Откройте свой Мир!

Басо нафси хирадмандон, ки дар банди ҳаво монад,
Дар он сурат, ки ишқ ояд, хирадмандӣ куҷо монад.
 Қазое лозим аст онро, ки бо хуршед ишқ орад,  
Ки ҳамчун заррадар меҳраш гирифтори ҳаво монад,
Таҳаммул чораи ишқ аст, агар тоқат барӣ в‐ар на ,
 Ки бори нозанин бурдан ба ҷаври подшо монад.
Ҳаводори накурўён наандешад зи бадгўён,
Биё, гар раъи он дорӣ, ки таънат дар қафо монад.
Агар Қорун фуруд ояд шабе дар сели маҳрўён,
Чунон сайдаш кунанд имшаб, ки фардо бенаво монад.
 Биёр, эй боди наврўзӣ, насими боғи пирчзӣ,
 Ки бўи анбаромезаш ба бўи ёри мо монад.
 Ту дар лаҳви тамошоӣ, куҷо бар ман бубахшо?
Набахшоёд магар ёре, ки аз ёреҷудо мoнад.
 Ҷавобам гўю заҳрам кун ба ҳар талхӣ, ки мехоҳӣ,
Ки дашном аз лаби лаълат ба ширинтар дуо монад.
 Дари дигар намедонам, ки рўй аз ту бигардонам,
Махўр зинҳор бар ҷонам, ки дардам бедаво монад
Маломатгўӣ беҳосил надонад дарди Саъдиро,
Магар вақте, ки дар кўе ба рўе мубтало монад.
 Агар дар ҳар сари кўе нишинад ўун ту бутрўе,
 Ба ҷуз қозӣ напиндорам, ки нафсе порсо монад.
Ҷамоли маҳфилу маҷлис имоми шаръ Рукниддин,
 Ки дин аз қуввати раъёш ба аҳди мустафо монад.
 Камоли ҳусни тадбираш чунон орост оламро,
 Ки то даврон бувад боқӣ бар ў ҳуну сано монад.
Ҳама олам дуогуёнду саъдӣ камтарин қоил,
Дар индавлат, ки боқӣ бод, то даври бақо монад.
                                                           Саъдии Шерози

Вой  аз  ин  афсурдагон, фарёди  ахли  дард  ку?
Нолаи  мастонаи   дилхои  гампарвард  ку?
Мохи  мехройин  ки  мезад  бода  бо  риндон  кучост?
Боди  мишкиндам  ки  буи  ишк  меовард  ку ?
Дар  биёбони  чунун  саргаштаам  чун  гардбод
Хамрахе  бояд  маро  мачнуни  сахрогард  ку?
Баъди  маргам  майкашон  гуянд  дар  майхонахо
Он  сияхмасте  ки  хумхоро  тихи  мекард  ку ?
Пеш  амвочи  хаводис  пойдори  сахл  нест
Мард  бояд  то  наяндешад  зи  туфон,  мард  ку ?
Дардмандонро  диле  чун  шамъ  мебояд  рахи
Гар  найи  бедард,  ашки  гарму  охи   сард  ку ? 
                                                          
                                                             ( Рахи  Муири)

