил меня.
– Если он скажет «Ийякя нагбуду ва ийяка настагыйн» (Тебемы только
поклоняемся и Тебя только просим о помощи),
Я отвечу:
– Это между Мной и Моим рабом, Я ему дам все, что он просит.
– Если он скажет «Ихдиня ссыраталь мустакыйм, сиратальллязиня ангямтя
гяляйхим гайрил магдуби гяляйхим, ва ляддааллин»
(Веди нас по дороге прямой, по дороге тех, которых Ты облагодетельствовал,
не тех, которые находятся под Твоимгневом, ине заблудших),
Я отвечу:
– Это для моего раба, я ему дал все, что он просил».
Камаль Эль Зант
настроение: Благодарное
ХАДИС: БАЛГЕРЛЕР болашақты білетіндей бал ашады...
عَنْ عَائِشَةَ قَالَتْ: سَأَلَ رَسُولَ اللّٰهِ
أُنَاسٌ عَنِ الْكُهَّانِ، فَقَالَ: «لَيْسُوا بِشَيْءٍ» فَقَالُوا: يَا
رَسُولَ اللّٰهِ إِنَّهُمْ يُحَدِّثُونَا أَحْيَانًا بِشَيْءٍ فَيَكُونُ
حَقًّا؟ فَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ : تِلْكَ الْكَلِمَةُ مِنَ الْحَقِّ
يَخْطَفُهَا الْجِنِّيُّ فَيَقُرُّهَا ف۪ي أُذُنِ وَلِيِّهِ،
فَيَخْلِطُونَ مَعَهَا مِئَةَ كَذْبَةٍ
أُنَاسٌ عَنِ الْكُهَّانِ، فَقَالَ: «لَيْسُوا بِشَيْءٍ» فَقَالُوا: يَا
رَسُولَ اللّٰهِ إِنَّهُمْ يُحَدِّثُونَا أَحْيَانًا بِشَيْءٍ فَيَكُونُ
حَقًّا؟ فَقَالَ رَسُولُ اللّٰهِ : تِلْكَ الْكَلِمَةُ مِنَ الْحَقِّ
يَخْطَفُهَا الْجِنِّيُّ فَيَقُرُّهَا ف۪ي أُذُنِ وَلِيِّهِ،
فَيَخْلِطُونَ مَعَهَا مِئَةَ كَذْبَةٍ
Айша анамыз (р.а.):
«Бірде бір топ адам Аллаһ елшісінен (с.ғ.с.) сәуегейлер жайлы сұрағанда
Пайғамбарымыз (с.ғ.с.): Олардың айтатыны шындық емес – деді. Екі әлем
сардарына осы сауалды қойғандар: Уа, Аллаһтың елшісі! Кейде олардың
бізге айтқандары рас болып жатады – деді. Сонда Аллаһ елшісі (с.ғ.с.)
оларға: Ондай ақиқат сөздерді жындардың бірі алдымен (періштелерден)
ұрлап алып, кейін оны досының (яғни, балгердің) құлағына сыбырлайды.
Ал, балгерлер сол сөзге өз ойынан жүз өтірік қосып (болашақты
білетіндей бал ашады) – деп айтты» – деген.
настроение: Благодарное
Бірігіп құрбан шалуға бола ма?
Қой
немесе ешкі іспетті ұсақ малды құрбандық ретінде тек бір адам ғана шала алады.
Ал түйе немесе сиыр секілді ірі қара малдарды бір кісіден жеті адамға дейін
бірігіп немесе бір адам жеке өз атынан да соя алады. Құрбан шалуға біріккен
кісілердің барлығының ниеті құрбандық құлшылығын өтеу мақсатында болуы керек.
Егер осы адамдардың ішінен біреуі құрбандыққа тек ет алу ниетімен қосылса,
барлығының да құрбандығы құрбандық ретінде саналмайды.
немесе ешкі іспетті ұсақ малды құрбандық ретінде тек бір адам ғана шала алады.
Ал түйе немесе сиыр секілді ірі қара малдарды бір кісіден жеті адамға дейін
бірігіп немесе бір адам жеке өз атынан да соя алады. Құрбан шалуға біріккен
кісілердің барлығының ниеті құрбандық құлшылығын өтеу мақсатында болуы керек.
Егер осы адамдардың ішінен біреуі құрбандыққа тек ет алу ниетімен қосылса,
барлығының да құрбандығы құрбандық ретінде саналмайды.
