KUHISTONI _,
01-09-2012 20:30
(ссылка)
ИН СУХАН КАЙ БОВАРИ МАРДУМ ШАВАД...
ДАР БАЁНИ ИН КИ МАҚСАДИ ҲАЁТИ МУСЛИМ
ЭЪЛОИ КАЛИМАТУЛЛОҲ АСТ ВА ҶИҲОД, АГАР
МУҲАРРИКИ ОН ҶОЪУЛАРЗ БОШАД, ДАР МАЗҲАБИ ИСЛОМ ҲАРОМ АСТ
Қалбро аз сабғатуллаҳ ранг деҳ,
Ишқро номусу ному нанг деҳ.
Табъи муслим аз муҳаббат қоҳир аст,
Муслим ар ошиқ набошад, кофир аст.
Тобеъи Ҳақ диданаш, нодиданаш,
Хўрданаш, нўшиданаш, хобиданаш.
Дар ризояш марзии Ҳақ гум шавад,
Ин сухан кай бовари мардум шавад.
Хайма дар майдони иллаллоҳ задаст,
Дар ҷаҳон шоҳид аланнос омадаст.
Шоҳиди холаш Набии инсу ҷон,
Шоҳиди содиқтарини шоҳидон.
Қолро бигзору боби ҳол зан,
Нури Ҳақ бар зулмати аъмол зан.
Дар қабои хусравӣ дарвеш зӣ,
Дидабедору худоандеш зӣ.
Қурби Ҳақ аз ҳар амал мақсуд дор,
То зи ту гардад ҷалолаш ошкор.
Сулҳ шар гардад, чу мақсуд аст ғайр,
Гар Худо бошад ғараз, ҷанг аст хайр.
Гар нагардад Ҳақ зи теғи мо баланд,
Ҷанг бошад қавмро ноарҷманд.
Ҳазрати Шайхи Миёнмири Валӣ,
Ҳар хафӣ аз нури ҷони ў ҷалӣ.
Бар тариқи Мустафо маҳкампае,
Нағмаи ишқу муҳаббатро нае.
Турбаташ имони хоки шаҳри мо,
Машъали нури ҳидоят баҳри мо.
Бар дари ў ҷабҳафарсо осмон,
Аз муридонаш шаҳи Ҳиндустон.
Шоҳ тухми ҳирс дар дил коштӣ,
Қасди тасхири мамолик доштӣ.
Аз ҳавас оташ ба ҷон афрўхтӣ,
Теғро "ҳал мин мазид" омўхтӣ.
Дар Дакан ҳамгомаҳо бисёр буд,
Лашкараш дар арсаи пайкор буд.
Рафт пеши шайхи гардунпояе,
То бигирад аз дуъо сармояе.
Муслим аз дунё сўи Ҳақ рам кунад,
Аз дуъо тадбирро маҳкам кунад.
Шайх аз гуфтори шаҳ хомўш монд,
Базми дарвешон саропо гўш монд.
То муриде, сиккаи симинбадаст
Лаб кушуду мўҳри хомўшӣ шикаст.
Гуфт: "Ин назри ҳақир аз ман пазир,
Эй зи Ҳақ оворагонро дастгир.
Ғўтаҳо зад дар хайи меҳнат танам,
То гиреҳ зад дирҳамеро доманам"
Гуфт шайх: "Ин зар ҳаққи султони мост,
Он ки дар пироҳани шоҳӣ гадост.
Ҳукмрони меҳру моҳу анҷум аст,
Шоҳи мо муфлистарини мардум аст.
Дида бар хони аҷониб дўхтаст,
Оташи ҷўъаш ҷаҳоне сўхтаст.
Қаҳту тоъун тобеъи шамшери ў,
Оламе вайрона аз таъмири ў,
Халқ дар фарёд аз нодорияш,
Аз тиҳидастӣ, заъифозорияш.
Сатваташ аҳли ҷаҳонро душман аст,
Навъи инсон корвон, ў раҳзан аст.
Аз хаёли худфиребу фикри хом,
Мекунад тороҷро тасхир ном.
Аскари шоҳиву афвоҷи ғамим
Ҳарду аз шамшери ҷўъи ў ду ним».
Оташи ҷони гадо ҷўъи гадост,
Ҷўъи султон мулку миллатро фаност.
Ҳар кӣ ханҷар баҳри ғайриллаҳ кашид,
Теғи ў дар синайи ў орамид.
ЭЪЛОИ КАЛИМАТУЛЛОҲ АСТ ВА ҶИҲОД, АГАР
МУҲАРРИКИ ОН ҶОЪУЛАРЗ БОШАД, ДАР МАЗҲАБИ ИСЛОМ ҲАРОМ АСТ
Қалбро аз сабғатуллаҳ ранг деҳ,
Ишқро номусу ному нанг деҳ.
Табъи муслим аз муҳаббат қоҳир аст,
Муслим ар ошиқ набошад, кофир аст.
Тобеъи Ҳақ диданаш, нодиданаш,
Хўрданаш, нўшиданаш, хобиданаш.
Дар ризояш марзии Ҳақ гум шавад,
Ин сухан кай бовари мардум шавад.
Хайма дар майдони иллаллоҳ задаст,
Дар ҷаҳон шоҳид аланнос омадаст.
Шоҳиди холаш Набии инсу ҷон,
Шоҳиди содиқтарини шоҳидон.
Қолро бигзору боби ҳол зан,
Нури Ҳақ бар зулмати аъмол зан.
Дар қабои хусравӣ дарвеш зӣ,
Дидабедору худоандеш зӣ.
Қурби Ҳақ аз ҳар амал мақсуд дор,
То зи ту гардад ҷалолаш ошкор.
Сулҳ шар гардад, чу мақсуд аст ғайр,
Гар Худо бошад ғараз, ҷанг аст хайр.
Гар нагардад Ҳақ зи теғи мо баланд,
Ҷанг бошад қавмро ноарҷманд.
Ҳазрати Шайхи Миёнмири Валӣ,
Ҳар хафӣ аз нури ҷони ў ҷалӣ.
Бар тариқи Мустафо маҳкампае,
Нағмаи ишқу муҳаббатро нае.
Турбаташ имони хоки шаҳри мо,
Машъали нури ҳидоят баҳри мо.
Бар дари ў ҷабҳафарсо осмон,
Аз муридонаш шаҳи Ҳиндустон.
Шоҳ тухми ҳирс дар дил коштӣ,
Қасди тасхири мамолик доштӣ.
Аз ҳавас оташ ба ҷон афрўхтӣ,
Теғро "ҳал мин мазид" омўхтӣ.
Дар Дакан ҳамгомаҳо бисёр буд,
Лашкараш дар арсаи пайкор буд.
Рафт пеши шайхи гардунпояе,
То бигирад аз дуъо сармояе.
Муслим аз дунё сўи Ҳақ рам кунад,
Аз дуъо тадбирро маҳкам кунад.
Шайх аз гуфтори шаҳ хомўш монд,
Базми дарвешон саропо гўш монд.
То муриде, сиккаи симинбадаст
Лаб кушуду мўҳри хомўшӣ шикаст.
Гуфт: "Ин назри ҳақир аз ман пазир,
Эй зи Ҳақ оворагонро дастгир.
Ғўтаҳо зад дар хайи меҳнат танам,
То гиреҳ зад дирҳамеро доманам"
Гуфт шайх: "Ин зар ҳаққи султони мост,
Он ки дар пироҳани шоҳӣ гадост.
Ҳукмрони меҳру моҳу анҷум аст,
Шоҳи мо муфлистарини мардум аст.
Дида бар хони аҷониб дўхтаст,
Оташи ҷўъаш ҷаҳоне сўхтаст.
Қаҳту тоъун тобеъи шамшери ў,
Оламе вайрона аз таъмири ў,
Халқ дар фарёд аз нодорияш,
Аз тиҳидастӣ, заъифозорияш.
Сатваташ аҳли ҷаҳонро душман аст,
Навъи инсон корвон, ў раҳзан аст.
Аз хаёли худфиребу фикри хом,
Мекунад тороҷро тасхир ном.
Аскари шоҳиву афвоҷи ғамим
Ҳарду аз шамшери ҷўъи ў ду ним».
Оташи ҷони гадо ҷўъи гадост,
Ҷўъи султон мулку миллатро фаност.
Ҳар кӣ ханҷар баҳри ғайриллаҳ кашид,
Теғи ў дар синайи ў орамид.
KUHISTONI _,
31-07-2012 22:59
(ссылка)
БА ДАСТИ ХУД КАФАН БАР ХУД БУРИДАН...
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ШАШУМ
Чӣ ҷузв аст он ки ў аз кулл фузун аст?
Тариқи ҷустани он ҷузв чун аст?
ҶАВОБ
Худӣ з-андозаҳои мо фузун аст,
Худӣ з-он кулл, ки ту бинӣ, фузун аст.
Зи гардун бор-бор афтад, ки хезад,
Ба баҳри рўзгор афтад, ки хезад.
Ҷуз ў дар зсри гардун худнигар кист?
Ба беболӣ чунон парвозгар кист?
Ба зулмат мондаву нуре дар оғўш,
Бурун аз ҷаннат ту ҳуре дар оғўш.
Ба он нутқе диловезе, ки дорад,
Зи қаъри зиндагӣ гавҳар барорад.
Замири зиндагонӣ ҷовидонист,
Ба чашми зоҳираш бинӣ, замонист.
Ба тақдираш мақоми ҳасту буд аст,
Намуди хешу ҳифзи ин намуд аст.
Чӣ мепурсӣ чӣ гун асту чӣ гун нест,
Ки тақдир аз ниҳоди ў бурун нест!
Чӣ гўям аз чигуну бе чигунаш,
Бурун маҷбуру мухтор андарунаш.
Чунин фармудаи султони бадр аст,
Ки имон дар миёни ҷабру қадр аст.
Ту ҳар махлуқро маҷбур гўйӣ,
Асири банди назду дур гўйӣ.
Вале ҷон аз дами ҷонофарин аст,
Ба чандин ҷилваҳо хилватнишин аст.
Зи ҷабри ў ҳадисе дар миён нест,
Ки ҷон бе фитрати озод ҷон нест
. Шабехун бар ҷаҳони кайфу кам зад,
Зи маҷбурӣ ба мухторӣ қадам зад.
Чу аз худ гарди маҷбурӣ фишонад,
Ҷаҳони хешро чун ноқа ронад.
Нагардад осмон бе рухсати ў,
Натобад ахтаре бе шафқати ў.
Кунад бепарда рўзе музмарашро,
Ба чашми хеш бинад ҷавҳарашро.
Қатори нуриён дар раҳгузор аст,
Пайи дидори ў дар интизор аст.
Шароб афрушта аз токаш бигирад,
Аёри хеш аз хокаш бигирад.
Чӣ пурсӣ аз тариқи ҷустуҷўяш,
Фурў орад мақоми ҳою ҳўяш.
Шабу рўзе, ки дорӣ, бар абад зан,
Фиғони субҳгоҳӣ бар хирад зан.
Хирадро аз ҳавос ояд матоъе,
Фиғон аз ишқ мегирад шуъое.
Хирад ҷуз /в/ ро, фиғон куллро бигирад,
Хирад мирад, фиғон ҳаргиз намирад.
Хирад баҳри абад зарфе надорад,
Нафас чун сўзани соъат шуморад.
Тарошад рўзҳо, шабҳо, саҳарҳо,
Нагирад шўълаву чинад шарарҳо.
Фиғони ошиқон анҷоми корест,
Ниҳон дар як дами ў рўзгорест.
Худӣ то мумкиноташ вонамояд,
Гиреҳ аз андаруни худ кушояд.
Аз он нуре, ки вобинад, надорӣ,
Ту ўро фониву онӣ шуморӣ.
Аз он марге, ки меояд, чӣ бок аст?
Худӣ чун пухта шуд, аз марг пок аст.
Зи марги дигаре ларзад дили ман,
Дили ман, ҷони ман, обу гили ман.
Зи кори ишқу мастӣ барфитодан,
Шарори худ ба хошоке надодан,
Ба дасти худ кафан бар худ буридан,
Ба чашми хеш марги хеш дидан,
Туро ин марг ҳар дам дар камин аст,
Битарс аз вай, ки марги мо ҳамин аст
. Канад гўри ту андар пайкари ту,
Нокиру Мункари ў дар бари ту.
СУОЛИ ШАШУМ
Чӣ ҷузв аст он ки ў аз кулл фузун аст?
Тариқи ҷустани он ҷузв чун аст?
ҶАВОБ
Худӣ з-андозаҳои мо фузун аст,
Худӣ з-он кулл, ки ту бинӣ, фузун аст.
Зи гардун бор-бор афтад, ки хезад,
Ба баҳри рўзгор афтад, ки хезад.
Ҷуз ў дар зсри гардун худнигар кист?
Ба беболӣ чунон парвозгар кист?
Ба зулмат мондаву нуре дар оғўш,
Бурун аз ҷаннат ту ҳуре дар оғўш.
Ба он нутқе диловезе, ки дорад,
Зи қаъри зиндагӣ гавҳар барорад.
Замири зиндагонӣ ҷовидонист,
Ба чашми зоҳираш бинӣ, замонист.
Ба тақдираш мақоми ҳасту буд аст,
Намуди хешу ҳифзи ин намуд аст.
Чӣ мепурсӣ чӣ гун асту чӣ гун нест,
Ки тақдир аз ниҳоди ў бурун нест!
Чӣ гўям аз чигуну бе чигунаш,
Бурун маҷбуру мухтор андарунаш.
Чунин фармудаи султони бадр аст,
Ки имон дар миёни ҷабру қадр аст.
Ту ҳар махлуқро маҷбур гўйӣ,
Асири банди назду дур гўйӣ.
Вале ҷон аз дами ҷонофарин аст,
Ба чандин ҷилваҳо хилватнишин аст.
Зи ҷабри ў ҳадисе дар миён нест,
Ки ҷон бе фитрати озод ҷон нест
. Шабехун бар ҷаҳони кайфу кам зад,
Зи маҷбурӣ ба мухторӣ қадам зад.
Чу аз худ гарди маҷбурӣ фишонад,
Ҷаҳони хешро чун ноқа ронад.
Нагардад осмон бе рухсати ў,
Натобад ахтаре бе шафқати ў.
Кунад бепарда рўзе музмарашро,
Ба чашми хеш бинад ҷавҳарашро.
Қатори нуриён дар раҳгузор аст,
Пайи дидори ў дар интизор аст.
Шароб афрушта аз токаш бигирад,
Аёри хеш аз хокаш бигирад.
Чӣ пурсӣ аз тариқи ҷустуҷўяш,
Фурў орад мақоми ҳою ҳўяш.
Шабу рўзе, ки дорӣ, бар абад зан,
Фиғони субҳгоҳӣ бар хирад зан.
Хирадро аз ҳавос ояд матоъе,
Фиғон аз ишқ мегирад шуъое.
Хирад ҷуз /в/ ро, фиғон куллро бигирад,
Хирад мирад, фиғон ҳаргиз намирад.
Хирад баҳри абад зарфе надорад,
Нафас чун сўзани соъат шуморад.
Тарошад рўзҳо, шабҳо, саҳарҳо,
Нагирад шўълаву чинад шарарҳо.
Фиғони ошиқон анҷоми корест,
Ниҳон дар як дами ў рўзгорест.
Худӣ то мумкиноташ вонамояд,
Гиреҳ аз андаруни худ кушояд.
Аз он нуре, ки вобинад, надорӣ,
Ту ўро фониву онӣ шуморӣ.
Аз он марге, ки меояд, чӣ бок аст?
Худӣ чун пухта шуд, аз марг пок аст.
Зи марги дигаре ларзад дили ман,
Дили ман, ҷони ман, обу гили ман.
Зи кори ишқу мастӣ барфитодан,
Шарори худ ба хошоке надодан,
Ба дасти худ кафан бар худ буридан,
Ба чашми хеш марги хеш дидан,
Туро ин марг ҳар дам дар камин аст,
Битарс аз вай, ки марги мо ҳамин аст
. Канад гўри ту андар пайкари ту,
Нокиру Мункари ў дар бари ту.
KUHISTONI _,
08-08-2012 23:51
(ссылка)
ХУДОРО ҲАМ БА РОҲИ ХЕШТАН ҶӮЙ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ҲАШТУМ
Кадомӣ нуктаро нутқ аст "Аналҳақ"?
Чӣ гўйӣ ҳарза буд он рамзи мутлақ?
ҶАВОБ
Ман аз рамзи "Аналҳақ" боз гўям,
Дигар бо Ҳинду Эрон роз гўям.
Муғе дар ҳалқаи дайр ин сухан гуфт:
Ҳаёт аз худ фиребе хўрду "ман" гуфт.
Худо хуфту вуҷуди мо зи хобаш,
Вуҷуди мо, намуди мо зи хобаш.
Мақоми таҳту фавқу чор сў-хоб,
Сукуну сайру шавқу ҷустуҷў-хоб.
Дили бедору ақли нуктабин-хоб,
Гумону фикру тасдиқу яқин-хоб.
Чу ў бедор гардад, дигаре нест,
Матоъи шавқро савдогаре нест.
Фурўғи дониши мо аз қиёс аст,
Қиёси мо зи тақдири ҳавос аст.
Чу ҳис дигар шуд, ин олам дигар шуд,
Сукуну сайру кайфу кам дигар шуд.
Тавон гуфтан ҷаҳони рангу бў нест,
Замину осмону коху кў нест.
Тавон гуфтан, ки хобе ё фусунест,
Ҳиҷоби чеҳраи он бе чигунест.
Тавон гуфтан ҳама найрангу ҳўш аст,
Фиреби пардаҳои чашму гўш аст.
Худӣ аз коиноти рангу бў нест,
Ҳавоси мо миёни мову ў нест.
Нигаҳро дар ҳаримаш нест роҳе,
Кунӣ худро тамошо бе нигоҳе.
Ҳисоби рўзаш аз даври фалак нест,
Ба худбинӣ зан /н/у тахмину шакк нест.
Агар гўйӣ, ки "ман" ваҳму гумон аст,
Намудаш чун намуди ину он аст,
Бигў бо ман, ки дорои гумон кист?
Яке дар худ нигар, он бенишон кист?
Ҷаҳон пайдову мўҳтоҷи далеле,
Намеояд ба фикри Ҷабраиле.
Худӣ пинҳон зи ҳуҷҷат, бениёз аст,
Яке андешу дарёб - ин чӣ роз аст!
Худиро Ҳақ бад-он ботил мапиндор,
Худиро кишти беҳосил мапиндор.
Худӣ чун пухта гардад, лозавол аст,
Фироқи ошиқон айни висол аст.
Шарарро тезболӣ метавон дод,
Тапиди лоязолӣ метавон дод.
Давоми Ҳақ ҷазои кори ў нест,
Ки ўро ин давом аз ҷустуҷў нест.
Давом он беҳ, ки ҷони мустаъоре
Шавад аз ишқу мастӣ пойдоре.
Вуҷуди кўҳсору дашту дар-ҳеҷ,
Ҷаҳон-фонӣ, худӣ-боқӣ, дигар-ҳеҷ!
Дигар аз Шанкару Мансур кам гўй,
Худоро ҳам ба роҳи хештан ҷўй.
Ба худгум баҳри таҳқиқи худӣ шав,
«Аналҳақ!» гўю сиддиқи худӣ шав!
**********************************************
СУОЛИ НЎҲУМ
Кӣ шуд бар сирри "ваҳдат" воқиф охир?
Шиносоӣ чӣ омад ориф охир?
ҶАВОБ
Таҳи гардун мақоми дилпазир аст,
Валекин меҳру моҳаш зудмир аст.
Ба дўши шом наъши офтобе,
Кавокибро кафан аз моҳтобе.
Парад кўҳсор чун реги равоне,
Дигаргун мешавад дарё ба оне.
Гулонро дар камин боди хазон аст,
Матоъи корвон аз бими ҷон аст.
Зи шабнам лоларо гавҳар намонад,
Даме монад, даме дигар намонад.
Наво нашнида дар чанге бимирад,
Шарар ноҷаста дар санге бимирад.
Мапурс аз ман зи оламгирии марг,
Ману ту аз нафасзанҷирии марг.
СУОЛИ ҲАШТУМ
Кадомӣ нуктаро нутқ аст "Аналҳақ"?
Чӣ гўйӣ ҳарза буд он рамзи мутлақ?
ҶАВОБ
Ман аз рамзи "Аналҳақ" боз гўям,
Дигар бо Ҳинду Эрон роз гўям.
Муғе дар ҳалқаи дайр ин сухан гуфт:
Ҳаёт аз худ фиребе хўрду "ман" гуфт.
Худо хуфту вуҷуди мо зи хобаш,
Вуҷуди мо, намуди мо зи хобаш.
Мақоми таҳту фавқу чор сў-хоб,
Сукуну сайру шавқу ҷустуҷў-хоб.
Дили бедору ақли нуктабин-хоб,
Гумону фикру тасдиқу яқин-хоб.
Чу ў бедор гардад, дигаре нест,
Матоъи шавқро савдогаре нест.
Фурўғи дониши мо аз қиёс аст,
Қиёси мо зи тақдири ҳавос аст.
Чу ҳис дигар шуд, ин олам дигар шуд,
Сукуну сайру кайфу кам дигар шуд.
Тавон гуфтан ҷаҳони рангу бў нест,
Замину осмону коху кў нест.
Тавон гуфтан, ки хобе ё фусунест,
Ҳиҷоби чеҳраи он бе чигунест.
Тавон гуфтан ҳама найрангу ҳўш аст,
Фиреби пардаҳои чашму гўш аст.
Худӣ аз коиноти рангу бў нест,
Ҳавоси мо миёни мову ў нест.
Нигаҳро дар ҳаримаш нест роҳе,
Кунӣ худро тамошо бе нигоҳе.
Ҳисоби рўзаш аз даври фалак нест,
Ба худбинӣ зан /н/у тахмину шакк нест.
Агар гўйӣ, ки "ман" ваҳму гумон аст,
Намудаш чун намуди ину он аст,
Бигў бо ман, ки дорои гумон кист?
Яке дар худ нигар, он бенишон кист?
Ҷаҳон пайдову мўҳтоҷи далеле,
Намеояд ба фикри Ҷабраиле.
Худӣ пинҳон зи ҳуҷҷат, бениёз аст,
Яке андешу дарёб - ин чӣ роз аст!
Худиро Ҳақ бад-он ботил мапиндор,
Худиро кишти беҳосил мапиндор.
Худӣ чун пухта гардад, лозавол аст,
Фироқи ошиқон айни висол аст.
Шарарро тезболӣ метавон дод,
Тапиди лоязолӣ метавон дод.
Давоми Ҳақ ҷазои кори ў нест,
Ки ўро ин давом аз ҷустуҷў нест.
Давом он беҳ, ки ҷони мустаъоре
Шавад аз ишқу мастӣ пойдоре.
Вуҷуди кўҳсору дашту дар-ҳеҷ,
Ҷаҳон-фонӣ, худӣ-боқӣ, дигар-ҳеҷ!
Дигар аз Шанкару Мансур кам гўй,
Худоро ҳам ба роҳи хештан ҷўй.
Ба худгум баҳри таҳқиқи худӣ шав,
«Аналҳақ!» гўю сиддиқи худӣ шав!
**********************************************
СУОЛИ НЎҲУМ
Кӣ шуд бар сирри "ваҳдат" воқиф охир?
Шиносоӣ чӣ омад ориф охир?
ҶАВОБ
Таҳи гардун мақоми дилпазир аст,
Валекин меҳру моҳаш зудмир аст.
Ба дўши шом наъши офтобе,
Кавокибро кафан аз моҳтобе.
Парад кўҳсор чун реги равоне,
Дигаргун мешавад дарё ба оне.
Гулонро дар камин боди хазон аст,
Матоъи корвон аз бими ҷон аст.
Зи шабнам лоларо гавҳар намонад,
Даме монад, даме дигар намонад.
Наво нашнида дар чанге бимирад,
Шарар ноҷаста дар санге бимирад.
Мапурс аз ман зи оламгирии марг,
Ману ту аз нафасзанҷирии марг.
KUHISTONI _,
14-08-2012 21:56
(ссылка)
МАРДИ ҲАҚ ШАВ,ҲОМИЛИ АСРОР ШАВ
Ба номи Худованди бахшанд ва меҳрубон
ҲИКОЯТИ НАВҶАВОНЕ АЗ МАРВ, КИ ПЕШИ ҲАЗРАТИ САЙИД МАХДУМ АЛИИ ҲУҶВИРӣ РАҲМАТУЛЛОҲУ АЛАЙҲ ОМАДА АЗ СИТАМИ АЪДО ФАРЁД КАРД
Сайиди Ҳуҷвир махдуми умам,
Марқади ў Пири Санҷарро ҳарам.
Бандҳои кўҳсор осон гусехт,
Дар замини Ҳинд тухми саҷда рехт.
Аҳди Форуқ аз ҷамолаш тоза шуд,
Ҳақ зи ҳарфи ў баландовоза шуд.
Посбони иззати Уммулкитоб,
Аз нигоҳаш хонаи ботил хароб.
Хоки Панҷоб аз дами ў зинда гашт,
Субҳи мо аз меҳри ў тобанда гашт.
Ошиқу ҳам қосиди тайёри ишқ,
Аз ҷабннаш ошкор асрори ишқ.
Достоне аз камолаш сар кунам,
Гулшане дар ғунчае музмар кунам.
Навҷавоне коматаш боло чу сарв
Вориси Лоҳур шуд аз шаҳри Марв.
Рафт пеши Сайиди волоҷаноб,
То рабояд зулматашро офтоб.
Гуфт: "Маҳсури сафи аъдостам,
Дар миёни сангҳо миностам.
Бо ман омўз, эй шаҳи гардунмакон,
Зиндагӣ кардан миёни душманон.
Пири доное, ки дар оташ ҷамол,
Баста паймони муҳаббат бо ҷалол."
Гуфт: "Эй номаҳрам аз рози ҳаёт,
Ғофил аз анҷому оғози ҳаёт.
Фориғ аз андешаи ағёр шав,
Қуввати хобидаӣ, бедор шав.
Санг чун бар худ гумони шиша кард,
Шиша гардиду шикастан пеша кард.
Нотавон худро агар раҳрав шумурд,
Нақди ҷони хеш бо раҳзан супурд.
То куҷо худро шуморӣ мову тим,
Аз гили худ шўълаи Тур офарин.
Бо азизон саргарон будан чаро?
Шиквасанҷи душманон будан чаро?"
Рост мегўям: адў ҳам ёри туст,
Ҳастии ў равнақи бозори туст.
Ҳар кӣ донои мақомоти худист,
Фазли Ҳақ донад агар душман, қавист.
Кишти инсонро адў бошад саҳоб,
Мумкиноташро барангезад зи хоб.
Санги раҳ об аст, агар ҳиммат қавист,
Селро пасту баланди ҷода чист?
Санги раҳ гардад фасони теғи азм,
Қатъи манзил имтиҳони теғи азм.
Мисли ҳайвон хўрдан, осудан чӣ суд?
Гар ба худ маҳкам наӣ, будам чӣ суд?
Хешро чун аз худӣ маҳкам кунӣ,
Ту агар хоҳӣ, ҷаҳон барҳам кунӣ.
Гар фано хоҳӣ, зи худ озод шав,
Гар бақо хоҳӣ, ба худ обод шав.
Чист мурдан? Аз худӣ ғофил шудан,
Ту чӣ пиндорӣ фироқи ҷону тан?
Дар худӣ кун сурати Юсуф мақом,
Аз асирӣ то шаҳаншоҳӣ хиром.
Аз худӣ андешу марди кор шав,
Марди Ҳақ шав, ҳомили асрор шав .
Шарҳи роз аз достонҳо мекунам,
Ғунча аз зўри нафас во мекунам.
"Хуштар он бошад, ки сирри дилбарон
Гуфта ояд дар ҳадиси дигарон."*
-----------------------------------------
*Ин байт аз Мавлоно Ҷалолуддини Румист.
ҲИКОЯТИ НАВҶАВОНЕ АЗ МАРВ, КИ ПЕШИ ҲАЗРАТИ САЙИД МАХДУМ АЛИИ ҲУҶВИРӣ РАҲМАТУЛЛОҲУ АЛАЙҲ ОМАДА АЗ СИТАМИ АЪДО ФАРЁД КАРД
Сайиди Ҳуҷвир махдуми умам,
Марқади ў Пири Санҷарро ҳарам.
Бандҳои кўҳсор осон гусехт,
Дар замини Ҳинд тухми саҷда рехт.
Аҳди Форуқ аз ҷамолаш тоза шуд,
Ҳақ зи ҳарфи ў баландовоза шуд.
Посбони иззати Уммулкитоб,
Аз нигоҳаш хонаи ботил хароб.
Хоки Панҷоб аз дами ў зинда гашт,
Субҳи мо аз меҳри ў тобанда гашт.
Ошиқу ҳам қосиди тайёри ишқ,
Аз ҷабннаш ошкор асрори ишқ.
Достоне аз камолаш сар кунам,
Гулшане дар ғунчае музмар кунам.
Навҷавоне коматаш боло чу сарв
Вориси Лоҳур шуд аз шаҳри Марв.
Рафт пеши Сайиди волоҷаноб,
То рабояд зулматашро офтоб.
Гуфт: "Маҳсури сафи аъдостам,
Дар миёни сангҳо миностам.
Бо ман омўз, эй шаҳи гардунмакон,
Зиндагӣ кардан миёни душманон.
Пири доное, ки дар оташ ҷамол,
Баста паймони муҳаббат бо ҷалол."
Гуфт: "Эй номаҳрам аз рози ҳаёт,
Ғофил аз анҷому оғози ҳаёт.
Фориғ аз андешаи ағёр шав,
Қуввати хобидаӣ, бедор шав.
Санг чун бар худ гумони шиша кард,
Шиша гардиду шикастан пеша кард.
Нотавон худро агар раҳрав шумурд,
Нақди ҷони хеш бо раҳзан супурд.
То куҷо худро шуморӣ мову тим,
Аз гили худ шўълаи Тур офарин.
Бо азизон саргарон будан чаро?
Шиквасанҷи душманон будан чаро?"
Рост мегўям: адў ҳам ёри туст,
Ҳастии ў равнақи бозори туст.
Ҳар кӣ донои мақомоти худист,
Фазли Ҳақ донад агар душман, қавист.
Кишти инсонро адў бошад саҳоб,
Мумкиноташро барангезад зи хоб.
Санги раҳ об аст, агар ҳиммат қавист,
Селро пасту баланди ҷода чист?
Санги раҳ гардад фасони теғи азм,
Қатъи манзил имтиҳони теғи азм.
Мисли ҳайвон хўрдан, осудан чӣ суд?
Гар ба худ маҳкам наӣ, будам чӣ суд?
Хешро чун аз худӣ маҳкам кунӣ,
Ту агар хоҳӣ, ҷаҳон барҳам кунӣ.
Гар фано хоҳӣ, зи худ озод шав,
Гар бақо хоҳӣ, ба худ обод шав.
Чист мурдан? Аз худӣ ғофил шудан,
Ту чӣ пиндорӣ фироқи ҷону тан?
Дар худӣ кун сурати Юсуф мақом,
Аз асирӣ то шаҳаншоҳӣ хиром.
Аз худӣ андешу марди кор шав,
Марди Ҳақ шав, ҳомили асрор шав .
Шарҳи роз аз достонҳо мекунам,
Ғунча аз зўри нафас во мекунам.
"Хуштар он бошад, ки сирри дилбарон
Гуфта ояд дар ҳадиси дигарон."*
-----------------------------------------
*Ин байт аз Мавлоно Ҷалолуддини Румист.