Саҳфаи 4
Ин ки давлати Русия чандсад
нафар аз муҳоҷирини
тоҷикро
депорт намуда, чандон муҳим
нест. Давлати Русия бо нигаҳ
доштани “Шамшери Домуклес”
бар сари давлати Тоҷикистон
ҳар аз чанд гоҳе замзамаи
“вазъи қонуни раводид ё
визо”
барои шаҳрвандони тоҷикро
менамояд, низ муҳим нест.
Муҳимтар аз ҳамаи инҳо
иттиҳоми зиште аст, ки ахиран
давлатмардони Русия аз он
барои таҳқири мардуми тоҷик
ба кор гирифтаанд. Бархе
мақомоти Русия, ки аз
муҳокима ва маҳкум шудани
шаҳрванди кишварашон дар
Тоҷикистон ба хашм омадаанд,
муҳоҷирини тоҷик дар
Русияро ба далели ибтило ба
бемоии ЭЙДЗ (СПИД) ва
интишори он дар Русия
мавриди накӯҳиш қарор дода
ва хостори ихроҷи муҳоҷирин
ва вазъи қонуни судури визо
барои шаҳрвандони
Тоҷикистон шудаанд!!!
Хеле ҷолиб аст Русия, ки худ
яке аз фосидтарин ва дар ани
ҳол озодтарини кишварҳо дар
мавриди равобити ҷинсӣ
мебошад ва шояд битавон бо
итминон гуфт, ки танҳо
савғоти ин кишвар бемории
ЭЙДЗ мебошад, барои таҳқир
ва бадном кардани мардуми
заҳматкаши Тоҷикистон аз чи
иттиҳоми разилонае истифода
мекунад!!!
Мутаассифона интишори ин
хабар дар расонаҳои
байналмилалӣ башиддат
ҳайсият ва покдомании
мардуми Тоҷикистонро дар
миёни мардуми дунё хадшадор
кардааст. Аммо боз ҳам
давлатмардони тоҷик ба
сукути
маргборашон идома
медиҳанд.
Зеро ки танҳо чизе ки
барояшон муҳим нест,
ҳайсияти кишвар ва мардуми
Тоҷикистон аст. Онҳо фақат
бо ҳифзи қудрат ва сарват
меандешанду бас.
Дар моҳи майи соли 2010
Ҳасани Қашқовӣ, муъовини
вазорати хориҷаи Эрон барои
анҷоми гуфтугӯ бо мақомоти
Тоҷикистон ба ин кишвар
сафар намуд. Муҳимтарин
мавзӯъи ин сафар осон
намудани шароити сафари
байни шаҳрвандони тоҷик ва
Эрон буд. Ҳасани Қашқовӣ
пешниҳоди бардоштани
раводиди байни ду кишварро
намуд, лекин Эмомалӣ
Раҳмон
эҳтимолан бо ишораи Маскав
аз имзои чунин тавофуқе
худдорӣ кард. Ҷои таъаҷҷуб
ин ҷост дар ҳоле ки
шаҳрвандони афғон барои
дарёфти визои Эрон рӯзҳо
дар
муқобили сафорати Эрон ва
кунсулгариҳои ин кишвар дар
Афғонистон саф меистанд ва
дар охир низ муваффақ ба
гирифтани визо намешаванд
ва
ба иҷбор аз роҳҳои
ғайриқонунӣ ва ё аз тариқи
хариди чандҳазордулории
визо
аз “корчоқкунҳои” атрофи
сафорати Эрон ба ин кишвар
сафар менамоянд, давлати
Тоҷикистон ба пешниҳоди
муъовини вазири хориҷаи
Эрон
ҷавоби рад медиҳад!
Комилан рӯшан аст, ки
шаҳрвандони Эрон барои
иштиғол дар Тоҷикистон, ки
худ аз вазъияти буҳронии
иқтисодӣ ранҷ мебарад, ба ин
кишвар сафар намекунанд,
балки ин мавқеъияте
дурахшон
барои шаҳрвандони
Тоҷикистон буд, ки лоақал ба
унвони муҳоҷирини корӣ ба
Эрон сафар намуда бо
таваҷҷуҳ ба муштаракоти
динӣ ва фарҳангӣ нисбат ба
иртиқоъи вазъияти
маъишатии
худ иқдом намоянд. Табиъатан
Эрон ба иллати ҳамзабонӣ
ҷойгузини муносибе барои
муҳоҷирони кории тоҷик
маҳсуб мешавад.
Аз сӯйи дигар, давлати
Тоҷикистон бо вазъи
қавонини
сахтгирона барои
сармоягузории
бахши хусусӣ ва ҳамчунин
фасоди идорӣ ва ришвахории
вуҷуддошта дар ин кишвар, ки
болотарин мақомот ба он
олуда мебошанд, кишварҳои
урупоӣ ва Омрикоро ба
сармоягузорӣ ва сохти
корхонаҷоти мухталиф дар ин
кишвар тарғиб намекунад. Дар
сурате, ки шароити
сармоягузории кишварҳо
фароҳам мегардид, зимни
эҷоди ҷойи кор барои
ҷавонони тоҷик ва адами ниёз
ба муҳоҷирати корӣ
шукуфоии иқтисодӣ ҳадди
ақалли манофеъе буд, ки
насиби мардуми ин кишвар
мешуд.
Ба ҳар рӯй, бояд мунтазир
монд ва дид давлатмардони
Тоҷикистон вокунише
шарофатмандона ва
ҳақталабона ба тавҳинҳои
мақомоти Русия нишон
хоҳанд
дод ё шеваи лаззатпазири
гузаштаро пеш хоҳанд гирифт.
Албатта дур аз интизор нест,
ки
“султон Раҳмон” ба иллати
вобастагии решадор ба Русия
боз ҳам мардуми тоҷикро
фидои бекифоятиҳои худ
намуда ва сарсупурдагиашро бо
иттихози мавзеъе
мунфаъилона
ба “Кремлнишинон” нишон
диҳад.