настроение: Благодарное
Марқұм болған кісінің атынан қ&
Кез келген адамның дүниеден озған туысына немесе қадір
тұтқан кісілеріне сауабын бағыштау ниетімен құрбандық мал шалуына болады. Бірақ
мойнына құрбандық шалу уәжіп болған кісі ең әуелі өз атынан құрбандық шалуға
тиіс. Осыған дәлел ретінде Әбу Дәуд өзінің “Сунән” атты еңбегінде “Қайтыс
болған кісінің атынан құрбандық шалу” деген бөлімінде мына хадисті келтіреді:
“Әзіреті Әли (р.а.) біреуін өзі үшін, екіншісін
Пайғамбарымызға атап екі құрбандық шалатын. Мұның себебін сұрағандарға ол:
“Алланың Елшісі кеудемде жаным бар кезде Өзі үшін құрбандық шалуымды өсиет етіп
кетті”, – деп жауап берген екен”.
Бұл жерде мына мәселеге де басты мән беру керек; егер
қайтыс болған кісі өз атынан арнайы құрбан шалуды өсиет етіп айтып кеткен
болса, бұл құрбандық осы айт күндері шалынуы тиіс. Құрбандық шалған адам оның
етін жей алмайды. Оның етін толығымен таратуы керек. Егер қайтыс болған кісі
арнайы өсиет етпей, бірақ сөйте тұра оның артынан қалған дүние-мүліктен алынып
құрбан шалынса да оның үкімі әлгіндей болады.
Ал марқұм өсиет етпеген, бірақ сіз ізгі ниетпен өз
қаражатыңызға мал сатып алсаңыз оны құрбан айт күні, немесе басқа кез келген
уақытта шалуға болады. Мұндай құрбандықтың етін жоқ-жітікке таратуға да өз
отбасыңызға да қалдыруға болады.
настроение: Благодарное
Құрбандыққа шалынған малдыv
Бай болсын, кедей болсын құрбан айтта шалған
құрбандығының етін жеуіне болады. Құрбандыққа шалынған малдың етін үш бөлікке
бөліп тарату – мұстахап. Бір бөлігі – туған-туыс, көршілеріне бай болса да
сыйға тартылады, екінші бөлігі – кедей және мұқтаж адамдарға, үшінші бөлігі –
өзінің отбасына, бала-шағасына тиесілі. Бірақ шалынған малдың етін түгелдей
кедей-мұқтаждарға таратуға да болады. Егер құрбандық шалған адам аса дәулетті
болмаса және отбасында адам саны көп болса онда құрбандықтың етін түгелдей
өзінің отбасына да қалдыра алады. Алла Тағала Құран Кәрімде құрбанның еті
турасында былай дейді: “Құрбанның етінен өздерің жеңдер әрі міскіндер мен
кедейлерге жегізіңдер”. (“Хаж” сүресі, 22-28-аяттар) Пайғамбарымыздың
(саллаллаһу аләйһи уәсәлләм) шалған құрбанының етін қалай таратқандығы турасында
Ибн Аббас былай деп риуаят етті: “Пайғамбарымыз (саллаллаһу аләйһи уәсәлләм)
шалған құрбандығының үштен бірін – отбасына, үштен бірін – кедей көршілеріне,
қалған үштен бірін садақа ретінде тарататын”.
Уәжіп болсын, нәпіл болсын құрбандыққа шалынған малдың
етін, терісін, сирақ-басын және сүтін сату – мәкрүһ. Құрбан малының аталмыш
бөлшектері сатылған жағдайда құны кедейлерге садақа ретінде беріледі. Құрбанға
шалынған малдың ешқандай бөлшегінен қасаптың ақысы ретінде төлеуге болмайды.
Хазірет Әлидің былай дегені риуаят етілді: “Алланың
Елшісі (саллаллаһу аләйһи уәсәлләм) түйелер құрбандыққа шалынған уақытта
басында тұруымды және терілері мен жүндерін таратуымды әмір етті. Олардың ешбір
нәрсесін қасап ақысы ретінде беруге маған тыйым салды. “Қасап ақысын біз өзіміз
береміз”, – деді. Құрбандыққа шалынған малдың терісін кедейлерге, қайырымдылық
қорларына беруге болады. (Ислам ғылымхалы, 401-402-б).
настроение: Благодарное
Құрбандық шалудың жөн-жобасы.
Мұсылман – Алла тағалаға толықтай мойынсұнған жан.
Сондықтан да Раббысына жасайтын ғибадатын өз ойынша емес, Алланың белгілеген
ережелері негізінде жасайды. Бұл жайлы Құран Кәрімде: “Кімде-кім Алланың
нышандарын (белгілерін) ұлықтаған болса күдіксіз бұл жүректегі тақуалықтан”,
деп айтылады (“Хаж” сүресі, 32-аят). Сондықтан да Алла тағала мән берген
нәрсеге біздің де көңіл бөлуіміз өте маңызды.
Осы тұрғыда Пайғамбарымыздың (саллаллаһу аләйһи
уәсәлләм):
“...Құрбан шалатын адам пышағын жақсылап қайрасын,
малды қинамай жұмсақ бауыздасын” – деген мына бір хадисінің астары терең.
