Кахрамони хушкаду зебо гузашт,
Додситони хоксори мо гузашт,
Дар чавонй марди бехамто гузашт,
Во дарего муъниси Раъно гузашт,
Нури оллохи Хувайдулло гузашт.

Котилонаш чони ширинаш рабуд,
Хамчунонаш хомии конун набуд,
Дар фирокаш нолахо кардем нашуд,
Навчавоно тарки дунйо аз чй буд,
Кахрамони хушкаду зебо гузашт.

Равшанй дода ба конуни Ватан,
Хизмати мардона карда тан ба тан,
Нокасонро лол карда дар сухан,
Чон сипар карда ба халкаш чони ман,
Додситони хоксори мо гузашт.

Дасти йориву мадад карди дароз,
Хар ки овардат ба ту руи нийоз,
Халк бо ту шод буду сарфароз,
Рахматат хонанд хар вакти намоз,
Дар чавонй марди бехамто гузашт.

Фуркату Фарходу духтат Нилуфар,
Дидахо гирйону месузанд чигар,
Хам Дилафруз нола дорад з-ин хабар,
Наргисат хам бо фигон гуйад падар,
Во дарего муъниси Раъно гузашт.

Мардумонат бо ту месозанд хавас,
Душманонат ночавонмарданду бас,
Киблагохамро ту будй хамнафас,
Ою бар доди ятимонат бирас,
Нури оллохи Хувайдулло гузашт.

                                               


Дар адаб номи ду Вохидзода аз гулбоги Ашт, 
 Дар Душанбе пойтахти точикон машхур гашт.

Гар яке Султони Вохид буд султони сухан,
Дигаре Махмуди Вохид буд хам чони сухан.

Ин ба йорон мехрубону муънису гамхор буд,
Дигаре дар сахни точик марди нотакрор буд.

Дарси шеъру шоириро гар яке таълим дод,
Дигараш чун шеър мехонд мардумаш таъзим дод.

Гар яке дар рушди илму маърифат сахме гузошт, 
Дигаре дар рушди санъат хизмати арзанда дошт.

Ин ба шогирдон Низомиву Хилолиро суруд,
Он ба халкаш шеъри Хофизрову Чомиро суруд.

Ин агар бикшод назми Маъдани Понгозро,
У басо хуш хонд байти Саъдии Шерозро.

Номи неки олими мо берун аз дарвоза шуд,
Санъати волои санъаткори мо овоза шуд.

Ин "Бахористон"-у "Бустон"-у "Гулистон"-ро намуд,
Он ба халки руи дунйо Точикистонро намуд.

Ин ду Вохидзода аз гулбоги Ашт парвоз кард,
Хамчу булбул аз забони шахдрезаш роз кард.

       Муштариён ва аъзои чамъияти "Хамдиёрони Аштй",ассалому алайкум. Аввалан ташкили ин чамъиятро ба хамагон табрик мегуям. Сипас,аз Худованди маннон ба хар узви ин чамоа, васеътар аз он-ба кулли сокинони нохия ва болотар аз он ба тамоми точикистониён хидояти рохи хакку саодат ва рузгори хушу охирати ободро таманно дорам. Сипос Худоеро,ки моро аз чумлаи бехтарин махлукоташ-одамиён офаридасту дар сафи бехтарини умматхо-муслимин карор додааст. Бокй чизхое.ки одатан мо бо он фахр мекунем-миллат,диёр,савияи илму дониш,молу мансаб,макому обруй,авлоду фарзандон ва амсоли он бовар кунед, ки бо афзалияти дар боло овардаи банда киёсшаванда нестанд. Агар шахс хидоятёфта набошад, яъне Худои худро нашинохта бошад, пас у рисолати дар ин дунё доштаашро хам намедонад. Нафаре гумон мекунад,ки хушбахтй дар тансихативу оилаи хуб доштан аст, дигарй-дар пулу мол ва касбу кори дустдоштааш, севумй-дар мансабу макому обруй, каси дигар дар доштани имконоти васеъ барои конеъ кардани гаризахои инсонй- мисли шахвату хобу хуроки хуб ё сайру саёхат ва истирохат... Бале,хамаи инхо чузъиёти саодати инсонй хастанд, вале хушбахтии хакикиро кас хамон вакт мефахмад, ки Офаридгору Рузидех ва Обруйдихандаву Саломатибахшандаи худ - ХУДОВАНДИ якторо ба дурустй шиносаду назди у сар ба таъзим фуру орад, фармудахои уро бо хурсандй  ичро намояд. Бовар кунед, аз ЛАЗЗАТИ ИБОДАТ дида бехтар дар ин дунё чизе нест, хеле кам инсонхо ба он ноил шуда метавонанд. Шайтони лаин лаззатхои кучаки ин дунёро чунон намоиш медихад, ки ман-ман гуфтаги олимро  хам, обидро хам гохо гумрох мекунад. Худи маънои ИСЛОМ хам махз таслим шудан ба Худост, яъне тибки фармудахои У Таъоло зиндагй кардан. Хамаи ширинихои зиндагй барои мусулмон чоизанд, вале дар он махдудае,ки барои у зарарнок набошанд ва ин худудхоро Худо мукаррар карда ва дар "КУРЪОН"-у хадисхои Паёмбари гиромй (С) ба инсоният такдим намудааст.  Мусулмони комил дар хар холат хушбахт аст, Худованд аз онхое ки сидкан ба у таслим шудаанд ду чизро мегирад: хавф(тарс) ва гам (андух)-ро. Касе ки тарсу гам надорад, дар бемориву нодорй хам, дар холи мансабдориву сарватмандй хам доимо хушбахт аст. У факат тарс аз Зоте дорад,ки таслими амри он шудааст. Атрофиёни аз холи у бехабар, яъне лаззати имону ибодатро ночашида уро ё девона мегуянд ё "фанатик" (ифротй), ё нодону беилмаш мехонанд ё акибмондаву хурофотиаш меноманд.  Агар киёси банда дурушт ояд, узр мехохам, вале магар гову хар аз канду набот лаззат мегиранд?   Пас ин рохи начоту саодат дар кучост? Албатта дар ИСЛОМ.Ба тухматхое мисли ин бовар накунед,ки мусулмонй хурофотасту акибмондагй ё дини одамкушй! Абуалй Сино пеш аз он ки  табибу олими чахонгир шавад, аввал кории "Куръон" буд, ислом огози хар илм аст. Айб дар худи мо мусулмонхост,ки танбалему илмхои замонавиро намеомузем ва мегуем,ки ислом моро ба акиб мекашад. Илми беислом харом аст, гайримусулмонхо илмпо барои нобуд кардани одамият аз руи замин равона кардаанду мегуянд,ки мо барои химояи сулху оромии мардум яроки атомй (хастай) месозем. Мардбозиро озодии демократй меноманду танурёниро тамаддун гуфта сурати занони лучро ба милёнхо доллар мехаранд. Онхо хеле илми баланд доранд, лекин аз беимонй то дарачаи хайвонй паст фуромадаанд. Мутаассифона мову шумо хамдиёрони азиз хам кам-кам  нафахмида ба ин ботлок фуру рафта истодаем... Ман ин чо оиди харому халол аз нигохи Ислом ё фармудахову манъкардахои Худо харфе намезанам, зеро касе ки Худоро бишиносад, худаш онхоро чустучу карда меёбад. Суханро чунон хатм мекунам,ки бо он огоз карда будам: ХУДОРО БИШИНОСЕД, АЗ У ТАРСИДА ХАТМАН ХАКАШРО АДО МЕКУНЕД ВА ДАР ИВАЗАШ САОДАТИ ХАКИКИРО ДАРМЕЁБЕД...             (Сухбати ояндаи мо оиди ОХИРАТ хохад буд.)                         
              Бародари хайрхохи Шумо-Мирзои ХОЧИМУХАММАД. Декабри2011,Тюмен.

                                                                                                                            
                                                                                                                            


Чун ниход Мирзои Турсунзода бар Ашт пойи худ,

 Бахри истикболи шоир хест халк аз худ. 


 Дустиро чустучуй бинмуда омад дашт ба дашт,
 Сулхпарвар шоири озодихох бар мулки Ашт.
 
 Шеъри Турсунзода дар лаб чашмхо бар суи рох,
 Бо табассум офарин мегуфт Мирзо бо нигох.