Албатта дар ин миён мардуми
тоҷик бидуни такя бар давлате
фоқиди кифоят бо талош ва
кӯшиши фаровон дар садади
иртиқоъи илмӣ ва моддии худ
будаанд.
Аксари ҷавонон, ки аз ёфтани
шуғли муносиб дар
Тоҷикистон ноумед шуда
буданд, барои таъмини
маъоши
худ ва хонаводаашон роҳии
Русия гардиданд. Ағлаби
онҳо,
ки аз таҳсилоти олӣ низ
бархӯрдор буданд, дар Русия
иҷборан ба корҳои сиёҳ ва
пойин рӯй оварданд.
Дар ҳоле ки ҳудуди як милюн
нафар тоҷик дар сармои
шадиди Русия ба руфтагарӣ,
коргарии сохтмон ва
аробакашӣ
машғул буда ва ҳастанд, раиси
ҷумҳури Тоҷикистон бо
истихдоми коргарони чинӣ дар
шаҳри Душанбе ба сохту сози
кохҳои рангоранги худ
машғул
аст.
Ба назар мерасад, ки Эмомалӣ
Раҳмон ҳамчун подшоҳони
чанд ҳазор сол пеш қудрат ва
шавкати худро дар ҷамъоварии
сарвату мол ва сохти кохҳои
бешумор мебинад.
Аз фасоди идорӣ ва
ришвахории коркунони давлат
ҳар чи бигӯем, кам гуфтаем.
Кормандони давлат ва пулис
(милитсия)-и Тоҷикистон, ки
ба
иллати таварруми рӯзафзун ва
сатҳи ҳуқуқи камтар аз 50
дулор дар моҳ ба танг
омадаанд, “бе” ва “бо” далел
аз
мардуми ситамдида ва фақири
Тоҷикистон тақозои ришва
менамоянд ва мардум ба
иллати хафақони ҳоким
ҷуръату ҷасорати ҳеҷ гуна
эътирохеро надорад.
Тоҷикистон хулоса шуда дар
Душанбе ва Душанбе хулоса
шудааст дар хиёбони Рӯдакӣ.
Хиёбони Рӯдакӣ танҳо
маҳалли рафту омаде аст, ки
нисбатан аз истондортҳои
қобили қабул бархӯрдор
мебошад. Албатта ин ҳам
далел дорад. Далел он ин аст,
ки чандин кохи раиси ҷумҳур
дар ин хиёбон аст ва “ҷаноби
олӣ” (лақабе, ки Эмомалӣ
Раҳмон барои худ
баргузидааст)
ҳар рӯз аз ин хиёбон, ки кохи
маҳалли кори худ ва қасри
маҳалли сукунаташ дар он
қарор дорад, тараддуд
менамояд. Пас бояд ин масир
аз чашмандози нисбатан
муваҷҷаҳе бархӯрдор бошад.
Расидагӣ ба ин хиёбон
тақрибан 24 соъат шабонарӯз
идома дорад, тараддуд
менамояд.
Пас бояд ин масир аз
чашмандози нисбатан
муваҷҷаҳе бархӯрдор бошад.
Расидагӣ ба ин хиёбон
тақрибан 24 соъат шабонарӯз
идома дорад. Аз нимаҳои шаб,
ки “Ҷаноби олӣ” дар хоби ноз
аст, руфтагарҳо машғули
назофат мешаванд. Аз
наздикиҳои субҳ руфтагарҳо
ҷояшонро ба садҳо милитсия
дода, то бо фосилае ҳудуди
50
метр аз ҳам дар ду тарафи
хиёбон ба сурати “омодабош”
ба интизори хуруҷи “Ҷаноби
олӣ” аз кох биистанд. Албатта
мумкин аст ин интизор
соъатҳо
ба тӯл бианҷомад, ки дар ин
сурат пулис маҷбур аст масири
ҳудудан дукилометрии қаср то
маҳалли кори раиси ҷумҳур
ва
ё агар қасди сафар дошта
бошад, масири ҳудудан
даҳкилуметрии то фурудгоҳи
Душанберо дар ишғоли худ
дошта бошад. Ин хиёбон
мураттаб асфалт мешавад ва
маҳдудиятҳое барои
мошинҳои мусофиркаш ва
ғайра эъмол мешавад.
Дар умури фарҳангӣ ва
расонаӣ низ ҳукумат
сарсахтона
нисбат ба саркӯби матбуъоти
мустақил ва мунтақид иқдом
намояд. Шеваи бархӯрд бо
журналистҳои озод ва
хабарнигорони ғайриҳукуматӣ
ёдовари хафақони даврони
Шӯравии собиқ мебошад.
Ба ҳар рӯ бо чунин
чашмандозе аз кишвари
Тоҷикистон ҷои таъаҷҷуб
нест, ки Эмомалӣ Раҳмон дар
мавриди ин ҳама таҳқир ва
тавҳине, ки мақомоти Русия
ба
миллати тоҷик раво медоранд,
сукут кунад. Албатта табиъӣ
аст
ҳар ҳокиме, ки пойгоҳи
мардумӣ надошта бошад ва
дастнишондаи аҷониб бошад,
бояд дар баробари
валинеъмати
худ сари таъзим фуруд оварда
ва дам назанад!!!
Идома дорад...