KUHISTONI _,
23-06-2012 23:24
(ссылка)
БО ТУ МЕГӮЯМ ҲАДИСИ БӮАЛӢ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР БАЁНИ ИН КИ ЧУН ХУДӣ АЗ ИШҚУ МУҲАББАТ МАҲКАМ МЕГАРДАД, ҚУВВОИ ЗОҲИРА ВА МАХФИЯИ НИЗОМИ ОЛАМРО
МУСАХХАР МЕСОЗАД
Аз муҳаббат чун худӣ маҳкам шавад,
Қувваташ фармондеҳи олам шавад.
Пири гардун, к-аз кавокиб нақш баст,
Ғунчаҳо аз шохсори ў шикаст.
Панҷаи ў панҷаи Ҳақ мешавад,
Моҳ аз ангушти ў шақ мешавад.
Дар хусумоти ҷаҳон гардад ҳакам,
Тобеъи фармони ў Дорову Ҷам.
Бо ту мегўям ҳадиси Буалӣ,
Дар саводи Ҳинд номи ў Ҷалӣ.
Он навопирои гулзори куҳан
Гуфт бо мо аз гули раъно сухан.
Хиттаи ин ҷаннати оташнажод,
Аз ҳавои доманаш минусавод.
Кўчакабдолаш сўи бозор рафт,
Аз шароби Буалӣ саршор рафт.
Омили он шаҳр меомад савор,
Ҳамрикоби ў ғулому чўбдор.
Пешрав зад бонг: "Эй ноҳушманд,
Бар ҷилавдорони омил раҳ мабанд!"
Рафт он дарвеш сарафганда пеш,
Ғўтазан андар ями афкори хеш.
Чўбдор аз ҷоми истиқбор маст,
Бар сари дарвеш чўби худ шикаст.
Аз раҳи омил фақир озурда рафт,
Дилгарону нохушу афсурда рафт.
Дар ҳузури Буалӣ фарёд кард,
Ашк аз зиндони чашм озод кард.
Сурати барқе, ки бар кўҳсор рехт,
Шайх сели оташ аз гуфтор рехт.
Аз раги ҷон оташи дигар кушуд,
Бо дабири хеш иршоде намуд:
"Хомаро баргиру фармоне навис!
Аз фақире сўйи султоне навис!
Бандаамро омилат бар дар задаст,
Бар матоъи ҷони худ ахгар задаст.
Боз гир ин омили бадгавҳаре
Варна бахшам мулки ту бо дигаре."
Номаи он бандаи ҳақдастгоҳ
Ларзаҳо андохт дар андоми шоҳ.
Пайкараш сармояи олом гашт,
Зард мисли офтоби шом гашт.
Баҳри омил ҳалқаи занҷир ҷуст,
Аз қаландар афви ин тақсир ҷуст.
Хусрави ширинзабон, рангинбаён,
Нағмаҳояш аз замири "кун факон"
Фитраташ раншан мисоли моҳтоб
Гашт аз баҳри сафорат интихоб.
Чангро пеши қаландар чун навохт,
Аз навое шишаи ҷонаш гудохт.
Шавкате, к-ў пухта чун кўҳсор буд,
Қимати як нағмаи гуфтор буд.
Нештар бар қалби дарвешон мазан,
Хешро дар оташи сўзон мазан.
ДАР БАЁНИ ИН КИ ЧУН ХУДӣ АЗ ИШҚУ МУҲАББАТ МАҲКАМ МЕГАРДАД, ҚУВВОИ ЗОҲИРА ВА МАХФИЯИ НИЗОМИ ОЛАМРО
МУСАХХАР МЕСОЗАД
Аз муҳаббат чун худӣ маҳкам шавад,
Қувваташ фармондеҳи олам шавад.
Пири гардун, к-аз кавокиб нақш баст,
Ғунчаҳо аз шохсори ў шикаст.
Панҷаи ў панҷаи Ҳақ мешавад,
Моҳ аз ангушти ў шақ мешавад.
Дар хусумоти ҷаҳон гардад ҳакам,
Тобеъи фармони ў Дорову Ҷам.
Бо ту мегўям ҳадиси Буалӣ,
Дар саводи Ҳинд номи ў Ҷалӣ.
Он навопирои гулзори куҳан
Гуфт бо мо аз гули раъно сухан.
Хиттаи ин ҷаннати оташнажод,
Аз ҳавои доманаш минусавод.
Кўчакабдолаш сўи бозор рафт,
Аз шароби Буалӣ саршор рафт.
Омили он шаҳр меомад савор,
Ҳамрикоби ў ғулому чўбдор.
Пешрав зад бонг: "Эй ноҳушманд,
Бар ҷилавдорони омил раҳ мабанд!"
Рафт он дарвеш сарафганда пеш,
Ғўтазан андар ями афкори хеш.
Чўбдор аз ҷоми истиқбор маст,
Бар сари дарвеш чўби худ шикаст.
Аз раҳи омил фақир озурда рафт,
Дилгарону нохушу афсурда рафт.
Дар ҳузури Буалӣ фарёд кард,
Ашк аз зиндони чашм озод кард.
Сурати барқе, ки бар кўҳсор рехт,
Шайх сели оташ аз гуфтор рехт.
Аз раги ҷон оташи дигар кушуд,
Бо дабири хеш иршоде намуд:
"Хомаро баргиру фармоне навис!
Аз фақире сўйи султоне навис!
Бандаамро омилат бар дар задаст,
Бар матоъи ҷони худ ахгар задаст.
Боз гир ин омили бадгавҳаре
Варна бахшам мулки ту бо дигаре."
Номаи он бандаи ҳақдастгоҳ
Ларзаҳо андохт дар андоми шоҳ.
Пайкараш сармояи олом гашт,
Зард мисли офтоби шом гашт.
Баҳри омил ҳалқаи занҷир ҷуст,
Аз қаландар афви ин тақсир ҷуст.
Хусрави ширинзабон, рангинбаён,
Нағмаҳояш аз замири "кун факон"
Фитраташ раншан мисоли моҳтоб
Гашт аз баҳри сафорат интихоб.
Чангро пеши қаландар чун навохт,
Аз навое шишаи ҷонаш гудохт.
Шавкате, к-ў пухта чун кўҳсор буд,
Қимати як нағмаи гуфтор буд.
Нештар бар қалби дарвешон мазан,
Хешро дар оташи сўзон мазан.
KUHISTONI _,
13-06-2012 20:30
(ссылка)
ЧИ МЕПУРСӢ,МИЁНИ СИНА ДИЛ ЧИСТ?
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
---------ЛОЛАИ ТУР-------
...................(давомаш)
26
Туро як нуктаи сарбаста гўям,
Агар дарси ҳаёт аз ман бигирӣ.
Бимирӣ, гар ба тан ҷоне надорӣ
В-агар ҷоне ба тан дорӣ, намирӣ.
27
Биҳил афсонаи он почароғе,
Ҳадиси сўзи ў озори гўш аст.
Ман он парвонаро парвона донам,
Ки ҷонаш сахткўшу шўъланўш аст.
28
Туро аз хештан бегона созад,
Ман он оби тарабноке надорам.
Ба бозорам маҷў дигар матоъе,
Чу гул ҷуз синаи чоке надорам.
29
Зиён бинӣ зи сайри бўстонам,
Агар ҷонат шаҳиди ҷустуҷў нест.
Намоям он чӣ ҳаст андар раги гул,
Баҳори ман тилисми рангу бў нест.
30
Бурун аз вартаи буду адам шав,
Фузунтар з-ин ҷаҳони кайфу кам шав.
Худӣ таъмир кун дар пайкари хеш
Чу Иброҳим меъмори Ҳарам шав.
31
Зи мурғони чаман ноошноям,
Ба шохи ошён танҳо сароям.
Агар нозукдилӣ, аз ман карон гир,
Ки хунам метаровад аз навоям.
32
Ҷаҳон, ё Раб, чӣ хуш ҳангома дорад,
Ҳамаро масти як паймона кардӣ.
Нигаҳро бо нигаҳ омез додӣ,
Дил аз дил, ҷон зи ҷон бегона кардӣ.
33
Сикандар бо Хизар хуш нуктае гуфт:
"Шарики сўзу сози баҳру бар шав.
Ту ин ҷанг аз канори арса бинӣ,
Бимир андар набарду зиндатар шав.
34
" Сарири Кайқубод, иқлили Ҷам-хок.
Калисову бутистону Ҳарам-хок,
Валекин ман надонам гавҳарам чист?
Нигоҳам бартар аз гардун, танам-хок.
35
Агар дар мушти хоки ту ниҳоданд,
Дили садпораи хунобаборе,
Зи абри навбаҳорон гиря омўз,
Ки аз ашки ту рўяд лолазоре.
36
Дамодам нақшҳои тоза резад,
Ба як сурат қарори зиндагӣ нест.
Агар имрўзи ту тасвири дўш аст,
Ба хоки ту шарори зиндагӣ нест.
37
Чу завқи нағмаам дар ҷилват орад,
Қиёмат афканам дар маҳфили хеш.
Чу мехоҳам даме хилват бигирам,
Ҷаҳонро гум кунам андар дили хеш.
38
Чӣ мепурсӣ, миёни сина дил чист?
Хирад чун сўз пайдо кард, дил шуд.
Дил аз завқи тапиш дил буд, лекин
Чу як дам аз тапиш афтод, гил шуд.
39
Хирад гуфт: "Ў ба чашм андар нагунҷад,
Нигоҳи шавқ дар уммеду бим аст.
Намегардад куҳан афсонаи
Тур, Ки дар ҳар дил таманнои Калим аст."
40
Куништу масҷиду бутхонаву дайр,
Ҷуз ин мушти гиле пайдо накардӣ.
Зи ҳукми ғайр натвон ҷуз ба дил раст,
Ту, эй ғофил, диле пайдо накардӣ.
41
Напайвастам дар ин бўстонсаро дил,
Зи банди ину он озода рафтам.
Чу боди субҳ гардидам даме чанд,
Гулонро обу ранге дода рафтам.
42
Ба худ боз оварад ринди куҳанро
Майи барно, ки ман дар ҷом кардам.
Ман ин май чун муғони даври пешин
Зи чашми масти соқӣ вом кардам.
43
Сафоламро майи ў ҷоми Ҷам кард,
Даруни қатраам пўшида ям кард.
Хирад андар сарам бутхонае рехт,
Халили ишқ Дайрамро Ҳарам кард.
44
Хирад занҷирии имрўзу дўш аст,
Парастори бутони чашму гўш аст.
Санам дар остин пўшида дорад,
Бараҳманзодаи зуннорпўш аст.
45
Хирад андар сари ҳар кас ниҳоданд,
Танам чун дигарон аз хоку хун аст.
Вале ин роз кас ҷуз ман надонад,
Замири хоку хунам бечигун аст.
46
Гадои ҷилва рафтӣ бар сари Тур,
Ки ҷони ту зи худ номаҳраме ҳаст.
Қадам дар ҷустҷўи одаме зан,
Худо ҳам дар талоши одаме ҳаст.
47
Бигў Ҷибрилро аз ман паёме,
Маро он пайкари нурӣ надоданд.
Вале тобу таби мо хокиён бин,
Ба нурӣ завқи маҳҷурӣ надоданд.
48
Ҳумои илм то афтад ба домат,
Яқин кам кун, гирифтори шаке бош.
Амал хоҳӣ, яқинро пухтатар кун,
Яке ҷўю яке бину яке бош.
49
Хирад бар чеҳраи ту пардаҳо бофт,
Нигоҳе ташнаи дидор дорам.
Дарафтад ҳар замон андеша бо шавқ,
Чӣ ошўб афканӣ дар ҷони зорам!
50
Дилат меларзад аз андешаи марг,
Зи бимаш зард монанди зарирӣ.
Ва худ боз о, худиро пухтатар гир,
Агар гирӣ, пас аз мурдан намирӣ.
(давом дорад)...................
---------ЛОЛАИ ТУР-------
...................(давомаш)
26
Туро як нуктаи сарбаста гўям,
Агар дарси ҳаёт аз ман бигирӣ.
Бимирӣ, гар ба тан ҷоне надорӣ
В-агар ҷоне ба тан дорӣ, намирӣ.
27
Биҳил афсонаи он почароғе,
Ҳадиси сўзи ў озори гўш аст.
Ман он парвонаро парвона донам,
Ки ҷонаш сахткўшу шўъланўш аст.
28
Туро аз хештан бегона созад,
Ман он оби тарабноке надорам.
Ба бозорам маҷў дигар матоъе,
Чу гул ҷуз синаи чоке надорам.
29
Зиён бинӣ зи сайри бўстонам,
Агар ҷонат шаҳиди ҷустуҷў нест.
Намоям он чӣ ҳаст андар раги гул,
Баҳори ман тилисми рангу бў нест.
30
Бурун аз вартаи буду адам шав,
Фузунтар з-ин ҷаҳони кайфу кам шав.
Худӣ таъмир кун дар пайкари хеш
Чу Иброҳим меъмори Ҳарам шав.
31
Зи мурғони чаман ноошноям,
Ба шохи ошён танҳо сароям.
Агар нозукдилӣ, аз ман карон гир,
Ки хунам метаровад аз навоям.
32
Ҷаҳон, ё Раб, чӣ хуш ҳангома дорад,
Ҳамаро масти як паймона кардӣ.
Нигаҳро бо нигаҳ омез додӣ,
Дил аз дил, ҷон зи ҷон бегона кардӣ.
33
Сикандар бо Хизар хуш нуктае гуфт:
"Шарики сўзу сози баҳру бар шав.
Ту ин ҷанг аз канори арса бинӣ,
Бимир андар набарду зиндатар шав.
34
" Сарири Кайқубод, иқлили Ҷам-хок.
Калисову бутистону Ҳарам-хок,
Валекин ман надонам гавҳарам чист?
Нигоҳам бартар аз гардун, танам-хок.
35
Агар дар мушти хоки ту ниҳоданд,
Дили садпораи хунобаборе,
Зи абри навбаҳорон гиря омўз,
Ки аз ашки ту рўяд лолазоре.
36
Дамодам нақшҳои тоза резад,
Ба як сурат қарори зиндагӣ нест.
Агар имрўзи ту тасвири дўш аст,
Ба хоки ту шарори зиндагӣ нест.
37
Чу завқи нағмаам дар ҷилват орад,
Қиёмат афканам дар маҳфили хеш.
Чу мехоҳам даме хилват бигирам,
Ҷаҳонро гум кунам андар дили хеш.
38
Чӣ мепурсӣ, миёни сина дил чист?
Хирад чун сўз пайдо кард, дил шуд.
Дил аз завқи тапиш дил буд, лекин
Чу як дам аз тапиш афтод, гил шуд.
39
Хирад гуфт: "Ў ба чашм андар нагунҷад,
Нигоҳи шавқ дар уммеду бим аст.
Намегардад куҳан афсонаи
Тур, Ки дар ҳар дил таманнои Калим аст."
40
Куништу масҷиду бутхонаву дайр,
Ҷуз ин мушти гиле пайдо накардӣ.
Зи ҳукми ғайр натвон ҷуз ба дил раст,
Ту, эй ғофил, диле пайдо накардӣ.
41
Напайвастам дар ин бўстонсаро дил,
Зи банди ину он озода рафтам.
Чу боди субҳ гардидам даме чанд,
Гулонро обу ранге дода рафтам.
42
Ба худ боз оварад ринди куҳанро
Майи барно, ки ман дар ҷом кардам.
Ман ин май чун муғони даври пешин
Зи чашми масти соқӣ вом кардам.
43
Сафоламро майи ў ҷоми Ҷам кард,
Даруни қатраам пўшида ям кард.
Хирад андар сарам бутхонае рехт,
Халили ишқ Дайрамро Ҳарам кард.
44
Хирад занҷирии имрўзу дўш аст,
Парастори бутони чашму гўш аст.
Санам дар остин пўшида дорад,
Бараҳманзодаи зуннорпўш аст.
45
Хирад андар сари ҳар кас ниҳоданд,
Танам чун дигарон аз хоку хун аст.
Вале ин роз кас ҷуз ман надонад,
Замири хоку хунам бечигун аст.
46
Гадои ҷилва рафтӣ бар сари Тур,
Ки ҷони ту зи худ номаҳраме ҳаст.
Қадам дар ҷустҷўи одаме зан,
Худо ҳам дар талоши одаме ҳаст.
47
Бигў Ҷибрилро аз ман паёме,
Маро он пайкари нурӣ надоданд.
Вале тобу таби мо хокиён бин,
Ба нурӣ завқи маҳҷурӣ надоданд.
48
Ҳумои илм то афтад ба домат,
Яқин кам кун, гирифтори шаке бош.
Амал хоҳӣ, яқинро пухтатар кун,
Яке ҷўю яке бину яке бош.
49
Хирад бар чеҳраи ту пардаҳо бофт,
Нигоҳе ташнаи дидор дорам.
Дарафтад ҳар замон андеша бо шавқ,
Чӣ ошўб афканӣ дар ҷони зорам!
50
Дилат меларзад аз андешаи марг,
Зи бимаш зард монанди зарирӣ.
Ва худ боз о, худиро пухтатар гир,
Агар гирӣ, пас аз мурдан намирӣ.
(давом дорад)...................
KUHISTONI _,
15-05-2012 20:25
(ссылка)
НОИБИ ХАК ДАР ЧАХОН БУДАН ХУШ АСТ..
Дар баёни ин ки тарбияти худиро се мароҳил аст:Марҳилаи аввалро "Итоат" ва марҳилаи дуввумро "Забти нафс" ва марҳилаи севвумро "Ниёбати Илоҳӣ" номидаанд
Марҳилаи саввум-"НИЁБАТИ ИЛОҲӢ"
Гар шутурбонӣ, ҷаҳонбонӣ кунӣ,
Зеби сар тоҷи Сулаймонӣ кунӣ.
То ҷаҳон бошад, ҷаҳоноро шавӣ,
Тоҷдори мулки лоябло шавӣ.
Ноиби Ҳақ дар ҷаҳон будан хуш аст
Бар аносир ҳукмрон будан хуш аст.
Ноиби Ҳақ хамчу ҷони олам аст,
Ҳастии ў зилли исми аъзам аст.
Аз румузи ҷузву кул огаҳ бувад,
Дар ҷаҳон қоим ба амруллаҳ бувад.
Хайма чун дар вусъати олам занад,
Ин бисоти кўҳнаро барҳам занад.
Фитраташ маъмуру мехоҳад намуд,
Олами дигар биёрад дар вуҷуд.
Сад ҷаҳон мисли ҷаҳони ҷузву кул
Рўяд аз кишти хаёли ў чу гул.
Пухта созад фитрати ҳар хомро,
Аз Ҳарам берун кунад асномро.
Нағмазо тори дил аз мизроби ў,
Баҳри Ҳақ бедории ў, хоби ў.
Шайбро омўзад оҳанги шабоб,
Медиҳад ҳар чизро ранги шабоб.
Навъи инсонро баширу ҳам назир,
Ҳам сипоҳӣ, ҳам сипаҳгар, ҳам амир.
Муддаъои аллама-л-асмостӣ,
Сирри субҳона-л-лазӣ асростӣ.
Аз асо дасти сафедаш маҳкам аст,
Қудрати комил ба илмаш тавъам аст.
Чун асо гирад ба даст он шаҳсавор,
Тезтар гардад саманди рўзгор.
Хушк созад ҳайбати ў Нилро,
Мебарад аз Миср Исроилро.
Аз "қум"-и ў хезад андар гўр тан,
Мурдаҷонҳо чун санавбар дар чаман.
Зоти ў тавҷеҳи зоти олам аст,
Аз ҷалоли ў наҷоти олам аст.
Зарра хуршедошно аз сояаш,
Қимати ҳастӣ гарон аз мояаш.
Зиндагӣ бахшад зи эъҷози амал,
Мекунад таҷдид андози амал.
Ҷилваҳо хезад зи нақши пои ў,
Сад Калим овораи Синои ў.
Зиндагиро мекунад тафсири нав,
Медиҳад ин хобро таъбири нав.
Ҳастии макнуни ў рози ҳаёт,
Нағмаи нашнидаи сози ҳаёт.
Табъи мазмунбанди фитрат хун шавад,
То ду байти зоти ў мавзун шавад.
Мушти хоки мо сари гардун расид,
3-ин ғубор он шаҳсавор ояд падид.
Хуфта дар хокистари имрўзи мо
Шўълаи фардои оламсўзи мо.
Ғунчаи мо гулситон дар доман аст,
Чашми мо аз субҳи фардо равшан аст.
Эй савори ашҳаби даврон, биё,
Эй фурўғи дидаи имкон, биё.
Равнақи ҳангомаи эҷод шав,
Дар саводи дидаҳо обод шав.
Шўриши ақвомро хомўш кун,
Нағмаи худро биҳишти гўш кун.
Хезу қонуни ухувват соз дсҳ,
Ҷоми саҳбои муҳаббат боз деҳ.
Боз дар олам биёр айёми сулҳ,
Ҷангҷўёнро бидеҳ пайғоми сулҳ.
Навъи инсон мазраъу ту ҳосилӣ,
Корвони зиндагиро манзилӣ.
Рехт аз ҷаври хазон барги шаҷар,
Чун баҳорон бар риёзи мо гузар.
Саҷдаҳои тифлаку барнову пир
Аз ҷабини шармсори мо бигир.
Аз вуҷуди ту сарафрозем мо,
Пас ба сўзи ин ҷаҳон созем мо
Худованд ҳофизатон бошад!
KUHISTONI _,
10-10-2012 23:01
(ссылка)
ЯК АРУСУ ШАВХАРИ У Мо ХАМА
Арз мулки Худост
Саргузашти Одам андар Шарқу Ғарб
Баҳри хоке фитнаҳои ҳарбу зарб.
Як арўсу шавҳари ў мо ҳама,
Он фусунгар бе ҳама, ҳам бо ҳама.
Ишваҳои ў ҳама макру фан аст,
Не аз они ту, на аз они ман аст,
Дарнасозад бо ту ин сангу ҳаҷар,
Ин зи асбоби ҳазар, ту дар сафар.
Ихтилоти хуфтаву бедор чист,
Собитеро кор бо сайёр чист?
Ҳақ заминро ҷуз матоъи мо нагуфт,
Ин матоъи бебаҳо муфт аст, муфт.
Деҳхудоё, нуктае аз ман пазир,
Ризқу гўр аз вай бигир, ўро магир.
Сўҳбаташ, то кай ту буду ў набуд,
Ту вуҷуду ў намуди бевуҷуд.
Ту уқобӣ, тоифи афлок шав,
Болу пар бикшову пок аз хок шав.
Ботини "аларзу лиллаҳзоҳир аст,
Ҳар кӣ ин зоҳир набинад кофир аст!
Ман нагўям даргузар аз коху кўй,
Давлати туст ин ҷаҳони рангу бўй.
Дона-дона гавҳар аз хокаш бигир,
Сайд чун шоҳин зи афлокаш бигир.
Тешаи худро ба кўҳсораш бизан,
Нуре аз худ гиру бар нораш бизан.
Аз тариқи озарӣ бегона бош,
Бар муроди худ ҷаҳони нав тарош.
Дил ба рангу бўю коху кў мадеҳ,
Дил ҳарими ўст, ҷуз бо ў мадеҳ.
Мурдани бебаргу бе гўру кафан,
Гум шудан дар нуқраву фарзанду зан.
Ҳар кӣ ҳарфи "лоиллаҳ" азбар кунад,
Оламеро гум ба хеш андар кунад.
Фақр ҷўъу рақсу урёнӣ куҷост?!
Фақр султонист, раҳбонӣ куҷост?!
Ҳикмат хайри касир аст
Гуфт ҳикматро Худо хайри касир,
Ҳар куҷо ин хайрро бинӣ, бигир.
Илм ҳарфу савтро шаҳпар диҳад,
Покии гавҳар ба ногавҳар диҳад.
Илмро бар авҷи афлок аст раҳ,
То зи чашми меҳр баркандад нигаҳ.
Нусхаи ў нусхаи тафсири кул,
Бастаи тадбири ў тақдири кул.
Даштро гўяд ҳубобе деҳ, диҳад,
Баҳрро гўяд саробе деҳ, диҳад!
Чашми ў бар воридоти коинот,
То бубинад мўҳкамоти коинот.
Дил агар бандад ба Ҳақ, пайғамбарист
В-ар зи Ҳақ бегона гардад, кофирист.
Илмро бе сўзи дил хонӣ, шар аст,
Нури ў торикии баҳру бар аст.
Оламе аз ғози ў кўру кабуд,
Фарвадинаш баргрези ҳасту буд.
Баҳру дашту кўҳсору боғу роғ
Аз бами тайёраи ў доғ-доғ.
Синаи Афрангро норӣ аз ўст,
Лаззати шабхуну ялғорӣ аз ўст.
Сайри вожунӣ диҳад айёмро,
Мебарад сармояи ақвомро.
Қувваташ Иблисро ёрӣ шавад,
Нур нор аз сўҳбати норӣ шавад.
Куштани Иблис коре мушкил аст,
3-он ки ў гум андар аъмоқи дил аст.
Хуштар он бошад мусалмонаш кунӣ,
Куштаи шамшери Қуръонаш кунӣ.
Аз ҷалоли беҷамолӣ аламон,
Аз фироқи бевисолӣ аламон!
Илм бе ишқ аст аз тоғутиён,
Илм бо ишқ аст аз лоҳутиён.
Бе муҳаббат илму ҳикмат мурдае,
Ақл тире, бар ҳадаф нохўрдае.
Кўрро бинанда аз дидор кун,
Булаҳабро Ҳайдари Каррор кун!
KUHISTONI _,
29-05-2012 23:04
(ссылка)
ПАЙКАРИ ҲАСТӢ ЗИ ОСОРИ ХУДИСТ
ДАР БАЁНИ ИН КИ АСЛИ НИЗОМИ ОЛАМ АЗ ХУДӢ АСТ ВА ТАСАЛСУЛИ ҲАЁТИ ТАЪИНОТИ ВУҶУД БАР ИСТЕҲКОМИ ХУДӢ ИНҲИСОР ДОРАД
Пайкари ҳастӣ зи осори худист,
Ҳарчӣ мебинӣ, зи асрори худист.
Хештанро чун худӣ бедор кард,
Ошкоро олами пиндор кард.
Сад ҷаҳон пўшида андар зоти ў,
Ғайри ў пайдост аз исботи ў.
Дар ҷаҳон тухми хусумат коштаст,
Хештанро ғайри худ пиндоштаст.
Созад аз худ пайкари ағёрро,
То физояд лаззати пайкорро.
Мекашад аз қуввати бозуи хеш,
То шавад огоҳ аз нерўи хеш.
Худфиребиҳои ў айни ҳаёт,
Ҳамчу гул аз хун вузў айни ҳаёт.
Баҳри як гул хуни сад гулшан кунад,
Аз пайи як нағма сад шеван кунад.
Як фалакро сад ҳилол овардааст,
Баҳри ҳарфе сад мақол овардааст.
Узри ин исрофу ин сангиндилӣ
Хулқу такмили ҷамоли маънавӣ.
Ҳусни Ширин узри дарди Кўҳкан,
Нофае узри сад оҳуи Хутан.
Сўзи пайҳам қисмати парвонаҳо,
Шамъ узри меҳнати парвонаҳо.
Хомаи ў нақши сад имрўз баст,
То биёрад субҳи фардое ба даст.
Шўълаҳои ў сад Иброҳим сўхт,
То чароғи як Муҳаммад барфурўхт.
Мешавад аз баҳри ағрози амал,
Омилу маъмулу асбобу илал.
Хезад, ангезад, парад, тобад, рамад,
Сўзад, афрўзад, кушад, мирад, дамад.
Вусъати айём ҷавлонгоҳи ў,
Осмон мавҷе зи гарди роҳи ў.
Гулбаҷайб офоқ аз гулкорияш,
Шаб зи хобаш, рўз аз бедорияш.
Шўълаи худ дар шарар тақсим кард,
Ҷузпарастӣ ақлро таълим кард.
Худшикан гардиду аҷзо офарид,
Андаке ошуфту саҳро офарид.
Боз аз ошуфтагӣ безор шуд,
В-аз баҳампайвастагӣ кўҳсор шуд.
Во намудан хешро хўйи худист,
Хуфта дар ҳар зарра нерўи худист.
Қуввати хомўшу бетоби амал,
Аз амал побанд асбоби амал.
Чун ҳаёти олам аз зўри худист,
Пас ба қадри устуворӣ зиндагист.
Қатра чун ҳарфи худӣ аз бар кунад,
Ҳастии бемояро гавҳар кунад.
Бода аз заъфи худӣ бепайкар аст,
Пайкараш миннатпазири соғар аст.
Гарчи пайкар мепазирад ҷоми май,
Гардиш аз мо вом гирад ҷоми май.
Кўҳ чун аз худ равад, саҳро шавад,
Шиквасанҷи ҷўшиши дарё шавад.
Мавҷ то мавҷ аст дар оғўши баҳр,
Мекунад худро савори дўши баҳр.
Ҳалқае зад нур, то гардид чашм,
Аз талоши ҷилваҳо ҷунбид чашм.
Сабза чун тоби дамид аз хеш ёфт,
Ҳиммати ў синаи гулшан шикофт.
Шамъ ҳам худро ба худ занҷир кард,
Хешро аз зарраҳо таъмир кард,
Худгудозӣ пеша кард, аз худ рамид,
Ҳамчу ашк охир зи чашми худ чакид.
Гар ба фитрат пухтатар будӣ нигин,
Аз ҷароҳатҳо биёсудӣ нигин.
Мешавад сармоядори номи ғайр,
Дўши ў маҷрўҳи бори номи ғайр.
Чун замин бар ҳастии худ маҳкам аст,
Моҳ побанди тавофи пайҳам аст.
Ҳастии меҳр аз замин маҳкамтар аст,
Пас замин масҳури чашми Ховар аст.
Ҷунбиш аз мижгон барад шаъни чинор,
Моядор аз сатвати ў кўҳсор .
Тору пуди кисвати ў оташ аст,
Асли ў як донаи гарданкаш аст.
Чун худӣ орад ба ҳам нерўйи зист,
Мекушояд қулзуме аз ҷўйи зист.
Метки: худи
KUHISTONI _,
09-07-2012 21:39
(ссылка)
СИРРИ АСМОИ АЛӢ ДОНАД,КИ ЧИСТ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР ШАРҲИ АСРОРИ АСМОИ АЛӣ МУРТАЗО
Муслими аввал шаҳи мардон Алӣ,
Ишқро сармояи имон Алӣ.
Аз валои дудмонаш зиндаам,
Дар ҷаҳон мисли гуҳар тобандаам.
Наргисам, ворафтаи наззораам,
Дар хиёбонаш чу бў овораам.
Замзам ар ҷўшад зи хоки ман, аз ўст,
Май агар резад зи токи ман, аз ўст.
Хокаму аз меҳри ў ойинаам,
Метавон дидан наво дар синаам.
Аз рухи ў фол Пайғамбар гирифт,
Миллати Ҳақ аз шукўҳаш фар гирифт.
Қуввати дини мубин фармудааш,
Коинот ойинпазир аз дудааш.
Мурсали Ҳақ кард номаш Бутуроб,
Ҳақ "ядуллаҳ" хонд дар Умму-л-китоб.
Ҳар кӣ донои румузи зиндагист,
Сирри асмои Алӣ донад, ки чист.
Хоки торике, ки номи ў тан аст,
Ақл аз бедоди ў дар шеван аст.
Фикр гардунрас, заминпаймо аз ў,
Чашм кўру гўш ношунво аз ў.
Аз ҳавас теғи дурў дорад ба даст, Раҳравонро дил бар ин раҳзан шакаст.
Шери Ҳақ ин хокро тасхир кард,
Ин гули торикро иксир кард.
Муртазо, к-аз теғи ў Ҳақ равшан аст,
Бутуроб аз фатҳи иқлими тан аст.
Мард кишваргир аз каррорӣ аст,
Гавҳарашро обрў худдорӣ аст.
Ҳар кӣ дар офоқ гардад Бутуроб,
Бозгардонад зи Мағриб офтоб.
