Арайлым

Көз моншақтай көріктім,
Сол бір кеште жолықтың.
Жанарыңнан төгіп мұң жаутаңдадың
Тербетеді түн бізді
Үркіп қашып елік күн
Жымыңдаған жұлдызды
Сенің көзің деп ұқтым, арайлым!

Қайырмасы:
Арайлым, неткен көрікті ең
Сезіміме серік пе ең
Әр сағат сайын, сәт сайын
Ойлаймын сені неліктен

Еркіне еніп елестің
Бір көрініп неге өштің
Періште де емессің
Білем жаным, жаным
Мұңыңды айтып таңдарға
Жұбатпады демессің
Бірақ мендей жалғанда
Ұнатпайды сені ешкім, арайлым!

Жаңбырлы кеш

Көктемнің кеші еді,
Көкте бұлт көшеді.
Селдетті еркелей күні
Ақ жауын нөсері көшені
Қарайсың ұрлана
Жанарың нұрлана
Жүзіңе сырғанап тамшы
Тұрмын мен қызғана.

Қайырмасы:
Махаббат теңізін аралайық
Жауынға, дауылға қарамайық
Нәр алдым жаныма сезімнен өзіңе.
Жаңбыр боп жүзіңді аймалайын,
Мөп-мөлдір көзіңнен айналайын
Бірге атсын өзіңмен таңдарым, арманым!

Моншақтап шашылған,
Су сүйген шашыңнан.
Арайлым ақ гүлім, күнім,
Кетпеші қасымнан, қасымнан.
Жарқ еткен жасыңнан,
Сыр көрдім жасырған
Жүрекке жазылған мәңгі –
Өзіңсің асыл жан.