Сафҳаи 2
Беҳтар аст барои ин ки
хонандаи ғайритоҷик каме бо
таърихчаи Тоҷикистони баъд
аз
истиқлол ошно шавад, ба
ақиб
бармегардем ва парвандаи
ҳукумати феълии
Тоҷикистонро муруре
менамоем, то мутаваҷҷеҳ
шавем, ки дар ин бист сол чи
бар сари ин кишвар ва
мардумаш гузаштааст. Дар
нуҳуми сентябри 1991
Тоҷикистон, ки яке аз
ҷумҳуриҳои Иттиҳоди
Ҷамоҳири Шуравӣ буд,
эъломи
истиқлол намуд. Чанд моҳ пас
аз истиқлол дар пайи
ҷабҳабандиҳои сиёсӣ ва бо
таваҷҷӯҳ ба халои “қудратии
қотеъ” ва давлати марказии
қавӣ, ҷанги дохилӣ аз тарафи
гурӯҳҳои мухталифи хоҳони
ба даст овардани ҳукумат дар
гирифт. Муҳимтарин
гурӯҳҳои
рақиб, ки шояд битавон гуфт
бештарин тарафдоронро бо
худ
ҳамроҳ карда буданд, Фронти
халқӣ ё ҷабҳаи мардумӣ буд,
ки давлатро дар ихтиёр
доштанд ва аз тарафи Русия
ҳимоят мешуданд аз як сӯ ва
аз сӯйи дигар исломгароён ва
демукротҳо, ки Эрон ҳомии
онҳо буд, қарор доштанд. Дар
он замон ва пас аз халъи
Раҳмон Набиев, раиси
ҷумҳурии вақти Тоҷикистон,
Эмомалӣ Раҳмон, ки дар
иҷлоси шонздаҳуми ин шӯро,
ки дар шаҳри Хуҷанд баргузор
шуд, нахуст ба унвони раиси
Шӯрои Олӣ интихоб шуд.
Эмомалӣ Раҳмон дар
буҳбуҳаи ҷанги дохилӣ
муқаддамоти интихоботи
раёсати ҷумҳуриро фароҳам
намуд. Вай, ки худ номзади
раёсати ҷумҳурӣ буд, тайи
баргузории як интихоботи
фармоишӣ дар соли 1994 ин
мақомро ба таври расмӣ аз
они
худ намуд.
Раҳмон аз хонаводаи фақир
ва
мутаваллиди ноҳияи Данғара
дар яксадкилуметрии шаҳри
Душанбе буд, ки зинаҳои
тараққиро дар режими
Шӯравӣ ва таҳти ливои
ҳизби
коммунисти Шӯравӣ тай карда
буд.
Вай, ки бо пуштибонии Русия
ва
ёрони қадимии коммунисти
худ
ба қудрат расида буд, бо
тарфандҳои мухталиф саъй
дар
ором намудани авзоъи кишвар
намуд. Ҳарчанд ки вай
тавонист
ба сурати хазанда якояки
рақибони мусаллаҳи худро бо
ваъдаи эътилоф ва шарик
намудан дар қудрат ба сулҳ
водор намояд, лекин бо шеваи
сталинӣ ва тайи чанд сол
онҳоро аз ҳукуматдур кард ва
баъзеи дигарро бо
иттиҳомҳои
воҳӣ роҳии зиндон кард.
Пас аз ҳазфи рақибон,
Эмомалӣ Раҳмон зимни
тасбити қудрат ҳукумати
диктатории худро бо
худкомагии ҳар чи тамомтар
ва
бо эҷоди хафақон ва саркӯби
мухолифин ба “режиме
салтанатӣ” ва “ғайрипосухгӯ”
табдил намуд. Вай, ки ба
унвони раиси ҷумҳури як
кишвари кучак ва бо ҷамъияти
кам фоқиди шахсияте муассир
дар сиёсати хориҷӣ мебошад,
ҳатто ба иллати надоштани
пуштвонаи мардумӣ аз ҳалли
ихтилофоти марзӣ ва
таробарӣ
бо Ӯзбакистон оҷиз буда ва
ҳаст, бо фишори рӯзафзун
бар
мардуми фақири кишвар ва
таҳмили назароташ ва
гунҷондани онҳо дар қонун,
ҳамчун “Саддом Ҳусейн”,
“Ҳуснӣ Муборак” ва дигар
диктаторҳои муъосир дар
садади кушодани уқдаҳои
фурӯхуфтаи худ буда ва
мебошад.
Ӯ ба унвони муҳрае фоқиди
ихтиёр дар дасти
давлатмардони Русия қарор
дошт ва дорад ва мардуми
Тоҷикистонро ҳамчун
бардагони худ мепиндорад. Бо
нигоҳе ба ҳосили кори бист
сол зимомдории Эмомалӣ
Раҳмон метавон ба рӯшанӣ
дид, ки ин шахс ба ҷуз сохтани
чанд қасру кохи ҷадид барои
худ ва фасоди густардаи идорӣ
ва фақри рӯзафзун барои
мардуми ин кишвар армуғони
дигаре ба ҳамроҳ надоштааст.
Идома дорад...

Adolat Tojikdukht >
Тоҷикистони Навин
Дӯстон, як матлабе дар
интернет пайдо кардам хеле
ҷолиб аст, ҳатман бихонед.
Аммо намедонам тоҷик
навиштааст ё хориҷӣ. Ман
инро
ба форсӣ хондам
Сафҳаи 1
Тоҷикистон бар сари дуроҳии
“истиқлол” ё сарсупурдагӣ?
Дар ҳоле ки таниш байни
Русия
ва Тоҷикистон бар сари
маҳкумияти як шаҳрванди
Русия ва як шаҳрванди
Эстония
дар додгоҳи шаҳри
Қурғонтеппа, ки ба иллати
вуруди ғайриқонунӣ,
истифода аз ҳарими ҳавоӣ ва
қочоқи муҳаррики
ҳавопаймо
ба ҳашту ним сол зиндон
маҳкум шудаанд, ҳар рӯз
вусъати бештаре мегирад,
давлати Русия дар иқдоме
хасмона садҳо нафар аз
шаҳрвандони тоҷикро, ки дар
ин кишвар кору иштиғол
доштанд, ихроҷ намуд.
Албатта Русия дар гузашта низ
ин гуна аъмоли таҳқиромезро
ба навъе дигар дар мавриди
Тоҷикистон ба кор гирифтааст.
Мутаассифона давлати
Тоҷикистон, ки кучактарин
аҳамияте барои шаҳрвандони
кишвараш аҳамият қоил нест,
ҳанӯз вокунише қобили
қабул
аз худ нишон надодааст. Гӯйӣ
давлати Тоҷикистон дар хоб
аст. Албатта хобе ширин ва пур
аз рӯъё!!! Рӯъёҳое, ки барои
давлатмардони Тоҷикистон
ҳар
рӯз бо эҳдоси кохҳо ва
қасрҳои бошукӯҳ ,
лаззатбахштар ва
пурҳаловаттар
мешавад.
Дар ҳоле ки мардуми аксаран
фақири Тоҷикистон бо
бадбахтӣ ва фалокат ҳар
рӯзро
шаб мекунанд ва барои луқмае
нон ба бадтарин корҳои сиёҳ
дар кишвари худ ва ҳатто
Русия
рӯй меоваранд, раиси
ҷумҳури
худхондаи ин кишвар дар
фикри ҷамъоварии молу
сарват
аз дастранҷи ин ҷамоъати
заҳматкаш мебошад.
Аз замони истиқлоли
Тоҷикистон, ки чанд моҳ пеш
бистумин солгардаш гиромӣ
дошта шуд, Эмомалӣ Раҳмон
зимоми умури ин кишварро
дар
даст гирифтааст. Дар ин
муддат
на танҳо талоше барои
беҳбуди вазъияти маъишии
мардуми тоҷик ва эҷоди
иштиғол сурат нагирифт,
балки
вазъияти маишатии
шаҳрвандони заҳматкаши ин
кишвар, ки пас аз таҳаммули
даҳҳо сол ҳукумати
диктатурӣ
ва коммунистии шуравӣ бар
тамоми шуъуноти
зиндагиашон
бо умед ба рӯзҳои беҳтар,
ояндае дурахшонро дар зеҳн
мепарваронанд, рӯз ба рӯз
бадтар гардидааст. Чунон арса
бар мардум танг гардида, ки
аксаран бо афсӯс аз режими
кумунистии собиқ ёд
мекунанд.
Идома дорад...