Ҳар ки зин бар маркаби тан танг баст,
Чун нигин бар хотами давлат нишаст.
Зери пош ин ҷо шукўҳи Хайбар аст,
Дасти ў он ҷо қасими Кавсар аст.
Аз худогоҳӣ ядуллоҳӣ кунад,
Аз ядуллоҳӣ шаҳаншоҳӣ кунад.
Зоти ў дарвозаи шаҳри улум,
Зери фармонаш Ҳиҷозу Чину Рум.
Ҳукмрон бояд шудан бар хоки хеш,
То майи равшан хўрӣ аз токи хеш
Хок гаштан мазҳаби парвонагист,
Хокро аб шав, ки ин мардонагист.
Санг шав, эй ҳамчу гул нозукбадан,
То шавӣ бунёди девори чаман.
Аз гили худ одаме таъмир кун,
Одамиро оламе таъмир кун.
Гар бино созӣ на девору даре,
Хишт аз хоки ту бандад дигаре.
Эй зи ҷаври чархи ноҳинҷор тапг,
Ҷоми ту фарёдии бедоди санг,
Нолаву фарёду мотам то куҷо?
Синакўбиҳои пайҳам то куҷо?
Дар амал пўшида мазмуни ҳаёт,
Лаззати тахлиқ қонуни ҳаёт.
Хезу халлоқи ҷаҳони тоза шав,
Шўъла дар бар кун, халиловоза шав.
Бо ҷаҳонӣ номусоъид сохтан,
Ҳаст дар майдон сипар андохтан.
Марди худдоре, ки бошад пухтакор,
Бо мизоҷи ў бисозад рўзгор.
Гар насозад бо мизоҷи ў ҷаҳон,
Мешавад ҷангозмо бо осмон.
Барканад бунёди мавҷудотро,
Медиҳад таркиби нав зарротро.
Гардиши айёмро барҳам занад,
Чархи нилуфомро барҳам занад.
Мекунад аз қуввати худ ошкор,
Рўзгори нав, ки бошад созгор.
Дар ҷаҳон натвон агар мардона зист,
Ҳамчу мардон ҷон супурдан зиндагист.
Озмояд соҳибн қалби салим
Зўри худро аз муҳиммоти азим.
Ишқ бо душвор варзидан хуш аст,
Чун Халил аз шўъла гул чидан хуш аст
Мумкиноти қуввати мардони кор
Гардад аз мушкилписандӣ ошкор.
Ҳарбаи дунҳимматон кин асту бас,
Зиндагиро ин як ойин асту бас
Зиндагонӣ қуввати пайдостӣ,
Асли ў аз завқи истилостӣ.
Афви беҷо сардии хуни ҳаёт,
Сактае дар байни мавзуни ҳаёт.
Ҳар кӣ дар қаъри мазаллат мондааст,
Нотавониро қаноъат хондааст.
Нотавонӣ зиидагиро раҳзан аст,
Батнаш аз хавфу дурўғ обистан аст.
Аз макорим андаруни ў тиҳист,
Шераш аз баҳри замоим фарбеҳист.
Ҳушёр, эй соҳиби ақли салим,
Дар каминҳо менишинад ин ғаним.
Гар хирадмандӣ, фиреби ў мах(в)ар,
Мисли ҳур бо ҳар замон рангаш дигар.
Шакли ў аҳли назар нашнохтанд,
Пардаҳо бар рўи ў андохтанд.
Гоҳ ўро раҳму нарми пардадор,
Гоҳ мепўшад ридои инкисор.
Гоҳ ў мастур дар маҷбурӣ аст,
Гоҳ пинҳон дар таҳи маъзурӣ аст.
Чеҳра дар шакли таносоӣ намуд,
Дил зи дасти соҳиби қувват рабуд.
Бо тавоноӣ садоқат тавьам аст,
Гар худ огоҳӣ, ҳамин ҷоми Ҷам аст.
Зиндагӣ кишт асту ҳосил қувват аст,
Шарҳи рамзи хаққу ботил қувват аст.
Муддаъӣ гар моядор аз қувват аст,
Даъвии ў бениёз аз ҳуҷҷат аст.
Ботил аз қувват пазирад шоми Ҳақ,
Хешро Ҳақ донад аз бутлони Ҳақ.
Аз "кун"-и ў заҳр Кавсар мешавад,
Хайрро гўяд шаре, шар мешавад.
Эй зи одоби амонат бехабар,
Аз ду олам хешро беҳтар шумар.
Аз румузи зиндагӣ огоҳ шав,
Золиму ҷоҳил зи ғайриллоҳ шав.
Чашму гўшу лаб кушо, эй ҳушманд,
Гар мабинӣ роҳи Ҳақ, бар ман биханд.
ДАР ШАРҲИ АСРОРИ АСМОИ АЛӣ МУРТАЗО
Муслими аввал шаҳи мардон Алӣ,
Ишқро сармояи имон Алӣ.
Аз валои дудмонаш зиндаам,
Дар ҷаҳон мисли гуҳар тобандаам.
Наргисам, ворафтаи наззораам,
Дар хиёбонаш чу бў овораам.
Замзам ар ҷўшад зи хоки ман, аз ўст,
Май агар резад зи токи ман, аз ўст.
Хокаму аз меҳри ў ойинаам,
Метавон дидан наво дар синаам.
Аз рухи ў фол Пайғамбар гирифт,
Миллати Ҳақ аз шукўҳаш фар гирифт.
Қуввати дини мубин фармудааш,
Коинот ойинпазир аз дудааш.
Мурсали Ҳақ кард номаш Бутуроб,
Ҳақ "ядуллаҳ" хонд дар Умму-л-китоб.
Ҳар кӣ донои румузи зиндагист,
Сирри асмои Алӣ донад, ки чист.
Хоки торике, ки номи ў тан аст,
Ақл аз бедоди ў дар шеван аст.
Фикр гардунрас, заминпаймо аз ў,
Чашм кўру гўш ношунво аз ў.
Аз ҳавас теғи дурў дорад ба даст, Раҳравонро дил бар ин раҳзан шакаст.
Шери Ҳақ ин хокро тасхир кард,
Ин гули торикро иксир кард.
Муртазо, к-аз теғи ў Ҳақ равшан аст,
Бутуроб аз фатҳи иқлими тан аст.
Мард кишваргир аз каррорӣ аст,
Гавҳарашро обрў худдорӣ аст.
Ҳар кӣ дар офоқ гардад Бутуроб,
Бозгардонад зи Мағриб офтоб.
Ҳар ки зин бар маркаби тан танг баст,
Чун нигин бар хотами давлат нишаст.
Зери пош ин ҷо шукўҳи Хайбар аст,
Дасти ў он ҷо қасими Кавсар аст.
Аз худогоҳӣ ядуллоҳӣ кунад,
Аз ядуллоҳӣ шаҳаншоҳӣ кунад.
Зоти ў дарвозаи шаҳри улум,
Зери фармонаш Ҳиҷозу Чину Рум.
Ҳукмрон бояд шудан бар хоки хеш,
То майи равшан хўрӣ аз токи хеш
Хок гаштан мазҳаби парвонагист,
Хокро аб шав, ки ин мардонагист.
Санг шав, эй ҳамчу гул нозукбадан,
То шавӣ бунёди девори чаман.
Аз гили худ одаме таъмир кун,
Одамиро оламе таъмир кун.
Гар бино созӣ на девору даре,
Хишт аз хоки ту бандад дигаре.
Эй зи ҷаври чархи ноҳинҷор тапг,
Ҷоми ту фарёдии бедоди санг,
Нолаву фарёду мотам то куҷо?
Синакўбиҳои пайҳам то куҷо?
Дар амал пўшида мазмуни ҳаёт,
Лаззати тахлиқ қонуни ҳаёт.
Хезу халлоқи ҷаҳони тоза шав,
Шўъла дар бар кун, халиловоза шав.
Бо ҷаҳонӣ номусоъид сохтан,
Ҳаст дар майдон сипар андохтан.
Марди худдоре, ки бошад пухтакор,
Бо мизоҷи ў бисозад рўзгор.
Гар насозад бо мизоҷи ў ҷаҳон,
Мешавад ҷангозмо бо осмон.
Барканад бунёди мавҷудотро,
Медиҳад таркиби нав зарротро.
Гардиши айёмро барҳам занад,
Чархи нилуфомро барҳам занад.
Мекунад аз қуввати худ ошкор,
Рўзгори нав, ки бошад созгор.
Дар ҷаҳон натвон агар мардона зист,
Ҳамчу мардон ҷон супурдан зиндагист.
Озмояд соҳибн қалби салим
Зўри худро аз муҳиммоти азим.
Ишқ бо душвор варзидан хуш аст,
Чун Халил аз шўъла гул чидан хуш аст
Мумкиноти қуввати мардони кор
Гардад аз мушкилписандӣ ошкор.
Ҳарбаи дунҳимматон кин асту бас,
Зиндагиро ин як ойин асту бас
Зиндагонӣ қуввати пайдостӣ,
Асли ў аз завқи истилостӣ.
Афви беҷо сардии хуни ҳаёт,
Сактае дар байни мавзуни ҳаёт.
Ҳар кӣ дар қаъри мазаллат мондааст,
Нотавониро қаноъат хондааст.
Нотавонӣ зиидагиро раҳзан аст,
Батнаш аз хавфу дурўғ обистан аст.
Аз макорим андаруни ў тиҳист,
Шераш аз баҳри замоим фарбеҳист.
Ҳушёр, эй соҳиби ақли салим,
Дар каминҳо менишинад ин ғаним.
Гар хирадмандӣ, фиреби ў мах(в)ар,
Мисли ҳур бо ҳар замон рангаш дигар.
Шакли ў аҳли назар нашнохтанд,
Пардаҳо бар рўи ў андохтанд.
Гоҳ ўро раҳму нарми пардадор,
Гоҳ мепўшад ридои инкисор.
Гоҳ ў мастур дар маҷбурӣ аст,
Гоҳ пинҳон дар таҳи маъзурӣ аст.
Чеҳра дар шакли таносоӣ намуд,
Дил зи дасти соҳиби қувват рабуд.
Бо тавоноӣ садоқат тавьам аст,
Гар худ огоҳӣ, ҳамин ҷоми Ҷам аст.
Зиндагӣ кишт асту ҳосил қувват аст,
Шарҳи рамзи хаққу ботил қувват аст.
Муддаъӣ гар моядор аз қувват аст,
Даъвии ў бениёз аз ҳуҷҷат аст.
Ботил аз қувват пазирад шоми Ҳақ,
Хешро Ҳақ донад аз бутлони Ҳақ.
Аз "кун"-и ў заҳр Кавсар мешавад,
Хайрро гўяд шаре, шар мешавад.
Эй зи одоби амонат бехабар,
Аз ду олам хешро беҳтар шумар.
Аз румузи зиндагӣ огоҳ шав,
Золиму ҷоҳил зи ғайриллоҳ шав.
Чашму гўшу лаб кушо, эй ҳушманд,
Гар мабинӣ роҳи Ҳақ, бар ман биханд.
KUHISTONI _,
01-07-2012 11:09
(ссылка)
ФИКРИ АФЛОТУН ЗИЁНРО СУД ГУФТ.....
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР МАЪНИИ ИН КИ АФЛОТУНИ ЮНОНӣ, КИ ТАСАВВУФУ АДАБИЁТИ АҚВОМИ ИСЛОМИЯ АЗ АФКОРИ Ў АСАРИ АЗИМ ПАЗИРУФТА, БАР МАСЛАКИ ГЎСФАНДӣ РАФТААСТ ВА АЗ
ТАХАЙЮЛОТИ Ў ЭҲТИРОЗ ВОҶИБ АСТ
Роҳиби дерина Афлотун-ҳаким
Аз гурўҳи гўсфандони қадим.
Рахши ў дар зулмати маъқул гум,
Дар кўҳистони вуҷуд афканда сум.
Ончунон афсуни номаҳсус хўрд,
Эътибор аз дасту чашму гўш бурд.
Гуфт: "Сирри зиндагӣ дар мурдан аст,
Шамъро сад ҷилва аз афсурдан аст."
Бар тахайюлҳои мо фармонравост,
Ҷоми у хобовару гетирабост.
Гўсфанде дар либоси одам аст,
Ҳукми ў бар ҷони сўфӣ махкам аст.
Ақли худро бар сари гардун расонд,
Олами асбобро афсона хонд.
Кори ў таҳлили аҷзои ҳаёт,
Қатъи шохи сарви раънои хаёт.
Фикри Афлотун зиёнро суд гуфт,
Ҳикмати ў будро нобуд гуфт.
Фитраташ хобиду хобе офарид,
Чашми ҳуши ў саробе офарид.
Баски аз завқи амал маҳрум буд,
Ҷони ў ворафтаи маъдум буд.
Мункири ҳангоман мавҷуд гашт,
Холиқи аъёни номашҳуд гашт.
Зиндаҷонро олами имкон хуш аст,
Мурдадилро олами аъён хуш аст.
Оҳуяш бебаҳра аз лутфи хиром,
Лаззати рафтор бар кабкаш ҳаром.
Шабнамаш аз тоқати рам бенасиб,
Тоирашро сина аз дам бенасиб.
Завқи рўидан надорад донааш,
Аз тапидан бехабар парвонааш.
Роҳиби мо чора ғайр аз рам надошт,
Тоқати ғавғои ин олам надошт.
Дил ба сўзи шўълаи афсурда баст,
Нақши он дунёи афюнхўрда баст.
Аз нишеман сўи гардун пар кушуд,
Боз сўйи ошён н-омад фуруд.
Дар хуми гардун хаёли ў гум аст,
Ман надонам, дурд ё хишти хум аст.
Қавмҳо аз сукри ў масмум гашт,
Хуфту аз завқи амал маҳрум гашт.
ДАР МАЪНИИ ИН КИ АФЛОТУНИ ЮНОНӣ, КИ ТАСАВВУФУ АДАБИЁТИ АҚВОМИ ИСЛОМИЯ АЗ АФКОРИ Ў АСАРИ АЗИМ ПАЗИРУФТА, БАР МАСЛАКИ ГЎСФАНДӣ РАФТААСТ ВА АЗ
ТАХАЙЮЛОТИ Ў ЭҲТИРОЗ ВОҶИБ АСТ
Роҳиби дерина Афлотун-ҳаким
Аз гурўҳи гўсфандони қадим.
Рахши ў дар зулмати маъқул гум,
Дар кўҳистони вуҷуд афканда сум.
Ончунон афсуни номаҳсус хўрд,
Эътибор аз дасту чашму гўш бурд.
Гуфт: "Сирри зиндагӣ дар мурдан аст,
Шамъро сад ҷилва аз афсурдан аст."
Бар тахайюлҳои мо фармонравост,
Ҷоми у хобовару гетирабост.
Гўсфанде дар либоси одам аст,
Ҳукми ў бар ҷони сўфӣ махкам аст.
Ақли худро бар сари гардун расонд,
Олами асбобро афсона хонд.
Кори ў таҳлили аҷзои ҳаёт,
Қатъи шохи сарви раънои хаёт.
Фикри Афлотун зиёнро суд гуфт,
Ҳикмати ў будро нобуд гуфт.
Фитраташ хобиду хобе офарид,
Чашми ҳуши ў саробе офарид.
Баски аз завқи амал маҳрум буд,
Ҷони ў ворафтаи маъдум буд.
Мункири ҳангоман мавҷуд гашт,
Холиқи аъёни номашҳуд гашт.
Зиндаҷонро олами имкон хуш аст,
Мурдадилро олами аъён хуш аст.
Оҳуяш бебаҳра аз лутфи хиром,
Лаззати рафтор бар кабкаш ҳаром.
Шабнамаш аз тоқати рам бенасиб,
Тоирашро сина аз дам бенасиб.
Завқи рўидан надорад донааш,
Аз тапидан бехабар парвонааш.
Роҳиби мо чора ғайр аз рам надошт,
Тоқати ғавғои ин олам надошт.
Дил ба сўзи шўълаи афсурда баст,
Нақши он дунёи афюнхўрда баст.
Аз нишеман сўи гардун пар кушуд,
Боз сўйи ошён н-омад фуруд.
Дар хуми гардун хаёли ў гум аст,
Ман надонам, дурд ё хишти хум аст.
Қавмҳо аз сукри ў масмум гашт,
Хуфту аз завқи амал маҳрум гашт.
Метки: Афлотун
KUHISTONI _,
30-04-2012 23:01
(ссылка)
ЧУН ЧАРОҒИ ЛОЛА СӮЗАМ ДАР ХИЁБОНИ ШУМО
Чун чароғи лола сӯзам дар хиёбони шумо,
Эй ҷавонони Аҷам,ҷони ману ҷони шумо!
Ғутаҳо зад дар замири зиндагӣ андешаам,
То ба даст овардаам афкори пинҳони шумо.
Меҳру маҳ дидам,ногаҳон бартар аз Парвин гузашт,
Рехтам тарҳи Ҳарам дар кофиристони шумо.
То синонаш тезтар гардад фурӯ печидамаш,
Шӯълае ошуфта буд андар биёбони шумо.
Фикри рангинам кунад назри тиҳидастони Шарқ,
Пораи лаъле,ки дорам аз Бадахшони шумо.
Мерасад марде,ки занҷири ғуломон бишканад,
Дидаам аз равзани девори зиндони шумо.
Ҳалқа гирди ман занед,эй пайкарони обу гил!
Оташе дар сина дорам аз ниёкони шумо.
Метки: АЧАМ
KUHISTONI _,
28-07-2012 23:12
(ссылка)
ЧИ НУР АСТ ИН КИ ДАР ОЙИНАИ ТУСТ?
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ПАНҶУМ
Кӣ ман бошам? Маро аз "ман" хабар кун,
Чӣ маънӣ дорад "андар худ сафар кун"?
ҶАВОБ
Худӣ таъвизи ҳифзи коинот аст,
Нахустин партави зоташ ҳаёт аст.
Ҳаёт аз хоби хуш бедор гардад,
Дарунаш чун яке - бисёр гардад.
На ўро бе намуди мо кушуде,
На моро бе кушуди ў намуде.
Замираш баҳри нопайдоканоре,
Дили ҳар қатра мавҷи беқароре.
Сару барги шикебоӣ надорад,
Ба ҷуз афрод пайдоӣ надорад,
Ҳаёт - оташ, худиҳо-чун шарарҳо,
Чу анҷум собиту андар сафарҳо.
Зи худ норафта берун - ғайрбин аст,
Миёни анҷуман хилватнишин аст.
Яке бингар ба худ печидани ў,
Зи хоки пайсипар болидани ў.
Ниҳон аз дидаҳо дар ҳою ҳуе,
Дамодам ҷустуҷўи рангу бўе.
Зи сўзи андарун дар ҷасту хез аст,
Ба ойине, ки бо худ дар ситез аст.
Ҷаҳонро аз ситези ў низоме,
Кафи хок аз ситез ойинафоме.
Нарезад ҷуз худӣ аз партави ў,
Нахезад ҷуз гуҳар андар зави ў.
Худиро пайкари хокӣ ҳиҷоб аст,
Тулўъи ў мисоли офтоб аст.
Даруни синаи мо Ховари ў,
Фурўғи хоки мо аз ҷавҳари ў.
Ту мегўӣ: маро аз "ман" хабар кун,
Чӣ маънӣ дорад "андар худ сафар кун"?
Туро гуфтам, ки рабти ҷону тан чист,
Сафар дар худ куну бингар, ки "ман" чист.
Сафар дар хеш - зодан бе абу мом,
Сурайёро гирифтан аз лаби бом.
Абад бурдан ба як дам изтиробе,
Тамошо бе шуъои офтобе.
Сутурдан нақши ҳар уммеду биме,
Задан чоке ба дарё чун Калиме.
Шикастан ин тилисми баҳру барро,
Зи ангуште шикофидан қамарро.
Чунон бозомадан аз ломаконаш,
Даруни сина ў, дар каф ҷаҳонаш.
Вале ин розро гуфтам муҳол аст,
Ки дидан шишаву гуфтан сафол аст!
Чӣ гўям аз "ман"-у аз тўшу тобаш,
Кунад "инно аразно" бе ниқобаш.
Фалакро ларза бар тан аз фари ў,
Замону ҳам макон андар бари ў.
Нишеманро дили Одам ниҳодаст,
Насиби мушти хоке уфтодаст,
Ҷудо аз ғайру ҳам побастаи ғайр,
Гум андар хешу ҳам пайвастаи ғайр.
Хаёл андар кафи хоке чунон аст,
Ки сайраш бе макону бе замон аст.
Ба зиндон асту озод аст - ин чист?
Каманду сайду сайёд аст - ин чист?
Чароғе дар миёни синаи туст,
Чи нур аст ин ки дар ойинаи туст?
Машав ғофил, ки ту ўро аминӣ,
Чӣ нодонӣ, ки сўи худ набинӣ!
СУОЛИ ПАНҶУМ
Кӣ ман бошам? Маро аз "ман" хабар кун,
Чӣ маънӣ дорад "андар худ сафар кун"?
ҶАВОБ
Худӣ таъвизи ҳифзи коинот аст,
Нахустин партави зоташ ҳаёт аст.
Ҳаёт аз хоби хуш бедор гардад,
Дарунаш чун яке - бисёр гардад.
На ўро бе намуди мо кушуде,
На моро бе кушуди ў намуде.
Замираш баҳри нопайдоканоре,
Дили ҳар қатра мавҷи беқароре.
Сару барги шикебоӣ надорад,
Ба ҷуз афрод пайдоӣ надорад,
Ҳаёт - оташ, худиҳо-чун шарарҳо,
Чу анҷум собиту андар сафарҳо.
Зи худ норафта берун - ғайрбин аст,
Миёни анҷуман хилватнишин аст.
Яке бингар ба худ печидани ў,
Зи хоки пайсипар болидани ў.
Ниҳон аз дидаҳо дар ҳою ҳуе,
Дамодам ҷустуҷўи рангу бўе.
Зи сўзи андарун дар ҷасту хез аст,
Ба ойине, ки бо худ дар ситез аст.
Ҷаҳонро аз ситези ў низоме,
Кафи хок аз ситез ойинафоме.
Нарезад ҷуз худӣ аз партави ў,
Нахезад ҷуз гуҳар андар зави ў.
Худиро пайкари хокӣ ҳиҷоб аст,
Тулўъи ў мисоли офтоб аст.
Даруни синаи мо Ховари ў,
Фурўғи хоки мо аз ҷавҳари ў.
Ту мегўӣ: маро аз "ман" хабар кун,
Чӣ маънӣ дорад "андар худ сафар кун"?
Туро гуфтам, ки рабти ҷону тан чист,
Сафар дар худ куну бингар, ки "ман" чист.
Сафар дар хеш - зодан бе абу мом,
Сурайёро гирифтан аз лаби бом.
Абад бурдан ба як дам изтиробе,
Тамошо бе шуъои офтобе.
Сутурдан нақши ҳар уммеду биме,
Задан чоке ба дарё чун Калиме.
Шикастан ин тилисми баҳру барро,
Зи ангуште шикофидан қамарро.
Чунон бозомадан аз ломаконаш,
Даруни сина ў, дар каф ҷаҳонаш.
Вале ин розро гуфтам муҳол аст,
Ки дидан шишаву гуфтан сафол аст!
Чӣ гўям аз "ман"-у аз тўшу тобаш,
Кунад "инно аразно" бе ниқобаш.
Фалакро ларза бар тан аз фари ў,
Замону ҳам макон андар бари ў.
Нишеманро дили Одам ниҳодаст,
Насиби мушти хоке уфтодаст,
Ҷудо аз ғайру ҳам побастаи ғайр,
Гум андар хешу ҳам пайвастаи ғайр.
Хаёл андар кафи хоке чунон аст,
Ки сайраш бе макону бе замон аст.
Ба зиндон асту озод аст - ин чист?
Каманду сайду сайёд аст - ин чист?
Чароғе дар миёни синаи туст,
Чи нур аст ин ки дар ойинаи туст?
Машав ғофил, ки ту ўро аминӣ,
Чӣ нодонӣ, ки сўи худ набинӣ!
KUHISTONI _,
22-07-2012 00:51
(ссылка)
ХИРАДРО БО ДИЛИ ХУД ҲАМСАФАР КУН..
СУОЛИ САВВУМ
Висоли мумкину воҷиб ба ҳам чист?
Ҳадиси қурбу буъду бешу кам чист?
ҶАВОБ
Се паҳлў ин ҷаҳони чуну чанд аст,
Хирад кайфу ками ўро каманд аст.
Ҷаҳони Тўсиву Уқлидус аст ин,
Пайи ақли заминфарсо бас аст ин.
Замонаш, ҳам маконаш эътиборист,
Замину осмонаш эътиборист.
Камонро зеҳ куну омоҷ дарёб,
Зи ҳарфам нуктаи Меъроҷ дарёб.
Маҷў мутлақ дар ин дайри мукофот,
Ки мутлақ нест ҷуз "нуру-с-самовот".
Ҳақиқат лозаволу ломакон аст,
Магў дигар, ки олам бекарон аст
Канори ў дарун асту берун нест,
Дарунаш паст, боло кам, фузун нест.
Абадро ақли мо носозгор аст,
Якӣ аз гиру дори ў ҳазор аст.
Чу ланг аст ў, сукунро дўст дорад,
Набинад мағзу дил бар пўст дорад.
Ҳақиқатро чу мо сад пора кардем,
Тамизи собиту сайёра кардем.
Хирад дар ломакон тарҳи макон баст
Чу зунноре замонро бар миён баст,
Замонро дар замири худ надидам,
Маҳу солу шабу рўз офаридам.
Маҳу солат намеарзад ба як ҷав,
Ба ҳарфи "кам лабастум" ғўтазан шав.
Ба худ рас, аз сари ҳамгома бархез,
Ту худро дар замири худ фурў рез.
Тану ҷонро дуто гуфтан калом аст,
Тану ҷонро дуто дидан ҳаром аст.
Ба ҷон пўшида рамзи коинот аст,
Бадан холӣ зи аҳволи ҳаёт аст.
Арўси маънӣ аз сурат ҳино баст,
Намуди хешро пирояҳо баст.
Ҳақиқат рўи худро пардабоф аст,
Ки ўро лаззате дар инкишоф аст.
Баданро то Фаранг аз ҷон ҷудо дид,
Нигоҳаш мулку динро ҳам дуто дид.
Калисо сабҳаи Питрус шуморад,
Ки ў бо ҳокимӣ коре надорад.
Ба кори ҳокимӣ макру фане бин,
Тани беҷону ҷони бетане бин,
Хирадро бо дили худ ҳамсафар кун,
Яке бар миллати туркон назар кун,
Ба тақлиди Фаранг аз худ рамиданд,
Миёни мулку дин рабте надиданд.
Якиро он чунон сад пора дидем,
Адаб баҳри шумораш офаридем.
Куҳан дайре, ки бинӣ мушти хок аст,
Даме аз саргузашти зоти пок аст.
Ҳакимон мурдаро сурат нигоранд,
Яди Мўсо, дами Исо надоранд.
Дар ин ҳикмат дилам чизе надидаст,
Барои ҳикмати дигар тапидаст.
Ман ин гўям: "ҷаҳон дар инқилоб аст,
Дарунаш зиндаву дар печу тоб аст".
Зи аъдоду шумори хеш бигзар,
Яке дар худ назар кун, пеш бигзар.
Дар он олам, ки ҷузв аз кулл фузун аст,
Қиёси Розиву Тўсӣ ҷунун аст.
Замоне бо Арасту ошно бош,
Даме бо сози Бэкон ҳамнаво бош.
Валекин аз мақоми шон гузар кун,
Машав гум андар ин манзил, сафар кун.
Ба он ақле, ки донад бешу камро,
Шиносад андаруни кону ямро,
Ҷаҳони чанду чун зери нигин кун,
Ба гардун Моҳу Парвинро камин кун.
Валекин ҳикмати дигар биёмўз,
Раҳон худро аз ин макру шабу рўз.
Мақоми ту бурун аз рўзгор аст,
Талаб кун он ямин, к-ў бе ясор аст.
KUHISTONI _,
25-08-2012 21:35
(ссылка)
ДИЛ АЗ ХУБОНИ БЕПАРВО НИГАҲ ДОР
...........................(давомаш)---
--------Лолаи Тур------
51
Зи пайванди тану ҷонам чӣ пурсӣ?
Ба доми чанду чун дар менаёям.
Даме ошуфтаам, дар печу тобам,
Чу аз оғўши най хезад навоям.
52
Маро фармуд пири нуқтадоне:
«Ҳар имрўзи ту аз фардо паём аст.
Дил аз хубони бепарво нигаҳ дор,
Ҳаримаш ҷуз ба ў додан ҳаром аст,»
53
Зи Розӣ маънии Қуръон чӣ пурсӣ?
Замири мо ба оёташ далил аст.
Хирад оташ фурўзад, дил бисўзад,
Ҳамин тафсири Намруду Халил аст.
54
Ман аз буду набуди худ хамўшам,
Агар гўям, ки ҳастам, худпарастам.
Валекин ин навои содаи кист?
Касе дар сина мегўяд, ки "ҳастам!"
55
Зи ман бо шоъири рангинбаён гўй:
"Чӣ суд аз сўз, агар чун лола сўзӣ?
На худро мегудозӣ з-оташи хеш,
На шоми дардмандеро фурўзӣ."
56
Зи хубу зишти ту ноошноям,
Аёраш кардаӣ суду зиёнро.
Дар ин маҳфил зи ман танҳотаре нест,
Ба чашми дигаре бинам ҷаҳонро.
57
Ту, эӣ шайхи Ҳарам, шояд надонӣ,
Ҷаҳони ишқро ҳам маҳшаре ҳаст.
Гуноҳи номаву мизон надорад,
На ўро муслиме, не кофаре ҳаст.
58
Чу тоб аз худ бигирад қатраи об,
Миёни сад гуҳар якдона гардад.
Ба базми ҳамнавоён ончунон зӣ,
Ки гулшан бар ту хилватхона гардад.
59
Ман, эй донишварон, дар печутобам,
Хирадро фаҳми ин маънӣ муҳол аст.
Чӣ сон дар мушти хоке тан занад дил,
Ки дил дашти ғизолони хаёл аст.
60
Маёро базм бар соҳил, ки он ҷо
Навои зиндагонӣ нармхез аст.
Ба дарё ғалту бо мавҷаш даровез,
Ҳаёти ҷовидон андар ситез аст.
61
Саропо маънии сарбастаам ман,
Нигоҳи ҳарфбофон барнатобам.
На мухторам тавон гуфтан, на маҷбур,
Ки хоки зиндаам, дар инқилобам.
62
Магў аз муддаъои зиндагонӣ,
Туро бар шеваҳои ў нигаҳ нест.
Ман аз завқи сафар он гуна мастам,
Ки манзил пеши ман ҷуз санги раҳ нест.
63
Агар кардӣ нигаҳ бар пораи санг,
Зи файзи орзўи ту гуҳар шуд.
Ба зар худро масанҷ, эй бандаи зар,
Ки зар аз гўшаи чашми ту зар шуд.
64
Вафоноошно, бегонахў буд,
Нигоҳаш беқарор аз ҷустуҷў буд.
Чу дид ўро, парид аз синаи ман,
Надонистам, ки дастомўзи ў буд.
65
Мапурс аз ишқу аз найрангии ишқ,
Ба ҳар ранге, ки хоҳӣ, сар барорад.
Даруни сина беш аз нуктае нест,
Чу ояд бар забон, поён надорад.
66
Машав, эй ғунчаи навруста, дилгир,
Аз ин бўстонсаро дигар чӣ хоҳӣ?
Лаби ҷў, базми гул, мурғи чамансайр,
Сабо, шабнам, навои субҳгоҳӣ!
67
Маро рўзе гули афсурдае гуфт:
"Намуди мо чу парвози шарор аст.
Дилам бар меҳнати нақшофарин сўхт,
Ки нақши килки ў нопойдор аст."
