Откройте свой Мир!

Алға қадам нық сеніммен басқанда,


Қажымағын, қазақ елім, жасқанба.


Әнұраның ойнап әрбір жүректе,


Көк байрағың желбіресін аспанда.


 


Панасы боп кәрінің де, жастың да,


өзенінің, тауының да, тастың да.


Жиырма жыл өмір сүріп келеміз


Егеменді мемлекеттің астында.


 


Шоққа айналған сөнген отты
жағайық,


Өзені боп, бір ізбенен ағайық.


Азат жолда кұрбан болған қазақтың


Тарихына бір сәт қанат қағайық.


 


Жанашырың, алашым,
жакының бар,


Абылайлап тек ұран шақырыңдар.


Халықты ойлап
ереуілге шығатын


Махамбет пен
Исатайдай батырың бар.


 


Хан каһары батқан кеш пен
атқан таңда


Тиген соң қара қазақ, әрбір жанға.


Ереуіл атқа ер салған хас
батырлар


Қарсы шықты опасыз Жәңгір ханға.


 


Халықты ойлау, қорғау сынды ұғым бар,


Нағыз ерді жоқтап айтар
жырым бар.


Қанатына
алар қара халықты


Міне, осындай
Кенесары,
Сырымдар.


 


Сан ұрпақтан тарих
бойлап көшеді,


Сағымданып,
самал желдей еседі.


Тарихтағы сөнбес сәуле атанды


Үш бәйтерек, бес
арысың кешегі.


 


Бар оқиға айналатын
дастанға,


Қазақ елім жаудан, сірә, сасқан ба?!


Желтоқсанда
азаттықтың таңы үшін,


Айырылдық қыршын
кеткен жастан да.


 


Отың өшіп, қирап ошақ-қазаның,


Көп болды,
халқым, бір басында азабың.


Бірақ бүгін біз бақытты елміз ғой,


"Бейнет түбі -
зейнет" депті қазағым.


 


Жеңіліс деген сөз болмай ұғымында,


Қазақтың көк байрағы құрығында.


Жиырма жылда әлемді мойындаттық,


Көтеріліп ең биiк тұғырында.


 


Белгілі бақ немесе бап
шабары,


Барша ғалам қазақты бақ санады.


Саммит өтіп бас қалада кешегі күн


Жиналды бар әлемнің патшалары.


 


Бейбіт күнде желбіреп көк жалауы,


Қазағымның орындалып
көп қалауы.


Әсем, сұлу Астана
мен Алматыда


Азиада өтті, жанып ақ алауы.


 


Өзгелер
жатса ауруына ем іздеп,


Оларға қазақ сүт беріп, емдеп,
емізбек.


Біз халықпыз тек жеңіске ұмтылған,


Өзі іздеп, тапқан жоқ бізді жеңіс кеп.


 


Сен қырансың, жоқ қой оған таласым,


Болашаққа ту көтеріп барасың.


Бостандықтың жиырма
жылдығымен


Құттықтаймын сені, барша
алашым.

Өмірімнің мәні болар, сәні де,


Шын достықты сыйлар
едім бәріне.


Жан сырыңды ақтармасаң егер де,


Шын достықтың өмірдегі мәні не?!


 


Бақытым ба, әлде менің сорым ба,


Тек
кетпесем амал достың жолында.


Махамбет
пен Исатайдың достығын,


Сыйлар
едим, болса егер колымда.


 


Кездер
болды кейде өмір қинаған,


Сондай сәтте көз жасымды
тыймагам.


Жаратқанға білдіремін мың алғыс,


Шын
достарды, жан достарды сыйлаған.


 

Періште емес, біз күнәлі пендеміз,
Күнәңізге кінәлі іздей көрмеңіз.
Сәттік жалған тәттілігі тұрғанда,
Өкпелесіп,жүрекке кір өрмеңіз!

Періште емес,пендеміз ғой біз деген,
Сен дегенге сен деп,сізге сіз деген.
Ана жанда ақым, мында кегім деп,
Әркімдерден өз мүддесін іздеген.