 Шоири халк бахри халкаш кисса аз дустон гуфт,
 Киссахои зиндагии халки Хиндустон гуфт.

 Дар Шахидон йоди Вохидзода Махмудчон намуд,
 Рохи Понгозро гирифту руй бар бустон намуд.

 Сабзазорон диду гуфто хамчунон боги ман аст,
 Кухсорон диду гуфт хамчун Каротоги ман аст.

 Халки шоирдуст буду шоири ширинсухан,
 Гуи булбул омада андар гулистони Ватан.

Аз кудуми неки Турсунзода Мирзо халки Ашт,
Тоза илхоме гирифту пайраваш бисйор гашт

Пайравони нуктафахму нуктасанчу нуктадон,
Гашт машхур ворисони Маъдани ширинзабон.

НИГОХЕ БА ТАЪРИХ

Дар кисми болои руди Дахана, баромади агбаи кандир, дехаи Мулломир чой гирифтааст. Аз маркази нохия 20-25км ва аз шахри Хучанд 135км мебошад. Мулломир аз кисми чануби бо дехаи Кули ходжа, аз тарафи шимоли бошад бо дехаи Кушравоти Чумхурии Узбакистон ва аз кисми шарки бо дехаи Понгоз ва гарби бо шахраки Адрасмон хамсархад аст. Атрофи дехаро каторкуххои Курама печонида гирифтааст. Мулломир бо табиати афсункор, арчазорон, мавзехои зебову дилфиреби худ фарк мекунад.


Мулломир таърихи 2000 сола (духазорсола) дошта, ахолии деха омадагони дехаи Ворухи Исфара, Заркент, Паркенти Шавгази Узбакистон мебошад, таърихи кадима дошта, дар рохи «Корвонгузар» зиёда аз 60 (шаст) корвонсарой мавчуд будааст.Дар мавзеи Хиштин хишти пухта тайёр мекардаанд, ки холо танур ва бокимондахои хишт мавчуд аст.


Мулломир аз калимаи Мулло амир яке аз рафзодагони хамон давр ба хисоб рафта гирифта шудааст. Дар асоси маълумотхо у зодаи дехаи Ворухи Исфара ва ё сухи вилояти Фаргона будааст. Мулломир ба уезди Намангон дохил мешуд.


Дар мавзеи Надок бурси якка мавчуд аст, ки таърихи зиёда аз 830 сола дорад. Рохи корвонгузар уезди Намангон бо Чоч (Тошкент) ба воситаи дехаи Мулломир мегузашт. Ин рох то солхои 1990-1992 амал мекард.

КИСМАТИ ФАРДОИ МАН

Эй Мулломир, кисмати фардои ман,

Буди ман, армони ман, дунёи ман.

Ман ба хокат сачда меорам хаме,

Карзи худ чун кабза меорам даме.

Сабзахоят бахри ман чун колинанд,

Сангхоят бахри хобам болинанд.

Ман зи мую накхати хулбуи кух

Маст мегардам зи авчи хар шукух.

Куххои осмонбуси сарат

Токихои духтарони гулпарат.

Ёд ояд он нигохи махчабин,

Дар бари ин кухсори нозанин.

Зарра-зарра барфи Сардобаш бубин,

Хони зебои диёрам инчунин.

Бахри ёрон пешвоз ояд ба маст,

Духтарон, кокулдарозон гул ба даст.

Хикмати ноёби бобоёни мо,

Обруву шавкату хам шони мо.

Номи некатро баланд афрохтанд,

Парчамат аз ганчи дил сохтанд.


АЗ БУИ МУЛЛОМИР

Ояд Сухане аз фарди сухангуи Мулломир,

Аз накхати гул, лолаву хулбуи Мулломир.

Хар нек кадам ранча кунад шоди намояд,

Аз пиру чавон, дилбару дилчуи Мулломир.

Хар катраи борони бахори, ки бирезад,

Обест ба тан чахад аз чуи Мулломир.

Махмуд, ки шуд гамзакунон машхури олам,

Аз файзи сахар, накхату хам буи Мулломир.

Юсуф ба Зулайхо шуда шайдои чамолаш,

Фахре ба мо аз сару хам руи Мулломир.

Хар кас чу мариз аст, бичуяд давое,

Мархам бишавад зираю кокуи Мулломир.

Гуям Ватанам, волидаи чон ба танам ту,

Илхом гирам байти нав аз буи Мулломир.

Хамза сухане чида бигу бахри сифоташ,

Аз лахни хуши кабки даригуи Мулломир.

Хамза Ибни Ямин




История Мулла Мира



У подъема на широко известный перевал Кандир – давван, у главного Кураминского хребта, в верховье Дахансая располагалась селение Мулла Мир. Пешим ходом от него за три часа в хорошую погоду можно было миновать перевал на спуститься на западный склон Кураминского хребта, к селению Кушработ. Это положения селения на важной путевой магистрали определило его значение. Раньше вдоль главной дороги на западной части Мулла Мира размещалась 16 караван – сараев с постоялым двором, складом, харчевнями, лавками. По четвергам при караван – сараях происходил небольшой базар.



Торговцы из Мулла Мира занимались продажей шерстяных и пуховых изделий женских промыслов и масла. Дома селения в основном располагались в левобережной восточной части кишлака. В этой части находилось, два жилых квартала – Пушти Калъа и Калъа. В правобережной, западной части Мулла Мир, вдоль главной дороги, сложился квартал Бешкал. В 1880 году в Мулла Мире отмечено 27 дворов, 1907 году – 90 дворов и 543 человека. К 1917 году число населения уменьшилось до 110 дворов в 284 человек. Мулла Мир населяли потомки переселения из Исфаринского селения Ворух и Ангренского таджикского кишлака Шавгаза.



Основным занятием являлось животноводства и садоводство. Разводили рогатый скот, меньше овец. Молоко перерабатывалось в масло, продаваемое путникам. Некоторое значение имело садоводство. Местный селекционер Нурчиноки вывел прекрасный сорт яблок, называвшийся «Себи нурчиноки». Ремесло представлялась кузнечным, плотничным делом, изготовлением обуви. Женщины также производили товарную продукцию. Ткали паласы, валяли кошмы, шили шубы, часть которых вывозили местные торговцы.

 

                     БАХОРАЛИ   НОКИЛ       

 ====================================

                                                                                                

                  ДОСТОНИ  СЕ  БАРОДАР

 

 

( Се бародарони пангози - Абдукодиру Абдусамаду Салохиддин Турсуновхо
 бо ахли оилаашон замоне дар як хавли бо хамдили ва вахдат, мехру
 рафокат чаннатсарое сохтанд,ки то хануз амсолашро дар хеч гузари
дунё надидам)

 

 

Парвоз дорад шахпарак

Дар хавлии се додарон.                                                

Дар оби руи Хучибак

Бархонд вай ин достон.

 

Сармаст буди шахпарак

Аз нофаи гулхои ёд

Ёде зи бахти муштарак

Дар хоки авлоди Кубод...

 

...Се додарон хамчо буданд

Си бачча дар як хавличо.

Хамрозу хампарво буданд

Хамдегу хамсозу наво.

 

Се додарон аз як табак

Хурданд оши бонамак.

Ахли риёзат шуд гаранг

Чун се баробар шуд ба як.

 

Се додарон бо иттифок

Дар Иттифоки Шурави

Чанде ба мехру иштиёк

Диданд умри Хусрави.

 

Се АС таги кухи Пидарк

Асрори дилро ёфтанд.

Се кас таги кухи Пидарк

Рохе ба боло ёфтанд.

 

 

Саркардаи ин додарон

Бин, Абдукодир будааст

Дар Чанги Гирмон кахрамон

Сарбози мохир будааст

 

Гапи калони гап буди

Амраш чун амри подшо.

Хар кор дар колаб буди

Хар чиз буди чо ба чо.

 

Номи маро у  мондааст

Хамчун калони хонадон.

То навбахори хурнафас

Обод дорад ин чахон.

 

Хусни хаташро осмон

Хатти Уторид гуфтааст

Масъули кори афсарон

Имруз бегап хуфтааст...

 

Сарбоз аз сайре намонд

Бо милтики сайёдияш.

Аз тири  у тайре намонд

Дар мазраи авлодияш.

 

Аз Абдукодир ёд монд

Бебоки,марди,дод монд.

Доруи ёдаш бехтарин

Тарёк бар авлод монд.