68
Ҷаҳони мо, ки поёне надорад,
Чу моҳӣ дар ями айём ғарқ аст.
Яке бар дил назар во кун, ки бинӣ
Ями айём дар як ҷом ғарқ аст.
69
Ба мурғони чаман ҳамдостонам,
Забони ғунчаҳои безабонам.
Чу мирам, бо сабо хокам биёмез,
Ки ҷуз тавфи гулон коре надонам.
70
Намояд он чӣ ҳаст ин водии гул?
Даруни лолаи оташ ба ҷон чист?
Ба чашми мо чаман як мавҷи ранг аст,
Кӣ медонад ба чашми булбулон чист?
71
Ту хуршедиву ман сайёраи ту,
Саропо нурам аз наззораи ту.
Зи оғўши ту дурам, нотамомам,
Ту Қуръониву ман сӣ пораи ту.
72
Хаёли ў даруни дида хуштар,
Ғамаш афзуда, ҷон коҳида хуштар.
Маро соҳибдиле ин нукта омўхт:
"Зи манзил ҷодаи печида хуштар."
73
Димоғам кофири зуннордор аст,
Бутонро бандаву парвардигор аст.
Диламро бин, ки нолад аз ғами ишқ,
Туро бо дину ойинам чӣ кор аст?
74
Санавбар бандаи озодаи ў,
Фурўғи рўи гул аз бодаи ў.
Ҳаримаш офтобу моҳу анҷум,
Дили одам дари накшодаи ў.
75
Зи анҷум то ба анҷум сад ҷаҳон буд,
Хирад ҳар ҷо, ки пар зад, осмон буд.
Валекин чун ба худ нигристам ман,
Карони бекарон дар ман ниҳон буд.
(давом дорад)........................
http://kuhistoni.wordpress.com
KUHISTONI _,
28-08-2012 21:12
(ссылка)
ЧУН БА НОМИ МУСТАФО (С.А.В) ХОНАМ ДУРУД
Ҳар чӣ мебинӣ зи анвори Ҳақ аст,
Ҳикмати ашё зи асрори Ҳақ аст.
Ҳар ки оёти Худо бинад ҳур аст,
Асли ин ҳикмат зи ҳукми "унзур" аст
Бандаи мўъмин аз ў беҳрўзтар,
Ҳам ба ҳоли дигарон дилсўзтар.
Илм чун равшан кунад обу гилаш,
Аз Худо тарсандатар гардад дилаш.
Илми ашё хоки моро кимиёст,
Оҳ, дар Афранг таъсираш ҷудост.
Ақлу фикраш бе аёри хубу зишт,
Чашми ў бе нам, дили ў сангу хишт.
Илм аз ў расвост андар шаҳру дашт,
Ҷабраил аз сўҳбаташ Иблис гашт.
Дониши афрангиён теғе ба дўш,
Дар ҳалоки навъи инсон сахткўш.
Бо хасон андар ҷаҳони хайру шар,
Дарнасозад мастии илму ҳунар.
Оҳ аз Афрангу аз ойини ў,
Оҳ аз андешаи лодини ў.
Илми Ҳақро соҳирӣ омўхтанд,
Соҳирӣ не, кофирӣ омўхтанд.
Ҳар тараф сад фитна меорад нафир,
Теғро аз панҷаи раҳзан бигир.
Эй, ки ҷонро бозмедонӣ зи тан,
Сеҳри ин таҳзиби лодинӣ шикан.
Рўҳи Шарқ андар танаш бояд дамид,
То бигардад қуфли маъниро калид.
Ақл андар ҳукми дил яздонӣ аст,
Чун зи дил озод шуд, шайтонӣ аст!
Зиндагонӣ ҳар замон дар кашмакаш,
Ибратомўз аст аҳволи ҳабаш.
Шаръи Юруп бе низойи қилу қол
Барраро кардаст бар гургон ҳалол.
Нақши нав андар ҷаҳон бояд ниҳод,
Аз кафандўздон чӣ уммеди кушод?
Дар Ҷинево чист ғайр аз макру фан,
Сайди ту ин мешу он нахчири ман?!
Нуктаҳо, к-ў менагунҷад дар сухан,
Як ҷаҳон ошўбу як гетӣ фитан!
Гарчи доно ҳоли дил бо кас нагуфт,
Аз ту дарди хеш натвонам нуҳуфт.
То ғуломам, дар ғуломӣ зодаам,
3-остони Каъба дур афтодаам.
Чун ба номи Мустафо хонам дуруд,
Аз хиҷолат об мегардад вуҷуд.
Ишқ мегўяд, ки эй маҳкуми ғайр,
Синаи ту аз бутон монанди дайр,
То надорӣ аз Муҳаммад рангу бў,
Аз дуруди худ маёло номи ў!
KUHISTONI _,
30-10-2012 23:40
(ссылка)
ЧАШМИ МАН РАВШАН ЗИ ДИДОРИ НАБИ
ЛАМ ЯЛИД ВА ЛАМ ЮЛАДҚавми ту аз рангу хун болотар аст,
Қимати як асвадаш сад аҳмар аст
Қатраи оби вузўи Қанбаре,
Дар баҳо бартар зи хуни Қайсаре.
Фориғ аз бобу уму аъмом бош,
Ҳамчу Салмон зодаи Ислом бош.
Нуктае, эй ҳамдами фарзона бин,
Шаҳдро дар хонаҳои лона бин.
Қатрае аз лолаи ҳамростӣ,
Қатрае аз наргиси шаҳлостӣ.
Ин намегўяд, ки ман аз абҳарам,
Он намегўяд ман аз нилуфарам.
Миллати мо шони Иброҳимӣ аст,
Шаҳди мо имони Иброҳимӣ аст.
Гар насабро ҷузви миллат кардаӣ,
Рахна дар кори ухувват кардаӣ.
Дар замини мо нагирад решаат,
Ҳаст номуслим ҳанўз андешаат.
Ибни Масъуд-он чароғафрўзи ишқ,
Ҷисму ҷони ў саропо сўзи ишқ.
Сўхт аз марги бародар синааш,
Об гардид аз гудоз ойинааш.
Гиряҳои хешро поён надид,
Дар ғамаш чун модарон шеван кашид:
"Эй дареғо, он сабақхони ниёз,
Ёри ман андар дабистони ниёз".
Оҳ он сарви сиҳиболои ман,
Дар раҳи ишқи Набӣ ҳампои ман.
"Ҳайф, ў маҳруми дарбори Набӣ,
Чашми ман равшан зи дидори Набӣ".
Нест аз Руму Араб пайванди мо,
Нест побанди насаб пайванди мо.
Дил ба маҳбуби ҳиҷозӣ бастаем,
3-ин ҷиҳат бо якдигар пайвастаем.
Риштаи мо як таваллояш бас аст,
Чашми моро кайфи саҳбояш бас аст.
Мастии ў то ба хуни мо давид,
Кўҳнаро оташ заду нав офарид.
Ишқи ў сармояи ҷамъият аст,
Ҳамчу хун андар уруқи миллат аст
Ишқ дар ҷону насаб дар пайкар аст
Риштаи ишқ аз насаб маҳкамтар аст.
Ишқ варзӣ, аз насаб бояд гузашт,
Ҳам зи Эрону Араб бояд гузашт.
Уммати ў мисли ў нури Ҳақ аст,
Ҳастии мо аз вуҷудаш муштақ аст.
Нури Ҳақро кас наҷўяд зоду буд,
Хилъати Ҳақро чӣ хоҷат тору пуд.
Ҳар кӣ по дар банди иқлиму ҷад аст,
Бехабар аз "Лам ялид лам юлад" аст.
ВА ЛАМ ЯКУН ЛАҲУ КУФУВАН АҲАД
Муслими чашм аз ҷаҳон барбаста чист?
Фитрати ин дил ба Ҳақ пайваста чист?
Лолае, к-ў бар сари кўҳе дамид,
Гўшаи домони гулчине надид.
Оташи ў шўълае гирад ба бар,
Аз нафасҳои нахустини саҳар.
Осмон з-оғўши худ нагзорадаш,
Кавкаби вомондае пиндордаш.
Бўсадаш аввал шуъои офтоб,
Шабнам аз чашмаш бишўяд гарди хоб.
Риштае бо "лам якун" бояд қавӣ,
То ту дар ақвом беҳамто шавӣ.
Он ки зоташ воҳид асту лошарик,
Бандааш ҳам дарнасозад бо шарик.
Мўъминӣ, болои ҳар болотаре,
Ғайрати ў барнатобад ҳамсарӣ.
Хирқаи "ло таҳзану" андар бараш,
"Антумулаълавна" тоҷе бар сараш.
Мекашад бори ду олам дўши ў,
Баҳру бар парвардаи оғўши ў.
Бар ғави тундар мудом афканда гўш,
Барқ агар резад, ҳамегирад ба душ.
Пеши ботил теғу пеши Ҳақ сипар,
Амру наҳйи ў аёри хайру шар.
Дар гиреҳ сад шўъла дорад ахгараш,
Зиндагӣ гирад камол аз ҷавҳараш.
Дар фазои ин ҷаҳони ҳоюҳу,
Нағма пайдо нест ҷуз такбири ў.
Афву адлу базлу эҳсонаш азим,
Ҳам ба қаҳр андар мизоҷи ў карим.
Сози ў дар базмҳо хотирнавоз,
Сўзи ў дар размҳо оҳангудоз.
Дар гулистон бо анодил ҳамсафир,
Дар биёбон ҷуррабози сайдгир.
Зери гардун менаёсояд дилаш,
Бар фалак гирад қарор обу гилаш.
Тоираш минқор бар ахтар занад,
Он сўйи ин кўҳначанбар пар занад.
Ту ба парвозе паре накшудаӣ,
Кирмак астӣ, зери хок осудаӣ.
Хор аз маҳҷурии Қуръон шудӣ,
Шиквасанҷи гардиши даврон шудӣ.
Эй чу шабнам бар замин афтандаӣ,
Дар бағал дорӣ китобе, зиндаӣ.
То куҷо дар хок мегирӣ ватан?
Рахт бардору сари гардун фикан!
KUHISTONI _,
26-05-2012 01:10
(ссылка)
ЗИ ОБУ ГИЛ ХУДО ХУШ ПАЙКАРЕ СОХТ
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
ЛОЛАИ ТУР
1
Шаҳиди нози ў базми вуҷуд аст,
Ниёз андар ниҳоди ҳасту буд аст.
Намебинӣ, ки аз меҳри фалактоб
Ба симои саҳар доғи суҷуд аст.
2
Дили ман равшан аз сўзи дарун аст,
Ҷаҳонбин чашми ман аз ашки хун аст.
Зи рамзи зиндагӣ бегонатар бод,
Касе, к-ў ишқро гўяд ҷунун аст.
3
Ба боғон боди фарвардин диҳад ишқ,
Ба роғон ғунча чун Парвин диҳад ишқ.
Шуъои меҳри ў қулзумшикоф аст,
Ба моҳӣ дидаи раҳбин диҳад ишқ.
4
Уқобонро баҳои кам ниҳад ишқ,
Тазарвонро ба бозон сар диҳад ишқ.
Нигаҳ дорад дили мо хештанро,
Валекин аз каминаш барҷаҳад ишқ.
5
Ба барги лола рангомезии ишқ,
Ба ҷони мо балоангезии ишқ.
Агар ин хокдонро вошикофӣ,
Дарунаш бингарӣ хунрезии ишқ.
6
На ҳар кас аз муҳаббат моядор аст.
На бо ҳар кас муҳаббат созгор аст.
Бирўяд лола бо доғи ҷигартоб,
Дили лаъли Бадахшон бешарор аст.
7
Дар ин гулшан парешон мисли бўям,
Намедонам чӣ мехоҳам, чӣ ҷўям?
Барояд орзў ё барнаояд,
Шаҳиди сўзу сози орзўям.
8
Ҷаҳон мушти гилу дил ҳосили ўст,
Ҳамин як қатраи хун мушкили ўст.
Нигоҳи мо дубин афтод, варна
Ҷаҳони ҳар касе андар дили ўст.
9
Саҳар мегуфт булбул боғбонро: "
Дар ин гил ҷуз ниҳоли ғам нагирад.
Ба пирӣ мерасад хори биёбон,
Вале гул чун ҷавон гардад, бимирад.''
10
Ҷаҳони мо, ки нобуд аст будаш,
Зиён тавъам ҳамезояд ба судаш.
Куҳанро нав куну тарҳи дигар рез,
Дили мо барнатобад деру зудаш.
11
Навои ишқро соз аст одам,
Кушояд розу худ роз аст одам.
Ҷаҳон ў офарид, ин хубтар сохт,
Магар бо эзид анбоз аст одам?
12
На ман анҷому не оғоз ҷўям,
Ҳама розам, ҷаҳони роз ҷўям.
Гар аз рўи ҳақиқат парда гиранд,
Ҳамон бўку магарро боз ҷўям.
13
Дило, нороии парвона то кай?
Нагирӣ шеваи мардона то кай?
Яке худро ба сўзи хештан сўз,
Тавофи оташи бегона то кай?
14
Тане пайдо кун аз мушти ғуборе,
Тане маҳкамтар аз сангинҳисоре.
Даруни ў дили дардошное,
Чу ҷўе дар канори кўҳсоре.
15
Зи обу гил Худо хуш пайкаре сохт,
Ҷаҳоне аз Ирам зеботаре сохт.
Вале соқӣ ба он оташ, ки дорад,
Зи хоки ман ҷаҳони дигаре сохт.
16
Ба Яздон рўзи маҳшар барҳаман гуфт:
"Фурўғи зиндагӣ тоби шарар буд.
Валекин, гар наранҷӣ, бо ту гўям,
Cанам аз одамӣ пояндатар буд.
17
Гузаштӣ тезгом, эй ахтари субҳ,
Магар аз хоби мо безор рафтӣ?
Ман аз ноогаҳӣ гум карда роҳам,
Ту бедор омадӣ, бедор рафтӣ.
18Тиҳӣ аз ҳою ҳу майхона будӣ,
Гили мо аз шарар бегона будӣ.
Набудӣ ишқу ин ҳангомаи ишқ,
Агар дил чун хирад фарзона будӣ.
19Туро, эй, тозапарвоз офариданд,
Саропо лаззати бол озмоӣ.
Ҳавас моро гаронпарвоз дорад,
Ту аз завқи паридан пар кушоӣ.
20
Чӣ лаззат, ё Раб, андар ҳасту буд аст,
Дили ҳар зарра дар ҷўши намуд аст.
Шикофад шохро чун ғунчаи гул,
Табассумрез аз завқи вуҷуд аст.
21
Шунидам дар адам парвона мегуфт:
"Даме аз зиндагӣ тобу табам бахш.
Парешон кун саҳар хокистарамро,
Валекин сўзу сози як шабам бахш.
22
Мусалмонон, маро ҳарфест дар дил,
Ки равшантар зи ҷони Ҷабраил аст.
Ниҳонаш дорам аз озарниҳодон,
Ки ин сирре зи асрори Халил аст.
23
Ба кўяш раҳсипорӣ, эй дил, эй дил,
Маро танҳо гузорӣ, эй дил, эй дил?
Дамодам орзуҳо офаринӣ,
Магар коре надорӣ, эй дил, эй дил?
24
Раҳе дар синаи анҷум кушоӣ,
Вале аз хештан ноошноӣ.
Яке бар худ кушо чун дона чашме,
Ки аз зери замин нахле бароӣ.
25
Саҳар дар шохсори бўстоне,
Чӣ хуш мегуфт мурғи нағмахоне:
"Баровар ҳар чӣ андар сина дорӣ
— Суруде, нолае, оҳе, фиғоне!"
(давом дорад).........................
Метки: шеър
KUHISTONI _,
04-11-2012 22:21
(ссылка)
ТУРКУ ТОЧИКУ АРАБ,ХИНДУИ ТУ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
АРЗИ ҲОЛИ МУСАННИФ БА ҲУЗУРИ РАҲМАТУ-Л-ИЛ-ОЛАМИН
Эй зуҳури ту шабоби зиндагӣ,
Ҷилваат таъбири хоби зиндагӣ.
Эй замин аз боргоҳат арҷманд,
Осмон аз бўсаи бомат баланд.
Шаш ҷиҳат равшан зи тоби рўи ту,
Турку Тоҷику Араб, Ҳиндуи ту.
Аз ту боло пояи ин коинот
Фарқи ту сармояи ин коинот.
Дар ҷаҳон шамъи ҳаёт афрўхтӣ,
Бандагонро хоҷагӣ омўхтӣ.
Бе ту аз нобудмандиҳо хиҷил
Пайкарони ин сарои обу гил.
То дами ту оташе аз гил кушуд,
Тўдаҳои хокро одам намуд.
Зарра домангири меҳру моҳ шуд,
Яъне аз нерўи хеш огоҳ шуд.
То маро афтод бар рўят назар,
Аз абу ум гаштаӣ маҳбубтар.
Ишқ дар ман оташе афрўхтаст,
Фурсаташ бодо, ки ҷонам сўхтаст.
Нолае монанди най сомони ман,
Он чароғи хонаи вайрони ман.
Аз ғами пинҳон нагуфтан мушкил аст
Бода дар мино нуҳуфтан мушкил аст.
Муслим аз сирри Набӣ бегона шуд,
Боз ин Байтулҳарам бутхона шуд.
Аз Маноту Лоту Уззову Ҳубал,
Ҳар яке дорад буте андар бағал.
Шайхи мо аз барҳаман кофиртар аст,
3-он ки ўро Суманот андар сар аст.
Рахти ҳастӣ аз Араб барчидаӣ,
Дар хумистони Аҷам хобидаӣ.
Шал зи барфоби Аҷам аъзои ў,
Сардтар аз ашки ў саҳбои ў.
Ҳамчу кофир аз аҷал тарсандае,
Синааш фориғ зи қалби зиндае.
Наъшаш аз пеши табибон бурдаам,
Дар ҳузури Мустафо овардаам.
Мурда буд, аз оби ҳайвон гуфтамаш,
Сирре аз асрори Қуръон гуфтамаш.
Достоне гуфтам аз ёрони Наҷд,
Накҳате овардам аз бустони Наҷд.
Маҳфил аз шамъи наво афрўхтам,
Қавмро рамзи ҳаёт омўхтам.
Гуфт: бар мо бандад афсуни Фаранг,
Ҳаст ғавғояш зи қонуни Фаранг.
Эй Бусайриро ридобахшандаӣ,
Барбати Салмо маро бахшандаӣ.
Завқи Ҳақ деҳ ин хатоандешро,
Ин ки нашносад матоъи хешро.
Гар дилам ойинаи беҷавҳар аст
В-ар ба ҳарфам ғайри Қуръон музмар аст.
Эй фурўғат субҳи аъсору дуҳур,
Чашми ту бинандаи «мо фиссудур».
Пардаи номуси фикрам чок кун,
Ин хиёбонро зи хорам пок кун.
Танг кун рахти ҳаёт андар барам,
Аҳли миллатро нигаҳ дор аз шарам.
Сабз кишти нобасомонам макун,
Баҳрагир аз абри найсонам макун.
Хушк гардон бода дар ангури ман,
Заҳр рез андар майи кофури ман.
Рўзи маҳшар хору расво кун маро,
Бенасиб аз бўсаи по кун маро.
Гар дури асрори Қуръон суфтаам,
Бо мусалмонон агар ҳақ гуфтаам.
Эй, ки аз эҳсони ту нокас кас аст,
Як дуъоят музди гуфторам бас аст.
Арз кун пеши Худои аззу ҷал,
Ишқи ман гардад ҳамоғўши амал.
Давлати ҷони ҳазин бахшидаӣ,
Баҳрае аз илми дин бахшидаӣ.
Дар амал пояндатар гардон маро,
Оби найсонам, гуҳар гардон маро.
Рахти ҷон то дар ҷаҳон овардаам,
Орзуи дигаре парвардаам.
Ҳамчу дил дар синаам осудааст,
Маҳрам аз субҳи ҳаётам будааст.
Аз падар то номи ту омўхтам,
Оташи ин орзу афрўхтам.
То фалак деринатар созад маро,
Дар қимори зиндагӣ бозад маро.
Орзуи ман ҷавонтар мешавад,
Ин куҳансаҳбо гаронтар мешавад.
Ин таманно зери хокам гавҳар аст,
Дар шабам тоби ҳамин як ахтар аст.
Муддате бо лоларўён сохтам,
Ишқ бо марғуламўён бохтам.
Бодаҳо бо моҳсимоён задам,
Бар чароғи офият домон задам.
Барқҳо рақсид гирди ҳосилам,
Раҳзанон бурданд колои дилам.
Ин шароб аз шишаи ҷонам нарехт,
Ин зари соро зи домонам нарехт.
Ақли Озар пешаам зуннор баст,
Нақши ў дар кишвари ҷонам нишаст.
Солҳо будам гирифтори шаке,
Аз димоғи хушки ман лоянфаке
Ҳарфе аз илм-ул-яқин нохондаӣ,
Дар гумонободи ҳикмат мондаӣ.
Зулматам аз тоби Ҳақ бегона буд,
Шомам аз нури шафақ бегона буд.
Ин таманно дар дилам хобида монд,
Дар садаф мисли гуҳар пўшида монд.
Охир аз паймонаи чашмам чакид,
Дар замири ман навоҳо офарид.
Эй зи ёди ғайри ту ҷонам тиҳӣ,
Бар лабаш орам, агар фармон диҳӣ.
Зиндагиро аз амал сомон набуд,
Пас маро ин орзу шоён набуд.
Шарм аз изҳори ў ояд маро,
Шафқати ту ҷуръат афзояд маро
Ҳаст шаъни раҳматат гетинавоз,
Орзу дорам, ки мирам дар Ҳиҷоз.
Муслимӣ, аз мосиво бегонаӣ,
Ту куҷо зуннории бутхонаӣ?
Ҳайф, чун ўро сарояд рўзгор,
Пайкарашро дайр гирад дар канор.
Аз дарат хезад агар аҷзои ман,
Войи имрўзам, хушо фардои ман.
Фаррухо шаҳре, ки ту будӣ дар он,
Эй хунук хоке, ки осудӣ дар он.
"Маскани ёр асту шаҳри шоҳи ман
Пеши ошиқ ин бувад ҳубб-ул-ватан"
Кавкабамро дидаи бедор бахш,
Марқаде дар сояи девор бахш.
То биёсояд дили бетоби ман,
Бастагӣ пайдо кунад симоби ман.
Бо фалак гўям, ки оромам нигар,
Дидаӣ оғозам, анҷомам нигар!
KUHISTONI _,
03-10-2012 22:31
(ссылка)
ЧАВОНМАРДЕ,КИ ХУДРО ФОШ БИНАД...
Ба Номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
Паёми Форуқ
Ту эй боди биёбон, аз Араб хез,
Зи Нили мисриён мавҷе барангез.
Бигў Форуқро пайғоми Форуқ,
Ки худ дар фақру султонӣ биёмез.
Хилофат фақр бо тоҷу сарир аст,
Зиҳӣ давлат, ки поённопазир аст.
Ҷавонбахто, мадеҳ аз даст ин фақр,
Ки ў бе подшоҳӣ зудмир аст.
Ҷавонмарде, ки худро фош бинад,
Ҷаҳони кўҳнаро боз офаринад,
Ҳазорон анҷуман андар тавофаш,
Ки ў бо хештан хилват гузинад.
Ба рўйи ақлу дил бикшоӣ ҳар дар,
Бигир аз пири ҳар майхона соғар.
"Дар он кўш аз ниёзи синапарвар,
Ки бо ман пок дорӣ, остин тар".
Хунук он миллате бар худ расида,
Зи дарди ҷустуҷў ноорамида.
Дурахши ў таҳи ин нилгун чарх
Чу теғе аз миён берун кашида.
Чӣ хуш зад турки маллоҳе суруде,
Рухи ў аҳмаре, чашмаш кабуде:
"Ба дарё гар гиреҳ афтад ба корам,
Ба ҷуз тўфон намехоҳам кушуде".
Ҷаҳонгире ба хоки мо сириштанд,
Имомат дар ҷабини мо навиштанд.
Даруни хеш бингар он ҷаҳонро,
Ки тухмаш дар дили Форуқ киштанд.
Касе, к-ў донад асрори яқинро,
Якибин мекунад чашми дубинро.
Биёмезанд чун нури ду қандил,
Маяндеш ифтироқи мулку динро.
Мусалмоне, ки худро имтиҳон кард,
Ғубори роҳи худро осмон кард.
Шарори шавқ агар дорӣ, нигаҳ дор,
Ки бо вай офтобе метавон кард.
Шуъарои араб
Бигў аз ман навохони арабро,
Баҳои кам ниҳодам лаъли лабро.
Аз он нуре, ки аз Қуръон гирифтам,
Саҳар кардам саду сисола шабро.
Ба ҷонҳо офаридам ҳою ҳўро,
Кафи хоке шумурдам коху кўро.
Шавад рўзе ҳарифи баҳри пуршўр
Зи ошўбе, ки додам оби ҷўро.
Ту ҳам бигзор он суратнигорӣ,
Маҷў ғайр аз замири хеш ёрӣ.
Ба боғи мо баровардӣ пару бол,
Мусалмонро бидеҳ сўзе, ки дорӣ.
Ба хоки мо диле, дар дил ғаме ҳаст,
Ҳанўз ин кўҳна шохеро наме ҳаст.
Ба афсуни ҳунар он чашма бикшой,
Даруни ҳар мусалмон Замзаме ҳаст.
Мусалмон бандаи мавлосифот аст,
Дили ў сирре аз асрори зот аст.
Ҷамолаш ҷуз ба нури Ҳақ набинӣ,
Ки аслаш дар замири коинот аст.
Бидеҳ бо хоки ў он сўзу тобе,
Ки зояд аз шаби ў офтобе.
Наво он зан, ки аз файзи ту ўро
Дигар бахшанд завқи инқилобе.
Мусалмонӣ ғами дил бархаридан,
Чу симоб аз тапи ёрон тапидан,
Ҳузури миллат аз худ даргузаштан,
Дигар бонги "Аналмиллат" кашидан.
Касе, к-ў фош дид асрори ҷонро,
Набинад ҷуз ба чашми худ ҷаҳонро.
Навое офарин дар синаи хеш,
Баҳоре метавон кардан хазонро.
Нигаҳ дор он чӣ дар обу гили туст,
Сурури сўзу мастӣ ҳосили туст.
Тиҳӣ дидам сабўи ину онро,
Майи боқӣ ба минои дили туст.
Шаби ин кўҳу дашти синатобе,
На дар вай мурғаке, не мавҷи обе.
Нагардад равшан аз қандили раҳбон,
Ту медонӣ, ки бояд офтобе.
Накў мехон хати симои худро,
Ба даст овар раги фардои худро.
Чу ман по дар биёбони Ҳарам неҳ,
Ки бинӣ андар ў паҳнои худро.
Паёми Форуқ
Ту эй боди биёбон, аз Араб хез,
Зи Нили мисриён мавҷе барангез.
Бигў Форуқро пайғоми Форуқ,
Ки худ дар фақру султонӣ биёмез.
Хилофат фақр бо тоҷу сарир аст,
Зиҳӣ давлат, ки поённопазир аст.
Ҷавонбахто, мадеҳ аз даст ин фақр,
Ки ў бе подшоҳӣ зудмир аст.
Ҷавонмарде, ки худро фош бинад,
Ҷаҳони кўҳнаро боз офаринад,
Ҳазорон анҷуман андар тавофаш,
Ки ў бо хештан хилват гузинад.
Ба рўйи ақлу дил бикшоӣ ҳар дар,
Бигир аз пири ҳар майхона соғар.
"Дар он кўш аз ниёзи синапарвар,
Ки бо ман пок дорӣ, остин тар".
Хунук он миллате бар худ расида,
Зи дарди ҷустуҷў ноорамида.
Дурахши ў таҳи ин нилгун чарх
Чу теғе аз миён берун кашида.
Чӣ хуш зад турки маллоҳе суруде,
Рухи ў аҳмаре, чашмаш кабуде:
"Ба дарё гар гиреҳ афтад ба корам,
Ба ҷуз тўфон намехоҳам кушуде".
Ҷаҳонгире ба хоки мо сириштанд,
Имомат дар ҷабини мо навиштанд.
Даруни хеш бингар он ҷаҳонро,
Ки тухмаш дар дили Форуқ киштанд.
Касе, к-ў донад асрори яқинро,
Якибин мекунад чашми дубинро.
Биёмезанд чун нури ду қандил,
Маяндеш ифтироқи мулку динро.
Мусалмоне, ки худро имтиҳон кард,
Ғубори роҳи худро осмон кард.
Шарори шавқ агар дорӣ, нигаҳ дор,
Ки бо вай офтобе метавон кард.
Шуъарои араб
Бигў аз ман навохони арабро,
Баҳои кам ниҳодам лаъли лабро.
Аз он нуре, ки аз Қуръон гирифтам,
Саҳар кардам саду сисола шабро.
Ба ҷонҳо офаридам ҳою ҳўро,
Кафи хоке шумурдам коху кўро.
Шавад рўзе ҳарифи баҳри пуршўр
Зи ошўбе, ки додам оби ҷўро.
Ту ҳам бигзор он суратнигорӣ,
Маҷў ғайр аз замири хеш ёрӣ.
Ба боғи мо баровардӣ пару бол,
Мусалмонро бидеҳ сўзе, ки дорӣ.
Ба хоки мо диле, дар дил ғаме ҳаст,
Ҳанўз ин кўҳна шохеро наме ҳаст.
Ба афсуни ҳунар он чашма бикшой,
Даруни ҳар мусалмон Замзаме ҳаст.
Мусалмон бандаи мавлосифот аст,
Дили ў сирре аз асрори зот аст.
Ҷамолаш ҷуз ба нури Ҳақ набинӣ,
Ки аслаш дар замири коинот аст.
Бидеҳ бо хоки ў он сўзу тобе,
Ки зояд аз шаби ў офтобе.
Наво он зан, ки аз файзи ту ўро
Дигар бахшанд завқи инқилобе.
Мусалмонӣ ғами дил бархаридан,
Чу симоб аз тапи ёрон тапидан,
Ҳузури миллат аз худ даргузаштан,
Дигар бонги "Аналмиллат" кашидан.
Касе, к-ў фош дид асрори ҷонро,
Набинад ҷуз ба чашми худ ҷаҳонро.
Навое офарин дар синаи хеш,
Баҳоре метавон кардан хазонро.
Нигаҳ дор он чӣ дар обу гили туст,
Сурури сўзу мастӣ ҳосили туст.
Тиҳӣ дидам сабўи ину онро,
Майи боқӣ ба минои дили туст.
Шаби ин кўҳу дашти синатобе,
На дар вай мурғаке, не мавҷи обе.
Нагардад равшан аз қандили раҳбон,
Ту медонӣ, ки бояд офтобе.
Накў мехон хати симои худро,
Ба даст овар раги фардои худро.
Чу ман по дар биёбони Ҳарам неҳ,
Ки бинӣ андар ў паҳнои худро.
KUHISTONI _,
26-09-2012 21:05
(ссылка)
ҲАР КИ РАМЗИ МУСТАФО ФАХМИДААСТ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР МАЪНИИ ИН КИ ЯЪСУ ҲУЗНУ ХАВФ
УММУЛХАБОИС АСТ ВА ҚОТЕЪИ ҲАЁТ
ВА ТАВҲИД ИЗОЛАИ ИН АМРОЗИ ХАБИСА МЕКУНАД
Маргро сомон зи қатъи орзуст,
Зиндагонӣ маҳкам аз "ло тақнату"ст.
То умед аз орзуи пайҳам аст,
Ноумедӣ зиндагониро сам аст.
Ноумедӣ ҳамчу гўр афшорадат,
Гарчи Алвандӣ, зи по меорадат.
Нотавонӣ бандаи эҳсони ў,
Номуродӣ бастаи домони ў.