Пендеміз ғой, періштедей көрінер,
Бетпердеге алданып, көп өкінер.
Шыбын жаны шырғалаңға түскенде,
Алла бар деп, қорған күтіп жүгінер.

Өкпелейсіз, пендешілік, түсінем,
Түсінем де өзім сондай, күрсінем.
Ақталудан, көсемсуден өзгелерге шаршадым,
Шаршап кеттім, пенде күннің ісінен.

Үнсіз ғана қалсам, шіркін, тып-тыныш, 
Келер сонда,
Жанарымнан бәрін біліп, ұққыңыз.
Сәз де пенде, мен де пенде үн-түнсіз,
Келер сонда,
Сезімдерді періштедей өпкіміз...

...Үнсіз ғана қалсам,шіркін, тып-тыныш,
Періште емес,пендеміз-ау,әттең,әттең,
Өкініш!!!
 
 

Көңілімді гүлдей қырмызы
Тоңдырды тағдырдың күзі.
Аңсаумен сені жүрмін ғой,
Жанымның жарық жұлдызы
Бейнеңнен сенің айналдым 
Арыстан сынды айбарлым.
Бәрінен үміт күтемін,
Сан жылдар менен айлардың.
Ол үміт - сені бір көру,
Сол елеспенен күн көру.
Қуанышты үнмен "сәлем" деп,
"Қош бол" деп те үлгеру.
Қош демей саған не дейін,
Бақытқа қандай бөлейін.
Бақытың басқа арумен,
Тағдырым солай көнейін.
(Ғазиза НҰРАБАЙҚЫЗЫ)

 -Кішкентай дене ішінде көбіне үлкен рух болады

- кішкентай балықтар ең дәмді болады

- майда отын отты күшейтсе, үлкен отын сөндіреді

- әр майда нәрсе міндетті түрде бір іске жарайды

- үлкен заттар майда бөлшектерден құралады

- нөсер майда тамшылардан басталады

- кішкентай сабан желдің бағытын көрсетеді

- үлкен кеменің батуына кішкентай тесік себеп бола алады

- кішкентай бастамасыз үлкен нәтижеге жету мүмкін емес

- кішкентай бір сөзден шыққан ғайбат үлкен сауаптарды жоқ етеді

- Пайғамбарымызды (сау) бір рет болсын көрген кісі "сахаба" болады;
үлкен ғұламалардың өзі ең кішкентай сахаба дәрежесіне жете алмайды

Өткен күннің елесі әлі есте...
Біз келеміз кең көшеде қол ұстасып,
Ақтарып айтылмаған сырды ашып
Өзіңмен өткен менің бір минутым
Қайғы елін құлатады басын басып

Күлімдесең кетердей жүрек ұшып,
Көк аспанда қалықтап, бұлтты құшып.
Өзіңмен болсам болды қайда болсын
Сонда ғана күн тұрар нұрын шашып

Мұңға егер батып кетсең мұңайып
Кеткендей болад менен бір айып
Қалықтап ұшып жүрген жас жүрекке
Қайтарып аламын ау қиып жұлып

Өткен күнді оралмас еске алысып
Екеуміз жүрген бақпен бір қауышып
Жүрегім қаламады денем барды
Төзіммен сабырымның бәрін таусып

Өткен күндер сағымы мен алысып,
Уақыт атты жүйрекпенде жарысып
Жеткім келед өзіңе ертелі кеш
Өзіңмен қуанысып, қауышып..

Бір сұлба


Көктем деме,


Күзгі мұңдар көп
кезде.


Жыр жүректен ыстық
лебіз кеткенде.


Сендік болған
мендегі бар кербездік,


Сен ұқсаған ерке
самал өбкенде.


Жасым болып
жанарымнан  төкпеген,


Көңілімнің көлдей
мұңы жүректе.


Аяз тағдыр ала
алмаған қайратым,


Білесің бе,


Сен кеткен соң,
сүйектей.


Солай хәлім,


Сұрап жазсаң СМС,


Қуып келем
мағынасыз бір елес.