Боре, дар маҳзари яке аз
чеҳраҳои номдори тоҷик
(ки намехоҳам аз эшон ин
ҷо исм бибарам, ва тоза,
дар қайди ҳаёт ҳам
нестанд ва Худой
раҳматашон кунад!) дар
бораи масъалае аз масоили
марбут ба кишвар баҳс шуд,
ва эшон пешниҳод ва роҳи
ҳалле матраҳ карда ва
хостанд, дигарон дар бораи
он пешниҳод, назари худро
ироа бидиҳанд. Ёдам
намеравад, тақрибан
тамомии касоне, ки изҳори
назар карданд, дидгоҳ ва
мавзеъи Кремлиннишинон
барояшон дар авлавият
қарор дошт, ки агар мо
чунин тасмиме бигирем, оё
онҳо мувофиқ хоҳанд
буд? Гӯӣ шабаҳи
давлатмардони рус болои
сарашон қарор дошта ва
наззорагари онҳост. Баъд аз
он ки ҳуззор дидгоҳу
назароти худро матраҳ
карданд, он бузургмард
фармуд, “Мо, барои худ, кай
худ тасмим хоҳем гирифт?”
Мутаассифона, имрӯз, ҳоли
иддае аз шаҳрвандони мо ва
ҳатто баъзе аз
сиёсатмадоронамон ҳамин аст,
ки дар тасмимгириҳо ва
мавзеъгириҳои худ, аввал
суроғи назари русҳо мераванд,
ки онҳо чӣ дидгоҳ ва
мавзеъе хоҳанд дошт? Фикр
мекунанд, русҳо ҳамакора
ҳастанд; ҳар чи дилашон
бихоҳад ва ҳар тасмиме дар
бораи мо ва кишвари мо
бигиранд, “кун фа якун” аст, ва
касе тоби муқовимат дар
баробари иродаи онҳоро
нахоҳад дошт. Агар қарор
бошад, дар кишвари мо
тағйире сурат бигирад, бояд
Кремлиннишинон тасмим
бигиранд, агар онҳо ирода
накунанд, коре аз дасти худи
фарзандони кишвар сохта нест.
Албатта, то замоне ки чунин
фикр дар зеҳни мо ғолиб ва
побарҷост, оре, тардиде нест,
ки сад дар сад ҳамон хоҳад
шуд, ки давлатмардони рус
бароямон ирода бикунанд.
Кремлиннишинон ҳам, аз
ғалабаи як чунин тафаккури
бардагуна дар азҳони мо нек
огоҳанд, ва аз ин рӯст, ки
ҳамвора зӯр мегӯянд. Луғати
онон дар таомулоти сиёсӣ бо
мо, ҳаргиз луғати диплумосӣ
набуда ва нест, балки ҳамеша
луғати таҳдид, зӯр ва “аз
боло” аст.
Дар қазияи ахир ҳам, ки ду
халабони рус (Владимир
Садовничий, шаҳрванди Русия
ва Алексей Руденко,
шаҳрванди Эстония) дар
додгоҳи вилояти Хатлон ба
ҷурми қочоқ ва убури
ғайриқонунии марз ба 8,5 сол
маҳкум ва алаззоҳир анқариб
роҳии зиндон хоҳанд шуд,
давлатмардони рус дар таомул
бо ин парванда, тибқи одат,
бо тавассул ба мантиқи зӯр, аз
ҳукуматдорони мо таҷдиди
назар дар раъйи додгоҳи
мазкур ва раҳоии ҳарчи зуд ва
“бе қайду шарт”-и ин ду
муҷрим шуданд.
Феълан, ва сарфи назар аз
ангезаҳои ҳукумат аз иқдом
ба муҳокимаи ин ду халабон
ва тафсирҳо ва таҳлилҳои
расонаӣ, зоҳири қазия ин аст,
ки қувваи қазоияи кишвари
мо нишон дод, як дастгоҳи
комилан мустақил буда ва дар
амалкардаш тобеи ин ё он
қудрати сиёсӣ набудааст.
Албатта, умедворем то ба охир
ба ҳамин минвол ба кори худ
идома дода ва таҳти ҳеч
шароите раъйи худро тағйир
надиҳад ва муҷримро – ҳар
кӣ ҳаст – ба муҷозот
бирасонад, ва бештари
шаҳрвандон ва дар раъси
онҳо муҳоҷирони кории
азизи мо низ, хостори онанд,
ки додгоҳ ба ҳеч ваҷҳ ва
таҳти ҳеч шароите назари
худро тағйир надиҳад, ки дар
ғайри он сурат, дар баробари
мардуми худ беобрӯ хоҳад
шуд. Ҳол, сухани банда ҷое
дигар аст.
Сухани роқими сутур дар ин
навиштор, бо як идда аз
шаҳрвандони азизамон аст, ки
чанд рӯз аст чунон ҳаёҳуе дар
фазои маҷозӣ, аз ҷумла
шабакаи иҷтимоии Facebook,
бапо кардаанд, ки ба куҷо
меравем? Оё ин кор ба
маслиҳати кишвар аст? Оё беш
аз як милиюн муҳоҷири
кориро бо хатар рӯбарӯ ва аз
пайдо кардани “қути
лоямуташ” маҳрум нахоҳем
кард? Магар кӯтоҳ омадан дар
баробари русҳо коре душвор
аст? Бо авфу гузашт аз ду
халабон, ба хотири маслиҳате
бузургтар, магар об аз об такон
хоҳад хӯрд? Асосан, чаро дар
баробари ин “абарқудрат”
зӯрнамоӣ мекунем? Даст
бардорем!
Аммо... чаро даст бардорем?
Магар мо барои худ “касе”
нестем? Муҳокимаи ин ду
муҷрим, ки ҷои худ, аммо
чаро “зӯр”-и касеро, ки ба мо
зӯр мегӯяд, таҳаммул кунем?
Магар мо бардаем? Магар мо
урза надорем? Асосан, ӯ кист,
ки ба зӯр бигӯяд ва мо
таҳаммулаш кунем? То ба кай
ҳавои ӯ кунему ҳавои худ
надошта бошем?
Ин азизон ва амсоли онҳо, ки
беш аз як қарн аст, ки ҳавои
русҳо мекунанд ва ҳамвора
маслиҳати кишвари
азизамонро дар гарави табаият
аз давлати Русия медонанд, оё
лаҳзае бо худ фикр кардаанд,
ки худ ба куҷо мераванд? Дар
қарни 21, дигар ҳеч миллате
аз милали дунё (на дар
Офриқову ва на дар Осиё ва
на дар ҳеч ҷои дигар) на ин
ки худро бардаи касе
намедонанд, балки дигар хӯи
бардагӣ аз домони худ ба дур
рехтаанд. Оё мавзеъгириҳои
инчунинии иддае аз
шаҳрвандони мо ҳикоят аз
навъе хӯи бардагӣ доштан
намекунад? Билохира, мо ҳам
барои худ одамем, эътибор ва
ҳайсияте дорем, аз каромат ва
шарофате худододӣ
бархӯрдорем, иззату номусе
барои худ қоилем. Дигар бас
аст худро ҳеч донистан! Ба худ
ойем!
Сайидюнуси Истаравшани,
махсус барои сомонаи ''КИМИЁИ САОДАТ''!