Мүмкін болса құрбандық шалатын жан өз құрбандығын өзі
шалғаны – мұстахап (ұнамды іс). Дегенмен өкілеттік беру арқылы басқа адамға да
бауыздатуға болады. Құрбандық шалатын жанның мұсылман болғаны абзал.
Құрбандық шалған кезде төмендегі жәйттерге де назар
аударған жөн:
Құрбан шалынатын жердің таза болуына көңіл бөлу
Құрбан шалатын жерге малды ұрмай-соқпай апару
Құрбан малын құбылаға қаратып, сол жағымен жатқызу
Төменде келтірілген аяттарды мал бауыздалмай тұрып
оқығаны абзал:
“Жүзімді мені керітартпа діндерден алыстатып, көктерді
және жерді жаратқан әлемдердің раббысына бағыттадым” (“Әнғам” сүресі, 79-аят).
“Былай де: “Менің намазым да, түрлі ғибадаттарым да,
өмірім мен өлімім де үнемі әлемдердің раббысы Аллаға тән. Оның серігі жоқ.
Маған айтылған бұйрық осы. Оған алғашқы болып бас иген де менмін” (“Әнғам”
сүресі, 162-163-аяттар).
Осы аяттар оқылғаннан кейін немесе бұл аяттар мен
дұғаларды білмесе “Иә, Алла тағалам, досың Ибраһим, сүйіктің Мұхаммедтен
(с.ғ.с.) қабыл алғаныңдай менен де қабыл ала гөр!” деп, яки осыған ұқсас дұға
оқуға болады. Кейіннен “Аллаһу акбар!” және “Лә иләһа иллаллаһ” деп айтылады.
Құрбан шалатын адам малды қинамай жұмсақ бауыздауға
көңіл бөлуі керек. Малдың көзінше жалаңдатып пышақ қайрауға болмайды. Пышақ
өткір болуы тиіс. Малды құбылаға қарата жатқызғаннан кейін оң қолымен
“Бисмиллаһи, Аллаһу акбар” деп бауыздайды. Құрбандық малды басқа адамға
бауыздатқан кісі мал бауыздалып жатқанда “Бисмиллаһи, Аллаһу акбар” деп қоса
айтқаны жөн. (Малды бауыздайтын кісі бауыздарда біле тұра әдейі бисмиллаһ деп
айтпаса Ханафи мәзхабы бойынша ол малдың еті желінбейді).
Малдың жаны бойынан толық шығып болғанға дейін оның
терісін сыпыруға болмайды. Малдың қаны толық ағып біткенше күтіледі.
Құрбан шалғаннан кейін сол маңайдың тазалығына да
көңіл бөлу керек. Малдың қан-жынын ашық-шашық далаға қалдырмай, көміп тастаған
жөн. Бұл – құрбандық малына әрі құрбан құлшылығына деген құрметтің белгісі.
настроение: Благодарное
Әйел кісі құрбандық шала ала ма?
Құрбандық шалу – мүмкіндігі бар барлық адамға уәжіп.
Ислам дінінде әйел экономикалық тұрғыдан дербес, өзіндік жауапкершілік иесі
болып саналады. Сол себепті егер әйелдің меншіктік құқы, өзіне ғана тиесілі
байлығы нисап мөлшерінен (Шариғатта байлық болып саналатын мөлшер. Ол мөлшер
жоғарыда берілді) асса, әйелдің жеке өзі құрбандық шалуы – уәжіп.
Құрбандыққа шалынатын малдар және олардың
ерекшеліктері
Кез келген мал құрбандыққа жарамайды. Құрбандық
ретінде шалынатын малдың ерекшеліктері мынадай болуы қажет:
1. Құрбандыққа қой, ешкі, сиыр, түйе секілді малдар
жарамды. Ал үйрек, қаз тауық, түйетауық, елік секілді т.б. аң-құстар
құрбандыққа жарамсыз. Бұларды құрбандық ретінде шалу харамға жақын мәкрүһ болып
табылады. Өйткені, мұнда мәжусиларға (отқа табынушылар) еліктеушіліктің
нышандары бар. Қой, ешкі, сиыр және түйенің еркектері де, ұрғашылары да
құрбандыққа жарамды.
2. Құрбандыққа жарайтын қой мен ешкі ең кемі бір жасар
болуы қажет. Дегенмен алты айлық қозы бір жасар қой секілді ірі, қоңды болса
құрбандыққа жарамды. Ал ешкінің міндетті түрде бір жасқа толған болуы қажет.
Сиыр екі жасқа, түйе бес жасқа толғанда құрбандыққа шалуға болады.
3. Құрбандық малдың дені сау, етті және дене мүшелері
түгел болуы керек. Оның бойында құрбандық ретінде шалуға кедергі келтіретін
кемшіліктер болмауы қажет.
