Откройте свой Мир!

И снова ностальгия!
И снова вспоминаются моя Урда, мои школьные годы, мои одноклассники.
Осталось совсем немного и снова прозвенит звонок в школьном дворе нашей школы, для кого-то он первый, кто-то услышит его спустя
 10, 20 и даже 50 лет. А я его слышу каждый год в моем сердце и невольно проплывают перед глазами мои школьные дни, беззаботные, полные надежд в будущее.
Я вспоминаю как мы будучи 3 года в детском саду в одной группе пришли в первый класс, мы тогда были 1э классом(экспериментальным), до обеда учились, после обеда шалили.
А потом 2В, 3В, ....... 11В. Так и пролетели 11 лет.
Сегодня мы - мамы, папы, у самих уже детки в школу пошли, а ностальгия по тем дням не покидает, и просматривая школьный альбом хочется вернуться в те дни, собрать одноклассников и сооклассников, вспомнить наши успехи и достижения, наши шалости.
Вообще - я счастливый человек, я родилась в таком замечательном историческом месте, росла впитывая всю историю нашего края, окончила одну из лучших школ области, где преподавали высококлассные и высокоспециализированные учителя, за что им огромное Спасибо!
Я горжусь, что я Бокеординка, что я есть, кем являюсь сейчас благодаря моей Урде!!!

Кей кезде өкінем, неге 9 класстан кейн кетіп қалдым екен деп. Бір жағынан қарағанда, егер олай болмаса, мен қазір осындай болмас едім. 
Солай мен 9 тоғызыншы классты бітіріп, мектептен алған шала біліміммен, мен Оралға оқуға кеттім. Бұл негізі менің әкемнің маған жасаған бір кішкене сыйлығы. Ол бала кезімде менен сұраған, сен өскесін не стегін балам деп)) Сонда мен, бастауыш класста оқып жүріп, жер жүзін айналып, барлық елдерді көргім келет деп жауап бердім. Әлі де солай, мен сол Ордалан кеткелі, әлі саяхаттап жүрмін. Сонда папам, онда саған ағылшын тілін өқі керек дет. 

Мен сол кездерден бастап, кейбір пластиктардын астында жазылатын Made in Chaina деген создерді жаттай бастадым. Кітаптан оқу ойыма келмепті.

Мен әлі күнге дейн білем Гулжиан Ұзақовнаның бірінші сабағын. Әлі күнге дейн мен әлі ол сияқты жақсы произношениясы бар мұғалімді кездестірмеппін. 

Саяхатымнын алғашқы кездерінде, неге мен, сол, жердін шетінде жаткан, ешкімге керек емес Орадада тудым екен деп ыза болатынмын. Жетуде кетуде қыин. Өзі аз уақыт демалыстын жартысын жолда өткізесін. 

Содан арада 5-6 жыл өтті, мен ер жеттім, ауылдан одан да алыстай түстім. Жылына бір рет, кей кездерде мулдем бара алмайтын болып кеттім.

Саяхаттап жүріп көптеген адамдармен таныс болдым, уақыт өткен соң мен жумыстас болдық. Достарыңмен жұмыс жасаған кезде, бір алтындай идея үшін жұмыс жасағанда, ақша аспаннан жаңбырша тамшылаған кезде, үй туралы ойлайтын уақыттар болмай кетет((((
Мамам ренжейт, сен тіпті телефон соғудан қалдын деп. Ия ол солай, негізі тәртіпті бала, алыста жүрген кезде үйне күн сайын телефон соғып қал жағдай сұрастырып тұратын болар... Мен болсам, жұмыс-жұмыс деп бәрін әрі сырып тастаппын.

Кей кезде ойлаймын, қазір ауылдағы інілерім мен қарындастарым мені танымайтын болар деп. Сосын үйге барғанда, кішкене мазаларын алсам, үйіңе қашан кетесін аға деп айтамадеп.