Чаро зи руи дилбар дур мондам?
Чи бахт аст ин, ки дил ранчур мондам.
Зи Ширин ваъдаи ширин надорам,
Ба талхи рузгоре мегузаронам.
На хамдарде маро, не гамгусоре,
Хамегирям чунин чун сугворе.
Чу махрумон дил аз шоди гусаста,
Губори ошики бар рух нишаста.
Гохе нолон чу раъди навбахори,
Гахе гирён чу абр аз бекарори.
На дар гурбат маро кас хамнишине,
На дар мехнат маро кас хамкарине.
На хамрозе, ки бо у роз гуям,
На дамсозе к-аз у дармон бичуям. НИЗОМИ

Субхи барвакт марде аз хоб бедор шуд, то намозашро дар масчид бихонад. чома пўшида рохи масчидро пеш гирифт, аммо дар рох афтод ва либосхояш чиркину олуда шуд. Ў аз чой бархоста, барои иваз кардани либос ба хона баргашт. Либосхояшро иваз кард ва дубора сўйи масчид равон шуд ва боз дар хамон нукта афтод. Ў дубора бархоста барои ивази либос ба хона баргашт. Бори дигар либосхояшро иваз кард ва ба сўйи масчид шитофт. Дар рох бо марде, ки чароге дар даст дошт бархўрд кард ва аз ахволи ў пурсон шуд.



Мард гуфт: «Ман ду бор афтидани шуморо дар ин рох дидам, аз ин рў, чарог овардам, то рохи туро равшан кунам. Мард аз ў сипосгузори намуд. Харду рохашонро ба тарафи масчид идома доданд. Вакте ба масчид расиданд, марди аввал аз марди чарог ба даст дархост кард, то ба масчид ворид шавад ва бо ў намоз бихонад. Марди дуввум аз даромадан ба масчид худдори кард!!!



Марди аввал дархосташро боз такрор кард ва дубора хамон чавобро шунид! Марди аввал дар тааччуб афтод, аммо марди дуввум ба тааччуби ў хотима бахшида гуфт: «Ман шайтонам».



Марди аввал бо шунидани ин чавоб таконе хўрд. Шайтон дар идома тавзех дод: Туро дар рох ман пешпо додам, то монеи омаданат ба масчид шавам. Аммо шумо боз ба масчид шитофтед ва ин каффораи гунохони ту гашт.



Дубора туро пешпо додам, то аз савоби чамоат махрум шави, аммо бо чиддияти бештаре аз пештар ба сўйи масчид шитофти. Ба хотири ин, Худованд гунохони ахлу оилаатро низ бахшид. Ман тарсидам, ки агар як бори дигар боиси пешпо хўрдани ту бишавем, шояд Худованд рахмати бештаре ба ту намояд, аз ин рў, то ба масчид овардани туро дар зери чарог ва эмин мондан аз харгуна пешпоиро бехтар шуморидам. Кори хайрерро , ки касди анчомашро доред, анчом дихед ва ба таъхир наяндозед.