 

Абдулсамад дуввум калон

Марди асил,марди карам

Дар души у буд хар замон

Вазнинии кори харам.

 

         Омузгори таърифи

         Дар мактаби Маъдан буди

Бо илму  хилму орифи

Дарёфт садри масъуди.

 

Гуянд мехнат мезанад
Дар холати бисёрияш
Яъне,ки кас чон меканад
Бе бистари беморияш.

 

 

Абдулсамад буд чонфидо

То чон амон буд,гусса  хурд

То баччахо ёбанд чо

Дар зери ин чархи кабуд.

 

Гамхорияш поён надошт

Бар Уфаги ё Пунгази.

Монанди у  бар дил накошт

Тухми мурувватро касе.

 

Имруз пои баччахош

Дар рохи у гардон шавад.

Дар чехрахои баччахош

Абдулсамад хандон шавад.

 

Абдулсамад, хезу бубин

Фарзандхоят пурнаво.

Бин, Абдукаххорат чунин

Машхур шуд дар Осиё.

 

             Хурди Салохиддин бувад,

Устози илму дин бувад.

Покизаху аз Панчгоз,

Нодирагу аз Панчгоз.

 

Аз хурдсоли мехнати

Нотарсу волохиммате.

Аз Достони шилми у

Мардум ба риккат омади.

 

Лоик ба таъриф будааст

Оханги у  дар уди илм.

Садри маориф будааст

Маъвои ин махмуди илм.

 

Арбоби давлат буд чанд

Рочеъ ба афкори сахех.

Аз сухбаташ хуш мешаванд

Сомеъ зи гуфтори малех.

 

Дар боги дилхо нахли панд

Фарзандхояш бахраманд

Дар боги Поин богбон

Пайвандхояш гулфишон.

 

 

 

Се келини солеха низ

Бар хамдигар хохар буданд.

Се кадхудои ботамиз

Як модари се дар буданд.

 

Нуриниссо, нури садаф

Бар мо Азизбиби азиз.

Орад Шарофатмо шараф

Хар сеяшон якчоя риск. 

 

Дар васфашон очиз калам

Нанвишта бисёр аст боз.

Хуллас, бародархо ба хам

Дарёфтанд ин иззу ноз.

 

Бигзор гуянд ину он,

Аммо замоне додарон,

Бар рашки садхо пулкалон

Карданд Пунгазро калон.

 

Сето бародар сохтанд

Дар гушаи Пунгаз чахон.

Бо ме~ру бовар сохтанд

Дар гушаи дунё чинон.

 

Сето бародар сохтанд

Атрофи Турсуншохиро.

Чун парчаме афрохтанд

Инсофи Турсуншохиро.

 

Дар байни додархо буди

Хурмат, рафокат пойдор.

Ин хурмати воло буди

Аз мехри берун аз канор.

 

Се руд як дарё шуданд

Пуробу пурмачро шуданд.

Даххо биёбонро ба хам,

Карданд гулгашти Ирам.

 

...Си бачча мегуфти гала,

Бо кори хавли машгала.

Ахолиро ахли буди

Ахлоки зебо машъала.

 

 

Бин, Абдукаххор омадаст

Фарходи аброр омадаст

Як су Фарогатро бубин,

Як су Рафоатро бубин...

 

Дар хавли си мургу хурус

Си баччаро вобаста буд.

Гулбонги куд-куд то хануз

Бар гуши ман хонад суруд.

 

Си мург симургам буданд,

Афсонави бахтам буданд.

Он хандахои бегашам

Дар хоб не,накдам буданд.

 

Футболбози мазза буд

Деги сафо пурчазза буд

Мобайни ду санги калон

Дарвоза бо дарвозабон.

 

Шавкуну бонги килу кол

Бар авчи Нохид мерасид

Ё аз садои гол, гол

Мири кабутар мепарид

 

Як су ба завку ман-мани,

Хаппакзани, чаппакзани.

То нисфи шаб аз бозихо

Асло намешуд дилкани.

 

Овои модар мерасид:

Рустам биё, Сарвар биё!!

Махтоб бар сар мерасид,

То шом бошад бебало.

 

Андар камарбанди нафис,

Барбаста ноне бар миён.

Хар субх  мерафтем низ

Бар говпои  шодмон.

 

Аз шохчанги говхо,

Чанчолхо мегашти зур.

Он кучахои тангро

Гулгулахо мекард пур.

 

Хар нисфирузи оби со,

Буди даво чун оби Хизр.

Ширмохи буди бебахо,

Ширинтар аз канди Ирис.

 

Дар оби дарё баччаги,

Аз пушти ширмохи гузашт.

Бо баччагиям зиндаги

Бо завку дилхохи гузашт.

 

...Занхо чу нон мепухтанд,

Бар об меафтид Зухал.

Нони ба об партофта

Дар комхо мешуд асал.

 

Озмоиши «Нони ки пеш?»

Мекард гамхоро пареш.

Имруз  аммо аз танур

Кам бачча мегирад хузур.

 

Хавли ба молу кол буд,

Хар баччаро аъмол буд:

Аз подабони то дарав

Аз дегмони то палав.

 

Хар омади мехмони нав

Як туи беш аз туй буд

Бо себи нав, бо нони нав

Хон пурнаво, хушруй буд.

 

Мехмон акои Бахриддин

Бо киссахои Ангарен.

Мехмон акои Хусниддин

Бо хазлхои дилнишин.

 

Барпо шуди дар як канор

Аз руи одат туйхо

Буди бароям ифтихор

Ин вахдати дилчуйхо.

 

Як туи мо сад туй буд

Як бахт бахти сад чахон.

Бас он нафас хушруй буд

Бо додарон, бо хохарон.

 

 

Тавлиди кудак ид буд,

Аз чашни Ленин хам бузург.

Ин бехтарин маврид буд

Бахри зиёфатхои зур.

 

Дар гирди кудак бо хавас

Даххо нафар гун мешудем.

Аз кудакии бегараз

Бисёр мафтун мешудем.

 

...Аммо насим ин нофа бурд

Хайхот аз хавли бурун.

Он себро охиста ххрд

Кирми адоват аз дарун.

 

Рафт Иттифоки сею си

Рафт Иттифоки Союзи

Огози вахдат фаррухи,

Фарчом аммо маъюси.

 

Бар додарони бедарег

Ногох ачузе чашм кард.

Бар чои борон санг рехт

Ин осмон, ин бебасар.

 

Омад Хари Даччол пеш

Гуё ба тадбири бади.

Бигрехт неки дилпареш

Гуё зи тахкири бади.

 

Хавли ба се кисмат шуди

Чун харфи Ше кисмат шуди

Шоиста не, шуридабахт,

Шохе,ки мемонад зи тахт.

 

Дар хавлии мехрофарин

Деворхо пайдо шуданд

Дар батни ёрони карин

Агёрхо пайдо шуданд.

 

Дар сахна чо-чо, тез-тез

Хангомахо пайдо шуданд

Туфон расид, себарга рехт, 

Тарнобхо бечо шуданд.

 

 

Дар баччаги дидем бахт,

Бахте,ки нодир будааст.

Коме,ки аз деги мурод

Болои кафгир будааст.

 

Он дарсу дафтарбози рафт,

Он аллаку парбози рафт.

Он содаги, эй Мирсаид

Чун даври кафтарбози рафт.

 

Гар бахт мегуянд:чист?

Охиста мегуям: Гузашт.

Аз хавлии се коммунист

Чун кулча аз чуям гузашт.

 

Одам намегардад шариф

Бе ёвари, бе хамдами

Боге намегардад латиф

Бе лутф бошад одами.

 

Эй кош, руи колине,

Якруй бошанд одамон.

Сар монда дар як болине

Бошанд хамдил хамсарон.

 

Торафта даврон мекунад

Моро аз он давлат чудо.

Бисёр гирён мекунад,

Моро камии рафтуо.

 

Имруз байни додарон,

Хамсояги хатто гарон.

Хамзисти дар як хоначо

Афсонаи мурги хумо.

 

Мехр аст бологири рух,

Бе~тар зи нони хурдани.

Чун лолаи болои кух

К-орад ба дилхои равшани.

 

Гар додари ё ношинос,

Бар дусти дори ниёз.

Рискат фароз, умрат дароз

Бошад,ки дори дилнавоз.