Бұлдырайды көз
алдымда


Бір сұлба,


Үміттендім,


Бірақ тағы Сен
емес!!!

Түтінді сезім    


Аспан!


Ақ көңіл, ал кейде
сұрқия,қаралы ниеттей,


Шуда бұлт!


Барады үмітті
тиектей.


Әлдебір бейбаққа
арман боп асқарлар,


Сол бұлтты тұр,әне,
күйектей.


Жұлдыздар!


Миллион ғашықтың
байлығы,


Іңкәрлік, ізгілік
жинаған жан-сыры.


Көр көзді қызығып
қарайды,


Соншалық болса деп
сандығы.


Айй мен күн, екі
сәт иесі,


Көк Тәңір
еркесі,киесі!


Түнеріп төрінде
тұрсам деп,


Бір даңғой аспандық
тіледі.


Жапырақ!


Ең соңғы үміттің
белгісі,


Үзілер,келгенде күз
кеші.


Үзідігіп,қол
созба,өтінем,


Мезгілсіз,ей,адам,үзбеші!


Құсқа да ән салған
өзінше,


Күншілдік танытты
бір пенде.


Табиғат бермеген
талантқа,


Таласты,дарынсыз
көр кеуде.


Біреудің биігін
көре алмай,


Табаннан тікенін
тартқызған.


Сезімдік дүниені
жоқ етіп,


Күйбең күн,көңілді
арттырған.


...Әй,әйтеуір,жанталас
жалғандық,


Мақсатсыз,менменді
талғамдық.


Түтінді сезімдер
жаулады,


Жасалып жаһанға
қастандық.


Көктем де
кешіккіш,күз ерте,


Келеміз көнетоз
сүреңде.


Жаңалық күтумен
жолынан,


Барады тағы бір жыр
пенде,


...Барады тағы бір
жыр пенде...

 

Ботакөз Сәти


                                                                               
студент


 


 Түн,


Отырмын санап
тықылын сағат тілінің,


Өлгем жоқ, бармын,
тірімін.


Секунт сайын
елестеп өмір жолдары,


Отырмын санап
тықылын сағат тілінің...


...Құрсақта екем,
шарана қалпымдамын,


Бұлқынамын, жарыққа
талпынамын.


Айтулы күн толғанда
адам болып,


Кіндігімді анамнан
тартып алдым.


Былдырладым,еңбектеп,
қаз да бастым,


Мектепке
алып,дүниеге көзімді аштым.


Он жеті жыл
зуылдап, бойжеттім де,


«Ауыл қош»деп
қалаға тұра қаштым.


Бірбеткей ем, өз
сөзін жөн көретін,


«Жалғызым» деп анам
да жөндемеді.


«Әке» деген есімді
естігенмін,


Өз аузыммен еш атап
көрмегенім.


Қатарымның қашан да
алды болғам,


Қуансын деп мен
үшін асыл анам.


Бір-ақ сәтте
игердім қаланы да,


Иіліп кеп бұл
жердің заңы маған.


 


Қызу өмір, бәрін де
бағындырдым,


Жиырма жаста
баспасөз бабын білдім.


Әрбір сөзім
алтындай әр газетте,


Әділетсіз жандарды
тайындырдым.


Жетсем дедім ел
жетпес биіктерге,


Тілін білдім
ағылшын,түріктің де.


Ана жайын сұрауды
тіпті ұмыттым,


Қарбаласқан
тірлікке іліктім де.


Қырықтамын, қыз
баққан ана болдым,


Қолымда екен бәрі
де, қалағаным.


Он беске кеп, бір
күні сауал қойды


«Апам кайда?» деп менің
балапаным.


«Апам қайда?» деді
ме, О,Құдайым,


«Анам қайда?»
өзімнен мен сұраймын.


Алып-ұштым ауылға
алпысымда,


Төмпешік боп анашым
тосып алды.


Кешігіппін,тым,тым
кеш оралғанмын,


Кешірімін анамның
ала алмадым.


Опасызбын,перзентпін
тым қатігез,


Сәл босаңсып,қайтадан
аяңдадым.