Зиндагиро яъс хобовар бувад,
Ин далели сустии унсур бувад.
Чашми ҷонро сурмааш аъмо кунад,
Рўзи равшанро шаби ялдо кунад.
Аз дамаш мирад қувои зиндагӣ,
Хушк гардад чашмаҳои зиндагӣ.
Хуфта бо ғам дар таҳи як чодар аст,
Ғам раги ҷонро мисоли наштар аст.
Эй, ки дар зиндони ғам бошӣ асир,
Аз Набӣ таълими "ло таҳзан" бигир.
Ин сабақ Сиддиқро сиддиқ кард,
Сархуш аз паймонаи таҳқиқ кард.
Аз ризо муслим мисоли кавкаб аст,
Дар раҳи ҳастӣ табассум дар лаб аст.
Гар Худо дорӣ, зи ғам озод шав,
Аз хаёли бешу кам озод шав.
Қуввати имон ҳаёт афзоядат,
Вирди "ло хавфун алайҳим" боядат.
Чун Калиме сўи Фиръавне равад,
Қалби ў аз "лотахаф" маҳкам шавад.
Бими ғайриллаҳ амалро душман аст,
Корвони зиндагиро раҳзан аст.
Азми маҳкам мумкинотандеш аз ў,
Ҳиммати олӣ таъаммулкеш аз ў.
Тухми ў чун дар гилат худро нишонд,
Зиндагӣ аз худнамоӣ боз монд.
Фитрати ў тангтобу созгор,
Бо дили ларзону дасти раъшадор.
Дуздад аз по тоқати рафторро,
Мерабояд аз димоғ афкорро.
Душманат тарсон агар бинад туро,
Аз хиёбонат чу гул чинад туро.
Зарби теғи ў қавитар мефитад,
Ҳам нигоҳаш мисли ханҷар мефитад.
Бим чун банд аст андар пои мо,
Варна сад сел аст дар дарёи мо.
Барнамеояд агар оҳанги ту,
Нарм аз бим аст тори чанги ту.
Гўштобаш деҳ, ки гардад нағмахез,
Бар фалак аз нола орад растхез.
Бим ҷосусест аз иқлими марг,
Андарунаш тира мисли муми марг.
Чашми ў барҳамзани кори ҳаёт,
Гўши ў бузгири ахбори ҳаёт.
Ҳар шари пинҳон, ки андар қалби туст,
Асли ў бим аст, агар бинӣ дуруст.
Лобаву маккориву кину дурўғ,
Ин ҳама аз хавф мегирад фурўғ.
Пардаи зўри риё пироҳанаш
Фитнаро оғўши модар доманаш.
3-он ки аз ҳиммат набошад устувор,
Мешавад хушнуд бо носозгор.
Ҳар кӣ рамзи Мустафо фаҳмидааст,
Ширкро дар хавфи музмар дидааст.
МУҲОВАРАИ ТИРУ ШАМШЕР
Сирри Ҳақ тир аз лаби сўфор гуфт,
Теғро дар гармии пайкор гуфт:
Эй париҳо ҷавҳар андар Қофи ту,
Зулфиқори Ҳайдар аз аслофи ту.
Қуввати бозуи Холид дидаӣ,
Шомро бар сар шафақ пошидаӣ.
Оташи қаҳри Худо сармояат,
Ҷаннату-л-фирдавс зери сояат.
Дар ҳавоям ё миёни таркашам,
Ҳар куҷо бошам, саропо оташам.
Аз камон оям чу сўйи сина ман,
Нек мебинам ба тўи сина ман.
Гар набошад дар миён қалби салим,
Фориғ аз андешаҳои яъсу бим.
Чок-чок аз нўки худ гардонамаш,
Нимае аз мавҷи хун пўшонамаш.
В-ар сафои ў зи қалби мўъмин аст,
Зоҳираш равшан зи нури ботин аст.
Аз тафи ў об гардад ҷони ман,
Ҳамчу шабнам мечакад пайкони ман.
ҲИКОЯТИ ШЕРУ ШАҲАНШОҲ ОЛАМГИР
РАҲМАТУЛЛОҲУ АЛАЙҲ
Шоҳи Оламгири гардуностон,
Эьтибори дудмони Курагон.
Пояи исломиён бартар аз ў
Эҳтироми шаръи пайғамбар аз ў.
Дар миёни корзори куфру дин,
Тиркаши моро хаданги охирин.
Тухми илҳоде, ки Акбар парварид,
Боз андар фитрати Доро дамид.
Шамъи дил дар синаҳо равшан набуд,
Миллати мо аз фасод эман набуд.
Ҳақ гузид аз Ҳинд Оламгирро,
Он фақири соҳиби шамшерро.
Аз пайи эҳёи дин маъмур кард,
Баҳри таҷдиди яқин маъмур кард.
Барқи теғаш хирмани илҳод сўхт,
Шамъи дил дар маҳфили мо барфурўхт.
Кўрзавқон достонҳо сохтанд,
Вусъати идроки ў нашнохтанд.
Шўълаи тавҳидро парвона буд,
Чун Бароҳим андар ин бутхона буд.
Дар сафи шоҳаншаҳон яктостӣ,
Фарқи ў аз турбаташ пайдостӣ.
Рўзе он зебандаи тоҷу сарир,
Он сипаҳдору шаҳаншоҳу фақир,
Субҳгоҳон шуд ба сайри бешае,
Бо парасторе, вафоандешае.
Сархуш аз кайфияти боди саҳар,
Тоирон тасбеҳхон бар ҳар шаҷар.
Шоҳи рамзогоҳ шуд маҳви намоз,
Хайма барзад дар ҳақиқат аз маҷоз.
Шери нар омад падид аз тарфи дашт,
Аз хурўши ў фалак ларзанда гашт.
Бўйи инсон додаш аз инсон хабар,
Панҷа Оламгирро зад бар камар.
Дасти шаҳ нодида ханчар баркашид,
Шарзашереро шикам аз ҳам дарид.
Дил ба худ роҳе надод андешаро,
Шери қолин кард шери бешаро.
Боз сўйи Ҳақ рамид он носабур,
Буд меьроҷаш намози боҳузур.
Инчунин дил худнамову худшикан
Дорад андар синаи мўъмин ватан.
Бандаи Ҳақ пеши мавлоностӣ,
Пеши ботил аз наъам барҷостӣ.
Ту ҳам, эй нодон, диле овар ба даст,
Шоҳидеро маҳмиле овар ба даст.
Хешро дарбозу худро боз гир,
Дом густар аз ниёзу ноз гир.
Ишқро оташ занӣ, андеша кун,
Рўбаҳи Ҳақ бошу шерӣ пеша кун.
Хавфи Ҳақ унвони имон асту бас,
Хавфи ғайр аз ширк пинҳон асту бас.
ДАР МАЪНИИ ИН КИ ЯЪСУ ҲУЗНУ ХАВФ
УММУЛХАБОИС АСТ ВА ҚОТЕЪИ ҲАЁТ
ВА ТАВҲИД ИЗОЛАИ ИН АМРОЗИ ХАБИСА МЕКУНАД
Маргро сомон зи қатъи орзуст,
Зиндагонӣ маҳкам аз "ло тақнату"ст.
То умед аз орзуи пайҳам аст,
Ноумедӣ зиндагониро сам аст.
Ноумедӣ ҳамчу гўр афшорадат,
Гарчи Алвандӣ, зи по меорадат.
Нотавонӣ бандаи эҳсони ў,
Номуродӣ бастаи домони ў.
Зиндагиро яъс хобовар бувад,
Ин далели сустии унсур бувад.
Чашми ҷонро сурмааш аъмо кунад,
Рўзи равшанро шаби ялдо кунад.
Аз дамаш мирад қувои зиндагӣ,
Хушк гардад чашмаҳои зиндагӣ.
Хуфта бо ғам дар таҳи як чодар аст,
Ғам раги ҷонро мисоли наштар аст.
Эй, ки дар зиндони ғам бошӣ асир,
Аз Набӣ таълими "ло таҳзан" бигир.
Ин сабақ Сиддиқро сиддиқ кард,
Сархуш аз паймонаи таҳқиқ кард.
Аз ризо муслим мисоли кавкаб аст,
Дар раҳи ҳастӣ табассум дар лаб аст.
Гар Худо дорӣ, зи ғам озод шав,
Аз хаёли бешу кам озод шав.
Қуввати имон ҳаёт афзоядат,
Вирди "ло хавфун алайҳим" боядат.
Чун Калиме сўи Фиръавне равад,
Қалби ў аз "лотахаф" маҳкам шавад.
Бими ғайриллаҳ амалро душман аст,
Корвони зиндагиро раҳзан аст.
Азми маҳкам мумкинотандеш аз ў,
Ҳиммати олӣ таъаммулкеш аз ў.
Тухми ў чун дар гилат худро нишонд,
Зиндагӣ аз худнамоӣ боз монд.
Фитрати ў тангтобу созгор,
Бо дили ларзону дасти раъшадор.
Дуздад аз по тоқати рафторро,
Мерабояд аз димоғ афкорро.
Душманат тарсон агар бинад туро,
Аз хиёбонат чу гул чинад туро.
Зарби теғи ў қавитар мефитад,
Ҳам нигоҳаш мисли ханҷар мефитад.
Бим чун банд аст андар пои мо,
Варна сад сел аст дар дарёи мо.
Барнамеояд агар оҳанги ту,
Нарм аз бим аст тори чанги ту.
Гўштобаш деҳ, ки гардад нағмахез,
Бар фалак аз нола орад растхез.
Бим ҷосусест аз иқлими марг,
Андарунаш тира мисли муми марг.
Чашми ў барҳамзани кори ҳаёт,
Гўши ў бузгири ахбори ҳаёт.
Ҳар шари пинҳон, ки андар қалби туст,
Асли ў бим аст, агар бинӣ дуруст.
Лобаву маккориву кину дурўғ,
Ин ҳама аз хавф мегирад фурўғ.
Пардаи зўри риё пироҳанаш
Фитнаро оғўши модар доманаш.
3-он ки аз ҳиммат набошад устувор,
Мешавад хушнуд бо носозгор.
Ҳар кӣ рамзи Мустафо фаҳмидааст,
Ширкро дар хавфи музмар дидааст.
МУҲОВАРАИ ТИРУ ШАМШЕР
Сирри Ҳақ тир аз лаби сўфор гуфт,
Теғро дар гармии пайкор гуфт:
Эй париҳо ҷавҳар андар Қофи ту,
Зулфиқори Ҳайдар аз аслофи ту.
Қуввати бозуи Холид дидаӣ,
Шомро бар сар шафақ пошидаӣ.
Оташи қаҳри Худо сармояат,
Ҷаннату-л-фирдавс зери сояат.
Дар ҳавоям ё миёни таркашам,
Ҳар куҷо бошам, саропо оташам.
Аз камон оям чу сўйи сина ман,
Нек мебинам ба тўи сина ман.
Гар набошад дар миён қалби салим,
Фориғ аз андешаҳои яъсу бим.
Чок-чок аз нўки худ гардонамаш,
Нимае аз мавҷи хун пўшонамаш.
В-ар сафои ў зи қалби мўъмин аст,
Зоҳираш равшан зи нури ботин аст.
Аз тафи ў об гардад ҷони ман,
Ҳамчу шабнам мечакад пайкони ман.
ҲИКОЯТИ ШЕРУ ШАҲАНШОҲ ОЛАМГИР
РАҲМАТУЛЛОҲУ АЛАЙҲ
Шоҳи Оламгири гардуностон,
Эьтибори дудмони Курагон.
Пояи исломиён бартар аз ў
Эҳтироми шаръи пайғамбар аз ў.
Дар миёни корзори куфру дин,
Тиркаши моро хаданги охирин.
Тухми илҳоде, ки Акбар парварид,
Боз андар фитрати Доро дамид.
Шамъи дил дар синаҳо равшан набуд,
Миллати мо аз фасод эман набуд.
Ҳақ гузид аз Ҳинд Оламгирро,
Он фақири соҳиби шамшерро.
Аз пайи эҳёи дин маъмур кард,
Баҳри таҷдиди яқин маъмур кард.
Барқи теғаш хирмани илҳод сўхт,
Шамъи дил дар маҳфили мо барфурўхт.
Кўрзавқон достонҳо сохтанд,
Вусъати идроки ў нашнохтанд.
Шўълаи тавҳидро парвона буд,
Чун Бароҳим андар ин бутхона буд.
Дар сафи шоҳаншаҳон яктостӣ,
Фарқи ў аз турбаташ пайдостӣ.
Рўзе он зебандаи тоҷу сарир,
Он сипаҳдору шаҳаншоҳу фақир,
Субҳгоҳон шуд ба сайри бешае,
Бо парасторе, вафоандешае.
Сархуш аз кайфияти боди саҳар,
Тоирон тасбеҳхон бар ҳар шаҷар.
Шоҳи рамзогоҳ шуд маҳви намоз,
Хайма барзад дар ҳақиқат аз маҷоз.
Шери нар омад падид аз тарфи дашт,
Аз хурўши ў фалак ларзанда гашт.
Бўйи инсон додаш аз инсон хабар,
Панҷа Оламгирро зад бар камар.
Дасти шаҳ нодида ханчар баркашид,
Шарзашереро шикам аз ҳам дарид.
Дил ба худ роҳе надод андешаро,
Шери қолин кард шери бешаро.
Боз сўйи Ҳақ рамид он носабур,
Буд меьроҷаш намози боҳузур.
Инчунин дил худнамову худшикан
Дорад андар синаи мўъмин ватан.
Бандаи Ҳақ пеши мавлоностӣ,
Пеши ботил аз наъам барҷостӣ.
Ту ҳам, эй нодон, диле овар ба даст,
Шоҳидеро маҳмиле овар ба даст.
Хешро дарбозу худро боз гир,
Дом густар аз ниёзу ноз гир.
Ишқро оташ занӣ, андеша кун,
Рўбаҳи Ҳақ бошу шерӣ пеша кун.
Хавфи Ҳақ унвони имон асту бас,
Хавфи ғайр аз ширк пинҳон асту бас.
KUHISTONI _,
09-06-2012 20:23
(ссылка)
ОРЗУРО ДАР ДИЛИ ХУД ЗИНДА ДОР.....
-Ҳамди беҳад ва ситоиши бепоён бо он Зоти поки бузургу бахшояндаву ғамраҳокунандаи меҳрубон.
---Сипас салому дуруди бепоён ба хатмкунандаи анбиё Муҳаммади Муставо (С.А.В.) ва бар ҷамъи олу асҳоби эшон.
Салому алайкум бародарону хоҳарони исломӣ,пайравони роҳи Ҳақ ва ҳамватанони муҳоҷир дур аз ватан афтода,ки ба хотири дарёфти ризқу рӯзӣ таъмини нафақаву зану фарзанд қабул намудаед ва дар диёри ғурбат ҳиҷрат зиндагии ширини худро ва айёми ҷавони ва навҷавонии худро сипарӣ мекунед,ба ҳамаи шумо аз Худованди меҳрубон беҳтарин хушиҳои зиндагиро, беҳтарин неъматҳои дунё,ки имону амону тандурустӣ ва илму амалу фарохдастист, масъалат дорам!Иншаоллоҳ ҳар куҷо бошед,мувваффақу муаядду сарбаланд бошед!
ДАР БАЁНИ ИН КИ ҲАЁТИ ХУДӣ АЗ ТАХЛИҚУ ТАВЛИД МАҚОСИД АСТ
Зиндагониро бақо аз муддаъост,
Корвонашро даро аз муддаъост.
Зиндагӣ дар ҷустуҷў пўшида аст,
Асли ў дар орзу пўшида аст.
Орзуро дар дили худ зинда дор,
То нагардад мушти хоки ту мазор.
Орзу ҷони ҷаҳони рангу бўст,
Фитрати ҳар шайъи эмин орзуст.
Аз таманно рақси дил дар синаҳо,
Синаҳо аз тоби ў ойинаҳо.
Тоқати парвоз бахшад хокро,
Хизр бошад Мўсии идрокро,
Дил зи сўзи орзу гирад ҳаёт,
Ғайри Ҳақ мирад, чу ў гирад ҳаёт.
Чун зи тахлиқи таманно бозмонд,
Шаҳпараш бишкасту аз парвоз монд.
Орзу ҳангомаорои худӣ,
Мавҷи бетобе зи дарёи худӣ.
Орзу сайди мақосидро каманд,
Дафтари афъолро шерозабанд.
Зиндаро нафйи таманно мурда кард,
Шўъларо нуқсони сўз афсурда кард.
Чист асли дидаи бедори мо?
Баст сурат лаззати дидори мо.
Кабк по аз шўхии рафтор ёфт,
Булбул аз саъйи наво минқор ёфт.
Най бурун аз найситон обод шуд,
Нағма аз зиндони ў озод шуд.
Ақли нудраткўшу гардунтоз чист?
Ҳеҷ медонӣ, ки ин эьҷоз чист?
Зиндагӣ сармоядор аз орзўст,
Ақл аз зоидагони батни ўст.
Чист назми қавму ойину русум?
Чист рози тозагиҳои улум?
Орзуе, к-ў ба зўри худ шикаст,
Сар зи дил берун заду сурат бибаст.
Дасту дандону димоғу чашму гўш,
Фикру тахйилу шуъуру ёду ҳуўш.
Зиндагӣ маркаб чу дар ҷангоҳ бохт,
Баҳри ҳифзи хеш ин олот сохт.
Огаҳӣ аз илму фан мақсуд нест,
Ғунчаву гул аз чаман мақсуд нест.
Илм аз сомони ҳифзи зиндагист,
Илм аз асбоби тақвими худист.
Илму фан аз пешхезони хаёт,
Илму фан аз хоназодони ҳаёт.
Эй зи рози зиндагӣ бегона, хез,
Аз шароби мақсаде мастона хез!
Мақсаде мисли саҳар тобандае,
Мосиворо оташи сўзандае.
Мақсаде аз осмон болотаре,
Дилрабое, дилситоне, дилбаре,
Ботили деринаро ғоратгаре,
Фитна дар ҷайбе, саропо маҳшаре.
Мо зи тахлиқи мақосид зиндаем,
Аз шуъои орзу тобандаем.
Худованд ҳофизатон бошад!
Метки: Кулёт
KUHISTONI _,
03-08-2012 22:47
(ссылка)
КАМОЛИ ЗИНДАГӢ ДИДОРИ ЗОТ АСТ....
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ҲАФТУМ
Мусофир чун бувад? Раҳрав кадом аст?
Киро гўям, ки ў марди тамом аст?
ҶАВОБ
Агар чашме кушоӣ бар дили хеш,
Даруни сина бинӣ манзили хеш.
Сафар андар ҳазар кардан чунин аст,
Сафар аз худ ба худ кардан ҳамин аст.
Касе ин ҷо надонад мо куҷоем,
Ки дар чашми маҳу ахтар наёем.
Маҷў поён, ки поёне надорӣ,
Ба поён то расӣ, ҷоне надорӣ,
На моро пухта пиндорӣ, ки хомем,
Ба ҳар манзил тамому нотамомем.
Ба поси норасидан зиндагонист,
Сафар моро ҳаёти ҷовидонист.
Зи моҳӣ то ба маҳ ҷавлонгаҳи мо,
Макону ҳам замон гарди раҳи мо.
Ба худ печему бетобӣ намудем,
Ки мо мавҷему аз қаъри вуҷудем.
Дамодам хешро андар камин бош,
Гурезон аз гумон сўйи яқин бош.
Табу тоби муҳаббатро фано нест,
Яқину дидро низ интиҳо нест.
Камоли зиндагӣ дидори Зот аст,
Тариқаш растан аз банди ҷиҳот аст.
Чунон бо зоти Ҳақ хилват гузинӣ,
Туро ў бинаду ўро ту бинӣ.
Мунаввар шав зи нури "ман яронӣ",
Мижа бар ҳам мазан, ту худ намонӣ.
Ба худ маҳкам гузар андар ҳузураш,
Машав нопид андар баҳри нураш.
Насиби зарра кун он изтиробе,
Ки тобад дар ҳарими офтобе.
Чунон дар ҷилвагоҳи ёр месўз,
Аён худро, ниҳон ўро барафрўз.
Касе, к-ў дид оламро имом аст,
Ману ту нотамомем, ў тамом аст.
Агар ўро наёбӣ, дар талаб хез,
Агар ёбӣ, ба домонаш даровез.
Фақеҳу шайху муллоро мадеҳ даст,
Марав монанди моҳӣ ғофил аз шаст.
Ба кори мулку дин ў марди роҳест,
Ки мо кўрему ў соҳибнигоҳест.
Мисоли офтоби субҳгоҳӣ,
Дамад аз ҳар буни мўяш нигоҳе.
Фарангойини ҷумҳуриниҳод аст,
Расан аз гардани деве кушодаст.
Наво бе захмаву созе надорад,
Абӣ тайёра парвозе надорад.
Зӣ боғаш кишти вайроне накўтар.
Зи шаҳри ў биёбоне накўтар.
Чу раҳзан корвоне дар таку тоз,
Шикамҳо баҳри ноне дар таку тоз.
Равон хобиду тан бедор гардид,
Ҳунар бо дину дониш хор гардид.
Хирад ҷуз кофири кофиргаре нест,
Фани Афранг ҷуз мардумдарӣ нест.
Гурўҳеро гурўҳе дар камин аст,
Худояш ёр, агар кораш чунин аст
. Зи ман деҳ аҳли Мағрибро паёме,
Ки ҷумҳур аст теғи бе наёме.
Чӣ шамшере, ки ҷонҳо меситонад,
Тамизи муслиму кофир надонад.
Намонад дар ғилофи худ замоне,
Барад ҷони худу ҷони ҷаҳоне.
СУОЛИ ҲАФТУМ
Мусофир чун бувад? Раҳрав кадом аст?
Киро гўям, ки ў марди тамом аст?
ҶАВОБ
Агар чашме кушоӣ бар дили хеш,
Даруни сина бинӣ манзили хеш.
Сафар андар ҳазар кардан чунин аст,
Сафар аз худ ба худ кардан ҳамин аст.
Касе ин ҷо надонад мо куҷоем,
Ки дар чашми маҳу ахтар наёем.
Маҷў поён, ки поёне надорӣ,
Ба поён то расӣ, ҷоне надорӣ,
На моро пухта пиндорӣ, ки хомем,
Ба ҳар манзил тамому нотамомем.
Ба поси норасидан зиндагонист,
Сафар моро ҳаёти ҷовидонист.
Зи моҳӣ то ба маҳ ҷавлонгаҳи мо,
Макону ҳам замон гарди раҳи мо.
Ба худ печему бетобӣ намудем,
Ки мо мавҷему аз қаъри вуҷудем.
Дамодам хешро андар камин бош,
Гурезон аз гумон сўйи яқин бош.
Табу тоби муҳаббатро фано нест,
Яқину дидро низ интиҳо нест.
Камоли зиндагӣ дидори Зот аст,
Тариқаш растан аз банди ҷиҳот аст.
Чунон бо зоти Ҳақ хилват гузинӣ,
Туро ў бинаду ўро ту бинӣ.
Мунаввар шав зи нури "ман яронӣ",
Мижа бар ҳам мазан, ту худ намонӣ.
Ба худ маҳкам гузар андар ҳузураш,
Машав нопид андар баҳри нураш.
Насиби зарра кун он изтиробе,
Ки тобад дар ҳарими офтобе.
Чунон дар ҷилвагоҳи ёр месўз,
Аён худро, ниҳон ўро барафрўз.
Касе, к-ў дид оламро имом аст,
Ману ту нотамомем, ў тамом аст.
Агар ўро наёбӣ, дар талаб хез,
Агар ёбӣ, ба домонаш даровез.
Фақеҳу шайху муллоро мадеҳ даст,
Марав монанди моҳӣ ғофил аз шаст.
Ба кори мулку дин ў марди роҳест,
Ки мо кўрему ў соҳибнигоҳест.
Мисоли офтоби субҳгоҳӣ,
Дамад аз ҳар буни мўяш нигоҳе.
Фарангойини ҷумҳуриниҳод аст,
Расан аз гардани деве кушодаст.
Наво бе захмаву созе надорад,
Абӣ тайёра парвозе надорад.
Зӣ боғаш кишти вайроне накўтар.
Зи шаҳри ў биёбоне накўтар.
Чу раҳзан корвоне дар таку тоз,
Шикамҳо баҳри ноне дар таку тоз.
Равон хобиду тан бедор гардид,
Ҳунар бо дину дониш хор гардид.
Хирад ҷуз кофири кофиргаре нест,
Фани Афранг ҷуз мардумдарӣ нест.
Гурўҳеро гурўҳе дар камин аст,
Худояш ёр, агар кораш чунин аст
. Зи ман деҳ аҳли Мағрибро паёме,
Ки ҷумҳур аст теғи бе наёме.
Чӣ шамшере, ки ҷонҳо меситонад,
Тамизи муслиму кофир надонад.
Намонад дар ғилофи худ замоне,
Барад ҷони худу ҷони ҷаҳоне.
KUHISTONI _,
19-06-2012 21:08
(ссылка)
АЛҲАЗАР АЗ МИННАТИ ҒАЙР,АЛҲАЗАР!
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР БАЁНИ ИН КИ ХУДӣ АЗ СУОЛ ЗАЪИФ МЕГАРДАД
Эй фароҳам карда аз шерон хироҷ,
Гаштаӣ рўбаҳмизоҷ аз эҳтиёҷ.
Хастагиҳои ту аз нодорӣ аст,
Асли дарди ту ҳамин беморӣ аст.
Мерабояд рифъат аз фикри баланд,
Мекушад шамъи хаёли арҷманд.
Аз хуми ҳастӣ майи гулфом гир,
Нақди худ аз кисаи айём гир.
Худ фуруд о аз шутур мисли Умар,
Алҳазар аз миннати ғайр, алҳазар!
То ба кай дарюзаи мансаб кунӣ,
Сурати тифлон зи най маркаб кунӣ.
Фитрате, к-ў бар фалак бандад назар,
Паст мегардад зи эҳсони дигар.
Аз суол ифлос гардад хортар,
Аз гадоӣ гидягар нодортар.
Аз суол ошуфта аҷзои худӣ,
Бе таҷаллӣ нахли Синои худӣ.
Мушти хоки хешро аз ҳам мапош,
Мисли маҳ ризқи худ аз паҳлў тарош.
Гарчи бошӣ тангрўзу тангбахт,
Дар раҳи сели бало афканда рахт,
Ризқи хеш аз неъмати дигар маҷў,
Мавҷи об аз чашман Ховар маҷў.
То мабошӣ пеши Пайғамбар хиҷил,
Рўзи фардое, ки бошад, ҷонгусил.
Моҳро рўзӣ расад аз хони меҳр,
Доғ бар дил дорад аз эҳсони меҳр.
Ҳиммат аз Ҳақ хоҳу бо гардун ситез,
Обрўи миллати байзо марез.
Он ки хошоки бутон аз Каъба руфт,
Марди косибро ҳабибуллоҳ гуфт.
Вой бар миннатпазири хони ғайр,
Гарданаш хамгаштаи эҳсони ғайр.
Хешро аз барқи лутфи ғайр сўхт,
Бо пашизе мояи ғайрат фурўхт.
Эй хунук он ташна, к-андар офтоб,
Менахоҳад аз Хизар як ҷоми об.
Тарҷабин аз хиҷлати соил нашуд,
Шакли одам монду мушти гил нашуд.
Зери гардун он ҷавони арҷманд ,
Меравад мисли санавбар сарбаланд.
Дар тиҳидастӣ шавад худдортар,
Бахти ў хобида, ў бедортар.
Қулзуми занбил сели оташ аст,
Гар зи дасти худ расад шабнам хуш аст.
Чун ҳубоб аз ғайрати мардона бош,
Ҳам ба баҳр андар нагун паймона бош.
ДАР БАЁНИ ИН КИ ХУДӣ АЗ СУОЛ ЗАЪИФ МЕГАРДАД
Эй фароҳам карда аз шерон хироҷ,
Гаштаӣ рўбаҳмизоҷ аз эҳтиёҷ.
Хастагиҳои ту аз нодорӣ аст,
Асли дарди ту ҳамин беморӣ аст.
Мерабояд рифъат аз фикри баланд,
Мекушад шамъи хаёли арҷманд.
Аз хуми ҳастӣ майи гулфом гир,
Нақди худ аз кисаи айём гир.
Худ фуруд о аз шутур мисли Умар,
Алҳазар аз миннати ғайр, алҳазар!
То ба кай дарюзаи мансаб кунӣ,
Сурати тифлон зи най маркаб кунӣ.
Фитрате, к-ў бар фалак бандад назар,
Паст мегардад зи эҳсони дигар.
Аз суол ифлос гардад хортар,
Аз гадоӣ гидягар нодортар.
Аз суол ошуфта аҷзои худӣ,
Бе таҷаллӣ нахли Синои худӣ.
Мушти хоки хешро аз ҳам мапош,
Мисли маҳ ризқи худ аз паҳлў тарош.
Гарчи бошӣ тангрўзу тангбахт,
Дар раҳи сели бало афканда рахт,
Ризқи хеш аз неъмати дигар маҷў,
Мавҷи об аз чашман Ховар маҷў.
То мабошӣ пеши Пайғамбар хиҷил,
Рўзи фардое, ки бошад, ҷонгусил.
Моҳро рўзӣ расад аз хони меҳр,
Доғ бар дил дорад аз эҳсони меҳр.
Ҳиммат аз Ҳақ хоҳу бо гардун ситез,
Обрўи миллати байзо марез.
Он ки хошоки бутон аз Каъба руфт,
Марди косибро ҳабибуллоҳ гуфт.
Вой бар миннатпазири хони ғайр,
Гарданаш хамгаштаи эҳсони ғайр.
Хешро аз барқи лутфи ғайр сўхт,
Бо пашизе мояи ғайрат фурўхт.
Эй хунук он ташна, к-андар офтоб,
Менахоҳад аз Хизар як ҷоми об.
Тарҷабин аз хиҷлати соил нашуд,
Шакли одам монду мушти гил нашуд.
Зери гардун он ҷавони арҷманд ,
Меравад мисли санавбар сарбаланд.
Дар тиҳидастӣ шавад худдортар,
Бахти ў хобида, ў бедортар.
Қулзуми занбил сели оташ аст,
Гар зи дасти худ расад шабнам хуш аст.
Чун ҳубоб аз ғайрати мардона бош,
Ҳам ба баҳр андар нагун паймона бош.
KUHISTONI _,
17-07-2012 21:59
(ссылка)
НИГАҲРО АЗ ХАМУ ПЕЧАШ АДАБ КУН
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ДУВВУМ
Чӣ баҳр аст ин ки илмаш соҳил омад?
Зи қаъри ў чӣ гавҳар ҳосил омад?
ҶАВОБ
Ҳаёти пурнафас баҳри равоне,
Шуъуру огаҳӣ ўро кароне.
Чӣ дарёе, ки жарфу мавҷдор аст,
Ҳазорон кўҳу саҳро бар канор аст.
Мапурс аз мавҷҳои беқарораш,
Ки ҳар мавҷаш бурун ҷаст аз канораш.
Гузашт аз баҳру саҳроро наме дод,
Нигаҳро лаззати кайфу каме дод.
Ҳар он чизе, ки ояд дар ҳузураш,
Мунаввар гардад аз файзи шуъураш.
Ба хилват масту сўҳбатнопазир аст,
Вале ҳар шай зи нураш мустанир аст.
Нахустин менамояд мустанираш,
Кунад охир ба ойине асираш.
Шуъураш бо ҷаҳон наздиктар кард,
Ҷаҳон ўро зи рози ў хабар кард.
Хирад банди ниқоб аз рух кушудаш,
Валекин нутқ урёнтар намудаш.
Нағунҷад андар ин дайри мукофот,
Ҷаҳон ўро мақоме аз мақомот.
Бурун аз хеш мебинӣ ҷаҳонро,
Дар ў дашту яму саҳрову конро.