4. Құрбандық мал ғибадат ретінде бауыздалуы шарт.
Шын мәнісінде Алла пенделердің құлшылығына да, құрбандық шалуына да зәру емес.
Құрбан шалудың бізге мәлім әрі беймәлім көптеген пайдалары мен хикметтері бар.
Дегенмен негізгі мақсат – Алла тағаланың разылығына бөлену. Мал шалғанда
пенделердің ниетінің негізге алынатындығы Құран Кәрімде былайша баяндалған:
“Ұмытпаңдар, олардың еті де, қаны да ешқашан Аллаға жетпейді. Оған жететін
жалғыз нәрсе – жүректеріңізге ұялаған тақуалық, Аллаға деген құрмет”. (“Хаж”
сүресі, 37-аят).
настроение: Благодарное
Құрбандық шалу – берекетке себеп.
Алла тағала былай дейді: “Әрі барша адамдарды қажылыққа
шақыр, олар жаяу немесе ұзақ жерден арып-ашып, түйемен саған келсін. Келгесін
олар мұның өздеріне тигізген пайдаларын көрсін. Алладан өздеріне ризық ретінде
берілген құрбандық малдарды белгілі күндерде Алланың атын айтып, құрбандық
шалсын. Оның етінен өздерің де жеңдер, жоқ-жітікке де жегізіңдер!” (“Хаж”
сүресі, 27-28-аяттар).
Байқасақ, аятта құрбандыққа шалынатын малдың Алладан
берілген несібе екендігі айтылуда. Айт күндері құрбан шалу – ғибадат. Ал
құрбандық шалудағы ең маңызды жәйт оны – Аллаға арнап сою. Ниеттің адалдығы
жай ғана істің өзін ғибадатқа айналдырады. Құрбандыққа шалынған мал –
Жаратушының берген рызығы болғандықтан етін сол отбасы мүшелерімен қоса
кедей-кепшіктер де жейді. Күнделікті өмірде жағдайы тым нашар адамдардың бар
екенін ұмытпаған жөн. Сондықтан мұсылман ғалымдарының айтуынша, шалынған
құрбанның етінен жеу – мұстахап, мұқтаж жандарға үлестіру – уәжіп. Әбу
Ханифаның айтуынша, жеуге де, таратуға да болады, алайда ол уәжіп емес. Бұйрық
түрі үнемі уәжіптікті талап етпейді. “Пақырды тойдырыңдар” деген бұйрық
байларға берілмесін деген мағынаны білдірмейді. Өйткені, сахабалар құрбанның
етін бай, кедей көрші-қолаң мен туыстарына да беретін. Осы тұрғыдан қарағанда,
құрбандық шалатын айт күндері шалынған миллиондаған құрбанның еттері
бай-кедей, жетім-жесір, кедей-кепшік, жас-кәрі, әйел-еркегімен бүкіл адамзатқа
сый ретінде қабылданып, осы үлкен жақсылықты нәсіп еткен Раззақ (шынайы Рызық
беруші) Жаратушыны естен шығармай, бұл мереке кең көлемде атап өтілуі тиіс.
Бұрынғы кезге қарағанда, біз бүгінгі күні діни
құндылықтарымызды насихаттауға, құрбандық шалу дәстүрімізді жандандыруға,
қоғамда қайырымдылық шараларының көптеп ұйымдастырылуына анағұрлым көбірек
мұқтажбыз. Оның төмендегідей өзіндік себептері де жоқ емес:
*Жеке адам тұрғысынан ғана емес, отбасылық,
әлеуметтік, экономикалық, тіпті бұл дүние мен о дүниенің игілігіне бөлену
тұрғысынан құрбандық шалу ислам дініндегі міндет екенін мұсылмандардың
сана-сезіміне мықтап орнықтыру;
* Алла тағалаға ең ұнамды ғибадат болғандықтан уәжіп
ретінде бір ғана құрбандық союмен шектелмей, нәпіл құрбандықтар қоса шалып, осы
ізгі істің өрісін кеңейту, сауабын арттыра түсу;
*Еліміздің ертеңі үшін иманды да салауаты ұрпақтың
өсіп жетілуі жолында сапалы шәкірт тәрбиелейтін ілім ордаларына, діни сауат ашу
мақсатында қызмет атқаратын білім ошақтарына қолдау білдіруге шақыру;
* Құрбандық шалудың мұсылмандық міндет екенінен
бейхабар жандарға ұқтыру;
*Мүмкіндігі жоқ кісілердің атынан да Пайғамбарымыз
секілді құрбандық шалып сүннетті орындау;
*Құрбандыққа шалынған малдардың еттерін тарату арқылы
бүкіл адамзаттың жүрегінде асыл дініміз исламға деген жылылық сезімін ояту;
*Алла тағалаға керегі құрбандықтың еті не қаны емес,
құлының ниеті екенін жақсы білу.