Мен ұмтылған
биіктің бәрін көрдім,


Иесі боп құдіретті
талай төрдің.


Балаларым бақташы
қолында өсті,


Өзім өмір сүрдім де
өзім өлдім.


...Тас табытта
барады тәнім кетіп,


Қайғырған жан
көрмедім жанын беріп.


Өгейсіткен өзіме
обалым жоқ,


Құлындарым тұр әне
қасын керіп.


Ақтамадым,сол күнәм
парызымды,


Әңгіме болды осы
жаназамда.


Ала жіпті аттамай
адал сүрген,


Өміріме өзгелер
қарасын ба?!


Қара түнек қабірге
табыт түсті,


Топыраққа көміліп
асты-үсті.


Атағым да даңқым да
бәрі қалды,


Бітті,болды,жоғалды,тынды,Өшті!!!


...Түн,


Үстел, қолымда
қалам-қағазым,


Тірімін,жаспын,баламын!


Аласапыран алпыс
жыл өткен өмірімде,


Алпыс-ақ рет
соғыпты тілін сағатым!!!


 

Құрметті өлең сүйер қауым!

Құрметті қолына қалам-қағазды серік етіп, жанына поэзияны жақын тұтқан жандар! Бұл конкурс араларыңыздағы ақын қыз-жігіттердің сайысы болып табылады. Мерзімге сай қыс пен ғашықтық жыр-доданың тақырыбы. Достарыныздың да өнерін паш етуге осында шақырыңыздар! Бүгін бастау алып отырған жыр жарысы таза бір ай, яғни 30 қаңтарға дейін созылады. Жеңімпаздар сайыс аяқталған соң 1 аптадан кейін жарияланып, поэзия кітаптарымен марапатталады. Бәріңізді белсене атсалысуға шақырамын!

  Сені іздедім АК ТАННАН арайлаган,
Самал желден бетімді аймалаган.
Сезіміммен іздеймін,білесінбе?
Журегімді тек сенсін жаралаєан.
 Сені іздедім коктегі акша булттан,
Тунгі аспаннан жулдызы жымын каккан.
Ак носерден іздедім, агыл-тегіл,
Меніменен косылып жылап жаткан.
 Сені іздедім, іздеймін,іздей берем
Корінесін елес боп сонау белден,
Шаршамаймыні здеуден СЕНІ ЖАНЫМ,
Журек токтап калганша, муздап денем
 Озінсіз отті жылдар, айлар агып,
Журегім СЕН деп ЖАНЫМ согары анык.
Сагынтып, зарыктырып жібердін гой
Келместін кайыгына мініп алып

(Армандап жазған өлең. Өз кураторым атак)

Түн.
Салкын леп.
Айлы аспан,
Жулдыздар жымыңдап жайғасқан.
Сыр шертіп келеміз тас жолда,
Қадамын адымдап жай басқан.

Теңіздей сезімім толқыды,
Жағаға соғады толқыны.
Ынтықпын,құштармын мен оған,
Білмеймін сезе ме ол мұны.

Жеткізіп сезімді сайра ақын,
Айтуға жете ме қайратым.
Тал бойын теңесем қайыңға,
Ақ жүзі ұқсайды айға тым!..

Қасқырдың монологы

Жек көрем итті!
Алысып жүрем,
Шабысым жүрем!
Қағынып…
Сайын даланың тағысымын – мен,
Не деген ғажап – тағылық!
Шауып түсемін!
Күш ағысымды
Сыйғыза алмай ішіме.
Адамның алмас пышағы сынды
Ырзамын азу тісіме!
Қасқыр – бабалар!
Бар ұлыстардың
Мазасын алып манадан –
Иттермен болған қанды ұрыстардың
Иісін сезем даладан.
Қаңқу сөз жүрек кегін үрлейді,
Қорлық-қарғысқа барабар.
Бізбенен иттің тегі – бір дейді…
Рас па, қасқыр – бабалар?!
Өлексе үшін жұлысқан болсақ,
Өмірі бітпей кегіміз,
Иттермен бірге туысқан болсақ,
Не болды – ата тегіміз?!
Ала төбеттің астында қалар,
Күн туғаны ма ақыры…
Неге үндемейсіңдер, қасқыр-бабалар,
Қағынып кеткен жатыры?!
Неге үндемейсіңдер?
Ұрлық түн еді:
Жатқаным мынау – жау іші.
Аспанның астын дүрліктіреді,
Үрген иттердің дауысы…