Ҷаҳони рангу бў гулдастаи мо,
Зи мо озоду ҳам вобастаи мо.
Худӣ ўро ба як тори нигаҳ баст,
Замину осмону меҳру маҳ баст.
Дили моро ба ў пўшида роҳест,
Ки ҳар мавҷуд мамнуни нигоҳест.
Гар ўро кас набинад, зор гардад,
Агар бинад, яму кўҳсор гардад.
Ҷаҳонро фарбеҳӣ аз дидани мо,
Ниҳолаш руста аз болидани мо.
Ҳадиси нозиру манзур розест,
Дили ҳар зарра дар арзи ниёзест.
Ту, эй шоҳид, маро машҳуд гардон,
Зи файзи як назар мавҷуд гардон.
Камоли зоти шай мавҷуд будан,
Барои шоҳиде машҳуд будан,
Зи дониш дар ҳузури мо набудан,
Мунаввар аз шуъури мо набудан.
Ҷаҳон ғайр аз таҷаллиҳои мо нест,
Ки бо мо ҷилваи нуру садо нест.
Ту ҳам аз сўҳбаташ ёрӣ талаб кун,
Нигаҳро аз хаму печаш адаб кун.
"Яқин медон ки шерони шикорӣ
Дар ин раҳ хостанд аз мўр ёрӣ".
Ба ёриҳои ў аз худ хабар гир,
Ту Ҷибрили Аминӣ, болу пар гир.
Ба бисёрӣ кушо чашми хирадро,
Ки дарёбӣ тамошои Аҳадро.
Насиби худ зи бўйи пираҳан гир,
Ба Канъон накҳат аз Мисру Яман гир.
Худӣ сайёду нахчираш маҳу меҳр,
Асири банди тадбираш маҳу меҳр.
Чу оташ хешро андар ҷаҳон зан,
Шабеҳун бар макону ломакон зан. (давом дорад)---Саволи саввум
СУОЛИ ДУВВУМ
Чӣ баҳр аст ин ки илмаш соҳил омад?
Зи қаъри ў чӣ гавҳар ҳосил омад?
ҶАВОБ
Ҳаёти пурнафас баҳри равоне,
Шуъуру огаҳӣ ўро кароне.
Чӣ дарёе, ки жарфу мавҷдор аст,
Ҳазорон кўҳу саҳро бар канор аст.
Мапурс аз мавҷҳои беқарораш,
Ки ҳар мавҷаш бурун ҷаст аз канораш.
Гузашт аз баҳру саҳроро наме дод,
Нигаҳро лаззати кайфу каме дод.
Ҳар он чизе, ки ояд дар ҳузураш,
Мунаввар гардад аз файзи шуъураш.
Ба хилват масту сўҳбатнопазир аст,
Вале ҳар шай зи нураш мустанир аст.
Нахустин менамояд мустанираш,
Кунад охир ба ойине асираш.
Шуъураш бо ҷаҳон наздиктар кард,
Ҷаҳон ўро зи рози ў хабар кард.
Хирад банди ниқоб аз рух кушудаш,
Валекин нутқ урёнтар намудаш.
Нағунҷад андар ин дайри мукофот,
Ҷаҳон ўро мақоме аз мақомот.
Бурун аз хеш мебинӣ ҷаҳонро,
Дар ў дашту яму саҳрову конро.
Ҷаҳони рангу бў гулдастаи мо,
Зи мо озоду ҳам вобастаи мо.
Худӣ ўро ба як тори нигаҳ баст,
Замину осмону меҳру маҳ баст.
Дили моро ба ў пўшида роҳест,
Ки ҳар мавҷуд мамнуни нигоҳест.
Гар ўро кас набинад, зор гардад,
Агар бинад, яму кўҳсор гардад.
Ҷаҳонро фарбеҳӣ аз дидани мо,
Ниҳолаш руста аз болидани мо.
Ҳадиси нозиру манзур розест,
Дили ҳар зарра дар арзи ниёзест.
Ту, эй шоҳид, маро машҳуд гардон,
Зи файзи як назар мавҷуд гардон.
Камоли зоти шай мавҷуд будан,
Барои шоҳиде машҳуд будан,
Зи дониш дар ҳузури мо набудан,
Мунаввар аз шуъури мо набудан.
Ҷаҳон ғайр аз таҷаллиҳои мо нест,
Ки бо мо ҷилваи нуру садо нест.
Ту ҳам аз сўҳбаташ ёрӣ талаб кун,
Нигаҳро аз хаму печаш адаб кун.
"Яқин медон ки шерони шикорӣ
Дар ин раҳ хостанд аз мўр ёрӣ".
Ба ёриҳои ў аз худ хабар гир,
Ту Ҷибрили Аминӣ, болу пар гир.
Ба бисёрӣ кушо чашми хирадро,
Ки дарёбӣ тамошои Аҳадро.
Насиби худ зи бўйи пираҳан гир,
Ба Канъон накҳат аз Мисру Яман гир.
Худӣ сайёду нахчираш маҳу меҳр,
Асири банди тадбираш маҳу меҳр.
Чу оташ хешро андар ҷаҳон зан,
Шабеҳун бар макону ломакон зан. (давом дорад)---Саволи саввум
KUHISTONI _,
19-05-2012 20:38
(ссылка)
ЭЙ БАСО ШОИР,КИ БАЪД АЗ МАРГ ЗОД.....
Дӣ шайх бо чароғ ҳамегашт гирди шаҳр,
Каз деву дад малуламу инсонам орзуст.
З-ин ҳамраҳони сустаносир дилам гирифт,
Шери Худову Рустами дастонам орзуст.
Гуфтам, ки ёфт менашавад, ҷустаем мо ,
Гуфт: он ки ёфт менашавад, онам орзуст.
(Мавлоно Ҷалолиддини Румӣ )
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳи
-------------------ТАМҲИД ------------
Нест дар хушку тари бешаи ман кўтоҳӣ,
Чўби ҳар нахл, ки минбар нашавад, дор кунам.
(Назирии Нишопурӣ)
Роҳи шаб чун меҳри оламтоб зад,
Гиряи ман бар рухи гул об зад.
Ашки ман аз чашми наргис хоб шуст,
Сабза аз ҳангомаам бедор руст.
Боғбон зўри каломам озмуд,
Мисраъе кориду шамшере дуруд.
Дар чаман ҷуз донаи ашкам накишт,
Тори афғонам ба пуди боғ ришт.
Зарраам, меҳри мунир они ман аст,
Сад саҳар андар гиребони ман аст.
Хоки ман равшантар аз ҷоми Ҷам аст,
Маҳрам аз нозодҳои олам аст.
Фикрам он оҳу сари фитрок баст,
К-ў ҳанўз аз нестӣ берун наҷаст.
Сабза норўида зеби гулшанам,
Гул ба шох андар ниҳон дар доманам.
Маҳфили ромишгарӣ барҳам задам,
Захма бар тори раги олам задам.
Баски уди фитратам нодирнавост,
Ҳамнишин аз нағмаам ноошност.
Дар ҷаҳон хуршеди нав зоидаам,
Расму ойини фалак нодидаам.
Рам надида анҷум аз тобам ҳанўз,
Ҳаст ноошуфта симобам ҳанўз.
Баҳр аз рақси зиёям бенасиб,
К-ў аз ранги ҳиноям бенасиб.
Хўгари ман нест чашми ҳасту буд,
Ларза бар тан хезам аз бими намуд.
Бомам аз Ховар расиду шаб шикаст,
Шабнами нав бар гули олам нишаст.
Интизори субҳхезон мекашам,
Эй хушо, зартуштиёни оташам.
Нағмаам, аз захма бепарвостам,
Ман навои шоъири фардостам.
Асри ман донандаи асрор нест,
Юсуфи ман баҳри ин бозор нест.
Ноумедастам зи ёрони қадим,
Тури ман сўзад, ки меояд Калим.
Қулзуми ёрон чу шабнам бехурўш,
Шабнами ман мисли ям тўфонбадўш.
Нағмаи ман аз ҷаҳони дигар аст,
Ин ҷарасро карвони дигар аст.
Эй басо шоир, ки баъд аз марг зод,
Чашми худ барбасту чашми мо кушод.
Рахт боз аз нестӣ берун кашид,
Чун гул аз хоки мазори худ дамид.
Корвонҳо гарчи з-ин саҳро гузашт,
Мисли гоми ноқа камғавғо гузашт.
Ошиқам, фарёд имони ман аст,
Шўри ҳашр аз пешхезони ман аст.
Нағмаам з-андозаи тор аст беш,
Ман натарсам аз шикасти уди хеш.
Қатра аз селоби ман бегона беҳ,
Қулзум аз ошўби ў девона беҳ.
Дарнамегунҷад ба ҷў Уммони ман,
Баҳрҳо бояд пайи тўфони ман.
Ғунча, к-аз болидагӣ гулшан нашуд,
Дархўри абри баҳори ман нашуд.
Барқҳо хобида дар ҷони ман аст,
Кўҳу саҳро боби ҷавлони ман аст.
Панҷа кун бо баҳрам, ар саҳростӣ,
Барқи ман даргир, агар Синостӣ.
Чашмаи ҳайвон баротам кардаанд,
Маҳрами рози ҳаётам кардаанд.
Зарра аз сўзи навоям зинда гашт,
Пар кушуду кирмаки тобанда гашт.
Ҳеҷ кас розе, ки ман гўям, нагуфт,
Ҳамчу фикри ман дур(р)и маънӣ насуфт
Сирри айши ҷовидон хоҳӣ, биё,
Ҳам замин, ҳам осмон хоҳӣ, биё.
Пири гардун бо ман ин асрор гуфт:
Аз надимон розҳо натвон нуҳуфт.
Соқиё, бархезу май дар ҷом кун,
Маҳв аз дил ковиши айём кун.
Шўълаи обе, ки аслаш Замзам аст,
Гар гадо бошад, парастораш Ҷам аст.
Мекунад андешаро ҳушёртар,
Дидаи бедорро бедортар.
Эътибори кўҳ бахшад коҳро,
Қуввати шерон диҳад рўбоҳро.
(давом дорад)...........
KUHISTONI _,
16-10-2012 20:54
(ссылка)
АЗ СЕ НИСБАТ ХАЗРАТИ ЗАХРО АЗИЗ
ДАР МАЪНИИ ИН КИ БАҚОИ НАВЪ АЗ УМУМАТ АСТ ВА ҲИФЗУ ЭҲТИРОМИ
УМУМАТ ИСЛОМ АСТ
Нағмахез аз захмаи зан сози мард,
Аз ниёзи ў дуболо нози мард.
Пўшиши урёнии мардон зан аст,
Ҳусни дилҷў ишқро пироҳан аст.
Ишқи Ҳақ парвардаи оғўши ў,
Ин наво аз захмаи хомўши ў.
Он ки нозад бар ваҷудаш коинот,
Зикри ў фармуд бо тибу салот.
Муслиме, к-ўро парасторӣ шумурд,
Баҳрае аз ҳикмати Қуръон набурд.
Нек агар бинӣ, умумат раҳмат аст,
3-он ки ўро бо нуббуват нисбат аст.
Шафқати ў шафқати пайғамбар аст,
Сирати ақвомро суратгар аст.
Аз умумат пухтатар таъмири мо,
Дар хати симои ў тақдири мо.
Ҳаст агар фарҳанги ту маънирасе,
Ҳарфи уммат нуктаҳо дорад басе.
Гуфт он максуди ҳарфи "кун факон"
Зери пойи уммаҳот омад ҷинон.
Миллат аз такрими арҳом асту бас,
Варна кори зиндагӣ хом асту бас.
Аз умумат гарм рафтори ҳаёт,
Аз умумат кашфи асрори ҳаёт.
Аз умумат печутоби ҷўйи мо,
Мавҷу гирдобу ҳубоби ҷўйи мо.
Он духи рустоқзоде, ҷоҳиле,
Пастболое, ситабре, бадгиле.
Нотароше, парваришнододае,
Камнигоҳе, камзабоне, содае,
Дил зи оломи умумат карда хун,
Гирди чашмаш халқаҳои нилгун.
Миллат ар гирад зи оғўшаш ба даст
Як мусалмони ғаюри ҳақпараст.
Ҳастии мо маҳкам аз оломи ўст,
Субҳи мо оламфурўз аз шоми ўст.
В-он тиҳиоғўши нозукпайкаре,
Хонапарварде, нигоҳаш маҳшаре.
Фикри ў аз тоби Мағриб равшан аст,
Зоҳираш зан, ботини ў нозан аст.
Бандаҳои миллати байзо гусехт,
То зи чашмаш ишваҳо ҳал карда рехт.
Шўхчашму фитназо озодияш,
Аз ҳаё ноошно озодияш.
Илми ў бори умумат барнатофт,
Бар сари шомаш яке ахтар натофт.
Ин гул аз бустони мо норуста беҳ,
Доғаш аз домони миллат шуста беҳ.
"Ло илаҳгўён чу анҷум бешумор,
Баст чашм андар заломи рўзгор.
По набурда аз адам берун ҳанўз,
Аз саводи кайфу кам берун ҳанўз.
Музмар андар зулмати мавҷуди мо,
Он таҷаллиҳои номашҳуди мо.
Шабнаме, бар барги гул наншастае,
Ғунчаҳое аз сабо нохастае.
Бардамад ин лолазори мумкинот,
Аз хиёбони риёзи уммаҳот.
Қавмро сармоя, эй соҳибназар,
Нест аз нақду қумошу симу зар,
Моли ў фарзандҳои тандуруст,
Тардимоғу сахткўшу чоқу чуст.
Ҳофизи рамзи ухувват модарон,
Қуввати Қуръону миллат модарон
ДАР МАЪНИИ ИН КИ САЙИДАТ-УН-НИСО
ФОТИМАТ-УЗ-ЗАҲРО УСВАИ КОМИЛАЕСТ
БАРОИ НИСОИ ИСЛОМ
Марям аз як нисбати Исо азиз,
Аз се нисбат ҳазрати Заҳро азиз.
Нури чашми Раҳматан л-ил-оламин,
Он имоми аввалину охирин.
Он ки ҷон дар пайкари гетӣ дамид,
Рўзгори тозаойин офарид.
Бонуи он тоҷдори ҳалато,
Муртазо, мушкилкушо, шери Худо.
Подшоҳу кулбае айвони ў,
Як ҳусому як зиреҳ сомони ў.
Модари он маркази паргори ишқ,
Он яке шамъи шабистони Ҳарам,
Ҳофизи ҷамъияти Хайрулумам.
То нишинад оташи пайкору кин,
Пушти по зад бар сари тоҷу нигин.
В-он дигар мавлои аброри ҷаҳон,
Қуввати бозуи аҳрори ҷаҳон.
Дар навои зиндагӣ сўз аз Ҳусайн,
Аҳли Ҳақ ҳурриятомўз аз Ҳусайн.
Сирати фарзандҳо аз уммаҳот,
Ҷавҳари сидқу сафо аз уммаҳот.
Мазраъи таслимро ҳосил Батул,
Модаронро усваи комил Батул.
Баҳри мўҳтоҷе дилаш он гуна сўхт,
Бо яҳудӣ чодари худро фурўхт.
Нуреву ҳам оташе фармонбараш,
Гум ризояш дар ризои шавҳараш.
Он адабпарвардаи сабру ризо,
Осиёгардону лаб Қуръонсаро.
Гиряҳои ў зи болин бениёз,
Гавҳар афшондӣ ба домони намоз.
Ашки ў барчид Ҷибрил аз замин,
Ҳамчу шабнам рехт бар Арши барин
. Риштаи ойини Ҳақ занҷири мост,
Поси фармони ҷаноби Мустафост.
Варна гирди турбаташ гардидаме,
Саҷдаҳо бар хоки ў пошидаме.
KUHISTONI _,
07-09-2012 22:08
(ссылка)
МУФТИИ ДИНИ МУБИН ФАТВО ФУРӮХТ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
АРЗИ МИР НАҶОТИ НАҚШБАНД АЛМАЪРУФ БА ВОБОИ САҲРОӣ, КИ БАРОИ МУСАЛМОНОНИ ҲИНДУСТОН РАҚАМ ФАРМУДААСТ
Эй, ки мисли гул зи гил болидаӣ,
Ту ҳам аз батни худӣ зоидаӣ.
Аз худӣ магзар, бақоанҷом бош,
Қатрае май бошу баҳрошом бош.
Ту, ки аз нури худӣ тобандаӣ,
Гар худӣ маҳкам кунӣ, пояндаӣ.
Суд дар ҷайби ҳамин савдостӣ,
Хоҷагӣ аз ҳифзи ин колостӣ.
Ҳастиву аз нестӣ тарсидаӣ,
Эй сарат гардам, ғалат фахмидаӣ!
Чун хабар дорам зи сози зиндагӣ,
Бо ту гўям чист рози зиндагӣ.
Ғўта дар худ сурати гавҳар задан,
Пас зи халватгоҳи худ сар бар задан.
Зери хокистар шарор андўхтам,
Шўъла гардидан, назарҳо сўхтан,
Хонасўзи меҳнати чилсола шав,
Тавфи худ кун, шўълаи ҷаввола шав.
Зиндагӣ аз тавфи дигар рустан аст,
Хешро Байтулҳарам донистан аст.
Пар зану аз ҷазби хок озод бош,
Ҳамчу тоир эмин аз афтод бош.
Ту агар тоир наӣ, эй ҳўшманд,
Бар сари ғор ошёни худ мабанд.
Эй, ки бошӣ дар пайи касби улум,
Бо ту мегўям паёми пири Рум.
"Илмро бар тан занӣ, море бувад,
Илмро бар дил занӣ, ёре бувад*".
Огаҳӣ аз қиссаи охунди Рум,
Он ки дод андар Ҳалаб дарси улум.
Пой дар занҷири тавҷеҳоти ақл,
Киштияш тўфонии "зулмоти" ақл.
Мўсии бегонаи Синои ишқ,
Бехабар аз ишқу аз савдои ишқ.
Аз ташаккук гуфту аз ишроқ гуфт
В-аз ҳакам сад гавҳари тобанда суфт.
Уқдҳои қавли машшоин кушуд,
Нури фикраш ҳар хафиро во намуд.
Гирду пешаш буд анбори кутуб,
Вар лаби ў шарми асрори кутуб.
Пири Табрезӣ зи иршоди Камол,
Ҷуст роҳи мактаби Мулло Ҷалол. Гуфт:
"Ин ғавғову қилу қол чист?
Ин қиёсу ваҳму истиқлол чист?"
Мавлавӣ фармуд: "Нодон, лаб бибанд,
Бар мақолоти хирадмандон маханд.
Пойи хеш аз мактабам берун гузор,
Қилу қол аст ин, туро бо вай чӣ кор?
Қоли мо аз фаҳми ту болотар аст,
Шишаи идрокро равшангар аст."
Сўзи Шамс аз гуфтаи Мулло фузуд,
Оташе аз ҷони Табрезӣ кушуд.
Бар замин барқи нигоҳи ў фитод,
Хок аз сўзи дами ў шўъла зод.
Оташи дил хирмани идрок сўхт,
Дафтари он фалсафиро пок сўхт.
Мавлавӣ бегона аз эъҷози ишқ,
Ношиноси нағмаҳои сози ишқ.
Гуфт: "Ин оташ чӣ сон афрўхтӣ?
Дафтари арбоби ҳикмат сўхтӣ."
Гуфт Шайх: "Эй муслими зуннордор,
Завқу ҳол аст ин, туро бо вай чӣ кор?
Ҳоли мо аз фикри ту болотар аст,
Шўълаи мо кимиёи аҳмар аст.
Сохтӣ аз барфи ҳикмат созу барг,
Аз саҳоби фикри ту борад тагарг.
Оташе афрўз аз хошоки хеш,
Шўълае таъмир кун аз хоки хеш.
Илми муслим комил аз сўзи дил аст,
Маънии Ислом тарки офил аст.
Чун зи банди офил Иброҳим раст,
Дар миёни шўълаҳо некў нишаст.
Илми Ҳақро дар қафо андохтӣ,
Баҳри ноне нақди дин дарбохтӣ.
Гармрав дар ҷустуҷўи сурмаӣ,
Воқиф аз чашми сиёҳи худ наӣ.
Оби ҳайвон аз дами ханҷар талаб,
Аз даҳони аждаҳо Кавсар талаб.
Санги асвад аз дари бутхона хоҳ,
Нофаи мушк аз саги девона хоҳ,
Сўзи ишқ аз дониши ҳозир маҷўй,
Кайфи Ҳақ аз ҷоми ин кофир маҷўй.
" Муддате маҳви такудав будаам,
Роздони дониши нав будаам.
Боғбонон имтиҳонам кардаанд,
Маҳрами ин гулситонам кардаанд.
Гулситоне, лолазори ибрате,
Чун гули қогаз сароби накҳате.
То зи банди ин гулистон растаам,
Ошён бар шохи Тубо бастаам.
Дониши ҳозир ҳиҷоби акбар аст,
Бутпарасту бутфурўшу бутгар аст.
По ба зиндони мазоҳир бастаӣ,
Аз ҳудуди ҳис бурун ноҷастаӣ.
Дар сироти зиидагӣ аз по фитод,
Бар гулўи хештан ханҷар ниҳод.
Оташе дорад, мисоли лола сард,
Шўълае дорад, мисоли жола сард.
Фитраташ аз сўзи ишқ озод монд,
Дар ҷаҳони ҷустуҷў ношод монд.
Ишқ Афлотуну иллатҳои ақл,
Беҳ шавад аз наштараш савдои ақл.
Ҷумла олам соҷиду масҷуди ишқ,
Суманоти ақлро Маҳмуди ишқ.
Ин майи дерина дар минош нест,
Шўри "ё Раб" қисмати шабҳош нест.
Қимати шамшоди худ нашнохтӣ,
Сарви дигарро баланд афрохтӣ.
Мисли най худ рози худ кардӣ тиҳӣ,
Бар навои дигарон дил мениҳӣ.
Эй гадои резае аз хони ғайр,
Ҷинси худ меҷўӣ аз дўкони ғайр.
Базми муслим аз чароғи ғайр сўхт,
Масҷиди ў аз шарори Дайр сўхт.
Аз саводи Каъба чун оҳу рамид,
Новаки сайёд паҳлўяш дарид.
Шуд парешон барги гул чун бўйи хеш,
Эй зи худ рам карда, боз о сўйи хеш.
Эй амини ҳикмати Уммулкитоб,
Ваҳдати гумгаштаи худ бозёб.
Мо, ки дарбони ҳисори миллатем,
Кофир аз тарки шиъори миллатем.
Соқии деринаро соғар шикаст,
Базми риндони ҳиҷозӣ баршикаст.
Каъба обод аст аз асноми мо,
Хандазан куфр аст бар Исломи мо
, Шайх дар ишқи бутон Ислом бохт,
Риштаи тасбеҳ аз зуннор сохт.
Пирҳо пир аз баёзи мў шуданд,
Сахра баҳри кўдакони кў шуданд,
Дил зи нақши "ло илаҳбегонае,
Аз санамҳои ҳавас бутхонае.
Мешавад ҳар мўдарозе хирқапўш,
Оҳ аз ин савдогарони динфурўш.
Бо муридон рўзу шаб андар сафар,
Аз заруратҳои миллат бехабар.
Дидаҳо бенур мисли наргисанд,
Синаҳо аз давлати дил муфлисанд.
Воъизон, ҳам сўфиён мансабпараст,
Эътибори миллати байзо шикаст.
Воъизи мо чашм бар бутхона дўхт,
Муфтии дини мубин фатво фурўхт.
Чист ёрон баъд аз ин тадбири мо?
Рух сўи майхона дорад пири мо!
---------------------
*Ин байт аз Мавлоно аст.
АРЗИ МИР НАҶОТИ НАҚШБАНД АЛМАЪРУФ БА ВОБОИ САҲРОӣ, КИ БАРОИ МУСАЛМОНОНИ ҲИНДУСТОН РАҚАМ ФАРМУДААСТ
Эй, ки мисли гул зи гил болидаӣ,
Ту ҳам аз батни худӣ зоидаӣ.
Аз худӣ магзар, бақоанҷом бош,
Қатрае май бошу баҳрошом бош.
Ту, ки аз нури худӣ тобандаӣ,
Гар худӣ маҳкам кунӣ, пояндаӣ.
Суд дар ҷайби ҳамин савдостӣ,
Хоҷагӣ аз ҳифзи ин колостӣ.
Ҳастиву аз нестӣ тарсидаӣ,
Эй сарат гардам, ғалат фахмидаӣ!
Чун хабар дорам зи сози зиндагӣ,
Бо ту гўям чист рози зиндагӣ.
Ғўта дар худ сурати гавҳар задан,
Пас зи халватгоҳи худ сар бар задан.
Зери хокистар шарор андўхтам,
Шўъла гардидан, назарҳо сўхтан,
Хонасўзи меҳнати чилсола шав,
Тавфи худ кун, шўълаи ҷаввола шав.
Зиндагӣ аз тавфи дигар рустан аст,
Хешро Байтулҳарам донистан аст.
Пар зану аз ҷазби хок озод бош,
Ҳамчу тоир эмин аз афтод бош.
Ту агар тоир наӣ, эй ҳўшманд,
Бар сари ғор ошёни худ мабанд.
Эй, ки бошӣ дар пайи касби улум,
Бо ту мегўям паёми пири Рум.
"Илмро бар тан занӣ, море бувад,
Илмро бар дил занӣ, ёре бувад*".
Огаҳӣ аз қиссаи охунди Рум,
Он ки дод андар Ҳалаб дарси улум.
Пой дар занҷири тавҷеҳоти ақл,
Киштияш тўфонии "зулмоти" ақл.
Мўсии бегонаи Синои ишқ,
Бехабар аз ишқу аз савдои ишқ.
Аз ташаккук гуфту аз ишроқ гуфт
В-аз ҳакам сад гавҳари тобанда суфт.
Уқдҳои қавли машшоин кушуд,
Нури фикраш ҳар хафиро во намуд.
Гирду пешаш буд анбори кутуб,
Вар лаби ў шарми асрори кутуб.
Пири Табрезӣ зи иршоди Камол,
Ҷуст роҳи мактаби Мулло Ҷалол. Гуфт:
"Ин ғавғову қилу қол чист?
Ин қиёсу ваҳму истиқлол чист?"
Мавлавӣ фармуд: "Нодон, лаб бибанд,
Бар мақолоти хирадмандон маханд.
Пойи хеш аз мактабам берун гузор,
Қилу қол аст ин, туро бо вай чӣ кор?
Қоли мо аз фаҳми ту болотар аст,
Шишаи идрокро равшангар аст."
Сўзи Шамс аз гуфтаи Мулло фузуд,
Оташе аз ҷони Табрезӣ кушуд.
Бар замин барқи нигоҳи ў фитод,
Хок аз сўзи дами ў шўъла зод.
Оташи дил хирмани идрок сўхт,
Дафтари он фалсафиро пок сўхт.
Мавлавӣ бегона аз эъҷози ишқ,
Ношиноси нағмаҳои сози ишқ.
Гуфт: "Ин оташ чӣ сон афрўхтӣ?
Дафтари арбоби ҳикмат сўхтӣ."
Гуфт Шайх: "Эй муслими зуннордор,
Завқу ҳол аст ин, туро бо вай чӣ кор?
Ҳоли мо аз фикри ту болотар аст,
Шўълаи мо кимиёи аҳмар аст.
Сохтӣ аз барфи ҳикмат созу барг,
Аз саҳоби фикри ту борад тагарг.
Оташе афрўз аз хошоки хеш,
Шўълае таъмир кун аз хоки хеш.
Илми муслим комил аз сўзи дил аст,
Маънии Ислом тарки офил аст.
Чун зи банди офил Иброҳим раст,
Дар миёни шўълаҳо некў нишаст.
Илми Ҳақро дар қафо андохтӣ,
Баҳри ноне нақди дин дарбохтӣ.
Гармрав дар ҷустуҷўи сурмаӣ,
Воқиф аз чашми сиёҳи худ наӣ.
Оби ҳайвон аз дами ханҷар талаб,
Аз даҳони аждаҳо Кавсар талаб.
Санги асвад аз дари бутхона хоҳ,
Нофаи мушк аз саги девона хоҳ,
Сўзи ишқ аз дониши ҳозир маҷўй,
Кайфи Ҳақ аз ҷоми ин кофир маҷўй.
" Муддате маҳви такудав будаам,
Роздони дониши нав будаам.
Боғбонон имтиҳонам кардаанд,
Маҳрами ин гулситонам кардаанд.
Гулситоне, лолазори ибрате,
Чун гули қогаз сароби накҳате.
То зи банди ин гулистон растаам,
Ошён бар шохи Тубо бастаам.
Дониши ҳозир ҳиҷоби акбар аст,
Бутпарасту бутфурўшу бутгар аст.
По ба зиндони мазоҳир бастаӣ,
Аз ҳудуди ҳис бурун ноҷастаӣ.
Дар сироти зиидагӣ аз по фитод,
Бар гулўи хештан ханҷар ниҳод.
Оташе дорад, мисоли лола сард,
Шўълае дорад, мисоли жола сард.
Фитраташ аз сўзи ишқ озод монд,
Дар ҷаҳони ҷустуҷў ношод монд.
Ишқ Афлотуну иллатҳои ақл,
Беҳ шавад аз наштараш савдои ақл.
Ҷумла олам соҷиду масҷуди ишқ,
Суманоти ақлро Маҳмуди ишқ.
Ин майи дерина дар минош нест,
Шўри "ё Раб" қисмати шабҳош нест.
Қимати шамшоди худ нашнохтӣ,
Сарви дигарро баланд афрохтӣ.
Мисли най худ рози худ кардӣ тиҳӣ,
Бар навои дигарон дил мениҳӣ.
Эй гадои резае аз хони ғайр,
Ҷинси худ меҷўӣ аз дўкони ғайр.
Базми муслим аз чароғи ғайр сўхт,
Масҷиди ў аз шарори Дайр сўхт.
Аз саводи Каъба чун оҳу рамид,
Новаки сайёд паҳлўяш дарид.
Шуд парешон барги гул чун бўйи хеш,
Эй зи худ рам карда, боз о сўйи хеш.
Эй амини ҳикмати Уммулкитоб,
Ваҳдати гумгаштаи худ бозёб.
Мо, ки дарбони ҳисори миллатем,
Кофир аз тарки шиъори миллатем.
Соқии деринаро соғар шикаст,
Базми риндони ҳиҷозӣ баршикаст.
Каъба обод аст аз асноми мо,
Хандазан куфр аст бар Исломи мо
, Шайх дар ишқи бутон Ислом бохт,
Риштаи тасбеҳ аз зуннор сохт.
Пирҳо пир аз баёзи мў шуданд,
Сахра баҳри кўдакони кў шуданд,
Дил зи нақши "ло илаҳбегонае,
Аз санамҳои ҳавас бутхонае.
Мешавад ҳар мўдарозе хирқапўш,
Оҳ аз ин савдогарони динфурўш.
Бо муридон рўзу шаб андар сафар,
Аз заруратҳои миллат бехабар.
Дидаҳо бенур мисли наргисанд,
Синаҳо аз давлати дил муфлисанд.
Воъизон, ҳам сўфиён мансабпараст,
Эътибори миллати байзо шикаст.
Воъизи мо чашм бар бутхона дўхт,
Муфтии дини мубин фатво фурўхт.
Чист ёрон баъд аз ин тадбири мо?
Рух сўи майхона дорад пири мо!
---------------------
*Ин байт аз Мавлоно аст.
KUHISTONI _,
25-07-2012 00:57
(ссылка)
АГАР МО ЗИНДАЕМ,АЗ ДАРДМАНДИСТ.........
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
СУОЛИ ЧАҲОРУМ
Қадиму мўҳдас аз ҳам чун ҷудо шуд,
Ки ин олам шуд, он дигар Худо шуд?