Жоқ-жітіктің атынан құрбан шалу –сүннет
Сахабалардың айтуына қарағанда, Пайғамбарымыз (с.ғ.с.)
құрбандық шалуға жағдайы жоқ адамдардың атынан да мал сойған.
Бұл жайлы Жабир (р.а.) былай дейді:
“Хазірет пайғамбармен бірге мешітте едім. Құтпасын
бітіріп мінберден түсті. Сосын құрбандық қошқарды өз қолымен бауыздады.
Бауыздап жатқанда: “Бисмиллаһи, Аллаһу акбар! Бұл менің атымнан және үмбетімнен
құрбан шалуға шамасы жетпегендердің атынан”, – деді”.
Жабир (р.а.) арқылы жеткен тағы бір хадисте өзінің
және үмбетінен жағдайы келмейтін жандардың атынан Пайғамбарымыздың екі
құрбандық шалғандығы да айтылады.
Сондықтан да жағдайы бар мүминдер ардақты
пайғамбарымыздың ұмыт болып бара жатқан осы бір сүннетіне қайта жан бітіруге
тырысқаны жөн. (М.Хуб, Хер йөнииле құрбан, 114-116-б).
настроение: Благодарное
Құрбандық шалудың пайдалары мен хикме
а) Алла тағаланың әмірлерін қалтқысыз орындау пендені
Жаратушының ризашылығына бөлеп, ақыретте сый-сыяпатқа кенелтеді. Құрбан шалу
да – Алла тағаланың арнайы бұйрығы. Сол себепті бұл бұйрықты шын ықыласпен
атқарушы Раббысының ризашылығын алып, ақыретте жүзі жарқын болады, мол сауап
иеленеді. Пайғамбарымыз хадисінде бұл ақиқатты былай деп түсіндіреді: “Адам
баласы құрбан айт күні (құрбан шалып) қан ағызудан да сүйікті басқа іспен Алла
тағалаға жақындаған емес. Қаны ағызылған мал қиямет күні мүйіздері, тұяқтары
және жүндерімен келеді. Ағызылған қан жерге тамбай жатып, Алла тағаланың
құзырында үлкен мақамға жетеді. Сондықтан құрбандарыңды көңіл ризашылығымен
шалыңдар”. Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) басқа хадистерінде Алла ризашылығы үшін
шалынған құрбанның әрбір қылшығы үшін сауап бар екенін былай деп сүйіншілеген:
“Сахабалар Расулімізге (с.ғ.с.):
– Уа, Алланың Елшісі, құрбандық деген не? – деп сұрақ
қойды.
– Құрбандық – сендердің Ибраһим (а.с.) бабаларыңның
сүннеті, – деді.
– Одан бізге қандай сауап бар?
– Әрбір тал қылшығы үшін сауап аласыңдар.
– Қойдың жүнінен ше?
– Қойдың жүнінің әрбір тал қылшығына да сауап
жазылады”.
Алла разылығы үшін риясыз көңілмен сойылған құрбандық
мал ақыретте қылдай жіңішке, қылыштай өткір Қылкөпірден өтерде иесіне көп
көмектеседі. Пайғамбарымыз бұл жайында өз хадисінде былай дейді: “Құрбандыққа
малдың ең жақсысын, көзге жұғымдысын таңдаңдар, өйткені ол – Қылкөпірден
өтердегі өз көліктерің”.
Шындығында, Алла тағала біздің шалған құрбандарымыздың
ағызылған қанына немесе етіне мұқтаж емес. Біздің шалған құрбандарымыздың еті
немесе қаны Алла тағаланың құзырына жетпейді. Бірақ біздің оның әмірін ләббайк
деп құлдық ұрып орындауымыздағы ықылас-ниетіміздің Алла Тағалаға жетіп,
ризашылығына себеп болары сөзсіз. Бұл шындықты Құран Кәрім былай деп баяндайды:
“Олардың (құрбан малдарының) еттері де, қандары да Алла тағалаға жетпейді.
Бірақ Оған сендердің тақуалықтарың ғана жетеді”.
ә) Құрбан шалу – Ибраһим пайғамбарымыздан (а.с.)
жалғасып келе жатқан сүннет. Иә, Ибраһим пайғамбарымыз (а.с.) Алла тағаланың
әміріне мойынұсынып, бауыр еті баласы Исмаилды Ұлы Жаратушысының жолында пида
ете алатындығын паш ету арқылы, қиын сыннан өткен еді. Міне, құрбан шалу сол
бір ғибратты оқиғаның ұмытылмас көрінісі.
б) Адам баласы құрбан айтта құрбан шалу арқылы Ұлы
Жаратушысының өзіне берген сансыз нығметтерінің шүкірін өтеп, күнәларына
кешірім тілейді.