 

 

Донанд се марди хирад

К-олам зи чамъи  мухтарам.

Чамъе,ки афзун мекунад,

Чамъе,ки хотирхост чамъ.

 

Ахли чамоатмазхабем,

Моро чамоат кадрдон.                  

Дар як само мо кавкабем,

Нури имон аз мо нишон.

 

Мачнун мухаббат мондаги,

Хизр оби рахмат мондаги.

Ин додарон бо додари,

Монданд бар мо Бовари.

 

Бовар накардан чашмро

Бо тири дайду кур кард.

Бовар накардан хашмро

Микрози иззатбур кард

 

Нокил, зи ачдодам асар

Дар хомаи умри ман аст.

Ин достон аз се падар,

Шахномаи умри ман аст.

 

Падруд дорад хар гуруб

Аммо гуруби мехр не.

Фарчом дорад хар кутуб

Аммо кутуби мехр не.

 

Эй номи Ту бехтарин сарогоз,

Бе номи Ту нома кай кунам боз.

Эй ёди Ту муниси равонам,

Чуз номи Ту нест бар забонам.

Аз зулмати худ рахоиям дех,

Бо нури худ ошноиям дех.

 

Ба номи Он, ки дил кошонаи уст,

Нафас гарди матои хонаи уст.

Ба номи Он, ки хамдаш кай тавонам,

Адо кардан, ки бас очизбаёнам.


 

САРО ДЕХАИ МАН

Саро рустои ман, зеботарини русто

Хаст дунё ба комам бе ту чун захр

 Хавоят хуштар аз мушки абир аст

Дилам дар дашту сахроят асир аст

Сахаргохат сахаргохи шакаррез

Гурубат чилвае дорад дилангез

Дарахтат рояти сабзи футух аст

Насимат сонфизои чону рух аст

Гуворо хамчу зам-зам оби соят

Насим овора хар дашту куят

Сахар аз бистари машрик чу хуршед

Майи васлу сахаргохият нушед

Барафрузад зи ишкат руи зардаш

Намонад зарррае золиму дардаш

Кунад бар боми ту мастона парвоз

Ба суят бингарад бо ишваю ноз

Ба руи деху куху дашту сахро

Гуруб ояд ба бистар шоду мадхуш

Шавад шаб бо хаёли ту хамогуш

Тачалли бахшу руёяш дар ин хоб

Шавад зохир ба шакли руйи махтоб

Чу абр ояд хаме бар боми куят

Шавад у хамчу хур мачнун руят

Занад фарёд ва гиряд абри дилдор

Зи ишки руи ту эй шахри асрор

Сари куят масофи абру хуршед

Ки хар як ишки ту доранд умед

Кашад гесаи хуршед абри хунбор

Бар у хуршед резад оташу нор

Ту саргарми чидоли ин ду дилдор

Чунин ишкат кунад бо ошики зор

Чу абр аз дида ман хам ашк борам

Ки як дам токати хичрат надорам

Чу хуршед аз таби ишкат бисузам

Хусуфи хачр созад тира рузам

Ту хамдам будаи хангоми зодан

Фидоят мекунам чону сару тан

Зи ишкат мезанам сармасту магрур

Ба ишкат сар нихам дар домани гур

Зи хак хохам гар аз ман хаст хушнуд

Бихишти ман ту боши рузи мавъуд.

салом хаммаба  ман худум россияба чихел грифта мешад загран паспорт 

Аштский район



Аштский район
ноҳияи Ашт Страна Таджикистан

Статус Административный район

Входит в Согдийскую область

Включает 1 пгт, 8 сельских общин

Административный центр Шайдон

Дата образования 29 сентября 1926 года

Официальные языки таджикский

Население (2008) 99 403 чел.

Национальный состав таджики, узбеки

Конфессиональный состав мусульмане-сунниты

Площадь 2785,5 км²



Часовой пояс UTC+5

Телефонный код +992 3453

Почтовые индексы 735790

Интернет-домен tj

Код автом. номеров 02РТ

Категория на Викискладе Districts of Tajikistan

Аштский район (тадж. ноҳияи Ашт; перс. ناحیۀ اشت) — административный район в составе Согдийской области Республики Таджикистан. Образован 29 сентября 1926 года. Районный центр - посёлок городского типа Шайдон, расположен в 107 км северо-восточнее города Худжанда
География
Аштский район расположен в Ферганской долине. На севере, западе и востоке граничит с Ташкентской, Наманганской и Ферганской областями Узбекистана, на юге и юго-востоке - с Гафуровским и Канибадамским районами Согдийской области Таджикистана.

Территория Аштского района составляет 2785,5 тыс. кв. км.

Административное деление
В состав Аштского района входят 1 посёлок городского типа - Шайдон, а также 8 сельских общин (тадж. чамоат):[1]




Административное деление Аштского района
Сельская община Население
Шайдон 11039
Джарбулак 12935
Камышкурган 9720
Киркудук 8350
Ошоба 15628
Понгоз 20358
Пунук 6167
Ашт 15206


Главой Аштского района является Председатель Хукумата, который назначается Президентом Республики Таджикистан. Главой правительства Аштского района является Председатель Хукумата. Законодательный орган Аштского района - Маджлис народных депутатов, избирается всенародно на 5 лет.
ВСЁ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Дед Воды
Михайлюк Фёдор Иванович

Благодаря друзьям из Таджикистана и Узбекистана
решился написать об этом феномене.
Бобо-и-Об - Дед Воды, самая высокая точка Кураминских гор. Цвет гор моей Родины малой, серебристо-голубой, таков цвет породы основной. Гора венчает Кураму, стоит в самом центре, и от неё, как корни арчи, разбегаются хребты вправо, влево, ветвясь лабиринтами вокруг оси! А названия городов у подножья этих гор: Адрасман, Алмалык, Ахан-Гаран, Алтын-Топкан, Табошар, Пангаз, Шайдан, Ашт - напишите мне, и мы добавим все поселки и города. Важно то, что мы все выросли на Воде, бегущей с Курамы, от Деда Воды!
Двести километров - протяженность этих лабиринтов, состоящих из лесов арчи, фисташки, алычи, урюка-абрикоса, вишни, яблони. И подлеска - шиповника, барбариса и цветов тюльпана, полей маков, полей из колокольчиков. Поля цветов из первоцветов - желтых, белых и с каймой. Ещё из травы весенней, нежной, мягкой меж тропинками среди камней. Узоры все неповторимые, и хочется дотронуться, и мгновенье нарушать нельзя, как пригодилась память. И дышишь запахами - миндальным томным горьковатым, душистым вечерним, каменьями нагретыми, запахи ночи звездной тихой, и чувствуешь жизни силу, после зимы перед жарою лета. Полгода весны цветущей зеленью садов, целое лето цветов, среди роз и различных цветников, а октябринка до ноября цветет, неповторимый рай, родимый край.
Немного вас задену знаньем, труда великого, усидчивостью и терпеньем, и с благодарностью к людям, кого учеными зовем. Собирающими по крупицам картину Мира, где все мы живем. По Кураме в саях часто находят кучи шлака, известно, что добывали древние старатели здесь серебро, геохимический анализ показывает, что технология была отменной. Серебра в природе в пять раз меньше, чем золота. Серебро лучше подходит для человеческого организма, чем другие благородные металлы, и наличие серебра в породах Курамы дает этот цвет горного хребта - серебристо-голубой. А снег, лежащий на хребте иногда до июля, под тенью от арчи пушистый белый, как сметана, вбирает запахи долин цветущих и, тая, просачивается через породы Курамы. Образует кластеры или матрицу памяти своего рождения, передавая это всему живому и нам, родившимся на этой земле - у её подножия и по теченью Сыр-Дарьи с южной стороны и северной речушками и ручейками до самого Ташкента. От ностальгии нам никуда не деться, в каком бы месте мы не жили, она с нами - матрица Курамы. Ну, что можно сказать о границах, их придумали задолго до появления человека сообщества живых существ, но в природе можно пересекать границы при условии, что вы не претендуете на это жизненное пространство. Все границы между государствами составляют шесть процентов суши, и используются по этой причине с ограничениями.
Есть гора, дорога и тропа, у священного мазара нам направо. Оставьте груз прошедших дней и лет, легенда есть, её секрет - знание поколений и мыслей чистота. У подножия горы взять камень вам по силам, и по серпантину, укажет путь тропа. И под вершиной есть пещера, где шум Воды бегущей, прощающе зовущий, камень в стену уложить и пусть вам хватит сил. Надежду, Веру обрести, покаяться в грехах. А тумана шапка над вершиной вдруг дождем прольется, считайте, вам ваш труд зачтется. До святости всем нам далеко, и путь камнями грехов отмечен, пусть это будет первая ступень, как бы ни был труден путь - вернуться не забудь!
С уважением к вам, Михайлюк Федор Иванович.
Омар Хайям
Плакала капля воды: ?Как он далек, Океан!?
Слушая каплю воды, смехом вскипел Океан.
?Разве не все мы с тобой? - капле пропел Океан.-
Малой разделены чертой?, - капле гудел Океан…

Редко бывает такое совпадение , завтра день жизни, день веры у трети человечества. Две тысячи лет мы живём в любви по ЕГО заветам...
p.s.Курама шакли вайрон шудаи калимаи Корама мебошад ки гузаштагони мо заминхои серхосили он суи Агба(авга)-ро мегуфтанд!