Агар маъруфу ориф зоти пок аст,
Чӣ савдо дар сари ин мушти хок аст?
ҶАВОБ
Худиро зиндагӣ эҷоди ғайр аст,
Фироқи орифу маъруф хайр аст.
Қадиму мўҳдаси мо аз шумор аст,
Шумори мо тилисми рўзгор аст.
Дамодам дўшу фардо мешуморем,
Ба ҳасту буду бошад кордорем.
Аз ў худро буридан фитрати мост,
Тапидан, норасидан фитрати мост.
На моро дар фироқи ў аёре,
На ўро бе висоли мо қароре,
На ў бе мо, на мо бе ў-чӣ ҳол аст
Фироқи мо фироқ андар висол аст.
Ҷудоӣ хокро бахшад нигоҳе,
Диҳад сармояи кўҳе ба коҳе.
Ҷудоӣ ишқро ойинадор аст,
Ҷудоӣ ошиқонро созгор аст.
Агар мо зиндаем, аз дардмандист,
В-агар пояндаем, аз дардмандист.
Ману ў чист - асрори илоҳист,
Ману ў бар давоми мо гувоҳест.
Ба хилват ҳам ба ҷилват нури зот аст,
Миёни анҷуман будан ҳаёт аст.
Муҳаббат дидавар бе анҷуман нест,
Муҳаббат, худ нигар, бе анҷуман нест.
Ба базми мо таҷаллиҳост, бингар.
Ҷаҳон нопиду ў пайдост, бингар.
Дар ў девору шаҳру коху кў нест,
Ки ин ҷо ҳеҷ кас ҷуз мову ў нест.
Гаҳе худро зи мо бегона созад,
Гаҳе моро чу созе менавозад.
Гаҳе аз санг тасвираш тарошем,
Гаҳе нодида бар вай саҷда пошем.
Гаҳе ҳар пардаи фитрат даридем,
Ҷамоли ёр бебокона дидем.
Чӣ савдо дар сари ин мушти хок аст?
Аз ин савдо дарунаш тобнок аст.
Чӣ хуш савдо, ки нолад аз фироқаш,
Валекин ҳам биболад аз фироқаш.
Фироқи ў чунон соҳибназар кард,
Ки шоми хешро бар худ саҳар кард.
Худиро дардманди имтиҳон сохт,
Ғами деринаро айши ҷавон сохт.
Гуҳарҳо силк-силк аз чашми тар бурд,
Зи нахли мотамӣ ширин самар бурд.
Худиро танг дар оғўш кардан,
Фаноро бо бақо ҳамдўш кардан.
Муҳаббат дар гиреҳ бастан - мақомот,
Муҳаббат даргузаштан аз ниҳоёт.
Муҳаббат завқи анҷоме надорад,
Тулўъи субҳи ў шоме надорад.
Ба роҳаш чун хирад печу хаме ҳаст,
Ҷаҳоне дар фурўғи як даме ҳаст.
Ҳазорон олам афтад дар раҳи мо,
Ба поён кай расад ҷавлонгаҳи мо!
Мусофир! Ҷовидон зӣ, ҷовидон мир,
Ҷаҳонеро, ки пеш ояд, фаро гир.
Ба баҳраш гум шудан анҷоми мо нест,
Агар ўро ту дар гирӣ, фано нест.
Худӣ андар худӣ гунҷад - муҳол аст,
Худиро айни худ будан камол аст.
СУОЛИ ЧАҲОРУМ
Қадиму мўҳдас аз ҳам чун ҷудо шуд,
Ки ин олам шуд, он дигар Худо шуд?
Агар маъруфу ориф зоти пок аст,
Чӣ савдо дар сари ин мушти хок аст?
ҶАВОБ
Худиро зиндагӣ эҷоди ғайр аст,
Фироқи орифу маъруф хайр аст.
Қадиму мўҳдаси мо аз шумор аст,
Шумори мо тилисми рўзгор аст.
Дамодам дўшу фардо мешуморем,
Ба ҳасту буду бошад кордорем.
Аз ў худро буридан фитрати мост,
Тапидан, норасидан фитрати мост.
На моро дар фироқи ў аёре,
На ўро бе висоли мо қароре,
На ў бе мо, на мо бе ў-чӣ ҳол аст
Фироқи мо фироқ андар висол аст.
Ҷудоӣ хокро бахшад нигоҳе,
Диҳад сармояи кўҳе ба коҳе.
Ҷудоӣ ишқро ойинадор аст,
Ҷудоӣ ошиқонро созгор аст.
Агар мо зиндаем, аз дардмандист,
В-агар пояндаем, аз дардмандист.
Ману ў чист - асрори илоҳист,
Ману ў бар давоми мо гувоҳест.
Ба хилват ҳам ба ҷилват нури зот аст,
Миёни анҷуман будан ҳаёт аст.
Муҳаббат дидавар бе анҷуман нест,
Муҳаббат, худ нигар, бе анҷуман нест.
Ба базми мо таҷаллиҳост, бингар.
Ҷаҳон нопиду ў пайдост, бингар.
Дар ў девору шаҳру коху кў нест,
Ки ин ҷо ҳеҷ кас ҷуз мову ў нест.
Гаҳе худро зи мо бегона созад,
Гаҳе моро чу созе менавозад.
Гаҳе аз санг тасвираш тарошем,
Гаҳе нодида бар вай саҷда пошем.
Гаҳе ҳар пардаи фитрат даридем,
Ҷамоли ёр бебокона дидем.
Чӣ савдо дар сари ин мушти хок аст?
Аз ин савдо дарунаш тобнок аст.
Чӣ хуш савдо, ки нолад аз фироқаш,
Валекин ҳам биболад аз фироқаш.
Фироқи ў чунон соҳибназар кард,
Ки шоми хешро бар худ саҳар кард.
Худиро дардманди имтиҳон сохт,
Ғами деринаро айши ҷавон сохт.
Гуҳарҳо силк-силк аз чашми тар бурд,
Зи нахли мотамӣ ширин самар бурд.
Худиро танг дар оғўш кардан,
Фаноро бо бақо ҳамдўш кардан.
Муҳаббат дар гиреҳ бастан - мақомот,
Муҳаббат даргузаштан аз ниҳоёт.
Муҳаббат завқи анҷоме надорад,
Тулўъи субҳи ў шоме надорад.
Ба роҳаш чун хирад печу хаме ҳаст,
Ҷаҳоне дар фурўғи як даме ҳаст.
Ҳазорон олам афтад дар раҳи мо,
Ба поён кай расад ҷавлонгаҳи мо!
Мусофир! Ҷовидон зӣ, ҷовидон мир,
Ҷаҳонеро, ки пеш ояд, фаро гир.
Ба баҳраш гум шудан анҷоми мо нест,
Агар ўро ту дар гирӣ, фано нест.
Худӣ андар худӣ гунҷад - муҳол аст,
Худиро айни худ будан камол аст.
KUHISTONI _,
20-09-2012 22:12
(ссылка)
МО МУСАЛМОНЕМУ АВЛОДИ ХАЛИЛ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ТАМҲИД
ДАР МАЪНИИ РАБТИ ФАРДУ МИЛЛАТ
Фардро рабти ҷамоъат раҳмат аст,
Ҷавҳари ўро камол аз миллат аст.
То тавонӣ, бо ҷамоъат ёр бош,
Равнақи ҳангомаи аҳрор бош.
Ҳирзи ҷон кун гуфтаи Хайру-л-башар,
Ҳаст шайтон аз ҷамоъат дуртар.
Фарду қавм ойинаи якдигаранд,
Силку гавҳар Каҳкашону ахтаранд.
Фард мегирад зи миллат эҳтиром,
Миллат аз афрод меёбад низом.
Фард то андар ҷамоъат гум шавад,
Қатраи вусъатталаб қулзум шавад.
Моядори сирати дерина ў,
Рафтаву ояндаро ойина ў.
Васли истиқболу мозӣ зоти ў,
Чун абад лоинтиҳо авқоти ў.
Дар дилаш завқи нумў аз миллат аст,
Эҳтисоби кори ў аз миллат аст.
Пайкараш аз қавму ҳам ҷонаш зи қавм,
Зоҳираш аз қавму пинҳонаш зи қавм.
Дар забони қавм гўё мешавад,
Бар раҳи аслоф пўё мешавад.
Пухтатар аз гармии сўҳбат шавад,
То ба маънӣ фард ҳам миллат шавад.
Ваҳдати ў мустақим аз касрат аст,
Касрат андар ваҳдати ў ваҳдат аст.
Лафз чун аз байти худ берун нишаст,
Гавҳари мазмун ба ҷайби худ шикаст.
Барги сабзе, к-аз ниҳоли хеш рехт,
Аз баҳорон тори уммедаш гусехт.
Ҳар ки об аз Замзами миллат нахурд,
Шўълаҳои нағма дар удаш фусурд.
Фарди танҳо аз мақосид ғофил аст,
Қувваташ ошуфтагиро моил аст.
Қавм бо забт ошно гардонадаш,
Нармрав мисли сабо гардонадаш.
По ба гул монанди шамшодаш кунад,
Дасту по бандад, ки озодаш кунад.
Чун асири ҳалқаи ойин шавад,
Оҳуи рамхўи ў мушкин шавад.
Ту худӣ аз бехудӣ нашнохтӣ,
Хешро андар гумон андохтӣ.
Ҷавҳари нурест андар хоки ту,
Як шўъояш ҷилваи идроки ту.
Айшат аз айшаш, ғами ту аз ғамаш,
Зиндаӣ аз инқилоби ҳар дамаш.
Воҳид асту барнаметобад дуӣ,
Ман зи тоби ў ман астам, ту-туӣ.
Хешдору хешбозу хешсоз,
Нозҳо мепарварад андар ниёз.
Оташе аз сўзи ў гардад баланд,
Ин шарар бар шўъла андозад каманд.
Фитраташ озоду ҳам занҷирӣ аст,
Ҷузви ўро қуввати кулгирӣ аст.
Хўгари пайкори пайҳам дидамаш,
Ҳам худӣ, ҳам зиндагӣ номидамаш.
Чун зи хилват хешро берун диҳад,
Пой дар ҳангомаи ҷилват ниҳад.
Нақшгир андар дилаш "ў" мешавад,
"Ман" зи ҳам мерезаду "ту" мешавад.
Ҷабр қатъи ихтиёраш мекунад,
Аз муҳаббат моядораш мекунад.
Ноз то ноз аст, кам хезад ниёз,
Нозҳо созад ба ҳам, хезад ниёз.
Дар ҷамоъат худшикан гардад худӣ,
То зи гул барги чаман гардад худӣ.
"Нуктаҳо ҷун теғи пўлод аст тез,
Гар намефаҳмӣ, зи пеши мо гурез".*
--------------------------------------------------------------
* Аз Мавлои Рум аст.
ДАР МАЪНИИ ИН КИ МИЛЛАТ АЗ ИХТИЛОТИ АФРОД ПАЙДО МЕШАВАД ВА ТАКМИЛИ ТАРБИЯТИ Ў АЗ НУБУВВАТ АСТ
Аз чӣ рў барбаста рабти мардум аст,
Риштаи ин достон сардаргум аст.
Дар ҷамоъат фардро бинем мо,
Аз чаман ўро чу гул чинем мо.
Фитраташ ворафтаи яктоӣ аст,
Ҳифзи ў аз анҷуманороӣ аст.
Сўзадаш дар шоҳроҳи зиндагӣ,
Оташе овард гоҳи зиндагӣ.
Мардумон хўгар ба якдигар шаванд,
Суфта дар як ришта чун гавҳар шаванд.
Дар набарди зиндагӣ ёри ҳаманд,
Мисли ҳамкорон гирифтори ҳаманд.
Маҳфили анҷум зи ҷазбе бо ҳам аст,
Ҳастии кавкаб зи кавкаб маҳкам аст.
Хаймагоҳи корвон кўҳу ҷабал,
Марғзору домани саҳрову тал.
Сусту беҷон тору пуди кори ў,
Нокушуда ғунчаи пиндори ў.
Сози барқ оҳанги ў нанвохта,
Нағмааш дар парда нопардохта.
Гў: шамоли ҷустуҷў нохўрдаӣ,
Захмҳои орзў нохўрдаӣ.
Нобасомон маҳфили навзодааш,
Метавон бо пунба чидан бодааш.
Навдамида сабзаи хокаш ҳанўз,
Сардхун андар раги токаш ҳанўз.
Манзили деву парӣ андешааш,
Аз гумони худ рамидан пешааш.
Тангмайдон ҳастии хомаш ҳанўз,
Фикри ў зери лаби бомаш ҳанўз.
Бими ҷон сармояи обу гилаш,
Ҳам зи боди тунд меларзад дилаш.
Ҷони ў аз сахткўшӣ рам занад,
Панҷа дар домони фитрат кам занад.
Ҳар чӣ аз худ медамад, бардорадаш,
Ҳар чӣ аз боло фитад, бардорадаш.
То Худо соҳибдиле пайдо кунад,
К-ў зи ҳарфе дафтаре имло кунад.
Сози пардозе, ки аз овозае,
Хокро бахшад ҳаёти тозае.
Зарраи бемоя хў гирад аз ў,
Ҳар матоъе арҷи нав гирад аз ў.
Зинда аз як дам дусад пайкар кунад.
Маҳфиле рангин зи як соғар кунад.
Дидаи ў мекашад лаб, ҷон дамад,
То дуӣ мирад, якӣ пайдо шавад.
Риштааш, к-ў бар фалак дорад саре,
Пораҳои зиндагиро ҳамгаре.
Тозаандози назар пайдо кунад,
Гулситон дар дашту дар пайдо кунад.
Аз тафи ў миллате мисли сипанд,
Барҷаҳад шўрафкану ҳангомабанд.
Як шарар меафканад андар дилаш,
Шўълаи даргир мегардад гилаш.
Нақши пояш хокро бино кунад,
Зарраро чашмакзани Сино кунад.
Ақли урёнро диҳад перояе,
Бахшад ин бемояро сармояе.
Домани худ мезанад бар ахгараш,
Ҳар чӣ ғаш бошад, рабояд аз зараш.
Бандҳо аз по кушояд бандаро,
Аз худовандон рабояд бандаро.
Гўядаш: ту бандаи дигар наӣ,
3-ин бутони безабон камтар наӣ.
То сўи як муддаъояш мекашад,
Ҳалқаи ойин ба пояш мекашад.
Нуқтаи тавҳид боз омўзадаш,
Расму ойини ниёз омўзадаш.
АРКОНИ АСОСИИ МИЛЛИЯИ ИСЛОМИЯ
РУКНИ АВВАЛ: -ТАВҲИД
Дар ҷаҳони кайфу кам гардид ақл,
Пай ба манзил бурд аз тавҳид ақл.
Варна ин бечораро манзил куҷост,
Киштии идрокро соҳил куҷост.
Аҳли Ҳақро рамзи тавҳид азбар аст
Дар "атӣр Раҳмони абдан" музмар аст.
То зи асрори ту бинмояд туро,
Имтиҳонаш аз амал бояд туро.
Дин аз ў, ҳикмат аз ў, ойин аз ў,
Зўр аз ў, қувват аз ў, тамкин аз ў.
Олимонро ҷилвааш ҳайрат диҳад,
Ошиқонро бар амал қудрат диҳад.
Паст андар сояаш гардад баланд,
Хок чун иксир гардад арҷманд.
Қудрати ў баргузинад бандаро,
Навъи дигар офаринад бандаро.
Дар раҳи Ҳақ тезтар гардад тагаш,
Гармтар аз барқ хун андар рагаш.
Биму шак мирад, амал гирад ҳаёт,
Чашм мебинад замири коинот.
Чун мақоми "абдуҳу" маҳкам шавад,
Косаи дарюза ҷоми Ҷам шавад.
Миллати байзо тану ҷон "ло илаҳ,"
Сози моро пардагардон "ло илаҳ."
"Ло илаҳсармояи асрори мо,
Риштааш шерозаи афкори мо.
Ҳарфаш аз лаб чун бадал ояд ҳаме,
Зиндагиро қувват афзояд ҳаме.
Нақши ў гар санг гирад, дил шавад,
Дил гар аз ёдаш масўзад, гил шавад.
Чун дил аз сўзи ғамаш афрўхтем,
Хирмани имкон зи оҳе сўхтем.
Оби дилҳо дар миёни синаҳо,
Сўзи ў бигдохт ин ойинаҳо.
Шўьлааш чун лола дар рагҳои мо,
Нест ғайр аз доғи ў колои мо.
Асвад аз тавҳид аҳмар мешавад,
Хеш Форуқу Абузар мешавад.
Дил мақоми хешию бегонагист,
Шавқро мастӣ зи ҳампаймонагист.
Миллат аз якрангии дилҳостӣ,
Равшан аз як ҷилва ин Синостӣ.
Қавмро андешаҳо бояд яке,
Дар замираш муддаъо бояд яке.
Ҷазба бояд дар сиришти ў яке,
Ҳам аёри хубу зишти ў яке.
Гар набошад сўзи Ҳақ дар сози фикр,
Нест мумкин инчунин андози фикр.
Мо мусалмонему авлоди Халил,
Аз "абикум" гир, агар хоҳӣ далил.
Бо ватан вобаста тақдири умам,
Бар насаб бунёди таъмири умам.
Асли миллат дар ватан дидан, ки чӣ,
Боду обу гил парастидан, ки чӣ.
Бар насаб нозон шудан нодонӣ аст,
Ҳукми ў андар тану тан фонӣ аст.
Миллати моро асоси дигар аст,
Ин асос андар дили мо музмар аст.
Ҳозирему дил ба ғойиб бастаем,
Пас зи банди ину он ворастаем.
Риштаи ин қавм мисли анҷум аст,
Чун нигаҳ ҳам аз нигоҳи мо гум аст.
Тири хушпайкони як кешем мо,
Якнамо, якбин, якандешем мо.
Муддаъои мо, маоли мо якест,
Тарзи андози хаёли мо якест.
Мо зи неъматҳои ў ихвон шудем,
Якзабону якдилу якҷон шудем.
ТАМҲИД
ДАР МАЪНИИ РАБТИ ФАРДУ МИЛЛАТ
Фардро рабти ҷамоъат раҳмат аст,
Ҷавҳари ўро камол аз миллат аст.
То тавонӣ, бо ҷамоъат ёр бош,
Равнақи ҳангомаи аҳрор бош.
Ҳирзи ҷон кун гуфтаи Хайру-л-башар,
Ҳаст шайтон аз ҷамоъат дуртар.
Фарду қавм ойинаи якдигаранд,
Силку гавҳар Каҳкашону ахтаранд.
Фард мегирад зи миллат эҳтиром,
Миллат аз афрод меёбад низом.
Фард то андар ҷамоъат гум шавад,
Қатраи вусъатталаб қулзум шавад.
Моядори сирати дерина ў,
Рафтаву ояндаро ойина ў.
Васли истиқболу мозӣ зоти ў,
Чун абад лоинтиҳо авқоти ў.
Дар дилаш завқи нумў аз миллат аст,
Эҳтисоби кори ў аз миллат аст.
Пайкараш аз қавму ҳам ҷонаш зи қавм,
Зоҳираш аз қавму пинҳонаш зи қавм.
Дар забони қавм гўё мешавад,
Бар раҳи аслоф пўё мешавад.
Пухтатар аз гармии сўҳбат шавад,
То ба маънӣ фард ҳам миллат шавад.
Ваҳдати ў мустақим аз касрат аст,
Касрат андар ваҳдати ў ваҳдат аст.
Лафз чун аз байти худ берун нишаст,
Гавҳари мазмун ба ҷайби худ шикаст.
Барги сабзе, к-аз ниҳоли хеш рехт,
Аз баҳорон тори уммедаш гусехт.
Ҳар ки об аз Замзами миллат нахурд,
Шўълаҳои нағма дар удаш фусурд.
Фарди танҳо аз мақосид ғофил аст,
Қувваташ ошуфтагиро моил аст.
Қавм бо забт ошно гардонадаш,
Нармрав мисли сабо гардонадаш.
По ба гул монанди шамшодаш кунад,
Дасту по бандад, ки озодаш кунад.
Чун асири ҳалқаи ойин шавад,
Оҳуи рамхўи ў мушкин шавад.
Ту худӣ аз бехудӣ нашнохтӣ,
Хешро андар гумон андохтӣ.
Ҷавҳари нурест андар хоки ту,
Як шўъояш ҷилваи идроки ту.
Айшат аз айшаш, ғами ту аз ғамаш,
Зиндаӣ аз инқилоби ҳар дамаш.
Воҳид асту барнаметобад дуӣ,
Ман зи тоби ў ман астам, ту-туӣ.
Хешдору хешбозу хешсоз,
Нозҳо мепарварад андар ниёз.
Оташе аз сўзи ў гардад баланд,
Ин шарар бар шўъла андозад каманд.
Фитраташ озоду ҳам занҷирӣ аст,
Ҷузви ўро қуввати кулгирӣ аст.
Хўгари пайкори пайҳам дидамаш,
Ҳам худӣ, ҳам зиндагӣ номидамаш.
Чун зи хилват хешро берун диҳад,
Пой дар ҳангомаи ҷилват ниҳад.
Нақшгир андар дилаш "ў" мешавад,
"Ман" зи ҳам мерезаду "ту" мешавад.
Ҷабр қатъи ихтиёраш мекунад,
Аз муҳаббат моядораш мекунад.
Ноз то ноз аст, кам хезад ниёз,
Нозҳо созад ба ҳам, хезад ниёз.
Дар ҷамоъат худшикан гардад худӣ,
То зи гул барги чаман гардад худӣ.
"Нуктаҳо ҷун теғи пўлод аст тез,
Гар намефаҳмӣ, зи пеши мо гурез".*
--------------------------------------------------------------
* Аз Мавлои Рум аст.
ДАР МАЪНИИ ИН КИ МИЛЛАТ АЗ ИХТИЛОТИ АФРОД ПАЙДО МЕШАВАД ВА ТАКМИЛИ ТАРБИЯТИ Ў АЗ НУБУВВАТ АСТ
Аз чӣ рў барбаста рабти мардум аст,
Риштаи ин достон сардаргум аст.
Дар ҷамоъат фардро бинем мо,
Аз чаман ўро чу гул чинем мо.
Фитраташ ворафтаи яктоӣ аст,
Ҳифзи ў аз анҷуманороӣ аст.
Сўзадаш дар шоҳроҳи зиндагӣ,
Оташе овард гоҳи зиндагӣ.
Мардумон хўгар ба якдигар шаванд,
Суфта дар як ришта чун гавҳар шаванд.
Дар набарди зиндагӣ ёри ҳаманд,
Мисли ҳамкорон гирифтори ҳаманд.
Маҳфили анҷум зи ҷазбе бо ҳам аст,
Ҳастии кавкаб зи кавкаб маҳкам аст.
Хаймагоҳи корвон кўҳу ҷабал,
Марғзору домани саҳрову тал.
Сусту беҷон тору пуди кори ў,
Нокушуда ғунчаи пиндори ў.
Сози барқ оҳанги ў нанвохта,
Нағмааш дар парда нопардохта.
Гў: шамоли ҷустуҷў нохўрдаӣ,
Захмҳои орзў нохўрдаӣ.
Нобасомон маҳфили навзодааш,
Метавон бо пунба чидан бодааш.
Навдамида сабзаи хокаш ҳанўз,
Сардхун андар раги токаш ҳанўз.
Манзили деву парӣ андешааш,
Аз гумони худ рамидан пешааш.
Тангмайдон ҳастии хомаш ҳанўз,
Фикри ў зери лаби бомаш ҳанўз.
Бими ҷон сармояи обу гилаш,
Ҳам зи боди тунд меларзад дилаш.
Ҷони ў аз сахткўшӣ рам занад,
Панҷа дар домони фитрат кам занад.
Ҳар чӣ аз худ медамад, бардорадаш,
Ҳар чӣ аз боло фитад, бардорадаш.
То Худо соҳибдиле пайдо кунад,
К-ў зи ҳарфе дафтаре имло кунад.
Сози пардозе, ки аз овозае,
Хокро бахшад ҳаёти тозае.
Зарраи бемоя хў гирад аз ў,
Ҳар матоъе арҷи нав гирад аз ў.
Зинда аз як дам дусад пайкар кунад.
Маҳфиле рангин зи як соғар кунад.
Дидаи ў мекашад лаб, ҷон дамад,
То дуӣ мирад, якӣ пайдо шавад.
Риштааш, к-ў бар фалак дорад саре,
Пораҳои зиндагиро ҳамгаре.
Тозаандози назар пайдо кунад,
Гулситон дар дашту дар пайдо кунад.
Аз тафи ў миллате мисли сипанд,
Барҷаҳад шўрафкану ҳангомабанд.
Як шарар меафканад андар дилаш,
Шўълаи даргир мегардад гилаш.
Нақши пояш хокро бино кунад,
Зарраро чашмакзани Сино кунад.
Ақли урёнро диҳад перояе,
Бахшад ин бемояро сармояе.
Домани худ мезанад бар ахгараш,
Ҳар чӣ ғаш бошад, рабояд аз зараш.
Бандҳо аз по кушояд бандаро,
Аз худовандон рабояд бандаро.
Гўядаш: ту бандаи дигар наӣ,
3-ин бутони безабон камтар наӣ.
То сўи як муддаъояш мекашад,
Ҳалқаи ойин ба пояш мекашад.
Нуқтаи тавҳид боз омўзадаш,
Расму ойини ниёз омўзадаш.
АРКОНИ АСОСИИ МИЛЛИЯИ ИСЛОМИЯ
РУКНИ АВВАЛ: -ТАВҲИД
Дар ҷаҳони кайфу кам гардид ақл,
Пай ба манзил бурд аз тавҳид ақл.
Варна ин бечораро манзил куҷост,
Киштии идрокро соҳил куҷост.
Аҳли Ҳақро рамзи тавҳид азбар аст
Дар "атӣр Раҳмони абдан" музмар аст.
То зи асрори ту бинмояд туро,
Имтиҳонаш аз амал бояд туро.
Дин аз ў, ҳикмат аз ў, ойин аз ў,
Зўр аз ў, қувват аз ў, тамкин аз ў.
Олимонро ҷилвааш ҳайрат диҳад,
Ошиқонро бар амал қудрат диҳад.
Паст андар сояаш гардад баланд,
Хок чун иксир гардад арҷманд.
Қудрати ў баргузинад бандаро,
Навъи дигар офаринад бандаро.
Дар раҳи Ҳақ тезтар гардад тагаш,
Гармтар аз барқ хун андар рагаш.
Биму шак мирад, амал гирад ҳаёт,
Чашм мебинад замири коинот.
Чун мақоми "абдуҳу" маҳкам шавад,
Косаи дарюза ҷоми Ҷам шавад.
Миллати байзо тану ҷон "ло илаҳ,"
Сози моро пардагардон "ло илаҳ."
"Ло илаҳсармояи асрори мо,
Риштааш шерозаи афкори мо.
Ҳарфаш аз лаб чун бадал ояд ҳаме,
Зиндагиро қувват афзояд ҳаме.
Нақши ў гар санг гирад, дил шавад,
Дил гар аз ёдаш масўзад, гил шавад.
Чун дил аз сўзи ғамаш афрўхтем,
Хирмани имкон зи оҳе сўхтем.
Оби дилҳо дар миёни синаҳо,
Сўзи ў бигдохт ин ойинаҳо.
Шўьлааш чун лола дар рагҳои мо,
Нест ғайр аз доғи ў колои мо.
Асвад аз тавҳид аҳмар мешавад,
Хеш Форуқу Абузар мешавад.
Дил мақоми хешию бегонагист,
Шавқро мастӣ зи ҳампаймонагист.
Миллат аз якрангии дилҳостӣ,
Равшан аз як ҷилва ин Синостӣ.
Қавмро андешаҳо бояд яке,
Дар замираш муддаъо бояд яке.
Ҷазба бояд дар сиришти ў яке,
Ҳам аёри хубу зишти ў яке.
Гар набошад сўзи Ҳақ дар сози фикр,
Нест мумкин инчунин андози фикр.
Мо мусалмонему авлоди Халил,
Аз "абикум" гир, агар хоҳӣ далил.
Бо ватан вобаста тақдири умам,
Бар насаб бунёди таъмири умам.
Асли миллат дар ватан дидан, ки чӣ,
Боду обу гил парастидан, ки чӣ.
Бар насаб нозон шудан нодонӣ аст,
Ҳукми ў андар тану тан фонӣ аст.
Миллати моро асоси дигар аст,
Ин асос андар дили мо музмар аст.
Ҳозирему дил ба ғойиб бастаем,
Пас зи банди ину он ворастаем.
Риштаи ин қавм мисли анҷум аст,
Чун нигаҳ ҳам аз нигоҳи мо гум аст.
Тири хушпайкони як кешем мо,
Якнамо, якбин, якандешем мо.
Муддаъои мо, маоли мо якест,
Тарзи андози хаёли мо якест.
Мо зи неъматҳои ў ихвон шудем,
Якзабону якдилу якҷон шудем.
Метки: ТАМХИД
KUHISTONI _,
10-04-2012 22:09
(ссылка)
АНДАКЕ АНДАР ҶАҲОНИ ДИЛ НИГАР....
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
Андаке андар ҷаҳони дил нигар,
То зи нури худ шавӣ равшанбасар.
Чист дил,як олами бе рангу бӯст,
Олами бе рангу бӯ,бечорасӯст.
Сокину ҳар лаҳза сайёр аст дил,
Олами аҳволу афкор аст дил.
Аз ҳақоиқ то ҳақоиқ рафта ақл,
Сайри ӯ бе ҷодаву рафтору нақл.
Сад хаёлу ҳар як аз дигар ҷудост,
Ин ба гардун ошно,он норасост.
Кас нагӯяд,ин ки гардун ошност,
Бар ямини он хайёли норасост.
Ё суруре,к-ояд аз дидори дӯст,
Ним гоме аз ҳавои кӯи ӯст.
Чашми ту бедор бошад ё ба хоб,
Дил бубинад бе шуои офтоб.
Он ҷаҳонро бар ҷаҳони дил шинос,
Ман чӣ гӯям,з-он чи н-ояд дар қиёс!
Андаке андар ҷаҳони дил нигар,
То зи нури худ шавӣ равшанбасар.
Чист дил,як олами бе рангу бӯст,
Олами бе рангу бӯ,бечорасӯст.
Сокину ҳар лаҳза сайёр аст дил,
Олами аҳволу афкор аст дил.
Аз ҳақоиқ то ҳақоиқ рафта ақл,
Сайри ӯ бе ҷодаву рафтору нақл.
Сад хаёлу ҳар як аз дигар ҷудост,
Ин ба гардун ошно,он норасост.
Кас нагӯяд,ин ки гардун ошност,
Бар ямини он хайёли норасост.
Ё суруре,к-ояд аз дидори дӯст,
Ним гоме аз ҳавои кӯи ӯст.
Чашми ту бедор бошад ё ба хоб,
Дил бубинад бе шуои офтоб.
Он ҷаҳонро бар ҷаҳони дил шинос,
Ман чӣ гӯям,з-он чи н-ояд дар қиёс!
KUHISTONI _,
22-05-2012 23:00
(ссылка)
ТАРЗИ ГУФТОРИ ДАРӢ ШИРИНТАР АСТ
------------------------ТАМҲИД------------
.................(давомаш)
Хокро авҷи Сурайё медиҳад,
Қатраро паҳнои дарё медиҳад.
Хомўширо шўриши маҳшар кунад,
Пойи кабк аз хуни боз аҳмар кунад.
Хезу дар ҷомам шароби ноб рез,
Бар шаби андешаам маҳтоб рез.
То сўйи манзил кашам овораро,
Завқи бетобӣ диҳам наззораро.
Гармрав аз ҷустуҷўи нав шавам,
Рўшиноси орзуи нав шавам.
Чашми аҳли завқро мардум шавам,
Чун садо дар гўши олам гум шавам,
Қимати ҷинси сухан боло кунам,
Оби чашми хеш дар коло кунам.