Мехости як умр бо ман хамсадо боши
Мисли насиме дар хавои ман рахо боши
Ёдат меояд борхо бо шавк мегуфти......
То пои чон хастам канорат хар кучо боши
Дирузу имрузат тафовут дорад аммо хайф...
Ингуна дар чашмам чаро бояд дуто боши...
Дар рузгори равнаки чашмони рангоранг
Бояд хамингуна ба ман бе эътино боши...
Вакте ки бисёр аст хотирхохи ашрофи
Бо сузи ишки мустаманди ман чаро боши
Харгиз тасаввур хам намекардам ки ту ин кадр
Дар водии дилдодагихо бе вафо боши
Танхотаринам пайкарам ях баста аммо кош
Мешуд танамро боз хатти устувор боши...
Аммо на! бояд бурид аз бо ту буданхо
Дигар умеде нест! хотирхохи мо боши...

Чарх аст халкаи дари давлатсарои дил,
Арш аст парда дар харами кибриёи дил.
Бо он, ки пой бар сари гардун ниходааст,
Бар хок мекашад зи дарози кабои дил.
Харгиз намешавад сафари ахли дил тамом,
Дар хок хам ба гард бувад осиёи дил.
Чандон, ки мерави, ба нихоят намерасад,
Беинтихост олами беибтидои дил.
Даст аз китобхонаи юнониён бишуй,
Сад шахри акл гарди сари рустои дил.
Дил ончунин, ки хаст агар чилвагар шавад,
Нух атласи сипехр нагардад кабои дил.
Дар зери осмон нафасаш танг мешавад,
Хар кас кашидааст нафас дар казои дил.
Мо худ чи зарраем, ки нух махмили сипехр,
Ракси чамал кунад зи бонги дарои дил.
Худро агар гирифт чигардор, олам аст
Онро, ки аз хароми ту лаFжид пои дил.
Бо нури офтоб ба анчум чи мекунад,
Бо халк ошно нашавад ошнои дил.
Соиб, агар ба дидаи химмат назар куни,
Афтодааст точи фалак зери пои дил!

Хамди бехад ва сипоси бепоён ба лутфу мархамати Худованди мутаол, ки бароямон мохи шарифи пурфазилатро арзони доштааст!
Парвардигори олам 30 руз рузаи мохи шарифи рамазонро ба бандахои дустдоштаи худ фарз гардонид. То ки дар ин мох Худочуён зо руз руза дошта, амри худро ба чо оварда бо
руйхои зард,
лабхои хушк,
шикамхои гурусна,
чигархои ташна мохи шарифро наку доранд.
Забони худро аз дуруг, гайбат гаммоз мухофизат кунанд ва аз хасаду адовату мухолифати якдигар эхтироз кунанд, ки
Худованди бузург дар вакти ИФТОР ЧАМИИ ИЧОБХОРО БАРДОШТА БА РУЗАДОРОН БА НАЗАРИ РАХМАТ НИГОХ МЕКУНАД.
Овардаанд, ки Худованд дар шабхои рамазон 3 маротиба нидо мекардааст, ки хеч суолкунандае хаст, ки чавобошро бигуям,
хеч тавбакунандае хаст, ки тавбаашро кабул кунам ва
хеч омурзишхох хаст, ки магфират намоям!
Хохарон ва бародарони чони!
Биёед дар ин лахзахои мукаддас, соатхои мукаддас, рузхои мукаддас ичобати дуо ва кабули тавбаро аз даст надихем!
Бо калби пок ва тавба аз гунох мохи Шарифро пазируем.
Дилро аз хасад, кина ва дигар амрози ботини шустушу кунем!
Поко парвардигори олам!
Аз ту зиндагии покиза ва беолоиш металабем ва дар вакти талхаи чон кандан осони ва нури имон, рохат ва иззат дархост мекунем. Фардои киёмат чунон зиндамон куни, ки мабодо дар хузурат хору зор ва шармандаи рузи чазо нагардем!
Омин!

Марде барои ислох ва кутох намудани риш ва муи сараш ба сартарошхона рафт, байни усто ва шахси мурочиаткунанда дар холи ислох кардани муяш гуфтугуи чолибе дар гирифт. Онхо дар бораи мавзуъхо ва матлабхои мухталифе сухбат карданд, вакте ба мавзуъи худо расиданд сартарош гуфт ман бовар намекунам худо вучуд дошта бошад, муштари пурсид чаро бовар намекунед? Сартарош чавоб дод: кофист ба хиёбон бирави то бубини чаро худо вучуд надорад. Ба ман бигу, агар худо вучуд дошт оё ин хама маризу касал мешуданд? Баччахои бесарпараст пайдо мешуд? Агар худо вучуд медошт, набояд дарду ранче вучуд дошта бошад, наметавонам худои мехрубонеро тасаввур кунам ки ичозат медихад ин чизхо вучуд дошта бошад.
Муштари лахзае факр кард аммо чавобе надод чун намехост чарру бахс кунад. Усто корашро тамом кард ва муштари аз сартарошхона берун рафт хаминки аз сартарошхона берун омад дар хиёбон мардеро дид бо муйхои баланду касиф ва ба хам тобида ва риши ислох накарда ва зохираш касифу чиркин буд. Муштари баргашт ва дубора вориди сартарошхона шуд ва усто гуфт: Медони чи ба назари ман ороишгархо хам вучуд надоранд. Устои ороишгар бо таачуб гуфт: Чаро чунин харфе мезани ? Ман инчо хастам, ман ороишгарам хамин холи хозир муйхои туро ислох кардам. Муштари бо эътироз гуфт не! Ороишгархо вучуд надоранд чун агар вучуд доштанд хечкас мисли марде ки он берун истода аст бо мухои баланду касиф ва риши ислох накарда намешуд.
Ороишгар чавоб дод: не инхел нагуед, ороишгархо вучуд доранд, мавзу ин аст ки мардум ба мо мурочиат намекунанд. Агар мурочиат кунанд мо муи сар ва риши онхоро ислох мекунем.
Муштари тасдик кард ва гуфт бале нукта хамин аст, худо хам вучуд дорад! факат мардум ба у мурочиат намекунанд ва дунболаш намегарданд, барои хамин аст ки ин хама дарду ранч дар дунё вучуд дорад.