Сонымен, мен қазір осындай шешімге келдім.
Егер алыста жүрсен, онда жылына 2 ден көп және 3-4 жұма ауылға барып тұру керек. Көз қорқақ қол батыр деген мақалға сүйене отырып, олай стеуге болат. Егер қалтанда бала-шағаға алып баратын сыйлыққа ақшан болмасада барып тұру керек, бір екі реттен кейін адам аутоматический уйреніп кетет оған))))

Мен өткен жылдары ауылдын алыстығына қате ызаланған екенмін. Менің ойымша әр бір үлкен сапар, ол адамның ой өрісін қатты өзгертеді екен. Жолда кездескен адамдар, болған уақиғалар, өзіңмен өзің жалғыз қалған уақыттар саған жаңа көз қараспен, жаңа иедялар алып келет, мүмкін үлен өмірдегі махаббат...))))
Мысалы, Алматы мен Оралға қатынайтын 3 күн, жолға шығайын деп жатқан ауылдастардын көңілін қатты түсірет. Көбіне Алматының күеу балаларын, келіндер мен олардын Мүмкін, көбіне осы жай, семьясымен шыққан адамдарға қиын болар. 
Біздің қазіргі информацияның қатты дамыған кезінде, біз өзімізбен дұрыстап әнгіме соғуға уақыт таба алмайсын. 
Ал осы үш күн, өзің мен өзің болып, өзіңнің мәселелеріңді шешіп, ішіңде гармонияны дабуға қатты көмектесет. Адамның өмірі ол соғыс, өз-өзімен, өзінің шаруаларымен... Ал соғысты жеңіп жанға тыныштық әкелетін, ол ертенгі жоспар. Егер жақсы жоспарың болса, дегеніңге жету әлде-қайда оңай және және сен ертенгі күні қысылмай жүресін))
Семьясымен шыққан адамдарға-да осындай 3 күндік сапар пайдалы бол керек...

Оралға келісмен, тума туыстарға барып шығып, базарға барып ауылға кететін уазиктен артқы жағынан орын алып келесіңде, кешке институтық достарыңды тауып алып. Таңға кыдырып, ілініп салынып, бесте базарға барып уазике отырып, сонғы екі сағатта армандаған ұйқына кетесің. 

Әрі ғарай оданда қызық, Жанқалага келгенде, есіңді жиып, бірге кетіп бара жатқан ауылдасыңмен басыңды жазып, ауыл туралы жаңалықытарды біле бастайсын. Не степ жатыр, кім-қалай, шөп қалай, биыл не болт т.с.)))

Ал қысты күні шығатын болсан ол оданда қызық болат. Көбіне егер сен ауылға кетіп бара жатқан зил-камазбен, немесе атырау арқылы мал алып, толтырып товар тиеп келе жатқан ауылдастарыңмен бірге келсен, сенді точно Discovery каналынан выживание деген программадан корсететін болар дейсн, бірақ сосын, әрі жүргесін олда тойға айналатын болар...)))

Бұл Ордадан алып шыққан бір жақсы күш. Орданың жолына жүріп уйренген адам үшін өмірдегі анау мынау қиындықтарды жеңіп одан да әрі қарай жүру түк емес болу

Егер шамамен осындай қалыпта адам 3-5 жылдай өмір түсірсең, ондай адам шамалы уақыттан кейін обязательно аллигарх болып, бала-шагасы мен олардын тумаларымен жеке самолетімен барып туратын болар))) Ал сосын, қанға сеңіп кеткен сапардағы әддеттерді далада, шөп шауып, қой бағып, атқа мініп, өзіңмен гармонияда оданда жақсы болуың алде қайда мүмкін.)))

"Сақыраның" бір жақсысы осында. Урбанический темпен өмір сүретін заманда, улкен сапар кешіп "Сақырға" барып дем алу, ол мен үшін ең жағымды нәрсе.