Боз бархонам зи файзи пири Рум,
Дафтари сарбаста асрори улум.
Ҷони ў аз шўълаҳо сармоядор,
Ман фурўғи як нафас мисли шарор.
Шамьи сўзон тохт бар парвонаам,
Бода шабхун рехт бар паймонаам.
Пири Румӣ хокро иксир кард,
Аз ғуборам ҷилваҳо таъмир кард.
Зарра аз хоки биёбон рахт баст,
То шуъои офтоб орад ба даст.
Мавҷаму дар баҳри ў манзил кунам,
То дурри тобандае ҳосил кунам.
Ман, ки мастиҳо зи саҳбояш кунам,
Зиндагонӣ аз нафасҳояш кунам.
Шаб дили ман моили фарёд буд,
Хомўшӣ аз "ё Раб"-ам обод буд.
Шикваошўби ғами даврон будам,
Аз тиҳипаймонагӣ нолон будам.
Ин қадар наззораам бетоб шуд,
Болу пар бишкасту охир хоб шуд.
Рўйи худ бинмуд пири Ҳақсиришт,
К-ў ба ҳарфи паҳлавӣ Қуръон навишт.
Гуфт: "Эй девонаи арбоби ишқ,
Ҷуръае гир аз шароби ноби ишқ.
Бар ҷигар ҳангомаи маҳшар бизан,
Шиша бар сар, дида бар наштар бизан.
Хандаро сармояи сад нола соз,
Ашки хунинро ҷигар паргола соз.
То ба кай чун ғунча мебошӣ хамўш,
Накҳати худро чу гул арзонфурўш.
Дар гиреҳ ҳангома дорӣ чун сипанд,
Маҳмили худ бар сари оташ бибанд.
Чун ҷарас охир зи ҳар ҷузви бадан
Нолаи хомўшро берун фикан.
Оташастӣ, базми олам барфурўз,
Дигаронро ҳам зи сўзи худ бисўз.
Фош гў асрори пири майфурўш,
Мавҷи май шав, кисвати мино бинўш.
Санг шав ойинаи андешаро,
Бар сари бозор бишкан шишаро.
Аз найистон хамчу най пайғом деҳ,
Қайсро аз қавми Ҳақ пайғом деҳ.
Ноларо андози нав эҷод кун,
Базмро аз ҳою ҳу обод кун.
Хезу ҷони нав бидеҳ ҳар зиндаро,
Аз қуми худ зиндатар кун зиндаро.
Хезу по бар ҷодаи дигар бинеҳ, Ҷ
ўши савдои куҳан аз сар бинеҳ.
Ошнои лаззати гуфтор шав,
Эй дарои корвон, бедор шав.
3-ин сухан оташ ба пироҳан шудам,
Мисли най ҳангомаобистан шудам.
Чун наво аз тори худ бархостам,
Ҷаннате аз баҳри гўш оростам.
Баргирифтам парда аз рози худӣ,
Во намудам сирри эъҷози худӣ.
Буд нақши ҳастиям ангорае,
Ноқабуле, нокасе, нокорае.
Ишқ сўҳон зад маро, одам шудам,
Олами кайфу ками олам шудам.
Ҳаркати аъсоби гардун дидаам,
Дар раги маҳ гардиши хун дидаам.
Баҳри инсон чашми ман шабҳо гирист,
То даридам пардаи асрори зист.
Аз даруни коргоҳи мумкинот ,
Баркашидам сирри тақвими ҳаёт.
Ман, ки ин шабро чу маҳ оростам,
Гарди пойи миллати байзостам.
Миллате дар боғу роғ овозааш,
Оташи дилҳо суруди тозааш.
Зарра кишту офтоб анбор кард,
Хирман аз сад Румиву Аттор кард.
Оҳи гармам, рахт бар гардун кашам,
Гарчӣ дудам, аз табори оташам.
Хомаам аз ҳиммати фикри баланд,
Рози ин нўҳ парда дар саҳро фиканд.
Қатра то ҳампояи дарё шавад, З
арра аз болидагӣ саҳро шавад.
Шоъирӣ з-ин маснавӣ мақсуд нест,
Бутпарастӣ, бутгарӣ мақсуд нест.
Ҳиндиям, аз порсӣ бегонаам,
Моҳи нав бошам, тиҳипаймонаам.
Ҳусни андози баён аз ман маҷў,
Хонсору Исфаҳон аз ман маҷў.
Гарчи ҳиндӣ дар узубат шаккар аст
Тарзи гуфтори дарӣ ширинтар аст.
Фикри ман аз ҷилвааш масҳур гашт,
Хомаи ман шохи нахли Тур гашт.
Порсӣ аз рифъати андешаам,
Дархўрад бо фитрати андешаам.
Хўрда бар мино магир, эй ҳушманд,
KUHISTONI _,
05-07-2012 21:37
(ссылка)
ФИКРИ РАВШАНБИН АМАЛРО РАҲБАР АСТ
Ба номи Худованди бахшанда ва меҳрубон
ДАР ҲАҚИҚАТИ ШЕЪР ВА ИСЛОҲИ АДАБИЁТИ ИСЛОМИЯ
Гармхун инсон зи доғи орзу,
Оташин хок аз чароғи орзу.
Аз таманно май ба ҷом омад ҳаёт,
Гармхезу тезгом омад ҳаёт.
Зиндагӣ мазмуни тасхир асту бас,
Орзу афзуни тасхир асту бас.
Зиндагӣ сайдафкану дом орзу,
Ҳуснро аз ишқ пайғом орзу.
Аз чӣ рў хезад таманно дам ба дам,
Ин навои зиндагиро зеру бам.
Ҳарчи бошад хубу зебову ҷамил
Дар биёбони талаб моро далил,
Нақши ў маҳкам нишинад дар дилат,
Орзуҳо офаринад дар дилат.
Ҳусн халлоқи баҳори орзуст
Ҷилвааш парвардигори орзуст.
Синаи шоъир таҷаллизори ҳусн,
Хезад аз Синои ў анвори ҳусн.
Аз нигоҳаш хуб гардад хубтар,
Фитрат аз афсуни ў маҳбубтар.
Аз дамаш булбул наво омўхтаст,
Ғозааш рухсори гул афрўхтаст.
Сўзи ў андар дили парвонаҳо,
Ишқро рангин аз ў афсонаҳо.
Баҳру бар пўшида дар обу гилаш,
Сад ҷаҳони тоза музмар дар дилаш.
Дар димоғаш нодамида лолаҳо,
Ношунида нағмаҳо, ҳам нолаҳо.
Фикри ў бо моҳу анҷум ҳамнишин,
Зиштро ноошно, хубофарин.
Хизр дар зулмоти ў оби ҳаёт,
Зиндатар аз оби чашмаш коинот.
Мо гаронсайрему хому содаем,
Дар раҳи манзил зи по уфтодаем.
Андалеби ў наво пардохтаст,
Ҳилае аз баҳри мо андохтаст,
То кашад моро ба фирдавси ҳаёт,
Ҳалқаи комил шавад қавси ҳаёт.
Корвонҳо аз дарояш гомзан,
Дар пайи овози нояш гомзан.
Чун насимаш дар риёзи мо вазад,
Нармак андар лолаву гул мехазад.
Аз фиреби ў худафзо зиндагӣ,
Худҳисобу ношикебо зиндагӣ.
Аҳли оламро сало бар хон кунад,
Оташи худро чу бод арзон кунад.
Вой қавме, к-аз аҷал гирад барот,
Шоъираш вобўсад аз завқи ҳаёт.
Хуш намояд зиштро ойинааш,
Дар ҷигар сад наштар аз нўшинааш.
Бўсаи ў тозагӣ аз гул барад,
Завқи парвоз аз дили булбул барад.
Суст аъсоби ту аз афюни ў,
Зиндагонӣ қимати мазмуни ў.
Мерабояд завқи раъноӣ зи сарв,
Ҷуррашоҳин аз дами сардаш тазарв.
Моҳиву аз сина то сар одам аст,
Чун наботиошён андар ям аст.
Аз наво бар нохудо афсун занад,
Киштияш дар қаъри дарё афканад.
Нағмаҳояш аз дилат дуздад субот,
Маргро аз сеҳри ў донӣ ҳаёт.
Дояи ҳастӣ зи ҷони ту барад,
Лаъли уннобӣ зи кони ту барад.
Чун зиён пироя бандад судро,
Мекунад мазмум ҳар маҳмудро.
Дар ями андеша андозад туро,
Аз амал бегона месозад туро.
Хаставу мо аз каломаш хастатар,
Анҷуман аз даври ҷомаш хастатар.
Ҷўи барқе нест дар найсони ў,
Як сароби рангу бў бустони ў.
Ҳусни ўро бо садоқат кор нест,
Дар ямаш ҷуз гавҳари тафдор нест.
Хобро хуштар зи бедорӣ шумурд,
Оташи мо аз нафасҳояш фусурд.
Қалб масмум аз суруди булбулаш,
Хуфта море зери анбори гулаш.
Аз хуму минову ҷомаш алҳазар,
Аз майи ойинафомаш алҳазар.
Эй зипоафтодаи саҳбои ў,
Субҳи ту аз машриқи минои ў.
Эй дилат аз нағмаҳояш сардҷўш,
Заҳри қотил хўрдаӣ аз роҳи гўш.
Эй далели инҳитот андози ту,
Аз наво афтод тори сози ту.
Ончунон зор аз таносонӣ шудӣ,
Дар ҷаҳон нанги мусалмонӣ шудӣ.
Дар раги гул метавон бастан туро,
Аз насиме метавон хастан туро.
Ишқ расво гашта аз фарёди ту,
Зиштрў тимсолаш аз беҳзоди ту.
Зард аз озори ту рухсори ў,
Сардии ту бурда сўз аз нори ў.
Хастаҷон аз хастаҷониҳои ту,
Нотавон аз нотавониҳои ту.
Гиряи тифлона дар паймонааш,
Кулфати оҳе матоъи хонааш.
Сархуш аз дарюзаи майхонаҳо,
Ҷилвадузди равзани кошонаҳо.
Нохуше, афсурдае, озурдае,
Аз лагадкўби нигаҳбон мурдае,
Аз ғамон монанди най коҳидае,
В-аз фалак сад шиква бар лаб чидае.
Лобаву кин ҷавҳари ойинааш,
Нотавонӣ ҳамдами деринааш.
Пастбахту зердасту дунниҳод,
Носазову ноумеду номурод.
Шеванаш аз ҷони ту сармоя бурд,
Лутфи хоб аз дидаи ҳамсоя бурд.
Вой бар ишқе, ки нори ў фусурд,
Дар Ҳарам зоиду дар бутхона мурд.
Эй миёни кисаат нақди сухан,
Бар аёри зиндагӣ ўро бизан.
Фикри равшанбин амалро раҳбар аст,
Чун дурахши барқи пеш аз тундар аст.
Фикри солеҳ дар адаб мебоядат,
Раҷъате сўи Араб мебоядат.
Дил ба Салмои Араб бояд супурд,
То дамад субҳи Ҳиҷоз аз шоми Курд.
Аз чаманзори Аҷам гул чидаӣ,
Навбаҳори Ҳинду Эрон дидаӣ.
Андаке аз гармии саҳро бихўр,
Бодаи дерина аз хурмо бихўр.
Сар яке андар бари гармаш бидеҳ,
Тан даме бо сарсари гармаш бидеҳ.
Муддате ғалтидаӣ андар ҳарир,
Хў ба карбоси дуруште ҳам бигир.
Қарнҳо бар лола по кўбидаӣ,
Ораз аз шабнам чу гул шўидаӣ.
Хешро бар реги сўзои ҳам бизан,
Ғўта андар чашман Замзам бизан.
Мисли булбул завқи шеван то куҷо?
Дар чаманзорон нишеман то куҷо?
Эй ҳумо аз юмни домат арҷманд,
Ошёне соз бар кўҳи баланд.
Ошёни барқу тундар дар баре,
Аз куноми ҷуррабозон бартаре.
То шавӣ дархўрди пайкори ҳаёт,
Ҷисму ҷонат сўзад аз нори ҳаёт.
ДАР ҲАҚИҚАТИ ШЕЪР ВА ИСЛОҲИ АДАБИЁТИ ИСЛОМИЯ
Гармхун инсон зи доғи орзу,
Оташин хок аз чароғи орзу.
Аз таманно май ба ҷом омад ҳаёт,
Гармхезу тезгом омад ҳаёт.
Зиндагӣ мазмуни тасхир асту бас,
Орзу афзуни тасхир асту бас.
Зиндагӣ сайдафкану дом орзу,
Ҳуснро аз ишқ пайғом орзу.
Аз чӣ рў хезад таманно дам ба дам,
Ин навои зиндагиро зеру бам.
Ҳарчи бошад хубу зебову ҷамил
Дар биёбони талаб моро далил,
Нақши ў маҳкам нишинад дар дилат,
Орзуҳо офаринад дар дилат.
Ҳусн халлоқи баҳори орзуст
Ҷилвааш парвардигори орзуст.
Синаи шоъир таҷаллизори ҳусн,
Хезад аз Синои ў анвори ҳусн.
Аз нигоҳаш хуб гардад хубтар,
Фитрат аз афсуни ў маҳбубтар.
Аз дамаш булбул наво омўхтаст,
Ғозааш рухсори гул афрўхтаст.
Сўзи ў андар дили парвонаҳо,
Ишқро рангин аз ў афсонаҳо.
Баҳру бар пўшида дар обу гилаш,
Сад ҷаҳони тоза музмар дар дилаш.
Дар димоғаш нодамида лолаҳо,
Ношунида нағмаҳо, ҳам нолаҳо.
Фикри ў бо моҳу анҷум ҳамнишин,
Зиштро ноошно, хубофарин.
Хизр дар зулмоти ў оби ҳаёт,
Зиндатар аз оби чашмаш коинот.
Мо гаронсайрему хому содаем,
Дар раҳи манзил зи по уфтодаем.
Андалеби ў наво пардохтаст,
Ҳилае аз баҳри мо андохтаст,
То кашад моро ба фирдавси ҳаёт,
Ҳалқаи комил шавад қавси ҳаёт.
Корвонҳо аз дарояш гомзан,
Дар пайи овози нояш гомзан.
Чун насимаш дар риёзи мо вазад,
Нармак андар лолаву гул мехазад.
Аз фиреби ў худафзо зиндагӣ,
Худҳисобу ношикебо зиндагӣ.
Аҳли оламро сало бар хон кунад,
Оташи худро чу бод арзон кунад.
Вой қавме, к-аз аҷал гирад барот,
Шоъираш вобўсад аз завқи ҳаёт.
Хуш намояд зиштро ойинааш,
Дар ҷигар сад наштар аз нўшинааш.
Бўсаи ў тозагӣ аз гул барад,
Завқи парвоз аз дили булбул барад.
Суст аъсоби ту аз афюни ў,
Зиндагонӣ қимати мазмуни ў.
Мерабояд завқи раъноӣ зи сарв,
Ҷуррашоҳин аз дами сардаш тазарв.
Моҳиву аз сина то сар одам аст,
Чун наботиошён андар ям аст.
Аз наво бар нохудо афсун занад,
Киштияш дар қаъри дарё афканад.
Нағмаҳояш аз дилат дуздад субот,
Маргро аз сеҳри ў донӣ ҳаёт.
Дояи ҳастӣ зи ҷони ту барад,
Лаъли уннобӣ зи кони ту барад.
Чун зиён пироя бандад судро,
Мекунад мазмум ҳар маҳмудро.
Дар ями андеша андозад туро,
Аз амал бегона месозад туро.
Хаставу мо аз каломаш хастатар,
Анҷуман аз даври ҷомаш хастатар.
Ҷўи барқе нест дар найсони ў,
Як сароби рангу бў бустони ў.
Ҳусни ўро бо садоқат кор нест,
Дар ямаш ҷуз гавҳари тафдор нест.
Хобро хуштар зи бедорӣ шумурд,
Оташи мо аз нафасҳояш фусурд.
Қалб масмум аз суруди булбулаш,
Хуфта море зери анбори гулаш.
Аз хуму минову ҷомаш алҳазар,
Аз майи ойинафомаш алҳазар.
Эй зипоафтодаи саҳбои ў,
Субҳи ту аз машриқи минои ў.
Эй дилат аз нағмаҳояш сардҷўш,
Заҳри қотил хўрдаӣ аз роҳи гўш.
Эй далели инҳитот андози ту,
Аз наво афтод тори сози ту.
Ончунон зор аз таносонӣ шудӣ,
Дар ҷаҳон нанги мусалмонӣ шудӣ.
Дар раги гул метавон бастан туро,
Аз насиме метавон хастан туро.
Ишқ расво гашта аз фарёди ту,
Зиштрў тимсолаш аз беҳзоди ту.
Зард аз озори ту рухсори ў,
Сардии ту бурда сўз аз нори ў.
Хастаҷон аз хастаҷониҳои ту,
Нотавон аз нотавониҳои ту.
Гиряи тифлона дар паймонааш,
Кулфати оҳе матоъи хонааш.
Сархуш аз дарюзаи майхонаҳо,
Ҷилвадузди равзани кошонаҳо.
Нохуше, афсурдае, озурдае,
Аз лагадкўби нигаҳбон мурдае,
Аз ғамон монанди най коҳидае,
В-аз фалак сад шиква бар лаб чидае.
Лобаву кин ҷавҳари ойинааш,
Нотавонӣ ҳамдами деринааш.
Пастбахту зердасту дунниҳод,
Носазову ноумеду номурод.
Шеванаш аз ҷони ту сармоя бурд,
Лутфи хоб аз дидаи ҳамсоя бурд.
Вой бар ишқе, ки нори ў фусурд,
Дар Ҳарам зоиду дар бутхона мурд.
Эй миёни кисаат нақди сухан,
Бар аёри зиндагӣ ўро бизан.
Фикри равшанбин амалро раҳбар аст,
Чун дурахши барқи пеш аз тундар аст.
Фикри солеҳ дар адаб мебоядат,
Раҷъате сўи Араб мебоядат.
Дил ба Салмои Араб бояд супурд,
То дамад субҳи Ҳиҷоз аз шоми Курд.
Аз чаманзори Аҷам гул чидаӣ,
Навбаҳори Ҳинду Эрон дидаӣ.
Андаке аз гармии саҳро бихўр,
Бодаи дерина аз хурмо бихўр.
Сар яке андар бари гармаш бидеҳ,
Тан даме бо сарсари гармаш бидеҳ.
Муддате ғалтидаӣ андар ҳарир,
Хў ба карбоси дуруште ҳам бигир.
Қарнҳо бар лола по кўбидаӣ,
Ораз аз шабнам чу гул шўидаӣ.
Хешро бар реги сўзои ҳам бизан,
Ғўта андар чашман Замзам бизан.
Мисли булбул завқи шеван то куҷо?
Дар чаманзорон нишеман то куҷо?
Эй ҳумо аз юмни домат арҷманд,
Ошёне соз бар кўҳи баланд.
Ошёни барқу тундар дар баре,
Аз куноми ҷуррабозон бартаре.
То шавӣ дархўрди пайкори ҳаёт,
Ҷисму ҷонат сўзад аз нори ҳаёт.
Метки: ислом
KUHISTONI _,
24-10-2012 23:45
(ссылка)
АЗ ПАЁМИ МУСТАФО ОГОХ ШАВ.....
ХУЛОСАИ МАТОЛИБИ МАСНАВӢ ДАР ТАФСИРИ СУРАИ ИХЛОС ҚУЛ ҲУВАЛЛАҲУ АҲАД
Ман шабе Сиддиқро дидам ба хоб,
Гул зи хоки роҳи ў чидам ба хоб. Он
"Амунуннос" бар Мавлои мо,
Он Калими аввали Синои мо.
Ҳиммати ў кишти миллатро чу абр
Сонии Ислому ғору Бадру қабр.
Гуфтамаш: "Эй хосаи хосони ишқ,
Ишқи ту сарматлаъи девони ишқ.
Пухта аз дастат асоси кори мо,
Чорае фармо пайи озори мо.
Гуфт: "То кай дар ҳавас гардӣ асир,
Обутоб аз сураи Ихлос гир.
Ин ки дар сад сина печад як нафас,
Сирре аз асрори тавҳид асту бас.
Ранги ў баркан, мисоли ў шавӣ,
Дар ҷаҳон акси ҷамоли ў шавӣ.
Он ки номи ту мусалмон кардааст,
Аз дуӣ сўи якӣ овардааст.
Хештанро турку афғон хондаӣ,
Вой бар ту, он чи будӣ, мондаӣ.
Вораҳон номидаро аз номҳо,
Соз бо хум, даргузар аз ҷомҳо.
Эй, ки ту расвои ном афтодаӣ,
Аз дарахти хеш хом афтодаӣ.
Бо якӣ соз, аз дуӣ бардор рахт,
Ваҳдати худро магардон лахт-лахт.
Эй парастори якӣ, гар ту туӣ,
То куҷо бошӣ сабақхони дуӣ?
Ту дари худро ба худ пўшидаӣ,
Дар дил овар, он чи бар лаб чидаӣ.
Сад миллат аз миллате ангехтӣ,
Бар ҳисори худ шабехун рехтӣ.
Як шаву тавҳидро машҳуд кун,
Ғоибашро аз амал мавҷуд кун.
Лаззати имон физояд дар амал,
Мурда он имон, ки н-ояд дар амал.
АЛЛОҲУ-С-САМАД
Гар ба "Аллоҳуссамад" дил бастаӣ,
Аз ҳадди асбоб берун ҷастаӣ.
Бандаи Ҳақ бандаи асбоб нест
Зиндагонӣ гардиши дўлоб нест.
Муслим астӣ, бениёз аз ғайр шав,
Аҳли оламро саропо хайр шав.
Пеши мунъим шикваи гардун макун,
Дасти хеш аз остин берун макун.
Чун Алӣ дарсоз бо нони шаъир,
Гардани Марҳаб шикан, Хайбар бигир.
Миннат аз аҳли карам бурдан чаро,
Наштари "лою наъам" хўрдан чаро?
Ризқи худро аз кафи дунон магир,
Юсуф астӣ, хешро арзон магир.
Гарчи бошӣ мўру ҳам беболу пар,
Ҳоҷате пеши Сулаймоне мабар.
Роҳ душвор аст, сомон кам бигир,
Дар ҷаҳон озод зӣ, озод мир.
Сабҳаи "ақлилминаддунё" шумор,
Аз "таъиш ҳурран" шавӣ сармоядор.
То тавонӣ, кимиё шав, гил машав,
Дар ҷаҳон мунъим шаву соил машав.
Эй шиносои мақоми Буалӣ,
Ҷуръае орам зи ҷоми Буалӣ.
Пушти по зан тахти Кайковусро,
Сар бидеҳ, аз каф мадеҳ номусро.
Худ ба худ гардад дари майхона боз,
Бар тиҳипаймонагони бениёз.
Қоиди исломиён Ҳорунрашид,
Он ки Нақфур оби теғи ў чашид.
Гуфт Моликро, ки эй мавлои қавм,
Равшан аз хоки дарат симои қавм.
Эй навопардози гулзори ҳадис,
Аз ту хоҳам дарси асрори ҳадис.
Лаъл то кай пардабанд андар Яман,
Хезу дар дорулхилофат хайма зан.
Эй хушо тобонии рўзи Ироқ,
Эй хушо ҳусни назарсўзи Ироқ.
Мечакад оби Хизар аз токи ў,
Марҳами захми Масеҳо хоки ў.
Гуфт Молик: - Мустафоро чокарам,
Нест ҷуз савдои ў андар сарам.
Ман, ки бошам бастаи фитроки ў,
Барнахезам аз ҳарими поки ў.
Зинда аз тақбили хоки Ясрибам,
Хуштар аз рўзи Ироқ омад шабам.
Ишқ мегўяд, ки фармонам пазир,
Подшоҳонро ба хидмат ҳам магир.
Ту ҳамехоҳӣ маро оқо шавӣ,
Бандаи озодро мавло шавӣ.
Баҳри таълими ту оям бар дарат,
Ходими миллат нагардад чокарат.
Баҳрае хоҳӣ агар аз илми дин,
Дар миёни ҳалқаи дарсам нишин.
Бениёзӣ нозҳо дорад басе,
Нози ў андозҳо дорад басе.
Бениёзӣ ранги Ҳақ пўшидан аст,
Ранги ғайр аз пираҳан шўидан аст.
Илми ғайр омўхтӣ, андўхтӣ,
Рўи хеш аз ғозааш афрўхтӣ.
Арҷмандӣ аз шиъораш мебарӣ,
Ман надонам ту туӣ ё дигарӣ.
Аз нишеман хоки ту хомўш гашт
В-аз гулу райҳон тиҳиоғўш гашт.
Кишти худ аз дасти худ вайрон макун,
Аз саҳобаш гидяи борон макун.
Ақли ту занҷирии афкори ғайр,
Дар гулўи ту нафас аз тори ғайр.
Бар забонат гуфтугўҳо мустаъор,
Дар дили ту орзўҳо мустаъор.
Қумриёнатро навоҳо хоста,
Сарвҳоятро қабоҳо хоста.
Бода мегирӣ ба ҷом аз дигарон,
Ҷом ҳам гирӣ ба вом аз дигарон.
Он нигоҳаш сирри «мо зоғалбасар»,
Сўйи қавми хеш боз ояд агар,
Мешиносад шамъи ў парвонаро,
Нек донад хешу ҳам бегонаро.
"Ласта миннӣ гўядат Мавлои мо,
Войи мо, эй войи мо, эй войи мо!
Зиндагонӣ мисли анҷум то куҷо?
Ҳастии худ дар саҳар гум то куҷо?
Реве аз субҳи дурўғе хўрдаӣ,
Рахт аз паҳнои гардун бурдаӣ.
Офтоб астӣ, яке дар худ нигар,
Аз нуҷуми дигарон тобе махар.
Бар дили худ нақши ғайр андохтӣ,
Хоб бурдӣ, кимиё дарбохтӣ.
То куҷо рахшӣ зи тоби дигарон,
Сар сабук соз аз шароби дигарон.
То куҷо тавфи чароғи маҳфиле,
3-оташи худсўз агар дорӣ диле.
Чун назар дар пардаҳои хеш бош,
Мепару аммо ба ҷои хеш бош.
Дар ҷаҳон мисли ҳубоб, эй ҳушманд,
Роҳи хилватхона бар ағёр банд.
Фард фард омад, ки худро вошинохт,
Қавм қавм омад, ки ҷуз бо худ насохт.
Аз паёми Мустафо огоҳ шав,
Фориғ аз арбоби дуналлоҳ шав.
KUHISTONI _,
22-08-2012 20:40
(ссылка)
ҚАРНҲО БИГЗАШТУ МАН ПО БАР ГИЛАМ....
ҲИКОЯТИ ШАЙХУ БАРАҲМАН ВА МУКОЛАМАИ ГАНГУ ҲАМОЛА ДАР МАЪНИИ ИН КИ ТАСАЛСУЛИ ҲАЁТИ МИЛЛИЯ АЗ МАҲКАМ ГИРИФТАНИ РИВОЁТИ МАХСУСАИ МИЛЛИЯ МЕБОШАД
Дар Банорас барҳаманде мўҳтарам,
Сарфурў андар ями буду адам.
Баҳраи вофир зи ҳикмат доштӣ,
Бо худоҷўён иродат доштӣ.
Зеҳни ў гирову нудраткўш буд,
Бо Сурайё ақли ў ҳамдўш буд.
Ошёнаш сурати анқо баланд,
Меҳру маҳ бар шўълаи фикраш сипанд.
Муддате минои ў дар хун нишаст,
Соқии ҳикмат ба ҷомаш май набаст.
Дар риёзи илму дониш дом чид,
Чашми домаш тоири маъно надид.
Нохуни фикраш ба хун олуда монд,
Уқдае буду адам накшуда монд.
Оҳ бар лаб шоҳиди ҳирмони ў,
Чеҳра ғаммози дили ҳайрони ў.
Рафт рўзе назди шайхи комиле,
Он ки андар сина парвардӣ диле.
Гўш бар гуфтори он фарзона дод,
Бар лаби худ мўҳри хомўшӣ ниҳод.
Гуфт шайх: "Эй тоифи чархи баланд,
Андаке аҳди вафо бо хок банд.
То шудӣ овораи саҳрову дашт,
Фикри бебоки ту аз гардун гузашт.
Бо замин дарсоз, эй гардуннавард,
Дар талоши гавҳари анҷум магард.
Ман нагўям аз бутон безор шав,
Кофирӣ? Шоистаи зуннор шав.
Эй амонатдори таҳзиби куҳан,
Пушти по бар маслаки обо мазан.
Гар зи ҷамъият ҳаёти миллат аст,
Куфр ҳам сармояи ҷамъият аст.
Ту, ки ҳам дар кофирӣ комил наӣ,
Дархўри тавфи ҳарими дил наӣ.
Мондаем аз ҷодаи таслим дур,
Ту зи Озар, ман зи Иброҳим дур.
Қайси мо савдоии маҳмил нашуд,
Дар ҷунуни ошиқӣ комил нашуд.
Мурд чун шамъи худӣ андар вуҷуд,
Аз хаёли осмонпаймо чӣ суд?
Об зад дар домани кўҳсор чанг
Гуфт рўзе бо Ҳамола рўди Ганг:
"Эй зи субҳи офариниш яхбадўш,
Пайкарат аз рўдҳо зуннорпўш.
Ҳақ туро бо осмон ҳамроз сохт,
Пот маҳруми хироми ноз сохт.
Тоқати рафтор аз поят рабуд,
Ин виқору рафъату тамкин чӣ суд?
Зиндагонӣ аз хироми пайҳам аст,
Баргу сози ҳастии мавҷ аз рам аст."
Кўҳ чун ин таъна аз дарё шунид,
Ҳамчу баҳре оташ аз кин бардамид.
Гуфт: "Эй паҳнои ту ойинаам,
Чун ту сад дарё даруни синаам.
Ин хироми ноз сомони фаност,
Ҳар кӣ аз худ рафт, шоёни фаност.
Аз мақоми худ надорӣ огаҳӣ,
Бар зиёни хеш нозӣ, аблаҳӣ!
Эй зи батни чархи гардон зодае,
Аз ту беҳтар соҳили афтодае.
Ҳастии худ назри қулзум сохтӣ,
Пеши раҳзан нақди ҷон андохтӣ.
Ҳамчу гул дар гулситон худдор шав,
Баҳри нашри бў пайи гулчин марав.
Зиндагӣ бар ҷои худ болидан аст,
Аз хиёбони худӣ гул чидан аст.
Қарнҳо бигзашту ман по дар гилам,
Ту гумон дорӣ, ки дур аз манзилам.
Ҳастиям болиду то гардун расид,
Зери домонам Сурайё орамид.
Ҳастии ту бенишон дар қулзум аст,
Зирваи ман саҷдагоҳи анҷум аст.
Чашми ман бинои асрори фалак,
Ошно гўшам зи парвози малак.
То зи сўзи саъйи пайҳам сўхтам,
Лаълу алмосу гуҳар андўхтам.
Дар дарунам сангу андар санг нор,
Обро бар нори ман набвад гузор".
Қатраӣ? Худро ба пойи худ марез,
Дар талотум кўшу бо қулзум ситез.
Оби гавҳар хоҳу гавҳарреза шав,
Баҳри гўши шоҳиде овеза шав.
Ё худафзо шав, сабукрафтор шав,
Абри барқандозу дарёбор шав.
Аз ту қулзум гидяи тўфон кунад,
Шикваҳо аз тангии домон кунад.
Камтар аз мавҷе шуморад хешро,
Пеши пойи ту гудозад хешро.
http://kuhistoni.wordpress.com
В этой группе, возможно, есть записи, доступные только её участникам.
Чтобы их читать, Вам нужно вступить в группу
Чтобы их читать, Вам нужно вступить в группу