в) Табиғатында өзімшілдік, сараңдық, дүниеқоңыздық
секілді жағымсыз қасиеттері бар адам нәпсісі құрбан айтта тек қана Алла
тағаланың ризашылығын ойлайды. Бір малын қиып, кедей және мұқтаж бауырларына
жәрдем беру арқылы жаман қылықтарын бауырмалдық, жомарттық, кішіпейілдік
секілді жақсы қасиеттермен алмастырады.
г) Дүние жүзінде жыл сайын миллиондаған мал сойылып
жатады. Бірақ сол сойылған малдың еттері кедей-кепшіктердің бәріне жете
бермейді. Міне, құрбан айтта осы кедей, жағдайы нашар адамдардың жағдайы
ойластырылады. Ең болмаса бір тойындырып, олардың жүзіне шаттық сыйлайды. Әр
күні кіжінумен өткен көңілі сынық кедейге мұсылмандық жанашырлық танытып, қол
ұшын беру қандай ғанибет! Алла тағала ақыретте бәріміздің жүзімізді жарқын
қылып, көңілімізді шаттандырсын! Әмин! (“Құрбан айт” кітапшасы, Алматы, 2007).
настроение: Благодарное
Құрбандық шалу кімдерге уәжіп?
Төмендегідей төрт шартқа ие жандарға құрбан шалу
уәжіп:
1. Мұсылман болуы; 2. Ақылды және балиғат жасына
толуы; 3.Құрбан айт уақытында жолаушы болмауы; 4. Негізгі қажеттерден тыс нисап
мөлшеріндегі қаржыға ие болуы.
Нисап мөлшері – 85 грамм алтын яки соның құнына тең
келетін ақша. Зекет ғибадаты сияқты құрбанның уәжіп болуы үшін нисап мөлшеріне
жеткен малға бір жыл толу шарт емес. Құрбан шалған уақытта міндетті түрде ниет
ету керек. Өйткені, малды ғибадат үшін соятыны секілді, тек қана еті үшін де
союға болады. Мұндай байлық мөлшері қолында жоқ адамдарға құрбандық шалу міндет
болмағанмен, жағдайы келсе құрбандық шалуына рұқсат. (М. Исаұлы, Қ.
Жолдыбайұлы, Ислам ғылымхалы, “Нұр-Мүбәрәк” баспасы, Алматы, 2008, 397-б.)
настроение: Благодарное
Құрбандық шалудың үкімі.
Қадірі асқан құрбан айтта құрбандыққа мал шалу –
Ханафи мәзһабында (шамасы жеткендерге ғана) уәжіп.
Уәжіптігінің аят-хадистердегі дәлелдері төмендегідей:
Алла тағаланың Құран Кәрімде: “Намаз оқы және құрбан
шал” (“Кәусар” сүресі, 2-аят), – деп бұйыруы құрбан шалудың уәжіптігін білдіреді.
Пайғамбарымыз (с.ғ.с.) “Кімде-кім мүмкіншілігі бола
тұра құрбан шалмаса, біздің намаз оқитын жерімізге жақындамасын!”, – деп
бұйырған. Әрине, мұндай қатаң ескерту, кем дегенде, құрбан шалудың уәжіптігін
білдірсе керек.
Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) “Құрбан шалыңдар! Өйткені ол
Ибраһим бабаларыңның сүннеті”, – деуі құрбан шалудың уәжіптігіне қайшы емес.
Неге десеңіз, хадисте айтылған “сүннет” – жол деген мағынаны білдіреді. Яғни,
бізге уәжіп ретінде міндеттелген құрбан шалу – Ибраһимнің (а.с.) жалғаса келген
жолы деген мағынаны меңзейді.
Cондай-ақ құрбандық шалуға байланысты мынандай
аяттарды келтіруге болады: “Әрі барша адамдарды қажылыққа шақыр, олар жаяу
немесе ұзақ жерден арып-ашып, түйемен саған келсін. Келгесін олар мұның
өздеріне тигізген түрлі пайдаларын көрсін. Алладан өздеріне ризық ретінде
берілген құрбандық малдарды белгілі күндерде Алланың атын айтып, құрбандық
шалсын. Оның етінен өздерің де жеңдер, жоқ-жітікке де жегізіңдер!” (“Хаж”
сүресі, 27-28-аяттар).
настроение: Благодарное
ҚҰРБАНДЫҚ ШАЛУ!!!
Құрбан – араб тілінде “жақындау” дегенді білдіреді,
яғни жасаған сауап істер арқылы жүректі тазартып, Аллаға жақындай түсу. Ал
шариғаттағы терминдік мағынасы – “шарттарымен санаса отырып құлшылық ниетімен
мал бауыздау” дегенге саяды. Құрбан айт күндері (алғашқы үш күні) шалынатын мал
“ұдһия” деп аталады.