(«Қасқырдыың монологы»)
Авторын білмедім, маған қатты ұнады

 
Озге тугілі, озім білмес куйдемін,

Тусінбедім,мына журек куйбенін.

Бірак жаным шалгайдагы бір жанды,

Сагынатын сиякты ма...,білмедім.

 

Сонау кокке ауады  ма ансарым?

Мендегі аннін ауені де бір сарын.

Алде куннін куаты ма кол жетпес,

Мені озіне кумар кылып туратын.

Шукір ет,бауырым,
Алемді жарык коргенге,
Тіршілік деген,
Кайнаган казан білгенге.
Шукір де ,тагы,
Жер басып тіке жургенге,
Кездесіп доспен,
Сырынды оган болгенге.
Урпагын осіп,
Шукір де,із боп ергенге,
Тірлікте мынау,
Бауырга комек бергенге.
Жалган гой,жаным,
Омірін мынау сургенде,
Сезерсін оны,
Ажалдын огы тонгенде.
Тауекел деген,
Тенізді кімдер кешпеген,
Сонда да олар,
Мангілік омір сурмеген.
Сондыктан,шаршап,
Шалдыкпа шукір етуден,
Суреміз омір,
Буйрыгын ХАКТЫН кутумен!!!

Тәуелсіздік таудай биік арманым,
Желтоқсанда аязбенен оралған.
Тәуелсіздік ұшан теңіз шалқарым
Желтоқсанда қызыл қанға боялған

Тәуелсіздік желтоқсанда аязым
Жас қазақты жалмауызша жалмаған
Тәуелсіздік қатал қыста ызғарым
Жүректерді,.. ыстық қанды қатырған

Тәуелсіздік желдей ескен дауылым
Саналымды сар даладан сыпырған
Тәуелсіздік шейіт болған бауырым
Алла жазса жай бұйырар жұмақтан

Орындалды таудай алып арманым
Қуанышпен менде оны жазамын
Егемендік алып берген біздерге
Аға-әпкеме бас иіңдер достарым!

Ондай зұлмат басқа қайта келмесін
Қазақ енді қиындықты көрмесін
Алтайменен Еділімнің арасын
Қазағымның ән-ұраны тербесін!

Заман айнасы
Ойыма Алла демеу бергенен соң
Адасқан бұл ғаламды көргенен соң
Ойменен орда ішін шолып шығам
Оқырман енді маған көңіл бөлсең