   Бахорали НОКИЛ
======================       
 
 
 
        ПАНГОЗ

 

 

Катраи оби вафоро, ки дамад аз дили кух,

То лаби ташнаи дидор барад Понгази ман.

Руди Пангоз навои дили мардум бинавохт,

Чашма бар ман бинамуд оинасон орази ман.

 

Понгази аз сафараш пеш ба бозор равад,

Сар шавад з-он, ки чахон аз Сари бозор ба у.

Бо дуои падараш, тушаи рах месозад,

Чашми нам хар сафараш, модари гамхор ба у.

 

Понгази дида чахон бо нигахи акли расо,

Бар Ватан файзи тамаддуни замон меорад.

Понгази то ,ки кунад санги ватанро тилло,

Дар сари дастгахаш захмати шоён дорад.

 

Солхо дар Сари бозор бируяд садае,

Бар танаш сабткунон манзараи давру замон.

Маркази мулки тамаддун Сари бозор будаст,

Чашми бедори замонанд дар он чо падарон.

 

Хусни Пангоз бувад чехраи зебои нигор,

Нони Пангоз дихад дасти сахои падарон.

Кухи Пангоз нигахдор чу девори Хитой,

Рузи Пангоз бувад мехри дили модари чон.

 

Шеъри Маъдан ба лабам шахду шакар мерезад,

Чонфидоии Нурулло абади пайкара монд.

То зи хотир наравад максади олии башар,

Накши хар хикмати ачдод ба куху дара монд.

 

 

 

 

   ХУМОРИ  ДЕХА

 

 

Ба деха меравам,ки вакти дидан аст,

Замони лолахои зард чидан аст.

Миёни роххои сангфарши дех,

Замони туббозиву давидан аст.

 

Ба деха рафтанам ниёз мешавад,

Ки модарам ба чашми боз мешавад.

Ки руди дилнавози Панчгози ман,

Зи дурихо ба пурсу пос мешавад.

 

Зи нав савори асби ёд мешавам,

Зи тангкучахо кушод мешавам.

Дарун-дарун аз иклими бихиштияш,

Чу равзахои он зиёд мешавам.

 

Нигар ба куллахо,ки осмониянд,

Сари баланди пири зиндагониянд.

Зи чашмахош нуши чон хамекунам,

Ки пойранчи косиди амониянд.

 

Зи магзхои тар хамел мекунам,

Ба шахрзодахо гусел мекунам.

Кабутарони русафеди Мирсаидро,

Ба умри баччагим далел мекунам.

 

Сипоси он,ки Понгазии зотиям,

Саводи хусни Бураку Имодиям.

Сипоси санги сурху сангсеби сурх,

Ки дод руи сурху рузи шодиям.

 

 

 

 

   ПАНГОЗАМ  АЪЛО

              (СУРУД)

 

Киммати Пангозам аъло,

Комати Пангозам аъло.

Кухи Пидарк, оби Уланг,

Машхади Пангозам аъло.

Мирарто бо рухи ачдод,

Рахмати Пангозам аъло.

Хаштаки тар, себи шуши,

Шарбати Пангозам аъло.

Шуълаи мах дар сафедор,

Талъати Пангозам аъло.

Хоки сангин, кони тилло,

Сарвати Пангозам аъло.

Сели рахгир, пули очиз,

Хасрати Пангозам аъло.

Хилми модар,нози фарзанд,

Шафкати Пангозам аъло.

Амри волид,фарзи ёри,

Фитрати Пангозам аъло.

Бо Нурулло нур борад,

Аз кади Пангозам аъло.

Назми Маъдан,шеъри Гулчин,

Шухрати Пангозам аъло.

Айши Нокил, сояи санг,

Хилвати Пангозам аъло.

 

 

 
 

                                     ЯК  ГАЗАЛ

 

Лакаби шоириям Нокили Пангоз шавад,

Вориси Маъданаму Рудаки устоз шавад.

Худпаро, куллаи максуд намоён бошад,

Химмати болу парат лоики парвоз шавад.

Собири дарду алам чоми саодат нушад,

Бахти охиршуда к-аз сабр ба огоз шавад.

Хайфи рузе,ки сухан кадр надорад дар амал,

Лафзи мо беасару кудрату эъчоз шавад.

Хар замон машварати ботини худ барпо кун,

То дар он накшаи фардои ту пардоз шавад.

Мушкиле дори агар, мушкили ёре бинигар,

Шояд ин банди ту аз банди дигар боз шавад.

Нокил, аз лолаи Пангоз бигир оташи дил,

Шояд аз назми ту гармои дил эхсос шавад.


 

01:08 [ - ][ md5 ][ М ][X]Махмудчон Вохидов. Эй Пири хирадманд... 00:00 01:03 [ - ][ md5 ][ М ][X]Махмудчон Вохидов. Бисёр бигаштем... 00:00

Пеш аз марг видоъ гўямат эй чону танам, Боварам нест, ки ман дар ватани хештанам. Баварам нест, ки сад даст бувад ҳамдастам, Боварам ҳаст, ки сад қасд бувад гўрканам. Ман зи деҳ омада будам, ки тамаддун ёбам, Боз ронданд маро сўи деҳи хештанам. Ман, ки аз сода хаёлони кўҳистон будам, Боварам буд, ки хоротану хорошиканам. Аз деҳи озод ба шаҳр омадаму дарпечид, Шаҳр дар гардуни озоди танобу расанам. Мардум эй мардуми сода, ту надонистй, ҳайф К-аз табу тоби ту бошад, табу тоби суханам. Эй Зарафшон, ту маёсой даме, мавй бизан, То зи амвочи ту бофанд матоъи кафанам. Сорбон оҳи чаҳонсўз маро менолад, “Ватанам, о ватанам, о ватанам, о ватанам.” Рамки от Бэби