Құрбандық шалу мәнісінің кеңдігін ұғыну үшін діннің не
екенін, құлшылықтың не үшін жасалатынын жақсы білген жөн. Мына кең-байтақ
ғаламды жаратқан Құдіретті Ие жер бетіндегі саналы пенделерін бекерге
жаратпаған. Олардың қоғам құрып, дұрыс өмір сүруі үшін тура жол көрсетіп дін
жіберген. Қасиетті кітабы Құранда “Мен жындар мен адамдарды (Мені танып), маған
ғана құлшылық жасасын деп жараттым” (“Зарият” сүресі, 56-аят) деп білдірген.
Демек, құлшылық жасаудың түп мәні – Жасаған Иенің жарлығына бағыну, разылығына
ұмтылу, сауап жинау.
Құрбандық шалу тек мал бауыздаумен ғана шектелмейді.
Онда адамның ішкі ниеті, шын пейілі, дінге бекемдігі, тақуалығы, басқаларға
жанашырлығы таразыға түседі. Сондай-ақ пенденің пендешілігі мен мәрттігі,
сараңдығы мен жомарттығы да сыналады.
Мұсылман адам қара бастың қамын ғана ойламауы тиіс.
Өзім ғана ішсем, жесем, өзім тоқ болсам болды, басқалар не болса ол болсын
деген түсінік оған жат. Өйткені, “Көршісі аш кезде өзі тоқ түнеген адам бізден
емес”, “Өзіңе тілеген жақсылықты басқаға да тілемейінше шынайы мұсылман бола
алмайсың”, “Мұсылмандар бір дене тәрізді, бір жері ауырса, басқа мүшелерінің
де мазасы кетіп, ұйқысы қашады” деген Пайғамбарымыздың (с.ғ.с.) хадистері күллі
мұсылман жұртшылығын бір-біріне жанашыр болуға, қамқорлық жасауға,
қиналғандарға көмектесуге, жағдайы нашарларға қарасуға, өзара мейірімді болуға
шақырады.
Құрбан айт – мұсылмандардың ұлық мерекесі. Ол күні
Алла разылығы үшін мал шалынып, ақ түйенің қарны жарылатын күн. Қажылық
өтеушілер Қағбаға жүзін қаратып, Арафатта жалбарынып, дұға оқиды. Дүйім
мұсылман баласы пайғамбарлардың ісін қайта жаңғыртып, Алла жолында құрбандық
шалу арқылы бір-бірін дінге беріктік танытуға шақырады.
настроение: Благодарное
ОРАЗА туралы Құранда былай делінген...?!
Оразаның
арап тіліндегі атауы - " الصوم " . Оның тілдік мағынасы: тыйылу.
арап тіліндегі атауы - " الصوم " . Оның тілдік мағынасы: тыйылу.
Әй мүміндер! Сендерге бұрынғыларға парыз қылғандай
ораза парыз қылынды. Әрине сақсынарсыңдар. (Бақара сүресі,183 аят)
ораза парыз қылынды. Әрине сақсынарсыңдар. (Бақара сүресі,183 аят)
Санаулы күндерде. Сонда сендерден кім ауру немесе
жолаушы болса, басқа күндерде төлер. Және сондай ораза күш келетіндер, (кәрі не
аурулар) бір міскіннің тамағын төлесін. Сонда кім ынтығып артық қайыр қылса, ол
өзіне жақсы. (Мұндай ораза ауыр келетін кәрі, ауру не екі қабат, омырауда
баласы болған әйелдер оразаның орнына күніне бір фітір садақасын беруіне
болады. Білсеңдер сендер үшін ораза ұстауларың тағы жақсы. (Бақара сүресі, 184
аят)
жолаушы болса, басқа күндерде төлер. Және сондай ораза күш келетіндер, (кәрі не
аурулар) бір міскіннің тамағын төлесін. Сонда кім ынтығып артық қайыр қылса, ол
өзіне жақсы. (Мұндай ораза ауыр келетін кәрі, ауру не екі қабат, омырауда
баласы болған әйелдер оразаның орнына күніне бір фітір садақасын беруіне
болады. Білсеңдер сендер үшін ораза ұстауларың тағы жақсы. (Бақара сүресі, 184
аят)
Рамазан айы сондай бір ай, ол айда адам баласына тура
жол және (ақ пен қараны) айыратын дәлел түрінде Құран түсірілді. Сендерден кім
рамазан айында болса, ораза ұстасын. Ал біреу науқас не сапарда болса, басқа
күндерде санын толтырсын. Алла (Т.) сендерге оңайлық қалайды, ауыршылық
қаламайды. Сендерді тура жолға салған Аллаға шүкірлік етулерің үшін санын
толтырыңдар. Әрі Алланы ұлықтаңдар. (Бақара
сүресі, 185 аят)
жол және (ақ пен қараны) айыратын дәлел түрінде Құран түсірілді. Сендерден кім
рамазан айында болса, ораза ұстасын. Ал біреу науқас не сапарда болса, басқа
күндерде санын толтырсын. Алла (Т.) сендерге оңайлық қалайды, ауыршылық
қаламайды. Сендерді тура жолға салған Аллаға шүкірлік етулерің үшін санын
толтырыңдар. Әрі Алланы ұлықтаңдар. (Бақара
сүресі, 185 аят)
(Мұхаммед Ғ.С.) егер құлдарым, Мен туралы сенен
сұраса: «Өте жақынмын, қашан Менен тілесе, тілеушінің тілегін қабыл етемін.