Алланың ақ жолынан адаспастан
Біреулер тура жолды тауып жатыр
Алланың ақ жолына қарсы шыққан
Санасыз соқыр пендең толып жатыр,
Тақуа жігіттерге сақал қойған
Уахаббис деп лақаббат қойып жатыр
Қыздарға әуреттерін хиджап жапқан
Адасқан деп көңілін мәзғып жатыр
Сорлылар омыраумен кіндік ашқан
Ағайыннан қолдауды тауып жатыр..
Оранып әуреттерін қыздар жапқан
Бұл қазақтан қысымды көріп жатыр.
Адасып келген діндер айдаладан
Алашымды шырмауықша каумап жатыр.
Елімнен үш мың дін пана тапқан
Соқыр қазақ сектаға кіріп жатыр,
Домбыра мен бесігіңді сындырған
Құраныңды отқада жағып жатыр
Сорлыларға сектада сайран салған
Үкіметтің өзінен қолдауды тауып жатыр
Елім, дінім, тілім деген жанашырың
Ұлтшыл деген атақты алып жатыр
Қазақ тілді білмей тұғын мәңгүрттерің,
Мәжілістің залында толып отыр.
Елімнің байлықтарын жиған басшың
Шетел асып Швецарияға қашып жатыр
Тілім деген Шахановтай ұлы ақының
Тілі үшін жазықты болып жатыр.
Бекболаттай иманды ,діндарларға
Уахаббист деп қара дақ шашып жатыр
Алтынды суға қанша қойсаңдағы
Тотбаспайды-деген осы, болып жатыр
Мына халқым ғайбаттауын жақсыларды
Білмедім неге екенін қоймай жатыр.
Басшылары бәрін бұрын біліп алған,
Ауылдан түнделетіп көшіп жатыр,
Қызылағаш қаймағы бұзылмаған,
Халқы түгел су астында қалып жатыр,
Мешіт қана шытынамай, түзу қалған
Хаһ Алланың шеберлігі осы болар.
Халқыңа далада қалып қойған
Жиылып қазақ көмек беріп жатыр
Екі айда бүкіл ауылды тұрғызған
Міне енді қыс басталмай қирап жатыр.
Қуанышы су сепкендей басылған
Қызылағаш қайғыға батып отыр
Шығыстада адасқан көп халқың
Алламның ескертуін алып жатыр
Қамсыз жатқан қара халқың
Қар астында қамалып қалып жатыр,
Төрт түлігі бар байлығы қазағымның
Қар астында харам боп қатып жатыр
Көктем келіп көгіңе шығып күнің
Қалың қар су боп енді ағып жатыр,
Өткізген әуременен қатал қысын
Көктемде суға малшып қалып жатыр.
Ақыр заман алдындағы ескертулер
Жайлап міне бізде де болып жатыр.

Шекарадан қоныс тепкен қазақтарың
Өзбектерден қорлықты көріп жатыр
Шекарадан абайсыз өткен шопырларың
Өзге елде қамалып қатып жатыр.
Тәуелсіздік аларда берген жерің
Өзбектерге жетпейтін болып жатыр.
Алпауыт Ресейменен Қытайыңнан
Өзбекпенен Қырғызың озып жатыр
Жүргенде алпауытпен алысып
Қырғыздарың жерімді талап жатыр
Шекарада жақын жатқан жерлерің
Айыр қалпақ ағайынға өтіп жатыр.
Қысық көз көрші жатқан қытайларың
Қыздарыңды қолтықтап кетіп жатыр
Көр соқыр боп қалғанба сұлуларың
Жүр дегеннің артынан еріп жатыр
Азаматтық алған соң қытайларың
Қыздарыңды күң секілді жекіп жатыр
Қазағым сендерді көршілерің
Осылайша жайменен жойып жатыр.

Ел ішіне іріткі салушы кәпірлерің
Өзін-өзі Алла деп жарып жатыр
Ұстанған саясатына кәпірлердің
Қайран қазақ оғанда сеніп жатыр
Алла деп өз ғұмырын тауысқаны
Адастыру бағыты жүріп жатыр
Кәпірлер жамылып исламды
Қара дақты дінге де жағып жатыр
Мұның бәрін көріп отырған басшылар
Қимылдамай неге, неге босқа жатыр?

Қазағым-ау қашанғы қорланасың?
Қашан енді күшейіп бұлданасың?
Қазақпын деп ойлайтын бауырларым
Өленіме көз салып ойланарсың...

Жүре берсең осылайша қамсыз тағы
«Қазақ» деген ұлы есім өшедідағы
Ұрпағыңның ұлдарыңның көретіні
Қорлық болад, қорлық болад енді тағы.
Майдансыз елді жеңіл алу жолы
Тілден,діннен, айырсаң болғаны
Қақалдырып бізді тілден бәз біреулер
Иемденуді жерімізді армандады
Адастырып біздерді исламнан
Өз-өзіңмен бүлдіріп талқандады
Іске аспасын десең егер армандары
Адаспашы бауырым дінді тапшы,
Атамның аманаты тілмен жеріңді
Көзіңнің қарасындай қорғашташы.

Жас ақын Елшібай Ермұхан