МУЧИЗАИ АШТ | Чоп | 20.07.2009 11:20 Аз маркази нохияи Ашт ша&храки Шайдон рохи дехаи Понгозро пеш гирифтем. Рости гап, манзарахои табиати ин гушаи зебоманзари диёри азизамон маро дар хар сари кадам мафтуну шефтаи худ мекард. Мехостам, ки хар лахза мошинро аз у харакат боз дораму аз тамошои сангу куху маргзору чашмасорони ин мавзеи бихиштосо лаззат бубарам, чашму ақлу дилу ҳушро ғизои руҳи бидиҳам. Дар ҳар як мижа задан ба хаёлам шоҳкории Наққоши азалро он чо медидам. Куҳҳои бовиқору ҳавои мулоиму обҳои ширини ин хитаи зебо бори як чаҳон маъниро бо худ мекашиданд. Табиати ин чо гуё бо забони безабони мегуфтандам, ки акнун фаҳмидӣ, ки чаро дар байни мардуми ин диёр афроди барӯманду донишманданду соҳибкирому соҳибназар чӣ қадар зиёданд. Моту мабҳути табиати фусункор будам, ки овозе ба гӯшам расид: «Расидем, ин аст масчиди «Нури имон!». Чун ба тарафи ишора намудаи раҳбаладам домулло Қурбонали нигоҳ кардам қариб буд, ки фаромуш кунам дар кучоям. Лаҳзае гумон кардам, ки дар яке аз зеботарин куча ва ё растаҳои Самарқанд ва ё Бухороям. Худоё, Туи Қодиру Тавоно! Он чиро ки ман дар яке аз гушаҳои дурдасттарини куҳистон дидам чуз муъчизаи Илоҳи чизе дигаре наметавон гуфт. Муъчизае, ки бандаҳояшро барои офаридани он ҳидоят намудааст. Оё баъди дидани чунин манзара ман метавонистам бо нафаре, ки ин масчид бо ибтикору талош ва кушишҳои у бунёд шудааст, суҳбат накунам? Домулло Абдураҳими Аштиро ман бори аввал дар байни муҳочирони точики муқими Афғонистон дар соли 1993 дида будам. у шояд ягона олими баландпояи исломи буд, ки миёни муҳочирон аз мардуми шарифи шимоли кишварамон намояндаги мекард. Хизматҳоеро, ки у дар он чо карда буд, то ба имрӯз мардуми ба ватанбаргашта, ки умдатан аз ҷануби кишвар буданд, ба некӣ ёд мекунанд. Аз ҷабру зулме, ки дар он ҷо ноодилона болои ӯ раво дидаанд, низ гоҳ-гоҳе сухан мегӯянд. Вале инҳо қиссаҳоеанд, ки нақлашонро барои вақти дигар мегузорем. Имрӯз мехоҳем аз ин марди шариф бипурсем, ки чӣ гуна муяссараш шуд, ки чунин кори бузургу таърихиро анҷом бидиҳад. -Нахуст аз ӯ суол мекунам, ки аз кай боз дар дил орзуи бунёди чунин як масҷидро мепарваридааст? - Ман орзуи дар ҳамин деҳаи зодгоҳам сохтани масҷидро ҳанӯз аз соли 1992 мепарваридам. Вале ба сабабҳои маълум он солҳо нияти мо ҷомаи амал пӯшида натавонист. Солҳо гузаштанд. Сулҳу салоҳ шуд. Боз дар сар ҳавои бунёди масҷид омад. Ҳамин мавзеъро аз ҳукумат мо соли 1998 гирифтем ба нияти сохтани масҷид. Масоҳаташ шасту ҳафт сотих мебошад. Ҳамон сол мо тарҳашро кашидем. Оғоз ба гузоштани таҳкурсиаш кардем. Вале сел омад ва корҳои анҷомдодаи моро барбод дод. Баъдан аз соли 2000 ба таври ҷиддӣ ба сохтмони масҷид шурӯъ кардем. Санги аввали сохтмони ин масҷидро бедилшиноси маъруфи тоҷик, шогирди Қорӣ Муҳаммадҷони маъруф ба тахаллуси Ҳиндустони мавлавӣ Абдулҳай ҳамон вақт гузошта буданд. Баъди ду соли оғози сохтмон устод Муҳаммадшарифи Ҳимматзода омаданд. Қабати аввалро сохта будем. Онҳо вусъати сохтмонро диданду «Мошааллоҳ» гуфтанду дуо доданд. Баъди он ки деворҳои қабати дуввумро низ бардошта будем, устоди бузургвор Сайид Абдуллоҳи Нурӣ раҳматуллоҳи алайҳ, ки ба тӯйи хонадоршавии Шокирҷон ном фарзанди Ҳоҷӣ Ҳусейнбой омада буданд, ба қабати дуввуми ин масҷид баромаданд. Эшони Маҳмудҷон писари эшони Тӯраҷон раҳматуллоҳи алайҳ аз устод хоҳиш карданд, ки дар ҳаққи ин банда як дуо кунанд. Устоди бузургвор гуфтанд, ки аз мо нафарҳои зиёд 40 ҳазору 100 ҳазор доллар масҷид месозем гӯён пул гирифтанд. Вале мутаассифона, на ҳамаи онҳо аз ӯҳдаи сохтани масҷид баромаданд. Домулло Абдураҳими Аштӣ аз мо фақат дуо гирифт ва бинед, ки бо ин дуоҳо то куҷо пешрафт кардааст. Ва устоди бузургвор боз даст ба сӯйи осмон бардоштанду аз самими дил дуо карданд. Ҳамин буд, ки 20 августи соли 2008 ин масҷиди бошукӯҳ расман ифтитоҳ шуд. Дар маросими ифтитоҳи он устод Ҳоҷӣ Акбари Тӯраҷонзода- узви Маҷлиси Миллии МОТ, Муҳиддин Кабирӣ-раиси ҲНИТ ва вакили мардумӣ дар Маҷлиси Намояндагони МОТ, муфтӣ Амонуллоҳ Неъматзода раҳбари Маркази Исломии Тоҷикистон, ва барои ман хеле муҳим ва хурсандиовар ин буд, ки дар ин маросим устоди аввалини ман шайх ва қорӣ Ҳакимҷони Марғелонӣ, ки 106 сол доранду Худоро шукр, ки ҳанӯз дар қайди ҳаёт ҳастанд, ширкат карданд. Ҷамъ қариб ҳашт ҳазор намозхон дар маросими ифтитоҳи масҷид ширкат варзиданд. Ду рӯз баъди ифтитоҳи масҷид дар намози ҷумъаи аввалин эшони Нуриддинҷон ҳузур доштанд. Панҷ моҳ боз дар минтақаи мо он шабу рӯз ягон қатра борон наборида буд. Мардум ҳама дар орзуйи борон буданд. Ҳазрати эшони Нуриддинҷон хутбаи якумро хонда буданд, ки борон ба боридан сар кард. Бовар мекунед, борон дар ҳудуди яккилометрии атрофи масҷид чунон борид, ки ҳама кӯҳу даман сероб шуд. Ин қудрати Худовандиро дида мардуми намозхон дар дохили масҷид аз шодӣ ашк мерехтанд. - Оё метавонед бигӯед, ки барои сохтмони ин масҷид чӣ қадар маблағ сарф шудааст ва онро Шумо аз куҷо дарёфт кардааед? -Як нафар аз бойҳои Арабистони Саъудӣ бо номи амир Машъал ибни Муҳаммад ибни Оли Саъуд ҳангоми дар Арабистони Саъудӣ буданам ба мо ваъда карда буд, ки то як миллион доллар барои сохтмони масҷид пул медиҳад. Аз мо хоҳиш карда буд, ки замин бигирем ва омодагии аввалияро бубинем. Мо замин гирифтем. Тайёриҳои дигарро низ дидем ва билохира ба назди ӯ рафтем. Вале мутаассифона, то ба имрӯз ӯ як риёл ҳам ҷудо накардааст. Лекин бо кӯмаки собиқ бухориҳову кӯлобиҳову хуҷандиҳои муқими Арабистони Саъудӣ маблағи зиёдеро мо ҷамъ овардем. Аз ягон ташкилоти расмӣ на аз «Иғоса», на аз «Робитаи олами ислом», на аз дигар созмонҳои хайрия пул нагирифтаем. Барои дарёфти маблағ мо инчунин сафарҳои зиёде доштам ба Амороти Муттаҳидаи Араб, Уммон, Туркия ва аз онҷо ба Русия сафар мекардем. Дар Русия бародарони аштие, ки дар Набережные Челны, Ижевск, Перм ва Дмитровоград буданд, ба мо кӯмаки моливу пулӣ мекарданд. Шурӯъ карда аз 10 доллар то 20 ҳазор, 50 ҳазор доллар кӯмак мекарданд. Дар