Ендеше олар да әмірімді қабыл етсін. Және Маған сенсін. Әрине тура жол тапқан
болар еді» (Бақара
сүресі, 186 аят)
сұраса: «Өте жақынмын, қашан Менен тілесе, тілеушінің тілегін қабыл етемін.
Ендеше олар да әмірімді қабыл етсін. Және Маған сенсін. Әрине тура жол тапқан
болар еді» (Бақара
сүресі, 186 аят)
Сендерге оразаның кешінде әйелдеріңе жақындасу халал
етілді. (Өйткені бір-біріңді қорғауда) олар сендерге киім, сендер де оларға
киім (іспетті) сіңдер. Алла өздеріңе зиян қылатындықтарыңды біледі. Сондықтан
тәубелеріңді қабыл етіп сендерді кешірді. Ал енді (бұдан былай) оларға
жақындасыңдар. Алланың өздеріңе жазғанын талап етіңдер. Және таңнан, қара
жіптен ақ жіп (қараңғылықтан сәуле) айрылғанға дейін ішіңдер, жеңдер де соңсоң
оразаны кешке дейін толық орындаңдар. Мешіттерде (ғибадат етіп) ығтикәфта
болған кеште әйелдеріңе жақындаспаңдар. Осы Алланың шегі, оған жақындамаңдар. Осылайша
Алла (Т.) сақсынулары үшін адамдарға аяттарын баян етеді. (Бақара сүресі, 187
аят)
етілді. (Өйткені бір-біріңді қорғауда) олар сендерге киім, сендер де оларға
киім (іспетті) сіңдер. Алла өздеріңе зиян қылатындықтарыңды біледі. Сондықтан
тәубелеріңді қабыл етіп сендерді кешірді. Ал енді (бұдан былай) оларға
жақындасыңдар. Алланың өздеріңе жазғанын талап етіңдер. Және таңнан, қара
жіптен ақ жіп (қараңғылықтан сәуле) айрылғанға дейін ішіңдер, жеңдер де соңсоң
оразаны кешке дейін толық орындаңдар. Мешіттерде (ғибадат етіп) ығтикәфта
болған кеште әйелдеріңе жақындаспаңдар. Осы Алланың шегі, оған жақындамаңдар. Осылайша
Алла (Т.) сақсынулары үшін адамдарға аяттарын баян етеді. (Бақара сүресі, 187
аят)
Сөз жоқ, Мұсылман ерлер және Мұсылман әйелдер,
Мүмін ерлер және Мүмін әйелдер, бой ұсынушы ерлер және бой ұсынушы әйелдер,
шыншыл ерлер және шыншыл әйелдер, сабырлы ерлер және сабырлы әйелдер, ықыласты
ерлер және ықыласты әйелдер, садақа беруші ерлер және садақа беруші әйелдер,
ораза ұстаушы ерлер және ораза ұстаушы әйелдер, ұятты жерлерін қорғаушы ерлер және
ұятты жерлерін қорғаушы әйелдер, Алланы көп зікір етуші ерлер және Алланы көп
зікір етуші әйелдер, Алла (Т.) бұлар үшін жарылқау және ірі сыйлық әзірледі. (Ахзаб сүресі, 35
аят)
Мүмін ерлер және Мүмін әйелдер, бой ұсынушы ерлер және бой ұсынушы әйелдер,
шыншыл ерлер және шыншыл әйелдер, сабырлы ерлер және сабырлы әйелдер, ықыласты
ерлер және ықыласты әйелдер, садақа беруші ерлер және садақа беруші әйелдер,
ораза ұстаушы ерлер және ораза ұстаушы әйелдер, ұятты жерлерін қорғаушы ерлер және
ұятты жерлерін қорғаушы әйелдер, Алланы көп зікір етуші ерлер және Алланы көп
зікір етуші әйелдер, Алла (Т.) бұлар үшін жарылқау және ірі сыйлық әзірледі. (Ахзаб сүресі, 35
аят)
настроение: Благодарное
В этой группе, возможно, есть записи, доступные только её участникам.
Чтобы их читать, Вам нужно вступить в группу
Чтобы их читать, Вам нужно вступить в группу