Салом эй гуруби гарибонаи дил
Салом эй тулуъи сахаргохи рафтан
Салом эй гами лахзахои чудои
Худо хофиз эй шеъри шабхои равшан
Худо хофиз эй киссаи ошикона
Худо хофиз эй обии равшани ишк
Худо хофиз эй атри шеъри шабона
Худо хофиз эй хамнишини хамеша
Худо хофиз эй доги бар дил нишаста
Ту танхо намемони эй монда бе ман
Туро месупорам ба дилхои хаста
Туро месупорам ба мабнои махтоб
Туро месупорам ба домони дарё
Агар шаб нишинам агар шаб шикаста
Туро месупорам ба руъёи фардо
Ба шаб месупорам туро то насузад
Ба дил месупорам туро то намирад
Агар чашмаи вожа аз гам нахушкад
Агар рузгор ин садоро нагирад
Худо хофиз эй баргу бори дил
Худо хофиз эй соясори хамеша
Агар сабз рафти агар зард мондам
Худо хофиз эй навбахори хамеша...

Зиндаги дар нигохи ман чун гул
Шоду хандон миёни дарёхост
Дар китоби хиёли ман, оре
Зиндаги достони фардохост
Зиндаги дар нигохи ман чун руд
Поку равшан хамеша дилхох аст
Меравад бимирад аммо боз
Дар дилаш орзу ба хамрох аст
Зиндаги дар нигохи ман чун бод
Мевазад дар миёни хар куча
Зиндаги хамчу нам нами борон
Мечакад бар дарахти олуча
Зиндаги дар нигохи ман чун барф
Бар тани куху чони сахрохост
Менависам бар руи дафтар гул
Зиндаги достони фардохост

Назди арбоби хунар мояи имон адаб аст,
Лочарам пешаи мардони сухандон адаб аст.
Одами гар беадаб аст, одам нест,
Фарк миёни бани одаму хайвон адаб аст.
Кардам аз акл суоле бигу имон чист?
Акл бар гуши дилам гуфт: ИМОН АДАБ АСТ!
Чашм бикшову бубин чумла Калломулохро
Оят оят хамаги маънии Куръон адаб аст!
Рав писар панди падар гуш кун шабу руз,
Давлату сарвату точи сари мардон адаб аст! (Мавлоно)

Адиба Мирзоева



Тафсири беватани

Абри рехлаткарда аз механ,
Яъне аз амвочи укёнус,
Гиря гиря меравад бар хок.
Хам ракам дур аз канори сабзи соат
хеч хохад буд.
Ашк хам дур аз ватан - бе чашм хохад мурд.
Холи ман дур аз ватан тафсири ин роз аст.

Кош буди то дилам танхо набуд
То асири гуссаи фардо набуд
Кош буди то барои калби ман
Зиндаги ингуна бе маъно набуд
Кош буди то лабони сарди ман
Киссагуи гуссаи гамхо набуд
Кош буди то нигохи хастаам
Аз барои мавчу аз дарё набуд
Кош буди то зимистони дилам
Инчунин пурсузу пурсармо набуд.

Осмонро мечуям....
Ва онро дар моёни зиндаги меёбам
Зиндаги парвози баландест ки осмон дар он чой дорад
То зиннатбахши парвоз бошад
Ва ё шояд
Осмон фазоест
Ки парвоз дар он мавч мезанад
Ва ё шояд
Осмон яъне парвоз...

Хеч кас бо мо дар ин дунё набуд
Хеч кас монанди ман танхо набуд
Хеч кас дарде зи дардам барнадошт
Балки дарде низ бар дардам гузошт
Хеч кас фикри маро бовар накард
Хате аз шеъри маро аз бар накард
Дар вучудам радди пояшро начуст
Хечкас он ёри дилхохам нашуд
Хачкас дамсозу хамрохам нашуд
Хечкас чуз ман чунин мачнун набуд
Дар келоси ошики дилхун набуд
Хечкас дарде накард аз ман даво
Чуз худои ман, худои ман, худо...

Ту фардойи ту дар умки дилам чое камин карди
Чи зебои ! барои ин дили гамгин ту хамрохи
Ту якрангиву яктои, ту як эхсоси бе хамто
Ва харчо ки дилам танг аст ту меойи ту инчои
Калам дармонда аз васфат
Калам хушкид
Ту ки нозил шуди дар вакти танхои
Шунидам ошики мойи, шунидам дар дилат гавгост
Вале дар чехраат лабханди камранге бачо монда
Зи шабхое ки то фардо канори ин дили мойи
Туи як баргу як оя ва зикри ишки раббамро ту гуёи
Ту як когаз, сафеду содаву бехат
Навиштам дарди ин дилро дар ин сафха
Бидон эй когази бе хат аз ин лахза шарики ин дили мойи
Шарики дарду гамхойи
Бидон ёри вафодорам агарчи дури аз чисмам вале хар лахза инчойи
Ту инчои......ту инчои