сохтмони ин масҷид то имрӯз 800 ҳазор доллар маблағ сарф шудааст. Алҳамдуллилоҳ рӯзҳои ҷумъа то 3 ҳазор намозхон ҷамъ меояд. Порсол сафи таробеҳхонон то 400 нафар расид. Имрӯзҳо, ки ҷавонон ба шаҳрҳои Русия барои кор рафтанд, сафи намозхонон камтар шудааст. - Оё дар ин масҷид ба толибилмон низ дарс дода мешавад? -Алҳамдуллиллоҳ, сохтмони масҷид ба поён расид, вале мо нияти сохтмони як мадрасаеро дорем, ки дар он 20 нафар таҳсили илм карда, улуми исломиро аз худ намоянд. Мадраса чаҳорсола бояд бошад. Дар умум 80 толибилм дар он таҳсил хоҳад кард. Барои 80 нафар мо ҷойи хоб, хурду хӯрок таҳия хоҳем кард. Дар ин мадраса ҳам таълимоти дунявӣ хоҳанд гирифт ва ҳам ухравӣ. Мақсади асосӣ аз таълими ин толибон ин аст, ки ба ҷомеъа хизмати дуруст кунанд. Ғайр аз он мо нияти неки дигар , яъне сохтани як шифохонаеро дорем, ки бинои он 40 метр дарозӣ дошта бараш 10 метр хоҳад буд. Дарои 24 кат хоҳад буд. Аллакай 100 ҳазор хишти онро таҳия кардем. Овардани хиштро низ аз ҳафтаи оянда шурӯъ хоҳем кард. -Масолеҳи сохтмонии масҷидро аз куҷо овардед, чӣ гуна таҳия кардед? - Чӯби сақфи масҷидро пурра аз Русия овардем, аз вилояти Свердловск.Масолеҳи дигар, аз қабили бетону симу арматур ин ҳамаро аз Тоҷикистони худамон пайдо кардем. Тибқи нақша зербинои масҷид тақрибан 3 метру 60 сантиметр чуқур бояд мешуд. Вале дар ибтидои сохтмон баъзе аз ашхосе, ки намехостанд масҷид сохта шавад, ҳаргуна овозаҳои бадномкунанда паҳн карданд ва мо баъдан бештар ба он аҳамият додем, ки қисмати берунии он баландтару зеботар шавад ва алҳамдуллиллоҳ ба мақсади ниҳоии хеш расидем. Як чизро бояд бигӯям, ки ин мӯҷизаи Илоҳӣ, ман онро чизи дигар гуфта наметавонам, тӯҳфаи Худовандӣ барои он 70 соли зери султаи шӯравӣ ранҷ кашидани диндорони соҳибиззатамон дар ин кишвари азизамон мебошад. Худованд подоши ҳамон сабру тоқатҳо ва ранҷу азиятҳо ҳамин мӯъҷизаи хешро ба мо ҳадя кард. Аз сӯйи дигар мову шумо замоне дар ҳиҷрат дар Афғонистон будем. Сарвари кишварамон Эмомалӣ Раҳмон мардонавор, нотарсона ба он ҷо рафтанд ва даст ба дасти устод Сайид Абдуллоҳи Нурӣ дода дар кишвар сулҳу оштиро барқарор карданд. Агар истиқлолият намебуд, агар дар Ватани мо сулҳу амният тантана намекард, сохтани чунин як масҷиди боҳашамат дар як деҳаи дурдасти кӯҳистонӣ аз имкон берун буд. Вақте, ки Созишномаи умумии сулҳу оштӣ дар Маскав ба имзо расид, ман дар Арабистони Саъудӣ будам, ба ҳайси намояндаи муҳоҷирини тоҷик дар он ҷо. Росташро бигӯям ман дигар ба Тоҷикистон баргаштанӣ набудам. Вале устодон марҳум Сайид Абдуллоҳи Нурӣ, Ҳоҷӣ Акбари Тӯраҷонзода, Муҳаммадшарифи Ҳимматзода исрор карданд, ки ба Тоҷикистон баргардам. Онҳо ҳарсе тақрибан як гапро гуфтанд: «Абдураҳим, мард он касест, ки баъди сулҳу салоҳ ба Ватан баргардаду барои ободиву рушди он камари ҳиммат бубандад». Баъди ин суханони бузургон дар Хонаи Худо, дар назди Асвадул Асҷад аз Худои бузург хоҳони бозгашти сарбаландона ба Ватан шудаму талабгори сохтани ҳамон масҷиде, ки як вақтҳо дар орзуи бунёдаш будам. Инак ҳазорон бор шукри Парвардигори худро мекунам, ки маро ба мақсадам расонд. Деҳаи мо 26 ҳазор аҳолӣ дорад. Мардум дар 28 масҷиди панҷвақта намозҳои худро мегузоранд. Ин натиҷаи ҳамон сулҳи устод Нуриву Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Устодро Худо раҳмат кунад, қабрашонро пурнур кунад ин аст самараи ҳидояти ӯ. Мо аз муфтии ҷумҳурӣ мӯҳтарам Амонуллоҳ низ хеле миннатдор ҳастем. Ба хусус аз Раиси Ҷумҳур Эмомалӣ Раҳмон ман хеле миннатдор ҳастам. Алҳамдуллилоҳ, дар ягон ҷо касе садди роҳи мо нашудааст. На дар аэропорт, на дар гумрук ва на дар дигар ҷо. Ман фикр мекунам, ки азбаски фаъолияти ман шаффоф буд ва ҳама медонистанд, ки ман барои худам ин корро намекунам, касе садди роҳи ман намешуд. Ман зани дуввум нагирифтам, барои худам мошин нахаридам, барои худам хона накардам. Ман танҳо барои ризои Худо ин корро кардам. Инро ҳама медонистанд. Шояд барои ҳамин ҳам касе садди фаъолияти ман то ба ҳамин рӯз нашудааст. Вале бунёди ин масҷидро агар касе танҳо саҳми ман донад, албатта хато мекунад. Ман пеш аз ҳама аз Худо ва аз ҳамдеҳагони худ миннатдорам. Аз рӯзи оғози кор то ба рӯзи ифтитоҳи масҷид мардуми деҳаи мо 151 бор ба ҳашар баромадаанд. Дар ҳар як рӯзи ҳашар аз 120 нафар то 300 нафар одам ҷамъ мешуд ва ба кор бо дили гарм машғул мешуданд. Бояд бигӯям, ки ҳамон рӯзе, ки ҳашар эълон мекардем, мардум худашон пул ҷамъ мекарданд, гӯфанд мехариданд, мекуштанд, шӯрбо мекарданд. Ҳашар не, як сайр мешуд. Ҳашари 151-ум се рӯз қабл аз ифтитоҳи масҷид баргузор гардид. Дар ин ҳашар 480 нафар зан омад. Дар байни онҳо муаллимаҳо, духтурон, мураббияҳо ва дигарон буданд, ки бо ҳиҷоби шаръӣ омада дар тоза кардани масҷид, дару тирезаи он саҳм гирифтанд. Аз ин кор фикр мекунам, ки натанҳо худи мардумро хуш меомад, балки арвоҳи гузаштагон низ шод гардиданд. - Хоҳиш мекунам дар бораи зиндагиномаи худ чанд сухан бигӯед? - Ман соли 1958 дар деҳаи Понғози ноҳияи Ашт таваллуд шудаам. Мактаби миёнаи ба номи Одинамуҳаммади Маъданро дар ҳамин ҷо хатм кардам. Дар синни наврасӣ орзу доштам , ки мисли амакам Артисти хизматнишондодаи республика Неъматҷон Дӯстматов ҳунарманди синамо шавам. Соли 1974 аз тарафи мактаб моро барои ягона кардани ниҳолҳои пахта ба минтақаи пахтакории ноҳия бурданд. Дар он ҷо ман ба беморие гирифтор шудам, ки дигар аз забон, яъне аз гуфтор мондам. Ҳатто муддате дастонам низ аз кор монданд. Модари бузургворам маро ба куҷоҳое, ки набурд. Ахиран чил бор маро чилёсин кунонданд. Ба қудрати Илоҳӣ ман боз шифо ёфтам. Дар ҳамон давра билети комсомолии хешро сӯхтам. Баъди билети комсомолиро сӯхтан маро девона гуфта қариб, ки роҳии шифохонаи касалиҳои рӯҳӣ бикунад. Ба ҳар ҳол соли 1975 мактаби миёнаро хатм карда бо ҳамроҳии падару модарам ба Тошканд, ба назди муфтии Раёсати мусулмонҳои Осиёи Миёна Зиёвуддинхон рафтам. Хоҳиши волидайнам ин буд, ки дар яке аз донишкадаҳои расмӣ илмҳои мусулмониро