Бұйырса келесі жылдан солай істеуді бастаймын....))


Тарих)))

Ауылдын тарихы дүркіреп тұр, біздің ауылдан шықпаған адам бар ма? Өткен Алаш автономисындағы Алихан Бокейханныңда оған қатысы бар. 

Сол тарихты ашып оған үлесін қосқан біздің номір бірінші адамымыз 2 рет келіп кетті))


Кобіне осы тарих, маған ауылдан алыс жүргенде, жаныма оданда әрі өсуге, қатты күш берет. Бәрін тізіп айтпағаным үшін кешірім сұраймын. Оны мен сиякты, алыста жүрген әркім,өзінше көріп, өзінше сезінеді, ал мен тек сөзбен шамалап журектегі, ауылға деген жылуымен, ауылға барып тұр деген, жүрегімнен шыққан создердің бір жартысы.
Арамызда казір жердің әр материгінде журген ауылдастарда, осы КҮШ, оданда қатты болар.

Недавно мои одноклассники и сооклассники отметили 10-летие окончания школы. С радостью и грустью, каждый из нас, вспомнил  ту дату десятилетней давности, когда мы все, совсем юные и кучей планов в голове стояли в ряд в школьном дворе, слушая напуствия наших любимых учителей.Радостно оттого, что впереди нас ждет взрослая и насыщенная жизнь, полная новых впечатлений и грустно, что мы уже не вернемя сюда теми озорными девчатами и ребятами.
С особыми чувствами я вспоминаю наших любимых учителей: Мару Дукеевну-кл.рук начальных классов, женщину по своему строгую, но мы то знали что нас не любить невозможно; Гульнару Сериковну, ее я просто обожала и подражала в чем-то, ну и нашего любимого Калимата Такесовича, иногда очень строгого (но мы то знали что он нас по-своему любит). Всегда болела за нас и переживала наша вторая мама Гульбагида Салауатовна.И вобще наша школа славится замечательнейшими учителями, профессионалами своего ремесла!

БАРЛЫҚ ОРДАЛЫҚТАРДЫ ҚҰРБАН АЙТ МЕЙРАМЫМЕН ҚҰТТЫҚТАЙМЫН!
АЙТ ҚАБЫЛ БОЛСЫН! ЖАНҰЯЛАРЫҢЫЗҒА БАҚЫТ,ДЕНСАУЛЫҚ, ТІЛЕЙМІН.

салем 99-тулектер!

Срочно!
Голосуйте за вопрос по строительству дороги Уральск-Казталовка-Жанибек-Урда.


Остался
один день! Вопрос номер 23045


по ссылке http://www.line.gov.kz/item...

Большой привет Урде я там вырос и привет всем кто меня знает

Это просто замечательно!
Я очень рада приветствовть всех Урдинцев!
10 лет не была в посёлке.
Всем одноклассникам, соседям, землякам желаю всего доброго, светлого, удачи!

Поселок Орда, недавно переименованный в Хан Ордасы, – самый отдаленный от областного центра населенный пункт Западно-Казахстанской области. Но известен он, конечно, не этим. 200 лет назад последний казахский хан, Жангир, построил здесь свою ставку – и это было весьма цивилизованное поселение по тем временам!

Как живут сегодня потомки хана Жангира? За ответом на этот вопрос мы отправились в далекую степь.

Мы выехали из Уральска рано утром, а добрались до Орды глубокой ночью. За это время запросто можно было на машине доехать из Уральска в Самару, вернуться обратно и еще съездить в Оренбург. Дорога до Орды считается самой сложной – 650 километров по безлюдной степи. Расстояние между населенными пунктами 100–150 километров. А если еще дождь прошел, то грунтовая дорога превращается в одно большое месиво. В таких случаях даже местное начальство, бывает, ночует в степи.

Предлагаю разместить тут списки выпускников нашей школы по годам и по классам. Кто "за" - выставляйте. Ну если конечно помните ))