аз худ кунам. Зиёвуддинхон маро хуфия ба Марғелон ба назди Ҳакимҷон қорӣ, ки феълан 106 сола ҳаёт ҳастанд, фиристоданд. Ман дар назди он кас таълими динӣ мегирифтам. Рости гапро гӯям, ман ягон олиму донишманди бузург нашудам. Баръакс соли 1985 дар Намангон аз сӯйи мақомоти қудратӣ ҳабс шудам. Се сол дар яке аз маҳбасхонаҳои шаҳри Навоӣ зиндонӣ будам. Алҳамдуллилоҳ, ки дар он ҷо низ вақти худро зоеъ накардам. Сиву ҳафт нафарро таълими илм додам, намозхон кардам. Азҷумла ду нафарашон рус буданд. Яке аз онҳо Сергей ном дошт, ки номашро Сироҷиддин мондам ва дигараш Борис ном дошт, ки Баҳриддинаш ном кардем. Дасти онҳоро ҳалол низ кардем. Соли 1989 ман аз ҳабс озод шуда ба ноҳия баргаштам. Аз тарафи ҳукумати вилоят ҳамон сол маро дар масҷиди марказии ноҳия масҷиди Шайдон, ки аслан Шаҳидон аст, имом хатиб таъин карданд. Масҷид дар ҳолати ногувор қарор дошт. Бо ҳамроҳии мардуми шарифи ҳамон маҳалла ба обод кардани масҷид шурӯъ кардем. Худо раҳмат кунад Нуруллоҳ Ҳувайдуллоев Прокурори генералии Тоҷикистонро, ки депутати Шӯрои Олӣ буданд, тибқи накази мо барои обод кардани масҷид кӯшишҳо ба харҷ медоданд. Дар якҷоягӣ корҳои хуберо анҷом додем. Вале мутаассифона, бо тақдири Илоҳӣ он касҳо марҳум шуданд. Вазъият хароб шуд. Гилему анҷоми масҷидро як иддаъ бебеасарон оташ сар доданд. Мехостанд дар ҳамон қатор моро низ тӯъмаи оташ кунанд. Мо фирор кардем. Аввал ба Тошканд рафтем, аз он ҷо ба Самарқанд, сипас ба Душанбе. Вазъият дар Душанбе ҳам ноором шуд. Баъдан ба Афғонистон фирор кардам. Дар он ҷо ба ҳайси муҳоҷир ду сол дар байни муҳоҷирини тоҷики муқими Афғонистон будам. Шумо худатон шоҳид, ки ду сол барои ин муҳоҷирин хизмат кардем. Сездаҳ вилояти Афғонистонро аз наздик тамошо кардам. Бо тамоми роҳбарон ва қумандонҳои вақти Афғонистон шину хез доштам. Ихтилофҳои зиедеро низ дидем. Шумо медонед, ки дар зиндони Ризвон 12 рӯз маҳбас будам. Бисёр лату кӯб карданд. То ҳатто маро ба об афтода ғарқ шуда мурд гуфта ахбор ҳам доданд. Худо раҳмат кунад устод Нуриро! Мардонавор рафта маро аз ҳамон машқгоҳи Ризвон гирифта овард. Ва ман Покистон рафтам. Ният доштам, ки аз Покистон ба Қазоқистон биравам. Худамро аз ҳамон ихтилофҳову низоъҳо дур бисозам. Дар Покистон устод Тӯраҷонзода машварат доданд, ки ба Арабистони Саъудӣ ба зиёрати хонаи Худо биравам. «Ту зеби хонаи Худо дорӣ, бирав дар ҳамон ҷо тавофу зиёрат бикун ва доимо дар дуои хайри мо муҳоҷирони дур аз Ватан бош. Ин аст ҷиҳоди ту! Ин маслиҳати устод Тӯраҷонзодаро гирифтам ва равонаи Хонаи Худо шудам. Ду солу шаш моҳ дар Арабистони Саъудӣ будам. Аз ин як солу ду моҳ дар Маккаи Мукаррама ва як солу чор моҳ дар Мадинаи мунаввара будам. Ҳам ибодат кардам ва ҳам таълим гирифтам. Баъд аз он ки Созишномаи умумии истиқрори сулҳу оштӣ моҳи июни соли 1997 дар Маскав ба имзо расид Раиси ҷумҳур бо як гурӯҳ аз намояндагони ҳукумат ба нишонаи шукронаи сулҳ дар Ватани азизамон ба Арабистони Саъудӣ рафта аввал дар Маккаи Мукаррама ҳаҷи умра карданд, сипас ба зиёрати марқади Пайғамбари Акрам (С) ба Мадинаи Мунаввара рафтанд. Нағз дар ёдам мондааст, ки рӯзи чаҳоршанбе буд. Ман ҳам ҳамон лаҳзаҳо дар ҳарам будам. Раиси ҷумҳур дар ҳарам гӯшаеро нишон доданд ва пурсиданд, ки инро чӣ мегӯянд.Намозхоне ҷавоб доданд, ки ин меҳроби масҷид аст, ки Расули Акрам дар он намоз мехонданд. Ман дар қафо ба ин суолу ҷавоб гӯш мекардам. Раиси ҷумҳур гуфтанд, ки ман мехоҳам, ки дар меҳроби Пайғамбар намоз хонаму дар ҳаққи миллати азияткашидаам пеши Худо дуо кунам. Рости гап, ин суханҳоро шунида дар дили ман муҳаббати Ватан ҷӯш зад. Фикр кардам, ки суханони Раиси ҷумҳур ин худ як фоли нек аст. Панздаҳ рӯз баъди ин воқеъа устод Тӯраҷонзода, устод Ҳимматзода ва билохира устод Нурӣ ҳама ба дунболи якдигар занг зада маро ба Ватан даъват карданд. Гуфтанд «домулло Абдураҳим шумо ҳам яке аз пешвоёни мардуми шимол ҳастед, биёед ба Ватан, онро обод кунед». Ҳамон вақт қабл аз ба Ватан баргаштан дар тавофи охирини Каъбатуллоҳ пеши Худои бузург зора кардам, ки Худоё, аввало аз ман муҳаббати молу чиз хонаву дарро бигир, ба ҷойи он ба ман тавоноиву фурсат бидеҳ, ки дар деҳаи худ аввал масҷиде бино бисозам, дуввум мадрасае ва саввум шифохонае. Шукри Парвардигори бузург, ки орзуҳоям ба тадриҷ ҷомаи амал пӯшида истодаанд. Шукри Худо, ки чор фарзанд дорам. Духтарам дар Арабистони Саъудӣ толибилм ҳаст. Се писарам ҳофизи Қуръони азимушшаън мебошанд. Писари хурдиамро мумкин дар телевизион дида бошед, Муҳаммад Айюби 12-сола. Қории Қуръони маҷид. Дар телевизион ӯро бисёр нишон медиҳанд. Фарзанди калониам дар ҳамин масҷид дар намози панҷвақта имом аст. Фарзанди дуюмам, ки дар арафаи хонадор карданаш ҳастем, низ ҳофизи Қуръон аст ва дар мадрасаи мутавасситаи Шайдон дарс мехонад. Орзуи ман акнун ин аст, ки Илоҳо дар Тоҷикистон сулҳу салоҳ бошаду мо мардумеро, ки ба арақхӯриву нашъамандиву ба зиногарӣ, дуздиву рибохӯрӣ машғуланд, ҳамонҳоро ба роҳи дуруст даъват намоем. Ба кори хайр далолат кунем. Ман ба оилаи эшони Тӯраҷон як ихлоси бепоён дорам. Зеро бисёр беморҳоро дидаам, ки ба ин хонадон рафта шифо ёфтаанд. Ман дар назар дорам арақхӯр рафта чанд муддат баъд тарки арақхӯрӣ кардааст, зиногар низ ҳамчунин. Ман орзу дорам, ки Худованд ба ман низ чунин як хусусиятҳои неки инсониро арзонӣ бидиҳад, ки барои мардуми худ нафърасон бошам. Сипас панҷ соли охири умрамро мехоҳам бо чилланишинӣ гузаронам. Орзуи ман ба ин ҳукумат ин ҳаст, ки сулҳе, ки ба вуқӯъ пайваст, онро ҳифз кунад. Зеро ҳамин сулҳ миллатро аз нобудшавӣ, аз парокандашавӣ наҷот дод. Воқеаҳои Фаластинро аз телевизион мебинам дилам месӯзад. Алҳамдуллилоҳ, ки Тоҷикистон бисёртар бо саъйю кӯшиши ду бузургмарди хеш устод Сайид Абдуллоҳи Нурӣ ва Эмомалӣ Раҳмон ба суботу оромӣ расид. Ана ҳамин масҷид ҳам натиҷаи ҳамин сулҳ аст. Агар мо ин сулҳро ҳифз кунему таҳким бахшем ману шумо боз ҳам ободтар мешавем, Ватани мо боз ҳам ободтар мешавад.

ШАЙДОН




ПОНГОЗ